نمایش نسخه قابل چاپ
منم یه مدت دلم خیلی می خواست.نقل قول:
نوشته اصلی توسط پرنده غريب
پیگیرش شدم، تا بلکه به ساحل آرامش برسم، اما اول باید کسی که آرامش را دزدیده بود را پیدا می کردم،
یه ردپا پیدا کردم!
دنبالش رفتم.....
وقتیی بهش رسیدم خیلی تعجب کردم!چرا؟
ردپا، آشنا بود، و اون نیز آشنا تر، من به خوم رسیدم! کسی که آرامش را برده بود.
واقعا نمی دونم چه شکلی توضیح بدم ، انگار توی یه برزخی گیر افتادم و هیج وقت نمی تونم ازش بیرون بیام .
هر چقدر هم امید داشتم تبدیل شده به نا امیدی .
حتی اتفاقاتی که برام می افته و خیلی ها آرزوشو دارند ، برای من ذره ایی خوشحالی ایجاد نمی کنه .
انگاری فقط فردامو می بینم . دیگه حتی به یه سال بعد و چند سال بعد حتی فکر هم نمی کنم .
فقط 24 ساعت آینده مو می بینم .
این از طرف گل کاغذی(gole kaghazi)خطاب به بچه های تالاره!چون دستش از تالار کوتاه شده از من خواست به جاش اینو بنویسم.دوستان مسئولیت محتوای شعر بر عهده ی شخص گل کاغذی می باشد من فقط مامورابلاغ پیامم:)
چه رفیقان عزیزی که بدین راه دراز
بر شکوه سفر آخرتم، افزودند
اشک در چشم، کبابی خوردند
قبل نوشیدن چای،
همه از خوبی من میگفتند
ذکر اوصاف مرا،
که خودم هیچ نمی دانستم
نگران بودم من،
که برادر به غذا میل نداشت
دست بر سینه دم در استاد و غذا هیچ نخورد
راستی هم که برادر خوب است
گر چه دیر است، ولی فهمیدم
که عزیز است برادر، اگر از دست رود
و سفرباید کرد،
تا بدانی که تو را میخواهند
دست تان درد نکند،
ختم خوبی که به جا آوردید
اجرتان پیش خدا
عکس اعلامیه هم عالی بود،
کجی روبان هم،
ایده نابی بود
متن خوبی که حکایت می کرد
که من خوب عزیز
ناگهانی رفتم
و چه ناکام و نجیب
دعوت از اهل دلان،
که بیایند بدان مجلس سوگ
روح من شاد کنند و تسلی دل اهل حرم
ذکر چند نام در آن برگه پر سوز و گداز
که بدانند همه،
ما چه فامیل عظیمی داریم
رخصتی داد حبیب،
که بیایم آنجا
آمدم مجلس ترحیم خودم،
همه را میدیدم
همه آنهایی،
که در ایام حیات،
نمی دیدمشان
همه آنهایی که نمی دانستم،
عشق من در دلشان ناپیداست
واعظ از من می گفت،
حس کمیابی بود
از نجابت هایم،
وز همه خوبیهام
و به خانم ها گفت:
اندکی آهسته
تا که مجلس بشود سنگین تر
سینه اش صاف نمود
و به آواز بخواند:
" مرغ باغ ملکوتم نی ام از عالم خاک چند روزی قفسی ساخته اند از بدنم"
راستی این همه اقوام و رفیق
من خجل از همه شان
من که یک عمر گمان میکردم تنهایم و نمی دانستم
من به اندازه یک مجلس ختم،
دوستانی دارم!
