درس هایی که توی زندگی یاد گرفتیم

سلام رفقا :72:
سلامی ویژه به طنین باران عزیز برای پست های ارزشمندتون در تالار و تجربه مفیدی که با ما به اشتراک گذاشتین.

از اول که این تاپیک رو ایجاد کردم هدفم این بود که همه از تجربیات همدیگر استفاده کنیم و اگر موردی هست که نظرات و دیدگاه ها متفاوته بیان کنیم .

طنین عزیز نظر شما محترمه و این صحبت نظر منه که میخوام اینجا بگم :
خیلی از مردم، اینطور فکر میکنند که بقیه حق دخالت در زندگیشون رو ندارند و این کار درستیه که آدم به گونه ای رفتار کنه که حریم خصوصی و شخصی زندگیش حفظ بشه (این رو همه میدونن) اما ما همیشه نباید نسبت به نظر بقیه حالت تدافعی بگیریم ممکنه گاهی حتی از اشخاصی که نسبت بهشون بدبین هستی صحبتی بشنوید که به پیشرفتتون کمک کنه . در هر صورت ما قدرت تفکر داریم و این ما هستیم که انتخاب میکنیم به حرف کسی اهمیت بدیم یا نه . به عنوان مثال اغلب عروس ها از مادرشوهرشون و یا خانواده همسرشون راضی نیستن و نسبت به همه حالت تدافعی میگیرند ولی ممکنه اون خانواده همسر برای خوبی شما یه مطلبی را بگن ولی چون اون تصویر ذهنی از خانواده منفیه، عروس مقاوم میشه ولی انسانی که زیرک باشه و عزت نفس داشته باشه ، اتفاقا هم پذیرای انتقاد ها درمورد خودشه و هم نسبت به سخنان دیگران منعطفه چون میدونه در آخر این خودشه که تصمیم میگیره و ممکنه گاهی بقیه راهنمایی خیلی درستی بهش داشته باشند .

و نکته مهم که باید ابتدا می گفتم این هست که تا حد بسیار زیادی رفتار خود آدمه که اجازه دخالت به دیگران رو میده و خود آدم تعیین میکنه رفتار بقیه باهاش چگونه باشه .

اتفاقا مدتی پیش داشتم در رابطه با همین موضوع با اطرافیانم صحبت میکردم و گفتم اگر در جمعی و یا مهمانی دعوت باشم و شخصی نظری بده که من مخالفش باشم و بعد از من نظر بخوان من مخالفتم رو میگم ، اگر کسی بی منطق باشه و به گونه ای اخلاقش باشه که حرف حرف خودش باشه و صحبت باهاش بی فایده باشه اصلا بحث نمیکنم ولی مخالفتم رو اعلام میکنم اما ادامه نمیدم . اما برای اینکه انرژی ندارم که حرفم رو بزنم ،نه من این مدلی نیستم ، هیچ وقت نظر موافق نمیدم وقتی با نظری مخالفم.

سلام خواهر :72: :heart:

منظور من کسانی که راهنمایی و نصیحت درست می کنند نیست سون عزیزم.
بیشتر نظرم رو کسانی هست که بدون هیچ‌ آگاهی دارند دخالت می کنند و نظرشون صحیح نیست و اگر مخالفت کنی هیچ‌ فایده ای نداره و کوتاه نمیان .
در نتیجه بهترین کار اینه واسه خودمون ارزش قائل بشیم بگیم چشم ممنونم شما درست می فرمایید:311:

سلام :72::72::72:
امشب براتون چند جمله مفید و زیبا آوردم.

۱. هر چه بیشتر به دنبال احساس بهتری باشید ، احساس رضایت کمتری خواهید یافت ، هر چه بیشتر بخواهید پولدار شوید بیشتر احساس فقر و بی ارزشی خواهید کرد، صرف نظر از اینکه ظاهر واقعی تان چطور است هر چه بیشتر بخواهید جذاب و خواستنی باشید خودتان را زشت تر تصور خواهید کرد ، هر چه بیشتر سعی کنید دیگران را تحت تاثیر قرار دهید کمتر تحت تاثیر قرار می گیرند.
هر قدر با اینکه آن قدر ها عالی نباشید مشکلی نداشته باشید ،افراد بیشتری فکر خواهند کرد عالی هستید.

۲. شاید نا مطمئن بودن بهترین موهبت برای ما باشد ، چیزی که مارا به سمت آزمودن ، کشف کردن، آموختن و پیشرفت سوق می دهد.

۳. صرف اینکه کسی تمایل یا توانایی عشق ورزی به مارا ندارد، به این معنا نیست که دوست داشتنی نیستیم.

۴. جایی هست که جز تو هیچکس نمی تواند پر کند ،کاری هست که جز تو هیچکس قادر به انجامش نیست.

۵.تامل قبل از عمل تو را از پشیمانی باز میدارد.(امام علی علیه السلام )

۶.برنامه خوبی که اکنون با سختی اجرا شود از برنامه فوق العاده خوبی که هفته آینده اجرا شود بهتر است .

سلام دوستان خوبم:72:

یه درسی رو میخوام باهاتون در میون بزارم و این رو چون از اطرافیان دیدم و باهاش مخالف بودم گفتم بیام اینجا برای شما هم بگم .

اول اینکه برای هدیه دادن عجول نباشید، گاهی اوقات اگر چیزی که مناسب نیست رو هدیه بدین ،بدتر از اینه که هیچی ندین به طرف.

دوم اینکه اگر برای کسی دو تا هدیه تهیه کردین که یکی از اونا ارزشمنده و براش هزینه کردین و دیگری کیفیت خیلی پایینی داره ، لطفا فقط اون هدیه که براش هزینه کردین و ارزشمنده را به طرف بدین ،چون اون هدیه بی کیفیت ، از ارزش اون هدیه خوبه هم کم میکنه.

سلام همدردی های نازنین،
دو تا درس دیگه که یاد گرفتم :

۱_ اگر از اون دسته آدمایی هستید که برای خرید نیاز به فکر زیاد و زمان لازم برای تصمیم گیری هستید ، با آدم هایی که صبر کمی دارند در این مورد خرید نرید ، چون ممکنه گیج بشید و تصمیم درستی برای خریدتون نگیرید. و حتما در زمان هایی که وقتتون آزاده لیست خرید های ضروری خودتون رو بنویسید تا اگر جایی رفتید راحت لوازم مورد نیازتون رو تهیه کنید . دیگه اینکه اگر خرید های احساسی انجام میدین که صرفا برای اینه که خوشتون اومده از اون وسیله ، همون لحظه خرید نکنید و به این فکر نکنید که شاید دیگه زیباتر و قشنگتر از این نباشه ...چرا همیشه روز به روز لوازم بهتری تولید میشه ... پس چند روز صبر کنید و به خودتون بگید من واقعا به این چیزی که میخوام بخرم نیاز دارم و اگر دودل بودین نخرید و با خودتون فکر کنید : اگر این (وسیله ) را نخرم با پولش چه کار های دیگه ای میتونم انجام بدم که برام بهتر هستن؟؟
این مطالبی که بالا براتون گفتم همه رو تجربه کردم و گفتم باهاتون به اشتراک بگذارم ، شاید بعد از خواندن این تجربه ها بعضی ها با خودتون بگید ما که خودمون بلدیم این مسائل رو . ولی گاهی فراموشمون میشه و برای یادآوری خوبه .

درس دوم رو توی پست بعدی براتون خواهم نوشت .
فعلا

چند وقت پیش پیش یه دوستی نشسته بودم، براش یه پیامک اومد، باز کرد بقول خودمونی یه لبخند ریزی ( کوچیکی‌) زد.
اون زمانی که پیشش بودم یکی ، دو تا پیام دیگه براش اومد، برگشت با خنده بهم گفت راستی یادم نبود روز زنه! همکارام بهم تبریک گفتن.

داشتم فکر میکردم یکسری مناسبت ها توی تقویم هستن که شاید بعضیامون توی خونواده بهش توجه چندانی نمیکنیم.
روز زن، روز مرد، روز دختر، روز پسر، رو جوان، روز تولد...

همین روزها علی رغم اینکه میتونن برای یه آدم شادی آفرین و خاطره انگیز باشن، میتونن اونو لبه ی پرتگاه هم بکشونن.

واقعا نمیخوام مطلبم رو بقول معروف جناییش کنم، ولی وقتی خلاء بوجود بیاریم، وقتی تو خیلی از مسائل پیش دستی نکنیم ممکنه آدمهای دور و برمون و خودمون رو وارد یکسری جریان های جبران ناپذیر یا خطرناک کنیم.

خیلی از روابط نادرستی که شکل میگیره سر همین چیزای کوچیک‌ جان گرفته، فکر نکنیم حتما باید طی یکسری اتفاقات عجیب غریب دو نفر با هم ارتباط برقرار کنن، میشه با کش دادن یک تبریک ساده یه نفر رو که از قضا نیازهای روانی داره متأثر کرد.

بذارین واقعیت رو بگم، همیشه هستن آدمایی که میتونن جاهای خالی من و شما رو پر کنن.
اگر پسری یه روزی زودتر به دخترتون بگه ( روز دختر مبارک ). یه شاخه گل ناقابل دستش بده، یه کیک ناقابل براش بگیره و خیلی چیزایی که هممون میدونیم. اون دختر چیزی رو که از محیط خونش، از اطرافیانش دریافت نکرده میتونه جای دیگری با جذابیت های خیلی بیشتر دریافت کنه.

اونوقت هم خانواده، هم اون فرد ممکنه وارد یکسری جریانات ناخوشایند بشن، متحمل هزینه ها و آسیب هایی بشن و جبران اون سخت یا غیر ممکن باشه.

مراقب هم باشیم.

چند وقت پیش یه کلیپ دیدم که بین بچه ها و والدین مسابقه برگزار میشد. اگر مسابقه ماست خوری بود، پدر میومد ماست تو کاسه بچه رو میخورد. بعد که چشم بندا رو باز میکردن بچه فکر میکرد کلی ماست خورده و برنده مسابقه شده و این به مدل های دیگرم تکرار میشد.

تجربه من طی تمام مدتی که مسائل و مشکلات مردم رو خوندم یا دیدم اینو گوشزد کرده که اجازه بدیم بچه ها دنیای واقعی و واقعیت ها رو تجربه کنن، چون اگر این نباشه بزرگتر که بشن دچار مسائلی میشن که دودش به چشم پدر و مادر هم خواهد رفت.

دنیا جایی نیست بچه ی شما همیشه پیروز بشه، همیشه تایید بشه، همیشه بهش احترام بذارن، همیشه دوست داشتنی باشه، همیشه لوسش کنن، نازشو بخرن ...

دنیای واقعی جاییه که آدمها دچار ناکامی هم میشن، شکست هم میخورن، ناراحت هم میشن و ...

_ چند شدی؟؟
_ فلانی چند گرفت؟
_ این چیزا نون و آب نمیشه بشین بیا درستو بخون و ...
_ بی عرضه ای واقعا
_ خیلی تنبلی
_ اگه کارنامت خوب باشه...
_ دیگه تفریح تعطیله
_ از وقتی با فلانی گشتی
_ فلانی چطور ریاضی بلده، تو نمیتونی؟
_ این وقتی که برای موهات میذاری، اگه برای درس خوندنت میذاشتی...
_ فردا میام مدرستون
_ الان زنگ میزنم فلانی، میگم بگو بچت با بچه من نگرده

و ...

و ده ها کلمه و جمله یا رفتار مخرب دیگه که والدین نمیدونن و بارها اونها رو تکرار میکنن. به زعم خودشون دارن آینده بچشون رو میسازن اما نمیدونن همین ها بتنهایی کافیه تا تلاش های کادر آموزشی و خودشون رو با ناکامی رو برو کنه.

توجه داشته باشیم مواجهه با هر مسئله ای راه حل خودش رو داره و لازمه از مشاور کمک‌ بگیریم. هیچ دشمنی اونقدر فرزند شما رو تخریب نمیکنه که شما در حال تخریب او و آیندش هستین.

اینم بدونین تحصیلات عالی و موفقیت در آزمونها تنها راه شکوفایی و پیشرفت فرزندتون نیست، زندگی برای هر انسانی راههای مختلفی پیش روش گذاشته و درون او استعدادهایی نهفته هست.

تجربه من اینو اثبات کرده که لازمه در کنار نگرانی هایی که برای چهار نمره بالاتر و پایینتر داریم، اندکی نگران سلامت روان فرزندمون باشیم. کمی به نیازهای او هم توجه کنیم. اجازه بدیم توانایی های خودش رو بروز بده، مهارت هایی کسب کنه .

من هفته پیش یه پیانیست ایرانی دیدم که توانایی ایشون مورد توجه دو استاد خارج از کشور قرار گرفته بود. بله مسیری که او رو امروز به موفقیت رسوند، کوتاه تر از مسیرهای دیگر بود.

با سلام

همه ما نیازهایی داریم ،،،نیاز به درآمد ، ازدواج و ... سعی کنیم نیازهامون را در مسیر صحیح قرار بدیم ،،، احساس نیازهامون بهانه ای نباشه که در مسیر اشتباه حرکت کنیم .
صبر کنیم و توکلمون به خدا باشد و خدا با صابرین هست .


عقل و احساس دو ابزار بزرگ برای انسان هست ،،،سعی کنیم طرز کارشو یاد بگیریم ،،،
اگه بتونیم افکار و هیجانات و احساسات خودمون را مدیریت کنیم ، اینجوری در تمام مراحل زندگیمون چه در انتخاب شغل - انتخاب همسر - مسیر صحیح ازدواج و...بهتر عمل میکنیم و کم تر آسیب می زنیم و آسیب می بینیم .:72:

یه موردی که گهگاهی میبینم و والدین در رابطه با فرزندشون بهش توجه نمیکنن رو مینویسم.

شوهر شما، زن شما اگر هر عیبی که داره، هر اشتباهی که کرده و هر اتفاق ناخوشایندی که بینتون افتاده... این فقط یه مسئله در ارتباط با شخص یا بین خودتون دو نفر هست.

همدیگر رو پشت سر و پیش روی فرزندتون تخریب نکنین، بعدها که این بچه ها بزرگ تر بشن قبولتون نخواهند داشت و بی احترامی میکنن. ( بماند که سبب اضطراب در فرزند و طرح واره رها شدگی میشه، الگوبرداری میکنن، در معرض افسردگی قرار میگیرن، عزت نفسشون تخریب میشه، منزوی میشن و...)

شاید شما بتونین از همسرتون جدا بشین، یا حتی وارد یک ارتباط عاطفی دیگر بعد از طلاق بشین. اما فرزندتون نمیتونه پدر یا مادر جدیدی خلق کنه، آسیب هایی که دیده رو با خودش حمل خواهد کرد.

یه وقتایی هم هست ما مشاجره نمیکنیم، ولی بعضی از رفتارامون یجوریه که دست کمی از مشاجره نداره!

مثلا من و همسرم ناراحت هستیم، بچه هم حضور داره و این رو از محیط دریافت میکنه که الان در چه وضعیتی هست. حالا من کنترل تلویزیون رو پرت میکنم و همسرم در اتاقو محکم میبنده! این غلطه.

نه چاره دعوا هست و نه انفعال.‌ یا دعوا کن یا عقب بکش!!!

لازمه برای حل مسائل و تعارضات آگاهی خودتون رو بالا ببرید و حتما از مشاوره کمک بگیرید.

خدا مهربون تر از چیزی هست که ما فکر می کنیم
مهربونیش هم ثابت کرده .
مولانا یه حرفی داره خیلی قشنگه :
ما نبودیم و تقاضامون نبود / لطف حق ناگفته ی ما می شُنود
ما وقتی خودمان را در مواجه همچنین خدایی می بینیم جایی نداره که لب به شکایت باز کنیم .
دلتنگی به چیزهایی که انس داریم برای همه ما بوجود می یاد ،،،
همه ما به چیزهای زیادی انس داریم ، به عزیزانمون ، خاطره هامون .... هیچ شکی توش نیست .
اما اینا چیزی نیست که ما را از تحرک بندازه .
با وجود تمام مشکلات که همه مون شاید به نوعی داشته باشیم ، باید همیشه در حرکت باشیم .

گرفتار شیرینی ظاهری دنیا و آرزوهای دور و نزدیکمون نشیم ،،،
امام علی ع یه خطبه ای دارن خیلی زیباست :
ستایش ویژه خداوندى است که کسى از رحمتش مأیوس نمى شود و هیچ جا و هیچ کس از نعمتش خالى نیست، از مغفرت و آمرزش او کسى نومید نمى گردد و از پرستش و عبادتش نمى توان سرپیچى کرد،
همان خدایى که رحمتش دائمى و زوال ناپذیر و نعمتش همیشگى و جاودانى است،،،
دنیا سرایى است که فنا بر پیشانیش نوشته شده و جلاى وطن براى اهل آن مقدّر گردیده است،،،
دنیا (ظاهراً) شیرین و سرسبز (و دل انگیز و وسوسه آمیز) است، اما به سرعت در علاقه مندانش نفوذ مى کند، و با قلب و روح آن کس که به آن نظر افکند مى آمیزد;
بنابراین سعى کنید با بهترین زاد و توشه اى که در اختیار شماست از آن کوچ نمایید، و بیش از نیاز و کفاف از آن نخواهید، و زائد بر آنچه حاجت دارید از آن نطلبید.
خطبه ۴۵ از امیرمومنان در مورد زندگی دنیا

خیلی خوشحالم که این تاپیک رو ایجاد کردم
سحر بهاری عزیز چقدر نوشته هات به دلم نشست و انگار حرف دل منم بودن.
من تو این مدت یه درس بزرگ گرفتم و شاید خیلی بدیهی باشه و همه بهش آگاه باشن ولی تا زمانیکه شخص تجربه نکنه فقط در حد حرفه.

زمانی ما تغییر میکنیم که عمیقا نیاز به تغییر رو حس کنیم . البته هستن آدم های زیرک و دانا که قبل از اتفاق حواسشون به سبک زندگیشون هست .
من متاسفانه آدمی هستم که سبک زندگی مناسبی نداشتم ، اطرافیان نزدیکم خیلی با من صحبت میکنند و منم گوش میکنم ،ولی عمل نمیکنم ، یکی از عوامل اقدام نکردن همون وسواس و کمالگرایی منه و بقیه فکر میکنند من اهمیتی به صحبت هاشون نمیدم و از من ناراحتن. تا اینکه دچار بیماری شدم و برای حفظ سلامتیم باید به طور کل نحوه زندگیم رو تغییر بدم .

سلامتی که خیلی مهمه ولی میتونم بگم در همه حیطه های مختلف زندگی تا شخص واقعا احساس نیاز نکنه و تحت فشار قرار نگیره تغییر نمیکنه .
اگر میبینید کسی به صحبت های دلسوزانه تون گوش نمیده نمیگم اول از همه این قضاوت رو داشته باشید که ارزش و اهمیتی برای صحبت هاتون قائل نیست ، شاید یه سری عوامل روانی باشن که شخص اقدام نمیکنه، اما در هر صورت هنوز نیازی به تغییر حس نمیکنه.

موفق باشید

1. اگه یه مسئله ای پیش بیاد تا اونجایی که بشه حل میکنم نشد میپذیرم که این مشیت خداونده و حتما خدا به جای این مشکل یه چیز بهتر بهم میده
2. اگه مشکلی داشتم حتما راهنمایی بخوام و بهترین راه حل رو بپذیرم

خیلی مهمه خودمون یاد بگیریم و همچنین سعی کنیم به فرزندانمون هم یاد بدیم که از همون سنین پایین دنبال محبوب واقعی یعنی خدا باشن .
اینکه سعی کنیم هیج هدف و باوری را از خدا بیشتر دوست نداشته باشیم ، چون عشق حقیقی فقط خداست .
پدر و مادر - همسر - فرزندان و محارم و عزیزان ما ،،، به نوعی و در درجه پایین تر محبوب ما هستن و در قلب ما جا دارن و ما به همه اینها انس و یه دلبستگی ای داریم و این ها درست ،،،ولی هیچ کدام از اینها محبوب واقعی نیستن .
وقتی محبوب واقعی را پیدا کردیم با نرسیدن به هدف های دیگه و یا از دست دادن هدف های دیگه ،،،دلسرد و افسرده نمیشیم و می تونیم با قدرت در مسیر تعالی حرکت کنیم ،می تونیم دوباره شروع کنیم .
اینجوری چه در تحصیلات – انتخاب شغل – درآمد – انتخاب همسر و ...اگه به خواسته هامون نرسیدیم ، افسرده و نا امید نمی شیم و اگه با روحیه خداباوری و عشق به اون حرکت کنیم هر اتفاقی را خیر می دونیم .
ما در زیارت عاشورا می گیم اللهم لک الحمد حمد الشاکرین علی مصابهم ،،،
این یعنی یه انسانی که به خدا رسیده به خاطر مصیبت ها و لذت ها از خدا شاکر هست و میدونه اون سختیها و خوشی ها برای پیشرفتش هست و یه نعمت از خدا .
افسردگی موقعی میشه که اون را گم کنیم .
اگه پیداش نکردیم دوباره تلاش کنیم ، چون آرامش واقعی اوست .:72:
ان شاالله در این راه خدا به هممون کمک کنه :72: