با قهر پدرم و همسرم چه کنم ؟

ستاره خانوم به نظرم فرصت من بيشتر از شماست بنابراين بيشتر ميتونم تاپيك بقيه بچه ها رو بخونم. به خاطر همين پيشنهاداتي كه به نظرم مرتبط با موضوع شماست رو با ذكر منبع ميگم. (در ضمن اگه خواستي به پيشنهاد ايجاد تاپيك جديد هم فكر كن )
سوال:چطوری شوهرم رو تشویق کنم تا در مورد نيازهاي عاطفي همسرش مطلع بشه؟
جوابها:در زندگی مشترک چون اهداف مشترک وجود دارد با گفتگوی سالم و سازنده و فضایی سرشاز از مهر و بدون کینه و دشمنی مسائل طرح و بررسی بشود
منبع:صفحه 1 خانوم آني

http://www.hamdardi.net/thread-19883-page-2.html

ایجاد فضای عاطفی برای ابراز درخواست

زمان مناسب و درایت عنوان کردن درخواست خودش یک هنر است . و همه ی این حرفها برای این است که ما به باور برسیم که زندگی کردن هم مثل خیلی چیزهای دیگر نیاز به هنرمندی دارد .
همان منبع ص 2 خانوم آني

نقل قول:

---

گندمزار عزیز من من خیلی کتاب راجع به شناخت زن و مرد خوندم

---

بی شک کتاب به تنهایی نمی تواند مشکلی را از شما و یا هرکس دیگری حل کند چراکه مشکل شما و دیگران، ناشی از نوع تفکر، نوع زندگی، نوع تربیت و بسیاری مولفه های دیگر است که کتابها آنها را نمی بینید و نمی گوید. اما بی تاثیر هم نیست .همان منبع ص 2 آقاي sci

نکته ظریفی وجود داره و اون چگونه خواستنه! همان منبع ص 2 آقاي sci
و در اينجا آقاي sci به تشريح رفتار جراتمندانه مي پردازه.
مسلما فردی که جرات مندانه رفتار می کند، انتظار این را ندارد که با درخواست او موافقت شود چراکه حقوق فردی را برای شخص مقابل قائل است.
پس فرد، با فرض اینکه همسرش مخالفتی شاید داشته باشد درخواستش را مطرح می کند
اما طرح درخواست باید به شیوه ای باشد که کمترین احتمال مخالفت وجود داشته باشد. و ادامه ميده

شما باید شرایطی رو در نظر بگیرید از نظر زمان طرح درخواست، مکان ، موضوع، همدلی پیش از درخواست، شیوه بیان درخواست، و حتی زبان بدن، حتی عطری که زده اید، تیپی که پوشیده اید، که بیشترین احتمال موافقت را داشته باشد.

ستاره جون بقيه شو خودت بخون خيلي به دردت ميخوره. چون نكات ريز و زيادي رو مطرح ميكنه.
اميدوارم بهره كافي رو ببري.:72:
باز هم در خدمتتون هستم:72::72:

با سلام من دوباره اومدم

تو دلم خیلی غم زیاده ، گذشته از ذهنم پاک نمیشه .

وقتی یادم میاد که چقدر التماس شوهرم کردم که باهام آشتی کنه و بزاره باهم زندگی کنیم از خودم و شوهرم و زندگی که دارم متنفر میشم .

مرتب تو ذهنمه که اون این همه من رو کتک زده ، بهم فحش داده ، حتی یک بار معذرت خواهی نکرده دلم آتیش میگیره

درسته که منم تو دعوا حرف های زیادی زدم ، منم فحش دادم، منم سعی کردم بزنمش ، کار من هم خیلی اشتباه بود ولی توی دعوا اون یک حرفایی میزنه جلوی همه فحش میده ، جلوی همه کتک میزنه ، تهمت میزنه ، که منم نمیتونم تحمل کنم و منم جوابش رو دادم :302:

جالبه که پدر و مادرش از من گله دارن که من چرا سکوت نمیکنم تو دعواها !! همش میگن اون مرده اون عصبانی مشیه . ( این حرف ها رو جلوش میزنن و اون این حق رو به خودش داده که چون یک مرده هر کاری موقع عصبانیت میکنه )

دلم خیلی پره .تازه همسرم من و مقصر همه دعواها میدونه .آخه چرا؟؟؟/

بعضی وقت ها انقدر غم توی دلم زیاده ، انقدر تحقیر شدم ، انقدر گذشت کردم که فکر میکنم طلاق بگیرم بهتره .اگه به خاطر حرف مردم نبود طلاق میگرفتم .یعنی حرف مردم و آبروی پدر و مادرم باید مهمتر از قلب و احساس من باشه؟

اولا وقتی دعوا میکرد و بد و بیراه میگفت سکوت میکردم ولی بعدش چون نمیومد مغذرت خواهی کنی .همش تو دلم عقده میشد .برای همین دیگه نمیتونستم تو دعوا ساکت باشم .

دلم برای خودم میسوزه .زندگی کردن برام سنگین شده .

هیچ کس به من مشاوره نمیده؟ یا باهام همدردی نمیکنه؟ :302:

ستاره عزيز سلام
:72:
واي ستاره جون چقدر ناراحت شدم كه حالت خوب نبود.
بعد از لينك تاپيكي كه گذاشته بودم خيلي خوشحال بودم چون به واسطه شما منم از اون تاپيك كلي چيز ياد گرفتم.
دوست داشتم ببينم شما چيكاركردي؟
فرصت كردي تاپيكو مطالعه كني؟

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

ستاره جون ميشه زودتر بياي اينجا و از خودت و رابطت برامون بنويسي.
به نظرم زندگي شما خيلي خوب ميتونه به نتيجه برسه.
لطفا شكيبايي كن
و اميدوار باش.