رسیدم به آخر خط زندگی . یکساله جدا شدم .طلاق نگیرید

سلام شیدای عزیز ،
اول که شما درست می فرمایید .با این بلاها که سر من اومده فیل هم بود الان از پا درآمده بود. ببینید من از اول هم متوجه وظایف زن و شوهر و قوانین بودم . اینجوری نبود که من بدوم امتیاز جمع کنم که یکی بیاد منو بگیره. منکه نمی تونستم بشینم توی خونه دست رو دست بزارم که یکی بیاد مثلا برام خونه تهیه کنه یا مثلا منو ببره خارج . چلاق که نبودم . درس خونده بودم که کار کنم . کار کنم که محتاج کسی نباشم. موضوع جذابیت هم واقعا از نظر دیگران من جذاب بودم ظاهری. عکس مدلینگ هم برای خودم بود نه کار. ببینید متاسفانه جامعه ما دچار تهاجم فرهنگی شدید شده و گرنه به نظر من مادربزرگ های ما به مراتب زندگی های بهتر و با آرامش بیشتری داشتند. در کشوری که من بودم پر بود از زن هایی که با وجود کار و شغل پردرآمد و زیبایی کسی رو پیدا نکردن بتونن تشکیل خانواده بدهند و میرفتن از بانک اسپرم باردار میشدند و اینجوری زندگی میکردند. البته تحقیقات نشون داده بود که این بچه ها در نوجوانی به شدت دچار مشکلات روحی روانی میشدند .
خب توی این شرایط .... واقعا آدمی که حداقل خود ازدواج رو می پذیره آدم رو هیجان زده میکنه.

به نظرم کمی لازمه مسالت رو از دید بالاتری نگاه کنی. مشکل همسر سابقت و یا خانواده ای که توش بزرگ شدی و یا جامعه ای که الان توش زندگی می کنی یا جایی که درش اقامت داشتی نیست. می تونی تصور کنی که توی همین کشور خودمون یا توی همونجایی که مدتی رفته بودی کسانی هم بودند که اینطور فکر نمی کردند.
به نظرم از خودت شروع کن و به دنبال مقصر با منشایی برای مشکلات دور و برت غیر از خودت نباش. منظورم این نیست که شما مقصری. منظورم اینه که قدم بعدی ای که می تونی برداری واکاوی خودت و افکارت هست باید اول افکارت رو سامان بدی. هنجارهای زندگیتو بر اساس هنجارهای اطرافت تنظیم نکن. به نظرم اگر تصمیم بگیری از این به بعد تصمیمت بر اساس یک سری قوانین خاص باشه راحتتر به نتیجه می رسی. فقط پیدا کردن اون قوانین خاص به عنوان راهنمای زندگیت کمی زمانبره و دقت و مطالعه می خواد. برای پیدا کردن راه حل هم به نظرم باید ابتدا فاجعه سازی رو کنار بگذاری. یک تجربه ای در گذشته بوده که می تونه شما رو بزرگ کنه. قرار نیست اون تجربه هر چند تلخ توناییها و نعمتهایی که خدا به رها و تنها داده رو در کل نابود کنه.

سلام ممنون که موضوع منم خوندین. اتفاقی که براتون افتاده خیلی سخت و عجیب بودا متاسفم واقعا نمیدونم چجوری اینجوری میشن بعضی آدما
شما که شرایط خوبی دارین دیر نیست هنوز
یکی از همکارای خانومم تو سن شما اولین ازدواجشو کرد و همسرشون هم حدود ۳۹ اینا مجردم بودن هر دو و وضع مالیشم خوب و شرایط عالی داشت
واسه شروع دیر نشده شرایطتون خوبه
من افسردگیم واسه شرایط خودمه بیشتر

سلام دوستان
راستش این مدت بعد از جدایی با چندین نفر آشنا شدم . از طلاق گرفته تا مجرد . تقریبا هیچ کدام از لحاظ خانوادگی و تحصیلی و فرهنگی به من نمیخوردند. من آدم خودشیفته ای نبستم که چه بسا بصورت غیر معمول همیشه فروتن و خود کم بین بودم به طوری که همین همسر سابق رو که از همه لحاظ از من پایینتر از خودم بالاتر میدیدم یا لااقل اینطور به ایشون میگفتم . مثلا تحصیلات پایین تر یا پدر و مادر با تحصیلات ابتدایی یا مریضی وسواس یا ظاهر ایشون رو نادیده گرفتم چون هدفم تشکیل خانواده بود و توان رویارویی با هر مشکلی رو در خودم میدیدم
و فقط در مورد سابقه جراحی و مشکل ن باروری ایشون اونم به دلیل پنهان کردن کم آوردم . به قول اکثر آدم ها گذشته ها که گذشت . ولی الان مشکلی که هست که حالا به مشکل سن بالا که بنده از 27 سالگی اطرافیانم یا همکارانم به رخم میکشیدند حالا از سر سادگی و ندونم کاری خودم مطلقه بودن هم اضافه شده و واقعا اذیتم میکنه. موارد ازدواج دارم ولی حتی خود اون آدم ها هم اذعان میکنند که خیلی پایین تر هستند و مشخصا دنبال پول و مادیات هستند . ولی متاسفانه حتی یک مورد سلامت فکری و جسمی نسبی هم بین شون نیست .و من از 25 سالگی با همین یک ملاک ازدواج در گیر بودم تا به الان. شاید به نظرتون شوخی یا غلو بیاد ولی حقیقتا اینجور بوده . در حدی که بنده چندین بار به مشاوره رفتم تا از سلامت روان خودم مطمءن بشم یا عکس های آتلیه میگرفتم یا از شخص مشاور می پرسیدم که به نظر شما در ظاهر یا رفتار من مشکلی می بینید و خواهش میکردم که اگر چیزی هست که خود من متوجه نیستم به من تذکر بده برای رفع . که همه بدون استثنا می گفتند که مشکل خاصی نداری و اتفاقا جذاب و دوست داشتنی هم هستی . در فرصت بعدی کیس مورد ازدواج رو براتون توضیح میدم.

سلام

شما اینقدر درباره خودتون و شرایط تون میگید که آدم تردید می کنه مشکل یا حداقل وسواس داشته باشید. مثل دختر خانمی که مشکل ظاهری (صدمه جسمی) داشتند و کلا منکر ناراحت بودن و حتی تاثیر اون ناراحتی خاص بر روحیه و امکان ازدواج شان بودند. نه اینکه واقعا بی مشکل و بی خیال بودند بلکه برعکس به دلیل تاثیر بسیار شدید و نابودکننده آن، طوری دختر درهم شکسته شده بود که ناخودآگاه منکر تاثیر اون مشکل بر روحیه و رفتارش میشد. (خوش بختانه و درنهایت ایشون به زندگی عادی برگشت)
شما مدام از وضعیت ظاهری و سایر خصوصیات مالی و یا تحصیلات تون میگید. به نظرم این مسائل براتون "خشم" یا "عقده-حسرت" شده. ول کنید این حرف ها و حسرت خوردن ها. الان رو دریابید.

این که آقایانی رو ملاقات کرده اید هیچ یک مناسب نیستند احتمال کمی وجود داره که درست بگید و احتمال خیلی بیشتری است که به دلیل ترس از گذشته یا وسواسی که دچارش شده اید به اشتباه قضاوت کنید. طبیعی هم هست که فکر کنید "نخیر درست قضاوت می کنم". برعکس کسانی که عاشق شده اند و فکر می کنند فقط خودشون می تونند محسنات معشوق رو ببینند و دیگران درک نمی کنند، شما از اینور بام افتاده اید.

"متاسفانه حتی یک مورد سلامت فکری و جسمی نسبی هم بین شون نیست"
همین تک جمله نشون میده قادر به قضاوت صحیح نیستید یا معیارهای تان غلط هستند. شما خودتون رو مثل شاهزاده خانمی می بینید که هرکسی که ازتون خواستگاری می کنه در شان و منزلت شما نیست.

شما در گذشته ازدواج رو زیادی آسان گرفتید (یا خودتان اینطور فکر می کنید) و الان برعکس شده اید.

برای شما ماندن در خارج و محیط آن سم کشنده است. بعلاوه همانطور که گفتم بطور طبیعی احتمال اینکه فرد سالمی پیدا بشه که نیاز مادی نداشته باشه و شما رو برای خودتان بخواد بی نهایت کمه. نمیگم داخل ایران این آدم ها زیادند ولی امکان انتخاب تان ازبین 80 میلیون نفر است نه مثلا ازبین 8000 نفر.

یک دوست گرامی ،
سلام و عرض ادب .در ابتدا عرض کنم که من بعد از جدایی ایران هستم که البته پشیمان شده ام ولی به دلیل ضربه مهلک نتونستم تنهایی دوام بیاورم و برگشتم. در ارتباط با تعریفاتی که خودم از خودم کردم ...چون اینجا محیط مجازی هست ....خواستم دقیق مشورت بگیرم . قصد تعریف و تمجید خودم از خودم چه سودی برام داره . اتفاقا همان طور که در پست اولم گفتم به شدت دچار خودکم بینی بودم و در این مدت مشاوره متوجه این موضوع شدم. من اگر تعریفاتی که کردم از خودم را باور داشتم که به قول شما ازدواج را اینقدر آسان نمی گرفتم که بعد تحقیر بشم. مساله ...عقده .حسرت ... رو در مورد خودم تا حد زیادی قبول دارم . من به هیچ عنوان خودم رو شاهزاده که هیچ کلا مورد خاصی نمی بینم. منظورم از مشکلات جسمی ، روحی توهمات نیست حقیقتا. مواردی مثل سابقه بیماری روانی حاد ...نه مثلا افسردگی یا اضطراب...اعتیاد شدید نه مثلا سیگار و غیره هست. بگذریم ..... و اما مورد ازدواج جدی که دارم آقایی هست 42 ساله مجرد مهندس مکانیک یک شرکت معتبر . سرپرست تولید هستند یعنی از مونتاژ کاری و کارگری خط تولید شروع کردند و بعد ادامه تحصیل دادند . تنها در کرج زندگی می کنند و یک آپارتمان در کرج دارند. مادرشون سواد ابتدایی و پدر دیپلم و بازنشسته ارتش هستند و شهرستان و سایر عموها در روستای شهرستان. از لحاظ ظاهری به گفته خودشون خب مشخصا ظاهر شهرستان مورد نظر رو دارند . مشکل بنده با ایشون با اظهار داشتن تالاسمی مینور شروع شد . چون به دلیل ظاهری من حدس زدم ایشون تالاسمی دارند ولی انکار کردند ولی بعد از ملاقات با مادرشون ظاهرا به اصرار مادر مساله رو عنوان کردند . بنده خودم تالاسمی مینور ندارم و قانونی مشکل ازدواج نیست ولی مشاور ژنتیک گفتند که به احتمال 50 درصد فرزند به همون شدت پدر دچار این عارضه خواهد شد . که شدت بیماری تالاسمی ایشون هم متوسط هست. اوایل با شرط مهریه و حق طلاق بنده مخالفت میکردند. که به مرور پذیرفتند . ناگفته نماند که در همون اوایل ارتباط بعد از ملاقات با پدرم ایشون ابتدا انصراف دادند و شخصا به پدرم تماس گرفتند و عنوان کردند که پدرم هم ناراحت شدند که من چه رفتاری با ایشون داشتم . منم به شدت متعجب و ناراحت بودم که بعد از یک هفته تماس گرفتند و عذر خواهی کردند .و من هر چه دلیل رو پرسیدم و یا بعدا پدرم پرسید هیچ دلیلی نداشتند و صرفا طلب بخشش میکردند . ضمنا در ارتباط با ایشون دوبار در تلگرام عکس های شلاق خورده کمر و بدن فرستادند که بعدا عذرخواهی کردند که سهوی بوده . ولی بنده به دلیل مجموع رفتارها و پرخاشگری های بسیار زیاد کلامی همچنان با عدم اطمینان به موضوع نگاه میکنم. دو برادر و دو خواهر هستند . یک خواهر مطلقه و براد ر ایشون که راننده کامیون جاده ای هست دوبار ازدواج ناموفق داشته اند . در بین کسانی که کیس ازدواج بودند ایشون در مجموع بهترین مورد بوده . ناگفته نماند که مادر بنده از این وصلت راضی نیست و در واقع بهانه شون این هست که من نمی تونم ایشون رو به فامیل معرفی کنم. ارتباط ما حدود یک سال هست و ایشون اصرار به رسمی شدن دارند . ممنون میشم از راهنمایی تون.

سلام
الان که با جزئیات میگید حرفم رو نه تنها پس می گیرم بلکه میگم شما هنوز سر همون خانه اول با همسر سابق تون هستید. یعنی نه تنها با ساده گی با ازدواج برخورد می کنید بلکه هنوز هشدارهای خیلی واضح رو جدی نمی گیرید و به آشنائی ادامه می دید. مثلا درمورد همین آقا
1. خانواده بی سواد و کم سواد.
2. ظاهری که احتمالا نپسندیدید
3. بیماری
4. مخالفت با مهریه. خیلی متوجه نشدم. یعنی مهریه نمی خواستند بدند؟ مگه میشه؟
5. عکس هائی که می فرستادند. برای شما هم نبوده باشه خیلی فرق نمی کنه. مهم شخصیت فرد است که تو این عکس ها چی میخواد؟ در ذات و بدون وجود شما چه نوع آدمی است؟
6. پرخاشگری کلامی
7. خواهر مطلقه،
8. برادری راننده کامیون که 2 بار هم ازدواج ناموفق داشته.
.
.
.
بیشتر می گشتید احتمالا چیزهای دیگه هم پیدا می کردید


خب ببینید. با این همه محسنات که این آقا دارند شما هنوز دو دل هستید که باهاشون ازدواج بکنید یا خیر؟ مادرتون هم تنها نگرانی شان اینه که نمیشه ایشون رو به فامیل معرفی کرد؟ 1 سال هم با هم آشنائی دارید؟
شما اصلا نباید با همچین آدمی هم صحبت باشید چه برسه که یک سال هم آشنا بمونید و هنوز هم به امکان ازدواج فکر کنید :97:

* استثناهائی هستند که یه آدمی از یه خانواده محروم و بی سواد رشد می کنه و خودش رو بالا میکشه. این ها استثنا هستند. همین ها هم معلوم نیست مناسب ازدواج با یک خانواده بالاتر ازنظر مالی یا تحصیلی باشند. باید دید این آدم فرضی ازنظر فکری، شعور، شخصیت، اعتقادات، خلق و خوی، فرهنگ و ... مناسب خانواده هدف هست یا خیر؟ چند بعدی و همه بعدی رشد کرده یا فقط از یک یا دو بعد مالی یا تحصیلی خودش رو بالا کشیده؟
دختری که میخواد به یه نفر ازدواج کنه باید ببینه می تونه با خانواده و بستگان وی هم معاشر باشه یا نه؟

این آقایی که شما وصفش رو کردید (بنابر توصیفات تان) فقط ازنظر تحصیلات خودش رو بالا کشیده و نه از جهات دیگر. آدم تا آخر مجرد بمونه بهتر از ازدواج با همچین افرادی است.
خوبش این باشه وای به بدها.

