متاسفانه در اکثر تاپیکها بعد از طرح مشکلات اولین چیزی که گفته میشه اینه که فراموش کن و بهش فکر نکن و ...
با اینکه اکثر اعضا و کسانی که مشاوره میدن خودشون درد کشیده هستن ولی آدم احساس میکنه جایی مشکلش رو مطرح کرده که کسی درکش نمیکنه .
دو چیز به شما کمک میکنه تا از این بحران عبور کنید.1-زمان 2-گریه .
نقل قول:
اینقدر قرص اعصاب مصرف می کنم که دیگه اثرش رو هم از دست داده
به جای قرص خوردن و آروم کردن خودتون به صورت مقطعی به خودتون زمان بدید .
شما وقتی دستتون میسوزه تا وقتی که روش یخ بذارید خوب نمیشه . یخ رو بردارید بعد از چند ثانیه اثر سوزش میاد . اگر تحمل کنید (ممکنه خیلی دردناک باشه) ولی بعد از 5-10 دقیقه دستتون خوب میشه.
مثال دیگه بزنم .یک فرد معتاد با اولین آثار درد میره سراغ مواد .درسته خوب میشه ولی دوباره فردا همین درد میاد سراغش .اینجاس که باید تصمیم بگیره .یا درد کشیدن تا آخر عمر و خوب شدن مقطعی با کشیدن مواد و یا ترک کردن .1-2-3 یا ... ماه درد کشیدن با شدت زیاد ولی رها شدن از درد تا آخر عمر.
این قرصی که شما میخورید حکم همون یخ و ماده ی مخدر رو داره .شما برای اینکه از گریه کردن و درد کشیدن فرار کنید رو به قرص میارید .1 روز حالتون خوبه ولی اثر قرص که میره دوباره روز از نو روزی از نو.
اولین توصیه من به شما کنار گذاشتن قرص اعصابه - به جای فرار با مشکلت روبه رو شو و به جنگش برو .از خودت نخواه که فراموشش کنی که تجربه به من ثابت کرد این بدترین راهه. هرچی بیشترسعی کنی اثر معکوس خواهد داشت.
من مشکلم رو با یک روانشناس در میون گذاشتم و ایشون بر خلاف اینجا به من گفت اصلا سعی نکن خودت رو آروم کنی و فراموشش کنی . از دست دادن هر عزیزی برابره با افسردگی .پس تا میتونی برای عزیزی که از دست دادی عزاداری و گریه کن
ولی تصمیمی در مورد آیندت نگیر .
به شما هم توصیه میکنم به جای فراموش کردن در غم عزیزی که از دست دادید سوگواری کنید .فکر کنید یکی از نزدیکانتون (خدا نکرده) فوت کرده و شما باید براش گریه کنید.(من آخرین باری که گریه کردم رو یادم نمیاد .شاید قبل از اینکه برم اول ابتدایی .یعنی بیش از 17 ساله که یادم نمیاد گریه کرده باشم.ولی تو این 2 ماه تا دلت بخواد اشک ریختم . روزی چند ساعت ..حتی سعی نکردم یک بار قلیون بکشم یا قرص بخورم .)
ولی تصمیمی در مورد آیندت نگیر
این جمله رو دوباره یاد آوری میکنم .معمولا در اینگونه مواقع اولین راه حلی که به ذهن آدم میرسه گرفتن تصمیمه(که قطعا اشتباه درمیاد) .در حالی که وضعیتش اصلا برای گرفتن تصمیم مناسب نیست .و معمولا اولین تصمیمی که آدم میگیره جایگزین کردن فرد دیگر به جای کسی که از دست دادتش .
دقیقا این حس داشت به سراغ من میومد .ناخودآگاه دختری وارد ذهنم شد که پیش از اون همیشه به دید خواهر بهش نگاه میکردم .مطمئنم اگر زود جلوشو نمیگرفتم یک بحران شدیدتر در آینده به سراغم میومد.:223: