نمایش نسخه قابل چاپ
عزیزم مهمترین راهش اینه کاری نکنی... یه مدت بیخیالی طی کن. بعد ببرش روانکاو ببین علت انزوا طلبی اش چیه؟
مگه کشکه پاشی بری محضر طلاق بگیری بدون حق و حقوقی و با سالهای عمر تلف شده؟
ازون طرف با یه وکیل هم صحبت کن برای اینکه اهرم مهریه رو هنوز داشته باشی.
انرژی روزت رو از سایر منابع احساسی تامین کن.
برو پرورشگاه به اون بچه های معصوم محبت کن. یا اگر مذهبی نیستی یه حیوان خانگی بگیر و بهش برس.
سلام به همه دوستان
خیلی از m.reza بقیه دوستان ممنونم که صبورانه پیام ها رو میخونید و سعی دارید کمک کنید. واقعا براتون آرزوی سلامتی و خوشبختی میکنم.
آقا رضا من نظرم تو چند خط عوض نشد، حرف های شیدا جون من رو به فکر انداخت و خوب که فکر میکنم میبینم این آدم خیلی داره من دست کم میگیره در حالی که من خیلی ویژگی های مثبت و شرایط خوبی دارم. آیا درست هست که انقدر اذیتم میکنه. ضمنا اگر هم با این ادامه بدم باز بگه بچه نمیخوام باز منفعل باشه باز مرد زندگی نباشه و با مشاور رفتن هم عوض نشه و تا اخر عمر بگه خودت خواستی به زندگی ادامه بدی چی کار کنم. به نظرتون همچین آدمی به فرض اینکه افسردگیشو درمان کنه می تونه یه زندگی نسبتا نرمال و سالمی رو داشته باشه??
ممنونم از نظرات prime عزیز ولی واقعا الان خیلی بی تاب هستم و نمیتونم خیلی رو خودم تمرکز کنم بیشتر وقتمو تو اینترنت مقاله های روانشناسی اینا میخونم/
اول بهتون میخوام بگم که چه اتفاقایی افتاد. هفته گذشته به من گفت پنج شنبه مرخصی بگیر که بریم جدا شیم. من هم پنج شنبه مرخصی گرفتم و صبح نرفتم سر کار، اون بیدار شد و صبحانه خورد و دوش گرفت بعد اومد تو اتاق به من گفت الان میخوای چی کار کنی، گفتم نمیدونم تو می خوای چی کار کنی گفت می خوای بریم طلاق بگیریم و یا می خوای حرف بزنیم گفتم هر چی تو میگی گفت فرقی نداره، گفتم بریم حرف بزنیم. دوباره شروع کردیم به اینکه من گفتم این زندگی رو به نظرم میشه ادامه داد و بهترش کرد، من به سهم خودم اشتباهتمو شناختم و دارم مهارت زندگی کسب میکنم، اون گفت نه تو الان تو شرایط بحرانی اینو میگی، هرچند بهتر شدی ولی تو همین شرایط بحرانی هم باز رفتارهای اشتباه قبلی رو داشتی. و گفت تو اولا تغییر نمیکنی و دوما اگر تغییر کنی من دیگه نمیخوام چون مصنوعی هستی. گفتم من نمی خوام خودمو تغییر بدم، چون یه سری ویژگی های ذاتی دارم که دوستشون دارم من فقط می خوام مهارت زندگی درست کردن یاد بگیرم. گفت من نمیدونم تو چرا انقدر اصرار داری، برو زندگیتو بکن، دوباره گفت تو خیلی خوبی و واقعا آدم خوبی هستی ولی من نمیتونم ادامه بدم با این شرایط گفتم خب چرا طلاق نمیگیری گفت چون به نظرم باید تو هم به این نتیجه برسی و فعلا دارم صبر میکنم که توهم به این نتیجه برسی شاید هم خسته شم خودم شخصا اقدام کنم. گفتم چرا مشاور نرفتی گفت برم بگم آقای مشاور زنم رو راضی کن جدا شه ازم، گفتم نه مشکلات شخصی خودت رو بگو گفت انگار یه کار نیمه تموم دارم و بیقرارم تا اون رو تعیین تکلیف نکنم حس و حال هیچ کاری رو ندارم و انگیزه ای برای سایر مشکلاتم ندارم و بعد از جدایی میشینم برای زندگیم برنامه ریزی می کنم
بعدش من چیزی نگفتم. بعد گفت بابام مریض شده گفتم میخوای برو حالشونو بپرس و میخوای منم بیام ولی من ساعت 5 وقت مشاور دارم، گفت خب من میرسونمت مشاور بعد خودم میرم. بعد من رو رسوند مشاور، تو راه هم کلا اخلاقش خوب شده و خاطره از محل کارش میگفت گفت کارت تموم شد ز بزن اگه تونستم میام دنبالت اگه نه خودت برو. کارم تموم شد ز زدم گفت میاد برگشتی هم گفتم رفتم فلان کفش کتانی رو دیدم که بخرم خیلی گرونه دلم نمیاد گفت نه حتما بخر کفش خیلی مهمه من الان پول قرض دادم به دوستم میتونم نصف پول کفش رو بدم. رفتیم بام لند ولی نخردیم اونجا هم خوب بود بعد رفتیم برای شام که برق ها رفت ولی کلا خوب و با احترام باهام برخورد میکرد. در صورتی که تو خیلی از شرایط اگه مثلا برق میرفت به زمین و زمان و مملکت فحش میداد. کلی هم تو ترافیک بودیم باز خیلی خوب بود در صورتی که اغلب اگه ترافیک می بود خیلی عصبی می شد و با راننده های دیگه درگیر میشد. شبش هم که برگشتیم رابطه داشتیم باهم.
از مشاور بگم، کل هفته رو براش تعریف کردم، به من گفت که تو خیلی اونو کنترل کردی تو مشتش نبودی، اون احساس مردانگی نکرده . خودش هم به خاطر مشکلاتی که داشته نتونسته کنار بیاد گفت شاید اگه تو در کنار یه مرد دیگه بودی خیلی زندگی راحت و بی دردسری داشتی. با توجه به چیزایی که گفتم خیلی امیدوار کننده حرف نزد گفت راضیش کن بیاد اینجا، که به همسرم گفتم گفت میره. براش جمعه وقت گذاشت.
روز جمعه هم بیدار شد باز خیلی خوب بود رفت آرایشگاه و بعد رفت خرید کرد، بستی هم خرید رسید گفت بیا بخوریم. بعد ناهار خوردیم بعد دوباره رابطه داشتیم (حدود ده روز بود رابطه نداشتیم، چون قرار بود بریم طلاق بگیریم و رفت بود هال میخوابید و قهر بود) و بعدش رفت پیش مشاور.
وقتی پیش مشاور بود مامانش ز زد به من که شب میان خونمون. منم به همسرم اس ام اس دادم گفتم. وقتی برگشت خونه خیلی اخلاقش عوض شده بود، عصبی بود و با خشونت جوابم رو میداد. مامانش اینا هم که بودن اصلا با من حرف نمیزد هر چی می گفتم یا جواب نمی داد یا خیلی سرد ج میداد. نمیدونم چی شده بود مشاور چیزی بهش گفته بود یا از اینکه مامانش اینا اومده بودند عصبی بود (چون به من گفته بود خانواده ات نیان اصلا)
ولی من خیلی خوب و منطقی و با احترام باهاشون رفتار کردم. بعدش هم که رفتند باز رفتار خوبی با من نداشت گفت ماشین رو کجا پارک کردی زدن به سپهرش، هر چی می گفتم با تمسخر و خیلی تند حرف میزد.
