احساس شکست می کنم...

[quote]سلام
[quote]فعلا تصمیم گرفتم نگاهم رو به قضیه عوض کنم و اینطور تفسیر کنم که یا واقعا بهم حسودی می کردن یا در موردم دچار سوء تفاهم شده بودند که این مرخصی حتما حلش می کنه. (البته من به این دلیل مرخصی نگرفتم.)
ببینید یکی از دلایلی که میگم آدم دچار توهم میشه همینه که آدم هی فکر می کنه حتما من یه کاری انجام دادم که دیگران همچین کاری می کنن
البته من آدم کاملی نیستم ولی اشتباهاتی هم داشتم تو محیطم
ولی حالا که فکر می کنم از همون روز های اول بی دلیل دچار بی محلی شدم
البته الان مهم نیست واسم اتفاقا کاش اون زمان اینقدر بها نمی دادم به دوستام
ولی هیچ موقع اونها باهام روراست نبودن و من بالورشون کردم
بعد مدتها طول کشید تا بفهمم چقدر نا مردی کردن در حقم
و آخرین ترفند تحریم کردنم بود اونقدراذیتم کردن و .....
افقط یه چیز اذیتم می کنه اونم اینه که همون آدمها وقتی می بینن طوری وانمود می کنن انگار که من رفتمو اونها منو دست داشتن
یعنی یه چیز هایی تو مایه های مظلوم نمایی و اینکه دست پیش می گیرن که پس نیفتن

نقل قول:

---

تو دلم خیلی حرفهای ناگفته ست که نمی دونم چطور و به کی می شه گفت....

---

آره خوب اینجوریه
من تو این مدت خودمو تونستم کمی بشناسم بتونم از دوستایی که موفقیتمو نمی خوان فاصله بگیرم
من محیطمو عوض کردم
ولی بعضی وقتا آدم حس سر در گمی می کنه

سلام دوستان گلم

من تو این مدت مرخصی تصمیم گرفتم که؛ 1- برای فوق بخونم. 2- برای فرزنددار شدن اقدام کنیم.

حالا به تازگی از طریق یکی از دوستانم مطلع شدم که شرکتی برای انجام پروژه اش که در حیطه تخصص من است، دنبال نیرو می گردد.

حالا مانده ام که رزومه خودم را بفرستم یا بیخیال کار شوم و مشغول تلاش برای رسیدن به دو هدف بالا شوم.
وقتی فکر می کنم، می بینم که همه در کنار هم امکان ندارد و من باید یکی را فدای دیگری کنم.

خواستم از دوستان عزیزم در همدردی هم یک مشورتی بگیرم. نظر شما چیست؟

به نظر من کار و فرزند.
تحصیلات یه حدی و یه سنی و یه شرایط خاصی را می طلبه.
دیگه باید به فکر زندگی باشی. تحصیلات آکادمیک را بی خیال شو. برای دل خودت بخون. تو رشته ی خودت. تو زمینه های دیگه. مطالعه کن و اطلاعات خودت را ببر بالا. اما آکادمیکش هم وقت گیره و هم به اندازه ای که وقت و انرژی میذاری روش نتیجه نمی گیری.
من هر سه را امتحان کردم. درس و کار و زندگی. سومی خیلی می چسبه. بعد دومی. آخر سر هم اولی. از سربیکاری ! که مردم نگن داری چیکار می کنی ...

امروز در کتاب "مبانی رفتار سازمانی ترجمه دکتر پارسیان و دکتر اعرابی"
مطلبی خواندم که به نظرم بی ارتباط با عذابهای روحی که من در شرکتی که
کار می کردم، کشیدم نباشه!
بد ندیدم که مطلب رو با شما دوستان عزیزم هم در میون بگذارم و نظر شما را
هم بدونم.

