چگونه مي‌تونم حقوق اوليه خودم را با درايت از شوهرم پس بگيرم.

ممنون از حست توجه شما پيدا جان
راستش بعد از اون قضيه مثلاً 20 درصد بيشتر شد. از قبل هم بيشتر بود.
كلاً حس مي‌كنم يه جور وابستگي شديد به اين موضوع باشه.
به قول خودش وقتي عصبي هست آرومش مي‌كنه.
اما من واقعاً كلافه و خسته مي‌شم.
خيلي هم نمي‌تونم درخواست‌هاش را رد كنم. مي‌گم بزار آروم بشه و از عصبانيت‌هاش كمتر بشه. همنطور آرامش بدست بياره و نشون بدم كه مي‌خوام جبران كنم.
يك چيز ديگه اينكه مي‌ترسم با مخالفتم فكرهاي ديگه‌اي به سراغش بياد اينكه من تمايلي بهش ندارم و فكرم جاي ديگه اي است و ...

باز هم ممنون.
اگر چيزي به ذهنتون رسيد ممنون مي‌شوم استفاده كنم.

خانم امید زندگی ، حساسیت شما کاملا بی جاست بابت پول هاتون ! مطمئن باشید همسرتون هیچ وقت قصد همچین کاریو نداره !
مطمئن باشید الان هم بخشیده به اصطلاح 2 سال رو ! ولی غرور مردونش اجازه نمی ده، می ترسه مثلا با بخشش 2 سال حرفش زیر سوال بره ، از اون طرف هم مثلا برای شما اتمام حجت هاش زیر سوال بره !
این فکر ها رو از سرتون بیرون کنید و زندگی نرمال خودتون رو داشته باشید ، فکر کنید که پول تو حساب خودتونه !
مطمئن باشید بعد 2 سال هیچ اتفاقی بابت پول هاتون نیوفتاده !

خيلي ممنون از همه دوستان عزيزي كه در اين دو تاپيك با بنده همدردي كردند و نظرات سازنده‌اي دادند.
اول از همه از آني عزيز كه خيلي وقته تو تالار تشريف ندارند يا حداقل مار ا قبل نمي دونن.
بال‌هاي صداقت نازنين كه واقعاً به من لطف داشتن
بهاره رهنما، شميم‌الزهرا، bloom، مريم عزيز، ليلاي ساروان، پيدا، اقليما، يكتا، رايحه عزيز و داود ت و ساير دوستاني كه ممكنه نامشون را فراموش كرده باشم.

راستش يك مقدار ناراحتم. از اينكه احساس خوبي براي بودن در اين تالار ديگه ندارم. يعني ناراحت از اينم كه به ديد خوب نگريسته نمي‌شم.
من توي تالار اومدم تا ياد بگيرم. تمرين كنم زندگي‌اي كه در اون نور خدا، معنويت، خوبي، گذشت، بخشش باشه. توي روزهاي اول هم احساسم همين بود. مي ديدم كه سعي مي‌شه به من روسياه كمك بشه.
اما هفته پيش همه معادلاتم بهم ريخت.
آقاي همدردي از من كمك خواست و من هم براي كمك به ايشون دو تاپيك از سرگذشت خودم، احساساتم، روحياتم، تصميماتم و .... را براش آوردم.
مي‌دونيد چه برخوردي صورت گرفت
تقريباً مضمونش اين بود " بهتره شما صحبت نكنيد و خودتون را توجيه نكنيد" يا " شما صلاحيت نداريد" يا ...
من با اين برخورد تقريباً فهميدم كه در اين تالار يك جوري مارك زده شدم. پس نبايد نظر بدم. (مي دونم اين كمال عدم اعتماد به نفس من را مي‌رسونه ولي احساسي بود كه پيدا كردم و مي‌خوام كه به زبون بيارم تا با ديگر مراجعان اينطور برخورد نشه)
خانم‌ها و آقايان معلم معنويت، اخلاق، مذهب بين شرك و توحيد مي أونيد چقدر فاصله است. مورچه‌اي كه در شب سياه و ظلماني حركت مي‌كنه.
به خودمون غره نشيم. گناه خيلي دامنه وسيعي داره.
من هم دقيقاً پارسال اين موقع دقيقاً مثل شما بودم و فكر اين روزها را هم نمي‌كردم.
دل شكستن گناهه، به نظر من از گناهي بزرگتر
ترد كردن گناهه همونطور كه غيبت كردن، دروغ گفتن گناهه
طعنه زدن گناهه همونطور كه دزدي كردن گناهه
اميد يكي را ناميد كردن گناهه