اینم بگم اون خیلی به کتاب خوندن علاقه داره، به موسیقی سنتی علاقه داره. من به فیلم دیدن، مسافرت رفتن، مهمونی رفتن، خرید کردن علاقه دارم موسیقی هم سنتی دوست دارم هم پاپ، کتاب هم خیلی کم میخونم. اون اطلاعات عمومی خیلی بالایی داره و از اینکه آدم های اطرافش مثلا یه چیزی رو ندوند خیلی حرص میخوره، من اطلاعات عمومیم اندازه اون قوی نیست مثلا اگه پایتخت فلان کشوری ندونم خیلی عصبانی میشه و همشه یکی از معیارهای سنجش افرادش اینه که فلانی اطلاعات عمومیش خیلی خوبه. البته من نسبت به خیلی ها اطلاعات خوبی دارم ولی اون بیشتر از من. خیلی اهل سیاست هست همش در حال انتقاد از سیاست هست. کلا تو خونه با من که هست عصبی و بد اخلاقه، احساس میکنم تحویلش نگیرم خوب میشه تحویلش بگیرم بد میشه. کلا همیشه میگفت راه ما از هم جداست و ما اختلافات بنیادی داریم. همیشه نسبت به زندگی مشترکمون مایوس کننده حرف میزد و من رو سرد میکرد
سلام عزیزم.
اینجا میتونید عضویت بگیرید؟ فکر کنم از مشاوره تخصصی استفاده کنید بهتر باشه. یا از مشاوره حضوری.
ضمن اینکه حرفهای آقای m.reza هم خیلی خوبه. عمل کنید و صبور باشید.
نکته جالبیو اشاره کردید. اگه افسردگیش درمان بشه دیگه قطعا اون حالتها رو نداره؛ چون افسردگی باعث این بی تحرکیش شده.نقل قول:
به نظرتون همچین آدمی به فرض اینکه افسردگیشو درمان کنه می تونه یه زندگی نسبتا نرمال و سالمی رو داشته باشه??
یکی از دلائلی که تشویقتون میکنم به بردباری؛ همینه. چون تغییر رفتاری که از روی هیجان و وابستگی باشه تاثیری نداره چون وقتی شرایط عوض بشه همه چیز بر میگرده به حالت اول. در عین حال متوجهش بکنید که هر تغییری مستلزم تمیرن و خطا کردنه؛ بنابراین ممکنه یه جاهایی هم اشتباه کنید همزمان میتونید تشویقش کنید که حالا که من دارم تغییر میکنم تو هم نیازه که تغییر کنی و پیگیر شرایط روانیت باشی.نقل قول:
تو الان تو شرایط بحرانی اینو میگی، هرچند بهتر شدی ولی تو همین شرایط بحرانی هم باز رفتارهای اشتباه قبلی رو داشتی. و گفت تو اولا تغییر نمیکنی و دوما اگر تغییر کنی من دیگه نمیخوام چون مصنوعی هستی.
فقط یه آدم افسرده تا حدیم کمالگرا میتونه چنین حرفی بزنه. دقیقا چون حال هیچ کاریو نداره، باید اقدام کنه. چون میگید اهل مطالعه است براش کتاب روانشناسی بخرید. منتها حتما با یه متخصص مشورت کنید چون بعضی ازین کتابها حال فرد رو خرابتر میکنند. با این حال فکر کنم شوهر شما هم بد نباشه کتاب "از حال بد به حال خوب" از "دیوید برنز" رو بخونه. تاپیک خطاهای شناختی که در پست قبل بهتون گفتم از همون کتاب آورده شده.نقل قول:
نگار یه کار نیمه تموم دارم و بیقرارم تا اون رو تعیین تکلیف نکنم حس و حال هیچ کاری رو ندارم و انگیزه ای برای سایر مشکلاتم ندارم و بعد از جدایی میشینم برای زندگیم برنامه ریزی می کنم
یه انعطاف خاصی در رفتار شوهر شما هست که میشه ازش برای کمک به خودش ازش استفاده کرد. یه دندگی، مقاومت های بیمورد و... در رفتارهاش نیست(در مقایسه با سایر مواردی که اینجا دیدم) یا حداقل خیلی کمه.
واقعا تعجب آوره یه مشاور چنین حرفیی میزنه دست کم برای من.نقل قول:
شاید اگه تو در کنار یه مرد دیگه بودی خیلی زندگی راحت و بی دردسری داشتی.
انتخاب های ما همیشه یه سری مزایایی داره یه سری معایب. صرف نظر از اینکهکفه ی ترازو به کدوم سمته اینکه بیایم افسوس گذشته رو بخوریم خودش میتونه در دراز مدت مارو دچار افسردگی کنه و فرصتهای پیش رومونو ازمون بگیره. حداقل در این چندسالی که اینجا بودم یادم نمیاد مدیر همدردی (که متخصص این رشته هستن) چنین جملاتی در مواجهه با یک مراجع گفته باشند. به نظر من از مشاورتون بخواید که حالا که شرایط من اینه الان باید چیکار کنم؟ اینکه گذشته چی بوده و چیکار میتونستم بکنم اهمیتی نداره.
میدونید، ثابت قدم بودن شما مهمه و همین طور هدفتون؛ مثلا از بعداز طلاق می ترسید؟ از تنها موندن؟ یا دوست دارید زندگی با همسرتونو حفظ کنید؟ (البته این حفظ کردنه نه به هر قیمتی، مشروط به بهبود فضای حاکم به رابطتون )نقل قول:
آقا رضا من نظرم تو چند خط عوض نشد،
ممنونم آقا رضای عزیز پست ها تون خیلی کمکم میکنه
واقعا ممنونم که وقت میزارید
علت اینکه مشاور بهم گفت شایداگه تو در کنار یه مرد دیگه بودی خیلی زندگی راحت و بی دردسری داشتی، این بود که من از رفتارهای همسرم و رابطه اش با پدرش که خیلی بد بود و به من میگفت تو منو یاد بابام میندازی همش بازخواستم میکنی، مشاور گفت پدر مثل هسته یه میوه سفت و تلخ و محکمه و اگه رابطه باهاش خوب نباشه مثل یه میوه بدون هسته است که شل میشه. میگفت علت انفعال بیش از حد همسرت اینه
همسرم کلا هیچ موقع راجع به آینده مشترکمون حرفی نمی زده حتی از اول ازدواج و همیشه منو میترسوند و همیشه احساس عدم امنیت داشتم. کلا همسرم از مشکلات فرار میکنه و برای اینکه مبادا دچار مشکلی و استرسی بشه صورت مساله رو حذف میکنه.
من همسرم رو دوست دارم ولی احساسم نسبت بهش کمتر شده. و به شدت از طلاق و تنهایی بعدش و اینکه ممکنه فرصت دوباره ازدواج و بچه داشتن رو نداشته باشم و یا خیلی موقعیت های بدتری داشته باشم میترسم.
الان از بعد از جمعه همسرم شبها ساعت 10 میاد خونه و صبح ها 5 میره، قبلا هم بهم گفته بود که دوست نداره بیاد خونه و ترجیح میده بیرون باشه. تو طول روز هم هیچ زنگی نه من میزنم و نه اون، دیشب گریه ام گرفت وقتی اومد خونه دید چشمام قرمزه گفت چرا گریه میکنی گفتم هیچی نیست و سریع عادی شدم براش شام اوردم. هیچ حرفی هم نمیزنه من سوال کنم جواب میده.
