نمایش نسخه قابل چاپ
دوست عزیز،
مشکل شما جنسیت بچه نیست. انتظاری است که یک دفعه از دست رفته. یه جور ناامید شدن و شوکه شدن در مقابل یک اتفاق ناگهانی.
اگر مشکلتون خیلی شدید هست با یک روانشناس صحبت کنید تا کمکتون کنه شرایط پیش اومده را باور کنید.
اگر حس می کنید حالتون به مرور داره بهتر می شه و فقط اولش پذیرشش سخت بوده، کمی که بگذره درست می شید.
پست های فکور عزیز را بخونید. هم قشنگ راهنماییتون کرده و هم چون تجربه مشابهی داشته بهتر درکتون می کنه.
جداً میشه اینکار رو کرد ؟ عوارض نداره؟ هزینه اش چطوریه؟نقل قول:
نوشته اصلی توسط ballerian65
سلام دوستان . ممنونم از راهنمائیاتون ، چقد اینجا خوبه ، نمی دونم "همدردی" چه خاصیتی داره ، این حرفا رو خیلی ها تو این مدت بهم زده بودن ، ولی با حرفای شما دیشب حالم خیلی بهتر بود .
فکور جان دقیقا همینه که می گی ، منم همش اینو میگم ، من از دخترم بدم نمی آد ، مطمئنا عاشقش خواهم بود ، من الان حس آدمی رو دارم که فرزندی رو از دست داده ، چون واقعا یکسال باهاش زندگی کردیم و ازش خاطره داریم ، جمعه پیش خواستم لباس دخترم رو بپوشم که یه تی شرت پسرونه که سال پیش در مسافرت برا پسرم خریده بودم رو دیدم ، نمی دونید چطور بغلش کردم و گریه کردم .
بالرین جان ، من قبل از این ماجرا فکر نمی کردم خیلی برام فرق داشته باشه ، فکر می کردم فقط در حد یه علاقه سادست . برا همین نخواستم خیلی تو کار خدا دخالت کنم و ivf انجام بدم ، فقط یه سری رژیمهای غذایی ساده و کارهای تجربی ساده رو انجام دادم برا پسر دار شدن . الان خیلی برام مهم شده و اونم فقط به خاطر همون ساخته های ذهنی که به اشتباه برا خودمون درست کرده بودیم . و چه اشتباه بزرگی ......
شیدا جون دقیقا حرفت درسته ، ولی مشکل من اونقدام حاد نیست ، مخصوصا از دیشب خیلی بهترم . خیلی فکر کردم . به عمو و زن عموم که 12 ساله بچه دار نمی شن ، به خواهرزاده همسرم که پسره ، 25 سالشه و مریضه ، به پسرخاله خودم که دیشب با هم بودیم ، که توانایی راه رفتن نداره ، اینا منو به خودم آورد ، امروز صبح سر نماز صبح همه اینا رو یاد شوهرم انداختم ، و دوتایی حسابی دعا کردیم برای سلامتی دخترامون و از خدا طلب بخشش کردیم به خاطر ناشکری هامون .
امیدوارم این حس تومون باقی بمونه و دوباره با یه تلنگر برنگردیم به خونه اولمون .
انقدراین بچهخودش روتو دلتون جا کنه که هزار بار بگید خوب شد که دختر شد.
خاصیت اینجا هم اینه که حس نمی کنید کسی از روی ترحم بهتون این حرف ها رو میزنه چون اینجا هیچ کس شما رو نمی شناسه.
موقع زایمانت از خدا بخواه من هم بچه دار شم می گن موقع زایمان هر دعایی کنی بر آورده میشه .
ایشالله دخترتون براتون پر برکت باشه
سلام عزيزم الهي به دل خوش سعي كن به خودت تلقين كني منم پسر دوست داشتم و الان بچه م دختره سه سال و 8 ماهشه عاشق عاشق عاشقشم هر چه زمان ميگذره بيشتر خدا رو شكر مي كنم كه دختر دار شدم چون خيلي با احساسه
اگر واقعا ً اين قضيه اذيتت ميكنه برو پيش يه روانشناس از اين رو به اون رو ميشي
موفق باشي عزيزم
سلام خواهرخوبم ،مهتاب خانم.
اول اینکه من تازه عضوانجمن شدم ،پس همین اول عرض کنم اگه اشتباهی توی مشاوره هام هست منوببخشید.دوم اینکه به شوهرمحترمتون سلام برسونید و بفرمائید،که کاملا اشتباه میکنه که آرزوی داشتن پسرو داره ومیخاد به زور این اتفاق بیوفته؟بهشون بگیداگه به یه انسانی که قراره درآینده وارد زندگیتون بشه ار الان اینطوری بی احترامی وبی توجهی کنه ،مطمان باشه درآینده نه چندان دور مورد بی احترامی ازسوی همین فرزندان قرار خواهد گرفت،وبازم بهشون بگیدنیازی نیست بی جهت ادای کسانی رودربیاره که شکرگذارحداوند هستند(حتی درسختی ها وناملایمات روزگار)،زیراکه ما آدما شایدبتونیم کلاه سرخودمون بذاریم ولی دربرابرخدا ذره ای هم امکان نداره بتونیم ظاهرسازی کنیم.ودرپایان بهشون بگید به بهزیستی هم سری بزنه تاازخواب غفلت بیدارشه.ببخشید راحت صحبت کردم.امیدوارم فرزندانی پاک وسالم داشته باشید(سالم وباایمان)
راستش دیروز سر یه موضوع دیگه ای با هم دعوا داشتیم ( که تا عصر حل شد ) و من همه این رفتاراشو می ذاشتم پای این قضیه .
