نمایش نسخه قابل چاپ
سلام
با اجازه ی دنیا جان،
شخصیت هانلی ( اگه تخیلی نباشه) بسیار با خانم امیرآقا فرق داره.
اینقد اون خانم بی عزت نفس و درمانده و ضعیف برخورد می کرد که من نتونستم باور کنم واقعیه.
خانم امیرآقا خیلی از نظر شخصیتی متفاوته.
حداقل الان که قوی و با اعتماد به نفسه.
شاید در اثر تحقیر و کنترل و توهین به تدریج ضعیف بشه. نمی دونم.
چون متاسفانه اینجور رفتارها خیلی طرف مقابل را می شکنه.
به نظر من همسرتون در ابندا دروغ نمی گه ولی واقعیت رو هم نمی گه . ولی سوال های شما و اتفاقات باعث می شه برای فرار از تبعات عملی که گزارشش رو به شما نداده دست به دامان دروغ بشه. کسی که از اول دروغ بگه فرق داره با کسی که نخواد راستشو همیشه گزراش بده.
یه نظرم اگر بخواهید بالغانه رفتار کنید بهتره دید مساله مدار داشته باشید.
دید مساله مدار می تونه به این سبک باشه که
1- اول بپذیرید که همسر شما چنین خصوصیتی رو داره در کنار تمام نکات مثبتش . یعنی هر گلی زیبایی خاری داره.
2- به این نکته توجه کنید که تغییر کردن کار راحتی نیست. حتی انسان رفتارهای خودش رو هم که می دونه نادرسته و کنترل کامل روی اونها داره و ازشون بیزاره رو هم سالها طول می کشه که تعییر بده چه برسه به یک آدم دیگه.
3- آین دختری که الان شما به عنوان همسرتون انتخاب کردید قبل از اینکه شما وارد زندگیش بشید بدون اینکه کنترل بشه خودش را توانسته حفظ کنه یعنی توانایی محافظت از خودش رو داره
4- بعد از سه مرحله بالا که به نظر من خیلی در زندگی زناشویی مهمند متوجه بشید همسر شما در چه موقعیتهایی از شما و اطرافیانش حقیقت رو پنهان می کنه؟
ممنونم شیدا خانم
شاید چون آقای پژمان هم نوشته بودن از پدرشون کتک میخوردن این شباهت در ذهن شما ثبت شده یا اینکه من خونه مجردی گرفتم و منم به زندگی مجردی فکر میکنم البته دلایل من فرق میکنه و از سر نگرانیمه نه اینکه زندگی مشترک رو نخوام ولی واقعا هیچ شباهت شخصیتی در من و این آقا نبود.
تاپیک های خانمشون رو زیاد با دقت نخوندم چون دیدم شوهرش شباهتی نداره. فقط فهمیدم به شوهرش خواب آور داده که خانم من اهل اینکارا نیست روحیه حساس و مهربونی داره. برای شیطنت منو اذیت میکنه ولی دیگه نه در این حد کارهای خطرناک بیشتر شیطنت هاش در حد شل کردن در نمکدونه.
خانواده ش اهل تلنگر زدن بهشم نیستن. کلا لوس بارش آوردن. منم اگه ایرادی از دخترشون بگیرم میدونم با خاک یکسانم میکنن. همینجوریشم از من خوششون که نمیاد من کاملا زوری دخترشونو گرفتم.
درست میفرمایید من باید خداروشکر کنم که دختر ضعیفی نیست و شاید با خیلیا فرق داره. اینجا مثلا به من گفتن به شوخی هم نزنش روحش آزار میبینه من دیروز با پاستیل کرمی میزدمش غش کرده بود از خنده. بهش میگفتم حداقل تظاهر کن من دارم مجازاتت میکنم دردت میاد همینجوری یه سره میخندید. دو سه ماه پیش میگفت دیگه انگشتی و به شوخی هم نزن روحیه ش ضعیف شده بود ولی الان دوباره برگشته. دختر شادیه خداروشکر گاهی من به شوخی بهش میگم باید ازت قرص اکس و شراب تولید کنن داری هدر میری
برای اینکه اون راه در رو پیدا نکنه من باید بتونم یه قدم ازش جلوتر باشم و کاراشو حدس بزنم که واقعا سخته چون من حتی نمیدونم اون تو همون لحظه هم چطوری فکر میکنه چه برسه قدم بعدی. خیلی هم زرنگه و گاهی کاملا حس میکنم گولم میزنه یا اون منو کنترل میکنه جای اینکه من کنترلش کنم.
مثلا دیشب بهش گفتم بخاطر دروغ و پنهون کاریش یه تفریحی که امروز قرار بود دسته جمعی با فامیلاش بریم تعطیله کلی موقع خواب بغل گوشم خواهش و اصرار کرد گریه کرد و منم گفتم باشه میریم ولی صبح باید صد بار بنویسی دیگه دروغ نمیگی صدبارم بنویسی پنهون کاری نمیکنی قبول کرد. امروز یه صبح تا ظهر مسخره بازی دراورد و یکی مینوشت یه ربع گریه میکرد دوباره یکی مینوشت یه ربع غر میزد دستش خسته شده یه ربع میخندید و آخرم اومد با یه بوس و عذرخواهی قال قضیه رو کند و کلا بیست بارم جریمه شو ننوشت. بعد من فکر کردم چقدر راحت گذاشتم قسر در بره چیزی که این همه ناراحتم کرده بود و میدونم مدت ها فکرمو مشغول نگه میداره رو بیخیال شدم اونم در برابر همین بچه بازی هایی که درمیاره با اینکه میدونم الکیه میفهمم گریه زاریش الکیه ولی زود کوتاه میام. همینجوری همیشه همه چیزو میپیچونه
شاید اگه من ساده نبخشم و قوانین رو محکم ترش کنم اونم یکم جدی بگیره. ولی واقعا ترسیدم از چیزهایی که اینجا خوندم و بخصوص که میگین ممکنه زیر سخت گیری بشکنه. من میخوام همیشه بانشاط و سرحال باشه ولی به حرفمم گوش کنه و دروغم نگه و رابطه مون نزدیک باشه. دلم میخواست مثلا منو صمیمی ترین دوستش میدونست و همه مسائلشو بهم میگفت.
ممنونم دنیا خانم
خیلی متاسف شدم از خوندن مطالب اون خانم. از خوندن تاپیک جناب پژمان و طلاقشون هم عصبی شدم ولی مطالب این خانم ناراحت کننده هم بود. نتونستم چیز زیادی بخونم عصبیم کرد. من به همسر ایشون هم شباهتی ندارم به نظر خودم. شاید چون گفتم بعد دعوا برای زنم کادو میگیرم منو با اون آدم شبیه دیدین. من اهل خیانت نیستم حتی منشی شرکتم هم مرد گرفتم. یه خانم مسن رو هم سوار ماشینم کنم جایی برسونم به خانمم میگم. بعدم من زنم رو با همه دنیا عوض نمیکنم خیلی زیاد میخوامش شوهر این خانم مشخص بود اصلا زنش رو دوست نداشت.
شخصیت این خانم هم همینطور که خانم شیدا گفتن شباهتی به خانم من نداره. خانم من کپسول انرژی و شیطنته. حتی اون یه ماهی که با من قهر بود و مشاور میگفت اضطراب گرفته هم فقط جلوی من تو قیافه بود تو جمع بازم سرحال بود به خودشم حسابی میرسید که فقط منو اذیت کنه. خانم من جسمی قوی نیست ولی از نظر روحی خیلی قویه اعتماد به نفسش هم واقعا زیاده هیچ ایرادی رو بهش بگی قبول نمیکنه که داره و خیلیم حساسه کسی بهش حرفی نزنه. همین چیزا هم خیلی جذابش میکنه برام زیاد اهل غصه خوردن و ماتم گرفتن هم نیست.
شیدا خانم من قصد تحقیر زنم رو ندارم اصلا. حتی طاقت ناراحتیشم ندارم. گریه شم عصبانیم میکنه چون خودم رو مقصر و مسببش میدونم.
شما منو با چه مردهای عجیب غریبی مقایسه میکنید اینجا. من بد عصبانی میشم و رفتارمم تو عصبانیت بده اینو میدونم و قبول دارم ولی نهایتش پنج دقیقه ده دقیقه ست و بعدشم اگه خودمو کنترل نکرده باشم خودم خیلی پشیمون میشم از رفتارم و گرد و خاکی که به پا کردم. در مورد خانمم معمولا عذاب وجدان هم میگیرم که ناراحتش کردم. البته اینو به خودش نمیگم. اگه زنم هم منو در این حد بد ببینه که حق داره ازم فاصله بگیره و خیلی همه چی فاجعه ست. احساساتم شاید کمتر از آدم های نرمال باشه ولی وحشی که نیستم بزنم تو سرش که میدونم خطرناکه یا بزنم خونیش کنم. شایدم نمیخوام واقعیت رو قبول کنم یا از بیرون که یکی دیگه رو ببینی باورت نشه خودتم همینی و همینقدر فاجعه. من شباهتم با پدرم رو هم سال ها منکر میشدم. نمیدونم فقط مطمئنم دوست ندارم اینجوری باشم یا اینجوری دیده بشم جلوی زنم. دلم میخواد خوب باشم براش حتی وقتایی که خسته م و ظرفیتم اومده پایین. حالمو گرفت خوندن این مطالب
ممنونم خانم دلجو
درسته از اول دروغ نمیگه از اول پنهون کاری میکنه و چیزی که باید من بدونم رو بهم نمیگه وقتی من میپرسم اونوقت دروغ میگه. با مورد یک و دو مشکلی ندارم و قبولش دارم. مورد سه هم از نظر منطق حرف صحیحیه ولی من نمیدونم چرا اینجوریم فکر میکنم چون مال منه من باید مراقبش باشم بیشتر از خودش حتی. میدونم اگر خدای نکرده اتفاقی براش بیفته بیشتر از اینکه اونو مقصر بدونم خودمو مقصر میدونم. مثلا سر همین جریان عروسی به اون میگم چرا بی اجازه رفتی و اشتباه کردی ولی تو دلم به خودمم میگم اشتباه کردی مراقبش نبودی و بیشتر تقصیرو گردن خودم میدونم که حواسم پیشش نبوده و ولش کردم. در حالی که اصلا در مبارزه با بخش والدم با خودم قرار گذاشته بودم کنترلش نکنم ولی الان به خاطر این اتفاق پشیمونم و میگم تقصیر بی توجهی خودم بوده.
مورد چهارم هم به من که وقتی میترسه دروغ میگه. چون همیشه توجیهش وقتی دستش رو میشه اینه که تو عصبانی میشدی من به این خاطر نگفتم! عملا هم حتی میلرزه وقتی دستش رو میشه برام و میفهمم ترسیده. در حالی که من از دروغ گفتنش بیشتر از خطا کردنش عصبانی میشم.
سلام
شما می پرسید ازش چرا بدون اجازه رفتی!! من پیشنهاد می کنم از سر دلخوری وارد بشین؛ از اینکه بهش بگید را این کارات داری بهم می فهمونی نه تنها دوستم نداری بلکه نظرم واست اهمیتی هم نداره و بعدش رفتار سنگین و سکوت
اینکه ۱۰۰ بار بنویس دروغ نمی گم چه تلنگری بهش میزنه؟ دیکته ش ضعیفه که می خواد قوی باشه؟ یا دستش کنده که قراره تند بشه؟
با کلمه جریمه و مجازات موافق نیستم ولی هر عملی یه عکس العملی داره، عکس العمل دروغ گویی نوشتن و محرومیت از مهمونی نیست.
عکس العمل دروغگویی نمایش بی اعتمادی هست نمایش اینکه من می فهمم واست ارزشی ندارم یه جوری که طرف مقابل وجدانش درد بگیره و تکون بخوره که داره ظلم می کنه و اون آدم بده رابطه هست. داد زدن؛ تهدید؛ چغلی کردن؛ جریمه مادی و ... فقط شما رو آدم بده می کنه.
شما فهمیدی خانمت دروغ گفته؛ فقط بگو واقعا که؟ فکر می کردم ارزشم پیشت بیشتر از یه عروسی باشه و سکوت طولانی. باهاش برین مهمونی. خرید و .. حرف بزنید ولی سرد. وقتی خانمتون متوجه زشتی رفتارش شد؛ بگید اگه می گفتی یعنی نمی اومدم؟؟ یا اگرم نمیشد بریم اینقدر واجب بود که بخاطرش منو بپیچونی؟
شما خشونت دارید و خانمتون هم ناز و لوس بازی. یه چرخه تکرار شونده؛ چرخه رو بشکونید و عکس العمل های هوشمندانه و ویژه هر عمل رو نشون بدید. خانمتون هم مجبور میشه روشش رو تغییر بده.
- - - Updated - - -
اینکه بگه چشم؛ ببخشید هم به هیچ دردی نمی خوره. جز اینکه یه مسکن لحظه ای واسه شماست که آتیش تون بخوابه.
چشم باید عملی باشه؛ ببخشید یعنی من رفتارم زشت و اشتباه بوده دیگه تکرار نمی کنم؛ دیگه آزارت نمیدم. وگرنه ۱۰۰ تا چشم گفتن و ببخشید نوشتنی که پشتش تغییر نیست هیچ سودی نداره.
پس اول ریشه رفتارش رو پیدا کنید بعد عکس العمل متناسب و صحیح نشون بدید.
:72:
اقا امیر.به عنوان یه زن که تقریبا شخصیت شوهرم رو شبیه شما میبینم با این تفاوت که هرگززززززززززززززززز انگشتش بهم نخورد .اما همین جور پیگیر حالو روز من بود و براش مهم بودم خییلی .لازم دیدم این جا نظرمو بگم.
