نمایش نسخه قابل چاپ
خوشبختانه خودتان هم بر این امر واقف هستید، پس صبر کنید تا شخصی وارد زندگیتان شود، که یا عقایدتان برایش مهم نباشد، که در این صورت شاید با هم کنار بیاید اما در مورد نگرش و عقاید فرزندتان دچار مشکل خواهید شد.
یا اینکه شخصی وارد زندگیتان شود که همسو با افکار شما باشد.
کیوان شرایط من اگه عادی بود حرف شما درست بود اما من شرایط ویژّه ای دارم .
تو کل دوستای صمیمی هم محله ایم فکر نکنم هیچ کدومشون شبیه من فکر کنند
توی کل فامیل های پدری و مادریم فقط یک نفر شبیه من فکر می کنه که تازه اونم دقیقا مشابه من فکر نمی کنه و شاید در کل عقایدش شباهت بیشتری با جامعه داره تا من
توی دوستای هم دانشگاهیم اگه بیست تا دوست صمیمی داشتم نصفشون شبیه من فکر می کردند که هیچ کدومشون همشهری ام نبودند و همشون هم مرد بودند .البته الآن چون درسم تموم شده بیشتر از طریق فیس بوک باشون ازتباط دارم
یعنی اگه من توی یک شهری زندگی می کنم که یک ملیون و خورده ای جمعیت داره فقط یک نفر دیدگاهش کمی بم نزدیک هست و تا به امروز هیچ زنی رو در محیط واقعی ندیدم که شبیه من فکر کنه .
تازه اگه یکی رو گیر بیارم که شبیه من فکر کنه این برام خیلی خیلی مهمه که اونم هنجارهای جامعه رو پذیرفته باشه و به قول شما رفتارهاش از فیلتر جامعه رد شده باشه .
اگه شما راهی به ذهنتون می رسه بگید و گرنه اگه بخوام منتظر این باشم که کسی توی زندیگیم بیاد که شبیه خودم فکر کنه باید تا آخر عمرم منتظر بمونم .
یکی از اصول مهم ازدواج تشابه در عقاید، طرز فکر و نگرش است. شما باید با چنین شخصی ازدواج کنید؛ هیچ راه حل دیگه ای هم نداره، باید صبر داشته باشید
آقای محترم من فکر می کنم شما باید این مساله رو هم در نظر داشته باشید که در جامعه ای دارید زندگی می کنید که فرهنگ و آداب و رسوم و علاقه مندیهاشون با اعتقاداتشون آمیخته شده. طوری که جدا شدنشون از هم غیر ممکن شده. پس وقتی به عبور فرهنگ از صافی جامعه فکر کنی متعاقبا مجبور هستی که به عبور اعتقادات از صافی جامعه هم فکر کنی.نقل قول:
نوشته اصلی توسط hichkas11
یک مثال کوچک می زنم برات. کسانی که از بچگی تو گوششون هست که وقتی خوردن زمین یک صدای یا علی، یا یا خدا یا یا امام زمانو ... می شنوند رو نمی تونی هیچوقت فرهنگشون رو جدا از این اسامی ای که گفتم ببینی.
اگر واقعا به دنبال حل تعارضاتت هستی شاید بهتر باشه بیشتر در مورد اعتقاداتت تفکر و تحقیق کنی. اما اگر این جدا بودن اعتقاداتت از هنجارهای جامعه رو برای خودت پذیرفتی شاید بهتر باشه عواقب و هزینه اون رو هم که همین تعارضات هست رو بپذیری.
اینها که برات نوشتم واقعیات جامعه ای هست که درش زندگی می کنی.
دلتنگ ببخشید اما چون من IQ ام پایینه متوجه ربط حرفاتون به حرفای خودم نمی شم و لازم هم نیست توضیح بدید .
بعضی ها اینجا یک طوری حرف می زنند انگار ................ بی خیال هیچییییییییی نمی گم . هر کی هر چی دلش می خواد بگه
من دیگه حال و حوصله ی صبر کردن رو ندارم
سه تا راه دارم
ا) خانوم بازی ، به طور مؤدبانه برم دنباله دوستی های موقت و به خاطر عقایدم به دختری پیشنهاد ازدواج ندم
۲)اس گل کردن طرف ، یعنی به طرفم بگم مذهبی نیستم اما در مورد عقایدم اگه چیزی پرسید یا بش دروغ بگم
۳)زهد و تقوای اللهی ، یعنی سرمو بندازم پایین و به کار و درسم برسم و بعدشم مثله بچه ی آدم خونه برگردم که من لیاقتش رو ندارم
صبر کردن ۱ هست یا ۲ ؟ به نظرتون اگه دو تاشم بده بگید کدوم بدتره
هر کی هر نظری داره بگه . این بحث هم داره الکی طولانی می شه
بگید کجاش رو نفهمیدید تا براتون توضیح بدم. . ببخشید اگر منظورمو درست بیان نکردم یا ناراحتتون کردم. البته مطمئنم که همشهریهای من IQ بالایی دارند.
اما سه راهی که گذاشتی. به نظرم وجدانت خیلی بیداره. پس دنبال همون حقیقتی که هستی باش و اینو در نظر بگیر که اگر دختری وارد رابطه دوستی میشه به امید ازدواج هست و اگر تو نیت دیگه ای داشته باشی به اون و خودت ظلم کردی.
