یک بیت شعر زییا بنویسد

بر من قلم قضا چو رانند
پس نیک و بدش ز من چرا می دانند؟
دی بی من و امروز چو دی بی من و تو
فردا به چه حجتم به داور خوانند؟!

خیـــــــام

بر خیز و بیا بتا برای دل ما
حل کن به جما ل خویشتن مشکل ما

جمال در نظر و شوق همچنان باقیست
گدا اگر همه عالم بدو دهند گداست

ساحل سرگشته گفت٬گر چه بسی زیستم *** هیچ نه معلوم شد٬آه که من کیستم

موج ز خود رفته ای٬ تیز خرامید و گفت *** هستم اگر میروم٬گر نروم نیستم!!!

ای دل اگر نخواندت ره نبری به کوی او ... بی قدمش کجا توان ره ببری به سوی او
گر نروی به سوی او راست بگو کجا روی ... هر طرفی که بنگری ملک وی است و کوی او

ز کوی یار می‌آید نسیم باد نوروزی *** از این باد ار مدد خواهی چراغ دل برافروزی چو گل گر خرده‌ای داری خدا را صرف عشرت کن *** که قارون را غلط‌ها داد سودای زراندوزی چو امکان خلود ای دل در این فیروزه ایوان نیست *** مجال عیش فرصت دان به فیروزی و بهروزی طریق کام بخشی چیست، ترک کام خود کردن *** کلاه سروری آن است کز این ترک بردوزی

در ديده ي ديده، ديده اي ميبايد
وز خويش طمع بريده اي ميبايد
تو ديده نداري كه ببيني اورا
ور نه همه اوست، ديده اي ميبايد.

سلسله موی دوست حلقه دام بلاست
هر که در این حلقه نیست فارغ از این ماجراست

زین آتش نهفته که در سینه من است
خورشید شعله ایست که در آسمان گرفت

من آن گلبرگ مغرورم که میمیرم ز بی آبی

ولی با خفت و خواری پی شبنم نمیگردم

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

از زندگانی ام گله دارد جوانی ام

شرمنده جوانی ام از این زندگانی ام