:(
نمایش نسخه قابل چاپ
:(
پس چرا بازم ناراحتین؟
نمى تونم هر كار مى كنم، مثل مجسمه مى شينم يه گوشه!!!!! دلم نمى خواد اين طورى باشم
- - - Updated - - -
جهت اطلاع اون دوستمون كه گفت با تلفن حرف بزن بگم كه اينم نمى تونم، نمى دونم چرا!!!! وقتى مى خوام بحرفم آرامش ندارم انگار نمى دونم چرا نمى تونم با آرامش و اعتماد به نفس حرفامو بزنم حتى با تلفن! حتى با فاميل سريع سلام مى كنم و مى دم گوشي به كس ديگه
به نظر من مشکل از طرز تربیت و محیط خانوادتون هست
رابطه تون با پدر مادرتون چه جوریه؟
ایا اونها باهات راحت حرف میزنن و میگن دوستت دارن؟
در محیط خانوادتون حرفها به راحتی زده میشه؟
آقا محسن بله بهم ابراز علاقه مى كنن حرف مى زنن، اما من نه!
خانمی شما اینجا هم خیلی کم و خلاصه صحبت می کنی !
یه کمی بیشتر حرف بزن. بیشتر توضیح بده در مورد مشکلت. در مورد شرایطت
دوست صمیمی ای داری ؟ دوست خانم منظورمه . با اون ها چطور رفتار می کنی ؟
بله يه دوست دارم ، با دخترا كلا راحترم و بچه ها، اما با بزرگترا نه مخصوصا كسايى كه دوسشون دارم سختر مى شه انگار، بچه بودم خيلى راحت بودم و اعتماد به نفسم بالا بود الان از كارايى كه اون موقع مى كردن راحت تعجب مى كنم! الانم شادم خوبم اما حرف زياد نمى زنم .
خدا هر کسی رو یه جور خلق کرده، هر گل یه بویی داره
از اینکه کم حرفی زیاد ناراحت نباش اتفاقا میتونه خوب باشه، آدمای کم حرف بیشتر فکر میکنن
هرچه قدر که کمتر حرف میزنی بیشتر به مسائل فکر کن، حساب شده حرف بزن و فقط زمانی حرف بزن که لازم باشه، اینجوری ارزش و احترام خودت رو بالا میبری
والا من خودم دو بری هام اکثرا پر حرفن، حتی دوره دانشگاه هم دوستام اینطوری بودن ولی دریغ از یه حرف درست و حسابی، همش از مسائل بی ربط و بی ارزش حرف میزنن هدفشون هم فقط سرگرمیه و اینکه چیزی گفته باشن در حالی که بالای 90 درصد حرفاشون ارزشی نداره
اگه زمانی که موضوع حیاتیه و نمیتونی حرفت رو بزنی، باید فکر و اندیشه خودت رو تقویت کنی و به خودت تلقین منفی نکنی، بعضی دوستان تمرین رو پیشنهاد کردن که اونم خوبه، مطمئنا اولش سخته ولی کم کم برات عادی میشه
اگه بازم مشکلت حل نشد میتونی به مشاور و روانشناس مراجعه کنی
موفق باشی ...:)
ممنون آقا محسن،باشه
از این باشه گفتنت معلومه که قانع نشدی! درسته؟