راهنمایی جهت کاهش اثرات ناشی از طلاق بر روی فرزندم

سلام بر آنی عزیز و سایر دوستان


و اما در مورد داستان دخترم کتاب را به همسرم دادم و خواستم انرا مطالعه کند.امیدوار بودم از این طریق کمی بیدارش کنم و موفقیت آمیز هم بود .و اینکه چرا دخترم این موضوع را انتخاب کرده ,واقعا متاسف شدم .افکار دختر من حتی در تخیل هم درگیر دعواست .در انتهای داستان ادعا میکند که می تواند این اشعه ها را در زمانیکه تعدادشان کم است یعنی در زمانی که شخصی عصبانی است جمع آوری کرده و در خارج از خانه آزاد کند.در فضای آزاد انها از بین می روند.ادعا میکند اگردر کنار یک فرد عصبانی باشد او می تواند اشعه ها اطراف او را ببیند و انها را جمع آوری کند و دور بریزد تا فرد عصبانی بیشتر عصبانی نشود و داد نزندو دعوا نکند.واگر همه آدم ها ماننداو این توانایی را داشتند دیگر هیچ کس عصبانی نمیشد و دعوا نمیکرد.

باهمسرم صحبت کردیم در شرایطی خارج از منزل ،که مطمئن باشم به مجادله نمی رسیم ،چون تا حد ممکن خارج از منزل بر خودش مسلط هست اما بازهم فقط من صحبت کردم و او فقط گریه کرد. گفتم برای کسب آرامش بیشتر مدتی از هم جدا باشیم قبل از درگیری های دادگاه و تصمیم گیری های بعدی هر دو به این زمان نیاز داریم.موافق بود.
اما تصمیم گیری در مورد اینکه این مدت چه قدر باشد و چگونه باشد را به او محول کردم.

در مورد این نگاه قاصر مقصری کاش بیشتر توضیح میدادید چگونه قابل ترمیم است؟

از اینکه ریزبینانه تمام جزئیات را بررسی می کنید از شما ممنونم گفتید نیاز هست زیر نظر سکسولوژ باشیم خودم هم به شدت این نیاز را حس می کردم تاکید شما باعث شد برای ماه آینده از یکی از متخصصان در این زمینه وقت بگیرم .متاسفانه وقت زودتری به من اختصاص ندادند.

خانم آریایی عزیز بله بررسی شما و تکنیکی که به کار گرفته ایددرست است.هرچه فکر میکنم تمام مشکلات ما ریشه در دلخوری ها قدیمی دارد.اما من کاری بر روی این دلخوری های قدیمی نمی توانم بکنم و این قسمت مربوط به هسمرم هست که باید ذهنش را ازاین دلخوری ها قدیمی خالی کند که متاسفانه همکاری نمیکند.

چکاوک عزیز از اینکه تجربیات خودتون را انتقال دادید سپاس گذارم و بسیار مفید بود
با عذر پوزش اگر مایل بودید جواب سوال من را بدهید، شما از تصمیم جدایی رضایت دارید؟پشیمان نشدید؟

silvia سوال شما باعث شد بعد از مدت ها از ته دل بخندم .این چند سال را کار خاصی نمی کردیم .

یاسلام آقای شایگان
در مورد اینکه یشیمان شدم یا نه سوال یرسیدید .سوال خوبی بود راستش خواستار طلاق من بودم و همسرم با اینکه او هم درک کرده بود رابطه ما به اخر رسیده اما از جدایی و عواقبش شدید می ترسید بطوریکه در تمام مدت دادگاه حتی یکبار هم حاضر نشد فقط به اصرار و سماجت من مجبو ر به اینکار شد .برای همین سال اول مشکلات مالی و فشار عاطفی و از همه سخت تر قسمت سر و کله زدن با بچه ها گاهی آنقدر عرصه را بر من تنگ می کرد که از این تصمیم یشیمان می شدم و احساس می کردم اگر مانده بودم و می ساختم شاید بهتر بود ...
اما من کلا انسان صبوری هستم و خیلی مدیریت خوبی توی بحران ها دارم .خیلی روی خودم کار کردم و به بچه ها خیلی تمرکز کردم .سخت بود ولی الان بعد از چند سال خیلی به ارامش رسیده ایم .هم خودم و هم بچه ها زندگی آرام و خوبی داریم .گاهی با یدر بچه ها صحبت می کنم اونم از این شرایط راضیه و خوشحاله جدا شدیم .الان دیگه با هم مثل دو تا دوستیم و رابطه اش با بچه ها عالی هست .انگار نه انگار هیچ اتفاقی بین ما افتاده .تنها چیزی که اتفاق افتاده اینست که ما با هم ارتباط جنسی نداریم ...
جواب سوال شما اینه که نه ..من الان از این کاری که کردم به هیچ عنوان یشیمان نیستم ..اگر طلاق بد بود خدا اجازه اش را نمی داد.اگر سوالی بود باز من در خدمت هستم.