منم تو خانواده ای رشد کردم که حتی کسی سرم داد نکشیده بود حتی پدرم !!اما وقتی با شوهرم اشنا شدم تقریبا یه مدت فقط درگیر همین زبان بدن و لحن حرفاش بودم که قسم و قران برام میخورد که به خدا عصبانی نیستم و دعوات نمیکنم.ما هر دو برای تمو کردن این مشکلات ساعت ها باهم حرف میزدیم تو دوران عقدی که معمولا بیشترش تفریح هستش ما تا مدت ها سر این چیزا حرف میزدیم با هم.تموم سوتفاهم ها رو باهم رفع میکردیم.مثلا من تو ماشین پامو میذاشتم رو پام و دست به سینه حرف میزدم که برای اون معنی سرکشی میدادفکر میکرد میخوام جلوی اقتدارش رو بگیرم..خییلی سعی کردم اما حس بدی بهش دست میداد.خب منم وقتی میدیدم دوستش دارم گفتم خب نشستنم رو عوض میکنم چ اشکالی داره.اونم به خاطر من خیلی جاها حتی جمله بندی هاشو عوض میکرد...اما گذشت و گذشت و چون قبلا به هم گفته بودیم که از رفتارمون منظور بدب بای طرف مقابل نداریم...کم کم حساسیت های هر دومون کم و کمتر شد.تا جایی که دیگه وقتی یکم صداش بالا میرفت یا شوخی فیزیکی میکرد باهام.من دیگه ناراحت نمیشدم و میدونستم ابراز علاقه ش اینجوریه.میخوام بگم تا زمانی که خانومتون نخواد برای حل تعارض هاتون قدمی برداره تلاش شما فرسایشی خواهد بود چون همش با در بسته برخورد میکنید.بهتره الان همه تمرکزتون رو بذارید روی اینکه به خانمتون بفهمونین حالا به هر زبونی که بلدید.که باید پا به پای شما برای حل مشکلات قدم برداره.وگرنه یه روز میرسه که شما هم مث شوهر عاشق پیشه من صبرتون لبریز میشه.شوهر من اگر عاشقانه هایی که تو عقد برام ساخت نبودن من به سادگی جدا میشدم.اما بیچاره خیلی باهام راه اومد و من زمانی به خودم اومدم که کار از کار گذشته بود.شب حنابندون تو مسیر ارایشگاه شوهرم بهم گفت عشقم موند به دلم یه بار تو برا اشتی پیش قدم بشی!!!!!اما کار به جایی رسید که 365 روزه منوپس میزنه .ادم ها تا جایی صبر دارن .بعدش دیگه نمیکشن.حتی خود شما.مطمین باشید با همه عشقی که به خانمتون دارید اگر همکاری نکنه باهاتون ممکنه شما رو از دست بده.هر چن من واقعا به اعتراف خود شوهرم بهترین بودم.اما صبرش لبریز شد و رفت.
از دوستان خواهش میکنم به تایپیک منم سر بزنید.و برام دع کنید یا برگرده سمتم.یا مهرش از دلم بره.:47::47::47::47::47:
سلامنقل قول:
نوشته اصلی توسط Amir A
من گفتم یک لحظه یاد این تاپیک افتادم اونم زمانی که شما از هل دادن،فشار دادن گلو و کتک زدن گفتین.بعدم گفتم که به نظرم زیاد شبیه نیستین.هانلی با خانم شما خیلی فرق داره ولی به قول شیدا جان اگر تخیلی نباشه ممکنه بخاطر تضعیف های زیادی باشه که همسرش بهش وارد کرده. اینو گفتم که بدونید همیشه خانمتون با اعتماد به نفس شاید نمونه و اونجاست که کارتون خیلی سخت میشه. و گفتم که خیانت کارم هست که شما نیستین:104::104:
در کل شاید شبیه شما نبود اصلا.تا عصبانی نشدین لطفا ما را عفو کنید:18:
قصد جسارت نداشتم.نقل قول:
نوشته اصلی توسط Amir A
این که شما با خوندن پستها ناراحت می شید ( توی چند پست دیگه هم دیدم در جواب بقیه چقد ناراحت شده بودید که برداشتشون از شخصیت شما اشتباهه) کار سخت تر می شه.
چون من دلم نمی خواد پستی بنویسم که در ناراحت کردن شما سهیم باشم و قید همدردی را بزنید و برید.
دوست دارم باشید و مشکلتون حل بشه.
اکثر قریب به اتفاق اینجا جنبه های مثبت شخصیت شما را تحسین کردند و مرتب تکرار شده که کاملا مشخصه خوش قلبید و کارهاتون از روی حسن نیت هست.
منظورم از تحقیر کردن، مستقیم نیست. غیرمستقمه.
اگه کسی من را مرتب کنترل کنه، سین جیم کنه، نصیحت کنه ... به نظرم نوعی تحقیر کردنه.
یعنی من نمی فهمم و بلد نیستم و دائم دارم اشتباه می کنم و اختیار هیچ تصمیم گیری ندارم و یکی باید مواظبم باشه و ....
این رفتارهای طرف مقابل، بخصوص اگه من زمینه و استعدادش را داشته باشم، باعث می شه اعتماد به نفسم کم بشه. گم بشم، گیج بشم. ترسو بشم. دائم نگران باشم که ایراد بعدی که می خواد بهم بگیره چیه. هر کاری می خوام بکنم با ترس و لرز و پنهانی می کنم که کمتر تحقیرم کنه. کمتر اذیتم کنه. دیگه خودم نیستم یا می ترسم خودم باشم. در بلندمدت این رفتارها شخصیت من را و رابطه مون را خراب می کنه.
البته خانم شما استعدادش (استعداد ضعیف شدن) را ندارن و ممکنه خیلی طول بکشه که در مقابل رفتارهای شما ضعف نشون بده. اینقد از خودش مطمئنه که به نظرش زیادم مهم نیست شما چی بگید. فقط شما یه معما یا پازل جدید هستید که مطمئنه بلده حلش کنه. مخصوصا که دختری با روابط اجتماعی گسترده هست، راحت تر با آدمها کنار می آد.
یادتونه می گفتید برای کنترل خشمم، دائم باید حواسم باشه و وقتی پیش همسرم هستم دست و پام را گم می کنم که مبادا اشتباه کنم؟
خسته شدم از این همه کنترل خودم و فکر کردن برای سنجیده عمل کردن؟
اینم مث همونه. خانمتون مرتب باید حواسش باشه در مقابل شما چطور رفتار کنه که دعواش نکنید.
------------------
فکر می کنم خانمتون اصلا در مورد صحبتها و باید و نبایدهای شما توجیه نشده.
متوجه نمی شه چرا می گید تنهایی سر ساختمون نرو.
چون براش قابل قبول نیست کار خودش را می کنه.
تا زمانی که براش مشخص نشه دلیل حرف شما چیه و قانع نشه ادامه می ده.
پس به جای این که به زور وادارش کنید (که تقریبا ناموفق بوده) سعی کنید به اشتراک دیدگاه برسید.
در مورد این که چرا نباید بره، هم شما حرف بزنید هم ایشون حق دفاع کردن و نظر دادن داشته باشه و با هم به یه نقطه ی مشترک برسید.
نه این که چون من میگم نرو. تو بچه ای و نمی فهمی. منم والدت هستم و می گم نرو.
همونطور که خانم صبا گفتن بهترین عکس العمل در مقابل این رفتارها سردی هست. سردی برای کسی که دوستتون داره میتونه کشنده ترین کار ممکن باشه و بهش بفهمونه تبعات این کار اشتباه چه چیزی میتونه باشه. وگرنه با شنیدن فحش و کتک و بعدش آشتی کردن با یه ببخشید خانم شما پوست کلفت میشه.
من قبلا هم گفتم خط قرمزها رو مشخص کنید و برای مثال ارتباط با اون دوست آرایشگر رو گفتم. رفتن به عروسی به تنهایی و بدون اطلاع هم یه خط قرمز هست. اما تنبیه شما برای این خط قرمزها همون چیزیه که صبا خانم گفتن.
امیدوارم از سریال دکستر لذت برده باشید و بیشتر در عمق قصه وارد بشید.
ممنونم صبا خانم از راهکارهای همیشه عملی و خوبتون
من بلد نیستم و عادتم ندارم ناراحتیمو به صورت دلخوری بهش نشون بدم. ناراحت میشم ازش فکر کنم متوجه هم نمیشه فکر میکنه فقط عصبانیم دیگه البته میگه ازم ناراحت نباش ولی منظورش اینه عصبانی نباشم چون پشتش مثلا میگه باهام مهربون باش یا از این حرفا. نمیتونم مثلا بهش بگم تو دوستم نداری چون این کارو کردی یا دلم شکست از کارت و...
پیش خودم به این مسئله فکر میکنم که وقتی حرفمو گوش نمیده یا دروغ میگه یعنی زیاد دوستم نداره ولی به خودش نمیتونم اصلا اینجوری بگم. دقیقا ازش میپرسم چرا اینکارو کردی بعدم چون دلیل منطقی نمیاره یا دروغ میگه و میبینم میخواد منو بپیچونه عصبانی میشم.
غیر از این که بگم دوستم نداری بقیه جمله هایی که گفتین رو فکر میکنم میتونم بهش بگم امشب بهش میگم اگه باز نگه گیر دادی ممنونم از پیشنهاد خوبتون.
جریمه نوشتاری هم ولی اثر خودشو داره چیزی که مینویسی تو ضمیر ناخوداگاهت ثبت میشه ولی حرفای شما بهتره.
چشم و ببخشید خالی هم درسته فایده ای نداره من دلمو به همین مقدار خوش میکنم به این امید که شاید متوجه شده باشه و بعد از این گوش کنه.
اون هیچ وقت خودشو آدم بده نمیبینه همیشه من بدم چون من عصبانی میشم و دعوا میکنم اون آرومه. تازه وقتی گریه هم میکنه چون من بدتر قاطی میکنم هم گناه اون که اشکش دراومده کلا فراموش میشه هم به گناه من که گریه شو دراوردم و بی رحم بودم اضافه میشه.
ممنونم شیدا خانم از لطف و توجه بسیاری که به بنده دارین
نه من از راهنمایی های شما که تماما با قصد نیک هست که ناراحت نمیشم بعد چیزی نگفتین که از شما یا شخص خاصی ناراحت بشم داشتیم تبادل نظر میکردیم دیگه شما گفتین من شبیه ایکس و ایگرگ هستم منم گفتم به نظر خودم چندان شبیه نیستم امیدوارم شما ناراحت نشده باشین نظرتون رو رد کردم من ناراحت نشدم.
این که میگم حالم گرفته شد بخاطر حال و شرایط خودمه نه اینکه چون دیگران منو اینجوری میبینن حالم گرفته بشه یا از کسی به خاطر نقدها حالم گرفته شده باشه. نقدها منطقی هستن و خیلی هم ممنونم که صادقانه نظرتون رو میگین. بعد یه میزان ناراحتی هم لازمه برام اگه منقلبم نکنه حرفا و فقط بیام بخونم برم که اثری نمیتونه داشته باشه باید یه تاثیری توی حال و افکارم بذاره که بتونم کاری هم پشتش انجام بدم. اینه که لطفا راحت نقد کنید. اجازه بدین واقعیت رو ببینم. البته فکر کنم ظرفیت این تاپیک منم تموم شده و دیگه نباید چیزی ببینم. تا من میخوام اینجا تازه به جاهای خوبی برسم بی نتیجه باید مبحث رو رها کنم برم. اینجوری هم نتیجه ای نداره از این شاخه به اون شاخه بپرم.
از اینکه فکر کنم مرد بی منطق، زورگو یا قلدری هستم که به خانواده م صدمه میزنم ناراحت میشم از این حال خودم نه از کسی. نمیدونم چطوری توصیفش کنم براتون. با شوهر این خانم حنا زیاد هم حسی پیدا نکردم نتونستم خیلی درک کنم اون آقا و شرایط زندگیشون رو ولی خب یکم فکر کردم که اگه منم اینجوری باشم یا چندسال دیگه اینجوری بشم چی. بدتر از این مورد از پدرم که دیدمش از اینکه شبیه اون بشم خیلی میترسم. دقیقا همسن و سال الان من بود که انواع و اقسام بلاهارو سر مادرم می آورد از اینکه جا پای اون بذارم و برای خانواده م مضر باشم میترسم. و چیزی هم نیست که به سادگی بگی خب اونجوری نباش یه بخشیش انگار از کنترل من خارجه یا کنترلش خیلی سخته. من خیلی مواقع خودم متوجه نمیشم دارم اشتباه میرم و حرکتم اثر بدی داره برعکس فکر میکنم بهترین کارو دارم در اون لحظه انجام میدم. بعد اینکه فکر کنی این روش هایی که تو بهشون عادت داری و انگار به صورت پیش فرض روت نصب شده نه تنها خوب نیست که میتونه باعث افسردگی و ترسو شدن و ناراحتی عزیزانت بشه خیلی ناراحت کننده ست. به این فکر میکنم که اصلا من لیاقت دارم کنار زنم زندگی کنم؟ لیاقت دارم پدر بشم؟ میتونم خانواده داشته باشم و باهاشون رابطه نزدیک برقرار کنم یا به صلاحه که همینی که هستم رو بپذیرم و فاصله مو حفظ کنم؟ خب وقتی من روز که سر کارم شبم برم یه جای دیگه و بعد عروسی مثل دوران عقد زندگی کنم گاهی برم پیشش از خیلی درگیری ها میتونه پیشگیری بشه تا مثل این پنج روز تعطیلی عید که همش پیش هم بودیم و تازه من اعصابم خیلی آروم بود و سعی داشتم خوش بگذرونم و همه کاراشو مدام باید تذکر میدادم و دروغاشم رو اعصاب بود. ما حتی سر اینکه چرا با وجودی که من خونه چندبار بهش میگم برو دستشویی تو راه پیک نیک تازه یادش می افته هم نیم ساعت دعوا داریم.
من فکر کردم منظورتون از تحقیر یه چیز دیگه ست. الان متوجه شدم. خانم من از کنترل و نصیحت ناراحت نمیشه چون اهمیت نمیده اصلا. یه حرفی رو ممکنه من هفت هشت بار تو یه روز بهش بزنم آخرم کار خودشو میکنه. منم چون میبینم خیلی سر به هواست هی بهش میگم وگرنه وقتی خودش حواسش باشه کاریش ندارم. ولی از سوال های من فکر کنم ناراحت میشه و فکر میکنم سین جیم میبینه.
واقعا هم یه چیزهایی رو نمیفهمه با اینکه من براش با حوصله توضیح میدم. همون سه چهار سال پیش مثلا من بهش گفتم با پسرهای فامیلت روبوسی نکن من یه جوری میشم قبول کرد بعد دیدم دلم راضی نمیشه گفتم دیگه باهاشون دستم نده قبول کرد بعد عقد بهش گفتم از تو شبکه های اجتماعی حذفشون کن با دعوا و درگیری بالاخره راضی شد بعد گفتم دیگه بگو بخند هم باهاشون نکن یکم اوایل رعایت میکرد الان باز میبینم گاهی کار خودشو میکنه با اینکه بهش گفتم من عصبانی میشم و ممکنه بگیرم بزنمشون ولی رعایت نمیکنه.
راجع به تنهایی سر ساختمون رفتن و کارهای دیگه شم من از اول که بهش نمیگم همینی که من میگم یا تو بچه ای. براش توضیح مفصل دادم که اونجا خطرناکه اینا کارگرن دور از خانواده ن قوین چند نفرن دیگه چطوری باید براش توضیح میدادم؟ گوش نداد ولی. کلا هم با اینکه ترسو و نازنازیه یکم از هیجان و کارهای خطرناک خوشش میاد. به عواقب کاراشم که اصلا یک ثانیه فکر نمیکنه چون همیشه دورش با دوست و فامیل شلوغ بوده و ازش مراقبت شده من هرچی هم براش توضیح بدم جامعه واقعا چطوریه متوجه نمیشه مجبورم خودم مراقب باشم. همونقدری که من چیزهای خیلی بد تو جامعه دیدم خانمم اصلا چیزی ندیده و به مردم تو خیابونم الکی لبخند میزنه. نمیدونم چطوری باید قانعش کنم وقتی هیچ تجسمی از خطرات حتی نداره.
بحث احترام هم که اصلا اعتقادی بهش نداره. مثلا من بهش گفتم بی اجازه عروسی رفتنت بی احترامی به من بود حرفی که شما اینجا گفتین منتها گفت همین که مراعات کارتو کردم زنگ نزدم از کارت بیفتی احترام بوده! میگه من به بابام هم انقدر احترام نمیذارم که به تو میذارم. منم بهش گفتم همون بابات درست تربیتت نکرده اینجوری شدی.
- - - Updated - - -
تشکر دنیا خانم
من عصبانی نشدم از شما هم خیلی ممنونم نظرتون منو به فکر برد
شما حق دارین خب من رو که نمیشناسین. و درسته منم جنبه های خیلی تاریکی درونم هست و پتانسیل خیلی اعمال نادرستو دارم. این برای خودمم گاهی وحشت ایجاد میکنه چه برسه دیگران که از بیرون دارن میبینن.
من نمیذارم خانمم تا اخلاق من درست نشده اعتماد به نفسش خراب بشه. البته یکم اعتماد به نفس کاذب هم داره.
- - - Updated - - -
ممنونم خانم احساس خب من چاره ای ندارم باید یه جوری مجبورش کنم پا به پای من راه بیاد و همون خطی که من میگم رو اجرا کنه. اهل مشاوره و خوندن مطالب آموزشی هم نیست چند دفعه براش مطلب پرینت گرفتم کتاب دادم دستش نمیخونه درست حسابی مجبورم تنهایی برم جلو. از مشاوره هم خوشش نمیاد و به منم میگه نمیخواد بری میگه پولشو بده به خودم میرم یه رژ لب جدید میخرم جفتمون خوشحال میشیم
به این مسئله فکر کردم تاحالا که صبرم رو تموم کنه چی میشه اگه همکاری نکنه و طاقت من سر بیاد از خودش و مشاوره هم ناامید بشم برمیگردم به روش های اجدادی خودم احتمالا یه کاری که شوخیشو تو صندلی داغ گفتم میکنم ممکنه بی اجازه جایی رفتنشو ترک نکنه و از اصلاحش قطع امید کنم تو خونه هم زندانیش کنم ولی میدونم به هیچ عنوان ولش نمیکنم. اگه نتونم هم باهاش دائمی زندگی کنم خونه مو ازش جدا میکنم ولی نه خودم طلاقش میدم نه اجازه میدم خانواده ش هرگز طلاقشو بگیرن خودشم که در این حدها نیست.
امیدوارم مشکل شما هم به زودی حل بشه و آرامش پیدا کنین.
- - - Updated - - -
تشکر آقا رضای عزیز
درسته بی توجهی تنبیه خوبیه. بخصوص برای خانم من که براش خیلی مهمه تمام مدت کانون توجه باشه. طاقت اینکه من تو دعوا از اتاق برم بیرون رو هم نداره ترجیح میده بمونم داد و بیداد کنم تهدیدشم بکنم ولی ازش فاصله نگیرم رومو بکنم اونور ناراحت میشه. من خودم یکم تو سرد برخورد کردن کم طاقتم زود کوتاه میام وگرنه تنبیه مناسبیه. داد و بیداد و کتک برام آسون تره و درسته بعضیارو پوست کلفت میکنه قبلا بهش میگفتم میزنمت میترسید الان گاهی تو موقعیتی باشیم که احساس امنیت بکنه یا از پشت تلفن میگه اگه میتونی بیا بزن! ممکنه به مرور از نزدیک هم دیگه ترسی نداشته باشه. رو آدم های پررو کتک زیاد جواب نمیده رو برادرم مثلا جواب میداد ولی من خودمم پررو بودم بعد یه مدت ضد ضربه میشی و اصلا تو کل کل هم میفتی محکم تر بزن. باید هی شدتش بیشتر بشه که اونم نمیشه دیگه خطرناکه.
سریال رو هم یه فصلشو تموم کردم ولی دیگه تعطیلاتم تموم شده گذاشتم فصل دوم رو تو ماه عسل ببینم.
سلام آقاامیر
عجب زندگی شلوغ پلوغی دارید هاااا بااین کارهای خانمتون:311:
خداییش اصلا تکراری نیست وپرازهیجانه.کاش ازاین جنبه هم بهش نگاه کنید وبپذیرید که بخشی اززندگیتون همینه.کارهای عجیب خانمتون نشون میده که خیلی سرزنده ست.یه کم اجازه بدید کارهایی که هیجان داره انجام بده تابلکه آروم بشه.
آقاامیر شمادیگه میدونید که ایرادکارخودتون وخانمتون چی هست.چندین بارتوی پستها چه توسط خودتون وچه دوستان اشاره شد.الان مهم عملی کردن اون رفتارهایی که یادگرفتین وهمینطورپذیرفتن این بالاوپایین های زندگی.باورکنید بعدازیه مدت البته شاید چندسال طول بکشه زیروبم زندگیتون وهمینطوراخلاقهای همدیگه دستتون میاد.وخیلی بیشترازالان مراعات همدیگه رومیکنید پس خیلی سخت نگیرید که باید همه چی درست بشه بعدزندگی شروع بشه.
راجع به اون خونه مجردی که مثل اینکه تصمیمتون جدیه!باید بگم اصلا راه درستی نیست اگه قرارباشه هرزن وشوهری که دعواشون میشه برن توخونه مجردی و....پس چه زندگی مشترکی هستش.زن وشوهرباید توی خوشی وناخوشی کنارهم باشن.موقع دعواهم آدم بهترین کاراینه که واسه یک ساعت محیط روترک کنه حالا میخوادیه اتاق دیگه باشه یایک ساعت توخیابون چرخی بزنه وبرگرده.وگرنه که باید کنارهمدیگه به آرامش برسید تادعواهاتون هم بشه زمانی برای اینکه بیشترعاشق هم بشید.
همین که میگید خانمتون ازسردی وسکوت بیشتراذیت میشه تادادوکتک کاری پس مشخصه که باید کدوم راه روبرید تابه نتیجه برسید.حالا نه اینکه اگه یه نمکدون سرسفره نیاورد یاچیزهای مسخره هردقیقه بخواید سکوت کنیدوسرد رفتارکنید.اینجورچیزهای کوچیک روباید باخنده حل وفصل کرد.
یامثلا واسه بیرون رفتن بهشون میگید دستشویی برید که توی راه نخواید بایستید.من فکر کردم دارید بچه پنج ساله روآماده میکنید ببرید پارک.خودتون دیگه میدونید ایرادواشتباه تون چیه پس سعی کنید تکرارشون نکنید دوباره وچندباره.
بازهم میگم اگه میخواید که خانمتون همه چی روبه شمابگن ومخفی کاری نکنن این کنترل کردن واین سوال وجواب کردن های بی شمارروتموم کنید واگرچیزی واستون تعریف میکنن بالبخند تاآخرگوش بدید ودنبال مچ گرفتن نباشید بعضی ازاشتباهاتش روندید بگیرید حتی اگه متوجه شدید حتی اگه بهتون گفت تادوباره بتونه اعتمادکنه ونترسه ازفهمیدن شما.
ممنونم خانم پاییزه
شیطنت تا یه حدی وقتی تو تعطیلات باشی آره بامزه ست ولی وقتی خسته باشی یا کم خوابی داشته باشی بیشتر دلت استراحت و آرامش میخواد اعصاب بچه بازی رو زیاد نداری. انگار قرار اینه من هیچ وقت آرامش نداشته باشم.
خونه مجردی هم من مجبور شدم که گرفتم. هیچ امکانات رفاهی و آسایشی خاصی هم نمیخوام توش بذارم که بدون خانمم بهم خوش بگذره فقط یه تشک و یخچال بردم اونجا. مجبورم یه جایی برای پیشگیری از زد و خورد داشته باشم تو خیابون و ماشین که نمیتونم هرشب بخوابم.
من راهکارهارو عمل میکنم ولی نمیدونم چرا در مورد خانمم جواب نمیده مشکلات ارتباطی من حل نمیشه. هرکاری میکنم زبون همو نمیفهمیم. دیگه سوال جواب هم نکردم دلخوری هم نشونش دادم براش مهم نیستم که اهمیتی بده. همون عصبانی باشم حداقل قلب نداشته م نمیشکنه.
ممنونم از کمک های بسیار خوب و دلسوزانه تون و وقتی که صرف راهنمایی من کردید. سعی میکنم عمل به نکاتی که گفتید رو در آینده فراموش نکنم.
امیر خان
استمرار فراموش نشه. قرار نیست با یه بار اخم کردن همسرتون وجدانش بیدار بشه و کلا زندگیش زیر و رو بشه.
به این فکر کنید که اون سالها به این شیوه زندگی کرده و اونم زمان لازم داره.
زمان و تغییر رفتار شما نتیجه میده. زود ناامید نشید
سلام اقای امیر جسارتا نوشته های شما را در تاپیک خانم احساس خواندم. خیلی خوب از دید یک مرد مسائل را توضیح داده بودید.
امکانش هست اگر فرصت داشتید به تاپیک من هم سر بزنید و نظر خودتون را بدید.
خیلی ممنونتون میشوم.
نظرمو نوشتم براتون خانم آنه ماری گرامی. امیدوارم به دردتون بخوره.
تصمیم گرفتم برم خونه مجردی رو خالی کنم پس بدم. با خودم کلی فکر کردم سیزده روز دیگه عروسیه نمیخوام اول زندگیمو با دروغ و مخفی کاری از زنم شروع کنم. اونقدر خوب و شیرین برای عروسی و رفتن به خونه جدیدمون ذوق داره و فعالیت میکنه اونقدر سعی میکنه همه جوره منو از این حال پریشون دربیاره و خوشحالم کنه که اصلا دلم نمیاد همچین نامردی ای بخوام در حقش بکنم.
نهایتا اگه مشکلی پیش اومد میرم تو ماشین میخوابم.
مشکل الانم فقط ترس از زندگی مشترک و تکرار اشتباه خودمه منتها فکر میکنم هرچی در برابر ترسم بخوام ضعف نشون بدم بدتر میشه باید باهاش بجنگم.
زندگی های دیگرو که میبینم و تاپیک های اینجارو که میخونم خیلی به خودم میام که باید واقعا در تمام زمینه ها در زندگی مشترک مراقب بود. یک اشتباه و سهل انگاری میتونه بهای سنگینی داشته باشه.
سلام سال نوتون بخیر و مبارکی انشالله
چه قدر کار خوبی کردین امیر آقا اگر خانومتون قضیه خونه رو می فهمید فقط معنیش براش می تونست خیانت باشه و هیچ دلیل دیگه ای براش نمی تونست داشته باشه هرچه قدرم شما توضیح بدین که نبوده و دلیلش چی بوده همیشه این لکه ها توی ذهن باقی می مونه و جمع همین لکه هاست که کم کم همه ذهن آدمو نسبت به یه نفر تیره می کنه
نگران نباشید همه چیز درست میشه شما خیلی حسنهایی برای هم دارید که باعث میشه کنار هم بمونید و خوشبخت باشید
من البته کارشناس نیستم که اما فکر می کنم اگر کم کم سعی کنید خانمتون رو وارد فاز منطق کنید و براش توضیح بدید مسائلو بهتر نتیجه بگیرید منظورم اینه که خواسته هاتون رو به صورت منطقی و با آرامش براش توضیح بدید و کارهایی که ناراحتتون می کنه براش منطقا تشریح کنید خانم شما با شما داره بزرگ میشه و یاد می گیره شما پخته تر از ایشون هستید باید یه کم امور رو غیر مستقیم کنترل کنید و روابطتون رو وارد فازی کنید که دوست دارید البته خیلی کم و آروم. تغییر یه مرتبه ممکن نیست قضیه قورباغه و آب داغ رو که شنیدید باید این تغییرات رو اینقدر کم کم وارد زندگی کنید که خانمتون هم کم کم طبق اون روال عادت کنه و عکس العمل نشون نده
امیدوارم خانمتون هم قدر شما رو بدونه و زندگی خوبی داشته باشید پیشاپیش عروسیتون هم مبارک باشه
ممنونم خانم یگانه زهرای گرامی بابت تبریکات و صحبت های خوبتون. سال نوی شما هم مبارک باشه.