* شما در چه محیطهائی زندگی و رفت و آمد می کنید؟ اگر همسر مذهبی می خواهید سعی کنید در مجالس مذهبی بیشتر حاضر باشید. همسر تحصیل کرده میخواهید به مجالس علمی بروید. خلاصه طالب هر نوع آدمی هستید محل کار، رفت و آمد،و معاشرت های تان رو از مکان ها و افراد متناسب انتخاب کنید. تازه اون موقع هم کسی پیدا بشه باید کلی تحقیق کنید ببینید واقعا کی و چی است؟ هرکسی که از مسجد بیرون آمد حتما آدم مومن و خانواده داری نیست. همینطور بقیه آدم ها و سلائق.

* خوب کردید برگشتید. نمی دونم چرا پشیمان شده اید؟ فکر نمی کنم به مسائل سیاسی علاقه داشته باشید. یا طالب اون نوع آزادی های فردی در غرب باشید. یه کار خوب برای خودتون پیدا کنید ( یا اگر می تونید کاری راه بیندازید). کنار خانواده تان هم که هستید. صبر داشته باشید. با این آسان گیری تان اگر صبر داشته باشید و "مشورت" کنید خدا بخواد همسر مناسب هم براتون پیدا میشه.

موفق باشید :72:

سلام مجدد آقای یک دوست ،
متوجه منظورتون که هنوز اندر خم یک کوچه هستم رو نفهمیدم. البته که هستم ولی واقعا همچین موردی که مثال زدم رو باید در شان خودم نبینم.؟ اون وقت همون شاهزاده قصه میشم که . ببینید بنده از همون زمان مناسب و ایده آل ازدواج دختران یعتی 22 سالگی و بعد از اتمام لیسانس هیچ وقت خواستگار نرمال نداشتم. چه برسه هم کفو و یا بالاتر . در این خصوص مادرم رو تا حد زیادی مقصر میدونم چون با کیس های مذهبی برخورد مناسبی نداشتند و یا حتی اجازه ورود هم به آنها نمیدادند. در صورتی که خود بنده با موضوع مذهبی بودن اونها مشکلی نداشتم و اکثر همکاران بنده رو همین قشر تشکیل میداد. در بین این قشر مذهبی یکنفر بود که از نظر من مشکل جسمی یا روحی که من متوجه بشم نداشت چون همکار بودیم ولی خب طبق معمول تناسب فرهنگی اجتماعی نداشتیم که برای بنده مهم نبود ولی برای مادرم به شدت عذاب دهنده بود تا حدی که با نفوذی که روی پدرم داشت به خاطر دور کردن من از محیط کار در زمان نامناسب رفتم استرالیا. گذشته ها که گذشته ....
در مورد شخص مورد نظر ...بله ظاهر ایشون رو نمی پسندم ولی ظاهر برای من مهم نیست .
از لحاظ تحصیلی و مالی خودساخته هستند و اصولا شخصیت خودساخته دارند که برای بنده ارزشمند هست
بیماری تالاسمی مینور به اعتقاد پزشکانی که مشورت کردم چندان مهم نیست . خیلی ها مشکل قلبی و یا مشکلات دیگه دارند . البته ایشون سیگاری هم هستند .
از نظر خودم حقیقت این هست که خانواده ایشون قابل معاشرت با خانواده بنده نیستند. ولی آدم های بدی نیستند . ساده و روستایی منش هستند.
منظورم از مخالفت با مهریه ، میزان و مقدارش بود . در حد حرف که 400 سکه مهریه همراه با حق طلاق رو پذیرفتند البته با چونه زدن های زیاد و صرف زمان زیاد.
پیشنهاد شما در ارتباط با همسر علمی ...محیط علمی ...مذهبی ....محیط مذهبی و .... را قبول ندارم. بنده حدود 10 سال پیش همزمان با کار فول تایم دانشگاه تحصیل میکردم . اصولا هیچ فردی با فرد دیگه تو اون زمان ازدواج نکرد . این زمان مربوط به دوران لیسانس هست به تجربه بنده. و اینکه کار مناسب پیدا کنم . بنده در حال حاضر به صورت شراکتی و سرمایه گذاری در حوزه تخصص خودم مشغول هستم ولی خب به دلیل تنهایی که در حال حاضر حس میکنم ، ازدواج در اولویت هست برام.

سلام

لطفا متن ها رو با دقت بیشتری بخونید. نوشته ام "هنوز سر همون خانه اول با همسر سابق تون هستید". یعنی هنوز هم بدون سنجیدن جوانب، با ساده انگاری و نادیده گرفتن علائم خطر (در حالیکه اون ها رو می بینید) و حتی تعبیر خوب کردن از آن ها در حد افراط، عمل می کنید.

* من نمی دونم شخصیت این آقا چگونه است؟ یا مادر و یا بقیه اعضای خانواده ایشان. ولی واقعیاتی در جامعه است که اعضای خانواده کمابیش مشترکات و تشابهات دارند (و البته تفاوت ها). این خانواده بی سواد و از نظر فرهنگی در سطح بسیار پائینی هستند (بدون توهین)، اختلاف فرهنگی و آداب و رسوم بسیار حاد و شدید بین آن ها و شما و خانواده تان وجود داره، دو برادر و خواهر طلاق گرفته داره ...
* خودش هم بیماری داره. یه جا میگید بچه هم احتمال داره بیماری رو به ارث ببره، بعد یه جای دیگه میگید براتون مهم نیست.!!! 50% احتمال بیماری بچه تان مهم نیست؟
* سیگاری هم که هست
* ساده منش و روستائی بودن!!! امیدوارم از اون دسته افرادی نباشید که چون خودتون یه مقدار سطح مالی خوبی دارید و شهرنشین هم هستید فکر کنید هر روستائی آدم با محبت و با صفائی است. این اوج خامی و ساده گی درست. واقعیت دقیقا برعکس است.
* اینکه میگم اگر دنبال تیپ مشخصی از افراد هستید اون ها رو در مکان هائی که بیشتر حضور دارند جستجو کنید موضوع واضحی است. شما آدم مذهبی رو تو مشروب فروشی و آدم علمی روسر کوچه در حال علافی نمی تونید پیدا کنید. حالا اگر ازدواج نمی کنند اشکالی در اصل پیشنهاد من بوجود نمیاره. لابد قبلا ازدواج کرده اند، یا کسی رو درنظر دارند، یا از بین همکاران شان نمی خواهند همسر اختیار کنند، یا شرایط ازدواج ندارند، یا می خواهند یه مدت قبل از ازدواج رو خوش بگذرانند و هزار دلیل دیگه. صحبت من اینه که در محیط های خاص افراد متناسب با اون محیط رو بیشتر از جاهای دیگه میشه باهاشون برخورد داشت، نگفتم حتما شوهر پیدا میشه. تازه آدم هم پیدا بشه نسبی هستند و باید دید واقعا چقدر همونی هستند که وانمود می کنند.

* من هنوز به شدت با قضاوت شما درباره افراد مشکل دارم.
"اکثر همکاران بنده رو همین قشر تشکیل میداد. در بین این قشر مذهبی یکنفر بود که از نظر من مشکل جسمی یا روحی که من متوجه بشم نداشت چون همکار بودیم ولی خب طبق معمول تناسب فرهنگی اجتماعی نداشتیم که برای بنده مهم نبود"

ببینید همین جا چند چیز به چشم میخوره
1. فقط یه نفر بوده که مشکل جسمی و روحی نداشته البته ازنظر شما.
2. تناسب فرهنگی نداشتید ولی براتون مهم نبوده

آخه قبولش سخته. مگه اینجا کشور بیماران روحی و جسمیه که از بین چند ده یا چند صد نفر (یا حتی چند نفر) فقط یه نفر بدون مشکل بوده!!!؟؟؟
باید دید ملاک سنجش شما چی ها هستند. وگرنه واضحه از بین 100 آدم که تصادفی انتخاب بشند حداقل 70-80 نفرشون ازنظر جسمی و روحی در حد قابل قبول هستند. نمیگم درحد خلبان های جنگی ولی در حد خوب و خیلی خوب هستند.

میگید تناسب فرهنگی نداشت ولی برام مهم نبود. درباره این فرد جدید هم همین رو میگید.
داشتن تناسب های اعتقادی، تحصیلی، مالی، فرهنگی و غیره شرط اول ازدواج است. حالا سن، ثروت و بعضی چیزها رو میشه آسون گرفت ولی تناسب های اعتقادی، تحصیلی و فرهنگی نباشند اون زندگی رو قبل از اینکه شروع بشه میشه شکستش رو پیش بینی و قطعی دانست. یه مقدار فاصله همیشه بین افراد وجود داره ولی نباید درحد قله و دره باشه.
از حالا این تناسب ها رو خیلی خیلی جدی بگیرید. (و فراموش نکنید)

در مورد این اقا من خودم باشم که قطعا رد می کنم. ولی شما من نیستید و زندگی خودتون رو دارید. بیشتر تحقیق کنید
- اینکه غیر از سیگار اهل مسائل دیگر هستند یا خیر؟ مواد، مشروب،مسائل اخلاقی
- مسائل اعتقادی رو بررسی کنید
- داشتن بیماری های دیگر
- قبلا ازدواج کرده اند یا خیر؟ اگر بله، چرا الان متاهل نیستند؟همسرشان فوت کرده؟ جدا شدند؟ اگر جدا شده اند چرا؟ بچه هم دارند؟ زیاد بوده اند آقایانی که اول دل دختر رو بدست آورده اند و وقتی خوب میخ شون رو محکم کرده اند گفته اند فرزند قبلی هم دارند. (دختر هم کارش میشه گریه و زاری. نه می تونه قبول کنه نه می تونه از طرف دل بکنه چون وابستگی عاطفی داره)
اگر اصلا ازدواج نکرده اند چرا؟ خواستگاری کرده اند؟ نامزد بوده اند؟ ....؟
- در خانواده اش کسی سابقه اعتیاد، زندان و دیگر جرائم و سوء پیشینه داره؟ (و خودش)
- علت جدائی برادر و خواهرش چه بوده؟ همون ها می تونند برای شما هم اتفاق بیفتند.
- طرز رفتارشان با عروس های دیگه چگونه است؟ یا چگونه بوده(طلاق گرفته ها) در بعضی فرهنگ ها مخصوصا شهرستان ها عروس آزادی عمل چندانی نداره. به خوش آمدگوئی های قبل از ازدواج هیچ وقت دل خوش نکنید. همه عروس ها قبل از ازدواج مثل دختر طرف و دامادها هم مثل پسر خانواده مقابل هستند. ولی چند ماه بعد از ازدواج دیگه از این حرف ها و تعارفات نیست.
- خیلی مسائل دیگه که گفتن شون طول می کشه.

راه و روش تحقیق هم باید مناسب باشه. راهش این نیست که مستقیم از طرف سوال کنید شما اینجور هستید یا به این موضوع اعتقاد دارید؟ خب مسلمه جوابش رو مطابق انتظار شما میده. در محل کار هم کسی از همکارش بد نمیگه (مگر به ندرت) و معمولا حتی شناخت درستی از زندگی شخصی همکاران شان ندارند.

* در مورد شراکت تان امیدوارم آگاهانه تر از ازدواج تان عمل وپیش بینی های لازم رو کرده باشید. با این شخصیتی که شما دارید دور از انتظار نیست اگر سرتون کلاه بگذارند و همه چی رو بالا بکشند. خیلی مراقب باشید.

سلام یه دوست گرامی :
در جواب شما :
1... منظورم این بود که یکنفر پیشنهاد ازدواج داد از اون میان که فقط دو مجرد وجود داشت . بقیه همه متاهل بودند
2... بله تناسب فرهنگی نداشتیم . مهم نبود .چون بنده خودم از فرهنگ مدرن و ضد مذهب خانواده خودم ناراضی هستم و گرایشات مذهبی دارم .یعنی نماز و روزه ای نیستیم و نیستم ولی دوست دارم تغییر رویه بدهم .
3... قبولش سخت نیست . یک گوگل ساده بکنید طبق آمار وزارت بهداشت ایران 25 درصد ایرانیان مشکل حاد روانی در حد بستری دارند ولی به دلیل نبود امکانات در جامعه رها هستند .
4... اون تناسبی که شما گفتید در شرایط ایده آل هست . بنده در زمانی که کاملا در سن مناسب ازدواج بودم با شرایط ایده آل ، حتی یک خواستگار با یک تناسب مثلا تحصیلات نداشتم . و اصولا زبانزد فامیل و همکار و مورد پرسش دیگران برای این موضوع بودم . در حدی که همه فکر میکردند این من هستم که خواستگاران زیادی رو رد میکنم در صورتی که یا وجود نداشت یا همانطور که گفتم بعد از مدتی مشکلاتی مثل اعتیاد شدید ، مشکل حاد جسمی یا روحی رو میشدند . و تمامی موارد یا تا الان ازدواج نکردند یا ازدواجشان بدان دلایل به طلاق ختم شده .
5.. علت جدایی برادر ، مورد دار بودن سابقه ای خانم بوده که بعد ازدواج رو شده و دومین مورد را نمی دونم
6... خواهر ایشون به صورت مظلومانه رها شده . یعنی عقد کردند حتی با 300 سکه مهر . ولی داماد سربازی نرفته بوده و کم سن بوده و بعد از مراسم طلاق شهر را ترک کرده و سکه های سر عقد را دزدیده و ناپدید شده اند . مطلقه نیستند خانم . فعلا پادر هوا موندند و داماد ناپدید شده .
7... رفتار مادر ایشون ساده هست . یعنی یک مکالمه عادی رو بلد نیستند با بنده و پدر بنده و بسیار ساده تر از این حرفها هستند . خانواده ایشون شهرستان هستند و رفت و آمد سالی یکبار با پسر خود دارند .

