کوتاه تر بودن مرد چقدر تو زندگی تاثیر داره؟

سلام عزیزم:72:
من تاپیکت رو خوندم، به نظر من چیزی که شما راجع بهش شک داری و با توجه به سنت درست هم هست که داشته باشی آمادگیت برای ازدواج و تعهد دادنه!! این یه چیزیه که نه به قد و قواره طرفت بستگی داره و نه به خصوصیان دیگه ش...
به نظر من بهتره که 1- روی اعتماد به نفست برای انتخاب شریک زندگی 2- شناختت از ویژگیهای مطلوب همسر آینده ات و 3- معنی تعهد دادن به یک فرد برای ادامه زندگی "کار کنی!".
اینکه میگم کار کنی، منظورم اینه که فکر کنی...مطالعه...مشورت...صبوری... .داشته باشی تا ایشالا بهترین تصمیمی که میتونی رو بگیری. و بعد از گرفتن تصمیمت نذاری دیگه هیچ موردی تاثیر منفی روت بذاره!!!

موفق باشی :72::46:

زن پسر عموم بالای 170 داره خودش 160.الآنم یه بچه دارن.هیچ مشکلی هم بینشون ندیدم.کنارهم راه رفتنشونو دیدم.

تنها چیزی که می گم خوش به حالش که همچین زنی گیرش اومده.

بلند و کوتاه بودن مرد و زن از این مسله ناشی می شه که مرد باید تو همه زمینه ها از زن برتر باشه.که شامل قد هم می شه.

و چیزیم که تو اجتماع بیشتر می بینم زنان کوتاه تر از مردان هست.که تو ذهنمون شرط شده که مرد باید از زن بلند تر

باشه.

تو باید مشخص کنی چیزی از اینکه طرفت قدش از تو بلند باشه می خوای.مثلن بعضی دخترا دوست دارن قد طرفشون

و هیکلش اونقدر باشه که بتونه دختر رو در بر بگیره.تو هم اگر همینو می خوای باید اون پسر رو فراموش کنی.ولی اگر

به فکر حرف مردمی،بذار هرچی می خوان بگن.چون همیشه یه عهده هستن که از کاری که می کنیم ایراد بگیرن.

دوستان عزیز تو این مدتی که گذشته من خیلی خیلی فکر کردم. رابطه مو با این آقا خیلی پیش بردم و در مورد ازدواج قطعی قطعی با هم حرف زدیم و به هم قول دادیم. بعضی وقتا خیلی احساس خوبی دارم از اینکه باهاش هستم و مطمئنم از نظر اخلاقی همونه که میخام اما گاهی هم شک و تردید به خاطر همین مسئله قد به شددددددددددددددددددددددت به جونم میفته و آرومم نمیذاره :302:
خیلی خیلی دارم اذیت میشم. به اون اصلا در این مورد یک کلمه هم حرف نزدم اما گاهی تو صحبتهامون بهم میگه که دوست نداره مانعی برای خوشبختی من باشه و اگر یه روزی احساس کردم که نمیخوام باهاش باشم کافیه بهش بگم و اون خودشو کنار میکشه و در این لحظه هم من گریه ام میگیره هم اون اشک تو چشماش جمع میشه و میفهمم که واقعا و از ته دل دوستش دارم اما شک در مورد قد راحتم نمیذاره و دائم مثل یه خوره به جونم افتاده. نمیدونم چیکار کنم احساس میکنم نه راه پس دارم نه راه پیش.
اصلا نمیدونم باید چیکار کنم به این شک و تردیدها اهمیت ندم و ادامه بدم یا... نه نه بعد اون همه ابراز علاقه هایی که بهش کردم نمیتونم بگم بخاطر کوتاهی قدت نمیخوام باهات باشم آخه چطوری اینکارو بکنم؟
تورو خدا کمکم کنین یه چیزی بگین که باعث آرامش روحم بشه من دارم تلف میشم با این احساسات ضد و نقیض میدونم از همون اول اشتباه کردم که این رابطه رو شروع کردم اما الان شده و نمیدونم چیکار کنم؟ یا این حس تردیدم مبارزه کنم و بهش اهمیت ندم یا بهش به عنوان یک مشکل جدی نگاه کنم؟
خواهش میکنم یه چیزی بگین که آرومم کنه ممنون

hpparisaمحترم

آنچه که تصمیم می گیرید انجام بدهید کاملا مربوط به شخص شماست هیچ جمله کلیدی وجود ندارد که ما به شما بگوییم و باعث آرامش درونی و تغییر نگرش و.....شما بشودچرا که کلید این معما در دست خود شماست .


ارزشها و معیارهای خودتان را مجددا بررسی کنید و اگر دیدید به هیچ عنوان نمی توانید با این مسئله کنار بیائید در نهایت شهامت رابطه خودتان را کات کنید و نیازی هم نیست که علت اصلی را به ایشان عنوان کنید تا ایشان هم تخریب نشوند .


به هر ترتیب شما با این حالت دوگانگی و تردید باید مسئولیت ابراز علاقه هایی را که کرده اید را بپذیرید اما مسئولانه و همین امروز نه فردا و فرداها که بار تخریبی عمیق تری پیدا می کند .

ممنون دوست عزیز بابت جوابتون
شما میفرمایید "اگر دیدید به هیچ عنوان نمی توانید با این مسئله کنار بیائید" خب مشکل من همینجاست که نمیدونم میتونم با این مسئله کنار بیام یا نه آخه فکر میکنم اگر ازدواج کنم راحت تر بتونم باهاش کنار بیام چون اونموقع میدونم دیگه کار از کار گذشته و با خیال راحت میتونم از زندگیم با ایشون لذت ببرم ولی الان همش با خودم میگم هنوزم فرصت هست و تا دیر نشده باید کاری کنم انگار که چون هنوز ازدواج نکردیم فکر میکنم فرصت دارم و همین طرز تفکر باعث آشفتگیم میشه!
این میتونه درست باشه؟ که بعد ازدواج دیگه این حالتو نداشته باشم؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط hpparisa

وقتی کنار هم هستیم خیلی به هردومون خوش میگذره و هردومون احساس خوبی داریم. اخلاق و رفتارش با من طوری هست که احساس امنیت و آرامش میکنم، احساسی که تا حالا با کسی نداشتم.
نه! اشتباه نکنید، عاشق نیستم فقط در مورد تجربه هایی صحبت میکنم که تا حالا نداشتم و در کل میخام بگم که بودن با این آقا بهم احساس خوبی میده.

همه اینها تا زمانی هست که هنوز کنار هم راه نرفتیم! وقتی تو خیابون کنار هم راه میریم موجی از شک و تردید و احساس بد هست که به سمتم میاد. ما کاملا با هم همقدیم و وقتی من کفشی بپوشم که کمی پاشنه داشته باشه قدم از اون بلندتر میشه.

من مثل سوسن خانم فرشته نیستم که به این راحتی با این موضوع کنار بیام و تصور میکنم این حق منه که با کسی باشم که از لحاظ ظاهری لااقل در حدنرمال باشه و به من بیاد.

---

دوست عزیز یک ماه از باز کردن این تاپیک می گذرد
نوشته های شما بیشتر بر گرفته از احساستون هست
الان هم دارید احساسی بررسی می کنید
مطمئن باشید
وقتی وارد زندگی با این آقا شوید
چون بعد از گذشت مدتی این حال و هوای عاشقی کم رنگ میشه
این موضوع قد شدیدا براتوندردسر ساز میشه
جوری که میایی می گویی من از اول هم تردید داشتم الان به یقین رسیده ام که

نقل قول:

---

این حق منه که با کسی باشم که از لحاظ ظاهری لااقل در حدنرمال باشه و به من بیاد.

---

موفق باشید

سلام دوسته عزیز
میشه به من بگی قدتون چقدره؟
آخه اگه شما هم یه دختره قد بلند باشین با یه پسره هم قد که مشکلی نداره!
تازه خیلی هم قشنگه!
یه بار از یکی از دوستای صمیمیم پرسیدم که اختلاف با همسرت داری؟ گفت آره !گفتم سره چی؟
گفت سره قد:311:
(پسر 178 دختر 160)
پس تو دیگه اصلا مشکل نداری چون روزگار مشکله تورو حل کرده همسره هم قد بهت داده:310:
ولی میشه به من بگی قدتون چقدره؟؟؟
بگو تا جوابه درست بهت بدم!

پریسا جون بنظر من رابطه شما بیشتر احساسی هست تا عقلانی و منطقی ، از طرفی سن ازدواج شما خیلی پایین هست و زوده که فکر کنین موقعیت ازدواج پیش نمییاد ، مسئله قد و قیافه بنظر من مهم هستند ولی تا یک حد قابل قبول و نباید زیاد حساس شد روی این قظیه شاید این آقا اخلاقهایی داشته باشه که اصلا بعدها این به چشم نیاد ولی اینجور که معلومه شما به قد اهمیت میدین و قد کوتاهیش رو نمیتونین قبول کنین پس بهتره از الان تا وابسته تر نشدین جدا شین درصد خیلی کمی وجود داره که بعد ازدواج مشکل قدش براتون حل شه چون خیلی حساسی تا با این قضیه کنار نیومدی اصلا ازدواج نکن