دلتنگ دیشب خیلی خسته بودم و درست جوابتون رو ندادم . فقط توجه داشته باشید که بحث داره از مسیر خودش منحرف می شه و نباید بحث به موضوعات اعتقادی کشیده بشه .
کسی منکر این نیست که بین علاقه مندی های مردم و عقایدشون رابطه ای وجود داره . اما جای بحث داره چه میزان فرهنگ مردم روی عقایدشون تاثیرمی ذاره و چه میزانی عقاید مردم روی فرهنگشون تاثیر می ذاره .
البته جوامع بشری هر چه به سمت مدرنیسم گام بر می دارند فاصله ی بین علاقه مندی ها و فرهنگ مردم با عقایدشون بیش تر می شه . با مقایسه ی فرهنگ شهر های بزرگ ایران طی ۶۰ سال گذشته می شه به این موضوع پی برد .
به نظرم درسته بیشتر مردم ایران عقایدشون با ۶۰ سال پیش فرقی نکرده اما فرهنگ شون زمین تا آسمون تغییر کرده . نمی گم فرهنگ ما ایرانی ها غربی شده . نخیر بلکه تا میزانی تکامل پیدا کرده و با حفظ قوت هاش تونسته خودش رو با مدرنیسم وفق بده .
ضمنا به فرض که حرف شما درست بود و فرهنگ و علاقه مندی های مردم از عقایدشون قابل تفکیک نبود
یعنی باید سعی کنم عقایدم رو به گونه ای انتخاب کنم که از فیلتر جامعه رد بشوند . پس به جای اینکه تحقیق کنم که چه عقیده ای درسته باید تحقیق می کردم که چطور می تونم عقاید پذیرفته شده در جامعه رو بپذیرم ! جالبه اسمه این کار رو هم تحقیق می ذارید .
اگر هر کسی در حوزه ی علوم انسانی بخواد این طوری تحقیق کنه که باید فاتحه ی علوم انسانی که با این نوع تحقیقات حاصل می شه رو خوند . البته در واقعیت هم الآن خیلی از تحقیقات در حوزه ی علوم انسانی به همین شیوه انجام می شه . امیدوارم شما این طور عقایدتون رو به دست نیاورده باشید
گفتید همشهری هستیم . خوشحالم که یک همشهری ام رو اینجا می بینم . چون شهرم رو و مردمش رو دوست دارم . شاید خیلی ها از شهر ما خوششون نیاد اما واقعیت اینه که اگه الآن مشکلاتی هست که برخی می خواهند اون رو به مردم شهر من نسبت بدهند در واقعیت مردم شهر من بیشتر از همه ی اون ها این وسط لطمه خوردند. امیدوارم روزی بیاد که هر ایرانی بتونه به کشورش و شهرش افتخار کنه
اگه کسی نظری نداره که یک یا دو بهتره منم حرف دیگه ای تو این تایپیک ندارم
به نظر من بهتره کارایی که می دونی و باید بکنی رو بکنی و در عین حال حواست هم به اطرافت باشه که اگه دختری رو دیدی که می تونست همسرت باشه ببینیش و از کنارش نگذری بری. منظورم اینه که نباید همه ی سعیتو بذاری فقط واسه اینکه زودتر یکی رو پیدا کنی که باهاش ازدواج کنی. بهتره مثلا درستو بخونی کار کنی برنامه ی اینده اتو داشته باشی ولی کاملا هم حواست به ادمایی که می بینی باشه. شاید همسرتو پیدا کنی.
هیچکس عزیز
من تاپیک شما رو تا اینجا خوندم ، و از مشکل اصلی تون تنها برداشتم این بوده که با چند نفری دوست بوده اید و بعد از اینکه برخی واقعیات زندگی تونو رو به اونها گفته اید اونها تمایلی به ادامه نداشته اند.
در صورت صلاحدید مصادیق رو بیان کنید که بشه راهنمائیتون کرد
یه سوال از تون می کنم :
چه چیزائی رو خوبی می دونین ، که حالا می خواین دیگه خوبی نکنید؟
با گفتن چه چیزائی بقیه نمی خوان باهاتون ادامه بدن؟
و در نهایت به نظر من فرض تون درست نیست که به نتایج اشتباهی دارین می رسید.
می نوش پس شما فکر می کنید گزینه ی ۳ رو انتخاب کنم .
من می خوام انتخابم رو بین گزینه ی ۱و ۲ قرار بدم . خودم گزینه ی ۲ رو ترجیح می دم و اون رو انتخاب می کنم .
baby چون توی همدردی بم گفتند در مورد عقایدم حرف نزنم پس نمی تونم بگم چه حرفایی زدم .
در مورد خوب بودن و .. از دوستان مشاوره گرفتم و توجیه شدم .
به نظرم دیگه همه ی حرفام رو در همدردی زدم و همه ی چیزایی که باید می شنیدم رو شنیدم .
امیدوارم دیگه توی زندگیم هیچ وقت به مشکلی نخورم که لازم باشه به همدردی برگردم . یک موقع هایی اینجا احساس آرامش می کردم اما الآن همچین حسی توی همدردی نداریم .
دوستان عزیز از راهنمایی هاتون ممنونم . بای:72:
از مدیران همدردی می خوام که این تایپیک رو قفل کنند