فرهنگ سازمانی فرهنگ حاکمنمایانگر ارزشهای اصولی است که اکثریت اعضای سازمان در آنها مشترک یا سهیم هستند. فرهنگ مزبور می تواند شخصیت متمایزی به سازمان بدهد. شیوه های آشنا شدن با فرهنگ سازمانی رسمی یا غیررسمی؟ ................................... فردی یا دسته جمعی؟ .................................. دوره زمانی ثابت یا متغیر؟ .............................. با راهنما یا بدون راهنما؟ ................................. تایید یا تکذیب؟ آیا مدیریت سازمان در پی این است که هویت یک تازه وارد را تایید کند یا هویت را از او بگیرد؟ برخی از سازمانها می کوشند تا ویژگیهایی را که فرد با خود به سازمان می آورد تایید کنند. در واقع سازمان بدان علت فرد مزبور را انتخاب می کند که دارای چنان ویژگی است............................................ .............................. سازمان نمی خواهد در چنین فردی هیچ تغییری بدهد؛ بنابراین فرایند گزینش بسیار آرام و بی دغدغه انجام می شود و هیچ مساله یا مشکلی به وجود نخواهد آمد. اگر سازمان در صدد تامین چنین هدفی باشد، در آن صورت جذب نمودن فرد و به عضویت درآوردن وی براساس این دیدگاه قرار دارد که سازمان "وی را همانگونه که هست" می پذیرد........................................ .................................................. ... ولی بیشتر سازمانها در پی این هستند که نخست افراد تازه وارد را خرد کنند، هویت آنها را از آنان بگیرند و سپس آنها را به گونه ای که باب طبعشان است، بسازند...................................... ............................ نخست سازمان داوطلبانی را برمی گزیند که از نظر عملکرد توان بالقوه بالایی دارند، سپس درصدد برمی آید تا آنها را از ویژگیهایی که مورد پسندش نیست بزداید و در رفتار آنها تغییرات لازم را بدهد تا آنان را مناسب و شایسته شغل مورد نظر نماید. شاید سازمان در طی این مسیر از آنان بخواهد تا با دوستان قدیمی خود قطع رابطه کنند یا حساب خود را از آنها جدا نمایند و از دیدگاه تازه ای به همکاران، همردیفان، شغل جدید و هدف سازمان نگاه کنند. ............................................ ای بسا این افراد باید برای اثبات وفاداری خود دست به کارهای پست یا ناخوشایند بزنند یا حتی مجبور شوند زیر دست افراد بسیار سختگیر کار کنند و متحمل سختی های زیادی بشوند تا شایستگی خود را نشان دهند و سازمان آنها را به عضویت خود بپذیرد.

یعنی واقعا تو سازمانها رسمه که اگه فرد توانایی رو یافتند که اصول اخلاقی و ارزشهاش
متفاوت از فرهنگ حاکم بر اون شرکت باشه، هویت اون رو با خرد کردنش، شکستن غرورش
و وادار کردنش به انجام کارهای دون و پست، می گیرن و وقتی بی هویت شد بهش مطابق
میل خودشون هویت می دن؟!!!......................................... ...................................
عجب دنیاییه!................................... .................................................. ................

اگه برای من هم چنین خوابی دیده باشند، پس بعد تموم شدن دوره مرخصی ام هم خلاصی
ندارم از تمام اون توهینها و تحقیرها. خدایا کمک کن :323:

سلام خانوم بلو اسکای
خوبین؟
به دلایلی نتونستم یک ماه و نیم بیام سایت
مجبورم و وقت ندارم
دلم براتون تنگ شده بود
و واسه دوستان دیگه
خوشحال شدم موقعیت های خوب زندگی بهتون لبخند زده
والا من هم در حال یاد گیریم
ولی غبطه میخورم که ای کاش وقتشو داشتم تا مثل شما علم رفتار کسب کنم
سلام منو به فرشته برسونید و خانوم دکتر تالار و مدیر و ..... چند روز اینجام
فعلا به خدا میسبارمتون:310:

چندروز پیش برام کاری پیش اومد که مجبور شدم بعد از مدتها که در مرخصی بودم، برم محل کارم. متاسفانه همون رفتارهای زشت و زننده و غیراخلاقی بازم مشهود بود. اونقدر وقیح شدند که توی خیابون هم دست برنمی دارند.
واقعا نمی دونم چی کار کنم از دستشون!
چند ساعتی اونجا بودم، الان چند روزه دارم حرص می خورم. نمی دونم چند وقت دیگه که مرخصیم تموم می شه و باید تمام وقت و هرروز اونجا باشم، چه کنم!
هرکاری به فکرم می رسید کردم و نهایتا وقتی از همه طرف به در بسته خوردم، مرخصی گرفتم. ولی ظاهرا هیچ چیز تغییر نکرده!!!!
یعنی باید برگردم تو اون محیط لعنتی و پذیرای هر توهین و تحقیر و رفتار غیراخلاقی باشم؟!
دیگه فکرم کار نمی کنه!!!!

نقل قول:

---

نی واقعا تو سازمانها رسمه که اگه فرد توانایی رو یافتند که اصول اخلاقی و ارزشهاش
متفاوت از فرهنگ حاکم بر اون شرکت باشه، هویت اون رو با خرد کردنش، شکستن غرورش
و وادار کردنش به انجام کارهای دون و پست، می گیرن و وقتی بی هویت شد بهش مطابق
میل خودشون هویت می دن؟!!!.

---

سلام
یکی از خصوصیات خدمت سربازی همینه یعنی خرد کردن غرور و بالا بردن حس دستور پدیری محض
آدم دنوبا خیلی جیزا آشنا میشه
ولی هنوز عقلم قد نداده تا بفهمم که آیا اونجا هم انجام دادن کارای پست و... مثلا آدم فروشی و ..... باعث افزایش محبوبیت بین افراد میشه یا نه .....
ولی من زیر دست یه آدم سخت گیر کار کردنو دارم تجربه می کنم .....

بلو خانوم نبودید،

به سلامتی انشالله که غیر از این خاطره بد که گفتید، بقیه دوران غیبت خوش گذشته که ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟/

بالاخره مرخصی ام هم تموم شد.
چقدر وضعیتم بده! اصلا باهام راه نمی یان!
خیلی حرف دارم که دلم می خواد به دوستای همدردیم بگم ولی می ترسم یه وقت شناخته بشم!

امروز یکیشون می گفت که اینجا هرکی رو نخوان نه تنها به راحتی عذرش رو می خوان بلکه یه انگی هم بهش می چسبونن!!!
وای خدای من...
یعنی تمام رفتارها و اعمالشون بخاطر این بود که یه انگ هم آویزون من کنن؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
چقدر خرد شدم تو این مدت!
هنوز هم دست بردار نیستن!
خدایا، خدایا، خدایا

داشتم گریه می کردم، ترسیدم همسرم بیاد و دوباره اونم سرم غر بزنه. اومدم اینجا بنویسم تا یکم تخلیه بشم.

من خیلی از خدا خواستم تو این قضیه کمک کنه. نمی دونم شاید گناهکارم که دعام مستجاب نمی شه. از شما می خوام دعا کنین شاید نفس شما پاک باشه و خدا قبول کنه.
التماس دعا

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط blue sky

من تو این مدت مرخصی تصمیم گرفتم که؛ 1- برای فوق بخونم. 2- برای فرزنددار شدن اقدام کنیم.

---

خوب امروز نتیجه های کارشناسی ارشد هم اومد.
خدا رو شکر من در هردو تصمیم به موفقیت رسیدم:
1- پسر گلم که تو راهه.
2- فوق هم قبول شدم. البته رشته ای که دوست داشتم نیست.

می دونم بعد لطف خدا، بودن در کنار شما دوستان بی نظیر بزرگترین کمکم بود. از همگی ممنونم.

از این به بعد باید همزمان بچه داری کنم، درس بخونم و کار کنم (اون هم این شرایط کاری). نمی دونم از عهده ش بر میام یا نه؟!
بعضی وقتها به سرم میزنه که برای فوق ثبت نام نکنم و بیخیالش بشم ولی از طرفی هم از دلم نمیاد.
یعنی از عهده هرسه برمیام؟