مواردی که شما گفتید برای ازدواج ایده آل هست . بنده با شرایط فعلی که سن و مطلقه بودن واقع گرانه نمی تونم ازدواج متناسب بکنم. همه که مگان مرکل نیستند که بتوانند ازدواج با شاهزاده داشته باشند با شرایط کاملا نامتناسب.

8... ایشون ازدواج نکرده اند و بچه هم نداره مطمءن هستم 9 سال پیش نامزدی غیر رسمی داشته که به دلیل توقعات زیاد خانم و امکان پایین مالی ایشون به هم خورده

10. شراکت بنده از آشنایآن فامیل هست و تا کنون که مال خوری پیش نیامده .

سلام رها جان، قبلا یکبار اومدم تاپیکت فکر کنم احوالتونو پرسیدم .. قابل ندونستین
حالتون چطوره؟

ببینین به نظر من شما شرایطی دارین که حتی از یک فرد که تمامی اقوامش در شهر بودن ، وضعیت متوسط دارن، از مناطق وسط شهرن و مشکلات این آقا رو هم ندارن بهتر هستین. این بهتر بودن نه اینکه من بگم ایشون بدتر و شما بهترین ... منظورم اینه که پایین تر بودن ایشون برای ازدواج در برابر موردی مثل شما خیلی جالب نیست. من همیشه میگم مرد باید از زن یک پله بالاتر باشه .

« رها »

زنی هستم 37 ساله. از یک خانواده با تحصیلات بالا و موقعیت اجتماعی عالی .ظاهرم به قول اطرافیان عالی نباشه ولی بسیار خوب هست. هنوزم هست . ولی.......

به خاطر عدم اعتماد به نفس که بیشتر از جانب والدین من بود بسیار خودکم بین و متواضع بودم .همیشه در مدرسه شاگرد ممتاز بودم و فارغ التحصيل ممتاز ارشد از یک دانشگاه معتبر .همزمان کار میکردم.ساز میزدم .کار منزل میکردم و اقامت کشور خارجی هم گرفتم.

« این آقا »

آقایی هست 42 ساله مجرد مهندس مکانیک یک شرکت معتبر . سرپرست تولید هستند یعنی از مونتاژ کاری و کارگری خط تولید شروع کردند و بعد ادامه تحصیل دادند . تنها در کرج زندگی می کنند و یک آپارتمان در کرج دارند. مادرشون سواد ابتدایی و پدر دیپلم و بازنشسته ارتش هستند و شهرستان و سایر عموها در روستای شهرستان. از لحاظ ظاهری به گفته خودشون خب مشخصا ظاهر شهرستان مورد نظر رو دارند . مشکل بنده با ایشون با اظهار داشتن تالاسمی مینور شروع شد . چون به دلیل ظاهری من حدس زدم ایشون تالاسمی دارند ولی انکار کردند ولی بعد از ملاقات با مادرشون ظاهرا به اصرار مادر مساله رو عنوان کردند . یک خواهر مطلقه و براد ر ایشون که راننده کامیون جاده ای هست دوبار ازدواج ناموفق داشته اند.

حالا بماند که برخی افراد به یک طریقی برخی مفاهیم رو‌ میرسونن... من برای رها عکس گل رز قرمز با متنی زیبا میفرستم و یکی دیکر عکس های شکنجه... برای من دو فرضیه مطرحه یا ظاهر سازی و فریب یا واقعیتی عاشقانه/ اما برای نفر بعد رساندن یک مفهوم یا ؟
هیچکسی به اشتباه عملی رو مرتکب نمیشه اینو خیلی خوب بیاد داشته باشین.

من فکر میکنم هنوز هم از گذشته درس هایی رو یاد نگرفتین و با ساده انگاری و نادیده گرفتن مسایل و خیلی موارد دیگر باز میخواین دست به انتخاب بزنین. دفعه ی پیش انتخاب شما بخاطر نداشتن یکسری مهارت ها و ناآگاهی ها بود و این بار چون تجربه داشتین دارین آگاهانه قدم بر میدارین و حتما قضاوت خواهید شد.

شما در یک شهرستان کم جمعیت و محروم نیستین.. در شرایط ناسالم خانوادگی یا شخصی قرار ندارین اما با وجود اینکه میدونین فرد شایسته ای هستین زود تسلیم میشین و برای دیگران ذهنیت ایجاد میکنین.

بیاد داشته باشین ازدواج پیوند دو نفر نیست... پیوند دو محیط، دو فرهنگ، دو خانواده ، ده ها طرز تفکر و ... هست. هر چه اینها بهم نزدیک باشن و مرد قدری بالاتر قرار بگیره ( از نظر تحصیلی ، شغلی، مالی ..) بهتر هست.

اگر در اینجا ایشون سطح تحصیلاتش پایینتر بود و سایر ویژگی ها خوب بود میشد بهش فکر کرد چون میشه تحصیلاتو ادامه داد و یا نه میشه توانایی های هنری یا ورزشی و .. رو بالا برد .اما تفاوت ها زیادن و کسی که شرایط سخت رو تجربه نکرده و برخی محیط ها رو زندگی نکرده قطعا براش سخت خواهد بود.

متاسفانه من هرچی میگم ظاهرا نمی تونم مقصودم رو کامل انتقال بدم. مثلا وقتی میگم مراقب باشید سرتون کلاه نگذارند شما متوجه اصل مقصودم نمیشید و میگید با فامیل نزدیک شریک هستم. آخه، فامیل نزدیک باشه یا غریبه. طرف صحبت من شما هستید که ساده و زود باورید. اصلا کاری ندارم طرف مقابل تون کی است. در ادامه میگید تاکنون پیش نیامده مال خوری شده باشه، تضمینی وجود داره که بعدا هم پیش نیاد؟ یعنی شما به گذشته دیگران اتکا کرده اید یا خودتون پیش بینی های لازم رو انجام داده اید؟

یا میگم درباره ایشون و اعضای خانواده اش تحقیق کنید. شما جواب های ایشون رو منتقل می کنید. انگار نه انگار همونجا نوشته ام نباید به جواب های اشخاص درباره خودشون اعتماد کرد. مگه همسر اول شما و واسطه ازدواج براتون تجربه نشدند؟

* خانم رها من جدا فکر می کنم شما کاملا اعتماد به نفس تون رو ازدست داده اید و درضمن به شدت دچار ترس از آینده هستید و به همین دلایل دست به ریسک های بزرگی می زنید. از ترس افتادن به چاله دارید به چاه عمیقی می افتید. بگردید یه نفر آدم قابل اعتماد که بتونه کمک حال تون باشه پیدا کنید. متاسفانه شما از اون دسته افرادی هستید که راحت فریب می خورند.

* یه نکته درباره اینکه اینقدر نگران ازدواج قبلی و سن تان هستید. شما قبلا می گفتید ظاهر خوبی دارید. نمی دونم چقدر خوب و اصلا چقدر قضاوت تون صحیح است. ولی چون این موضوع براتون خیلی بزرگ و وسواس شده میخوام بگم بعضی افراد حتی در سن 40 سالگی شادابی افراد 30 ساله رو دارند. بعضی هم با شیک پوشی (موقر) جذاب تر از خیلی خانم ها/آقایان جوان تر جلوه می کنند. روی این دو موضوع فکر و کار کنید. اگر ظاهر شادابی دارید اینقدر از اینکه نتونید ازدواج خوبی داشته باشید نترسید. اقلا یک سال دست نگه دارید و به خودتون فرصت بدید. شاید موقعیت های بهتری براتون فراهم بشه. البته با تو خانه نشستن یا رفت و آمد در مسیر خانه و کار هیچ اتفاقی نمی افته. همانطور که قبلا گفتم باید در جامعه بطور عام و در جاهائی که افراد مناسب ازدواج وجود دارند بطور خاص حضور داشته باشید. و زرنگ هم باشید که مشت تون رو درباره مسائل شخصی (وضعیت مالی و نظایر آن) کاملا باز نکنید.

سلام سحر عزیز ، سپاس بی کران برای احوال پرسیت . من خوبم ولی همچنان نگران
یک دوست عزیز ، ممنونم برای توجه تون . از لحاظ مالی و شراکت به کل بصورتی نیست که قابلیت مال خوری وجود داشته باشه . بنده هر چقدر هم ساده بودم هیچ وقت نه تنها مالی سرم کلاه نرفته بلکه در بعضی موارد پدرم رو راهنمایی کردم و اصولا شم اقتصادی خوبی داشتم.

راجع به خانواده طرف مقابلم چطوری تحقیق کنم. با گفته های خودشون همچین آش دهن سوزی نیست که حالا من بیشتر تحقیق کنم. مثلا در ازدواج قبلی من چطور باید تحقیق میکردم. دو تا دایی پزشک و مهندس و ظاهر آبرومند.
خود مادر شوهرم تو سرای محله کار خیریه مثلا انجام میده . اگر من نوعی که چیزی در حد جنایت با من شده رو افشا نکنم کی میخواد بفهمه پشت پرده چی بوده . خود مادر شوهرم شروع کرده بود جو سازی که من خارج دوست ندارم و میگفت پسرم توی همون خارج به همه همین رو گفته. حتی زن دایی طرف که واسطه بود خیلی سعی میکرد رفتارها رو ماست مالی کنه . حتی پنهان کاری خودشون رو . اصلا بعد فهمیدن ماجرا آنچنان رنگ عوض کرد که من هاج و واج مونده بودم . حتی نامزدی به هم خورده طرف هم انکار میکرد ما نمیدونیم .ما چیزی نمیدونیم. چون شوهر خودش هم که دایی طرف میشد کاملا انکار میکرد که ازدواج سومش بوده و ایشون زن سوم بودن . و همگی با هم اینها رو مخفی نگه میداشتن. همین زن دایی طرف مادرم شکایت کرد شما که میدونستی لااقل داستان جراحی رو چرا نگفتی. میگفت نپرسیدید. !؟؟ از خواهر شوهرش که مادر شوهر من بود عین دیو شیطان صفت صحبت میکرد پیش مادرم . پیش من میگفت عین فرشته های مهربونه. از بلاها یی که سرم آورد و آبروریزی تو خیابان و کتک خوردن تو بیمارستان که مستند گفتم و های های گریه میکردم .میگفت نه نه ...فلانی خوبه . فلانی خوبه . خب تفاهم نداشتید. میگفتم شما کتک خوردی ؟ میگفت اینجوری نیست . خب جدا شدی ایشا آ. .. خوشبخت میشی گلم!!!!
اینجا کسی دلش به حال کسی دیگه نمیسوزه.
راجع به مسایل مالی هم مسلما نمیشه نگفت . چون با این سوال مواجهه میشم که این همه سال چیکار میکردم پس؟

سلام

قصه شما طولانی است و بطور مختصر و چند خط مکاتبه حل نمیشه. شما باید یه نفر رو پیدا کنید در تصمیم گیری ها بهتون کمک کنه و یا کارهائی رو که خودتون نمی تونید براتون انجام بده، مثل همین تحقیق کردن. عمو، دائی نشد خاله یا عمه یا خلاصه کسی که هم قابل اعتماد باشه و هم توانائی و درایت داشته باشه.

* درباره مسائل مالی خیلی خوب هم میشه نگفت. اولا میشه سکوت کرد. دوم اگر سوالی پرسیده شد میشه جواب نداد و بحث رو عوض کرد. سوم اگر بخواهید جواب بدید نیازی نیست همه چیز رو بگید. "گفته اند دروغ نگید، نگفته اند همه یا هر حرف راستی رو بگید". رازپوشانی کنید. حداقل بخشی رو بگید و بخشی رو نگید. مثلا داشتن شرکت رو نمیشه پنهان کرد ولی اینکه خانه دارید یا ندارید؟ چقدر موجودی دارید؟ یا ریز کارها و معاملات کاری تان رو دلیلی نداره به دیگران و حتی خواستگار بگید.

الان هم پیشنهاد می کنم این دو سه شب و همین الان رو ازدست ندید و به به مجالس مذهبی بروید. جائی که ازقبل شما رو بشناسند و شما هم عده ای رو بشناسید خیلی بهتره.

یک دوست عزیز ،
شما درست میگید . قصه ما طولانیه.
من برای تمام زنان سرزمینم متاسفم. برای تمام زنان زحمتکش و صادق دنیا متاسفم.
من اگر روی این گزینه ای که توضیح دادم گیر کردم . دلیلش اینه که ایشون با تمام تفاوت های فرهنگی و اجتماعی و طبقاتی بسیار مسولیت پذیر هستند. و به وضوح غیرت و صفات مردانه دارند . همه شرایط مهریه و حق طلاق بنده رو پذیرفتن و به اضافه اسپرم اهدایی .
ایشون به خاطر مشکلی که دارند حاضر هستند از اسپرم اهدایی استفاده کنیم . و به دلیل سن بنده حتی اگر با هیچ روشی نشد بچه پرورشگاه قبول دارند.
بنده اصولا بچه دوست دارم . چه مال خودم باشه چه پرورشگاه و ....
برای همین خیلی دوست دارم با فردی برخورد کنم که بچه کوچک داره ولی همسر مرحوم نه طلاق . چندین مورد برخورد کردم که جدا شده هستند و بچه هم با خودشون زندگی نمیکنه ولی اصلا نتونستم بپذیرم . یعنی طلاق با وجود بچه هیچ جوره در مغز اینجانب توجیه نمیشه. دلیل های طلاق شون واقعا مسخره هست . حتی یه مورد هم ندیدم توجیه پذیر باشه برای من .

سلام رها جان...

شما جایی در متن میخواین متقاعد کنین؛

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط رهاوتنها

من اگر روی این گزینه ای که توضیح دادم گیر کردم . دلیلش اینه که ایشون با تمام تفاوت های فرهنگی و اجتماعی و طبقاتی بسیار مسولیت پذیر هستند. و به وضوح غیرت و صفات مردانه دارند . .

---

و بلافاصله در ادامه میفرماین؛

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط رهاوتنها

همه ی شرایط مهریه و حق طلاق بنده رو پذیرفتن به اضافه اسپرم اهدایی .
.

---

حقیقتا این دو با هم جور در نمیان! اگر مرد خوبیه پس چرا من بدنبال حق طلاق، اسپرم اهدایی یا شرایط مهریم؟
یه مسایلی در ازد‌واج بسیار مهمه که کمتر فردی بهش توجه میکنه . ضمانت من برای زندگی مشترک و بهره گرفتن از مواهب اون مثل داشتن یک رابطه ی سالم و خوب و همچنین نعمت فرزند هرگز به این موارد بستگی نداره. وقتی در ابتدای یک راه من این مسایل رو بازگو میکنم و طرف مقابلم رو مجبور به پذیرشش میکنم در واقع اولین منفی رو در ذهن ایشون به خودم میدم .
شبیه همون دفتر حضور و غیباب دوران مدرسه که کنار برخی اسم ها یک منفی گذاشته میشد. هیچکدام از این موارد ضامن رابطه ی من و حتی آرامش پس از طوفان نخواهد بود. اون مهریه هم برای مسایل مالی هست که یک زن بعد از از دست دادن سرپرست باهاش مواجه وگرنه همونم اندازه ی خاصی داره.

یادم هست در اوایل تاپیک بحث اسپرم اهدایی رو پیش کشیدین...

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط رهاوتنها

من مهریه داشتم

می تونستم مجبورشون کنم به قبول اسپرم اهدایی یا روش های دیگه .

---

هدف ابتدا باید پایه گذاری یک رابطه ی خوب و ارزشمند باشه ، بهیچ عنوان نباید اهداف ما حق طلاق، مهریه، فرزند، ثروت و .... باشه... (ثروت و ... رو برای دیگران میگم منظور شما نیستین)
وقتی من بدنبال داشتن یک فرزندم ابتدا باید بستری فراهم کنم .. اون بچه نیاز داره وارد محیط مطلبوب و پر از آرامش بشه ، وارد خانواده ای که اعضاش همدیگر رو دوست دارن و پدر و مادر در کنار همن. این بچه آینده میخواد، محبت و توجه میخواد و خیلی از مسایل دیگر

من اگر دنبال داشتن یک فرزندم اون هم دنبال داشتن یک پدر و مادر شاد و خوشبخت در کنار همدیگس. وقتی من از زندگی بهره ای نبرم لزومی نداره فرزندی رو بدنیا بیارم که در شرایط نامساعد روانی بخواد رشد کنه و خیلی از مسایل رو از همان کودکی بپذیره و باهاشون بزرگ بشه.
درخواست چنین مواردی از یک مرد در آغاز یک حرکت به اسم ازدواج نتها صحیح نیست بلکه ایجاد بدبینی و ترس میکنه. باعث بروز سؤال های متعددی میشه که اگر خود اون فرد دنبال چرای اون بگرده ممکنه به جواب های نادرستی دست پیدا کنه.
انتخاب شما باید یک انتخاب درست و با هدف باشه بدور از هر گونه حق و حقوقی... یک انتخاب که در اون بشه به چراها پاسخ قانع کننده داد و شرایط یک نفر رو پذیرفت.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط رهاوتنها

یک دوست عزیز ،
شما درست میگید . قصه ما طولانیه.
من برای تمام زنان سرزمینم متاسفم. برای تمام زنان زحمتکش و صادق دنیا متاسفم.
من اگر روی این گزینه ای که توضیح دادم گیر کردم . دلیلش اینه که ایشون با تمام تفاوت های فرهنگی و اجتماعی و طبقاتی بسیار مسولیت پذیر هستند. و به وضوح غیرت و صفات مردانه دارند . همه شرایط مهریه و حق طلاق بنده رو پذیرفتن و به اضافه اسپرم اهدایی .
ایشون به خاطر مشکلی که دارند حاضر هستند از اسپرم اهدایی استفاده کنیم . و به دلیل سن بنده حتی اگر با هیچ روشی نشد بچه پرورشگاه قبول دارند.
بنده اصولا بچه دوست دارم . چه مال خودم باشه چه پرورشگاه و ....
برای همین خیلی دوست دارم با فردی برخورد کنم که بچه کوچک داره ولی همسر مرحوم نه طلاق . چندین مورد برخورد کردم که جدا شده هستند و بچه هم با خودشون زندگی نمیکنه ولی اصلا نتونستم بپذیرم . یعنی طلاق با وجود بچه هیچ جوره در مغز اینجانب توجیه نمیشه. دلیل های طلاق شون واقعا مسخره هست . حتی یه مورد هم ندیدم توجیه پذیر باشه برای من .

---

من نخواستم شما رو نا امید کنم. منظورم اینه که اینجا و با این روش که من الان چند خط بنویسم و شما چند ساعت یا روز بعد چند خط بنویسید به نتیجه نمی رسیم. اینکه اطلاعات رد و بدل شده ناقص و ناکافی باشند، سوال ها جواب داده نشه و حتی سوال های جدید به سوالات بی جواب قبلی اضافه بشه (مانند اینکه چه مشکلی دارند که حاضرند از اسپرم اهدائی استفاده کنند، همان بیماری تالاسمی یا چیز دیگه؟) اجازه رسیدن به "نتیجه عملی" که بشه "اجرا" کرد رو نمیده.

* دوستانی مانند شما یا امیر آقا باید یا مشاوره حضوری بروند یا اگر از سایت های مشاوره ای استفاده می کنند بعد از یه مرحله ای اگر تصمیم به ادامه دادن بحث گرفتند این کار رو حداقل بصورت "آنلاین" انجام بدند نه با این روش "آفلاین". یعنی همان پی ام، مسنجر، تلگرام و نظایر آن.

در مورد شما
به نظرم دارید خطر بسیار بزرگی می کنید. هرطور نگاه می کنم باتوجه به اطلاعاتی که داده اید این ازدواج "احتملا" بدتر از ازدواج قبلی تان خواهد شد.
میگم تحقیق کنید میگید چطور؟ نمی تونم.
میگم این مشکلات رو خودش و خانواده اش دارند با بی اهمیتی باهاشون برخورد می کنید یا انگار اگر ازدست بدینشون دیگه هیچ فرصتی نخواهید داشت و دنیا به آخر میرسه.
خلاصه سر هر رشته ای رو می گیریم بدون اینکه به نتیجه برسیم ازدست درمیره و موضوع جدیدی پیش میاد که آنهم به نوبه خود بدون رسیدن به نتیجه رها میشه.

* شما این رو روشن کنید تصمیم قطعی به ازدواج با این آقا دارید؟ اگر تصمیم تون قطعی است دیگه موضوعی برای صحبت باقی نمی مونه.
اگر واقعا قصد مشاوره دارید، پس هی در برابر راهکارهائی که بهتون داده میشه مقاومت نکنید. به جای اینکه بگید قبلی اینطور شد یا نمی تونم و غیره، بگردید یه راهی پیدا کنید که انجامشون بدید. شما حتی تلاش هم نمی کنید.
خودتون نمی تونید و توانائی نداری؟ کمک بگیرید. میگم تو فامیل کسی رو دارید کمک کنه؟ جواب نمی دید. وقتی جواب این سوال رو نداده اید منهم نمی تونم برم مرحله بعدی مثلا پیشنهاد بدم کسی رو استخدام کنید براتون کارها رو انجام بده.

سوال های دیگه هم همینطور. این همه سوال اساسی و مهم بدون جواب مونده اند.

پیشنهاد می کنم چند کار رو همزمان انجام بدید.

با این آقا بصورت یک خواستگار معمولی و نه شوهر آینده برخورد کنید. همینکه ایشون رو به عنوان همسر تجسم کنید کار به مانع برمیخوره.

1. نمیگم این آقا اهل خانواده هستند یا نیستند چون شناخت ازشون ندارم. ولی یادتون باشه اولا شما در وضعیت روحی مناسبی نیستید که قضاوت صحیح کنید. و دوما حتی آن هائی که هیچ یک ار مشکلات شخصی و خانوادگی این آقا رو ندارند، و درباره شان تحقیقات مفصل صورت می گیره بعد از ازدواج، آنهم بعد از گذشت چند ماه یا چند سال معلوم میشه قضاوت اولیه درباره شان صحیح بوده یا نبوده.
2. این شخص اصالت کجا رو دارند؟ تحقیق کنید ایا در رابطه با ازدواج، عروس، نحوه همسرداری، معاشرت با خانواده همسر مشخصا مادر و پدر شوهر رسم و رسوم خاصی دارند؟
3. از نزدیک یعنی خود این آقا شروع به تحقیق کنید. محل کارش. دانشگاه و دبیرستان. دوستان نزدیک. همکاران عادی.
4. از محل تولد و زندگی شان تحقیق کنید. همسایه ها. دکان دارهای محل و کسانی که شناخت نسبی از ایشان و خانواده شان دارند. درباره خانواده اش تحقیقات محلی باید انجام بدید. ببینید در محل زندگی چگونه شناخته شده اند و چه شناختی ازشون وجود داره؟
بعضی سوال های مهم وجود داره. ایا راست میگند همسر یا نامزد خواهر ایشون ولش کرده؟ اگر راست میگند، چرا؟ چرائیش هم باید به راستی بیان بشه.
برادر ایشان چرا طلاق داده؟ اولی چرا؟ دومی چرا؟ با هر دو خانم باید تماس بگیرید و حداقل دو موضوع رو جستجو کنید. اولا دلایل واقعی طلاق گرفتن. و دوم ببینید چه اطلاعاتی درباره خانواده آقا و مخصوصا خود وی دارند؟ کسی که مدتی در یک خانواده زندگی کرده باشه مسلما اطلاعات زیادی داره. مثلا چرا این آقا تابحال ازدواج نکرده؟ یا ازدواج کرده؟ چه اخلاقی داره؟ اهل چه کارهائی هست یا نیست؟ رفتارش با خانواده خودش و رفتار آن ها با وی و با یکدیگر چگونه بوده است؟ و سوالات دیگه. (راست و دروغ جواب ها رو هم میشه تشخیص داد)
5. پدر ایشون اگر زنده است الان چه شغلی دارند؟ از چه راهی مخارج این خانواده تامین میشه؟ درآمد مشروع و قانونی دارند؟ مستقل هستند؟ یا فرزندان شان (فرضا همین آقا) آن ها را تامین می کنند؟ اگر این آقا به خانواده اش کمک نمی کنه، آیا آن ها بی نیاز هستند؟ یا نیازمند؟ (شخصیت ). اگر کمک می کنه به چه صورت؟
6. داستان اون عکس های بدن های شلاق زده چی بوده؟ مبادا مشکلات روانی نظیر سادیسم یا خودآزاری داشته باشند؟ حتما باید روان شناس بروید و مشاوره بگیرید. نیائید بازبگید گفته اینطور یا آنطور. گفته های خود وی که ملاک نیستند. باید تحقیق کنید و مطمئن بشید.
7. آزماشات اعتیاد، بیماری های خاص . اطمینان از عدم مصرف الکل رو داده اید؟ یا اصلا برنامه ای براشون دارید؟
8. با مشکل بیماری و خطر ابتلای فرزند به بیماری چه کار میخواهید بکنید؟ می خواهید روش های مصنوعی یا فرزند خواندگی رو بپذیرید و قید داشتن فرزند از خودتان رو بزنید؟
9. تلاش کنید ببینید ایشان و برادرشان سوء سابقه دارند یا خیر؟
10. درباره نامزدی قبلی ایشان و کلا هر چیزی شبیه آن با وسواس تحقیق کنید. صرفا به گفته های خودشان نباید بسنده کنید.
.
.
.
شاید بگید خیلی سخت می گیرم. ولی باید توجه کنید شما هم آدم نرمال و عادی رو برای ازدواج انتخاب نکرده اید.

* همه این ها رو انجام بدید و نتیجه قابل قبول باشه، تازه باید شروع کنید و ببینید آیا تناسب های لازم رو دارید؟ ازنظر اعتقادات، رسم و رسوم، خواسته ها و انتظارات متقابل .... تفاهم دارید؟


*** درباره خودتان
درباره خود شما و خانوده تان هم کلی سوال وجود داره و باید آسیب شناسی بشوید

* چه رشته، مقطع و دانشگاه درس خوانده اید؟ قبل از ازدواج کجا ها کار کرده اید؟ بعد از ازدواج چطور؟ بیشتر با چه تیپ افرادی معاشرت می کردید؟ معاشرین تان معمولا ازنظر تحصیلات، اعتقادات، سطح اجتماعی و نظایر آن چگونه بوده اند؟ الان چطور؟ برای اینکه ببنیم چرا خواستگار مناسب خانواده تان نداشته اید یا کم داشته اید؟
* برای ازدواج چه نوع افرادی رو ایده آل می دانید. نه اینکه کلی گوئی کنید. بلکه واضح. مثلا حداقل لیسانس داشته باشه. مذهبی باشه یا نباشه. اگر باشه در چه حدی؟ و نظایر این ها.
* یه جا گفته بودید به افراد مذهبی تمایل دارید. (درسته؟) ولی آنها پس ار مواجه شدن با خانواده تان پا پس می کشیدند. خب چرا؟ کجای کار اشکال داشت؟ خودتان؟ خانواده تان؟ ظواهر و نحوه زندگی تان؟ سعی کردید مشکلاتی رو که بوده اند حل کنید؟ الان چطور؟ اون مشکلات وجود دارند؟ سعی می کنید حل شون کنید؟
* بعضی مسائل مهم و اساسی هم به ذهن میان که نمیشه با سوال کردن فهمید. باید خودتان و خانواده تان را شناخت. توضیحش سخته مثال میزنم. یه دختر خانم جوان دانشجو و محجبه بودند که می گفتند مدام موردنظر استادان و آقایان میان سال هستند و هیچ خواستگاری ازبین اقا پسرها براشون نمیاد. می گفتند ازنظر ظاهری هم زیبا هستند و خانواده کمی بالاتر از متوسط در تهران دارند. با سوال و جواب از خودشون چیزی مشخص نمیشد که چرا آقا پسرها جذب شون نمیشند ولی آقایان میان سال جذب میشند. آخرش فقط میشد حدس زد احتمالا علت در رفتار و سکنات، یا چهره، یا پوشش یا نحوه صحبت کردن و کلا در خودشان وجود داره. حالا هی ما میگیم این سوال ها ... رو از پدر و مادرتان بپرسید روشون نمیشه. میگم از دوستان تان بپرسید، اون هم نمیشه. میگم فیلمی، چند تا عکس که شما رو در دانشگاه و در وضعیت عادی بدون حالت گرفتن برای عکس نشون بده، نه نمیشه، میگم حداقل عکس معمولی تان رو نشون بدید (حداقل ببینیم قیافه اش به چند ساله ها شبیه است یا ...) واااااااااای نه !!! خب آخه لامذهب میخوای واست غیب گوئی کنم؟ :97::311:

شما هم همینطور. نمیشه با چندتا سوال و جواب فهمید چرا خواستگار مناسب نداشته اید درحالیکه در همین مملکت و شهر اینهمه دختر خانم بدون داشتن ویژگی های تحصیلی، خانوادگی و حتی ظاهری آنچنانی خواستگارهای خیلی خوب و حداقل معمولی بدون دردسر براشون وجود داره.

***********************************

"مواردی که شما گفتید برای ازدواج ایده آل هست . بنده با شرایط فعلی که سن و مطلقه بودن واقع گرانه نمی تونم ازدواج متناسب بکنم. همه که مگان مرکل نیستند که بتوانند ازدواج با شاهزاده داشته باشند با شرایط کاملا نامتناسب."

این یک جمله رو به هر کسی بگید شما رو مطلقا از ازدواج با هرکسی منع میکنه. یعنی شما از پیش خودتون رو زنی محکوم و نابود شده می دونید که هیچ بختی برای یک ازدواج سالم و تشکیل یه زندگی عادی نداره و میخواد به هر قیمتی ازدواج کنه و بچه داشته باشه. الان بزرگترین مشکل شما خود شما هستید و این طرز فکرتون.
1. به دلیل اینکه قضاوت تون درباره خودتان غلط و فوق العاده غلط است.
2. حاضرید به هرقیمت ازدواج کنید ولو ازدواج نامتناسب باشه ( واقع گرانه نمی تونم ازدواج متناسب بکنم)
3. می خواهید یک یا چند بچه رو هم محکوم به زندگی در همچین خانواده ای کنید. آنهم چون خودتون آرزوی بچه دارید.

سلام سحر عزیز ،
ممنونم که هنوز به من جواب میدهی . ببینید این چیزهایی که شما می فرمایید برای یک شهر رویایی با آدم های غیررسمی هست . اونجوری که من بار اول ازدواج کردم ، همین طور بود . به من گفتند متارکه در نامزدی به خاطر مهریه بوده و من مدتها در نکوهش مهریه و نفروختن زن و استقلال زن سخنرانی کردم و یه فامیل 500 نفری طرف انگشت به دهان که چطوری یه دختر با ظاهر من تحصیلات اقامت و پدر اسم و رسم دار آمده با ایشون اونم یک سکه و مراسم خونگی ازدواج کرده و مدام هم خودشون می گفتند من جای تو بودم خدا رو بنده نبودم و هم خانواده . منم سربلند و پرافتخار که چه زن شجاع و سنت شکنی هستم . من نوشتم وقتی رفته بودیم پیش ثبت عقد ، محضر دار به صراحت گفت دخترم عاقل باش ، نکن اینکار رو و اینقدر گفت و گفت و گفت . تا وقتی اومدیم ماشین من فقط یه حرف زدم محضر دار هم راست میگفت ها.... با حالتی غیرعادی گفت حرف مهریه بزنی بهت میفهمونم با کی طرفی !!!! من بهم برخورد ولی من اهل برخورد تند نبستم و چون تو عمل انجام شده بودم.... دیگه پی همه چی رو به خودم مالیدم ....گفتم که خیلی هزینه ها رو خودم تقبل کردم. گفتم من زن رویایی بشم . من کامل و بی نقص باشم . خب نتیجه چی شد ؟؟؟ از سه ماه بعد عقد ....خوب حراج شدی گرفتمت. رانندگی اون سر دنیا .... کوچکترین اشتباه ..داد و فریاد که من زنم باید کامل و بی نقص باشه ...هیچ خطایی نکنه. من میگفتم خب شما که در دو سال اینجا کلی امتیاز به خاطر خلاف از دست دادی . دوبار تصادف پر هزینه . می گفت چه ربطی داره . من کلی عیب دارم دلیل میشه زن بی نقص و اشتباه نخوام !!!!
اینا رو گفتم که بدونید من یکبار ارزون و راحت در اختیار بودم و در پست اول مزدم رو دیدید. اینقدر داستان من غم انگیز بود و ناعادلانه که یه سرپرستارکلینیک داشت برای من اشک میریخت خانم . مگه من چی از زندگی میخواستم .... یه رابطه معمولی و یه بچه .... اونم با تقبل همه هزینه هاش. .....
همین آدمی که من میگم شروط من رو راحت قبول نکرده . ولی الان با وجود همه این شرایط که من گذاشتم پیشنهادات بیشتر هم میده و مدام میگه تو از سرم هم زیادی . تابلو من و خانواده ام اینقدر روشنه که اون آدم میدونه من دنبال مهریه نیستم . میدونه دنبال طلاق نیستم .برای اثبات خواستنش این کار ها رو میکنه و من بازم مردد هستم . مردهای این دوره زمونه آدم شون رو سر تا پا برانداز میکنن . مسلمه که بنده اینبار نمی تونم بی گدار به آب بزنم. مهریه هم خانوم سحر برای عده ای کاسبی هست . برای من خنثی کردن حق طلاق یکطرفه بدون دلیل مرد هست که فقط در ایرانه . و گرنه من یکی ترجیح میدم حق طلاق مرد یکطرفه بدون دلیل حذف بشه ..... مرد نتونه هی با طلاق میدم طلاق میدم ....عرض اندام کنه. من یکی غلط کنم یه سکه بخوام . خودم هم مال دارم تا چند سال آینده .
حق طلاق هم برای اینه که سواستفاده نشه .... اذیت کنن ...بعد بگن 100 میلیون بده خلاص شی .

خواهش میکنم رها جانم:72:

ببینین عزیز دل شما دچار افراط و تفریط شدین.

من خیلی عذر میخوام :72: و فقط نیتم رساندن معنی هست و مثلی به ذهن حقیر خطور نکرد ... در گلستان سعدی میخوانیم ؛

« نه چندان بخور کز دهانت بر آید. نه چندان که از ضعف ....»

من نه میگم مهریه خیلی بالا و نه مهریه خیلی کم. نه حق طلاق یکجانبه و نه بیان حق طلاق در آغاز یک حرکت. نه بحث و فشار برای داشتن فرزند.

یک سکه اشتباه بزرگی بود، همانطور که چهارده سکه اشتباه بزرگی هست اما به شرطی که داماد دارای ویژگی های ممتاز باشه. این ویژگی ها مواردی هستند که قدم انسان ، دل انسان رو محکم میکنن، ویژگی هایی که یک انسان رو در نظر سایرین ارزشمند و شایسته میکنه.
ولی زمانی که فرد معمولی هست مقداری سکه متناسب با توان مالی داماد و رضایت هر دو طرف لازم هست.
ما داریم روی این مورد بحث میکنیم که بیان این سه خیلی زیبا نیست و مخصوصا مهریه که در حضور چند نفر از بزرگان تصمیم گیری میشه.
بله عرض میکنین براحتی قبول نکرد و براحتی هم در ذهنش نمیپذیره، چرا که براش در ابتدای کار ایجاد جو بدبینی و ترس کردید... خب چرا حق طلاق؟ چرا اسپرم اهدایی؟ هدف از ازدواج با من چه هست؟

اما در ادامه میگه از سرم زیادین چون حقیقتا همینه و در میان کیس های مختلف برای چنین مردی با این شرایط این بهترین هست. حتی شک برانگیز!

من برای هر کسی گفتم نه فقط صرفا منظور سخنم ایشان باشن ... شما باید از بیان اسپرم اهدایی خودداری کنین چون برداشت از این عبارت نچندان مرسوم آن هم در ابتدای یک حرکت اصلا بنفع شما نیست .
نه برای رویه ازدواج، نه اذهان دیگران و نه ورود به زندگی مشترک
بیان حق طلاق در حالی که هنوز مهری جاری نشده و عقدی صورت نگرفته چهره ی زندگی مشترک رو مکدر خواهد کرد.
شما اگر بدنبال حقوق هستین ابتدا مردی انتخاب کنین که ویژگی های ارزشمند انسانی داشته باشه و سپس این حقوق در نظرتون کمرنگ خواهد شد.
شما اگر بدنبال چنین کیسی هستین در اون موقعیت ها قرار بگیرین. مثل این شب های ماه مبارک .. چقدر مکان های زیارتی و جلسات مذهبی میتونن ارزشمند باشن و باعث دیدن شما بشن... حتی فرصت اوقات فراغت تابستان و قرار گرفتن در جمع افراد شایسته

سلام یک دوست عزیز و سحر گرامی ،
در مجموع می تونم جوابهای پرسش شما را بدم ولی با جزءیات خیر
- اینکه من چرا خواستگار مناسب هیچ وقت نداشتم... سوالی بود که یه فامیل 200 نفری در هر جمع فامیلی مطرح میکردند. از اول هم گفتم خانواده بنده غیر سنتی و غیر مذهبی بودند . و جز موارد معدود معرفی که آنها هم تناسب چندانی نداشتند و نهایتا انصراف آنها هم به درخواست خودشان یا شرایط ناهموار بود . مثلا خارج کشور بودن و یا مشکلات جسمی خودشان .یا یکی دو مورد که بعد تحقیق از طرف ما معلوم میشد . مثل سابقه زندانی مالی یک مورد ....اعتیاد ...سه مورد ....که همه اینها جمعا باعث تلف شدن وقت من میشد. حتی یاد دارم که شبی در منزل پسر دایی اینجانب مهمان بودیم و عروس و برادر ها و دایی و زن دایی بودند و حسابی اینجانب را مورد بازخواست برای ازدواج کردند و گفتند حتما توقع خیلی بالایی داری .آن زمان حدود 27 سن داشتم و میگفتند جمعی که ما جای تو بودیم با این سن به هر ازدواجی تن میدادیم.
اون موقع پسر دایی بنده که هم سن من بودند به تازگی با همکلاسی خود ازدواج کرده بودند . و یادم هست که دایی بنده خودشون ناراضی بودند و میگفتند پدر عروس تحصیلات عالیه دکتری ندارد !!! ولی برای من میگفتند باید به یه سیکل هم تن بدهی . آن زمان من تازه فوقم را گرفته بودم. و شاید تنها معیار بلندپروازانه من تحصیلات عالیه بود حداقل لیسانس . بعد در دورهمی به این نتیجه رسیدند که جوانان مناسب تو و در حد تو مهاجرت کرده اند .پس بهتر است تو هم مهاجرت کنی.که منهم با وجود کار زیاد و مشغله فراوان و کسالت مادرم این کار را هم انجام دادم و اقامت گرفتم . بعد از گرفتن اقامت هم تنهایی رفتم کشور مربوطه و مدتی کار کردم ولی اونجا دوام نیاوردم و دلم میخواست برگردم و ازدواج کنم. و برگشتم که این مورد هم پیش آمد یعنی در واقع خودم پا پیش گذاشتم اول و باقی ماجرا.
بنده اعتراف کردم که هم خود بنده خودکم بینی داشتم و هم خانواده خودم تا حدودی . در اول ازدواج هم با وجود مهریه کم و تقبل کمی از هزینه ها .همین که ازدواجی به نسبت متناسب صورت گرفته حداقل ایشون کار داشتند و لیسانس هم رشته خودم .اگر عدم تناسبی بود تحصیلات ابتدایی پدر و مادر ایشون بود . با این وجود در ابتدا مادر بنده به عنوان معجزه و موهبت الهی به موضوع نگاه میکردند . و خود من هم همین طور . بنده از جراحی ایشون خبر نداشتم البته .
بنده هم ناگفته نماند با وجود زندگی محقرانه در خارج و کار سخت فیزیکی که داشتم در مجموع به غیر از موضوع ناتوانی نسبی جنسی راضی بودم . بعد از مشخص شدن مشکل ناباروری نسبی ایشون .....یعنی با میکرواینجکشن احتمال 10 درصد باروری. من خودم را باختم و افسردگی گرفتم به صورتی که به مدت دو ماه نتونستم مانند گذشته آشپزی کنم و بیشتر روز رو در محل کار برای اضافه کاری می موندم تا هزینه چندین بار ivf رو دربیارم . در مجموع شوهرداری از 100 به 10 رسید در این دوماه و ایشون کلافه شدند و مدام حرف از طلاق می زدند که خب من ناقصم بیا طلاقت بدم برو با یه سالم ازدواج کن. در نهایت هم افسرده شدن بنده رو به خاطر فشارها بهانه کردند و پافشاری برای طلاق و نهایتا طلاق. البته ناگفته نماند که ما در ایران ivf کردیم ولی ایشون وسط کار بهانه جویی کردند و با داد و قال و شلوغ کاری در کلینیک و تهدید به شکایت و ... درمان رو نصفه رها کردم و باز تهدید به طلاق و آرزوی بدبختی مطلقه شدن و درخواست مقدار معینی دلار در ماه به عنوان کمک خرج و حذف درخواست بچه و گفتند این شرایط رو میپذیری برگرد و بیا .من وقت خواستم که بعد یک ماه درخواست طلاق یکطرفه دادند و تمام.
البته به من وکیل شون گفت که می تونی شکایت کنی برای هزینه های درمان که کردی ولی من گذشتم چون نهایتا 20 میلیون میشد که ما حوصله دادگاه نداشتیم .
ضمنا این مدت هم ایشون از اقامت بنده استفاده کردند و دیگه می تونستند با استفاده از اقامت خودشون اقدام به ازدواج کنند و دختری رو از ایران ببرند. مهریه هم نبود که احساس خسران کنند .اینجوری شد .

رها جان

ازدواج موقعیتش باید پیش بیاد... من شما رو درک میکنم برای برخی زود و برای برخی دیر... و گاهی ازدواج مصادف با خوشبختی نیست.
شما صادق و ساده بودین و اینکه تلاشتون برای ساختن یک زندگی خوب و داشتن فرزند ستودنیه.

من در یکی از تاپیکا عرض کردم دختران گاهی بدلیل فشار اطرافیان و محیط در ازدواج دچار مشکل میشن فرقی نداره این محیط از لایه های بالایی جامعه باشه یا پایین.

فقط توصیه ای که میتونم بکنم اینه که؛

فکرتون آزاد کنین و ابدا به ازدواج فکر نکنین تا زمانی که موقغیتش پیش بیاد.
در برخی مکان های ارزشمند که افراد علمی، فرهنگی‌ هنرمند حضور دارن حضور پیدا کنین.
عواطف و احساسات خودتونو با هنر بیان کنین و سعی کنین تخلیه بشین روی یک مجسمه، یک بوم ، یک قطعه موسیقی.
به اطرافیان و صحبت های اونها دباره ی خودتون بی توجه باشین چون این زندگی مال شماست و خودتون بهتر میتونید تصمیم بگیرید.
نسبت به عدد سن بی تفاوت باشین .
درباره ی مهاجرت توی ازدواج سعی کنین بیشتر فکر کنین. این نباشه که ابتدای یک آشنایی مسئله ی مهاجرت رو پیش بکشین چون برخی مردان چنین قضیه ای رو نمیپسندن. خودتون فکر کنین و به این نتیجه برسین که شاید اینجا هم برای زندگی بد نیست، ( توصیه من در این مورد اشتباه برداشت نشه .. منظور این نیست که اول آشنایی نگین و بعدا مطرح کنین! بلکه با خودتون به توافق برسین که ماندن در کجا رو دوست دارم. )
خیلی در امر ازدواج ساده نباشین و همانند یک خانم در میان دوستان، اقشار جامعه بگذارین همانند یک عروس برای شما شرایطی در نظر گرفته بشه.

از بیان اسپرم اهدایی، حق طلاق و ... خودداری کنین.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط رهاوتنها

سلام یک دوست عزیز و سحر گرامی ،
در مجموع می تونم جوابهای پرسش شما را بدم ولی با جزءیات خیر
- اینکه من چرا خواستگار مناسب هیچ وقت نداشتم... سوالی بود که یه فامیل 200 نفری در هر جمع فامیلی مطرح میکردند. از اول هم گفتم خانواده بنده غیر سنتی و غیر مذهبی بودند . و جز موارد معدود معرفی که آنها هم تناسب چندانی نداشتند و نهایتا انصراف آنها هم به درخواست خودشان یا شرایط ناهموار بود . مثلا خارج کشور بودن و یا مشکلات جسمی خودشان .یا یکی دو مورد که بعد تحقیق از طرف ما معلوم میشد . مثل سابقه زندانی مالی یک مورد ....اعتیاد ...سه مورد ....که همه اینها جمعا باعث تلف شدن وقت من میشد. حتی یاد دارم که شبی در منزل پسر دایی اینجانب مهمان بودیم و عروس و برادر ها و دایی و زن دایی بودند و حسابی اینجانب را مورد بازخواست برای ازدواج کردند و گفتند حتما توقع خیلی بالایی داری .آن زمان حدود 27 سن داشتم و میگفتند جمعی که ما جای تو بودیم با این سن به هر ازدواجی تن میدادیم.
اون موقع پسر دایی بنده که هم سن من بودند به تازگی با همکلاسی خود ازدواج کرده بودند . و یادم هست که دایی بنده خودشون ناراضی بودند و میگفتند پدر عروس تحصیلات عالیه دکتری ندارد !!! ولی برای من میگفتند باید به یه سیکل هم تن بدهی . آن زمان من تازه فوقم را گرفته بودم. و شاید تنها معیار بلندپروازانه من تحصیلات عالیه بود حداقل لیسانس . بعد در دورهمی به این نتیجه رسیدند که جوانان مناسب تو و در حد تو مهاجرت کرده اند .پس بهتر است تو هم مهاجرت کنی.که منهم با وجود کار زیاد و مشغله فراوان و کسالت مادرم این کار را هم انجام دادم و اقامت گرفتم . بعد از گرفتن اقامت هم تنهایی رفتم کشور مربوطه و مدتی کار کردم ولی اونجا دوام نیاوردم و دلم میخواست برگردم و ازدواج کنم. و برگشتم که این مورد هم پیش آمد یعنی در واقع خودم پا پیش گذاشتم اول و باقی ماجرا.
بنده اعتراف کردم که هم خود بنده خودکم بینی داشتم و هم خانواده خودم تا حدودی . در اول ازدواج هم با وجود مهریه کم و تقبل کمی از هزینه ها .همین که ازدواجی به نسبت متناسب صورت گرفته حداقل ایشون کار داشتند و لیسانس هم رشته خودم .اگر عدم تناسبی بود تحصیلات ابتدایی پدر و مادر ایشون بود . با این وجود در ابتدا مادر بنده به عنوان معجزه و موهبت الهی به موضوع نگاه میکردند . و خود من هم همین طور . بنده از جراحی ایشون خبر نداشتم البته .
بنده هم ناگفته نماند با وجود زندگی محقرانه در خارج و کار سخت فیزیکی که داشتم در مجموع به غیر از موضوع ناتوانی نسبی جنسی راضی بودم . بعد از مشخص شدن مشکل ناباروری نسبی ایشون .....یعنی با میکرواینجکشن احتمال 10 درصد باروری. من خودم را باختم و افسردگی گرفتم به صورتی که به مدت دو ماه نتونستم مانند گذشته آشپزی کنم و بیشتر روز رو در محل کار برای اضافه کاری می موندم تا هزینه چندین بار ivf رو دربیارم . در مجموع شوهرداری از 100 به 10 رسید در این دوماه و ایشون کلافه شدند و مدام حرف از طلاق می زدند که خب من ناقصم بیا طلاقت بدم برو با یه سالم ازدواج کن. در نهایت هم افسرده شدن بنده رو به خاطر فشارها بهانه کردند و پافشاری برای طلاق و نهایتا طلاق. البته ناگفته نماند که ما در ایران ivf کردیم ولی ایشون وسط کار بهانه جویی کردند و با داد و قال و شلوغ کاری در کلینیک و تهدید به شکایت و ... درمان رو نصفه رها کردم و باز تهدید به طلاق و آرزوی بدبختی مطلقه شدن و درخواست مقدار معینی دلار در ماه به عنوان کمک خرج و حذف درخواست بچه و گفتند این شرایط رو میپذیری برگرد و بیا .من وقت خواستم که بعد یک ماه درخواست طلاق یکطرفه دادند و تمام.
البته به من وکیل شون گفت که می تونی شکایت کنی برای هزینه های درمان که کردی ولی من گذشتم چون نهایتا 20 میلیون میشد که ما حوصله دادگاه نداشتیم .
ضمنا این مدت هم ایشون از اقامت بنده استفاده کردند و دیگه می تونستند با استفاده از اقامت خودشون اقدام به ازدواج کنند و دختری رو از ایران ببرند. مهریه هم نبود که احساس خسران کنند .اینجوری شد .

---

سلام

ببینید شما یا اهمیت نمی دید چی بهتون گفته میشه (یا براتون نوشته میشه) یا می دونید و اهمیت نمی دید. این رو به ما بگید ما هم تکلیف خودمون رو بدونیم.

در این پست آخری من از شما فقط یک سوال کردم و اون اینکه "تصمیم قطعی به ازدواج با این آقا دارید؟" سوالات دیگه مربوط ارسال های دیگه بود که البته جواب ندید. این مطلبی هم که گفتید نه یکبار بلکه تکرار چندم مطالب قبلی تان بود.

عمده مطالب ارسال آخرم کارهائی بود که توصیه کردم خودتون یا یک نفر دیگه براتون انجام بدند و جواب شون رو برای شما (در اصل) بیاورند بلکه ریسک این ازدواج با شناخت بیشتر کاسته بشه. (مجددا اون ارسال رو مطالعه کنید)


این رو هم اضافه کنم اگر مصمم به ازدواج با این آقا هستید حداقل این کارها رو بکنید.
1. هرجا صحبتی از خارج رفتن سابق تان میشه صریح بیان کنید که دیگه تحت هیچ شرایطی قصد رفتن به خارج را ندارید. آقایان زیادی هستند که حاضرند برای اینکه بتونند خارج بروند با خانمی که حق اقامت یا تابعیت یا توانائی مالی برای رفتن.... داره ازدواج کنند.
2. همه اموال تان را به اسم پدر یا مادرتان کنید. یا بهشان وکالت بلاعزل بدهید، و این مطلب رو پدرتان به این آقا یا هر خواستگار دیگه با زبان مناسب و مودبانه بگه به این منظور که افرادی که به گفته خودتان طمع مال دارند ناامید شوند. واقعا هم همین کار رو بکنید.

به هرحال شمااختیار دارید این پیشنهاد آخر یا پست قبلی برای شناخت آقا یا هر دو یا هیچ کدام رو انتخاب کنید.

موفق باشید :72:

آقای یک دوست
بله .من معذرت میخوام شما درست میگید . من اومدم جواب سوالها رو بدم رفتم یک فاز دیگه .
اگر مصمم بودم با ازدواج با این آقا مشورت نمی خواستم .
این آقایان زیادی که حاضر هستند بروند خارج رو بنده 6 پیش دربه در دنبال میگشتم که به راحتی به پرونده اضافه کنم حتی به همکارانم سپرده بودم ولی تنها یک مورد بود که اون هم فقط حاضر بود 20 میلیون بده و فقط بیاد خارج و بعد هم بره . این مردهای زیادی رو من نمی دونم از کجا باید پیدا کنم.
راجب به اموال وضعیت برعکس هست. در واقع الان پدر و مادرم قصد دارند چیزهای دیگر رو هم به اسم من کنند چون خودشان پیر هستند و توان پیگیری اجاره ها و کارهای اداری را ندارند
البته میخوام وکالت کاری بگیرم .
من هنوز عبارت کسی رو به خاطر خودم بخواد نمی فهمم. این من خود شامل نتیجه سالیان سال تلاش هم هست . جسم و زیبایی من مسلما 10 سال دیگه نیست ولی پولم از بین نمیره . بنابراین من ترجیح میدم کسی من رو به خاطر پول و شخصیت و خانواده بخواد تا زیبایی فانی من. ضمنا حتما در عقدنامه امضا میگیرم که ارثی از طرف من به شخص مقابل نرسه و بالعکس.
از تکرار چندم مطالب هم واقعا عذرخواهی میکنم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط رهاوتنها

من هنوز عبارت کسی رو به خاطر خودم بخواد نمی فهمم. این من خود شامل نتیجه سالیان سال تلاش هم هست . جسم و زیبایی من مسلما 10 سال دیگه نیست ولی پولم از بین نمیره . بنابراین من ترجیح میدم کسی من رو به خاطر پول و شخصیت و خانواده بخواد تا زیبایی فانی من. ضمنا حتما در عقدنامه امضا میگیرم که ارثی از طرف من به شخص مقابل نرسه و بالعکس.
نم.

---

رها جان فکر نمیکنید دچار برداشت اشتباه شدید؟

من هم بعنوان یک دختر دوست ندارم صرفا بدلیل زیبایی سراغم بیان اما ... دوست دارم بخاطر زیبایی های درونم و ویژگی های خوبی که دارم جذبم بشن.
از کجا معلوم پول من هرگز از بین نمیره؟ بعضی از مردم دیشب ثروتمند بودن و امروز متهم و بدهکارن.
کسی که برای پول بطرف شما میاد از همون در هم خارج میشه. این که بمراتب آسیبش برای روانتون بیشتر هست.
شما تا از شخصی مطمئن نشدین لازم نیست میزان دارایی خودتون رو بیان کنین و این بماند برای مراحلی که از اون فرد کاملا راضی و مطمئن هستین که اونم مشاوره تایید میکنه.
چرا میگیم رها خانم این مرد نه، اون مرد نه ... چون کسی باید باشه که تقریبا شرایطش با شما یکسان باشه ... کسی که پول شما ، محل زندگیتون، گذران بخشی از زندگی در خارج و درآمدتون براش بی اهمیت باشه و بخاطر ویژگی های دیگر جذبتون بشه.

عزیزم هر وقت این افکار درست بشن موقعیت های بهتر خودشونو نشون میدن.. پیدا میشن.

سحر عزیز ،
ممنونم به من جواب میدی هنوز . ببینید من شرایط خودم رو توضیح دادم . بنده از همون 21 سالگی هم هیچ وقت با یه خواستگار هم سطح اصلا برخورد نداشتم. بهترین و موجه ترین همونی بود که ازدواج کردم اونم با کوتاه آمدن های بیجای بنده . و گرنه به احتمال زیاد اون ازدواج هم سرنمیگرفت. تقریبا هم سطح هم پیش اومده بود مثلا پزشک و ... ولی به دلایلی مثل اعتیاد که من روش خیلی حساسم رد کردم. اصولا پیغمبر اسلام هم در 25 سالگی با حضرت خدیجه 40 ساله تاجر ازدواج کرد . که احتمالا بعد 1400 سال هم این اتفاق در روزگار مدرن ما از همه ابعاد روانشناسی و تناسب و عرف و کلا همه چیز هم رد شده هست و هم اتفاق نمی افته. بنده خودم تحت تاثیر حرف های آرایشگر و فامیل و تجربیات خودم همین که یکنفر اصولا قصد ازدواج داشت به ذوق آمدم . و مردها هم از این موضوع کاملا آگاه هستند و برای حق انتخابی که دارند به دخترها و زن ها برتری دارند .

سلام
رها جان از من به شما نصیحت اگر یه آدم نرمال با اخلاق و شخصیت قابل قبول سر راهت قرار گرفت ازدواج کن و در غیر این صورت اصلا ازدواج نکن

به نظر خودت اگر ازدواج قبلیت انجام نمی شد بهتر نبود؟ از زندگیت بیشتر لذت نمی بردی وقتت بیخود تلف یه موجود بی ارزش نمی شد

این دیدگاه ها رو نداشته باش
با خودت بگو من لایق بهترین ها هستم اصلا خودت رو دست پایین نگیر و از اینکه یک نفر هر چند نامناسب قصد ازدواج داره به وجد نیا

کسی که خلق پرخاشگرانه داره و ضمنا عکس شکنجه هم برات فرستاده به نظرت نرماله؟

اصلا بری با یه آدم نرمال که بچه هم داره و مثلا همسرش فوت کرده ازدواج کنی بهتره تا با فردی که عملا ازدواج نکرده ولی اخلاق نرمالی هم نداره

فقط وقتت تلف میشه و هر یه سال به اندازه 10 سال پیر میشی
مهریه هم نهایتا برات حق طلاق بیاره حمایت خاصی ازت نمی کنه

و اینکه در رابطه با ازدواج دوباره یه تاپیک دیگه بزن

فکور عزیز ،
ممنون از پاسخت. راستش اینکه پرسیدی ازدواج انجام میشد بهتر بود یا نمیشد ..... باید بگم اگر با مهریه بود ، اگر من اشتباه هاتی نمیکردم ...بله بهتر از نبودش بود . حقیقت اینه که منم اشتباه هایی داشتم . اشتباه همیشه به معنی کار بد نیست . گاهی به عنوان زن ،زیادی کوتاه آمدن ، انرژی زیاد برای کار گذاشتن و تو دهنی نزدن هم هست. من هم به دلیل غرور زیاد می خواستم زن با قدرت و کاملی باشم. کار طاقت فرسا ی بیرون ، کار منزل ، دست و پنجه نرم کردن با ناتوانی ایشون ، با این حال از ازدواجم راضی بودم. فقط وقتی شکستم که متوجه شدم عوارض جراحی باعث ایجاد مشکلی در اسپرم میشه که باعث ایجاد سقط مکرر میشه . کم آوردم و افسرده شدم دو ماه ، سرویس دهی قبل رو نداشتم ، خب طلاق داده شدم . تازه اون زمان بود که فهمیدم مهریه برای چی هست . شاید یه عامل بازدارنده ، چون مردها ثبات و تعهد ندارند و براحتی زیر تعهد خود میزنند.
مسلما فردی که همسر فوت کرده باشه و بچه داشته باشه در هر شرایطی از یک مرد مجرد نامتناسب یا فردی که جدا شده بهتر هست . من مرد جدا شده با یک فرزند دیدم که به هیچ عنوان حاضر نیست حتی با زن مطلقه آشنا بشه و حق خودش میدونه که با یک دختر ازدواج کنه و میکنه .

شما اولویت اول تون کدومه؟ ازدواج یا بچه داشتن؟
اگر قرار باشه بین این دو فقط یکی رو انتخاب کنی و دیگری رو نداشته باشی کدوم رو انتخاب می کنی؟

محض رضای خدا اینقدر مایوس و نباشید . همین مایوس بودن و نا امیدی شما رو تو چاه دیگه ای می اندازه. با این سن و شرایطی که دارید نباید خیلی عجله کنید. اگر دوشیزه بودید و فقط با آقا پسرها حاضر به ازدواج بودید میشد گفت شانس تون زیاد نیست. ولی الان یک یا دو سال خیلی به حال ازدواج تون فرق نمی کنه. آقائی که حاضر باشه با یه خانم 37 ساله ازدواج کنه براش 37 با 38 و 39 فرقی نداره. مردی که خانمی با سن شما میخواد ازدواج کنه براش بیشتر از قیافه، اندام، روحیه و سرزندگی، شخصیت، خوش پوشی، نحوه رفتار و گفتار، خانه داری، همسر و فرزندداری و نظایر آن مهم است. خواستگار یه خانم 30 ساله و بالاتر "خیلی" انتظار زیبائی چهره یه دختر 17 ساله رو نداره ولی اون چند مورد رو بله. (ببخشید دیگه مجبور شدم صریح بیان کنم)

* شما همه شرایط رو باتوجه به موقعیت شخصی، خانوادگی، تحصیلات و مالی تان دارید. ورزش کنید و اندام و سلامتی تان رو حفظ و ارتقا بدید.
* درمان افسرگی تان رو آغاز کنید تا اگر یه خواستگار مناسب براتون پیدا بشه بتونید با رفتار و کلام مجذوبش کنید. (حتما این کار رو بکنید). اگر روان پزشک خوب سراغ دارید چه بهتر وگرنه بگید بهتون معرفی کنم.
* روی اون موارد آسیب شناسی که قبلا گفته بودم خیلی کار کنید. ببینید چی باعث شده خواستگار مناسب براتون نباشه یا کم باشه؟ ذهن آشفته و غیر متمرکزی دارید. نوشته ها رو چندبار بخونید.

سلام دوستان
یه چیزی به ذهنم رسید در لابلاي حرفهای شما
اگر همون شخصی که گفتم مهریه 400 سکه همراه با حق طلاق و نصف خونه ای که داره رو بپذیره، چطور میتونه منو آزار بده ، منی که یه طلاق پشت سر گذاشتم خیلی راحت می تونم با کوچکترین چیزی مهریه رو بزارم اجرا و طلاق بگیرم و ایشون میشه بی خونه و زندگی و به قول خودش کارتن خواب میشه ، پاسپورت هم دارم و میتونم برم از کشور خارج بشم .
حقیقت اینه که من یکی با بی اعتمادی که در من شکل گرفته فقط با داشتن همچین ابزارهایی میتونم زندگی مشترک داشته باشم . که این دو مورد هم فقط ایشون پذیرفته و بقیه موارد با مهریه هم فرار میکنن . من فقط در زندگی به خودم تکیه کردم و امید و اعتماد به کسی نداشتم
چرا وقتی موقعیت ساختن زندگی با کنترل گری های لازمه رو دارم بهش پشت کنم.

شما می تونید مهریه تون رو اجرا بگذارید ولی دادگاه فقط 110 تاش رو قبول میکنه. یعنی "معادل" ارزش 110 سکه از کل مهریه (جمع کل ارزش سکه، املاک و هر چیز دیگری روی هم رفته ).
بعدش هم کلا هیچ دفاعی نخواهید داشت. مهریه تان رو میده یا قسط بندی می کنند براش. اونوقت شما می مونید و یه آدمی که نه خانواده درستی داره، نه می شناسیدش، نه اطمینانی هست که روانیه یا سالمه....
می تونه طلاق تون نده و هم اینقدر شکنجه و آزارتون بده که هر چیزی که دارید و ندارید رو ببخشید تا بگذاره که جدا بشید.
قانون به شما اجازه نمیده وارث رو از ارث محروم کنید حتی اگر رسما در محضر توافق و ثبت کرده باشید. بعضی توافق ها ازنظر قانون بی اعتبار هستند ولو باتوافق دو طرف و رسمی باشند. هیچ قانونی و هیچ توافقی نمی تونه قوانین مرجع و بالادستی رو نقض کنه. قوانین ارث جزو بالاترین دسته قوانین و حتی قوانین شرعی هستند.
کارهائی که می تونید بکنید
* حداکثر 1/3 از اموال تون رو وصیت (رسمی و ثبت شده) کنید بصورتی که میخواهید مصرف بشه
* در زمان حیات تان اموال تان رو رسما ببخشید و و اگذار کنید. یعنی عملا هیچ چی نداشته و فقیر باشید.
* در زمان حیات تان بصورت ظاهری اموال تان رو به یک فرد 100% مطمئن واگذار کنید یا بفروشید (و نه بخشش، علت داره که بماند) و در خفا سندی ازش بگیرید که عملا هروقت بخواهید اموال بهتون برگرده.

شما اگر به این شخص اعتماد دارید که خودتون، جسم و روحتون رو بهش بدید دیگه این حرف ها چیه؟
اگر اعتماد ندارید (که نباید هم داشته باشید) چه اصراری دارید واسه خودتون شر بخرید؟

سلام
در پاسخ به شما باید بگم که شما حداقل چیزی که از دست دادی زمان هست
توی اون ازدواج 6 سال هدر رفت
اعصابت خرد شد
پدر مادرش گفتن این بچه از اول عصبی و لجباز بوده
به عبارتی اون فرد آدم نبوده

علت طلاق شما مهریه نداشتن نبوده علتش ناتوانی اون مرد برای بچه دار شدن بوده
اون نمی تونسته بچه دار بشه و نمی خواسته زیاد هم درگیر درمان بشه در حالی که تهش هم معلوم نبوده

من نمیگم مهریه نباید باشه اتفاقا با مهریه معقول موافقم نه زیادش نه کمش
ولی زندگی که یک طرف اخلاق نداشته باشه نهایتا دوام نداره چه با مهریه و چه بدون مهریه
همسر شما انقدری انصاف نداشته که حداقل حرفی از کادو های عقد و پول رستورانهایی که شما رو برده نزده
یه فرد بی انصاف با مهریه انصاف پیدا نمی کنه
الان میگی با اهرم های کنترلگری اگه طرف بد بود طلاقتو میگیری و میری
فامیل من یه زن با حق طلاق بود بیش از یک سال طول کشید تا تونست طلاق بگیره

کسی که پرخاشگره تا آخرش همونجوری می مونه
اگر اتفاق خاصی برات افتاد اگر آسیبی بهت رسوند با هیچ پولی جبران نمیشه

توی ایران انقدر قوانین ریز و درشت به نفع مردها هست که وقتی کارت به دادگاه گیر کنه یواش یواش متوجه میشی

حداقلش اینه که چند سال از عمرت هدر میره

و کلا کسی که هم بگه مهریه باشه حق طلاق میدم نصف خونممم میدم یه ریگی به کفشش هست
البته این صرفا نظر شخصی من هست

توی این گروههای کوهنوردی اینا عضو بشو
هم نشاط پیدا می کنی و هم ممکنه مورد دلخواهت رو اونجا بین این گروهها پیدا کنی

یه چیز دیگه هم هست که البته من زیاد درباره اش نمیدونم قبلا می گفتن یه سایت تبیان هست که معتبر هست و افراد رو معرفی می کنه به هم

هر چند الان بد نیست اگر بعد طلاق یه مدت به خودت فرصت بدی تا خودت رو پیدا کنی و تصمیم اشتباه و عجولانه و احساسی نگیری

سلام

فکر می کنم همسر قبلی شما در دوران شناخت متوجه مشکلات شما شده بود
از این ازدواج می ترسید، پس با احتیاط پیش رفت و با حداقل مهریه ازدواج کرد که اگه ازدواج موفقی نبود، اموالش را از دست نده.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط رهاوتنها

سلام دوستان
یه چیزی به ذهنم رسید در لابلاي حرفهای شما
اگر همون شخصی که گفتم مهریه 400 سکه همراه با حق طلاق و نصف خونه ای که داره رو بپذیره، چطور میتونه منو آزار بده ، منی که یه طلاق پشت سر گذاشتم خیلی راحت می تونم با کوچکترین چیزی مهریه رو بزارم اجرا و طلاق بگیرم و ایشون میشه بی خونه و زندگی و به قول خودش کارتن خواب میشه ، پاسپورت هم دارم و میتونم برم از کشور خارج بشم .
حقیقت اینه که من یکی با بی اعتمادی که در من شکل گرفته فقط با داشتن همچین ابزارهایی میتونم زندگی مشترک داشته باشم . که این دو مورد هم فقط ایشون پذیرفته و بقیه موارد با مهریه هم فرار میکنن . من فقط در زندگی به خودم تکیه کردم و امید و اعتماد به کسی نداشتم
چرا وقتی موقعیت ساختن زندگی با کنترل گری های لازمه رو دارم بهش پشت کنم.

---

شما مهر و محبت و عاطفه و اعتماد و ... هیچی نمی خوای تو زندگی مشترکت؟
فقط یه مردی باشه که چهار میخش کنی ( با مهریه و شرط و شروط) و بهتون امکان مادر شدن بده، بسه؟

آخه آدمی که با این همه فشار نگهش داشتی، به نظرت چه حسی به شما خواهد داشت؟
چه حسی به خودش خواهد داشت؟

گیرم که بی خیال و منفعل و بی دست و پا بود و تو اون زندگی هم موند، احساس خوشبختی می کنی در کنار یه آدم توسری خور، ذلیل بدبخت که دست و پاش را بستی و نفسش هم در نمی آد؟

نقل قول:

---

پاسپورت هم دارم و میتونم برم از کشور خارج بشم

---

کجا بری؟ مگه می تونی از خودت فرار کنی؟
در ضمن گیرم خودت بری، بچه را طبق قوانین ایران بدون رضایت پدرش جایی نمی تونی ببری.

این فکرهای بیهوده را از سرت بیرون کن، که با مهریه بالا و سند خونه اش و یک دست و دو پاش، مجبورش می کنم شوهر خوبی بشه.
نشد هم بچه را برمی دارم و در می رم ....

شما اصلا آمادگی همسر شدن ندارید، چه برسه به مادر شدن.
چرا یه مدت نمی ری پیش یه روانکاو و روانشناس خوب که بهت کمک کنه؟
این تصوری که از ازدواج و شوهر و بچه داری عجیبه.
برو یه روانکاو خوب و حلش کن.

سلام شیدای عزیز ،
ما همه اینجا با کاربری مجازی هستیم تا افکارمان را به اشتراک بزاریم . منم با موضوع این خواستگار یک ساله که درگیرم ازدواج هم نکردم چون خودم میدونم مناسب نیست .
ما اینجا نیستیم که همدیگر رو تحقیر کنیم یا همدیگر رو قضاوت کنیم . قطعا من الان مشکلات روحی زیادی دارم
برای همین تاپیک زدم جدا نشید و طبق گفته مشاور با وجود بلاها یی که سرم اومده به نسبت بقیه جامعه اعصابم سرجاش هست .
اولا که من توضیح دادم که اونی که تحت فشار ازدواج بود من بودم . عروسی نمی خواستم تحمیل شد. چون مطمءن نبودم . مگه من بار اول اینطور فکر کردم . مهریه یک سکه ، نصف هزینه عروسی رو هم خودم دادم . مهاجرت خودش یک استرسور هست. ازدواج یک استرسور . کار پیدا کردن در کشوری غریب استرسوریست که همین آخری فشارش یک خانواده تشکیل شده رو در خارج می پاشونه. ولی من همه رو هندل کردم . همون 6 ماه اول در کنار همه اینها ناخواسته مجبور به دو بار جابه جایی شدیم.
این فشارها روی من بود نه ایشون. ایشون کارش همونی بود که 2 سال قبل از ازدواج بود و مکان و .... . برای من استرسور ها چندین برابر بود. اجازه خونه نشستن و فقط شوهرداری کردن هم نداشتم. با کوچکترین خطایی هم سرکوفت میشنیدم . ضمن همه اینها باید وسواس تمیزی ایشون رو هم که قبلا گفته بود هندل میکردم که کردم .
همه اینها به یک امید بود ... تشکیل خانواده همان جور که آرزو داشتم. که فهمیدم ایشون قبلا عمل کرده و 2 سال تحت درمان بوده ، شما جای من بودید چه حالی میشدید. ؟؟
ایشون قبل من هم نامزدی بهم خورده داشتند ، با خانواده خودش هم نمی تونست زندگی کنه. مشکل ایشون در حدی بود که مادرش زمان خواستگاری از من می پرسید شما چطور 1 ساعت با پسرم حرف میزنی؟ یا بعد ازدواج بعد یک ماه مدام میپرسید دعوا نکردید ؟ نمی دونستند هندل کردن زندکی در کشوری غریبه با کار از ساعت 5 تا 9 شب و هر روز 4 ساعت رانندگی جونی برای زناشویی هم نمیزاره چه برسه دعوا. با همه اینها من از زندگیم راضی بودم . چون هدف داشتم .انگیزه داشتم و شوهری که کار داره . چون اونجا اغلب دوستان مردها بیکار شده بودند و خرج خونه با زنها بود و به من میگفتند خوش به حالت که شوهرت کار داره!!!!
شما خودت ظاهرا نفس تان از جای گرم بلند میشه. محبت و گرمی و ... چیه .
من دلم به بچه دار شدن خوش بود اونم مصنوعی چون ناتوانی جنسی فیزیولوژیکی وجود داشت و این مردها را به شدت پرخاشگر و حساس میکنه و زن رو افسرده چون کاری از دستش برنمیاد. من نمیگم بی عیب بودم . اصلا از اولش مشکل خودم بودم. خود کم بینی و سازشگری و تو سری خور بی مورد.

سلام دوستان
ببخشید که در تاپیک قبلی از موضوع مطرح منحرف شدم
چیز دیگه ای که ذهن منو مشغول کرده اینه که من واقعا نمی تونم به مردان مطلقه اعتماد کنم . ناخودآگاه باورم شده ، چون حق طلاق با مردان هست ، اصولا هیچ دختری بی دلیل از مردش جدا نمیشه . موارد کلاهبرداری مهریه و مالی انگشت شماره . دلایلی که مردان مطلقه برخورد کردم به عنوان دلیل جدایی میگن واقعا عجیب و غریبه
اکثرا با مورد خود بنده در قسمت مالی یکی هست . یعنی توقعات مالی نامعقول از زن یا خانواده اش .

سلام، خواهر عزیزم برای انجام اشتباه دوم عجله نکن! شما ازدواج و بچه دار شدن رو هدف گرفتی و میخوای در هر صورتی لوازمش رو جور کنی! اینجوری نه به هدفت میرسی نه به آرامشی که الان نداری. من یک مرد هستم، با زندگی زناشویی پر از پستی و بلندی، مردها تنها در دو صورت شرایطی رو که شما گذاشتی میپذیرن:1) واقعا عاشق شده باشن که این به معنای چشم پوشیدن از عیوب شما و انجام انتخابی احساسی، تجربه نشون داده اتیش عشق که بخوابه و عقل به کار بیفته شرایط عوض میشه و اعتراض ها و ناسازگاری های مرد شروع میشه...2) آدم بی فکری باشه که فقط برای به دست آوردن شما با توجه به اینکه از نظر شرایط از شما پایین تره، این شرایط رو قبول میکنه، یک همچین مردی هم وقتی به مرادش رسید چون بی فکر هست نمیتونه زندگی رو جمع کنه و شما نمیتونید بهش تکیه کنید و تمام عمر باید تر و خشکش کنید هرچند مدیر یک شرکت باشه، مهارت زندگی زناشویی با مهارت کاری فرق میکنه خیلیا هستن استاد و مدیر خوبی هستند اما همسر خوبی نیستند.
مردی که شرایط شمارو قبول کنه دیگه اسمش مرد نیست و نمیتونید برای اداره یک زندگی بهش تکیه کنید.

سلام، خواهر عزیزم برای انجام اشتباه دوم عجله نکن! شما ازدواج و بچه دار شدن رو هدف گرفتی و میخوای در هر صورتی لوازمش رو جور کنی! اینجوری نه به هدفت میرسی نه به آرامشی که الان نداری. من یک مرد هستم، با زندگی زناشویی پر از پستی و بلندی، مردها تنها در دو صورت شرایطی رو که شما گذاشتی میپذیرن:1) واقعا عاشق شده باشن که این به معنای چشم پوشیدن از عیوب شما و انجام انتخابی احساسی، تجربه نشون داده اتیش عشق که بخوابه و عقل به کار بیفته شرایط عوض میشه و اعتراض ها و ناسازگاری های مرد شروع میشه...2) آدم بی فکری باشه که فقط برای به دست آوردن شما با توجه به اینکه از نظر شرایط از شما پایین تره، این شرایط رو قبول میکنه، یک همچین مردی هم وقتی به مرادش رسید چون بی فکر هست نمیتونه زندگی رو جمع کنه و شما نمیتونید بهش تکیه کنید و تمام عمر باید تر و خشکش کنید هرچند مدیر یک شرکت باشه، مهارت زندگی زناشویی با مهارت کاری فرق میکنه خیلیا هستن استاد و مدیر خوبی هستند اما همسر خوبی نیستند.
مردی که شرایط شمارو قبول کنه دیگه اسمش مرد نیست و نمیتونید برای اداره یک زندگی بهش تکیه کنید.

اسیر سرنوشت گرامی ،
خدمت شما عرض کنم که من هم عجله ای برای اشتباه دوم ندارم . اینکه کسی شرایط منو بپذیره اسمش مرد نیست رو اصلا قبول ندارم . یعنی ازدواج اول که گفت حرف مهریه بزنی بهت میفهمونم با کی طرفی ... با اون سرگذشتی که من نوشتم مرد بود ؟ اون که من باید برای رابطه جنسی از این دکتر به اون دکتر میبردمش. اتفاقا فهمیدم وقتی مردی ایرادی اساسی داره ...مثلا مشکل جسمی یا هدفش یه عمر زندگی نیست .... هیچ شرطی هم قبول نمیکنه .
ضمنا ایشون هم به سادگی قبول نکردند . مدتی که کامل انصراف دادند و رفتند و دورهاشونو زدند و دوباره برگشتند . مسلما من اگر سابقه ازدواج نداشتم نه با همچین شخصی وارد مذاکره میشدم نه ایشون شرط های منو قبول میکرد . ایشون با توجه با سابقه من و شناخت خانوادگی اطمینان حاصل کرده نه من دنبال مهریه ام و نه طلاق .
از نظر من نه کسی که هیچ تضمینی نمیده نشون دهنده مردانگی هست و نه کسی که شرایط منو بپذیره . کاربر محترم ، قانون ازدواج ایران مشکل اساسی داره و من حقیقتا نمیدونم چرا فکری به حال آن نمیکنند . طلاق گرفتن باید برای زن و مرد مساوی مشکل باشد نه برای یکی کندن کوه قاف و برای دیگری بدون دلیل . اگر مرد حق طلاق بی دلیل داشته باشد لااقل زن هم داشته باشد . هر چند من این رو نمی پسندم باید زمان جدایی و موانع جدی در کار باشد .
در مورد اینکه مرد رو باید تر و خشک کرد منظورتون رو نفهمیدم . اصولا من کمتر مردی دیدم که حتی خرج زندگی رو تنهایی بتونه بده . یعنی همین یه کار رو هم که طبیعت و قانون بر دوششون گذاشته نمی توانند به تنهایی انجام بدهند چه برسه به جمع کردن زندگی .
یادمان باشه اصولا ازدواج و مهریه و .... پایه دینی داره و مرد در طبیعتش نیست پای یک زن بماند . مرد اگر مرد باشه از همون اول کاری میکنه که دل و ذهن شریک زندگیش آروم باشه و بار ترس جدایی رو دوش خودش میاندازه . نه مثل من که فکر کردم بدون مهریه و بدون حق طلاق برم به جنگ زندگی و بار و ترس همه چی رو به دوش بکشم . آخرشم طلاها و پس انداز خودم رو بدم بابت رستوران ها .
از نظر من مهریه و حق طلاق در ایران حداقل حقوق هایی ست که زن باید داشته باشه تا در ازدواج به سبک ایرانی و قانون غلط ما حداقل آسیب نبیند و مال و جانش رو نبازد .
یه دادگاه خانواده برید و ببینید در حال حاضر مردان زنان را می چاپند یا زنان مردان را.

در ادامه باید اضافه کنم ، متاسفانه یا خوشبختانه بنده هرگز در زندگی روی کسی حساب نکردم که از این به بعد بکنم.
در واقع دنبال همراه هستم نه کوله بر زندگی خودم. بنده حتی یکبار هم خواستگار هم سطح نداشتم چه برسه بالاتر که باری از دوش من بردارد و همین مورد هم همین که کار داشت و میگفت هزینه های خودت را بده برای من جای بسی خوشحالی بود و من هم راضی بودم ولی نمی دونستم توقع در طول زندگی بالا میره و درخواست ها شروع میشه.ضمنا از اینکه من باید هزینه های ivf رو بدم ناراحت نبودم از اینکه جسمم تحت فشار میرفت و ایشون نمیخواست کلا بچه ناراحت بودم و البته تنهایی. حق ابراز ناراحتی برای پنهان کردن مشکل ایشون هم نداشتم .خیلی راحت میگفت حالا که فهمیدی بیا طلاقت بدم برو با هر کی دلت خواست ازدواج کن !!! مگه ازت پول خواستم بابت طلاق !!!!
خب حالا یکی مثل من که ترس از آبرو داره و ترس از طلاق ، خب با کوچکترین تهدید به طلاق کوتاه میاد دیگه . چکار کنه؟
خلاصه اینکه من دنبال تر و خشک نکردن کسی نیستم .اتفاقا زن لذت میبره از مدیریت مرد و تر و خشک کردنش. دنبال تکیه گاه هم نیستم. همین که بار نباشه کافیه. نه اینکه من دلم نخواد . زمانه عوض شده مردها مثل قدیم مرد نیستند که هیچ ، احتیاج به هزار جور تکیه گاه دارند خودشون.

سلام، اینکه گفتم مردی که شرایط شما رو قبول کنه مرد نیست منظورم شرط حق طلاق بود، ببینید زن یک موجود احساساتی است و هر اتفاق پیش پا افتاده ای در زندگی رو بزرگ میبینن چون جزئی نگر هستند فکر میکنند دنیا به آخر رسیده، اگه حق طلاق دست همچین موجودی باشه به نظرت آمار طلاق الان کمتر از 90 درصد بود؟ خانم ها احساساتشون بالا پایین زیاد داره، الان تصمیم میگیرن فردا پشیمون میشن، نمیشه حق فسخ ارتباط مهم ازدواج رو به دست زن داد، باید دست مرد باشه چون سهم عقلش از احساسش بیشتر هست، حالا این وسط آدم مریضی مثل شوهر سابق شما پیدا میشه از این سو استفاده می کنه، این دلیل نمیشه که بگید قانون مشکل داره و حق طلاق باید دست زن باشه.... بگذریم در مورد زندگی قبلی شما من از تصمیماتتون حیرت کردم به خدا، طلب مهریه نکردن و خرج مراسم عروسی رو دادن و تحقیق درست حسابی نکردن ... خیلی ناشیانه کار کردید و نمی دونم اطراف شما ببخشید فرد عاقلی پیدا نمیشه راهنماییتون کنه، این مواردی که شما زیر بار رفتید از حقوق بدیهی خانمهاست.
شما روحیه خوبی دارید با گذشت سختکوش مهربان مسئولیت پذیر، اینها خصوصیات خوبی هستند که هر خانمی نداره، باید از بابت اینها به خودت افتخار کنی...
اما در کنار همه این خصوصیات خوب یک مقدار اعتماد به نفست از نظر انتخاب همسر ضعیف هست و کمی به اصطلاح آشفته و گیج نشون میدی (البته خودم کمی این خصوصیات منفی رو دارم)...
دقت کن ببین برای چی میخوای ازدواج کنی الان؟ برای داشتن بچه؟ برای دراومدن از تنهایی؟ برای خلاصی از حرف مردم؟ نگرانی از بالا رفتن سن؟
منتظر جواب شما هستم