کلا حساس شدم . گاهی خوبم ، همه چیزو قبول می کنم و از این حرفا و ناشکریهام پشیمون می شم ( مثل الان که خیلی شاد و سرحالم ) بعد یهو با هر ناراحتی و دلخوری ، با یه حرف و یه یادآوری می رم سر خونه اولم .
روزای اول که مثل افسرده ها بودم ، یه لحظه خوب بودم یه لحظه دیگه با هر بهانه ای داشتم اشک می ریختم .
به هر حال امروز خوبیم ، همون نماز صبح که گفتم ، دعاهامون ، بعدشم شوهرم دستشو گذاشت رو شکمم و آیت الکرسی خوند .صبح تا حالا هم چند بار بهم زنگ زده و حالم رو پرسیده . خدا رو شکر . فقط امیدوارم تو همین حال بمونیم .
نقل قول:
نوشته اصلی توسط roozaneh
بله میشه اما در روشivf اکثرا کسایی اینکارو میکنن که یه فرزند دارن و بیماری هموفیلی... دارن و باید فرزند دیگه همجنس باشه. گفتن که آزمایشا نشون داده که هیچ ضرری واسه بچه نداره . اما هزینش بالا هست.
روشهای زیاد معمولی هم هست که دکترای همون جا توصیه میکنن واسه تعیین جنسیت نوزاد مثل رژیم غذایی و زمان نزدیکی و .... که همش باید قبل از تصمیم به بارداری انجام بشه.
نقل قول:
نوشته اصلی توسط ballerian65
من در زمینه ivf زیاد تحقیق کردم به هیچ عنوان بی عارضه نیست خیلی از عوارضش به مرور زمان معلوم میشه زمان تولد مشخص نیست
جنینی که خارج از رحم ایجاد بشه و تا مدتی بیرون باشه مطمئنا میتونه از نظر سلامت با جنینی که در شرایط فیزیولوژیک بدن ایجاد میشه فرق کنه (از ضعف قوای بینایی گرفته تا ضعیف بودن بدن و در آینده داشتن مشکلات باروری برای اون جنین خصوصا اگه پسر باشه احتما این مشکلات بیشتره...
کلا به ریسکش برای کسی که میتونه طبیعی بچه دار بشه نمی ارزه اصلا اصلا
احتمال نگرفتن کاشت جنین زیاده تا دو سال پیش قیمت هر سری کاشت جنین 2 میلیون بود و احتمال بارداری در اثر اون بیشتر از 20 درصد نیست
اگر هم بارداری اتفاق بیفته احتمال سقطش خیلی زیاده حتی ممکنه تو 5 یا 6 ماهگی جنین از دست بره
ضمنا ممکنه اگه به سلامت به مقصد برسه تا 5 قلو هم بشه چون هیچوقت یه دونه جنین تو رحم نمیکارن که اینم خودش یه مکافات بزرگه!
کلا فقط برای درمان ناباروری و یا مشکلاتی مثل هموفیلی به نظر منطقی میاد....
مهتاب جان چیزی طول نمیکشه همه چیز یادت بره مطمئنم
سلام مادر عزیز:)
تو اولین پستت گفتی گوشت از یه سری حرف ها پره و الان مشکلت با احساس شوهرت و خودته ... اما دوستان عزیز اومدن و همون یه سری حرف ها رو زدن:D البته خدا رو شکر که این سری حرف ها تأثیر گذاشت و حالت بهتر شد.
در مورد خودت که همه این احساسات رو داری و خواهی داشت حتی بعد از زایمان این حساس شدن ها طبیعیه و با روانشناس و این مسائل بزرگش نکن.
در مورد شوهرت هم اولا که خودت خیلی حساس شدی و زیر ذره بین بردیش ثانیا اگه اینجوری هم باشه که شما میگی نگران نباش. گذشت زمان، به دنیا اومدن دخترت، خنده های شیرینش، و خیلییی مسائل دیگه شرایط رو عجیب عوض میکنه!!!
من خودم بعد از سه تا دختر و در حالیکه یک قبیله انتظار پسر داشتن به دنیا اومدم و شب تولدم خواهرام نقشه قتلم رو کشیده بودن:biggrin: باور کن!!!
بابام نجاتم داد...
الان شب ها از فکر اینکه ممکنه من با شوهرم دعوا کنم و اذیت شم خوابشون نمیبره.
خودتم اشتباه کردی. اگه اینقدررر پسر میخواستی که لباسشم خریده بودی، لازم نبود رویان بری با یه مشاوره ساده پزشکی و یه سری رژیم های خاص چند ماه قبل از بارداری میتونستی احتمالش رو بالا ببری.
اما حالا که فقط با دعا از خدا خواستی اما جواب دعاهات دختر شده، به خدا اعتماد کن! حکمتی داشته...(منم از اون حرفها زدم که:o)