نمایش نسخه قابل چاپ
نقل قول:
نوشته اصلی توسط kamrava
چرا فکر میکنید خانمی از دوشیزه بودن در میاد باید به هر چی که بر سرش آمده اکتفا کنه تمام موجودات حق زندگی دارن قرار نیست به خاطره یه چیز کوچیک که در ایران تا انقدر به نظر شما مهم هستش از دست بکشن اگر مادر هم واقعا مادر باشه به بقیه مسائل و خوشبختی زندگیش فکر میکنه نه فقط به این موضوع:mad:
با سلام،
این تاپیک به اشتباه در انجمن مقالات ایجاد شده بود و بنابراین به انجمن زیر منتقل شد:
طرح مشکلات ازواج - سئوالات ارتباط دختر و پسر.
شاد باشید.
نقل قول:
نوشته اصلی توسط yalda30
مثل اینکه یادتون رفته ما داریم تو ایران زندگی میکنی با آداب و فرهنگ وسنتهای(درست یا غلطشو کاری ندارم) مخصوص خودمون! ببخشید ولی مثل اینکه خیلی قضیه را پیش پا افتاده دیدید
سلام سارا جان.من فكر مي كنم اين مسايل كه شما الان ميگي برات فرقي نميكنه در آينده بزرگ جلوه كنه.الان شما ميگي من خونه و ماشين و ... اينارو نميخوام،بنظرم اينها همشون بعد ازدواج قد علم ميكنن.يعني الان يه حالته وابسته شدي(البته الان يه سال و نيم براي وابسته شدن زياد بنظر نميرسه) و فقط به عشق فكر ميكني.
الان شما خيلي جووني و احساساتي.الان يه انتخابي ميكني كه بعدها پشيمون ميشي.بنظرم شما نبايد خودتو وابسته ميكردي با افكارت ذهنت كلنجار ميرفتي.و جسم و روحتو به بازي ميگرفتي.يكم بخودت فكر كن.موفق باشي انشالله
همیشه راه برگشت و توبه هست ولی دختر و زن با هم فرق دارن والا به همه می گفتن زن ;) واژه دختر برای همین اختراع شدهنقل قول:
نوشته اصلی توسط yalda30
من ک دوست دارم با یه دختر ازدواج کنم نه یه زن . شما چی دوستان ؟
در مورد سارا خانم هم بهتره فقط گوش بدیم به اتفاقاتی ک اینجا می نویسن و الا حرف ها فک نمی کنم در اعتقاد راسخ! ایشون تغییری ایجاد کنه:biggrin:
سلام سارا جان
چیز خاصی ندارم که بهت بگم چون تصمیمت رو گرفتی!
اما پای تصمیمت و تبعاتش بایست تا آخر!
چون الان تو سن 22 سالگی در اوج احساس داری تصمیم می گیری نه عقل.
آدم وقتی با احساسش تصمیم بگیره وقتی عقل بهش حاکم شد عقل هی حالش رو می گیره!!!
سارا جان بذار پدر و مادرت در مورد ازدواجت نظر بدن. باور کن من خودم وقتی به سن تو بودم خیلی سلیقم با الان فرق کرده و وقتی به خواستگارهام فکر می کنم
می بینم خیلی هاشون رو اصلا نمیشد تحمل کرد. ولی چون یه دختر 22 ساله تو اوج احساسه عقل رو کلا میفرسته تعطیلات.
به 10 سال دیگه فکر کن که تو 32 سالته تازه و حامی 50 ساله.
البته اگر مرد زندگی باشه حرفی نیست اما بعدا نباید از نگاه های متعجب مردم ناراحت بشی و این که حامی رو با پدرت یا برادر بزرگترت اشتباه بگیرن.
قبلش حتما زیر نظر مشاور باشین جفتتون بهتره
موفق باشی.
ساراخانم، خدایی خدا همیشه سرجاشه و گوش شنوا و چشم بصیرت دارهاگه می بینی معجزه ای اتفاق نمی افته واسه اینه که مطمئنا داری افراط می کنی.منم بارها واسه ازدواجم ازته دل، نیمه شب نمازخوندم و زجه زدم. اعتقاداتم کم شد و باخودم لج کردمولی الان می بینم اگه کارم درست شده بود، الان یکی از بدبختای عالم بودم.نمیگم اون مشکل داشت،ولی از ته دل خدارو شکر میکنم ک نشدمن الان 26 سالمه و خیلی دلم میخاد ازدواج کنم. ولی خداییش می بینم هنوزم وقتش نرسیده. خدا بهتر حکمتنونو می دونه.هنوزم مقداری بهش فکر میکنم. اما چیزی ک هست اینه ک باید قبول کنی تو فقط50% قضیه ای. سعی نکن با آتیش تندت خودتو تحمیل کنیبرای مردم به اندازه ای ارزش قائل شو که برات ارزش قائلن. نمیگم الان سنت کمه یا نه، ولی 2 سال دیگه هرجای زندگی باشی ب تفکر الانت می خندیبا ترک حامی، زندگی خاتمه پیدا نمیکنه.