من به يك اميدي وارد اين تالار شدم.
همه ما انسان‌هاي عادي خدا هستيم و جايز‌الخطا
واي به روزي كه به خودمون غره بشيم بگيم من خوبم، من عاري از هر گناهيم، من و من و من

مديران محترم تالار همدردي
شما كه مسير هر ارتباطي را با ما كاربران دون پايه بستيد
مي خواستم مثل بهار66 و ساير دوستان تالار جدا بزنم. اما نخواستم باعث تنش بيشتر بشم. هر راهي را هم امتحان كردم كه حرف دلم را به شما برسونم ولي نشد.
به ناچار اينجا آوردم

اينكه بعضي وقت‌ها خودتون را جاي مراجع بگذاريد. نوشته‌ها را با احساسي كه پشت اون بوده بخونيد و درك كنيد.
(احساس شكست، احساس پيدا كردن يك حامي، احساس يافتن و خواستن مسير درست، احساس غم، درموندگي، )

چند ماه پيش كه عضو شدم. صفحه ارسال‌هاي جديد تالار هميشه روي صفحه باز بود و من هر يك ساعت يك بار رفرش مي‌كردم. مي ديدم كه چقدر تاپيك تازه و مشاوره تازه داده شده، حضور مديران، كارشناسان و پيشكسوتان تالار پر رنگه....
اما متاسفانه الان به جايي رسيده كه انتقادات و شكايات اعضاي تالار به قدري زياد شده كه براش تاپيك مي‌زنند.
حضور كارشناسان هم تا حدي كم رنگه.
غرض اينه كه بگذاريد تالار همدردي واقعاً‌ كيفيت خودش را حفظ كنه.

به هر حال من فقط خواستم حرفهام را زده باشه. نمي دونم براي تاپيك‌هام و عضويتم چه اتفاق ميافته.

من مثل ققنوس از خاكستر خودم برمي‌خيزم. اينو مطمئنم.

امید زندگی،
متاسفم که به خاطر کمک به من این حس برات به وجود اومده.
راستش حرفت رو راجع به اینکه مارک زده شدم و صلاحیت ندارم و . . . قبول ندارم و فکر نمیکنم نظر دوستان هم این بوده باشه. محیط مجازیه و متاسفانه لحن گوینده منتقل نمیشه و باعث سوء تفاهم میشه.
امیدوارم آزردگیت هرچه زودتر برطرف بشه و فعال باشی توی تالار.

اميد زندگي!
آزردگي شما قابل دركه... دليلي نداره كه شما تا اين اندازه خودتون رو سرزنش كنيد و مواضع انفعالي داشته باشيد!
سبك رفتاري شما به دلائلي منفعلانه است و اين اصلا خوب نيست و به زندگي و سلامت شما لطمه مي زند
بدون شك بايد قانوني رو براي مخارج و اينكه چگونه مبالغ رو هزينه كنيد داشته باشيد اما اين روش كه حقوق شما دست همسرتون باشه رو نمي پسندم و صلاح نمي دونم
هرچند توافقي رو بر مبناي دو سال كرديد... اما مي تونيد با درخواست از ايشون اين تفاوق رو تقليل بديد! با مجازات و جنگ قدرت در زندگي موافق نيستم!
به حرفهاي اطرافيان لازم نيست در اين حد توجه كنيد و زندگي خودتون رو تا اين حد باز نگذاريد كه هر شخصي بتونه در اون دخالت كنه، اين اصلا خوب نيست!
براي اينكه بتوانيد مشكلتون رو ساده تر حل كنيد:
1. مهارت رفتار جرات مندانه رو الزاما تمرين كنيد و شروع كنيد!
2. حتما مشاوره حضوري با همسرتون برويد تا رفتارهاي ايشون و شما به حد اعتدال برسه/ چون شوهر شماهم مشكلاتي رو در رابطه با عزت نفس خود دارد كه بايد حل بشه/
3. هرگز خودتون رو سرزنش نكنيد و يك بار براي هميشه خودتون رو ببخشيد
4. با خودتون مهربان باشيد
براي دو مورد آخر به شما توصيه مي كنم:
روي كف اتاقي كه نور كمي دارد، آرام دراز بكشيد...
يك موسيقي ملايم بدون كلام پخش كنيد ( الزاما بدون كلام و آرام)
چشمان خود رو ببنديد و تا پايان همه مراحل چشمان شما بسته باشد... به مدت 1 تا دو دقيقه فقط موسيقي رو گوش كنيد
افكار به شما هجوم مي آوردند... مقابله نكنيد.. بگذاريد بيان و بروند... مثل كانالهاي تلويزيون كه تغيير مي دهيد...
10 نفس عميق بكشيد... با دو شماره دم/ 4 شمار ه نگه داريد/ 1 شماره بازدم
يك صندلي مقابل خودتون در اتاق تصور كنيد
خودتون رو تصور كنيد كه روي صندلي نشسته ايد... با تمام جزئيات! حتي به مدل ابرو، رنگ لباس، حالت دستها،‌ همه جزئيات به مدت 1 دقيقه توجه كنيد و عملا به خودتون كه روي صندلي نشسته ايد با دقت نگاه كنيد!
هر چيزي رو كه مي خواهيد و دوست داريد به خودتون بگوييد... و در نهايت بگوييد: " من تو را مي بخشم و رها مي كنم"
بگذاريد آرام تصوير خودتون و صندلي محو شود....
2 نفس عميق بكشيد و بلند شويد و موسيقي رو قطع كنيد
اين مديتشن رو مي تونيد با هر كسي كه مي خواهيد مورد بخشش قلبي قرار دهيد انجام دهيد...

سوالي بود بپرسيد..

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط omid- zendegi

يعني ناراحت از اينم كه به ديد خوب نگريسته نمي‌شم.

امید زندگی عزیز، چه خوب که این پست را زدی ... خط بالا خیلی می تونه در زمینه خودسازی بهت کمک کنه ، تا اعتماد به نفست را بالا ببری


به من روسياه كمك بشه.

عزیزم نور خدایی رو در زندگی ات طلب می کنی ، خدا ستار العیوب هست ، خودت را دوست داشته باش ، خودت را دوست داشته باش، خودت را دوست داشته باش ،
خدا الرحمن الراحیم هست ، اول هر سوره در قران نوشته بسم الله الرحمان الرحیم ، خدا بخشنده و مهربان هست ... وقتی توبه واقعی کردی ، خدا می بخشه، خدا می بخشه ، خدا می بخشه


اما هفته پيش همه معادلاتم بهم ريخت.

با خدا معادله کن نه با خلق خدا ، بنده خدا کی باشه ، وقتی کدخدا یکی دیگه هست !!!!

من با اين برخورد تقريباً فهميدم كه در اين تالار يك جوري مارك زده شدم

خودت را دوست بدار ، ولو اگه از دید همه بد باشی... دیدگاهی که تو نسبت به خودت داری باعث میشه که در کلام و رفتارت نمایان شود .... عزیزم واقعا و از ته قلب خودت را ببخش

بخشیدن خود همین جوری نیست
یک روز با خودت خلوت کن
بدون هیچ گونه دغدغه و فشار و استرس
برای خودت حداقل دو ساعت وقت بذار
توی یک جای خلوت و بدون مزاحم
به گذشته ات فکر
به تمام اون رفتارها و کارهایی که باعث شده از خودت بدت بیاد
به تمام اون کارهای اشتباهی که خودت را مقصر می دونی
دونه دونه هر کدوم را به خاطر بیاور
و با خودت تکرار کن که شما از روی نااگاهی و نادانی مرتکب این رفتار شدی
با خودت تکرار کن در فرایند رشدت این خطا ها را مرتکب شده ای و اکنون که آگاهی ات بیشتر شده درک کرده ای و شعور و توانایی ات بالا تر رفته ... پس نباید از خودت بیزار باشی چرا که اگر اون خطاها نبود اکنون بالغ و آگاه نمی شدی
به خودت بگو که خوبی و درک بالای امروزت نتیجه شناخت آن اشتباه و برطرف کردن آن است
خودت را مثل یک کودک ببین
کودکی که در راه زندگی است
کودکی که به دلیل اینکه زندگی کردن بلد نیست مرتکب اشتباه می شود
آیا دلت می آید آن کودک( که در حقیقت خودت هستی) را طرد کنی و نبخشی اش؟
وقتی تک تک خطاهایت را مرور کردی و خودت را بخشیدی ( مسلما با فوران احساست نیز مواجه خواهی شد) دیگر خودت را رها کن و با خودت عهد کن که از امروز خودت( اسمت را بگو) را دوست داری و از امروز متولد شده ای
آن کودک را در ذهنت در آغوش بگیر و درک کن چقدر سختی کشیده و چقدر نیازمند محبت است
به خودت به مانند آن کودک نگاه کن و سپس عطش نیاز به محبت آن کودک را سیراب کن





دل شكستن گناهه، به نظر من از گناهي بزرگتر

دل خودت را نشکن و او ( اسم واقعی خودت )را با توجه به اینکه این همه مشقت ها را تحمل کرده ، ببخشش ، رهایش کن ، دوستش بدار

ترد كردن گناهه


پس خودت را ترد نکن و او ( اسم واقعی خودت) را با توجه به اینکه این همه مشقت ها را تحمل کرده ، ببخشش ، رهایش کن ، دوستش بدار





من مثل ققنوس از خاكستر خودم برمي‌خيزم. اينو مطمئنم.