دوستان عزیز یه راهنمایی ازتون میخوام
امروز من از طریق اینستاگرام یکی از دوستان خانمم متوجه شدم که اون خانم آرایشگری که با همسرم دوسته بدون اطلاع من به عروسیمون دعوت شده! سر این مسئله پای تلفن با خانمم دعوام شد و امشبم از شدت عصبانیت نتونستم برم پیش خودش و خانواده ش.
حقیقتش من فکر میکردم این جریان تموم شده چون حدودا یکماه پیش من چندساعت با خانمم راجع به این مسئله مفصل صحبت کرده بودم و اونم قبول کرد و حتی قول داد که این رابطه رو کات کنه و من خیالم راحت شده بود. حتی جلوی چشم من شمارشو پاک کرد و بلاکشم کرد! با مادرش هم راجع به این مسئله صحبت کرده بودم و اونم در جریان بود که این دوستیه حدودا ده ساله تموم شده ست دیگه. حالا من امروز متوجه شدم که کاملا گول خوردم و اون پاک کردن شماره و این ها هم فیلمش بوده که من دیگه راجع به این مسئله بهش گیر ندم. قسمت عجیب ماجرا برام اینه که برداشته این آدمو عروسیمون هم دعوت کرده! یعنی حتی نترسیده من تو عروسی این آدمو ببینم یا احتمالا براش مهم نبوده چون الانم عادی جلوه میده! من بهش گفتم تو عروسی این زنو ببینم میندازمش بیرون. واقعا نسبت به این شخصیت نفرت خیلی شدیدی پیدا کردم. اصلا کاری به روابط شخصی اون آدم ندارم به من ارتباطی نداره. اینکه باعث از کنترل خارج شدن قدرت من تو زندگیم شده عصبانیم میکنه اینکه زنم رابطه با اونو به من داره ترجیح میده و اینکه بخاطر اون آدم هم به من میاد دروغ میگه و میخواد گولم بزنه! اینکه بخاطر این موجود من روی زنم دست بلند کردم و مصیبت کشیدم این مدت
انجمن دیگه ای این مسئله رو مطرح کردم و گفتن عروسی رو عقب بنداز و حقیقتا حالم واقعا بد شد از این حرف! نه امکانش هست نه من همچین چیزی میخوام. گفتم بیام اینجا هم بپرسم چون بچه های اینجا بیشتر من و زنمو میشناسن.
به نظرتون من چی کار کنم که این رابطه تموم بشه؟ الان به خانمم بگم اون زن حق نداره بیاد عروسی؟ جلوشو بگیرم؟ سکوت کنم؟ برم اون زنو تهدید کنم پاشو از تو زندگی من بکشه بیرون؟ به زنم بگم بین من و دوستاش یکیو انتخاب کنه؟ بازم باهاش چندساعت حرف بزنم به امید اینکه شاید این دفعه یه قول راست بهم بده؟ بهش بی محلی کنم که اونم البته نمیشه خیلی چون این روزا با هم سرمون شلوغه نمیشه خیلی سرد باشم باهاش. یا از زور استفاده کنم و کاری کنم بترسه رابطه شو قطع کنه؟
ممنون میشم نظرتون رو بگید یا یکم با حرفای خوبتون منو آروم کنید چون راستش عصبانیم خیلی سر این مسئله.
سلام آقا امیر سال نو و عروسیتون رو تبریک میگم و آرزوی خوشبختی براتون دارم
در مورد این خانم من فکر میکنم این روزهای خوب نزدیک عروسی رو به خاطر هیچ شخص سومی نه برای خودتون نه برای خانمتون خراب نکنید و با توجه به اینکه برنامه ریزی کردید و روز عروسی هم مشخص شده عروسی رو عقب نندازید من درک میکنم که تنفر از کسی که باعث اختلاف بین شما و همسرتون شده چی هست چون خودم هم تجربه اش کردم و حساسیت شما رو رو این خانم میفهمم اما از اون طرف هم یک دوستی طولانی مدت ده ساله با وابستگی که خانم شما هم به دوستشون داره یکباره قطع نمیشه مگر اینکه خانم شما قلبا این مساله رو بپذیره و درک کنه که به زندگیتون آسیب میزنه به زور هم نمیشه چون باعث دعوا و تنش تو این موقعیت حساس میشه که همه چی باید با آرامش طی بشه ببینید دو تا از همکارای ما با هم ازدواج کردند و خانم همکار ما با همسر یکی از دوستان شوهرش مشکل داشتند و روابطشون خوب نبود این خانم همکار همسرشون رو با تهدید و زور مجبور کردند که دوستشون عروسی دعوت نکنن همسرشون اجبارا قبول کرد اما الان بعد از گذشت سه سال یکی از مشکلات اصلی زندگیشون همین مساله شده و بارها در دعواها مطرح شده
منظورم این هست که اگه الان اجبارا اون خانم نیاد و روزای خوبتون یکبار دیگه به خاطر اون خراب بشه اثرات خودش رو داره نظر شخصی من اینه که با همسرتون صحبت کنید (البته نه خیلی طولانی و چند ساعت به خاطر این مساله چون قبلا ثابت شده بیفایده بوده اما قاطع و به عنوان یه خط قرمز خیلی مهم برای شما با توجه به روابط اون خانم و راهنماییها و دخالتهای اشتباهش در زندگی شما ) و بگید که این مساله رو ندید گرفتید موقتا تا روزای خوبتون خراب نشه و واقعا دارید به سختی تحملش میکنید اما بعد از عروسی رابطه باید کاملا قطع بشه
البته فورا بعد از عروسی هم نرید سراغ این مساله بزارید یک ماه یا دو ماه از عروسی بگذره بعد انرژی و وقت مناسب برای این مساله بگذارید و از راه مناسبش خانمتون رو با خودتون همراه کنید که این رابطه رو کات کنن
موفق و پیروز باشید
سلام امیر عزیز.
مشکل بزرگی هست به نظر من،چون روز به روز به کارهایی که خانمتون بدون هماهنگی شما انجام میدن اضافه میشه و نباید ازش صرف نظر بشه.لطفا قبل عروسی با خانوادش درمیان بگذارید.ولی با آرامش و خونسردی.بعدها خدای ناکرده مشکل عمیقتر بشه خانواده ش قطعا برای اینکه مشکلاتتونو رو بهشون نگفتین تا کمکتون کنن شمارو مقصر میبینن.
نمی دونم نظرم تا چه حد کارشناسی هست ولی من اگر جای شما بودم (که البته بودم) ، 1-جلوی همسرم واکنشی نشون نمی دادم ، چون ظاهرا فایده ای نداره. 2-همچنین سعی می کردم در عصبانیت و بر اساس عصبانیت و یا احساساتم (خورد شدن غرورم و ....) تصمیم نگیرم.3- ظاهرا نشون می دادم مشکلی با این رابطه ندارم در حدی که همسرم به طور کامل روابطش با دوستش رو در جلوی من انجام بده. یعنی در خانه من و در حضور من. 4-بعد با سیاست کاری می کردم و طوری با اون خانم (دوستش ) رفتار می کردم که خودش رابطش رو با همسرم قطع کنه.
البته اینها برای من در شرایطی اتفاق افتاد که من و همسرم زیر یک سقف بودیم و البته این رو هم در نظر بگیرید که من زنی هستم که همسرم رو نمی تونم با هیچ صحبتی قانع کنم و معمولا مجبورم سیاست به کار ببرم. شما ممکنه شرایطتون متفاوت باشه.
خیلی ممنونم که انقدر دلسوزانه با بنده همفکری میکنید و مشورت میدین.
خانم آرام سال نوی شما هم مبارک باشه. ممنونم از صحبت های خوبتون. بله یکی دو ماه دیگه شاید فرصت مناسب تری باشه برای رسیدگی به این پرونده. من این بار به دلیل نزدیکی به عروسی نتونستم مثل دفعات پیش با یک روش علمی جلو برم.
خانم مستانه متاسفانه من رابطه خوبی با پدر و مادرش همین الانم ندارم. البته احترامشون رو از بعد عقد بیشتر دارم نگه میدارم ولی بخاطر سابقه بدی که قبل عقد برای خودم درست کردم پیششون و اینکه قبلا تهدیدشون کردم و یه سری مسائل دیگه این چندساله که من با خواستگارهای خانمم داشتم الان هرچی بگم بهشون میدونم فقط باهام در می افتن.
خانم دلجو نظر شما کارشناسیه قطعا. من زیاد آدم سیاست مداری نیستم ولی سعی میکنم یاد بگیرم. اون لینکی که جملات عاشقانه و کارهای عاشقانه یاد میداد و به من معرفی کردین خیلی خوب و کمک کننده بود هنوزم دارم از توش تقلب میکنم. اینکه تظاهر کنم با این رابطه مشکلی ندارم رو هم درست میگین اگر از ابتدا میتونستم همچین تظاهری کنم حداقل در جریان مسائل قرار میگرفتم. متاسفانه از این سیاست ها بلد نبودم الان ولی الکی بهش گفتم مشکلی با اومدن دوستش ندارم. دارم یاد میگیرم.
انقدر واریانس نظراتی که گرفتم در مورد این مسئله، زیاد بود که سردرگم شده بودم باید چی کار کنم. اولین بار بود که با فلوچارتم نتونستم بهترین راه حل رو پیدا کنم. دو روز با خودم درگیر بودم چی کار کنم که درست باشه. دیگه دیشب آخر شب زنگ زد بهم گفت ناراحته از دعوامون نصفه شب رفتم دنبالش آوردمش پیش خودم. فقط این صبر و فاصله دو روزه خیلی کمکم کرد که از اون حالت عصبانیتی که میخواستم بزنمش دربیام و البته صحبت های خوب شما که همگی توصیه کردین حرکتی از روی احساس عصبانیت نکنم خیلی کمکم کرد به خودم مسلط باشم. دستتون درد نکنه.
من بهش گفتم که خوشم نمیاد اون خانم بیاد جشنمون ولی اگر تو برات خیلی مهمه و اینجوری خوشحال تری اشکالی نداره و منم دیگه مخالفتی نمیکنم چون کل این جشن و مراسم در اصل برای توا و بقیه بهانه هستن منم که نیاز به جشن عروسی ندارم بهش گفتم شادی اون برام اولویت داره و از هرچیزی مهمتره و اگه اینجوری شادتره پس اوکی. سعی کردم با وجود ناراحتی در مورد این مسئله، باهاش مهربون باشم یادمه ویس های دکتر حبشی رو که گوش میدادم میگفت رویدادها و مسائل مثل همین جشن ها و عروسی و حاشیه هاشون همیشه در ذهن خانمها موندگار میمونه و منم نمیخوام جریانات عروسی برای خانمم سال های بعدی یادآور هیچ خاطره تلخی بشه. این مدتم سعی کردم تمام تدارکات جشن به میل خانمم باشه هرچیزی خواست فراهم کردم و دلم نیومد دیگه این یه هفته مونده به عروسی بزنم خراب کنم اونم بخاطر یه آدمی که قبلا هم یه دور به رابطه م صدمه جدی زده. هرچند خودم تو اذیتم و الکی بهش گفتم اشکالی نداره و برام مهم نیست خیلیم برام مهمه اتفاقا.
یکیم اینکه فکر کردم نمیتونم جلوی هرکی که دشمن یا حسوده رو بگیرم نیاد تو عروسی بهرحال یه عده ای میان که یا من ازشون خوشم نمیاد یا اونا از من یا جفتش. اینم یکی مثل بقیه اونا. راهش به نظرم اومد اینه لبخند بزنم و نشون بدم برام این آدما عددی نیستن.
نمیدونم کار درست رو انجام دادم یا نه. خب فکر میکنم خانمم خوشحال شد دعوامون نشد دیگه اینا نتایج خوبه اگه میرفتم باهاش دعوا میکردم یا میزدمش خیلی بد میشد بخصوص در این برهه. حتی خودش بدون اینکه من بهش بگم قول داد دیگه بعد پاتختی با این دوستش رابطه نداشته باشه و گفت این بارم نمیتونسته برای عروسی دعوتش نکنه چون دوستای مشترکشونو دعوت کرده اینم باید میگفته. البته من نمیدونم این دفعه دیگه حرفشو باور کنم یا نه چون هربار که قولشو باور میکنم و میزنه زیرش نه که قلبمو بشکنه من قلبی به اون صورت ندارم که بخواد بشکنه فقط رو اصول حرکت میکنم ولی وقتی سر قولاش نمیمونه و از پشت بهم خنجر میزنه یه جوری میشم.
ولی اومدم امشب نت دیدم یکی از خانمها لطف کردن برام یه پستی گذاشتن که من رو یکم عمیق تر به فکر برد که باید ناراحتیمو نشون میدادم و اینجوری که تو همه چی دارم کوتاه میام منو در آینده تبدیل میکنه به یه شوهر افسرده براش یا پرخاشگر که من همین الانشم پرخاشگرم. احساس افسردگی نمیکنم هنوز ولی احساس رضایت هم ندارم دیگه حس میکنم کرک و پری برام نذاشته و خلع سلاحم کرده نمیدونم همه مردها قبل عروسی اینجوری میشن یا من فاتحه م خونده ست دیگه هرکاری میخواد میکنه و من در نهایت فقط باید بیام اینجا راجع بهش حرف بزنم و اعصابمو آروم کنم که دستم بلند نشه و دوباره برم آماده ضربه بعدیش. زنم رو خیلی دوست دارم ولی این اون سبک زندگی ای نبود که اصلا یه درصد تصورشو میکردم.
