با پسرها که سر کار هم ول کن ادم نیستن چه کنم؟

دوستان من واقعا راهنمایی های شما رو میخونم و برام خیلی قابل تامل هستند.اما همونجور که گفتم اون جمله ای که از جناب خارپشت نوشتم واقعا حالمو بد میکنه(شاید بهش حساسیت پیدا کردم).من نمیخوام از خودم سلب مسئولیت کنم.من هر دو طرف رو تو این قضایا مقصر میدونم هم خودمو و هم طرف مقابلمو.حتما من هم دخیل بودم که این اتفاقها افتاده.اما بذارین یه مثال براتون بزنم من 4سال دانشگاه درس خوندم اما حتی یکبار همچین اتفاقی برام نیفتاد.پیشنهاد دوستی و ابرازعلاقه بود اما اکثر اوقات با واسطه.این جزییات رو میگم شاید موضوع واضحتر بشه.وقتی بهم ابراز مثلا علاقه میکردن به تته پته می افتادن رنگ به رنگ میشدن.یه مثال دیگه دوستم با یکی از همکلاسیهای پسرمون سر درس شرط بست.نهایتا هرکدوم باید اون یکی رو به نهار دعوت میکرد.من اصلا تو این وسط هیچ کاره بودم و با اون پسر اصلا نمیحرفیدم.دوستم گفت میخوام تو رو هم نهار مهمون کنم.گفتم منو جدا دعوت کن اون پسر رو جدا.نوبت پسر که شد از دوستم خواست من رو هم با خودش ببره.که من رو اصلا پیدا نکرد.همکلاسیم به دوستم گفته بود بهار اصلا پسرا رو تحویل نمیگیره.افتخار نمیده با ما بیاد نهار.در صورتی که اصلا این طور نیست و من برای همه شون احترام قائل بودم ولی چون شاید با پسرا قاطی نمیشدم این فکرو کرده.یا مثلا یکی دیگه از همکلاسیام( که دروغ نگم من واقعا ازش خوشم میومد) به دوستش پیغام داد اونم به دوستم گفته بود که فلانی بهار رو دوست داره اما میترسه که بهش بگه.اینا رو گفتم که دو تا محیط رو مقایسه کنید.پسر داییم وقتی باهام حرف میزنه همش عرق میکنه.چون من کلا ارتباطم با پسرا در حد سلام علیک و جواب دادن به صحبتاشونه.در حالیکه دختر خاله هام خیلی باهاشون قاطی میشن (قشنگ هم هستن).من واقعا رابطم با پسرا همینه.نمی خوام جانماز اب بکشم منم مسائلی حتی بزرگ داشتم اما خصوصی.علنا من اینم.چرا کسی تو فامیل یا دانشگاه مثلا به من نگفته جلف.اگه من بدم پس باید به چشم اون اقایون و خونواده هاشون(خواستگار) تو شرکت هم بدرفتار و بدظاهر میومدم.جذابیت و ظاهر یه امر نسبی هست شاید من به چشم یکی خوب باشم به چشم دیگری نه.خوب مثه بقیه(نه اصلا بنا رو این بذارین من هیچ جذابیتی ندارم)
اما مثلا تو شرکت اول حدود یه هفته رفتم یکی2بار دوستان صاحب شرکت اومدن دیدنش بیرون شرکت.فقط دم در که صداش کردن بهم سلام دادن.همین. چند روز بعد نامزد یکی ازپسرا با اون یکی پسر دعواشون شده بود در حد کتک کاری که چرا تو به نامزد من راجب این دختر اس ام اس دادی.این پسر دیگه نامزد داره.واقعا این وسط من چی کار باید میکردم؟که صاحب شرکت به دوستاش گفت دیگه حق ندارن دم شرکت بیان و کلی حرص میخورد که ابروی شرکت با این دعوا رفت چون تقریبا همه اهالی اونجا جمع شدن واسه تماشا.منم از همه جا بیخبر.اونا هم دیگه نیومدن
حالا شما دانشگاه و فامیل رو با محل کار مقایسه کنید و جواب بدین
واقعا نمیدونم.................................... .................................................. .

بهار جان
شما اگه گونی هم بپوشی یکسری افراد هستن که مزاحمتون بشن و... راستش منم خیلی دلم پره طوری شده که تنفر شدیدی هم نسبت به بعضی افراد بی جنبی و بی فرهنگ جامعه پیدا کردم واقعا بی فرهنگ زیاد هست.
ایراد گاهی اوقات از ما نیست عزیزم افراد بیمارگونه در هرجایی می توانند باشد و اینجوری عقده هاشونو خالی می کنن .
من اولا فکر می کردم اینجا یه انجمنیه که روانشناسای متخصص توش تشریف دارن ولی الان متوجه شدم نه مردم کوچه بازار هم توش تشریف دارن که البته محترم هم هستن و وقتی یه موضوع می زنی باید منتطر قضاوت های اونا هم باشی
منم مث تو خیلی مشکل دارم ولی حوصله جر و بحث و اثبات خودم به یکسری ادم که نمیشناسمشونو ندارم و ترجیح می دم مسائلمو مطرح نکنم

نازنین جان حق با توئه من بیشتر وقتم تو این تاپیک صرف این میشه که ثابت کنم اولا داستان سرایی نکردم و بعد هم اینکه حرفام راسته و من اونجور که بعضی افراد فکر میکنن نیستم.
خیلی فکر کردم که چرا این تاپیک اونجور که میخواستم پیش نرفت و مشکل من حل نشد.
اولا به این نتیجه رسیدم هرچند مشکلم حل نشد اما همین که دوستان خوندن و نظر دادن خودش خیلی خوشحال کننده است و ازشون ممنونم.
دوما حل کردن بعضی مشکلات ازطریق مجازی ممکن نیست مثل مشکلی که من مطرح کردم یعنی اول باید اون فرد رو ببینیم بشناسیم بعد در موردش نظر بدیم و قضاوت کنیم که ازطریق مجازی شدنی نیست
وسوما گاهی ادما در جواب به مشکل اون فرد با یکی از شخصیتهای اون موضوع همذات پنداری میکنند و براساس اون جواب میدن.مثلا در مورد همین موضوع اگه یه دختر همین مشکلات براش پیش اومده باشه با من همذات پنداری میکنه و حق رو به من میده.ممکنه یه اقا تصور کنه داره موج منفی علیه مردا ایجاد میشه و با خودش میگه نه همه مردا که اینجوری نیستن پس مخالفت میکنه.یه خانوم میبینه خودش چند سال تو یه شرکت کار کرده مشکلی هم پیش نیومده پس میگه نه این اتفاق شدنی نیست.در واقع همه بر اساس تجربه هاشون جواب میدن که خوب این تقریبا طبیعیه.در واقع این جواب ها مثل خرطوم و گوش و دم فیل هستند که وقتی کنار هم هستند یه فیل کامل میشه.پس من به همه دوستان حق میدم و برای جواباشون احترام قائلم
و چهارما این موضوع به خودی خود حساسیت داره و یکی از بحث های توی جامعه است پیدا کردن علتش مثه فهمیدن اینه که اول مرغ بوده یا تخم مرغ یعنی ممکن نیست
در کل هر اتفاق چندین دلیل داره و این موضوع هم بطور عام (نه به صورت مشکل شخصی من) همینطوره.همونطور که سفارش شده زنها حجاب داشته باشن به مردها هم تاکید شده حیا و خویشتن داری داشته باشن.و ماموران به جای ظاهرسازی و ایراد گرفتن ازسانت مانتو به فکر اتفاقاتی که زیر پوست جامعه اتفاق میفته هم باشن نه فقط ظاهرو درست کنند و بگن همه چی عالیه که افرادی مثل صاحبین شرکت و.... ترسی از رفتاری که میکنند نداشته باشن و.....چندین دلیل دیگه
یه پاسخ دوستانه هم به جناب خارپشت:لازم نیست اقایون ایرانی استانه تحریک و ارضاشونو بالا ببرن گاهی لازمه هم زن و هم مرد همه رو ببینند ولی فقط به یک نفر نگاه کنند فکر کنم معنای تعهد همینه.
از همه دوستان ممنونم.اما فکر نکنم بحث بیشتر مشکلی ازم حل کنه.ازنظراتی که دادین هم نهایت استفاده رو میبرم
موفق باشید :72:

سلام دوست عزیز
من بر خلاف خیلی ها معتقدم ریشه این امر فقط و فقط در رفتار شماست....
ما هم مثل شما در همین جامعه زندگی می کنیم...من هم مثل شما در محیط کار بودم...اولا من به شخصه محیط های کاری رو انتخاب می کنم که مناسب باشند...مثلا من کارم تدریس هست و سعی می کنم در شعبه های دخترانه آموزشگاهها کار کنم...شرکت های خصوصی خیلی اوقات به هدف ایجاد کار و در آمد تاسیس نمی شوند بلکه چه بسیار آقایونی رو دیدم که فقط با انگیزه استخدام دختران جوان و منشی و کارمند زن دست به تاسیس شرکت می زنند!
اما من خودم 3 ماه به عنوان مترجم در یک شرکت خصوصی کار کردم و بعد از 3 ماه رئیس محترمانه عذر بنده رو خواست...بدون اینکه کوجکترین حرفی یا حرکتی خارج از حد و حدود خودش جرات بکنه انجام بده...بعنی ایشون تا دید بنده به درد سو استفاده نمی خورم فقط اخراج شدم...و خودم هم تصمیم گرفتم دیگه در هیج شرکت خصوصی مشغول به کار نشم...دوست من شما هرچه باشید ملکه زیبایی که نیستید ...زیباترین دخترها هم اگر رفتاری معقول و حاکی از نجابتسان نشان دهند هیچ مردی به خودش اجازه نمی دهد نزدیکشان بشود...حتی آرایش یا ظاهر شما هم به اندازه ی رفتارتان مهم نیست....شما با لذت از این حرف می زنید که دوست پسرهای دوستانتان همه خواهان شما هستند! من فکر می کنم شما خودتان باعث این مسئله هستید و اگر فاصله تان را با آنها حفظ کنید این اتفاق نمی افتد.. زیبایی ظاهری شما نیست که باعث این امر می شود بلکه هرچه دختری زیباتر و خاص تر باشد هرکسی به خودش جرات نمی دهد به او نزدیک شود...اگر آقایون بدونند اگر به شما خارج از حیطه کاری نزدیک بشوند عواقب سختی برایشان خواهد داشت هرگز همچنین ریسکی نمی کنند...گفتید یک مشتری می خواسته شما رو ببوسه...خوب من اگر خدای ناکرده جای شما بودم آن مرد را زیر سوال نمی بردم و فکر می کردم واقعا کجای کارم ایراد داشته که یک آقا احتمال داده اگر چنین کاری هم بکند عواقبی برایش ندارد!که اگر بنده بودم جنان سیلی آبداری نثار ایشان می کردم که 7 دور دور خودش بتابد حتی اگر به قیمت اخراج شدنم تمام شود!
جامعهی ایرانی رک بودن زن با مرد را نمی پسندد...شاید در محیط های مجازی این کار قبیح شمرده نشه اما در جامعه هنوز هم باید در مقابل مردان محکم،متین،و با شرم و حیا حاضر شد و تا حد امکان در محیط کار با فرم های ساده و آرایش کم حضور پیدا کرد و سعی کرد با مردان حتی در مسائل کاری مکالمات را کاهش داد مگر آنکه نیاز باشد...اگر به شما نگاه می کنند با اخم و چهره ی محکم می توانید از ادامه دار شدن نگاهها جلوگیری کنید و
مهمتر از همه روز استخدام با پدرتان یا برادر بروید و نسان بدهید بزرگتر دارید ...حامی دارید . در گفتار از گفتار عامیانه با آقایون خودداری کنید و رسمی صحبت کنید...با همکاران خانوم در جلوی آقابون از شوخی و خنده خودداری کنید...تلفن خصوصی تان را به همکاران ندهید...و در اخر محیط های کاری مناسب و در معرض دید هستند و زیر ذره بین را انتخاب کنید....

من هیچ صحبتی در مورد اینکه زیبا هستم یا نیستم نداشتم و اصلا این موضوع رو به زیبایی مربوط نمیدونم.در مورد اون مشتری هم اگه دقیق خونده باشید از لحظه ورود تا اون اتفاق 2 دقیقه بیشتر طول نکشید.من تو 2دقیقه چه رفتاری میتونستم کرده باشم.و واقعا انقد حالت شوک بهم دست داد که نمیدونستم چیکار کنم.البته دیگه از توضیح واضحات خسته شدم و همونطور که گفتم دیگه این بحث تمام.شاید لازم باشه بصورت موضوعی ازاد مورد بحث قرار بگیره
مشکل اینه که وقتی در مورد دوستای دوستام صحبت میکنم شما فکر میکنی لذت داره واسم اما باید تو شرایط من قرار بگیری که بفهمی هر حس منفی رو میتونه داشته باشه جز لذت.من همون حرفای پست اخرم رو تکرار میکنم که برای بعضی قضاوتها و اظهار نظرها باید طرف رو شناخت.لطفا حرفای منو تفسیر به رای نکنید
به هر حال ازنظرات شما ممنونم و استفاده خواهم کرد

با سلام
با درخواست صاحب تاپیک( بهار66 ) تاپیک قفل می شود.