چکاوک از پاسخ شما ممنونم.البته با توضیحاتی که نوشتید فکر می کنم مشکلات شما به مراتب کم تنش تر از مشکلات ما بوده که توانستید مانند دو دوست باشید.
طبق پیشنهاد آنی عزیز من و همسرم توافق کردیم برای مدتی از هم جدا باشیم تا بتوانیم با آرامش بیشتری تصمیم بگیریم.
دخترم و همسرم به خانه مادر زنم رفتند.
و قرار شد حدود 1 ماه به دلایلی مثل سنگین بودن ماه صفر هیچ اقدام قانونی انجام نگیره
فقط سوالی که ذهن من را درگیر کرده این هست که در این مدت من چه رفتاری داشته باشم؟به آنها سر نزنم؟:82:

آقاي شايگان محترم، به نظرم بهترين كار اين است كه به همسر و فرزندتان سر بزنيد. آنها هنوز جز مهمي از زندگي شما هستند و تا هميشه هم همين جايگاه را كم و بيش حفظ خواهند كرد. فقط قرار نيست در ملاقات هايتان همسرتان را در آغوش بگيريد و مدام ببوسيد و قربان صدقه اش برويد! هر چند به اعتقاد من بهتر است در هر ملاقاتي كه داريد يك هديه كوچك براي دخترتان ببريد و با همسرتان برخوردهاي محبت آميز داشته باشيد.
متوجه شده ام كه شما و همسرتان فقط بر پايه دلخوري هاي گذشته اكنونتان را خراب كرده ايد. كاش به همسرتان هم بصورت غير مستقيم بگوييد تا به اين سايت بيايد و مشكلاتش را مطرح كند. شايد دوستان بتوانند ايشان را هم راهنمايي كنند و از اين افكار منفي و پرخاشگري هاي ايشان بكاهند.
هرگز دوست ندارم كسي را به طلاق گرفتن ترغيب كنم. حتي اگر به زعم خودش به پايان راه رسيده!

نقل قول:

---

[چكاوك :اگر طلاق بد بود خدا اجازه اش را نمی داد]

---

طلاق خوب نيست و خدا هم هرگز آن را كاري پسنديده قلمداد نكرده.طلاق تنها آخرين راه حلي است كه در شرايط بحراني و درصورت عدم موفقيت همه راه هاي ممكن نجات يك زندگي اتخاذ ميشه! پس دوست من شما سعي كنيد همه راه حل هاي نجات زندگيتان را دو نفره تست كنيد(هم شما و هم همسرتان)

با آرزوي موفقيت شما

خانم مهرو شما درست میگین اما شما کمی هم به آمار بالای طلاق در همین جامعه دقت کنید بد نیست .اینهمه طلاق برای همسایه های شما نیست .همه اطرافیان ما و شما هستند .بهتر نیست اینقدر که به فکر جلوگیری از طلاق و به زور نگه داشتن یک زندگی بیمار هستید به فکر کمک به اشخاص یس از مرحله طلاق و کم کردن عوارض یس از ان باشید .تا کی می خواهید اینهمه نشانه و نیاز را ندیده بگیرید؟؟؟!!!!
آقای شایگان من مشاور نیستم تنها تجربه های شخصی را عنوان می کنم .فکر می کنم این سوال را باید از مشاور بیرسید اما تنها چیزی که تقریبا در آن شک ندارم اینست که شما در هیچ حالت و هیچ موقعیتی اجازه ندهید فرزندتان کمبود شما را حس کند .کلا دو تا یرونده در ذهنتان بسازید یکی برای مادر بچه و زندگیتان و دیگری برای فرزندتان و حساب این دو تا را کاملا از هم تفکیک کنید. شما می توانید اخلاقا و شرعا و قانونا رابطه همسریتان را کات کنید ولی از هیچ جنبه ای فرزندتان را نمی توانید ندید بگیرید حتی مقطعی و زود گذر.

چكاوك خانم ، من هرگز مد نظرم اين نيست كه بگويم شما كار ناشايستي انجام داديد و طلاق فقط مربوط به همسايه است! راستش را بخواهيد خود من تجربه جدا شدن در عقد را داشته ام و يكبار طعم تلخ آن و صدماتي را كه به لحاظ روحي بر من وارد شده، كشيده ام. چون اين زجرهاي روحي را متحمل شده ام آن هم فقط در يك رابطه كوتاه مدت عقدي نه ماه! ميتوانم تصور كنم كه صدمات چنين اقدامي در يك رابطه صميمانه ده ساله كه ثمره آن يك دختر نه ساله است چه مي تواند باشد. حرف من و شايد بهتر بگويم بيشتر افراد باتجربه تر اين سايت اين است كه براي نجات زندگيتان تلاش كنيد و اين تلاش را هدف دار، با مشاوره از افراد صاحب نظر و مجرب و بطور منطقي پيش ببريد و نهايتا اگر زندگيتان آنقدر بيمار بود كه نشود نجاتش داد، قيدش را بزنيد.



من براي شما دوست خوب هم آرزوي موفقيت مي كنم .

سلام از یاران عزیزی که برای تصمیم گیری و کاهش تنش های چند ماه اخیر من را همراهی کردند سپاس گذارم
چکاوک و مهروی گرامی با توجه به پاسخ شما و سبک سنگین کردن احساسات و منطق خودم
من در این مدت یک بار همسرم را دیدم و در آن جلسه ایشان خیلی آرام تر بودند و احساس کردم از میزان تنفرش نسبت به خودم به میزان قابل توجه ای کاسته شده است.فکر میکنم این جدایی مقطعی ممکن هست باعث رجوع مجدد ما به یکدیگر شود. نشانه های زیادی برای این حدس من وجود دارد و دخترم صحبت هایی می کند که می دانم آموزه های مادرش هست. امروز می پرسید دلت برای مادرم تنگ می شود؟چقدر دلت تنگ شده است؟چرا ما خانه خودمان برنمی گردیم ؟ و سوالاتی از این باب.
از خانم آنی بابت پیشنهاد خوب و اصولی شان نهایت تشکر را دارم و امیدوارم تک تک شما عزیزان زندگی آرام و مطلوبی داشته باشید.