من به شوهرم علاقه ندارم چکارکنم

سلام عزیزم .من همه مطالبی که نوشتی رو خوندم .تو تنها نیستی من خیلی ها رو میشناسم که مثل تو در دوران عقد هیچ علاقه ای به همسرشون ندارن و دارن عذاب می کشن .ولی خوب اون کسی موفق میشه که برای خوشبختیش تلاش کنه.
عزیزم تو باید سعی کنی که به همسرت علاقه مند شی .فکر اینکه از همسرت جدا شی رو به طور کل از سرت بکن بیرون ،چون باید اول به این درک برسی که تو و اون به هم عهد کردین که تا آخر عمر با هم زندگی کنین.
بعد از اینکه به این باور رسیدی که تو و اون همیشه در کنار هم هستید برای خوشبختی خودت و اون تلاش کن .
عزیزم من چند تا توصیه خواهرانه بهت می کنم :
اول اینکه اگر می خوای به همسرت علاقه مند بشی باید بهش محبت کنی ، سعی کن خودتو خوب تو دلش جا کنی بهت قول می دم که هر روز که میگذره خودت بهش علاقه مند میشی ،
به خدا همسرت خیلی خوبه که بهت گفته سعی می کنم ایده آل تو باشم ، حتی حتی حتی اگه نتونه .باید مردای دیگرو ببینی که به زناشون میگن من همینم که هستن می خوای بخواه، نمی خوای نخواه .
چقدر دوست داره که بعد از اینکه مشکلی پیش اومده میاد ازت معذرت خواهی می کنه ، آخه منم یک دوست داشتم که مشکل تو رو داشت یعنی شوهرشو دوست نداشت و شوهرش هم یک آدم مغرور بود خیلی کار اون سخت تر بود، قدر شوهرت رو بدون.و نزار کار به جایی برسه که دیگه اون نیاد ازت دلجویی کنه،سعی کن تو هم بهش محبت کنی.
عزیزم من فکر می کنم تو محبت های اون رو نادیده می گیری .تازه این چیزایی بود که از نوشته های خودت فهمیدم.
میشه بگی تو چه محبت هایی بهش کرده تا حالا؟

سلام،

چه قدر این مورد عدم علاقه بعد از عقد (و در واقع عدم علاقه از قبل از عقد) زیاد هست. اکثرا هم ازدواج های سنتی با کسی که "خوب" است.

من دیدم دوستانی توصیه می کنند که علاقه را ایجاد کن یا تلاش کن برای این زندگی. شخصا معتقدم موفقیت این توصیه کاملا به روحیات مشاوره شونده بستگی دارد که از پسش بر بیاید یا نه. و شناخت این روحیات هم جز با مشاوره رو در رو با مشاور کارآزموده ممکن نیست.

اگر کسی این مطلب را می خواند که هنوز عقد نکرده یک توصیه دارم: با کسی که علاقه ای نسبت به او حس نمی کنید و جذابیتی برایتان ندارد، ازدواج نکنید، حتی اگر پیغمبر زاده، یا فرشته بود. والسلام.

ازدواج نکنید . هر کاری که باعث آرامش روحی و روانی شماست انجام دهید . خودتون را پایبند یک ازدواجی که از روی بی علاقگی و بی احساسی است رها کنید .

ظاهرا هر دو جور مشکل وجود داره .

هم شما یه خورده ایده آل گرا هستین

هم اون آقا یه خورده بیشتر از حد معمول با بلوغ لازم فاصله داره

توصیه می کنم خودتونو درگیر این ازدواج بدون جذابیت که حداقل نتیجه ش به عمر زندگی کسل کننده و سرد خواهد بود نکنید . همین امروز فاصله بگیرید بهتر از فرداست

خیلی باید تلاش کنید که جرقه های محبت را بینتون روشن کنید
برای اینکار بهتره اولا ی مدت ازش دور بشید (اگه امکانش هست) و مجددا بهش فکر کنید و دوباره تو ذهنتون بسازیدش(اصلا فراموش کنید پسرعموتونه)
بعد همیشه کارهایی وجود داره که یهو شعله های محبت بینتون را روشن میکنه باید همه را امتحان کنید مثل اینکه یه شب بیخبردوستاشو دعوت کنید واسه شام یا واسش ی نامه خیلی عاشقانه بنویسید یا هر کار دیگه که احتمالا خانومها بهتر میتونند بهتون بگن.. بهرحال چاره ای جز ایجاد علاقه ندارید و این به خودتون بستگی داره:310:

سلام kamrava گرامی،

به تالار همدردی خوش آمدید.

لطفاً قبل از ارسال پست در تاپیک ها دقت کنید که تاپیک قدیمی تر از 2 هفته نباشد.
اینگونه پست ها حذف خواهند شد.
شما می توانید با کلیک روی "ارسال های امروز" در بالای صفحه به تاپیک هایی که در حال حاضر در جریان هستند دسترسی پیدا کنید.

با تشکر از توجه شما.

خيلى جالبه مشكل شما خيلى شبيه من هست منم ٣ سال گفتم نه اما در يه شرايط روحى بد بله دادام و الان مى بينم دوسش ندارم و ايرادى جز اين نيست ! و اين از نظر بقيه معنى نداره ميگن علاقه كم كم بوجود مى ياد اما اين منم كه همه فكرم اينه چيكار كنم باهاش تنها نشم! شور و شادى از زندگيم رفته

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

كاش تو جامعه ما طلاق اينقدر بد نبود و همه خانواده ها مى زاشتن قبل عقد يه مدت آدم آزادانه با هم دوست باشه و فشارى نمى آوردن واسه جدي كردن رابطه

به نظرم این که بعد عقد بهم بزنه کسی رابطش رو ظلم به طرف مقابل شده و نتیجش رو میبینه
باید تمام تلاشت رو بکنی و اگر نشد اونوقت به پایان فکر کنی