نمیدونم چی درسته اگه یه نرم افزار بود سوالاتتو میپرسیدی پاسخ علمی و قطعی بهت میداد خیلی خوب میشد. من نمیدونم حقیقتا باید خوشحال باشم و قدر این همه خوبی که همسرم داره رو بدونم یا از قسمت های بدی که تو رابطه مون هست و اینکه همش من یک طرفه باید تلاش کنم و کوتاه بیام ناراضی و معترض باشم. خب وقتی به گذشته م فکر میکنم که هیچ وقت نمیتونستم تصور کنم همچین دختری حتی با من حرف بزنه چه برسه راضی بشه زنم بشه و به من عشق و خانواده بده میگم باید قدرشناس باشی و حق شکایت نداری ولی وقتی یه سری از انتظاراتمو نگاه میکنم میگم مگه اینا چه سختی داشته که برآورده نشده یه جوری میشم. و اینکه مثلا اینجا میبینم زن های دیگه خیلی بساز هستن و با همه جور مردی کنار میان ولی زن من رو موندنش تضمینی نیست و من باید خیلی مراقب باشم از دستش ندم.
ترسم از عروسی و زندگی مشترک حس میکنم ریخته دیگه احساس خاصی ندارم فقط یه جور خلا و کمبود حس میکنم که نمیدونم دقیقا چیه. امیدوارم تا هفته آینده این حس از بین بره
فردا که دکترم میاد و میخوام برم دیگه آرام بخش بگیرم دیگه این دفعه استفاده کنم شاید بهش گفتم یه چیزیم برای پیشگیری از افسردگی بده.
ممنونم از راهنمایی هاتون
سلام امیر آقا
شما وقتی موضوعی ناراحتت می کنه لازمه ناراحتیت رو نشون بدی ولی نه با زدن
فقط با کلام و بعدشم با سرسنگین بودن
مطمئنم خانم شما بعد از این واکنش شما وادار به تفکر میشه و رویه اش رو عوض می کنه
مثلا در همین مورد همینکه تلفنی ناراحتی رو بروز دادید و دو روز سرسنگین بودید خانم شما خودش پشیمون شد و اومد پیشتون و چه بسا اگر نمی گفتید دیگه براتون فرق نمی کنه و اون خانم هم می تونه بیاد خودش سعی می کرد اومدن اون خانم رو کنسل کنه البته شاید اگر دعوت انجام شده باشه برای همسر شما حقارت آمیز باشه که بخواد دعوت رو پس بگیره
حالا توی این مورد نفر سومی هم بوده که لازم بوده جلوی اون و جلو اطرافیانش حفظ ظاهر بشه ولی در خیلی از بحثهای شما نفر سومی وجود نداره و مواضع خانم شما قابلیت تغییر رو داره
پیشنهاد من به شما نشان دادن ناراحتی و عصبانیت در کلام، اجتناب از هرگونه برخورد فیزیکی و سرسنگین شدن هست و البته بعدش می تونید از خانمتون و از اون فضا کمی فاصله بگیرید و پیش خودتون فکر کنید چقدر توی این موضوع حق دارید اگر حق زیادی با شما بود به سرسنگین بودنتون ادامه بدید تا خانم تغییر رویه بده و بیاد برای عذرخواهی و اگر حق بیشتر با ایشون بود و شما بیخود ناراحت شده بودید دست از سرسنگین بودن بردارید و یه جوری از رفتاری که داشتید عذر میخواین
اگر برخورد فیزیکی بکنید در هر صورت حق با ایشونه در ضمن اینکه همیشه هم ایشون چشم پوشی نمی کنه و چه بسا به مرور زمان احساسش رو نسبت به شما از دست بده و تصمیم به حذف شما از زندگیش بگیره
لطفا خانمهای این سایت رو با خانم خودتون مقایسه نکنید خیلی از خانمها هم هستند که از خانم شما کم تحمل تر و ضعیف تر عمل می کنن
شاید خیلی از آقایون هم باشن که با همسری با اخلاق های بچه گانه به راحتی سازش کردند با زنانی خیلی کم تحمل تر از خانم شما
اگر شما می خواستید یک زن صبور و بالغ داشته باشید باید با دختری با سن بالاتر که شیطنت و خیلی از جذابیتهای خانم شما رو نداشت ازدواج می کردید
اگر شما بالغانه رفتار کنید خانم شما هم به مرور زمان بالغ میشه فقط نیاز به صبوری و کنترل خشم دارید
در هر عصبانیتی کمی از اون فضا دور بشید و تا وقتی خونسردیتون رو به دست نیاوردید با همسرتون هم کلام نشید
سلام آقا امیر و ممنون از شما
بهتون تبریک میگم که این مشکل رو با درایت مدیریت کردین و صبور بودید نکته ای که به ذهنم رسید از صحبتهای شما این بود که (نمیدونم درسته یا غلط اما نظر خودم هست نه کارشناسی ) به جای اینکه میگفتید برای شما مهم نیست و ظاهرا خودتون بیخیال نشون میدادید خیلی راحت و کوتاه و صمیمانه احساستون رو به زبون میاوردید و به خانمتون میگفتید اصلا دلتون نمیخواسته که این شخص در جشن عروسی شما باشه اما چون خیلی خوشحالی خانمتون براتون مهمه و دوستش دارید این مساله رو ندید گرفتید و سعی میکنید تحملش کنید اینجوری همسر شما هم قدردان محبت و فداکاری شما بود و هم شما هم تا این حد احساس درک نشدن از طرف همسرتون نداشتید ابته اگه اونجوری که خانم دلجو راهکار دادند خودتون به بیخیالی میزدید اما در کنارش هدف دیگه ای رو دنبال میکردید مساله فرق میکرد اما در هر صورت این مساله الان دیگه تمام شده منظور من از این پست این بود که سعی کنید به همسرتون نزدیک بشید هر چند که خانم شما هنوز اون پختگی لازم رو ندارند اما به مرور و مخصوصا بعد از عروسی حضور دیگران از جمله والدین همسرتون در زندگی شما کم رنگ تر و بر عکس حضور همسرتون به مراتب پررنگ تر خواهد بود بنابراین اگه دیگران از احساسات شما ظاهرا بیخبر باشند بهتر و به مراتب مشکلات و دخالتها به مراتب کمتر خواهد بود اما در مورد همسرتون فکر میکنم باید سعی کنید کم کم به هم نزدیک بشید و بتونید بدون درگیری و تنش درددلها و مسایلتون رو با هم درمیون بگذارید چون این احساس درک نشدن و کنار گذاشته شدن از زندگی اگه روی هم جمع بشه ممکنه یه جایی یکدفعه کم بیارید و حالت انفجاری به خودش بگیره اما به هر حال باز تو این موقعیت حساس همینکه به خودتون مسلط بودید و اجازه ندادید زندگیتون به تنش کشیده بشه موفقیت بزرگیه مطمعنم قدم به قدم زندگیتون رو میسازید و خوشبخت خواهید بود براتون دعا میکنم
سلام آقا امیر
بهتون تبریک میگم که تونستین این موقعیت رو تا این حد خوب مدیریت کنید.
این احساسی که فکر میکنید کنترل زندگی از دستتون خارج شده است، هم می تونه صحیح باشه هم می تونه غلط باشه.
می تونه صحیح باشه در صورتی که شما این کارتون رو باج دادن به خانمتون بدونید بخاطر شرایط قبل از عروسی
می تونه غلط باشه، چون شما دارید تمرین میکنید بدون استفاده از زور و اجبار خواسته هاتون رو مطرح کنید و همون حس عذاب وجدانی رو که قبلا بهش اشاره کرده بودم به همسرتون القا کنید. مسلما خانم شما هم متوجه تغییرات شما و متوجه احترامی که به خواسته هاش گذاشتید میشه، جواب احترام، احترام هست. اون هم جواب زنی همچون خانم شما که فلسفه زندگیش محبت و لبخند هست.
در واقع این کار شما باعث جلب اعتماد همسرتون میشه، همون فاصله ای که می خواستید کمش کنید با این قبیل واکنش ها کم میشه. اون اعتماد و محرم راز بودنی که انتظار داشتید توی رابطه تون باشه اینجور بدست میاد.
باید هر روز تمرین کنید که خواسته هاتون گفته بشه ولی نه در قالب زور و اجبار و کتک و البته به طرف مقابلتون هم حق مخالفت بدید ولی مطمئن باشید این تنها شیوه ای هست که یه زوج می تونند به هم نزدیک بشند. فقط باید صبور باشید.
سلام
چقدر تغییر کردید در این مدت کم. دیگه از اون امیر آقا که می گفت خانمها از من بدشون میاد خبری نیست. تعامل و گفتگو و ارایه راهکار در تاپیک های مختلف از جانب شما بسیار عالی هست. واقعا باید پشتکار شما رو تحسین کرد.
چرا انسان خودساخته ای مثل شما باید اینقدر خودش رو دست کم بگیره. من حس میکنم شما خودتون رو به قدر کافی دوست ندارید. روی این موضوع هم اگر تمایل داشتید کار کنید. بیشتر از آنچه فکر میکنید خوب و ارزشمند هستید.
شما مشکلاتی دارید مثل کنترل خشم و غیره که در صدد برطرف کردن هستید. اما همسرتون هم به نظر میرسه مشکلاتی دارند.
در مورد دوستشون هم فقط میتونم بگم دوستان هر فردی نشان دهنده طرز فکر و شخصیت و روش زندگی اون شخص هستند. دایره دوستان همسرتون تغییر چندانی نخواهد کرد. مگر اینکه طرز فکر و دیدگاهش تغییر کنه.
پری شب در یک مهمانی بودم خانمی از دوستان قدیمی که چند وقتی هست عقد کرده اند حضور داشتند و بی حجاب بودند و حتی رقصیدند . البته ایشون از اول هم روش زندگیشون همین طور بود و دختر خیلی با شخصیت و با اخلاقی هستند . همسرشون دیر تر اومدند و برای شام رسیدند که با ورود آقا این دوستمون رفتند و مانتو پوشیدند . و برای همه این موضوع بسیار عجیب بود و به نوعی جلوه بدی داشت هم برای خود اون خانم و هم برای همسرشون که همه فهمیدند خانمش داره بهش دروغ میگه. اونجا یک لحظه یاد شما افتادم.
به نظر من که اون آقا با چنین طرز فکر و روش زندگی متفاوت اصلا نباید با این خانم ازدواج میکرد . حتما هم قبل از ازدواج از روش زندگی اشون اطلاع داشته اند.
ممنونم از همگی. متوجه صحبت هاتون شدم نکته های دقیق و ظریفی هستن که سعی میکنم در موارد آتی رعایتشون کنم کم کم بحث هامونو بهتر مدیریت کنم. اینکه تونستم عصبانیتمو کنترل کنم خوب بود ولی دیگه از اونور بوم هم نمیخوام بیفتم. البته فکر کردم این دفعه به خاطر عروسی ایرادی نداره یکم بیشتر گذشت کردم.
خانم فکور دیگه دعوتش رو که کنسل نمیکرد من سرش داد و هوارم کردم پشت تلفن اینکارو نکرد چه برسه با سردی نشون دادن. حتی برای آرایششم با اینکه یه سالن دیگه قراره بره این دوستشم میخواد باهاش ببره دیگه اینا وصلن بهم.
خانم منم مثل شما فکر میکنه خیلی غرور داره و حاضر نمیشه بخاطر یه حرف و رفتار سرد من دوستیشو بذاره کنار یا دعوتشو پس بگیره دیگه مطمئن شدم.
من با روانشناسم صحبت کردم گفت باید بفهمم چه نیازهایی از طرف اون خانم براش ارضا میشه خودم بتونم اون نیازهارو براش برطرف کنم اینجا هم صبا خانم همینو بهم گفته بودن. باهاش حرف زدم حتی بهش گفتم میرم مربی خصوصی میگیرم بهم آرایشگری یاد بده خودم در آینده آرایشگر مخصوصت میشم تو فقط دست از سر این بردار میگه تو اگه بدونی این در برابر مردها چقدر مراقب من بوده میری دستشم میبوسی! میگه از مادرشم بیشتر مراقبش بوده منم بهش گفتم دیگه من که هستم چه نیازی به این آدم داری مراقبت باشه میگه تو بابامی اینم مامانم! پدر و مادر خودش واقعا باهاش خیلی خوبن هم ازش همه جوره حمایت میکنن هم فوق العاده نازشو میکشن و بهش محبت میکنن من نمیفهمم چه کمبودی از طرف اونا حس میکنه که به این آدم نیاز داره!
درست میفرمایید خانمهای اینجارو نمیتونم با زن خودم مقایسه کنم بعضیا همه چیزو تحمل میکنن ولی تو دنیای واقعی هم میبینم خانمها با شوهراشون خیلی مدارا میکنن یا حتی کاراشونو انجام میدن من نمیخوام زنم کار خاصی برام انجام بده ولی دلم میخواست حرف شنوی ازم داشت و دروغم نمیگفت و فکر میکنم این خانمها که انقدر بساز هستن لابد اینجورین. از این جهت مقایسه میکنم وگرنه مشکلی با اینکه خانمم بچه تر از سنشه یا از من توقع پدری داره ندارم.
ممنونم خانم آرام
من خودمو به بیخیالی نزدم اول بهش گفتم که خوشم نمیاد اون زن بیاد ولی خب فکر میکنم خوش اومدن و نیومدن من زیاد براش اهمیتی نداره یا حداقل در حد ارزش دوستش نبود.
این حس خلایی که پیدا کردم شاید همین حس درک نشدن باشه که شما اشاره میفرمایید نمیدونم واقعا. من زیاد به احساسات خودم گیر نمیدم و برای خودمم مبهمه ناراحتیم از چیه دقیقا مهم هم نیست زیاد.
بله منم نظرم همینه که اطرافیان لازم نیست از مسائل خصوصی زندگی من باخبر بشن. ولی متوجه شدم که حضور دشمن یا چیزهایی یا کسانی که باعث نگرانی خانمم بشن باعث میشه خانمم با من احساس نزدیکی بیشتری پیدا کنه و بیاد بهم بچسبه. نمیدونم چرا اینجوریه.
