اشعار برگزیده

خاطر بی آرزو، از رنج یار آسوده است
خار خشک، از منت ابر بهار آسوده است
گر به دست عشق نسپاری عنان اختیار
خاطرت از گریۀ بی اختیار آسوده است
هرزه گردان از هوای نفس خود سر گشته اند
گر نخیزد باد غوغاگر، غبار آسوده است
پای در دامن کشیدن، فتنه از خود راندن است
گر زمین را سیل گیرد، کوهسار آسوده است
کج نهادی پیشه کن تا وارهی از دست خلق
غنچه را صد گونه آسیب است و خار آسوده است
تا بود اشک روان، از آتش غم باک نیست
برق اگر سوزد چمن را، جویبار آسوده است
شب سر آمد، یک دم آخر دیده بر هم نه ، بسی
صبحگاهان اختر شب زنده دار آسوده است

سلام nadiya166
نمی دونم... یه جورایی این شعر که آورده ای، تعارض در خودش داره....
میشه یه کمی توضیح بدی...

بالاخره باید خار باشیم... یا نباشیم
عشق داشته باشیم... یا نه...

توی این شعر چی از ما می خواد... می خواهد که ازتعلق و وابستگی آزاد باشیم... یا از عشق و حرکت....

آیا در این شعر به ما توصیه می کنه به خاطر نداشتن رنج ، عزلت پیشه کنیم... یا از رنج نترسیم...

این شعر همچنین بر خلاف شعر موج که معشوق همینجاست آورده بود، روی آسودگی متمرکز است...
آسودگی یعنی آرامش، شکوفایی یا رفاه و راحتی....؟

سلام .
تناقض در این شعر وجود دارد ولی مقایسه ی اون با شعر موج غلط است چون هدف از بیان این دو شعر متفاوت است در ضمن شاعران جداگانه ای هم دارند . در نتیجه نمیتوان از تناقض دو شعر گوناگون که توسط دو شاعر متفاوت سروده شده اند به نتیجه گیری واحدی رسید . البته اگر این دو شعر توسط یک شاعر و در یک موضوع خاص و در جا و مکان و شرایط یکسانی سروده می شدند حرف آقای سنگ تراشان بیشتر قابل بررسی بود .
ضمن اینکه دو شعر حتی مخالف هم را می توان از ابعاد متفاوتی مورد قبول یا رد قرار داد چون میشه در یک موضوع از ابعاد مختلفی اظهار نظر کرد .
اما در مورد آسایش ؛ همونطور که مشخص است آسایش جنبه های زیادی دارد که در حوصله ی این تاپیک نیست اما چیزی که واضح است آسایشی که در شعر خانم nadiya ازش صحبت شده با آسایشی که مد نظر آقای سنگ تراشان است کاملا متفاوته .
آسایش می تونه فردی یا اجتماعی باشه . روحی یا جسمی باشه . مادی یا معنوی باشه و غیره . به نظر من آدم میتونه همه ی انواع آسایش رو داشته باشه اما این بدین معنی نیست که دغدغه ی فردی، اجتماعی، روحی ،جسمی، مادی، معنوی ، سیاسی، عقیدتی و ... نداشته باشه . اصولا انسانی که دغدغه نداره بیمارتره تا اون کسی که آسایش نداره !!!

%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%

درآخر بار دیگر شعر موج که آقای سنگ تراشان اشاره کرد رو در اینجا می آورم چون این شعر کلمه به کلمش قابل تفسیره و کسی که از شعر معاصر شناختی نداره در هر مصرعی به اشتباه میفته .