می تونی همه چیو بتدریج فراموش کنی و از صفر شروع کنی،انگار ن انگار با مردی رابطه داشتی.ما ک خدا نیسیم بخایم بجاش تصمیم بگیریم. شاید توبتو بپذیره و آنچنان دری رو روت بازکنه ک فکرشم نمیکنی. حتی ب نظرم نذار طرز فکر مادرت نسبت ب تو عمری بد بشه، هر چند مادره و بعد مدتی می بخشتت.فکر اینو کن اگه باش ازدواج کردی و بنا ب هر دلیلی مشکلی تو زندگیت پیش اومد، دائما حامی می کوبه تو سرت و میگه این ازدواج ب اصرار خودت بود.والدینتم ک به اصرار تو راضی شن میگن خودت کردی و باید تا آخرشم وایسی. دیگه کسی کمکت نمیکنه و عملا از طرف خانواده حمایت نمیشی. اینجاس ک تمام پلای پشتتو خراب کردی. تو زندگیت تا وقتی والدینت نیان کمکت کنن، کسی دیگه هم نمیاد. اون موقه دیگه همه چی رسمی و فاش شده و تو مسیر یکطرفه ای هستی ک ب این راحتیا راه برگشتی نداری.بهت نمیگم چکارکن، اما اگ نظرمو بخای میگم الان فرصت کنار زدن در این مسیر هست.
منم واسه عاشقیم پیش چنتا کارشناس مذهبی و روانشناس رفتم و متقاعدم کردن ک عشق یکطرفه پشیزی ارزش نداره. منم واسه هر چیزی ک اطرافیان می گفتن توجیه می آوردم ولی خدارو شکر دانشگامون تموم شد و دیگه چشممون ب هم نیفتادمی تونستم بازم برم دنبالش، ولی نرفتم.باور کن منم آتیش عشقم از تو کمتر نبود و الان کاملا حستو درک میکنم. زمان همه چیو درست میکنه.من ن امید الکی بت میدم ن مایوست میکنم. اما مطمئن باش همیشه رویاها با واقعیت فاصله دارن و نمیشه حتی باعشقت، اون زندگی ک میخایو بسازی.نا امیدی خودش بزرگترین گناهه
روانشناسو فراموش نکن، حتما برو
موید باشی
آفرين سارا خانم :
به عشقت حسوديم شد . آرزوي خوشبختي برات دارم و تو خوشبختي چون خوشبختي را در خود و بدست خود ميبيني و حسابي روي ديگري باز نميكني تو هميشه خوشبخت و موفق ميشي اگر سعي كني جرآتمند و صاحب هدف هم باشي . چنانچه بهر دليلي در هر زماني هم موضوع ديگري پيش آمد باز عاشق چيزي باش كه علاقه داري و به بي وفايي كسي توجه نكن و غصه اش را نخور و فقط عاشق باش محورزندگيت عش باشد به هر چه كه عاشقشي.
bahar.shadi جان هر وقت که شما برای من کامنت میذارید من خیلی خوشحال میشم. شاید باورتون نشه یه کامنتی که شما برای من گذاشتید من چند بار میخونم :love_heart:
قصدم اینه که همین کاری که گفتید بکنم. یعنی وقتی خانواده ها در جریان قرار گرفتند زیر نظر یه مشاور بدیها و خوبیهای این ازدواجو بررسی کنم که یه روز پشیمون نشم که تحت تاثیر احساس بودم. حامی بهم اطمینان داد که مامانش خیلی بالاتر از اون چیزیه که من فکر میکنم و خیلی خیلی مهربون تر و خانوم تر از اون چیزیه که من تو چند برخورد دیدم. اما پای خانواده من که میرسه وسط من میخوام برم سرمو بذارم یه جا بمیرم. یعنی مطمئنم که پدرم با اون اخلاقی که داره پیشنهادها و مخالفتهای نامعقول میکنه. و مامانم (با وجود تحصیلاتش) با رفتارهای بچه گانه و دور از عقل باعث میشه ما دوباره از هم جدا بشیم. بارها دیدم که اونها سعادت منو فدای خواسته های بی منطق خودشون کردند.
از نظر ظاهر حامی اینقدر خوشگل و خوشتیپه که هر چی سنش میره بالاتر بهترم میشه. عکسهای بیست و چند سالگیشو که با الان مقایسه میکنم میبینم این بشر روز به روز باحال تر شده! برای همین مشکلی با سنش ندارم. اینجوری که پیش میره احتمالا یه روز همه از تعجب شاخ در بیارن که این آقا خوشتیپه چرا اومده اینو گرفته؟ :199:
ولی از نظر مالی خب چون آدم آینده نگری نیست خیلی نمیتونه تضمین خوشبختی اونجوری به مامان بابام بده. خونه‌ش اجاره ایه. ماشینش یه 206 است. به جاش رفته کل دنیا رو دیده و گشته. از نظر تجربه و احساس و اطلاعات حسابش پره. مطمئنم باهاش بهم خوش میگذره. همین الان برنامه کرد واسه پرفورمانسی که مرداد تو فرانسه داره منو هم با خودش ببره :ghost: خب من دیگه از خدا چی میخوام؟ یه مردی که عاشقشم. یه آدمی که هرچی من میخوام میدونه و یادم میده. یه کسی که زندگیش هیجان داره. سعادت من تو همین چیزاست!
ولی مامان بابای من کی میخوان این چیزارو بفهمند؟
- - - Updated - - -
راستی یه سوال!
من الان چند شبه این موضوع فکرمو درگیر کرده. تفاوت عشق و هوس رو از کجا باید بدونم؟
چون من هر موقع به حامی فکر میکنم ناخودآگاه تنم کشیده میشه. فقط هم در مورد اون این حسو دارم. این طبیعیه؟
یکی از استادامون میگفت مردها با جسمشون علاقمند میشن و خانوما با ذهنشون. ولی من با جسمم هم بدجوری عاشقم.
این خیلی خوبه که تو هم با جسمت عاشقی هم با روحت ایشالا تو زندگیت همیشه همینجوری عاشق بمونین برای هم