مشاعره ( با اشعار گلچین و محتوایی) _ قسمت دوم

یارب اندردل ان خسروشیرین انداز
که برحمت گذری برسرفرهادکند

دایم دل خود ز معصیت شاد کنی چون غم رسدت خدای را یاد کنی

یک سال دیگر آمد و دنیا عوض نشد چیزی بغیر پیرهن از ما عوض نشد

دل می رود ز دستم صاحبدلان خدا را
دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا

آن گل که هر دم در دست بادیست
گو شرم بادش از عندلیبان

نقش پیری را ز آب و رنگ ها نتوان زدود *** در زمستان برف رسوا بر سر هر بام بود

دام تزویر که گستردیم بهر صید خلق *** کرد مارو پایبند وخود شدیم آخر شکار

روشن بگویمت که فزون بر نیاز خویش اهل زمانه بر تو عنایت نمی کنند

رفیقی بایدم همدم،به شادی یار و در غم هم
وزین خویشان نامحرم مرا بیگانگی باید

دیدی ای دل که غم عشق دگر بار چه کرد
چون بشد دلبرو با یار وفادار چه کرد