تحقیر شدن

سلام دوست عزيز و ديگر دوستان
من هم همسرم همين مشکل رو داره،به قول دوست عزيزم وقتي خوبه بهترينه ولي واي به روزي که ناراحت بشه و بدتر از اون وقتي عصبانيه که هر کاري ميکنه از فحاشي گرفته تا کتک کاري،البته بعدا که حالش خوب شد اظهار پشيموني ميکنه ولي چه فايده،البته خودم هم مشکل دارم ولي خوب هر آدمي بي عيب هم نيست،درسته من هم مشکلات رفتاري دارم ولي خوب اين دليل نميشه که همسرم براي هر چيز کوچيکي حساسيت داشته باشه و بعد ناراحت بشه و بعد به حساب اين گذاشته بشه که من بايد فکر کنم تا ببينم چيکار کردم تا اونو ناراحت کردم چون هر چي فکر ميکني و سبک و سنگين ميکني بازم به اين نتيجه ميرسي که اون حق اينجور ناراحت شدن رو نداشت و اونه که مشکل داره و نميتونه مسائل رو هضم کنه.:324:

سلام همدرد عزیز
مثل اینکه مشکل تندخویی اقایان خیلی جاها هست امیدوارم با کمک هم بتونیم روش مقابله با انرا بدست اوریم

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

به قول دوستمون MITRA61 خیلی وقتها تو مقصر نیستی . ناراحتی ممکنه اصلا مال تو خونه نباشه از بیرون اورده ولی چون توانایی کنترل خشم اش را نداره سر هر کی برسه خالی می کنه . و نمیشه مرد را راضی کرد که بیا برو پیش یه مشاور خانواده قبول نمی کنه که ممکنه مشکلی از طرف اون باشه .
من چون خودم خیلی اروم و صبور هستم اصلا نمی فهمم که چرا ادم نباید بتونه جلوی عصبانیت اش را بگیره . اصلا نمی فهمم

دوستان خوبم مساله ی خشم و عصبانیت من فکر می کنم در اکثر آقایونه ما هویداست و این به این معنی نیست که ما تمام ویژگی های خوب همسرانمون رو به پای این یه ویژگی بگذاریم چون واقعا دیگه براشون عادت شده!
پس اول نوع نگاه ما به این مساله ست که باعث میشه اولا خودمون آرامش داشته باشیم در ثانی به همسرانمون هم بتونیم کمک کنیم؛ حالا چه جوری، می دونید من از چه روشی استفاده کردم تا موفق شدم همسرم رو نزد یه روان پزشک بفرستم؟ خوب, براتون میگم شروع کردم از مضرات عصبانیت روی روح و جسم همسرم و ناراحتی هایی که ممکنه براش پیش بیاره صحبت کردن؛ مثلا اگر توی یه جمعی مثل جمع خانواده اش عصبانی میشد حالا سر هر موضوعی, سریع بلند میشدم و می رفتم یه لیوان آب می آوردم؛ دستم و توی دستش می گرفتم و بهش می گفتم آروم باش؛ با این وضعیت داری فقط خودت رو از بین می بری؟ به خودت فکر کن؛ خودت رو ناراحت نکن؛ یعنی یه جوری بهش می فهموندم که من نگران خودت و سلامتی خودت هستم!:311:
البته همه ی اینها برام مهم بود؛ منتها قبلا به خودم فکر می کردم به اینکه چرا من باید تحقیر بشم؟ چرا سر من داد میزنه؟ چرا جوری با من برخورد می کنه که من احساس بدی نسبت بهش داشته باشم و هزاران چرای دیگه؟ اما!!!!!!!!!!!!!! از وقتی که به این فکر کردم که خود همسرم هم با این وضعیت داره از بین میره و بارها و بارها با کلمات مختلف و در مواقع عصبانیت و بعد از عصبانیت (موقع آرامش) از خودش و تاثیرهای بدی که عصبانیت روی روحش می ذاره و همین طور بارها فقط و فقط به خاطر خودش که چرا سر یه موضوع کوچیک اینقدر عصبانی شد و به خودش فشار آرورد اشک توی چشمام جمع می شد و بهش می گفتم که آخه! من تو رو دوستت دارم و دلم نمی خواد که این جور عصبانیتت و ناراحتیت رو ببینم! من دوست ندارم مرد زندگیم رو با این جور رفتارها ببینم؟ تو داری به خودت آسیب می زنی؟ هیچ کسی رو در نظر نگیر فقط و فقط به خودت فکر کن؛ ببین چقدر موقعی که خودت رو کنترل می کنی آرومتر هستی, چقدر با شخصیتت تر دیده میشی و چقدر دوست داشتنی میشی!:46:
و این روش باعث شد که همسرم مراجعه کنه پیش پزشک و البته چند بار هم به حالت پیشنهاد بهش گفتم: شما باید مثل هدف های دیگه ی زندگیت کنترل خشمت رو هم جزو یکی از اهدافت قرار بدی تا بتونی بهش برسی؛ و من فکر می کنم با اراده ی قوی و محکمی که ازت سراغ دارم حتما می تونی!:43::311:
و اما بعد از مراجعه ی به پزشک هم نمی تونم بگم معجزه شده؛ اما! و اما همسرم خیلی خیلی بهتر شده و خوب می فهمم که یه کم بهتر شده؛ آخه! به قول آقای دکتر این کار زمان بره و به همسرم گفته بود که توی این ماه ها اطرافیانت؛ همسرت, پدر و مادرت که البته اونها اصلا رعایت نمی کنن؛ باید مراعات حالت رو بکنن و درکت کنن تا این وضعیت بخواد تغییر کنه!:227::227:
گفتم شاید گفتن این موضوع بتونه کمکی هم به شما خانوم های خوب و عزیز و شاد و بشاش بکنه که همیشه پر از انرژِی و طراوت هستید!
پرواز به سوی خوشبختی!!!!!!!!!!:310::310:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط zzare

کلا وقتی عصبانی میشه قاطی می کنه خیلی موضوعش مهم نیست به دنبال اثبات قدرتش است. وقتی عصبانی میشه اصلا خودش نیست . هیجی نمی شنوه . هیجی نمیبینه
به خاطر همین حالتهای تهاجمی اش باعث شد که بچه ما 2 ماه زودتر دنیا بیاد
اینم بگم وقتی عادیه بهترین شوهر است خداییش لنگه نداره
ولی خدا نکنه عصبی بشه حتی خدا را هم نمی شناسد و جالب اینکه بعدش شدیدا پشیمان میشه
جیکار کنم اینقدر تحقیر نشم [color=#FFA500]

---

[size=large]
zzare عزیز
با این فرمایش شما کاملا مخالفم که همسرتون موقع عصبانیتش هیجی نمی شنوه . هیجی نمیبینه

او این رفتارها رو نشون می ده تا به خواسته ش برسه ، تا حالا هم اگه اشتباه نکنم واکنش شما سکوت بوده ، و خود شما هم فهمیدید که این نمی تونه واکنش مناسب و همیشگی در برخورد با او باشه.
با دوستانی هم که گفتن ، مراقب باش تا ناراحتش نکنی هم موافق نیستم چون عملی نیست و نباید یک طرف دچار دلهره و استرس مادام العمر باشه که نکنه ایشون ناراحت بشن.

حالا قبل ازاینکه برخی واکنش ها رو بگم ، نحوه عصبانیت شوهرتون به چه شکلیه :

فقط كلامیه، فحش و ناسزا میده
تهدید می کنه
خشونتش شامل آسیب رسوندن فیزیکیه (مثلا هل میده ، سیلی میزنه ، مشت و لگد میزنه و یا با شدیدتر از اینهاست ؟؟؟؟)

babyعزيز حرف شما رو قبول دارم كه نبايد سكوت كنه و اجازه بده همسرش داد بزنه هوار بكشه و بعد كه خوب خالي شد بياد عذر خواهي كنه...

ميدونم كه اين واكنش مناسبي نيست اما اگه گفتم سعي كن كمتر تحريكش كني و به قول معروف پا رو دمش نذار به اين دليل بوده كه فعلا اين توانايي رو در اين خانوم نميبينم كه بتونه نوع عكس العملش رو به عصبانيت همسرش تغيير بده...

چون ميدونستم از پسش بر نمياد كه وقتي شوهرش داد ميكشه ايشون هم جيغ بنفش بكشه...

اين توضيح رو دادم كه سو تفاهم پيش اومده برطرف بشه...و اينكه بگم من هم كاملا با نظر شما موافقم اما به نظرم روشي كه متقابلا خانم هم عصباني بشه و اقا رو ساكت كنه در مرحله دومه...

ممنون:72:

سلام دوست عزیز

یک پیشنهاد دارم که البته از سوی یک فرد غیر متخصص است.

در رابطه با مساله بیرون کردن شما از منزل توسط همسرتان و درخواست شما برای جلوگیری او از این تصمیم و تاثیر سوء آن بر روحیه خودتان این راهکار را پیششنهاد می دهم:
اینبار که همسرتان این کار را کرد، شما بدون هیچ التماسی به او بگویید حالا که بیرونم می کنی، من هم می روم. و جایی را از قبل برای اینکه بمانی انتخاب کن. اگر روز است کمی در خیابان قدم بزن و اگر شب است، سوئیچ یدکی اتومبیل شوهرت را از قبل نزد خودت داشته باش و در ماشین خودش بنشین و امثال این.
از آنجاییکه که می گویی در عصبانیت این کار را می کند، مطمئن باش بعد که آرام شد، می آید دنبالت. و از این جهت هم خوبست که هنگام عصبانیت کنار هم نیستید که حرمتها بیشتر شکسته شود.

موفق باشی

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط zzare

سلام به همه دوستان عزیز. ممنون میشم اگه کمکم کنید
شوهر من هر وقت که ناراحت و عصبانی می شود شدیدا و به هر وسیله ای مرا تحقیر و خرد می کند. قبلا راحت ازش می گذشتم و زندگی ام را ارام می کردم ولی الان یه بچه 8 ماهه دارم . او این سری با گرفتن بجه از من و بیرون کردن من از خانه مرا ازار داد . کاملا می فهمیدم که فقط می خواست مرا عذاب دهد . هر چه التماس می کردم فایده ای نداشت . تا توانست به خانواده ام اهانت کرد و مسخره کرد . و در اخر با کلی قول گرفتن ارام گرفت. هیچوقت اینقدر تحقیر نشده بودم.
دیگه دوستش ندارم نمی تونم باهاش حرف بزنم .
من چه طوری باید رفتار کنم که او اینقدر به خودش اجازه تحقیر مرا ندهد.

---

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

یاایشان مشگل دارند یااینکه شما مشگل ایجاد میکنید هیچ عملی بی دلیل نیست.یااینکه زندگی تحمیلی است. بهرحال تودرقبال زندگی وظیفه ات انجام بده.درضمن برای اخلاق بد چاره ای نیست.تو باید تازوده وبارتان سنگین نشده تکلیفتان رابااین زندگی روشن کنید. درپایان بازبان خوب مارراازلانه بیرون میشود آورد.بشرط آنکه صبوربود. ehsan[/size][/code][/php][/align][/color][/font]

سلام صحبت شما و دوستان را خواندم باید بگم ما :
باید یاد بگیریم که چگونه خشم خود را کنترل کنیم. من با انی عزیز موافقم که مسئله کنترل خشم شوهرتان را پیش کشید .مطالب زیادی در باره ی نحوه ی کنار آمدن با اضطراب و افسردگی نوشته شده است. اما در باره ی کنار آمدن با خشم مطالب کمی نوشته شده است، زیرا ما غالباً خشم را چیزی می دانیم که قادر به کنترل آن نیستیم یا نباید آن‌را کنترل کنیم. خشم اگر به درستی مهار نشود ممکن است تبدیل به هیجان بسیار مخربی شود. اگر خشم به درون فرد رخنه کند ممکن است به مشکلات فیزیکی مانند تنش مفرط منجر شود. از طرف دیگر ، اگر بروز داده شود ، غالباً کار را بدتر می کند ، شواهد کمی وجود دارد دال بر این که بروز دادن خشم روش خوبی برای کم توان کردن انرژی آن است. بسیاری از افرادی که خشم خود را بروز می دهند ، از دست دادن کنترل و شرمساری را تجربه می کنند. یعنی همان مشکل شوهر شما که بعد از هر بار عصبانیت یا بهتر بگیم خشم شرمسار میشود و به قول شما تاره اون موقع مبدل میشود به بهترین شوهر جهان.یا هر چیز دیگر.

وقتی که کسی از ما انتقاد می کند یا طوری عمل می کند که به هنجارها یا انتظارات ما بی حرمتی می شود ، امکانش وجود داره که حواسش پرت باشه یا دچار فشار عصبی روحی باشه.یاد یه مثالی افتادم که طرف میگفت: یک روز که رانندگی می کردم، ماشینی از چراغ قرمز عبور کرد و مرا مجبور ساخت که با کوبیدن پایم روی پدال فوری ترمز کنم. تو این تصادف جلوی ماشین من آسیب دید. مایه تعجب نیست که من خشمگین شوم. اما وقتی راننده عذرخواهی کرد و توضیح داد که تازه از بیماری سرطان همسرش اطلاع پیدا کرده ، خشم من سریعا فروکش کرد.

اگر شما به آنچه موجب خشم همسرتان می شود به طور کامل پی ببرید، می توانید برای کنار آمدن با چنین موقعیت هایی برنامه ریزی کنید.

لازم به ذکر است که بیشتر ما علاقه به سازش نداریم ، اما وقتی یاد بگیریم که سازش بهتر از ناسازگاری طولانی مدت است، می توانیم برای هنر ظریف سازش، در مقام وسیله ای برای داشتن یک زندگی ساده تر، ارزش قایل شویم.

باید گفت که مذاکره رو یاد بگیرید سعی کنید مذاکره کنید و در کنار مذاکره سازش را فراموش نکنید دلیل خشم را پیدا کنید و بدنبال راه حلی برای حل مشکل ایشان باشید و در نهایت خدا را فراموش نکنید.

ممنون از همه دوستانی که در بحث شرکت کرده اند امیدوارم با کمک هم بتونیم به راه حل های خوبی برسیم

اگر شما به آنچه موجب خشم همسرتان می شود به طور کامل پی ببرید، می توانید برای کنار آمدن با چنین موقعیت هایی برنامه ریزی کنید.

همیشه نمیشه علت خشم معلوم نیست مثلا این سری به خاطر یه مشکل بزرگی که سر کارش براش پیش امده بود عصبانیت اش را به خانه آورد و این را الان که چند روز گذشته فهمیده ام و این هم چیزی نیست که من در ایجادش نقشی داشته باشم

و یه مطلب مهم دیگه اینکه همسر من بعد از گذشت سه سال از زندگیمان کلی ارامتر شده . این را مدیون صحبت هایی می دانم که بعد از ارام شدن اش با هم داشته ایم . اوایل ازدواج ما هفته ای یه دعوای این شکلی داشتیم و جالب است بدانید که الان شده 8 ماه یکبار:104:
فکر کنم موفقیت خوبی باشه . همه اطرافیان هم می گویند که او خیلی ارام تر شده و اون روحیه سلطه طلبی و پرخاشگری اش کمتر شده
ولی توی این سالها روش من سکوت مطلق بود . اجازه می دادم هر چی میخواد بگه هر کار میخواد بکنه و بعدش که اروم می شد در مورد اون موضوع صحبت می کردیم و اگه خیلی تند روی می کرد حتما برای جبرانش یه کاری که من دوست داشتم انجام می داد مثلا مسافرت یا یه خرید سنگین :310::311:
و اینکه توی شوخی ها همیشه نوع رفتارهایی که اون موقع ها داشت را به روش می اوردم و با هم کلی به اونها می خندیدیم و این کار یکی از چیزهای مهمی بود که کمک کرد که شدت عصبانیتهاش کم بشه . خیلی موثر بود


ولی دیگه نمی خوام حرف بشنوم مشکل اینجاست که این جرف شنوی من الان نتیجه اش شده اینکه مثلا خانواده من به اینجا رفت و امد ندارن . اقوام من نباید اینجا بیان یا من باید حجابم و لباس پوشیدنم بشه اونی که اون دوست داره .
در واقع با زور گقتن داره می خواد منو عوض کنه. چون دیده تا حالا با این روش به خیلی از خواسته هاش رسیده. اینه که دیگه نمی تونم روش قبلی را ادامه بدم و دنبای راهی هستم که دیگه سکوت نکنم و از طرفی زندگیم به هم نریزه

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط zzare

ممنون از همه دوستانی که در بحث شرکت کرده اند امیدوارم با کمک هم بتونیم به راه حل های خوبی برسیم

خواهش می کنم من احساس می کنم مشکل شما حل شده است.

اگر شما به آنچه موجب خشم همسرتان می شود به طور کامل پی ببرید، می توانید برای کنار آمدن با چنین موقعیت هایی برنامه ریزی کنید.
همیشه نمیشه علت خشم معلوم نیست مثلا این سری به خاطر یه مشکل بزرگی که سر کارش براش پیش امده بود عصبانیت اش را به خانه آورد و این را الان که چند روز گذشته فهمیده ام و این هم چیزی نیست که من در ایجادش نقشی داشته باشم .

یادتان نره شما باید با همان مذاکره که عرض کردم علت ان را بفهمید و نگذارید تا به چنین جایی برسد و اگرم از روال کار خودتون و همسرتون راضی هستید پس هم ایجاد تاپیک بی اثر بوده و هم بحث و گفت و گو مشکلی نیست تجربه ای می شود برای دیگر مراجعان.

و یه مطلب مهم دیگه اینکه همسر من بعد از گذشت سه سال از زندگیمان کلی ارامتر شده . این را مدیون صحبت هایی می دانم که بعد از ارام شدن اش با هم داشته ایم . اوایل ازدواج ما هفته ای یه دعوای این شکلی داشتیم و جالب است بدانید که الان شده 8 ماه یکبار:104:
فکر کنم موفقیت خوبی باشه . همه اطرافیان هم می گویند که او خیلی ارام تر شده و اون روحیه سلطه طلبی و پرخاشگری اش کمتر شده
:310::311:

پس براتون ارزوی خوشبختی می کنم.

---