عزیزم ، کی می خواهی برخیزی؟ دیر شد ، و خیلی زود دیر شد ... منتظر اون روز نباش که بیاید تااز خاکسترت برخیزی ، نکند خواب بمانی و خاکسترت را باد با خودش ببرد!!!!
بال بگشای
پرواز کن ، پرواز کن ، پرواز کن

---

تو غره بدان مشو كه مي مي نخوري
صد لقمه خوري كه مي غلام است آن را

اميد زندگي عزيز ، خيلي وقته تقريبا كم ميام به تالار . اما باور كن هر روز اگر مطلبي زدي خوندم .
برات هيچي ننوشتم چون خالي بودم از حرف . عنوان تاپيكت برگرداندن حقوق اوليه بود . و من واقعا بي تجربه بودم .
توي تاپيك قبلي هم گفتم . ما بنده خداييم . خدا هم ستارالعيوبه و هم بخشنده .
دست من و x , y هم نيست كه ببخشيم يا نه .
تو تنها كسي بودي توي تالار كه چهرت رو تو ذهنم شبيه سازي كرده بودم . به خدا دغدغه هات برام مهم بود و هست .
دلگير نشو .
اينجا حس كردي مارك خوردي ؟ چرا ؟ اينو پيدا كن . ميدونم منظورت به كدوم پسته . شوهرت برخواسته از همين فرهنگه . حالا ميبيني كه دوست داره ؟
معادله خيلي ساده ايه .
تو بلند ميشي اميد . خيلي زود بلند ميشي .
اينو همون روز اول فهميدم . از اسمي كه براي خودت انتخاب كردي .

بعدش هم من بهار رهنورد هستم . بهار چون فصل بهار رو دوست دارم . و رهنورد چون رهنورد بودن رو دوست دارم . كسي كه ره مينورده . بهاره رهنما يه بازيگره . چقدر فكرت مشغوله كه ما دو تا رو با هم اشتباه گرفتي خانومي؟

آقاي sci
ممنون از توجه و قبول زحمت شما

من اين را مي‌خواستم بدونم كه شما پاسخ بنده را داديد. خيلي منفعل عمل مي‌كنم.

چشم من تمرين مي‌كنم كه جرأتمند عمل كنم.

اما از رفتارهاي پرخاشگرانه همسرم مي‌ترسم كه دوباره شروع بشه.

آقاي sci
مشكل من اينه كه دلم براي خودم مي‌سوزه كه نمي‌تونم خودمو ببخشم. به راهكارهاي شماره 3 و 4 شما كه رسيدم، همينطور اشك از چشمام سرازير شد. من نمي‌تونم خودمو ببخشم. نه تنها براي اون اتفاق بلكه به خاطر ظلمي كه توي اين چندين سال به خودم كردمو و خودمو نديد گرفتم.
به طرز عميقي آزرده ام و روحم خراش برداشته.

من مديتيشن شما را تمرين مي‌كنم.

اميدوارم كه بتونم پاسخ سوال هاي بديم را از شما دريافت كنم.

بازهم متشكرم

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

ممنونم
بالهاي صداقت خوبم، بهارجان ممنونم.
اشكهام مجال نمي‌دن.
همكارم مي‌پرسه داستان غم‌انگيز مي خوني..
جواب دادم اره. خيلي داستان غم‌انگيزيه. خيلي غم انگيز

اشكهام را نمي‌تونم جمع كنم. همينطور فوران مي‌كنه
چيزي نمي‌تونم بگم.

امید زندگی عزیزم ، خیلی از اینکه روحیه انعطاف پذیر داری خوشحالم
تو خوب هستی ، در خوب بودنت شک نکن
پستی که زدی معنایش این هست که نیاز به دوست داشتن خود و تایید داری
پس حالا که نیازت را درک کردی ، خودت را دوست بدار و تایید کن
تو ارزشمندی ،
تو زیبایی
تو پاکی ،
تو نجیب هستی ،
تو با صداقت هستی
تو مهربانی
تو شایسته ای
تو لیاقت بهترین ها را داری
تو مهم هستی

.
.
.
شک نکن :72:
همه این جملات را با تبدیل کردن "تو" به "من" بازنویسی کن و هر روز بخونشون
روی دفتر یادداشت بنویس و برای خودت در بیرون علایمی بگذار که هروقت چشمت به اون علامت خورد یادت بیاد که باید بری و این جملات را مرور کنی
باور کن که با تمرین کردن می توانی احساس عشق و علاقه به خودت را در وجودت رشد دهی

هرکس مومنی را برای گناهی سرزنش کند ؛ نمیرد، تا خود آن گناه را مرتکب شود .