بی هدف

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط she

اوه اوخ وای من چرا جواب ندادم به سوال شما! وای شرمنده! :pig::(
ریحانه جون نمی دونه چقدر خجالت کشیدم دیدم که پیگیری نکردم این تاپیک رو.
نه این که همه چی روبراه باشه الان نه. هر مرحله ای از زندگی مشکلات خودش رو داره. ولی زندگی جریان داره و هر چیزی سر وقت خودش اتفاق افتاد. هر چیزی که اون موقع نگرانش بودم و بی خودی برام شده بود بحران!
حالا دلم برای اون موقع ها تنگ میشه. میگم کاش بیشتر خوش گذرونده بودم. کاش بیخودی نگران نبودم.
اگر دوست داشتی بازم حرف بزنیم.
ببخشید عزیزم واقعن ببخشید بابت تاخیر.
کاش الان که دارم می نویسم همه چی برات روبراه باشه. فصل بهاره و عشق و حال و طبیعت و انرژی!:)

- - - Updated - - -

اوه اوخ وای من چرا جواب ندادم به سوال شما! وای شرمنده! :pig::(
ریحانه جون نمی دونه چقدر خجالت کشیدم دیدم که پیگیری نکردم این تاپیک رو.
نه این که همه چی روبراه باشه الان نه. هر مرحله ای از زندگی مشکلات خودش رو داره. ولی زندگی جریان داره و هر چیزی سر وقت خودش اتفاق افتاد. هر چیزی که اون موقع نگرانش بودم و بی خودی برام شده بود بحران!
حالا دلم برای اون موقع ها تنگ میشه. میگم کاش بیشتر خوش گذرونده بودم. کاش بیخودی نگران نبودم.
اگر دوست داشتی بازم حرف بزنیم.
ببخشید عزیزم واقعن ببخشید بابت تاخیر.
کاش الان که دارم می نویسم همه چی برات روبراه باشه. فصل بهاره و عشق و حال و طبیعت و انرژی!:)

---

اومدی عزیزم؟؟؟خیلی وقت پیش منتظرت بودم!! مرسی که اومدی:)

نه شی عزیز، همه چی روبراه نیس:(
نمیدونم چرا این روزا همش غصه ام میگیره...دانشگاه تموم میشه ولی احساس نمیکنم 4سال گذشته. به چیزی که میخواستم نرسیدم.

فقط 4سال به اجبار رشته ای رو خوندم که دوست نداشتم.این آخریا هم که باورم نمیشه فقط پاس کنم...
از بچگی برای خودم کلی آرزو داشتم.برای هر اتفاق زندگیم یه تاریخ گذاشته بودم.
تو فلان تاریخ من دانشگام.
فلان تاریخ دارم کارای پژوهشیم رو انجام میدم...!!!!!!!!!!!!!!!
فلان تاریخ ازدواج میکنم...!!!!!!!:o
.
.
.
ولی از اولیش اتفاق نیفتاده ومن دپرس شدم.

من اومدم دانشگاه ولی نه جوری که فکرشو میکردم.

الانم من کجا و آرزوهام کجا..........

من همیشه اهل درس بودم ولی دیگه حوصله شو ندارم.انگیزه هم برای ادامه ندارم...

یه رشته جدیدی پیدا کردم که بیشتر با روحیاتم سازگاره،بی ارتباط با رشته فعلین هم نیست، ولی فقط دانشگاه تهران داره که ازمن خیییییییییلی دوره.
از طرفی مسئله ازدواجمم هست!!
نمیدونم درسو بچسبم یا....

- - - Updated - - -

از طرفی اگه تو درس پیشرفتی که میخوام نداشته باشم میدونم تا همیشه عذاب وجدانش همرامه...

ولی الان باید بین ازدواج ودرس یکی رو انتخاب کنم!!