الان واقعا اذیت هستم نمیدونم به نظرتون باهاش حرف بزنم؟ چی بگم؟ هر چی بگم میخواد دوباره طلاق طلاق کنه؟ بعد روز طلاق دوباره منفعل شه. داره دیوونم میکنه. نمیدونم واقعا باهاش منم حرف نزنم مثل خودش برخورد کنم یا نه خودمو شاد نشون بدم. پنج شنبه میرم پیش مشاور ببینم هفته پیش چی بهش گفته. نظر شما چیه؟؟
سلام.
من به نظرم نمیاد شوهرتون واقعا قصدش طلاق باشه یا آدم بی تعهد و بدذاتی باشه. حتی فکر نمیکنم به شما بی علاقه باشه.
یکم صبوری بیشتری کنید. نکاتی هم که بهتون آقای m. reza گفتن عمل کنید ولی اینقدر زوم نباشید روی این مشکل. روی کار و تفریحات خودتون هم وقت بذارید و سعی کنید نشاط درونی خودتون رو حفظ کنید.
یه چیز هم میخوام بگم که نمیدونم چقدر درسته و توصیه صحیحی هست یا نه. ولی به نظرم اینکه مثلا با مادر شوهرتون در مورد رفتارهای شوهرتون حرف میزنید، یا میخواید برید مشاور بپرسید بهش چی گفته، یه جورایی باز هم اعمال کنترل و مثل بچه برخورد کردن با شوهرتونه. اشکالی نداره برید مشاور. ولی نپرسید چی بهش گفته و چی شنیده. برید و بگید طبق حرفهایی که اون جلسه باهاش داشته، مشاور پیشنهاد و راه حل و نظر جدیدی برای شما داره یا نه؟
ضمن اینکه به نظرم میاد علیرغم تمام ناراحتی هاتون، علاقمند به حفظ این زندگی هستید. اگر واقعا چنین نیتی دارید، به مشاور اعلام کنید که من میخوام این زندگی رو حفظ کنم و براش تلاش کنم و ازش بخواید برای این هدف راهنماییتون کنه.
به شخصه فکر میکنم در کل شوهرتون مرد خوبی باشه ولی به واسطه افسردگی اش، رفتارهای نادرستی داره که اگر اون افسردگی و انفعالش رفع بشه، میتونه زندگی در کل نرمالی داشته باشید.
و اینم بد نیست توجه کنید که افسردگی، به خصوص اگر مزمن باشه، چیزی نیست که سریعا رفع و درمان بشه و پروسه زمانبری هست که صبر زیادی رو میطلبه.
اگر واقعا علاقمندید به حفظ این زندگی، باید صبرتون رو بیشتر کنید.
اگر هم علاقمند به حفظش نیستید و چنین صبری رو در خودتون نمیبینید، بحثش جداست.
اما تا اینجا که به نظرم پیشرفتتون خوب بوده و دارید واقعا تلاش می کنید.
من یه پیشنهاد براتون دارم.نقل قول:
الان واقعا اذیت هستم نمیدونم به نظرتون باهاش حرف بزنم؟ چی بگم؟ هر چی بگم میخواد دوباره طلاق طلاق کنه؟
ماهی رو هر چی تو دستتون فشارش بدین بیشتر لیز می خوره و از دستتون میره.
بیاین یه مدت به ذهنتون استراحت بدین و برای خودتون باشید. برید استخر یا باشگاه ثبت نام کنید، ترجیحا گروهی با دوستاتون برید. یا پارک قرار بذارید و... . یکم خوش بگذرونید.
البته برای هر کدومشون شوهرتونو در جریان بذارید حتی اگه تو ساعتایی تفریح می کنید که مطمئنید بیرون از خونست. حسن اینکار اینه که اولا توجهتون به خودتون بر میگرده و باعث میشه یادتون بیاد
که بعضی وقتا راه هایی هست که بتونیم خودمونو خوشحال کنیم. وابستگیتون کمتر میشه چون بخشی از توجهی که احتیاج دارید از دیگران ببینید رو از روشی به غیر از شوهرتون دریافت میکنید و حسن دیگش(
اینکه برای تفریحاتتون در جریان بذاریدش) اینه که دارید بهش پیام میدید که میخواید کنترل اوضاع رو در اختیار اون بذارید؛
اینکه علت انفعال چیه اهمیتی نداره، مهم اینه که راه برون رفت چیه ؛ وگرنه حتی من هم که روانشناس نیستم دارم انفعال شوهرتونو میبینم ولی اینکه شما رو ناامید کنیم کمکی به قضیه نمیکنه البته امیدواری کاذب هم بهتون نمیدیم. یک مسیر مشخصی رو پیش رو داریم اگر اینو طی کردیم میتونیم بفهمیم درصد پیشرفت به حدی هست که شما ازین زندگی احساس رضایت بکنید یا نه؛ اگه نبود اونوقت بر حسب شرایط باید تصمیم گرفت، ولی تا طی نکردن این راه هیچ حرفی نمیشه زد و حرف های دلسرد کننده اراده ی شما رو برای این راه سخت تضعیف میکنه.نقل قول:
علت انفعال بیش از حد همسرت اینه
سلام دوست عزیز
من تاپیکتون رو تقریبا خوندم...بنظرم همسرتون قصد طلاق ندارن...اما واقعا افسرده و بی انگیزن...دلش خیلی به حالتون میسوزه اما نمیتونه کاری کنه. بیایید روش های جدیدی رو امتحان کنید...اینقدر نگید من خودمو عوض کردم تو هم بیا عوض شو...نه از عوض شدن خودتون بگید که فکر نکنه آدم متغیری هستید و نمیشه بهتون اعتماد کرد و نه اینکه ازش بخواید تغیر کنه...نه اینکه توقع نداشته باشید...نه...فقط بهش نگید اینو....همینجوریه که فک میکنه هنوز اونو در اختیار دارین و کنترل میکنید...
همسرتون حس مردانگیشو تو زندگی از دست داده....در طول زمان سرخورده شده و الان به حالت فوران رسیده....شما اگه واقعا زندگبتو دوس داری یه فرصت به همسرت بده یه مرد کامل باشه....منظورم اینه که بش اجازه ی اشتباه کردن تو هر مسئله ای رو بده...چون شما تو تاپیکت گفتی همه ی کارا رو خراب میکنه و اگه خودتون نبودید تا حالا هم بدبخت شده بودید...البته فک کنم منظورتون از لحاظ مسائل مالی بود...اما تا حدودی هم میشه گفت به خاطر اینکه همی رو به دست گرفتین از لحاظ عاطفی الان وضعیت خوبی ندارین....این به اون در....بنظرم به همسرتون فرصت بدید ...اولش سخته ...واقعا هم کارا رو درست انجام نمیده اما شما تشویقش کنید .... من یادمه وقتی اولش اینجا تاپیک زدم دوستان همی توصیه رو بهم کردن. اون موقه بار اولم بود این چیزا رو میشنیدم...بکار بردم و واقعا اثرشو تو زندگیم دیدم....
ضمنا بنظر من برخلاف توصیه ی همیشگی دوستان جلسات صحبت بین زن و شوهر مشکلات رو فقط موقتی حل میکنه و گاهی دقیقا نتیجه عکس میده...یعنی آدم یجورایی بعد از یه مدت که خسته میشه از تعهدی که تو صحبتاش با همسرش داده یهو تغیر جهت میده و بدتر از قبل میشه تا به خودش (نه به همسرش) ثابت کنه که رها هست .... بنظرم آدم نباید حجم زیادی از اطلاعات رو تو یه جلسه بده ...تو یه جمله حتی وقتی طرف انتظارشو نداره آدم میتونه انتظارشو بگه...حالا به روش خودش...اما نه اینکه مذاکره کنه....مذاکره تو روابط عاطفی جواب نمیده....آخه روابط احساسی تحت کنترل حتی خود آدم نیست و هیچ قراردادی نمیتونه بسته بشه...اینا همش حسه...پس روی قلب و احساس باید اثر گذاشت نه اینکه بشینیم صحبت کنیم....
همین دو مورد بالا یه دنیا حرف توش هست و میتونه دقیق تر شکافته بشه اما مجالش اینجا نیست....یعنی کلا من این قاعده رو متوجه شدم که اگه بیشتر از این موارد بخوام بگم دیگه شما تمرکزت رو از دست میدی...خودت دررابطه به هر کدومشون بشین دقیق فکر کن
موارد دیگه ایی هم هست که میتونه کمکت کنه اما کم کم بهت میگم
سلام
ممنونم از reza و توانای عزیز
راهنمایی هاتون خیلی کمکم میکنه
هفته گذشته همسرم هر شب ساعت ده اومد و صبح ساعت پنج رفت سر کار
و من کلا ازش هیچی نپرسیدم و چیزی نخواستم
یه روز ز زدم گفتم یکی از دوستامون پیشنهاد داده بریم مسافرت چی کار کنیم گفت شب میام حرف میزنیم شب اومد گفت نه اگه تو میخوای برو باهاشون
خیلی معمولی بود رفتارم سلام و علیک و اینا
ولی اگه میرفتم بیرون بهش میگفتم دیروز هم رفتم استخر بهش گفتم
امروز رفتم پیش مشاور کلی حرف زد برام گفت این آدم خیلی تاخیر داره و منفعل و افسرده نیست
به من گفت تو سعی کن باهاش ارتباط داشته باشی و اگه خواستی صحبت کنی با سوال های باز ازش سوال کن مثلا بگو چی تو رفتارم اذیتت کرد
سوال هایی که حرف بزنه و خالی بشه
گفت که امیدوار کننده بود و توهم امیدوار باش
گفت بیشتر دخترونه رفتار کن اصلا کارهای کنترلی نکن
گفت یه مقدار از منفعل بودنش برمیگرده به دوران نوجوانی و رابطه بدش با پدرش و یه مقدار هم به رفتارای نادرست من
گفت یه زن میتونه شوهرش ضعیفش رو قوی کنه
دیروز رفته بود ماموریت سه جعبه شیرینی آورد بود ظهر اومدم دیدم دو جعبه رو برداشته و رفته
قرار بود بره مشاوره و بعد بره کلاس تار
حدس میزنم میخواد بره خونه مامانش اینا
البته به نگفته که میره اونجا
کلا خیلی پنهون کاره و منم واقعا بدم میاد از پنهون کاری
در مورد مسافرت رفتن هم جزییات صحبتمون این بود که من از سرکار زنگ زدم بهش گفتم که دوستم میگه بریم صربستان بار ارز دولتی چی بگم بهش گفت چه قده گفتم اینقدر
گفت شب حرف میرنیم گفتم اوکی
شب اومد خیلی هسته بود خوابید هیچی نگفت
فردا شبش پرسیدم چی بگم بهشون ازم پرسیده چی شد نتیجه گفت برای چه روزی گفتم ۳۱ ام
گفت چه قد میشه دونفر گفتم حدود بیست تومن
گفت خیلی زیاده به نظرم
اگه ارز ندن چی
گفتم خب میخوای اگه ارز دادن بریم گفت تو چی میخپای بریم؟
گفتم اره کی از مسافرت بدم نمیاد
گفت فکر میکنم میگم
اخر شب گفتم چی شد
گفت نه به نظرم مناسب نیست بریم تو خواستی باهاشون برو
گفتم من نمیتونم مزاحم اونا بشم که
گفت هر جور خودت میدونی
یکم بعد گفتم بهشون میگم اگه تعارف کرد میرم
گفت چی شد نظرت سریع عوض شد اول فک کن بعد نظر بده
خیلی حرصم در اومد
- - - Updated - - -
فک کنم اصلا نباید حرف مسافرتو میزدمنقل قول:
نوشته اصلی توسط alm-snz
اینکه کاملا مشخصه دوست داره ولی میخاد منت بذاره، با دست پس میزنه با پا پیش میکشه
دوست عزیز اگه راهکار عقلانی میخواید باید مدتی صبوری کنی و راهی که تو پیام قبلی ام گذاشتم رو انجام بده. بی تاب بودن باعث میشه نتونی تصمیمات عاقلانه بگیری. رفعش کن
اگر راهکار احساسی و با فایده کمتر میخوای که بیا اینجا وقایع روزانه ات رو بنویس.
سلام دوستان ممنونم از راهنمایی هاتون
به کمکتون احتیاج دارم
دو هفته گذشته تقریبا همه چی آروم بود
همسرم دوبار رفت پیش مشاورش
منم رفتم مشاورش بهم گفت که این تو دوران کودکی پدرش خیلی سخت میگرفته بهش و کلی مشکل داشته به خاطر همین الان این همه مشکل داره و گفت نمیتونه تصمیم بگیره و همه چیزش با تاخیره
بهم گفت مثل پوست سوخته است باید باهاش با ملایمت رفتار بشه
تو این دو هفته هم من سعی می کردم به کارش کاری نداشته باشم اونم آروم بود بعضی وقت ها تو خودش بود بعضی وقت ها نه دوبار تنها رفت خونه مادرش. بعد اتفاقی من فهمیدم یه بارش هم مادرش مهمون داشت و فقط همسرم رو گفته بود بره البته بعد از اینکه من ز زدم بهش و فهمیدم اونجاست و مهمون داره همسرم گفت میخوای بیام دنبالت که گفتم نه مرسی مزاحم نمیشم.
کلا مادرش خیلی تو گوشش میخونه که جداشه و جدایی و تنهایی بهتر از زندگی بده و برعکس همه مادرها میگه که جدایی خیلی هم بد نیست و خیلی ظریف و هوشمندانه اینو میگه و از اول زندگیمون دوست داشت که همسرم تنها بره اونجا و من نباشم.
الان هم که وضعیت اینطوریه که گفته من نه مهمونی میام نه مسافرت و نه بیرون و نه میخوام خانوادتو ببینم و نه اونا بیان خونمون. خودش هم پنهانی میره خونه مادرش همش. نمیدونم باید چی کار کنم من تنها برم خونه دیدن خانواده ام ؟ یا فعلا نرم؟ نمیدونم؟
الان سه ماهه که وسایلهاشو جمع کرده گوشه اتاق که میخواد بره و جداشه و مدارکش هم برده خونه مادرش. جمعه بهش گفتم اتاق رو خیلی وقته جارو نکردم این وسایلهارو یا بزار سر جاشون یا اگه نیازی نداری بهشون فعلا بزاری انباری که یهو مثل بمب ترکید و بلند شد تند تند گذاشتشون یه گوشه تو کمد تو دیواری و گفت من نمیخوام اینجا بمونم و قصدم طلاقه یادت نره. بعدش هم من خیلی دلم گرفت رفتم تو اتاق گریه کردم اومد داد زد برای چی گریه میکنی هیچی نگفتم بعد رفت تو اتاق بعدش اومد گفت من دارم اذیتت میکنم گفتم نه من سه ساله که به این رفتارهات عادت کردم اوایل غیر مستقیم میگفتی نمیخوای بمونی حالا مستقیم میگی
بعدش هم رفتم تو اتاق اصلا حوصله هیچ کاری ندارم فقط میخوایم رو تخت و گریه میکنم. ساعت از هشت شب که میگذره هر پنج دقیقه یه بار ساعت و نگاه میکنم که ببینم ساعت چنده و چرا نیومده و دیگه واقعا ضعف اعصاب گرفتم و کل شب بیدار میشم و ناراحتم از اینکه صبح ساعت 5 میره. دیشب ساعت ده اومد خونه. داره این دیر اومدن هاش دیوونم میکنه. دیشب دوباره رو تخت خوابیده بودم اومد گفت تو همچنان داری گریه میکنی آفرین گریه کن ببینم به کجامیرسی. دیگه تحمل ندارم کمکم کنید. اعصابم خیلی خورد میشه شب ها انقدر دیر میاد صبح ها انقدر زود میره. پنج شنبه ها هم از صبح میره خونه مادرش و شب ساعت نه میاد. چی کار کنم الان دیگه خسته شدم. از یه طرف میگم باید تحمل کنم دوره مشاوره اش بگذره شاید خوب شه. مشاوره هم گفت طاقت بیار و به خودت برس ولی واقعا نمیتونم چطوری تو این شرایط خوب باشم.
سلام
منم مشکلات زیادی با شوهرم داشتم مثل شما اما نه دقیقا مثل شما
مجبور شدم طلاق بگیرم الان هم از زندگیم راضی هستم
بعضی موقع ها تنهایی به آدم فشار میاره اما چاره ای نسیت
سعی کنید طلاق توافقی بگیرید تا راحت تر کاراتون انجام بشه
لینکشم میذارم برات که زنگ بزنی مشورت کنی باهاشون
من برای این کار رفتم دفتر گروه وکلای پارسای
یه خانومی بودن دلسوز کارمونو انجام دادن دستش درد نکنه
سلام من عضویت یه ماهه سایت رو انتخاب کردم و حق اشتراک دادم ولی نه میتونم اطلاعات کاربری رو تغییر بدم و نه بلدم چطوری از مدیران همدردی نظر تخصصی بگیریم. خیلی از تاپیک های که قبلا برام قفل بود مثل تاپیک های بالهای صداقت همچنان قفله چی کار باید بکنم
ای کاش مدیران همدردی به موضوع من هم سر بزنند. من عضو سایت شدم ولی از امکاناتش نمیتونم استفاده کنم. موضوعات قفل شده برام باز نمیشه و کارشناسای متخصص هم نظر نمیدند.
در ادامه دو روز قبلی دیروز هم حالم خیلی بد بود و گریه میکردم تو اتاق که همسرم برگشت خونه اومد تو اتاق گفت ببین حتی اگه هر روز اینجا گریه کنی و هر بلایی سرت بیاد برام اصلا اهمیت نداره و میخوام طلاقت بدم و حتی یه درصد هم امکان نداره نظرم عوض شه و حتی یه درصد هم امید نداشته باشه که درست شه. من به فکر زندگی جدید هستم و تو رو کاملا از ذهنم آورده بیرون. علت اینکه الان هم مونده تو این خونه اینه که میخوام تو وضعیتت بهتر شه ولی اگه نشه هم هر وقت خسته شدم میرم. منم همش گریه میکردم میگفتم آخه من مگه چی کار کردم من که اشتباهاتمو قبول کردم گفتم دیگه تکرار نمیکنم. میگفت اصلا فکرشم نکن که من برگردم.
چند وقته هی میگه قفسه سینه ام درد میکنه پریشب رفتیم دکتر نوار قلب گرفت و اینا گفت چیزی نیست. بعد دوباره خودش رفته پیش یه دکتر دیگه اون بهش گفته استرس نداشته باش. انگار که من انداختمش تو این وضعیت میگه بیماری هایی که مردم تو هفتاد سالگی میگیرند من الان گرفتم. انگار من باعث شدم این کاررو بکنه. بهش گفتم ببین به خاطر رفت و آمد و شرایط بد کاریت هست که انقد از همه چی نا امیدی بیا اساس کشی کنیم تهران شاید بهتر شد. گفت نه تو میخوای خودت تنها برو هر کاری میخوای بکن. کلا هم از اول خیلی جون عزیز بود الان یکم موهاش ریخته سریع رفته پیش دکتر مو و هر روز هزارتا سرم و تقویت کننده میزنه به موهاش و معتقده زندگی با من باعث شده موهاش بریزه.
بهش گفتم به همین راحتی نمیتونی یه نفرو مطلقه کنی گفت الان قرن 21 مردم اینجوری زندگی نمیکنن این همه ادم طلاق میگرن. اصلا من زندگی مشترک برام دیگه معنی نداره. خیلی التماسش کردم گفتم توروخدا اینطوری نکن.
نمیدونم چی کار کنم توروخدا کمک کنید. تو این وضعیت بهتر نیست خونه رو ترک کنم. چه رفتاری باید باهاش داشته باشم. فکر کردم شاید یه نامه براش بنویسم بهش همه حرفامو توش بنویسم و بعدش هم برم. هر کاری خواست بکنه. خیلی حالم بده.
سلام.حوصله کنید.هنوز کاربری شما فعال نشده.چون رنگ کاریتون عادی هست هنوز.مستقیما هم پیام بدین تا رسیدگی کنند.میدونم سخته ولی سعی کنید تو این روزها پیش همسرتون گریه نکنید.محکم بودن شما به همسرتون کمک میکنه تا بتونه بدون اینکه فکر کنه شما دارین رفتار اغواگرانه انجام میدین متعادلتر باشه.شدت نیازمند نشون دادن خودتون رو کم کنید.این رفتارها برای خودتون بیشتر مضر هست.حوصله کنید تا کاربریتون فعال بشه و کمکتون بکنند.
درپناه خدا:72:
سلام،
بعد از پرداخت، این فرم رو هم ارسال کردید؟
http://hamdardi.com/?part=eform&inc=eform&id=14
سلام من فرم را هم پر و ارسال کردم تو قسمت تماس با ما هم پیام گذاشتم ولی فعال نمیشه
لطفا شما راهنمایی کنید
من الان تصمیم گرفتم که دیگه هیچ التماسی نکنم و اصلا باهاش بحث نکنم و نگم که تغییر کردم و سعی کنم قانعش کنم. میخوام یه چهار پنج روز هم تنها برم مسافرت و فکرم آزاد شه و بتونم خودمو برای طلاق آماده شم. سه ماه اینا صب کنم تا دوره مشاوره تموم شه و تغییرات منو ببینه. اگر تو این دوره درخواست طلاق کرد هم موافقت کنم و دارم آماده میشم برای جدایی. به مادرم هم گفتم اونم نظرش اینه که هر چه سریع تر جدا شید و میگه انقدر خودتو مقصر ندون اشتباه از اون بوده میگه اگه واقعا تو رو نمیخواد نباید هی بهت بگه عذاب وجدان دارم به خاطر تو و اینکه نگران توام و میخوام تو هم به این نتیجه برسی میگه اون با پا میزنه و با دست میکشه. به هر حال بعد از سه ماه خودم ازش میخوام که بریم توافقی جدا شیم.
فک کنم راه درستی انتخاب کردم. خواهش میکنم راهنمایی کنید. واقعا به کمکتون احتیاج دارم مخصوصا آقای m.reza91 و شیدا و tavalode arezoo ....
احسنت.نقل قول:
من الان تصمیم گرفتم که دیگه هیچ التماسی نکنم و اصلا باهاش بحث نکنم و نگم که تغییر کردم و سعی کنم قانعش کنم
این تصمیمتون خیلی خوبه.
التماس کردن هیچ کمکی نمیکنه بلکه شما رو از هدفتون دور تر هم میکنه. البته خودتونو سرزنش نکنید، یادتونه گفتم این راهی که در اون فرار دارید با آزمون و خطا و اشتباه همراهه تا به مرور بتونید رفتاراتونو تنظیم کنید؟ این دقیقا همین مساله است.
ایا این مشاجرات اخیرتون به خاطر این بوده که همسرتون بی خبر رفته خونه ی مادرش؟ ضمنا یه مقدار از رابطش با خانوادش بیشتر بهمون بگین. اینطور که فهمیدم مادرش مثه یه پناهگاه امن بوده در مقابل پدرش.
در خصوص اشتراکتونم مدیر همدردی که آنلاین بشند رسیدگی میکنند و کار خوبی کردید که اشتراک گرفتید.
عزیزم فکرترک خونه وتقاضای طلاق توافقی بازبون خودتون فقط ریشه درعجول بودنتون وخستگیتون از شرایط موجوده.این کارا برای وقتیه که از تصمیمتون مطمئن شدین وهیچ چیزنمیتونه مانع صرف نظر ازاون کار بشه.
من اگه جای شماباشم یه بار دیگه تاپیکم رو ازاول میخونم وازنکاتی که دوستان گفتند یادداشت برداری میکردم واگه نکته ای مناسب زندگیم میدیدم سعی میکردم بهشون عمل کنم.
سلام خیلی ممنونم ازتوننقل قول:
نوشته اصلی توسط m.reza91
بعله دقیقا همین که میگید هست و پشیمون نیستم از التماس هام و اصراری که کردم چون نشون دادم که واقعا میخواستم زندگیمو حفظ کنم و مطمئنم که همه راه ها رو رفتن. فقط دلم از این میسوزه که فرصت بهم نداد که اشتباهات گذشته رو اصلاح کنم. ولی خب من خیلی ازش خواهش کردم که این کارو بکنه میگه من نمیخوام بیش تر از این فرصت رو از دست بدم.
مشاجرات اخیرمون به خاطر بی خبر رفتن اون خونه مادرش نبود. اتفاقا خیلی عادی برخورد کردم و وقتی برگشت حالشونو پرسیدم و ... مشاجره اخیرمون به خاطر این بود که دو ماه بود وسایل هاشو بسته بندی گذاشته بود گوشه اتاق که یعنی میخوام خونه رو ترک کنم و موندنی نیستم. و بعدش که من خیلی ناراحت شدم و چند روز حالم بد بود گریه میکردم اومد و گفت که دیگه دوستم نداره و حاضر بمیره و تو این زندگی نباشه و ...
در مورد رابطه اش با خانواده اش. میدونستم که با پدرش مشکل داره. دوران دوستیم همش از خانواده اش بد میگفت پیش من و من دیدم خیلی بهشون بد بود بعد که دیدمشون دیدم اون قدر که این میگفت وحشتناک نیستند. ولی کلا آدم هایی هستند که به شدت به صورت ظاهری مبادی آداب هستند و حفظ ظاهر براشون خیلی مهمه ولی واقعا پشتیبان بچه شون نیستن. و مادرش هیچوقت هیچوقت چیزی نمیگه که برخلاف نظر پسرش باشه و همیشه خیلی خیلی تحویلش میگیره و ایراداتشو به هیچ وجه بهش نمیگه وخودشو تلخ نمیکنه. مشاور بهم گفت که این بدلیل رابطه بدی که با پدرش داشته اینطوری شده پدرش خیلی سخت گیری میکرده و این الان اینطوری شده ولی الان پدرش یه آدم مظلوم و خنثی هست که نه دخالت میکنه و نه کمکی میکنه. احساس میکنم اینقدر که همسرم با اونا هم بد رفتاری کرده اوناهم اینطوری شدند.
الان چند وقت که میگه قفسه سینه اش درد میکنه هفته پیش شب گفت که خیلی درد میکنه و بریم دکتر. رفتیم دکتر عمومی نوار قلب گرفت و معاینه کرد گفت چیزی نیست و یه سری قرص معده داد گفت اگه خوب شد یعنی مشکل معده بوده اگه خوب نشد فردا صبح بیا دوباره. صبح همسرم گفت که حالش خوب شده. ولی باز محض احتیاط خودش رفت پیش یه متخصص قلب و اون اکو کرد و اومد خونه گفت پروپنالول داده و گفته از استرس زیاده و خیلی باید مراقب باشه. کلا اینم بگم همسرم خیلی جون عزیزه و همیشه به فکر سلامت خودش هست.
من دیروز بعد از سر کار رفتم تهران یه کاری داشتم بعدش بهش اس ام اس دادم که من اومدم تهران. زنگ زد بهم که اگه خواستی برگشتنی باهم بریم گفتم من کارم تموم شد اومدم باغ کتاب و اگه میخوای تو بیا اینجا گفت نه گرمه گفتم منم تازه اومدم و بعد از اینکه گشتم برمیگردم. گفت اوکی. ولی واقعا اصلا تنهایی بهم خوش نمیگذشت و بی قرار بودم و حالم خوب نبود. همش به این فکر میکنم که بعد از طلاق دلم براش تنگ میشه و تنها میمونم و دیگه احتمالا موقعیت ازدواج های خیلی بدی داشته باشم یا اصلا نداشته باشم. تازه به اینکه خانواده ام چه قدر اذیت میشن و غصه میخورن هم فک میکنم. من دیروز به مامانم گفتم از اون موقع مثل اسفند رو آتیش هی زنگ میزنه حالمو میپرسه میگه زودتر تکلیفتو معلوم کن و جدا شو. میگه این اگه واقعا تو رو نمیخواد برای چی بهت محبت میکنه.
دیشب که برگشتم خونه دیدم داره شام میخوره گفت میخوای برات چیزی درست کنم گفتم نه مرسی خودم درست میکنم. بعدش از تانکر آب که خراب شده بود گفت و بعد موقع خواب گفت که اون دکتره قلب (که پدرزن همکارشه) زنگ زده بهش و حالشو پرسیده و بعد گفت که گفته طپش قلب داره و نباید اصلا استرس داشته باشه. اونوقت وسط داد و بیدادهاش سر من میگفت که دارم همه تلاشمو میکنم که بمیرم و آرزوی مرگ دارم!!!
منم گفتم استرس هیچی رو نداشته باش همه چی درست میشه.
و میخوام الان بهش اس ام اس بدم بگم که استرس نداشته باشه همونطوری که میخوای میشه.
ممنونم از tavalode arezoo من همه تلاشمو کردم و اگه راهی باشه بازم امتحان میکنم ولی فکر میکنم اگه تنها یه راه برای من باقی مونده باشه موافقت کامل با نظرشه. ولی واقعا به نظرتون با این رفتارها و حرف هایی که میزنه راهی برای من میمونه جز این راهی که در پیش گرفتم؟؟!! مشاور و همه میگن اگه دنبالش بری اون فرار میکنه واستا سر جات. نه عقب برو و نه جلو.
لطفا این وبلاگ رو بخونید و بهم بگید کدوم استراتژی رو به کار ببرم و کدوم رو نه
http://talagh.blogfa.com/post/13/%D8...4%D8%AF%D9%87-
سلام.تو پست قبلیتون نوشته بودین که میخواین یه مدت کاری به کار همسرتون نداشته باشین ، سفر برین و دیگه التماس نکنین و ... اینکارو کردین یا نه؟
در ضمن اون وبلاگی که ادرسش رو نوشتین هم همه توصیه هاش عالی بود و خیلی بدرد موقعیت شما میخوره...
یه چیز دیگه: این قضیه تپش قلب و استرس و اینارو الان بیشتر ادما دارن و همچین مساله پیچیده و مهم یا خطرناکی نیست که دکتر قلب ورداره به مریض زنگ بزنه و حالش رو بپرسه!!!! مشخصه که همسرت میخواد خودشو لوس کنه و بهت عذاب وجدان بده!
من سه روز حق اشتراک پرداخت کردم ولی حساب کاریم فعال نمیشه
میخوام به مدیر همدردی هم پیام بدم میگه شما به این صفحه دسترسی ندارید
سلام. فکر کنم آقای مدیر آخر هفته ها بیان تالار. احتمالا فردا پس فردا فعال میشه.
اما اگه مساله خیلی اورژانسی هست که تا دو روز دیگه لازمه مشاوره ای داشته باشید، اینجا یا با مشاوری که حضورا میرید، مطرح کنید.
ضمنا فکر کنم اگر روی همین چیزهایی که تا حالا میدونید بیشتر تمرکز کنید و تداوم در انجامش داشته باشید، بهتر از اینه که با خیلی اطلاعات وارد ذهنتون کنید و خودتون رو گیج کنید.
ببینید که دو سه تا مهمترین رفتار که باید داشته باشبد چیه، و روی اونا کار کنید.
البته نظر من تخصصی نیست. ولی یکم بزنید به بی خیالی نسبت به رفتارهاش.
- - - Updated - - -
راستی به مامانتون هم بگید مامان جان شما نگران نباشید، یه مدت فرصت لازمه تا اثر مشاوره رفتنها رو ببینم، اگر نتیجه نداد چشم، طلاق میگیرم. ولی من با شما حرف زدم که ارومم کنید نه اینکه هی بهم استرس وارد کنید. به جای این استرس دادنها، همراهیم کنید این مدت مشاوره رو با ارامش بگذرونم تا بتونم تصمیم درستی بگیرم.
- - - Updated - - -
راستی یه پیشنهاد دیگه هم دارم. یه پرنده ای، ماهی ای، چیزی بگیرید و این مدت ازش مراقبت کنید و بهش محبت کنید. دلیل علمی برای این حرفم ندارم، ولی حسم میگه برای اروم کردونتون مفید باشه.
سلام دوستان
ممنون از pooh عزیز و بقیه
ممنونم از راهنمایی هاتون
من پنج شنبه تنها رفتم دیدن خانمواده ام بعد از یک ماه
همسرم هم ظاهرا خیلی استقبال کرد
اونجا که بودم دوبار زنگ زد حالمو پرسید
برگشتیم دیدم که رفته کلی خرید کرده خونه رو مرتب کرده
نمیدونم فازش چیه؟کلا وقتی با من بد میشه سریع میره خرید میکنه و اینا یعنی که من وظایفمو درست انجام میدم
وقتی برگشتم هم دیدم رفت رو مبل نشست تمام مدت بدون حرفی تلوزیون نگاه میکرد
تشکر کردم ازش که خرید کرده
همین؟
تعطیلاته آخر هفته یکی از دوستامون اصرار میکنه باهاشون بریم مسافرت؟به نظرتون چی کار کنم بگم بهش یا نه؟ بریم مسافرت حال و هوامون عوض شه یا نه؟یا اینکه بهش بگم دوستم همچین پیشنهادی داد ولی من گفتم نه که فک کنه علاقه ای با مسافرت رفتن با اون ندارم
البته من سفر خیلی دوست دارم و تنها راه رفتم به این سفر هم اینه که متاهلی بریم نه تنها
چی کار کنم به نظرتون؟
کلا تعطیلات آخر هفته تنها برم جایی یا بمونم خونه و یا پیشنهاد مسافرت با دوستارو مطرح کنم؟ اگه اره هر کدوم رو چطوری مطرح کنم؟لطفا راهنمایی کنید
- - - Updated - - -
ضمنا من همچنان دسترسی به صفحه خانم بالهای صداقت به اون موضوعاتی که قفل شده ندارم در صورتیکه کاربریم دیروز فعال شد
مشاوره تخصصی هم دریافت نکردم متاسفانه
نمیدونم چرا
میخوام بدونم خانم بالهای صداقت بعد از اینکه تصمیم به طلاق گرفت چی کار کرد و چی شد
ای کاش سر بزنه به تاپیکه من و نظر بده
چطور میتونم ازش بخوام راهنمایی کنه
راستی کلا مادرش خیلی طرفدار اینه که جدابشه از من و همیشه از اول میگفت تا مطمین نیستید بچه نیارید و تو جوونی جدا شید بهتره
به نظرتون باهاش خیلی منطقی و مودبانه حرف بزنم و بگم که این حرفارو نزنه ؟
بهتره اصلا قضیه مسافرت رو با ایشون مطرح نکنی...واسه خودت یه برنامه مسافرتی بریز و با خانواده یا دوستات و بدون همسرت برو.فقط بهش اطلاع بده بگو فلان روز و فلان ساعت میخوام با فلانیا برم سفر به فلانجا! فقط در همین حد بهش بگو .این سفر و فاصله گرفتن از همسرت برای روحیه ت خیلی خوبه.کلا سعی کن تمرکزت رو از رو همسرت و رفتاراش برداری و یه مدت نادیده بگیریش.اگرم بحث طلاق رو پیش کشید بگو من سرم شلوغه و فعلا گرفتارم اگه میخوای خودت برو اقدام کن، من فعلا برنامه ای برای این مساله ندارم!
البته شما ازون کاربرایی هستی که میای اینجا کلی درد و دل میکنی همه هم راهنماییت میکنن ولی درنهایت کاز خودتو میکنی و به روال قبل ادامه میدی
بله ، کارتون عالی بوده و کافی.نقل قول:
تشکر کردم ازش که خرید کرده
همین؟
به نظر من مطرح نکنید.نقل قول:
تعطیلاته آخر هفته یکی از دوستامون اصرار میکنه باهاشون بریم مسافرت؟به نظرتون چی کار کنم بگم بهش یا نه؟ بریم مسافرت حال و هوامون عوض شه یا نه؟یا اینکه بهش بگم دوستم همچین پیشنهادی داد ولی من گفتم نه که فک کنه علاقه ای با مسافرت رفتن با اون ندارم
البته من سفر خیلی دوست دارم و تنها راه رفتم به این سفر هم اینه که متاهلی بریم نه تنها
چی کار کنم به نظرتون؟
عجله نکنید. فرصت برای مسافرت خیلی هست ان شاءالله وقتی رابطتون ترمیم شد.