من آن موجم که آرامش ندارم
به آسانی سر سازش ندارم

هميشه در گريز و در گذارم
نمی مانم به يکجا بی قرارم

سفر يعنی من و گستاخی من
هميشه رفتن و هرگز نماندن

هزاران ساحل و ناديده ديدن
به پرسش های بی پاسخ رسيدن

من از تبار دریا از نسل چشمه سارم
رها تر از رهایی حصار بی حصارم

ساحل حصار من نیست
پایان کار من نیست

همدرد و یار من نیست
کسی که یار من نیست در انتظار من نیست

صدای زنده بودن در خروشم
به ساحل چون می یایم خموشم

به هنگامی که دنیا فکر ما نیست
برای مرگ هم در خانه جا نیست

اگر خاموش بشینم روا نیست
دل از دریا بریدن کار ما نیست

من از تبار دریا از نسل چشمه سارم
رها تر از رهایی حصار بی حصارم

آقای سپهری دست شما درد نکنه نجاتم دادید:73:
آقای سنگتراشان من نمی دونم چی باید بگم فکر کنم باید این سوال رو از خود شاعر بپرسید.
بنده بی گناهم:302:

لذت و ذلت تنها به جابجاییدو حرف اول وبسته اند پس تار مو هزینه سر نکن سر سپردگی فقط سر نمیخواهد همین!


این چشم این کویر لخت و عور این جاده و این عابر بی عبور
من فصل جاری و سالی ندیده ام گندم به کام و دست مردم ندیده ام
اندکی کم گا

ای خدا هارد دلم فرمت نما
از فریب ناکسان راحت نما

جمله ویروسند این مردان دون
استعذ بالله مما یفترون

file عشقت را کپی کن در دلم
deltree کن شاخه های باطلم


user درگاه رحمانیم کن
رهرو راه مسلمانیم کن

Jumper روح خلایق ست نما
گامهاشان در رهت ثابت نما

کر ز انفاست دلی اسکن شود
از شرور دیو و دود ایمن شود

بهر روزی زر.سیمین تن فرست
بحر دلهای پر آتش fan فرست

ای خدا فایل عذابت run مکن
با ضعیفان هیچ جز احسان مکن

از همان صبحی که اول گل دمید
بی نیاز از god خدایش آفرید

عشق گل حق در دل بلبل نهاد
وز شقایق داغ چون lable نهاد

سیستم عشقش مبرا از error
گوهر مهرش به سینه همچو در

عشق نرم افزار راه انداز ماست
عشق password وصل کبریاست

خالی از عشق و محبت دل مباد
بی صفا چون آی سی intel مباد

بهتر آن باشد سرودن ول کنم
زین تن خاکی دمی Dos shell کنم

یه تک بیت قشنگ

تیغ بران گربه دستت دادچرخ روزگار
هرچه میخواهی ببر اما نبر نان کسی

یه تک بیت قشنگ

باغبان در باز كن من مردِ گلچين نيستم
من اسيرِ يك گُلم دنبالِ هر گل نيستم

فارغ دلان ز لذت غم دور بوده اند
این گمرهان ز وصل حرم دور بوده اند
افسانه است در برشان حال یکدیگر
از بس که خلق ز دل هم دور بوده اند
آخر فرا رسند به سر منزل نخست
چندی گر از دیار غم دور بوده اند
گر ماه من ز مهر بود دور، دور نیست
تا بوده، مهر و ماه ز هم دور بوده اند
بوده است خلق را نفس واپسین
گر یک نفس، ز رنج و الم دور بوده اند

تو روزنه ی نوری
در خانه ی ظلمت پوش
دیباچه ی آوازی
بر متن شب خاموش


چیزی به من از باران،
چیزی به من از پرواز،
چیزی به من از گریه،
چیزی به من از آواز
می بخشی و میخوابی
بر بستری از اعجاز


می مانم و می رویم
در سنگر یک آغوش
در خانه ی ظلمت پوش
بر متن شب خاموش


شب، حوصله میسوزد
وقتی که تو در خوابی
ظلمت همه ی دنیاست
وقتی تو نمی تابی!


تندیسه ی تنهایی
در خوابی و زیبایی
مهتابی و بر پیکر
دوری و همینجایی!


شعر : ایرج جنتی عطایی .