بهتره الان دلمو شاد کنین تا بعداً روحمو :)
عرض سلام و تشکر و قدردانی از لطف و مهربانی همه شما سروران گل تالار ، با توکل بر خالق همه خوبی ها ، امیدوارم با خطی ، حرفی ، پستی ، بتوانم گره از مشکل کسی بگشایم
امین
حال و احوال دل شما همدردای مهربون تالار چطوره؟
خوبید ، خوشید ، سرحالید
چه حال ، چه احوال
خوش میگذره
چه خبر از قدیمی ها
چه خبر از جدیدی ها
یه خسته نباشید دبش واسه اونهایی که امتحاناتشون تموم شده
یه خسته نباشید هم به اونهایی که توی تالار هستند و مرتب به دیگران کمک می رسونند
یه خسته نباشید هم به اونهایی که قدم رنجه می کنند و میان پست ها رو می خونند
خیلی باحال هست ،
اینکه مریم 123 مرتب آواتار عوض میکنه ، یه جورایی اواتارش از حال و احوالش میگه دیگه ... هروقت وقفه می افته توی سرزدن به تالار ، وقتی on می شوم میرم اواتار این دختره رو می بینم کلی ذوق می کنم :rolleyes:
ویدا خانوم کجایی ، بی سر و صدا شدی ،
یادش به خیر یه مهتاب بود توی تالار یه تاپیک باز کرده حضور غیاب ، هرکی می اومد می رفت اونجا حضوری می خورد ،هرکجا هست ، خدایش حفظ کند
مخاطب خاصی مد نظرم نیست اما مابقی کجان؟ نکنه تالار رو می خوان کن فیکون کنند ، کرکره های تاپیک هاشون رو کشیدن پایین دان زیر چشمی اوضاع رو می پان ؟! :162:
القصه دلم تنگ شده بود واسه اینجا و دوستان و فعالیت های خوبمون
این عید خجسته هم مبارکتون باشه :72::72::72::72::72::72:
سلام به دوستان گل همدردي
اومدم بگم من حالم خوبه و با اينكه خيلي سرم شلوغه ولي سنگر رو ترك نمي كنم تا تالار رونق بگيره (دوباره)
بدين منظور تا جايي كه ذهن اين حقير اجازه ميده يه حضور و غياب ميكنم ، هر كسي اين پس رو ميبينه (شامل مدير و مديران هم ميشه)جهت اعلام حاضريش يه پست اينجا محبت كنه و به يادگار بگذاره.
ممنون
مدير همدردي
فرشته مهربان
ani
keyvan
بالهاي صداقت
hamed65
بي دل
baby
ويدا@
سارابانو
bahar shadi
بهار . زندگي
پدربزرگ
فكور
saber-g1
shabe niloofari
omid65
باران بهاري 11
royaye sedaghat
taraneh89
SCI
Z o h r e h
ناديا77777
maryam123
gole khagahzi
فرهنگ 27
راحيل خانوم
محمد ابراهيمي
lord hamed
رايحه عشق
پرنده غريب
دختر مهربون
خارپشت
و...
البته خيلي از قديمي ها اسمشون تو ذهنم هست ولي احتمالا اينجا رو نمي بييند.
سلام بر همه خصوصا دوست خوبم صبا
صبا جان تالار یه جوری شده قابل حساب کتاب نیست یه روز هست بعد میبینی نوشته با عرض پوزش دو هفته تعطیله آدم اصلا نمیدونه بیاد یا نیاد
از حال و احوالم بگم کمی مشکلات جسمی قبلیم کم شده ولی هنوز حل نشده و به شدت روی بوهای مختلف حساسم سرما هم خوردم دارو هم که نمیشه مصرف کرد دارم با بیماری مبارزه بدون دارو میکنم. بی حوصلگی اینجانب نیز به قوت خود باقی است.
خوب من حاضریم زو زدم میرم بقیه بیان سک سک کنن....
التماس دعا
حاضر:eagerness:
ما هم حاضر :encouragement:
هرچند بقول شاعر کسی نیست در این گوشه فراموشتر از من:(
یه حرفی... یه بغضی داره آزارم میده این آخــر سالی!
نه می دونم چیه... نه میتونم ازش بگم... اههه خیلی بده این بغضا که نه میرن نه حل میشن!!!
سلام بر همگی
جمعه شبتون به خیر.
فکر کنم حالتون در این جمعه شب، از جمعه شب‌های دیگه بهتر باشه*. بالاخره سال جدید و تعطیلات و دید و بازدید و … در راهه. و چه چیزی از این بهتر؟
حداقل برای من که فعلا چیزی بهتر از این نیست. مدت‌هاست نیاز به کمی وقت دارم تا بتونم یه سر و سامونی به کارهام بدم. حالا کارها اگر به طور کامل نشد، حداقل یه سر و سامونی به افکارم بدم!
* البته متاسفانه به جز گل کاغذی. آهای گل کاغذی، ناامید نباش. به جاش صبور باش، حتما حل میشه.
من از این حرف‌هایی که نمیشه ازشون گفت زیاد دارم. :smile: اگر دوست داشتی قرآن رو باز کن و بخون، خدا این موقع‌ها راه حل‌ها رو خوب نشون میده. تازه دلداری هم میده بعضی اوقات … :smile:
این قرآن باز کردن رو نوشتم، یاد یه خاطره‌ای افتادم. یه روز داشتم با خدا درددل میکردم که "خدا تا الان چند هزار بار فلان چیزو ازت خواستم، چیز بدی هم که نیست، چرا نمی‌دی بهم؟!" خلاصه ناراحت بودم و یجورایی ناامید هم شده بودم. یهو صحیفه سجادیه رو تو کتابخونه دیدم. برداشتم و یه صفحه‌شو باز کردم. اولین خط و اولین جملش این بود: "ادعونی استجب لکم"!
البته حضرت سجاد در مورد خدا نوشته بود. اما خلاصه اینکه با دیدن این جمله خیلی تعجب کردم! کل کتاب رو از اول تا آخر ورق زدم، هیچ صفحه‌ی دیگه‌ای نبود که چنین مضمونی در خط اولش باشه.
دیدم خدا گفته بخواه تا بدم، چند هزار بار خواستم. حالا یه چند هزار بار دیگه هم روش. بالاخره که میده. :smile: کلا از این رو به اون رو شدم.
خلاصه اینکه اگه از این جور کتاب‌ها هم داری، از اون‌ها هم می‌تونی اینجوری استفاده کنی.
=====
برسیم به قسمت دوم پست… امروز در دل طبیعت بودم. آن هم طبیعت وحشی! تا به حال گله‌ی اسب (وحشی) دیدین؟
من امروز دیدم! البته منظورم از وحشی بودن، گاز گرفتن و جفتک انداختن و این‌ها نیست. اتفاقا بسیار هم ترسو و -حداقل در جلوی ما- آروم بودن. به فاصله‌ی ده متریشون که می‌رسیدی با سرعت، دور می‌شدن. یک کره اسب هم همراهشون بود که خیلی ظریف و نحیف بود. بسیار هم بچه ننه بود و بیشتر از دو متر، از مادرش دور نمی‌شد. (البته من از روی حدس می‌گم که آن اسب بالغ، مادرش بوده)
جدا از جذابیت گله‌ی اسب، زیبایی طبیعت و آرامش بسیار زیادی که به آدم میده، دلم رو بیش از پیش ربود! به قول شاعر، خوشا به حالت ای روستایی. مخصوصا تازگی‌ها. :smile: تجهیزات و امکانات نسبتا مطلوبی برای انجام کارها دارند و البته زیبایی، سکوت و آرامش روستا، همچنان باقیست.
خلاصه جاتون بسیار خالی بود.
=====
برسیم به قسمت سوم… چند روز دیگه عیده و سال جدید شروع میشه.
دوستان عزیز، اگر در مدت حضورم در همدردی، خدای نکرده کاری انجام دادم (اعم از زدن حرف ناحق، زدن حرفی که نباید زده می‌شد و …) که خاطر شما دوستان رو آزرده کردم، خواهش میکنم که لطف کنید و حلالم کنید.
و در آخر، هنگام دعای تحویل سال، همگی شما همدردان عزیز و عزیزانتان، جزو "نا"یِ "حول حالنا الی احسن الحال"ـی هستید که می‌خونم. با اجازه‌ی شما دوستان، هیچ شرط و شروطی هم برایش نمی‌ذارم. خدا مطمئنا به ویژگی‌های احسن الحال، از من عالم‌تره.
خواهش میکنم شما هم من رو فراموش نکنید.
در پناه حق. :72: