پرخاشگري بيش از حد من (به اخلاقیات من احترام نمی گذارد)

دوست گرامی من دانوب
ضمن تبریک روز عید
من فکر می کنم ریشه اصلی پرخاشکری من در چندین مورد است که یکی از انها این مورد است که >>>>>>
همسر من فردی است از استان کرمان از یکی از شهرهای بزرگ استان های کرمان که از نظر مالی در سطح بالایی هستن همسر من و خانواده اش هم به تبع شهر خود دارای وضعیت مالی خوبی هستند ایشون دارای خانواده ای سرشناس هستن که همگی کار تجارت پدر خود را دنبال میکنن و همسر من هم در کنار تحصیلات و کار مرتبط با تحصیلاتش کار پدر خود را دنبال میکند و ایشان و خانواده اش به گونه ای هستن که به قول معروف مال تو مال من ندارن .همه با هم تلاش میکنن و جدایی از هم ندارن و به شدت پشت هم هستن به گونه ای که به عنوان مثال اگر مالی داشته باشد اینکه به نام من باشد یا به نام خواهرش و برادرهایش هیچ تفاوتی نمی کند من فردی نیستم که بگم حتما باید مال من باشه اما رنجم از اینه که همسرم من رو با خواهر و برادر هایش یکی میداند او برای من تا الان به هیچ وجه کسری نگذاشته است اما در مقابل این رفتار ها رو انجام میدهد .من نمی گویم از روی علم و عمد است بلکه از روی عادت است و به دلیل همین عادت هر زمان که به او این موضوع را می گویم از نظر او ناراحتی من بی مورد است.این اولین ریشه پرخاشگری من است.لطفا راهنمایی بفرمایید؟؟

يكم آرومتر دوست من
به نظرم شما خيلي از واقع نگري دور هستيد!
بهتره يه سري از تاپيك هاي اين جا رو بخونيد،ديدتون به زندگي متعادلتر ميشه
لطفا واسه ايجاد آرامش بين خود و همسرتون تلاش كنيد
حتي اگه خيلي هم عصباني شديد هيچوقت توهين و بي احترامي نكنيد كه حريم هاي بينتون از بين بره

چرا هممه به من ایراد میگیرن ؟
چرا همه میگن تو تند میری؟
چرا همه منو مقصر میدونن؟
چرا همه همسر من رو فرشته می دونن من شیطان؟
اخه چرا چرا چرا؟

سلام دوباره!

عید شما هم مبارک باشه دوست عزیز!

اولا که این دید رو اصلاح کن که همه شما رو مقصر میدونن و از این حرفا... نه این طور نیست، اولا که ما به همسر شما دست رسی نداریم، ثانیا من شخصا فکر می کنم بیش از 80% مشکلات اجتماعی ما میتونه با درایت خود ما حل بشه...
پس لطفا دل خور نشو:72:

نکته بعدی که باید بهت بگم اینه که این تاپیک در عرض دو روز به صفحه سوم رسیده و شما فورا به هر پست پاسخ میدید که البته نشانه پیگیری شما برای حل مشکلت هست، اما خیلی از راهکار های دوستان و از جمله خود من قابل تامل و تفکر هست و شاید مدتی طول بکشه که شما نتیجه اش رو ببینی اما فورا میای اینجا و... پس کمی صبر داشته باش صبر لازمه همه موفقیت هاست!!!

خب شما میگی که همسرتون تفاوت چندانی میان شما و خواهر و برادرش قائل نیست!!! خب حق میدم بهت که اذیت بشی... ولی به من بگو شما چقدر زن ایشون هستی؟ لطافت ظرافت و سیاست زنانه چقدر در رفتار شما مشهوده؟

بذار رو راست باشم مردی که با زنی رو به رو بشه که مدام بهش گوش زد کنه که با فلانی نگرد، چرا لباست مرتب نیست؟... کلا یک زن کنترل گر را بیشتر از اینکه همسر ببینه مادر، یا خانوم ناظم میدونه!!!
شما که خواهان تفاوتی چقدر تفاوت ایجاد کردی؟
چقدر معشوقه همسرت هستی؟
چقدر وانمود می کنی که نیاز به تکیه گاهی مثل ایشون داری؟
چند بار تا حالا بهش اجازه دادی اشتباه کنه و خراب کاری هاش رو خودش جمع و جور کنه؟
شما کلا چقدر به این اعتقاد داری که مرد در کشاکش دهر سنگ زیرین آسیابه؟
چقدر به تفاوت ها و مزیت های زن بودن توجه میکنی؟

این فرمول کلیه روابط زناشوییه: هرگز در مقابل همسرتون حساسیتی نسبت به خانوادش نشون ندید!

اون وقت شما راست میری میگی "چرا این کار رو برای خواهرت کردی؟"؟
مسلما نتیجه نمی گیری.:305:

میتونی در این مورد تقاضات رو مثل یک سوال مطرح کنی: مثلا بگی در تجارت خانوادگی شما در امد چگونه تقسیم میشه؟ بعد میتونی کلی دلیل و منطق بیاری که برای حفظ دوام روابط خانوادگی برای جلوگیری از هر گونه کدروت و اینکه کسی حرف فرو خورده ای نداشته باشه، بهتره سرو سامانی به این اوضاع داده بشه و هر کسی بدونه در برابر زحماتش نتیجه شایسته اش رو دریافت میکنه. اینکه وجود یک اساس نامه از اجزای جدا ناشدنیه یک تجارت موفق و رو به رشده. و تمام!!! دیگه هی پاپیچ نشی که چرا به حرفم گوش ندادی چرا؟ چرا؟ چرا؟

نیازهات رو به عنوان یک زن بیان کن، بگو می خوای به عنوان همسرش براش جایگاه ویژه تری داشته باشی، اصلا مستقیما به رفتارش با خانوادش اشاره نکن، بگو دوست داری حتی شده یک جوراب رو فقط بخاطر تو و به نیت تو خریده باشه (البته من از این نظر مشکلی در رفتار همسرت نمی بینم، به زعم خودت ایشون در این مورد برای شما سنگ تمام گذاشته) و البته به حرف ها و دلایل ایشون توجه کن مسلما هم ایشون دلایلی برای کارهاشون دارند. بگو چرا فکر میکنه ناراحتی شما بی مورده؟
به تک تک صحبت های ایشون گوش کن و توجه داشته باش، یک مکالمه سالم و آرام آن هم از موضع صلح و به قصد اصلاح حتما جواب میده.

باید دقت داشته باشی که تمام این صحبت ها باید با حسن نیت کامل بیان بشه.

سلام
با توجه به صحبت های دوست گرامی دانوب در مورد <سیاست ها وظرافت های زنانه> وفکر کردن راجع به این موضوع متوجه شدم با توجه به شناختی که از همسرم دارم می توانم او را بیشتر عاشق خود کنم اما خواهش من از دوستان این است که مثال ها و اشکالی از این سیاست ها رو به من یاد بدن
بانوان متاهل یا غیر متاهلی که در این تالار حضور دارن و همچنین برادر های بزرگوارم
تا الان همراهی شما با من و حضور در این تالار بسیار باعث ارامش من شده
لطفا در این مورد هم مرا راهنمایی بفرمایید

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط نارگیس

دوست گرامیmehrdad_m
چگونه میشه به یه مرد این حس رو منتقل رد که احساس کنه تکیه گاه تام همسرشه؟؟به گونه ایی که بدون اون همسرش بی پناهه؟
طبق شناختی که من از شوهرم دارم با منتقل کردن این حس به اون نیمی از مشکلاتم حل میشه!
لطفا صریح و واضح راهنمایی بفرمایید؟ ممنون میشم

---

ببینید این مسئله ای شخصی هست و بستگی به روحیات طرف داره ولی نکات کوچیکی توی رفتار هست و به ذهنم میرسه رو میگم...

-مثلا الان که توی دوران عقد هستید اگه میخواید تنها جایی برید یه زنگ یا اس به شوهرتون بزنید و کسب اجازه کنید.
-اگر قرار هست تصمیم خاصی رو بگیرید حتما با ایشون مشورت کنید.
-یا حتی اگه جواب و راه حل بعضی مشکلات پیش اومده رو میدونید باز هم مثل گرهی که فقط به دست شوهرتون باز میشه به ایشون مراجعه کنید و کمک بخواید.
-به هیچ عنوان بهش بی احترامی نکنید.غرورش رو از بین نبرید!
-هرگز و هرگز و هرگز با مرد دیگه ای مقایسش نکنید!
-توی جمع که هستید به هیچ عنوان باهاش بحث و کل کل و شوخی نکنید!و مثلا موقع صدا زدنش به جای اینکه بگید سعید، یه "آقا" هم اولش بذارید! آقا سعید!
-بحثهای مالی با ایشون نکنید و دم از استقلال مالی و حساب شخصیتون نزنید.
-یا مثلا بیرون که میرید هرگز دست به جیب نشید.یا اگه چیزی میخواید از اون بخواید براتون بگیره(مثلا بگید عزیزم امشب برام پیتزا میگیری!؟)
-موقع حضور در اجتماع و صحبت با مردان غریبه اجازه بدید ایشون صحبت کنه و شما زیاد وارد بحث نشید.
-گهگاهی براش از واژه "چشم عزیزم" و "هر چی شوهرم بگه" استفاده کنید.
-وقتی میاد خونتون،خودتون براش چایی بریزید.سر سفره خودتون براش غدا بکشید.
-از پوشش و تیپ و قیافه و هیکلش تعریف کنید!
-از هوش و ذکاوت و زرنگیش تعریف کنید!
خلاصه کاری کنید که گاهی وقتا حس سالار بودن بهش دست بده

اما علاوه بر نشون دادن توی رفتار میتونید خیلی راحت به صورت زبانی هم بیان کنید و بهش بگید که اون تکیه گاه و مرد زندگی شماست و بهش افتخار میکنید

دوست گرامی mehrdad_m
طبق فرمایشات شما
من قبلا هم این کار ها رو می کردم
1.هیچ وقت نشده تا الان او را بدون عزیزم و گلمو همسرم و عشقم صدا کنم حتی در اوج عصبانیت نمی دونم این جور صدا زدن عادت شده یا نه اما همیشه این کار رو کردم
2.همیشه سر سفره خودم برای ایشون غذا کشیدم تی اگر افراد ی به غیر از اعضای خانواده من و ایشون کسان دیگری هم حضور داشتن
3. یکی دو بار همراه ایشون بودم و دست ذر جیب خود کردم همسرم ناراحت شدن و من دیگه تکرار نکردم
4.من حتی بدون اجازه او به دانشگاه هم نمیرم حتی اگر کلاس مهمی باشد اما
با این وجوذ هنوز دعوا داریم به همان گونه و علت که در پست های قبل شرح دادم

نارگيس جان اين اضطراب تو نوشته هات براي چيه
يكم مسايل واسه خودت پيچيده كردي
وقتي اطمينان داشته باشي مشكلي داري مشكل دو برابر ميكني اما شايد يه حباب باشه
دوست عزيزم من و نامزدم هم وقتي بحثمون ميشه بيشتر من هستم كه چيزي نميگم ولي نامزدم زود به اوج عصبانيت ميرسيد
اونم اين مساله ميدونه به مرور زمان سعي كرده حتي تو دعوا هم نسبت به قبل يكم آرومتر باشه
اين نقطه آسايش نسبي با كلي صحبت بدست اومد

رگ خواب او محبت به اوست و خواستن با محبت از اوست
داد و فریاد تو هیچ چیزی رو درست نمی کنه ولی تو با محبتت می تونی بهتریت و عزیزترین و همه کس همسرت باشی

رگ خواب او دادن عزت نفس و احترام به شخصیت و جایگاهش به عنوان همسر توست نه توهین !!!!
رگ خواب او احترام به خواهرش و خانواده اش و نشون ندادن حساسیت بی جاست
قدر همسر مهربونت رو بدون خدا می دونه که خیلی ها آرزو دارند که زندگی و همسری مهربان مثل تورو داشته باشند

راستی من اوایل خیلی وقتا قاطی می کردم و همسرم در مقابل من سکوت می کرد ولی برای خودم قوانینی رو گذاشتم که با رعایتش خیلی احساس خوبی دارم

مثلا وقتی عصبی میشم سریع برم حموم قبل از اینکه حرفی بزنم

همیشه وقتی از چیزی دلخور میشم همون لحظه ناراحتیم رو به زبون نیارم و مدتی مثلا یه روز بهش فکر کنم و بعد وقتی آروم بودم با همسرم با زبون خوش صحبت کنم

برای رفتار دیگران قوانین وضع نکنم که خارج شدن اون نفر از اون قوانین باعث رنجشم بشه و افراد رو با همه آزادیهای رفتاریشون بپذیرم و سعی کنم تا می تونم خط قرمز هامو کم کنم تا کمتر آسیب ببینم

نارگیس عزیز

شما به شدت نیاز به تغییراتی در رفتار و نگرشت داری ، با روحیات و رفتارهای و افکاری که از خودت گفتی ، با هرکس دیگری هم ازدواج کنی مشکل پیدا خواهی کرد . بنا به آنچه شما از همسرت گفتی ایشون خیلی مزایا دارند که شما قدر نمیدونی .

بهتره نزد یک مشاور حاذق بروی و روی خودت کار کنی .

فعلاً از هرگونه تمرکزی روی همسرت بیا بیرون ، او را رها کن همانگونه که هست ، فعلاً نیازه به خودت توجه کنی و بررسی کرده و ضعفهایت را پیدا کرده و راهکارهای لازم را برای تغییر در خودت دریافت داشته به کار بببندی .


موفق باشی


.