الان مثلا رابطه مون خداروشکر خوبه ولی بخاطر اینه که جبهه مخالفی پیدا شده و از روی ترس و نگرانیشه که اومده تو تیم من. وقتی اینجوری هرازگاه میاد به من ابراز نیاز میکنه و جای اینکه خنجر تیز کنه بی سلاح میاد بهم تکیه میکنه و ازم کمک میخواد حس میکنم خوشبخت ترین مرد دنیا شدم. منتها این دفعه دیگه میدونم همه این حسا موقتیه و بعد عروسی که همه برن پی زندگیشون دوباره با من ساز مخالف میزنه و میره تو تیم دوست و فامیلاش. چون من نتونستم متاسفانه برای بحث صمیمیت و اعتمادمون کار درخوری انجام بدم با اینکه سعیم رو هم کردم و هنوزم دارم میکنم.
- - - Updated - - -
ممنون صبا خانم
به نظرتون الان با این رفتار من عذاب وجدان گرفته؟ خودم اینجوری حس نمیکنم. تازه خیالش راحت شده بهم گفت برای آرایشگاهشم این دوستش داره میاد اینم من خبر نداشتم تازه فهمیدم!
دقیقا اینکه نتونستم اون زنو دور کنم بهم حس اینو داد که کنترل کافی روی زن و زندگیم ندارم. این اذیتم میکنه بهرحال تا وقتی اون زن تو زندگیم انقدر قوی حضور داره
باج که نبود ولی خب عروسی هم یک دلیل گذشتم شد. باید ببینم بعد عروسی حس و واکنشم نسبت به روابطش چه جوری میشه و میتونم بازم مدارا کنم یا نه. اگر بعدا هم بتونم همینطوری به خواست اون طی کنم فکر کنم حداقل اون راضی باشه. بهرحال جنگ و دعواهامون هم اثری نداشت و بازم کار خودشو میکرد منم راضی نبودم اونم که اذیت میشد و گریه میکرد اینجوری حداقل اون راضیه. فقط اون حرمت و عزتی که میخوام تو همچین سبک زندگی ای هیچ وقت نمیتونم بگیرم.
حرف دلم رو هم که نتونستم دقیقا بهش بگم. دلایل دوری از رفتار جرئت مندانه رو هفته پیش میخوندم نوشته بود وقتی خودت رو مسئول احساس رضایت و راحتی دیگران بدونی نمیتونی جرئت مندانه رفتار کنی منم که حرکت منفعلانه برام خیلی سخته و مثل این جریان احساس مفلوک بودن بهم میده نتیجه اینکه بیشتر اوقات میزنم پرخاشگرانه رفتار میکنم. باید یه جوری تمرین کنم درست میفرمایید فهم مسئله خودش نصف جوابه.
ممنونم خانم مادر از تعریفتون. شما به من لطف دارید.
البته من هنوزم میگم خانمها از من بدشون میاد اینجا احتمالا ظاهر ترسناک منو نمیبینن یه عده هم مثل شما خودشون خیلی خوبن من رو هم بهتر از چیزی که هستم میبینن و به من لطف دارن در دنیای واقعی مشکل پابرجاست. خانمها اهل کمیک بوک نیستن ولی اگه شخصیت هالک رو بشناسید اونو از روی من انگار درست کرده باشن مورد علاقه کسی هم نیست.
تغییر اخلاق من یک درصدش بخاطر سماجت و روحیه جنگندگی خودمه نود و نه درصدش بخاطر حمایت ها و راهنمایی و تشویق همین دوستانیه که میان تو تاپیک هام واقعا خالصانه کمکم میکنن. اگه خودم تنها بودم یا به امید ماهی یه جلسه مشاوره و دکتر واقعا نمیتونستم تا این سطح رو رفتار و اعصاب خودم کار کنم. خانمم هم که اصلا منو تشویق نمیکنه برای تغییر صدبار تاحالا بهم گفته نمیخوام بری مشاوره. ولی اینجا بهم انگیزه میدن رو خودم کار کنم. من سر این آخرین دعوام با خانمم از شدت عصبانیت میخواستم برم بزنمش اینجا یکی از دوستان حرف خیلی قشنگی بهم زد که منو برد تو فکر گفت در شان تو و عشقت نیست که همچین کاری بخوای بکنی. یعنی اگر خانمم خودش میتونست تو عصبانیت های من اینجوری یه چیزی بگه که منو به فکر ببره من اصلا نیازی نداشتم ازش دو روز تمام فاصله بگیرم تا آروم بشم. متاسفانه خانمم همچین تدبیری نداره وقتی من عصبانی میشم بدتر یه حرفایی میزنه که جوش بیارم و فقط از در احساس باهام حرف میزنه نه زبان منطق و منم که میخوام ازش فاصله بگیرم میاد ازم آویزون میشه نمیذاره برم و این رفتارهاش کارو سخت تر میکنه. به علاوه گریه کردنش. ولی اینجا میام راهنمایی میگیرم دوستان با منطق و علم و تجربه شون صحبت میکنن و این زبانیه که من میفهمم و قبول میکنم. اینه که بیشتر تغییرات رو مدیون دوستان هستم.
خیلی هم به این فکر میکنم که اگر نیمه زمستون سه چهار هفته عقبگرد نداشتم و با یک روند ثابت پیوسته صعودی حرکت میکردم الان دم عروسی شاید تونسته بودم در زمینه صمیمیت با خانمم هم به جاهای خوبی برسم.
واقعیتش خانم گیسو کمند هم بهم میگن خودتو دوست نداری ولی من متوجه منظور شما دو بزرگوار نمیشم که بخوام این مسئله رو اصلاح کنم. یعنی متوجه نمیشم مگه آدمهای دیگه چی کار میکنن که من انجام نمیدم؟
راجع به مثالی هم که فرمودین من تعصبی روی آرایش و حجاب و رقص در صورتی که خودم کنار خانمم باشم و کسی در حال فیلم برداری یا عکاسی برای خودش نباشه ندارم. تاحالا نشده به خانمم تو مهمونی بگم مانتو بپوش یا روسری بذار. این پوشش ظاهری ارزشی برام نداره و نشون دهنده هیچی هم نیست زن رو هم خوراکی نمیبینم که اگه تار موهاشو ببینن تموم بشه ولی نسبت به نوع مراوداتش با جنس مخالف و صحبت با مردها خیلی شدید حساس هستم و در حد انفجار قاطی میکنم. این بده که زن در غیبت شوهرش کارایی که ممنوعه انجام بده بهرحال اون خانم هم اگه سختش بوده میتونسته جواب مثبت به همچین آقایی نده مجبور نبوده که! فریبکاری توجیه نداره. منم احتمال این رو میدم که خانمم کارایی که من قدغن میکنم رو یواشکی انجام میده با توجه به نافرمانی ها و حجم بالای دروغگوییش اگه یه روز بفهمم هم دیگه تعجب نمیکنم ولی هرکی باشه برخورد میکنه. میدونید دیدن این مسائل مردهارو خیلی ناامید میکنه همون بحث صمیمیت و اعتماد هست که از بین میره.
- - - Updated - - -
یه مسئله دیگه ای هم هست که خیلی عذر میخوام بابت مطرح کردنش ولی حقیقتا تو تنگنا گیر افتادم ممنون میشم بهم در این موردم کمک کنید.
اقوام من از ابتدای هفته اومدن تهران و کنترل همه چیزو دستشون گرفتن تازه دارن به خانمم رقص خودمون رو یاد میدن. عموهام از وقتی فهمیدن من مذهبمو تغییر دادم اصلا جواب سلامم رو هم به زور میدادن قرار بود نیان مثلا. اقوام مادریم هم بخاطر رفتارهای پدرم نمیخواستن بیان قرار بود فقط عمه هام و خانواده هاشون بیان ولی همه شون پاشدن با هم اومدن. یک مسئله ای که هست در طایفه من رسم اینه که دختر در عقد و تا شب عروسی باید باکره بمونه و خب من این قاعده رو رعایت نکردم. فکر هم نمیکردم اهمیتی داشته باشه و الان مسئله ساز بشه چون اصلا قرار نبود انقدر شلوغ بشه ولی گویا زن های فامیل من میخوان شب عروسی به سبک روستامون بیان پشت در بشینن و سر و صدا کنن و همون جریان دستمال و اینا.
من فکر کردم یکم دست یا پامو میبرم خون بیاد بهشون دستمال نشون بدیم تموم بشه بره ولی فکر میکنم رنگش یکم فرق میکنه و میترسم این خانمهای اقوامم باتجربه باشن متوجه بشن و موندم چی کار کنم.
شرمنده من کسی رو ندارم حضوری بتونم راجع به این مسئله ازش مشورت بگیرم و اصلا بود هم احتمالا من روم نمیشد بپرسم الان خانمم از منم بیشتر وحشت کرده. ترسیده سر این جریان و منم مطمئن نیستم نقشه م بگیره. اینجا هم دیدم کورد هم حضور دارن گفتم اینم از شما مشورت بگیرم چی کار کنیم نفهمن؟ جایی هم نمیتونیم فرار کنیم بریم چون فرداش پاتختیه و بلیط سفر رو هم من بتونم عوض کنم بازم چون مادرخانمم میخواد حتما پاتختی رو فرداش بگیره نمیتونیم جلوتر فرار کنیم بریم.
سلام
نقل قول:
واقعیتش خانم گیسو کمند هم بهم میگن خودتو دوست نداری ولی من متوجه منظور شما دو بزرگوار نمیشم
عذرخواهی اینجانب را بابت تاخیر بپذیرید ،نقل قول:
چون هربار که قولشو باور میکنم و میزنه زیرش نه که قلبمو بشکنه من قلبی به اون صورت ندارم که بخواد بشکنه فقط رو اصول حرکت میکنم ولی وقتی سر قولاش نمیمونه و از پشت بهم خنجر میزنه یه جوری میشم
سوال ، امیرخان فقط و فقط برای شخص خودتون چه کارهایی انجام میدید ?
چقدر و چگونه مراقب خودتون هستید ?
( مراقب خودتون یعنی شخص خودتون ، و نه روابطتون ، نه همسرتون ، نه شرکتتون )
** وسایل آرامش و رفاهی به منزل مجردیتون نبردید ، چون نخواستید بدون همسرتون بهتون خوش بگذره ،
کاری به جزئیات این مساله ندارم ،
علت این نوع نگاه رو در خودتون بررسی کنید ،
کسی که خودش رو دوست داره ، به این فکر مینه که
مثلا یه تلویزیون خوب بگیرم آخر شب یه کارتون روز دنیا مثلا بچه خان، رو تماشا کنم و خودم با تماشای کارتون قشنگم لذت ببرم .
احتمالا میخواهید بنویسید من وقتش رو ندارم ،
ولی انجام دادن با فکر کردن بهش فرق داره ، میتونید حداقل به فکر خوشحال کردن یا تفریح خودتون باشید حتی اگر نهایتا عملی نشه .
و کلا این یک مثال بود که منظورم رو منتقل کنم .
نقل قول:
نوشته اصلی توسط Amir A
سلام می تونید به بقیه بگید که خسته بودیم و از این حرفا
امیر جان سلام.
منم کوردم و اتفاقا مثل شما گذشت ولی همون کاریو کردیم که مریم جان گفتن. میتونید اینو بگید و اگر هم اصرار بود همون کار خودتونو بکنید. بکارت خانمها باهم فرق داره کسی نمیتونه تشخیص بده رنگ اون دستمال از خون یه جای دیگست.نگرانی و استرس نداره.
امیر آقا
اینکه همسرتون بهتون گفته که دوستش تو آرایشگاه همراهش هست یعنی بهتون اعتماد کرده و یک گام در جهت صمیمیت برداشتین.
مساله بعد گویا اون خانم حس امنیت به همسرتون میده و قدرت دفاع. یه چیزایی رو حتی به صمیمی ترین مادرها هم نمیشه گفت ولی همسرتون گویا به اون خانم می تونسته بگه و اون خانم هم بجای سرکوفت و تحقیر و دعوا بهش راهکار میداده.
بعدشم یه کم سیاستتون بیشتر کنید و در مقابل اون خانم مستقیما جلو خانم تون گارد نگیرید و هی جایگاه خودتون رو با اون مقایسه نکنید. بگذارید خانمتون راحت باشه و ازش بخواین (نه مستقیم) که از دوستش تعریف کنه اینجوری می تونید یواش یواش بفهمید که چی باعث جذب همسرتون شده.
در مورد شب عروسی هم بگید که خانم تون در سیکل ماهانه هستند.
سلام
آقاامیر چه خوب که تونستید خودتون روواسه مسئله ای که اینقدرمهم بودواستون کنترل کنید.خیلی خوبه که کمی خودتون روجای خانمتون گذاشتیدواینجوری بهتردرکش کردید.ازقدیم هم گفتن بهترین روش واسه شکست دشمن،دوستی بااونه.شماهم سعی کنید به قول صباجون کمی به اون خانم ورابطه اش باهمسرتون نزدیک بشید تابلکه چیزهایی روسردربیارید وبهتربتونید واکنش نشون بدید.
ازیه زاویه دیگه هم میشه دید اینکه اصلا جبهه دوست ودشمن راه نیفته.شماسعی کنید بارفتارهاتون وباعقایدتون که البته باید باخوشرویی ومحبت باشه الگوبشیدواسه خانمتون وهرجادیدید که اشتباهی میکنه بدون اینکه تشر بزنید بامنطق وحال خوب واسش درست وغلط روتوضیح بدید ازکجامعلوم شاید خانم شما روی اون دوستش هم تاثیربزاره واون هم این وسط غیرمستقیم ازکمک شمابهره ببره.
اینوکه میگم بارهاتجربه کردم.مثلا دوستان شوهرم اگه مشکلی داشتن وشوهرم واسم تعریف میکرد من بهش نمیگفتم دیگه حق نداری بااین آدم دوست باشی برعکس بهش میگفتم عزیزم یه کم باهاش صحبت کن تومیتونی اونوسرعقل بیاری چون خودت خیلی پاکی...اینجوری هم به خودش اعتمادمونشون میدادم وهم راه لغزش رومیبستم واسش که آره من خودم خوبم پس حواسم باشه بدنشم.
درموردمشکل شب عروسی هم من پیشنهادصباجان روتاییدمیکنم.