خوشبختانه اکثر ما بعد از 4 سال همینقدر خوشبختیم! بسکه دانشگاه ها پربارند و اساتید دوست داشتنی و کار فراوان و ...
من نمی دونم چه رشته ای می خونی. خدمتت عرض کنم که منم رشته ارشدم رو عوض کردم! یه مهندسی دیگه خوندم. پدرم هم دراومد.
لطف کن اگر راه داره رشته کارشناسی ات رو دوست داشته باش.
ببین کلی راه داری که انتخاب کنی مثلا اینا :

1. برو عشق و حال کن به مدت معین! مثلا بگو من امسال ارشد آزمایشی شرکت می کنم. بعد به خانواده ات برس. به خودت. ورزش، تفریح، دوستات، زبان، کامپیوتر، هنر، .... بعد که روحیه ات بالا رفت و دیدی میتونی بشینی توی خونه درس بخونی واسه ارشد، شروع کن.
2. بشین مرد و مردونه واسه ارشد بخون و اگر تهرانی کلاس های پارسه / ماهان / ... رو برو! (خواستی رشته ات رو بگو و اوضاع درسیت رو شاید تونستیم کمکی کنیم.)
3. برو سر کار. اولین ببین دنیا دست کیه. یه ذره تجربه واقعی پیدا کن. بعد اگر خواستی ارشد بخونی و رشته ات رو هم عوض کنی با آگاهی از محیط کار و شرایط در حین کار درست رو هم بخون.
4. هدف رو بذار ازدواج. بالاخره که این یکی از اهدافه. برو توی اجتماع. روی هر گزینه ای که پیش میاد فکر کن. تصمیم بگیر که میخوای زن خونه دار باشی یا کار کنی و ...

من گزینه ی کار رو به شدت بهت توصیه می کنم. بهت دید میده. از توی هوا میارتت روی زمین! تا حالا کار کردی؟ یه ذره از شرایطت بگو.

شی عزیز اجازه بده رشتمو نگم!!

نه بابا کار کجاس.مگه دانشجو وقتی هم برای کار کردن داره؟!! شبا که کار نیس!

من الان دقیقا سر همون 4راه بالایی که گفتی موندم!!نمیدونم کدوم راه رو برم:(

من تهران نیستم.تازه راهمون هم دوره از اونجا...
تو این 4سال به دلایلی نتونسم خیای درس بخونم.یکی از دلایلشم علاقه نداشتن به رشتم بود.

همین داره منو داغون میکنه.ارضا نشدم اصلا... ولی خسته شدم.
فقط یه بی حوصلگی برام گذاشته. همش دارم افسوس میخورم.حتی تو این مدت نرفتم دنبال رشته مورد علاقه ام و اطلاعات عمومیم بیشتر بشه! برا همین بیشتر ناراحتم.

همه میگن فعلا به ازدواج فکر کن،ولی آرزوهای شخصیم چی میشن؟؟؟؟؟فعلا همه فقط میخوان من ازدواج کنم:(. میگم بابا اینا با من جور در نمیان میگن پرتوقعی!!

مطمئنم بعد ازدواج نه میتونم برم دانشگاه دولتی نه میتونم برم تهران که رشته امو اونجا داره!
پس احتمالا دیگه پیشرفتی نمیکنم... وهمیشه افسوس خواهم خورد.

- - - Updated - - -

خودمم دارم به کار فکر میکنم و از درس میگذرم .آرزوهامو به خاک میسپارم:315:

سلام ريحانه جون
اول از همه ازت ممنونم كه به تاپيكم سرميزني.
حتما از من كوچيكتري اما بهت ميگم هررشته اي كه دلت ميخواد برو.به سن وسختيشو اين حرفا فكر نكن.باور كن هركس الان مخالفه بعد از اينكه روحيت عوض شده وبه خواسته دلت رسيدي باهات همراه ميشه.
هيچوقت براي رسيدن به آرزوها دير نيست.به ازدواج در كنار رسيدن به آرزوهات فكر كن.خودتو محدود به زمان نكن.نگو يااين يا اون.بعضي وقتا آرزوهاي بزرگت تودل آرزوهاي نسبتا بزرگ قرار داره.
اين توصيه اي بود كه آدماي فهميده به من ميكردن وحالا حرفشونو به توميگم تا يه تكوني به خودت بدي ودنبال آرزوهات باشي عزيز دلم.
هميشه طبع بلندي داشته باش وبراي رسيدن به خواسته هاي معقولت قدم اولو بردار مطمئن باش خدا خودش بقيه راهو برات هموار ميكنه.
منتظرم ببينم چكار ميكني...

مرسی برد عزیز از راهنماییت

ولی اونجوری که فکر میکنی نیست.کسی با من همراه نمیشه تو این راه...خودم میدونم.
اطرافیانم خسته شدن از درس خوندن من!! باور کن.تمام فک وفامیل ودوست وآشنا و...میگن همیشه داری درس میخونی.بسه دیگه.

البته خیلی وقتا،مثلا تعطیلات هم که حوصله گشت وگذار نداشتم خانواده میرفتن،بهشون میگفتم درس دارم!ولی فقط مینشستم و فکر میکردم...هیچی نمیخوندم...
حالا فکر میکنن من چقدر درس خوندم!!!!!:rolleyes:

همه دلشون میخواد ازدواج کنم.خییییییلی هم دلشون میخواد...

برای من یه کم دیر شده.این حقیقت انکارناپذیره.
دارم سعی میکنم برم دنبال کار و ازدواج و... بی خیال خواسته های خودم بشم.هرچند میدونم به هر چی هم که برسم، بازم همیشه کمبودهایی خواهم داشت که چرا دنبال علاقه ام نرفتم.ولی شاید پشیمون نشم.چون هیچ راه دیگه ای نداشتم...

خانواده میگن خب بخون!!ولی میدونم که تو دلشون یه چیز دیگه میگن!
تا الان خیلی خواستن کمک کنن ولی زیاد موفق نبودن!
بابای من از اونا بود که خیلی برای درس خوندنمون اصرار داشت ولی اتفاقاتی افتاده که دیگه شرایط عوض شده...

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط reihane_b

کسی با من همراه نمیشه تو این راه...خودم میدونم.
اطرافیانم خسته شدن از درس خوندن من!! باور کن.تمام فک وفامیل ودوست وآشنا و...میگن همیشه داری درس میخونی.بسه دیگه.
البته خیلی وقتا،مثلا تعطیلات هم که حوصله گشت وگذار نداشتم خانواده میرفتن،بهشون میگفتم درس دارم!ولی فقط مینشستم و فکر میکردم...هیچی نمیخوندم...


همه دلشون میخواد ازدواج کنم.خییییییلی هم دلشون میخواد...

---

ببین عزیزم اگه نشستی تا دیگران بهت انگیزه بدن سخت در اشتباهی! چه الان چه بعد از ازدواج چه هر وقت دیگه ای خودت هستی که باید قرص و محکم وایسی و از هدفت دفاع کنی! وقتی تو بی هدف هستی همه می خوان تو رو به دیگری بسپارن! به ازدواج.
از دیگران توقعی نداشته باش. برای ازدواج هم تا زمانی که اول با خودت و خواسته هات کنار نیومدی اقدامی نکن.
فکر هم نکن ازدواج کردن و یا رفتن سراغ کار یعنی آرزوها و پیشرفت های تو قربانی شده!!!!!!!!!!
ببین چون شرایط تو خیلی به من شبیهه لطفا به توصیه من گوش کن!
برای یکی دو ماه هم که شده برو سر کار!! برو سر یه کاری مرتبط با رشته خودت!! برو تو جو کار و حقوق و ...!
کار کردن تو رو واقع بین تر می کنه. حقوق گرفتن تو رو مستقل تر می کنه. معنی رشته ای رو که خوندی بهتر می فهمه. از علاقه مندی هات بهتر سر درمیاری.
یه ذره جم و جور میشی. صبح ها به موقع از خواب بیدار میشی. زندگیت نظم میگیره. از خواب و خیال میای بیرون. همین واحدهای آخر درسی رو بهتر می خونی.
برو سر کار حتی اگه موقت باشه. حتی اگر مرتبط با رشته ات نباشه.
بازار کار رو نگاه کن. آگهی ها رو بخون. از استادات بپرس چه جور کارهایی می تونی انجام بدی و ...
ضرر نمیکنی خانومی.

- - - Updated - - -

کار بهت احساس مفید بودن میده.
دیگران به چشم بهتری بهت نگاه می کنن.
تو خودت رو به بهانه درس از جمع دیگران جدا کردی. حالا هم به نظرم بیشتر میخای به درس پناه ببری تا از آینده ای که ازش می ترسی فرار کنی.
تو درس خوندن رو الان دوس نداری. به ارشد گرفتن به عنوان یه پناهگاه نگاه می کنی. یه مدرک برای توجیه درس خوندن های زیادت!!
تو خیلی خیلی داری به نظر دیگران اهمیت میدی! خودت رو از نظر دیگران معنا می کنی!!

پاشو برو سر یه کاری که در ازای اون بهت پول بدن! بهترین کاری که می تونی به زودی بدست بیاری!

باشه میرم دنبال کار،مسلما بعدشم ازدواج و...

یعنی کی به خواسته ام میرسم؟ هیچوقت....
کی میتونم برم دانشگاه تهران؟هیچوقت.....
اصلا میتونم برم دانشگاه؟؟؟؟؟؟؟!

ولی آره میرم سرکار.هر طورم که شد بشه...:(

ولی حالا کو کار؟؟؟؟؟:162:

میرم سر کار بعدش هم ازدواج؟!!!!!!!!!!!!!!
یعنی چی؟ چه ربطی داره؟
این چه تصوراتیه که شما داری؟
میری سر کار تا خودت رو بهتر بشناسی بعد هر وقت که کافی بود کار رو رها می کنی یا در کنارش درست رو شروع می کنی.
کار به ادامه تحصیلت کمک می کنه بهت انگیزه میده.
نترس دخترجون. کتاب رو بذار کنار. کتاب سپر تو نیست برای جنگ! برای مبارزه علیه ازدواج!!!!

- - - Updated - - -

یه مدت مشخصی برای خودت بذار. مثلا سه ماه تابستون کار می کنم. کنارش برای ارشد شروع می کنم به خوندن!
یه برنامه ریزی با اولویت کار!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط she

میرم سر کار بعدش هم ازدواج؟!!!!!!!!!!!!!!

نترس دخترجون. کتاب رو بذار کنار. کتاب سپر تو نیست برای جنگ! برای مبارزه علیه ازدواج!!!!

!

---

تا حدودی همینطوره واقعا!!!! راهی برای بهانه ازدواج نکردن!!!

الان حوصله درسو ندارم.حتی اگه دانشگاه تهران بیاد دم در خونمون من حوصله ندارم برم...

شاید اگه استراحت کنم بهتر باشه.واقعا روحم به استراحت نیاز داره.

میخوام یه مدت بیکار باشم و به همه چی وهیچی! فکر کنم.

اگه کار پیدا شد میرم(که 99درصد میدونم نمیشه!!) اگرم نشد که هیچی دیگه...

به هرحال شی عزیز خییییییییییلی خوشحال شدم که به این تاپیک توجه کردی.
برات آرزوی بهترینها رو دارم تو زندگی:46::228:

اینکه نشد!
من بیام بنویسم بعدش هم بی نتیجه؟ تو هم بری به راه خودت؟
ببین یه تصمیم اساسی بگیر. کار پیدا نمیشه! تو باید بری دنبال کار! باید به هزار در بزنی! باید بگردی، تلاش کنی!
اگر هم میخوای استراحت کنی اینو بدون که استراحت مساوی با تنبلی و بیکاری نیست! استراحت هم فرمول داره. برنامه ریزی میخواد!
کلاس ورزش رفتن، استخر رفتن، با دوستان بودن، مطالعه جانبی، با خانواده بودن!
زندگی وقت تلف کردن نیست! حساب و کتاب داره! تو الان در اوج جوونی و بی مسئولیتی هستی. یعنی یه عالمه وقت داری که خودت رو بسازی، لذت ببری، و برای بقیه عمرت که مسلمن سخت تر خواهد بود توشه برداری.