شاید ایشون منتقل کرده به خصوصی و در اونصورت هیچ کس نمیتونه ببینه.نقل قول:
ضمنا من همچنان دسترسی به صفحه خانم بالهای صداقت به اون موضوعاتی که قفل شده ندارم در صورتیکه کاربریم دیروز فعال شد
خیلی وقته کم کار هستند. میتونید بهشون پیام خصوصی بدید، چون سایت پیام های خصوصی رو ایمیل میکنه بعد شاید ببینند و به سایت بیاند.
تاپیک زدید در انجمن آزاد؟ قسمت خصوصی فکر میکنم(چون کاربری من اون قسمتها رو نشون نمیده- ولی با تیتر قرمز رنگ باید باشه)نقل قول:
مشاوره تخصصی هم دریافت نکردم متاسفانه
نمیدونم چرا
صبر کنید مدیر همدردی جوابتونو میدند.
چیزی که ایشون همیشه خیلی روش تاکید داشت عدم وابستگی بود. یادمه حتی مدت ها بعد از ماجراهاشون(که خیلی قبل تر از ورود من به سایت بوده و من در جریان ریزش نبودم) میگفتند که من ممکنه همین فردا هم برم طلاق بگیرم!نقل قول:
میخوام بدونم خانم بالهای صداقت بعد از اینکه تصمیم به طلاق گرفت چی کار کرد و چی شد
سلام
تاپیک شما از ظرفیت مجاز عبور کرده ... لطفاً طی یک پست یک جمع بندی از نظرات دوستان داشته باش و بفرمایید کدام راهکارها را به کار گرفتید . و تاپیک را آماده قفل شدن کنید و مدتی فقط به راهنمایی در بخش خصوصی و راهکارهای مفید این تاپیک توجه کنید و عملگرا باشید و از آشفتگی و عجله پرهیز کنید ... صبور و آرام پیگیر انجام روشها و رفتارهای صحیح باشید بدون اینکه انتظار بازخورد از همسرتان داشته باشی
منتظر جمعبندی شما هستم
سلام ممنونم من تو این مدت تمام چیزهایی که تو این تالار و از مدیر همدردی و مشاور یاد گرفته بودم رو به کار گرفتم.
همسرم مثل قبل، هر روز صبح میره و شب دیر میاد منم خیلی عادی هستم یه آخر هفته مراسم ختم خواهر شوهر خاله ام بود که من بهش نگفتم بیاد و فقط گفتم فلانی فوت شده و من میرم مراسم گفت باشه، بگو میام دنبالت. من با مامانم رفتیم مراسم که بعدش زنگ زدم اومد دنبالم ولی مامانم گفت که با ما نمیاد و خودش برمیگرده (چون میدونست همسرم گفته نمیخواد اونارو ببینه) بعد تو راه برگشت همسرم گفت چرا مامانت نیومد گفتم نمیدونم گفت نمیاد. گفتم فردا ناهار ما رو دعوت کرده چیزی نگفت. فرداش بلند شدم حاضر شدم گفتم من رفتم. رفتم خونه مامان اینا داداشم گفت چرا همسرت نیومد گفتم کار داشت بعد زنگ زد بهش گفت بیا دیگه، گفته بود نه کار دارم. دوباره عصری داداشم منو رسوند و بعد زنگ زد بهش خداحافظی کرد. عصرش برگشتم خونه با عصبانیت گفت خوش گذشت گفتم مرسی تو چی گفت من که تنها بودم البته از اینکه هر هفته مجبور باشم بیام اونجا تو خونه موندن بهتر بود. منم چیزی نگفتم رفتم خوابیدم. فردا شبش بهش گفتم من میدونم خیلی تو این مدت اذیت شدی و میشی و درک میکنم و میدونم آدمی نیسی که با ناراحت کردن من خوشحال شی، ولی از حرف های دیروزت ناراحت شدم. گفت پیش بینی می کردم دوباره به خاطر خانواده ات ناراحت شی بعدش هم گفت خب معذرت میخوام و با ناراحتی رفت خوابید.
هفته قبل هم مادرش زنگ زد گفت بیاید خونمون گفتم ممنونم حتمن تو اولین فرصت میایم. گفت آخر هفته اگه کاری ندارید بیایید گفتم من کاری ندارم اگه پیام وقت داشته باشه میایم به اون بگیذ گفتم اگه ما نتونسیتم بیاییم شما تشریف بیارید گفت باشه. هر بار اصرار می کنن بیاید من نمیدونم چی بگم فک میکنن من نمیخوام بریم. الان حدود یه ماه و نیمه که خونه خانواده من نیومده و خونه خانواده خودش نرفتیم.
هفته پیش سه شنبه گفت که دوستش جمعه کرده ناهار گفت چی بگم بهش گفتم هر چی خودت میگی گفت تو چی میگی گفتم فرقی نداره. گفتم هر تصمیمی گرفتی نتیجه رو به من بگو. فردا صبحش اس داد که گفتم میایم. جمعه ناهار رفتیم اونجا و پیش اونا با من خیلی خوب رفتار میکرد همش بهم توجه میکرد. حتی یه جا بغلم کرد. کلا وقتی تو جمع دوستای متاهل قرار میگیره خیلی به من توجه میکنه و انگار مقایسه میکنه و قدر منو بیشتر میدونه.
تو سه هفته قبل هم فقط یه بار به درخواست اون سکس داشتیم. منم هیچ باری نرفتم سمتش و کلا روحیه ام رو حفظ کردم و کلاس ورزش و شنا میرم و به آشپزی و کارهای خونه میپردازم. کلا هم زیاد حرف نمیزنم میرم تو اتاق مشغول یه کاری مثل نقاشی، مرتب کردن، کتاب خوندن میشم.
نمیدونم این کارهارم درست هست یا نه. نتیجه مثبت میده یا نه. لطفا راهنمایی کنید.
روز عید غدیر هم چون سید هست خانواده ام زنگ زدند بهش تبریک گفتند ولی اون اصلا نه زنگ میزنه بهشون نه حالشونو میپرسه. خیلی دلم میشکنه با اونا اینطوری رفتار میکنه.
ولی بی قرارم همچنان شب ها کابووس میبینم. شب ها که دیر میاد عصبی میشم ولی اصلا نشون نمیدم میاد خونه دیگه مثل قدیم براش آب میوه نمیگیرم براش میوه پوست نمیکنم فقط میگم شام میخوری که معمولا میگه آره براش میارم. و یه چند تا سوال معمولی میپرسم مثلا ترافیک بود، هوا گرم بود و ... توی طول روز اصلا بهش زنگ نمیزنم.
تو این مدت هم در راستای اینکه احساس قدرت مردونه کنه یه عطر از دیجی کالا سفارش دادم و خواستم ببره محل کارش، و اون تحویل گرفت و پولشو داد اومد خونه گفتم کارتتو بده پولشو بریزیم گفت حالا میدم. دیگه ازش پیگیری نکردم
هرچند مدیر همدردی میگفت که بهش توجه کن درکش کن و اصلا ناراحت نشو. نمیدونم تا کی با این شرایط بلاتکلیفی باید طی کنم. تغییر مثبت خاصی توش نمیبینم. نمیدونم تو ذهنش چی میگذره. میخواد چی کار کنه. ولی با توجه به شناختی که ازش دارم همینطور منفعل عمل میکنه تا وقتی که من کلافه شم و بخوام تعیین تکلیف کنه و اون موقع بگه که تو خیلی تغییر کردی ولی باز من تو رو نمیخوام.
به نظرتون باید چی کار کنم همینجوری طی کنم و سنم بگذره و شانس بچه دار شدن نداشته باشم.