انشالله خوشبخت بشید:72:
سلام آقا امیر در مورد اون حس خلایی که دارید من فکر میکنم هر چه به همسرتون از نظر عاطفی نزدیکتر بشید و نیازها و احساسات همدیگه رو بیشتر درک کنید اون حس خلا از بین میره و خیلی خوبه که شما خودتون همونطور که مشخصه دارید برای این موضوع تلاش میکنید و برنامه دارید چون با اطلاعاتی که شما از خانمتون دادید فکر نمیکنم خیلی به این مورد فکر کنه و بیشتر درگیر هیجانات عروسی و مسایل روزمره هست اما شما میتونید با درایت زندگیتون رو در مسیری بندازید که درگیری و تنش کمتری داشته باشه و بیشتر بر پایه اعتماد و محبت بنا بشه چون این ماههای اول زندگی خیلی مهمه و شالوده و مسیر زندگی رو مشخص میکنه و اگه خدایی نکرده این دیوار کج چیده بشه بعدها تخریب و بازسازیش خیلی سختتر خواهد بود نمیدونم تونستم منظورم برسونم یا نه اما خوب به نظرم این اوایل زندگی مشترک خیلی مهمه و تعیین کننده بقیه راهه
در مورد مشکل شب عروسی اگه بشه مثلا اون شب یه اتاق توی هتل بگیرید و خودتون به اقوام بگید اینجوری راحتترید شاید بد نباشه اما اگه خیلی این رسومات برای اقوام مهمه شاید راهکار خودتون بهتر باشه اینجوری کسی چیزی نمیفهمه و موضوع تموم میشه
آقا امیر سلام
درمورد مسئله ای که مطرح کردین اصلا لازم نیس به این رسم تن بدین. ماهم دقیقا همین رسمو داشتیم و به شدت هم سفت و سخت بوداما همسر من قبل عروسی قاطعانه جلوی همه وایساد و گفت هیچ کس حق نداره تو شخصیترین مورد زندگی ما دخالت کنه، ببینید این رسمای غلط تا جایی که بهش عمل بشه پایدار میمونه پس ماها باید جلوشو بگیریم.
هیچ نیازی به دروغ نیست این شمایید که به عنوان مرد میتونید این رسم غلط رو حداقل درمورد خودتون اجرا نکنید.
من همیشه این کار همسرم به عنوان یه خاطره خوب یادم میمونه بااینکه ما تا بعد عروسی رابطه نداشتیم اما اینکه همسرم اینجوری حمایتم کرد واقعا برام ارزشمنده.
بهترین کار اینه شب عروسی هتل بگیرید یاحداقل جایی برید که تنها باشید. خود عروسی به اندازه کافی استرس داره حتی اگه خانمتون باکره هم بود واقعا آدم خجالت میکشه همه منتظر دستمال باشن من خودم عزا گرفته بودم که باچه رویی بعدش بیام توجمع،اما همسرم خیلی راحت بیان کرد به هیچ عنوان زیر بار نمیره و دستمال نشون نمیده.
اگرم نتونستین و مجبور شدین زیر بار برین پیشنهاد صبا جان خوبه. اینکه بخواین راه خودتونو برین به نظر من قشنگ نیست و دامن زدن به این رسمه.عروسیتونم تبریک میگم خوشبخت باشید
سلام من هم با arah موافقم ما هم اين رسم رو داشتيم اما حدود 15 سال پيش كه خواهرم ازدواج كرد حاضر نشد اين رسمو اجرا كنه و بهتره بدونيد ديگه اين رسم تو خانواده به كل قطع شد و دعاش موند براي خواهرم .
بالاخره بايد يك نفر شروع كننده قطع يك رسم غلط باشه چه بهتر كه شما باشيد و بقيه شما رو دعا كنند
موفق و پيروز باشيد
ممنونم بابت تبریکات و آرزوی خوشبختی. امیدوارم همگی دوستان چه مجرد چه متاهل احساس خوشبختی بکنن و بسیار هم ممنونم که به من مشورت میدین خیلی از مطالبی که گفتین به ذهن من نمیرسید و برام کاملا جدید بود.
صبا خانم دید شما مثبته و من اینجوری فکر نکرده بودم ممکنه الان به من احساس نزدیکی بیشتری بکنه منتها چون تنها نمیشیم زیاد نمیتونم این مسئله رو متوجه بشم. حرفاتون باعث شد احساس بدم نسبت به حضور اون زن تو آرایشگاه کمتر بشه ممنونم.
خب چرا از من حس امنیت نمیگیره؟ من شاید گاهی وقتا عصبانی بشم بترسونمش ولی در برابر دیگران همیشه ازش دفاع کردم باید پیش من احساس امنیت داشته باشه نه دیگران.
اتفاقا دقیقا خودش منو مقایسه میکنه با این دوستش. میگه اونم مثل تو قلبش مهربونه نباید از روی زندگیش قضاوتش کنی! انگار کاملا من و اون زنو در یک سطح و جایگاه میبینه فقط من نقش پدر دارم براش اون خانم نقش مادر!
نمیدونم چطوری غیرمستقیم ازش بخوام از اون خانم حرف بزنه فعلا که البته نمیخوام اصلا اسمشم میاد حالم یه جوری میشه. سخته فکر کنی رقیب عشقیت یه زنه و بهش هم باختی.
ممنونم خانم پاییزه
من نمیتونم الگوی زنم باشم چون تز فکریمون متفاوته. من فکر میکنم زندگی یعنی کار و پول دراوردن خانمم فکر میکنه زندگی یعنی تفریح و خوش گذرونی و نهایتا خرید کردن. گاهی بهم میگه من اهل حال نیستم خب نمیاد منو که قبول نداره الگوی رفتاری خودش بکنه. منم بخوام شبیه اون رفتار کنم که ازم پندی رو قبول کنه دیگه خودم تاثیر گرفتم ازش جای اینکه تاثیرگذار باشم و اون میشه الگوی من جای اینکه من باشم. همین الانم بهم گفته دو هفته اصلا سیگار نکش و من با اینکه برام واقعا سخته و تابحال همچین کاری نکردم قبول کردم. من کار سختی که اون ازم میخواد حاضرم انجام بدم ولی برعکسش نه به زبون خوش پند و تاثیری نمیگیره ازم.
من بهش گفتم ببین زن پسر عموم چه زن مطیعیه رو حرف شوهرش حرف نمیزنه این چند روز که اینجان ازش یکم یاد بگیر. فردا شبش دیدم نشسته بغل گوش اون زن یه سره داره پچ پچ میکنه بهش میگم چی در گوشش میگفتی میگه مسائل زنانه بود! اگه چیز بدی بهش یاد داده باشه فردا اون دوتا تو زندگی به مشکل بخورن میان یقه منو میگیرن که جلوی زنتو نگرفتی. خودش الان یه پا استاد شده به شیطون درس میده دیگه از کسی پند و نصیحت نمیگیره.
دوستشم ده سال ازش بزرگتره آره اگه همسن و سالش بود شاید میشد یه جوری به خانمم بگم برو نصیحتش کن البته فکر نمیکنم اینجور آدم ها پند پذیر باشن چون این خانم از سر نیاز مالی همچین کاری نمیکنه خودش آرایشگاه داره. فقط خدا میتونه همچین آدم هایی رو به راه درست هدایت کنه.
خانم پاییزه یکی از دوستان چند وقت پیش به من گفتن برم تاپیک های شما و چند نفر دیگه رو مطالعه کنم چندتا از تاپیک هاتونو خوندم ولی نه همه رو. متوجه شدم گویا شما هم دوستی داشتین که همسرتون باهاش مخالف بوده جسارتا میخواستم بدونم اون خانم رو به خاطر همسرتون از زندگی حذف کردین یا خیر و اگر حذف کردین چی باعث شد راضی شدین اینکارو بکنید؟
ممنونم خانم آرام از تذکری که راجع به اهمیت ابتدای زندگی دادین. نمیدونستم ماه های اول انقدر اهمیت داره کار سخت شد. من برعکس فکر میکردم اشکالی نداره اول ها اگه مشکلی بود بعدا کم کم با هم سازگار میشیم. ولی اینجوری که میگین خیلی افتضاحه که من نتونستم به اون سطح از نزدیکی و صمیمیت با زنم برسم و احتمال زیادی هم میدم که بعد ماه عسل درگیری و اختلافات زیادی برامون پیش بیاد. اگه خود ماه عسل مشکلی پیش نیاد تازه. من واقعا هم خیلی علاقه دارم هم احساس نیاز میکنم که از نظر عاطفی بهم نزدیک بشه ولی نمیدونم چطوری دیگه هرکاری به فکرم میرسیده و اینجا هم راهنمایی گرفتم امتحان کردم نیاز دارم زنم هم نیازها و نگرانی های منو درک کنه و یکم بخاطر من چیزهایی که اعصاب منو بهم میریزه مراعات کنه ولی شاید چون من نمیتونم خیلی احساساتی حرف بزنم ناراحتی منو درک نمیکنه. نمیدونم واقعا. ولی بده اگه همین اوضاع فعلی قراره شالوده و آینده زندگی مشترکم باشه.
من به بهبود اوضاع در آینده امید بسته بودم. به اینکه مثلا بچه دار بشیم و بهم نزدیک تر بشیم.
- - - Updated - - -
تشکر بسیار خانم گیسو کمند گرامی از پاسخگویی شما.
با توجه به نقل قولی که کردین یعنی چون من گفتم قلب ندارم میفرمایید خودم رو دوست ندارم؟ من میگم قلب و احساس چندانی ندارم چون خودم رو با دیگران مقایسه میکنم. مثلا ده سال پیش تو کارگاه یه آدم بیشعوری آچار سه نظام رو روی دستگاه تراش خاموش گذاشته بود رفته بود. نفر بعدی که دستگاه رو روشن کرد آچار از روی دستگاه تراش پرت شد و با شتاب زیاد مستقیم خورد وسط سر یه بنده خدایی و درجا مرد. صحنه چندشناکی بود که توضیح نمیدم ولی همه حالشون بد شده بود یکی میزد تو سر خودش یکی گریه میکرد یکی بالا میاورد من تنها کسی بودم اونجا حس خاصی نداشتم و میخواستم برگردم سر کارم. اونقدر بی تفاوت بودم که منو فرستادن خبرشو به خانواده ش بدم. فقط وقتی زن و دختربچه شو دیدم حالم منقلب شد و احساس کردم سخت ترین کار روی زمینو باید انجام بدم. منظورم اینه که خودم متوجه هستم احساساتم کمتر از دیگرانه و دیرتر از آدم های نرمال هم احساساتی میشم. این مسئله رو پذیرفتم.
منم مثل بقیه آدم ها زندگی میکنم خوابم معمولا یکم کمتره که عادت دارم و اذیتم نمیکنه غذام ولی مثل بقیه ست یه موقع که حرفه ای بوکس کار میکردم برای حجم آوردن روزی هفت هشت وعده غذا میخوردم الان ولی مثل بقیه چهار پنج وعده میخورم. هنوز گاهی ورزش میکنم ولی تفریحیه دیگه. از کارتون خیلی بدم میاد خب ولی سالی سه چهار تا فیلم سینمایی اکشن و تخیلی خوب میبینم. عید امسال برای اولین بار یه سریال هم دیدم. البته نصفه مونده هنوز. خب خیلی وقت نمیکنم ولی منم از تفریح کردن یا بازی کردن لذت میبرم. صندلی داغ شما اینجا برای من تفریح بود با اینکه از خوابم باید میزدم ولی اگه خانم پاییزه گریه شون نگرفته بود میگفتم بهم خوش گذشت.نقل قول:
نوشته اصلی توسط گیسو کمند
عاشق یادگیری هستم و برای حرفه م خودمو به روز نگه میدارم برای دیگران ممکنه یه کارایی مثل یادگیری عذاب آور باشه برای من یادگیری چیزی که تخصص فن خودمه لذت بخشه.
اخبار ماشین هارو خیلی دنبال میکنم چون عاشق ماشینم. این کاریه که تنهایی و کاملا برای دل خودم انجام میدم.
راجع به مراقبت هم من زیاد به سلامتی و امنیت و آرامش فکر نمیکنم نه اینکه اینا مهم نباشن مهم هستن ولی چیزهای خیلی مهمتری برام وجود داره. پول که باشه اینا هم خودشون میان. به خورد و خوراک و بهداشت و سر و وضعم میرسم ولی مثلا مریض بشم نمیرم دکتر مگه اینکه به حال اغما بیفتم دیگران منو ببرن با پای خودم نمیرم. هیچ وقتم دنبال امنیت و آرامش خودم نبودم فکر میکنم رسالت هرکسی تو زندگی مشخصه و رسالت منم هیچ وقت این نبوده دنبال رفاه و آرامش خودم باشم. برای آرامش و امنیت و سلامتی کسانی که دوستشون دارم حاضرم جونم رو هم بدم و فکر میکنم هدف اصلی زندگی من این تعریف شده که تامین کننده باشم نه مصرف کننده.
راجع به خونه مجردی هم خودم میدونستم دارم کار بدی انجام میدم و نمیخواستم اونجا مکان خوش گذرونیم بشه میخواستم فقط اگه عصبانی شدم و نمیتونستم خشممو کنترل کنم برم اونجا فقط برای خواب. میخواستم کیسه بوکسم ببرم یه جورایی تفریح محسوب میشد که دیگه خونه رو پس دادم.
هرچند الان با توجه به اینکه میبینم دو روز طول میکشه تا من عصبانیت شدیدم به میزان قابل قبولی کنترل بشه اونم به کمک دوستان اینجا حس میکنم یه جایی واقعا نیاز دارم بتونم از اتفاقات بد پیشگیری کنم ولی بازم یه جایی برای خوش گذرونی رو خیانت کارانه میدونم. نهایتا عصبانیتم حل نشه باید برم پیش برادرم بمونم. بحث این نبود که تفریح دوست ندارم یا خودمو دوست ندارم بحث این بود که پناهگاه مخفیانه رو عدم صداقت و یه جورایی نامردی میدونستم و خودمو لایق جایزه و خوش گذرونی در اون شرایط نمیدونستم. قبلا اینجا گفته بودم که هر قانونی برای اطرافیانم دارم چندبرابر سخت ترشو برای خودمم دارم.
- - - Updated - - -
راجع به اون مسئله هم ممنونم بابت پیشنهادات و نظراتتون
من هم با این رسم ها مخالفم و به نظرم دوره این کارا سر اومده دیگه ولی از اونجایی که ید طولایی دارم در ناراحت کردن خانمها نمیخوام زن های فامیلم رو هم ناراحت کنم. وگرنه روشو دارم برم بگم به شما ربطی نداره.
از دروغ و فریب هم بدم میاد و نشانه ضعف میدونم. نمیدونم بتونم در عمل واقعا دستمال الکی نشون بدم یا نه. بگم سیکل زنانه یا خسته ایم و اینا هم ممکنه شک برانگیز بشه براشون زن ها داستان پراکنی میکنن این مواقع. نمیخوام پشت سر زنم حرف دربیارن.
من فامیلامو سالی یه بارم شاید نبینم اون موقع که کمک نیاز داشتم هیچ کدومشون نبودن پول میخواستم تنها بودم برای بچه بزرگ کردن تنها بودم برای خواستگاری رفتن تنها بودم الان که دیگه نیازی بهشون ندارم هرکدومشون میخوان نقش مادرو برام بازی کنن و اصرار هم دارن که بالاخره یکیشونو جایگزین مادرم در این مراسم بدونم همشون آدم های خوب و مهربونی هستن ولی میان ماه من تا ماه گردون تفاوت از زمین تا آسمان است. منم دیگه تو این سن نه نیاز به مادر دارم نه پدر. برای عقدم هم نیومده بودن انتظاری از کسی نداشتم خب هرکسی زندگی خودشو داره ولی دیگه دخالت توی این مسائل خصوصی هم نباید داشته باشن. بهرحال نمیتونم هم وقتی منزل من ساکن هستن رسم مهمون نوازی رو بذارم کنار یا بگم بزن و بکوب راه نندازین و ساکت باشین دور از ادبه. اگر مهمون من نبودن یعنی روستای خودمون بودیم میشد مستقیم بگم برین خونه هاتون همچین کاری نمیکنیم ولی وقتی مهمون هستن نمیشه جلوشونو گرفت بهرحال شب منزل من هستن و میخوان بزن و برقص راه بندازن. بهترین کار فکر کنم همونه که بهشون بگم میخوایم دو نفری تنها باشیم و خودمون بریم هتل. خانمم هم لابه لای حرفاش گفت آخر شب فضای عاشقانه میخواد که البته هنوز نمیدونم منظورش دقیقا چیه ولی فکر کنم شلوغی خونه در تضاد با فضای عاشقانه باشه. میتونم هتل اتاق بگیرم سفارش بدم آخر شب گل و شمع بچینن تا برسیم. تو خونه نمیشه با این همه آدم سورپرایزش کنم از این چیزا خوشش میاد یه بار هتل شیراز اینکارو کردم تا چند هفته هرجا میرفتیم برای همه تعریف میکرد و خوشحالش کرده بود گل خیلی دوست داره.
ایده هتل فکر کنم هم به چشم دیگران بی احترامی نیاد و ناراحتشون نکنه هم خانمم رو خوشحال کنه. بخوان الگوبرداری هم کنن و اون رسمو بذارن کنار جایگزین خوبیه.
سلام آقا امیر من فکر میکنم منظورمو خوب نرسوندم اصلا نمیخواستم باعث استرس شما بشم ببینید منظور من این بود که از اول شما رابطه رو مدیریت کنید و بهش سمت و سو بدید مطمعنا اوایل زندگی عشق و هیجانات بیشتر هست اما هنوز وابستگی نیست بیشتر دلبستگی هست هر چه زندگی مشترک پیش میره وابستگی بیشتر میشه ... خاطرات مشترک بیشتر میشه اون هیجانات اولیه فروکش میکنه بیشتر جداییها در سالهای ابتدایی زندگی اتفاق میافته اما بعد از چند سال زندگی مشترک و وقتی که پایه های زندگی محکم شد و بچه ای هم وارد زندگی شد تنشها به مراتب کمتر هست اوایل زندگی چون هنوز دو طرف از نیازها و احساسات هم شناخت کاملی ندارند ممکنه تنشها و درگیریها بیشتر باشه اما اگه یکی از طرفین با درایت مدیریت کنه و اجازه نده زندگی مشترک به بیراهه بره به نظر من اون زندگی به سمت خوشبختی میره دیگه بعد از چند سال وقتی به عقب برگردین و نگاه کنین جز خاطرات خوب و فداکاری چیزی دیده نمیشه اون وقت همسرتون هم با تجربه تر و مسوولیت پذیر تر شده و قدر گذشتها و فداکاریهای شما رو میدونه اما اگه خدایی نکرده از اول به خاطر مسایل گذر و کوچیک زندگی به تنش کشیده بشه بعدها هم عقده میشه و نمیشه زمان رو به عقب برد و درستش کرد شما الان ابتدای زندگی هستید و زمان در دست شماست میتونید از ابتدا زندگی خوبی بسازید که همه آرزوشو داشته باشند البته این غیرممکنه که هیچ دعوا و تنشی پیش نیاد اما میشه کنترلش کرد مخصوصا در مورد شما که عشق و علاقه دوطرفه وجود داره و همین عشق باعث میشه خیلی جاها گذشت کرد امیدوارم خوشبخت بشید
سلام آقا امیر
تبریک میگم بهتون از نظر من شما یه مرد واقعی هستین، تلاشاتون واقعا ستودنیه.
اول درمورد مسئله شب عروسی مطلبی رو بگم اگه ایده هتل رو با کاری که گفتین اجرا کنید عالیه، به چند دلیل یکی اینکه اونشب خانم شما داره از خونواده جدا میشه قطعا وقتی بخواد بین همه فامیل شما باشه واسش سخته حسی که خودم شب عروسی داشتم بهتره جایی دور از شلوغی باشین و فقط شما رو به عنوان تکیه گاهش ببینه، اونشب هرچقد گریه کرد (چون احتمالش زیاده)عصبانی نشید فقط بغلش کنید و بهش بگید همیشه حمایتش میکنید و بامحبت برخورد کنید، فضای هتل رو بگید آماده کنن و اگه چندتا یادداشت عاشقانه که نشون بده همیشه حمایتش میکنید باخط خودتون باشه عالیه. دلیل دوم همون بحث رسم و رسومه اینجوری ازین رسم راحت میشین! عروسی خودم دقیقا یک سال پیش بود واگه بدونید چقد حتی خونواده خود من رو دستمال اصرار داشتن باورتون نمیشه که مااینکارو نکردیم!
درمورد دوستش خود منم یه دوست خیلییییی خوب داشتم 7سال باهاش دوست بودم و واقعا هیچ مشکلی نداشت بعداز ازدواج بدون گفته همسرم واقعا رابطه کمتر شد در حالی که تو دوران عقد و نامزدی رابطم باهاش بیشتر شده بود اوایل همسرم خیلی بهش حسادت میکرد الانم واقعا حسادت شدید داره حتی مستقیم میگه ازش بدم میاد وقتی اینجوری میگفت من بیشتر جذب دوستم میشدم چون به هرحال یه جاهایی هست که آدم نمیتونه باهمسرش درد دل کنه چون یه مرد ممکنه آدمو درک نکنه.
منو همسرمم تنش های زیادی باهم داشتیم خیلی جاها منم بهش میگفتم بی احساس و سنگ تا کم کم انتظاراتمو بهش گفتم مثلا همینکه گریه میکردم عصبانی میشد میگفتم من دلم میخواد اون لحظه بغلم کنی الان خدارو شکر بعداز یه سال داریم باهم همسو میشیم و به تبعش هرچی به همسرم نزدیکتر شدم و بیشتر حس کردم درکم میکنه از دوستم دورتر شدم آخرشم خود دوستم رابطشو باهام قطع کرد، درسته دوستی منافاتی با ازدواج نداره و هرکس نیاز داره دوستایی داشته باشه اما خب گاهی داشتن آرامش تو زندگی نیازمند یه سری تغییرات و از خودگذشتگی هاس که اگه نتیجه مثبت باشه هیچ احساس بدی هم وجود نداره.
به خانمتون زمان بدید زندگی مشترک خواه ناخواه آدمو بزرگ و صبورتر میکنه خود من بااینکه همسرمو خیلی دوست دارم اوایل گاهی پشیمون میشدم واز همسرم میترسیدم چون اونم خیلی عصبانی بود به مرور با نرمی و لطافت خودم تونستم آرومش کنم و الان خداروشکر عشقمون از قبل هم بیشتر و محکمتر شده مطمئن باشید شما هم میتونید.
ممنونم خانم آرام از توضیحاتتون الان متوجه شدم. حواسمو جمع میکنم واسه چیزهای بیخودی بحثمون نشه. متشکرم از راهنماییتون.
نقل قول:
نوشته اصلی توسط arah
میشه یه چندتا جمله خوب بگید من زیاد تو حرف عاشقانه زدن و بیان احساسات خوب نیستم. ایده کارت خیلی خوبه هتلو رزرو کردم گل و شمع هم سفارش دادم. از این کارت های نوشته شده خوب نیستن؟
بعد گریه دیگه برای چی بکنه؟ میشه کاری کرد پیشگیری کنم گریه نکنه؟ گریه مدیریتش سخته
آقاامیر
من دقیقا متوجه نشدم مشکل دوست خانمتون چی هستش؟مشکلش اخلاقیه واقعا؟یابه قول خودتون اونویه رقیب عشقی حساب میکنید؟
توی روابط دوستانه سن وسال مهم نیست اونی که بیشترمعتقده به اخلاق ورفتارخوبِ خودش خواه ناخواه بااعتمادبه نفسی که داره میتونه تاثیربزاره روی طرف مقابل،حالا من میگم چه بهتر که خانم شمااین اعتمادبه نفس واین درستی وغلط بودن رو به مرورازشماواززندگی مشترک به دست بیاره تابتونه روی دوستش هم تاثیر بزاره.
یه مورددیگه که نوشتید به خانمتون گفتید زن پسرعموم خوبه وفلان...اگه همسرمن منوباخانم دیگه ای مقایسه کنه واین روبه روم بیاره اصلا نمیدونم که ته ماجراچی میشه.قاطی میکنم بدجور.چه معنی میده شوهرمن بخوادحتی توی ذهنش منوبایه خانم دیگه مقایسه کنه!!!هرزن ومردی ویژگی های خاص خودشون رودارن توی زندگی مشترک
واماراجع به دوستم
دوست من هیچ گونه مشکلی نداشت حتی پاک ترازخودم بود.شوهرم فقط به خاطرعلاقه شدیدمن به ایشون واینکه نمیتونست تحمل کنه که من واون چقدرصمیمی هستیم به اجباروادارم کرد رابطه امو باهاش قطع کنم.اولش خیلی باهاش بحث کردم میخواستم ازروی منطق بپذیره اما هیچ منطقی نداشت که اشتباه کردم نباید باهاش بحث میکردم مطمئنم اگه باراول که گفته بودیامن یااون مقاومت نمیکردم وکمی سیاست به خرج میدادم ومیگقتم عزیزم فقط تو بعدش خیلی راحت میتونستم باهاش درارتباط باشم.فقط باید خیال شوهرمو راحت میکردن که بلدنبودم.اینوبعدامتوجه شدم.
دوستموگذاشتم کناربه اجبار.چندین باربه خاطردعوای شدیدمیکردیم اماخب من گاهی که دلم تنگ میشد یواشکی باهاش تلفنی صحبت میکردم.
تقریبا تاسه سال اینجوربودم وخیلی اذیت شدم چون تنها دوستی بود که داشتم.دوستی که ازابتدایی تادانشگاه کنارهم بودیم مثل دوتاخواهر.من عاشقشم.توی تمام اون مدت فقط من بودم که سراغ اونومیگرفتم دوستم اصلا اقدامی نمیکردچون حساسیت همسرم رومیدونست راجع به خودش.
خلاصه اینکه تقریبا دوسال به طورکامل باهاش قطع ارتباط کردم حتی شماره تماسی هم ازش نداشتم.که خیلی اذیت شدم.بالاخره وقتی بچه ام یه دنیااومد یه شب ازشوهرم که باهم بیرون بودیم خواستم که منوببره درخونشون سوپرایزش کنم بابچه ام.که رفتیم وفهمیدم ازدواج کرده خلاصه دوباره باهاش ارتباط گرفتم واینباردیگه همسرم حساس نبود.چون خیالش راحت شده بوددیگه.تاالان.امادیگه اون رابطه گرم وصمیمی چندسال پیش بینمون نیست بااینکه هنوزم عاشقانه دوستش دارم.
ایناروگفتم که بدونید اگر بخوای به زور وادارش کنی که اونو کناربزاره هیچوقت ازذهنش بیرون نمیره وروزبه روز بیشتربه اون نزدیکترش میکنی.امااگه اجازه بدید که همچنان باهاش درارتباط باشه(البته گفتم که نمیدونم مشکلش چیه)بعدازیکی دوسال زندگی مشترک خودبهخود خودشون رابطه شون سردمیشه.
خانم پاییزه جوابتون رو اینجا نوشتم براتون چون این تاپیک یکم پر شده:
http://www.hamdardi.net/showthread.p...758#post443758
سلام
این تاپیک از ظرفیت مجاز عبور کرده
لذا قفل میشود
آقا امیر ،،،در تاپیک جدیدی که ایجاد کردید ،،،خلاصه ای از پیشرفت هایی که در مسیر این تاپیک راهنمایی گرفتید ،بگذارید ،،،،همراه با لینک این تاپیک .
چون کاربرانی که قصد راهنمایی دارنند ( در تاپیک جدیدتون ) مسیر و پیشرفت این تاپیک را بدونند .
متشکرم
در پناه حضرت دوست .:72: