در آستانه جدایی هستم برای التیام دردهایم چه کنم؟

به نظر من دچار بد بيني افراطي شديد و تمام نيت ها و انگيزه هاي شوهرتون رو منفي مي بينيد . كارهاي بدي كه كرده قبول دارم ولي در خصوص نيت ها و انگيزه هايي كه براي برگردوندن شما داره ، منصفانه برخورد نكرديد . براش ميصرفه يعني چي ؟ اين نگاه شما براي زن و شوهرها خوب نيست . البته كه بايد براي همديگه بصرفيم ! ولي اينجوري بيان كردن قشنگ نيست . اگر گفته بايد با كفن مي رفتي هم حرف خوبي زده و نشون ميده شما رو تا پايان عمر ميخاد . اون قلدر بازي ها هم كه عادي هست و انتظار نداشته باشيد دوباره ماشين رو گل بزنه و بياد دنبال شما

ولي قبول دارم كه بايد مقداري متنبه بشه و مقداري اطمينان پيدا كنيد كه فحش دادن و كتك زدن تكرار نميشه . الباقي حرف ها تون به نظرم خوب نبود . بعداً بيشتر صحبت مي كنيم

سلام دوستان
آقا بهزاد ممنون از پیگیریتون
اینکه بدبینم قبول دارم ولی براحتی نمیشه اعتماد از دست رفته م برگرده ازش بدقولی دیدم خیلی زیاد، میدونم ثبات نداره و تحت شرایط مختلف تصمیمش عوض میشه
مساله دوم خانوادمه قبلا که خطاییم نداشتن باهاشون لج بود و به هر بهانه ایی احترامی میکرد و هر مشکلی رو به اونا ربط میداد و فحش بارانشون میکرد
الان میدونه پدر و مادرمم با طلاق موافقن بیشتر ازشون کینه داره و میگه باید دورشونو خط بکشی و من میدونم اگه بخواد کاری میکنه که نتونم هیچوقت ببینمشون واین اصلا برام قابل تصور نیست
مساله بعدی اینه که روحا و قلبا میخوام جدا شم یعنی آرمشمو در طلاق میبینم میدونم بعد طلاقم مشکلاتی روبرومه ولی کشش اون زندگی پر از تنشو ندارم
بهتون گفتم که بهم فرصت فکر کردن داد و قرار شد اگه خواستم برگردم باهاش تماس بگیرم و اگرم تماس نگرفتم یعنی رو تصمیمم برا جدایی موندم
دیشب پیام داد که با سکوتت فهمیدم منو دیگه نمیخوای ولی من تا آخر عمر طلاقت نمیدم
صبح دم در مدرسه م بود بازم اصرار کرد که باهام کار داره ، ایندفه التماس میکرد دیگه چیزی ازون همه غرور و تکبر نمونده بود گریه میکرد گفت هیچوقت اسم طلاقو نیار
گفت بهت تعهد میدم که تا آخر عمرم بهت وفادار باشم و هیچوقتم بچه نخوام
حالش خوب نبود راضی نبودم با این وضع ببینمش انتظار نداشتم واسه نبودنم اینقد بهم بریزه
دلم طاقت نیاورد و چیزایی که نباید میگفتمو گفتم
گفتم برام همه دنیام بودی هر وقت گفتی بمیر میمردم و هر وقت میخواستی باشم تمام وجودم بودن میشد برات
هیچوقت نخواستی درکم کنی منم محبت میخواستم توجه و احترام میخواستم وقت دلتنگیام آغوشتو میخواستم بچه دار نشدن برام عین عذاب بود
بجای اینکه سنگ صبورم باشی طعنه میزدی با کارات حساسم میکردی همیشه این ذهنیتو داشتم که منو نمیخوای و بالاخره یه روزی میگی زن میگیرم و گفتی
بهش گفتم چرا باید این اتفاق میافتاد تا بفهمم برات ارزش دارم؟ گفت قبول دارم بد کردم ولی از الان تا اخر عمر دیگه کاری ندارم جز جبران بدیهام
اینقد برام خوب بودی که الان به این روز افتادم و نمیتونم ازت دل بکنم
ازم خواست برگردم و دیگه طولش ندم
دوستان عزیز سردرگمم پر از تردید و تضاد اینهمه رفتار متناقضو نمیتونم هضم کنم من خودمو برا جدایی آماده کرده بودم فکر میکردم اونم از خداشه چون بارها گفته بود برو و دست از سرم بردار
آقا بهزاد بخدا نمیخوام از موقعیت ضعیفش سواستفاده کنم امروزم که با این حال دیدمش از خودم بدم اومد
هیچوقت راضی به این نبودم ولی الان چی؟ الان که پدر و مادرمم نمیخوان برگردم خودم چی با اینهمه سرخوردگی و دلشکستگی ..

خواهش میکنم دوستان نظرتونوبگید برام مهمه من جایی نمیتونم حرف بزنم افکارمو نمیتونم متمرکز کنم به تمام معنا سردرگمم شاید حرفاش بخاطر ترحم و دلسوزیه شاید وجدانش ناراحته و اینارو میگه ولی قلبا منو نمیخواد اگه برگردمو تمام قولاش یادش بره و بگه پشیمونم
اگه تا آخر عمر بچه دار نشم چرا بپام بسوزه چون بد نبودم در حقش باید انتظار داشته باشم از حق پدریش بگذره من میدونم چقد بچه دوست داره
من با اینهمه افسردگی و دلمردگی میتونم دوباره همون باشم؟؟؟؟؟
اینا همش احساسات و هیجان زودگذره چطور اعتماد کنم؟؟؟؟؟؟؟؟؟
قبلنا بارها بهش فرصت دادم و از خطاهاش گذشتم ولی بازم روز از نو روزی از نو حتی میدید چی ناراحتم میکنه روش زوم میکرد
اگه اینبارم همینطوری باشه چی؟؟؟؟؟؟ یا شاید هیچوقت فکر نمیکرده بخوام برم و ایندفعه باورش شده تصمیمم جدیه به خودش اومده ؟
شاید میدونه آدم احساساتی هستم دست گذاشته همونجا
چرا اینطوری شدم چرا نمیتونم فکر کنم کاش همه چی خواب باشه چرا اینقد حالم بده .................................................. ............

محبت و دوست داشتن که خیلی ارزش داره، تو این دوره و زمونه که بیشتر آدما بویی از عاطفه نبردن خیلی خوبه که این مرد دوستت داره،ودوس داشتنش هم زلاله و یک رنگه،کاش یه راهی بود که آقا غوله یه خورده رفتارای خوبی یاد بگیره، راستی این رو دوست داشتنت هم حسادت داره،یه کی باید این میونه رو بگیره که خانواده ات جلوش ظاهری هم که شده تحویلش بگیرن و دعوتش کنن و از تو بخوان که باهاش آشتی کنی و یه خورده تعریفش رو بکنن تا خانواده ات رو ازت نگیره، من 8 ماهی هست طلاق گرفتم خیلی هنوز برام سواله آخه چرا محبتایی که کردم اینقدر بی نتیجه بود و تو قلب سنگی اون خانواده و پسرشون جایی نداشت، بهت تبریک میگم که این ّآقا اونقدر دلش پاک هست که زبون محبت رو میفهمه و قدردانه، البته تو هم زن با ارزشی هستی برات آرزوی دنیا و آخرت خوب دارم:72::72::72::72::72::72::72::72::72::72:

من یه راهی بذهنم رسید که خانواده ات دعوتش کنن و کلا تو زندگیتون ظاهرا هوای اون رو داشته باشن و دعوتش کنن براش کادو بگیرن ، تا هم بتونن با تو رفت و امد کنند و هم بابات جای پدر نداشته شوهرت رو بگیره ( یامه گفتی بابای شوهرت خیلی پیر بوده که شوهرت بدنیا اومده) ، این مرد میترسه که خانواده ات رو بیشتر از اون دوست داشته باشی و و جای شوهرت رو برات بگیرن، حالا اگه خانواده ات دعوتش کنن وپیش اون از تو خواهش کنن که برگردی سر زندگیت واشتباهاتش رو بروش نیارن و ازش تعریف کنن وبهش بفهمونن که مثلا دوستش دارن،و بعد از آشتی کنون هم مرتب دعوتش کنند و تو کاراشون شریکش کنن مثلا مسافرتا ، کارایی که یه مرد به پسرش میگه ،یه کاری کن پدرت براش پدری کنه، تازندگیت یه رونقی بگیره، کم کم رابطه خوب با زنش رو از بابای خودت یاد میگیره چون شوهرتو ضعفش محبته و وقتی محبت ببینه بهتر میتونه محبت کنه

دوست عزيز من قبلا هم پيش بيني كرده بودم كه ايشون داره وارد موقعيت ضعيفي در برابر شما ميشه و تمام نظراتم رو براي مواجهه با اين شرايط عرض كرده بودم . رفتارهاي شوهر شما متناقض نيست و قابل پيش بيني هست و من كامل دركش مي كنم . دوست داشتنش واقعي ابراز شده و در اين ترديد ندارم ولي تكرار شدن رفتارهاي بدش هم هيچ تضميني نداره و نياز به زكاوت شما در بهره برداري از اين نقطه عطف در رابطه داره . ضمن اينكه بايد با انصاف برخورد كنيد بايد نقشه ي راه محكمي داشته باشيد و از ايشون قول مردانه بگيريد كه اون ترس هايي رو كه اشاره كرديد پيش نياد . بچه دار نشدن يك تهديد بزرگ هست و راجع به اون مطمئن نيستم . ولي نزاريد خانوادتون بجاي شما تصميم بگيرن . به نظر من حتماً يك فرصت به صورت مشروط به اين بنده خدا بديد و مراقب غرورش هم باشيد چون اگر خورد يا له بشه ، به درد شما هم نميخوره و حتي ممكنه جري بشه و براتون مشكل درست كنه . پيشنهاد آخيش براي ترميم ارتباط همسرتون و خانوادتون خوبه و توصيه مي كنم با درايت از اين فرصت بهره برداري كنيد . براي طلاق زياد دير نميشه ! فعلاً يك شانس مجدد به اين كودك درب و داغون بديد ولي چك سفيد إمضاء نديد و با شرط و شروط منصفانه جلو بريد . براي طلاق عجله نكنيد ، حالا ٦ ماه هم دوباره يك تست بگيريد ، طوري نميشه . . .

آخیش عزیز متاسفانه خونوادم ازش دلگیرن حرفایی که شوهرم در موردشون گفته به گوششون رسیده(من هیچوقت مشکلاتمو با خونوادم مطرح نکردم ) و هیچکدوم از اعضای خانوادم مخصوصا پدرم دل خوشی ازش ندارن دلایل کافی هم دارن اگه بخوام روراست باشم از ته دل دوست داشتم همچین شرایطی پیش بیاد یعنی شوهرم بتونه موافقت پدرمو جلب کنه و پدرم ازم بخواد بهش یه فرصت دیگه بدم
ولی غیر ممکنه
آقا بهزاد عزیز بینهایت ممنونم ازتون
اینکه میگم رفتارش متناقضه چون هربار خیلی جدی میگفت دیگه نمیخوامت و تکلیفتو روشن میکنم اینقد گفت که تحملم سر اومد الان که ازش دورم خودشو به در و دیوار میزنه
قبلا هم گفتم ورای همه بدیهاش دوسش دارم و همیشه فکرکردم این حس یکطرفه س الان که با این رفتارش مواجه شدم شوکه م کاش یک هزارم رفتار امروزشو قبل اینکه تصمیم جدایی رو بگیرم داشت
دوستان عزیز اگه بخوام به شرایط برگشت فکر کنم قبلش باید مطمئن باشم پدرم راضیه ،نمیتونم رو حرف پدرم حرفی بزنم

خب با بابات حرف بزن ، راضیش کن، پدر ومادر ها واسه خوشبختی بچه اشون کم نمیذارن، اگه بابا مامانت کاری هم بکنن برای گذشت از اشتباهات آقات نیست برای خوشحالی توئه، بنظرم راضی کردن بابات نباید کار سختی باشه ، به قول اعضا واسه طلاق دیر نمیشه 6 ماه دیگه هم میشه بری، شایدم رابطه اشون با هم خوب بشه رو زندگی تو اثر مثبت داره از استرس هات کم میشه دکترا گفتن مشکل واسه بچه دار شدن ندارین ، اضطرابت که کم بشه شاید بچه دار شدی، پدر ها خیلی با گذشتن شوهرسابقم بابامو زده بود اما بابام واسه زندگی من هنوز سعی میکرد که طلاق نگیریم،من از بابام بخاطر حماقت شوهرم خجالت میکشیدم والا خیلی رو محبت پدرت حساب کن

اینکه نمی تونید روی حرف پدرتون حرف بزنید ، از نظر من بسیار بی ربط بیان
فرمودید. شما می تونید ضمن احترام بی نهایت به پدرتون ، نظر خودتون رو
اعمال کنید !!! هیچ کس مثل خودتون در بطن رابطه نیست و شایستگی تصمیم
گیری نداره . حالا میخاد پدر باشه یا کس دیگه . در ضمن شما دیگه اون دختر
کوچولو نیستی و خودت شوهر کردی و صاحب تجربه و شناخت هستی . این حرف شما
که نمی تونید روی حرف پدرتون حرف بزنید ، یک خطای آشکار هست و نشون میده
احترام به پدر رو با «حق تعیین سرنوشت» توسط خودتون قاطی کردید


خداوند تبارک و تعالی اذن پدر رو هنگام ازدواج اجباری کرده . ولی برای
برگشتن زن و شوهر به هم حرف دیگری زده !!! می فرماید «اگر زن و شوهر پس
از جدایی ، آهنگ بازگشت به یکدیگر کردند ، مبادا کسی از میان شما مانع آن
شود» در جای دیگه می فرماید «بازگشت زن و شوهر به یکدیگر پس از جدایی ،
اگر می دانستید ، برای همه شما پر برکت تر است» دقت کنید که کلام خدا مو
به تن آدم سیخ میکنه . داره تهدید میکنه که مبادا کسی بیاد وسط و دخالت
کنه . فوق العاده زیبا و عمیق بیان شده و بجز آدم هایی که موضوع رو تجربه
کرده باشن ، عمق درستی اینا رو کسی درک نمیکنه . اون اذن اول حتما درست
مطرح شده و اون تهدید دوم که میگه مبادا کسی مانع بازگشت زن و شوهر به هم
بشه باز به نظر من حرف تکان دهنده و زیبایی هست . شاید بعضی از دوستان
اعتقادی به دین نداشته باشن ولی بنده 7 مرتبه قرآن رو به فارسی دقیق
خوندم و چیزی زیبا تر از اون سراغ ندارم . البته نمیخام افکار خودم رو
تحمیل کنم به کسی . . .


شوهر شما همیشه شما رو دوست داشته و همیشه در حال دست و پا زدن بوده !!!!!


فرمودید «هربار خیلی جدی میگفت دیگه نمیخوامت و تکلیفتو روشن میکنم» خوب
منظورش این بوده که مطابق میل من رفتار کن و من دارم از تهدید استفاده می
کنم تا مطابق میل من رفتار کنی


بجز تفسیر بالا ، اون تهدید به طلاق هیچ بار مفهومی دیگری نداشته !! فقط
نشانه ناتوانی ایشون در تغییر رفتار شما بوده که نوعی دست و پا زدن هست
اگر درست دقت کنید


باز میگم . فقط خودتون این صلاحیت و حق رو دارید که در مورد سرنوشت
خودتون تصمیم بگیرید . حتی اگر تصمیم شما غلط از آب در بیاد صد شرف داره
به اینکه اختیار خودتون رو دست نفر سوم بدید . حتی اگر اون نفر سوم
پدرتون باشه . ولی ایرادی نداره اگر با هم مشورت کنید . به نظر من در
صورت مشورت پدرتون نرم میشه . ولی مشکل اینه که هنگام مشورت شما نمی
تونید همه چیز رو بگید و اگر همه چیز رو بگید هم اصلاً خوب نیست !!!!!!


به خاطر همینه که میگم احترام به پدر رو با حق تصمیم گیری خودتون قاطی
نکنید . تصمیم با شماست . شاید ظرافتی در کلام قرآن باشه که امروز برای
شما ملموس نباشه . . .

شوهرت با تمام بدیهایی که داره شما را عاشقانه دوست داره

به نظر من شما الان نمی تونی منطقی تصمیم بگیری چون خانوادت و خودت خیلی ازش عصبانی هستید الان در مورد جدایی یا زندگی تصمیم نگیر (این خیلی اشتباهه که در اووج عصبانیت تصمیم به طلاق گرفتی )

اما باید بدونی خواسته های منطقی ات چیه و به شوهرت بگی که چی می خوای

باید بدونی برا برای زندگی با شوهرت از چه چیزایی باید بگذری و درمقابل چی داری ( یه شوهر عاشق پیشه که حاظر باشه به خاطر همسرش عوض شه چیز کمی نیست )


یه سوال :
شما مطمئن هستی بعد از جدایی و طلاق می تونی با مرد ایده الت ازدواج کنی ؟
مطمئن هستی با ازدواج مجدد صاحب فرزند میشی ؟

دوستان خوبم از همتون ممنونم
آخیش عزیز پدر و مادرم بیش از حد روی من حساسن مخصوصا پدرم چون بخاطر ازدواج من خودشو مقصر میدونه بااینکه هیچوقت مشکلاتمو باهاشون در میون نذاشتم
و همیشه وانمود کردم که همه چی روبراهه ولی اثری نداشته پدرم بارها گفته که از وقتی تو ازدواج کردی یک شب خواب راحت نداشتم
شوهرمم رفتارش باهام پیش خونوادم خوب نبود توی هیچ مراسمی همرام نبود منم خیلی از رفت و آمدارو محدود میکردم ولی بعضی وقتا نمیشد مثلا عید فطر و قربان یا عید نوروز یا مراسم فارغ التحصیلی برادرام، نمیشد نرم چون هر بار پدرم زنگ میزد و رسما دعوتمون میکرد ولی اون نمیومد به هزار و یک ترفند متوسل میشدم ولی قدم از قدم برنمیداشت و علنا میگفت احترامی براشون قائل نیستم
ولی برا خانواده خودش برعکس کوچکترین دورهمیها رو میرفتیم جاهایی که اصلا حضور ما لازم نبود ولی حتما بودیم و خیلی موارد دیگه
توی تابستونم بعد از یه دعوای خیلی سنگین و البته بیمورد زنگ زد به بابام که بیا دخترتو ببر
پدرم اومد و ازش خواست بشینه مشکلو حل کنیم ولی خیلی بی اعتنا رفت
اونروز پدرم خیلی اصرار کرد که باهاش برم ولی نرفتم و گفتم تقصیر من بوده
سر و صورتم کبود بود و پدرم خیلی ناراحت بود گفت چه تقصیری داشتی که این بلا رو سرت آورده هر کاریم کرده باشی حق نداشت اینکارو بکنه
پدرم خیلی باهام حرف زدحرفاشم منطقی و درست بود ولی بازم رو حرف خودم موندمو طرف شوهرمو گرفتم
باوجودیکه جلوی چشام به بابام توهین کرد و از خونه رفت بیرون و غرور بابامو شکست باوجودیکه میدونستم بابام دیگه آروم و قرار نخواهد داشت و دیگه هیچکدوم از ظاهرسازیامو باور نمیکنه ولی ازش خواهش کردم نادیده بگیره بجای شوهرم ازش معذرت خواستم و به پاش افتادم که منو ببخشه
شوهرم که اومد با تمسخر گفت باباتم حاضر نشد ببردت اونام تورو نمیخوان به زور بهم چسبیدی و ..............
الان خانوادم فکر میکنن بخاطر نازاییم شوهرم باهام بدرفتاری میکنه میگن قبول کن این ضعف خیلی مشکل سازه و اون آدمی نیست که با این مشکل منطقی برخورد کنه
میگن بیشتر از این خودتو تحقیر نکن و از زندگیش برو بیرون
آقا کمال من قبلا گفتم شوهرمو دیوانه وار دوست دارم وگرنه همون اوایل ازش دست میکشیدم و مطمئنم حتی ازش جدا هم بشم فراموش کردنش خیلی برام سخت خواهد بود
پس هیچوقت نمیتونم به ازدواج مجدد فکر کنم و از طرفی با وجود ضعفی که در باروری دارم هرگز وجدانم راضی نخواهد شد که یه نفر دیگه رو از داشتن فرزند محروم کنم
باید این دردو تا آخر عمرم تنهایی به دوش بکشم
پدر و مادرم غیر از خوشبختی من چیزی نمیخوان و اونقد منو دوست دارن که نمیتونن ببینن شوهرم داره بخاطر این ضعف آزارم میده اونا از ماجراهای این چند روز خبر ندارن
یعنی غیر از این سایت به هیچکس چیزی نگفتم و مطمئنم اگه بهشونم بگم باور نمیکنن چون بهش اعتماد ندارن
آقا بهزاد عزیز من نمیشناسمتون ولی از خدا میخوام هر چی از خدا میخواین بهتون بده این مدت پیگیر مشکل من بودین و خیلی خوب راهنماییم کردین
حرفاتون درسته ولی چیکار کنم که این وسط موندمو کاری ازم برنمیاد شوهرمم میگه دوسم داره ولی حاضر نیست بیاد و دل پدر و مادرمو بدست بیاره میگه خودت باید بیای
پدرم بیماری قلبی داره و مادرم فشار خون بالا چطور بهشون بگم اون منو میخواد ولی حاضر نیست با شما حرف بزنه اون منو میخواد ولی باید دور شماهارو خط بکشم
میدونم زندگی منه ولی اینم میدونم دل پدر و مادرم همیشه آشوبه و خدای نکرده اگه صد سال دیگه هم یه تار مو از سرشون کم بشه مطمئنم مسببش منم و هرگز خودمو نمیبخشم
پدر مادرم غیر از من 3 تا فرزند دیگه دارن ولی روی من خیلی افراطی حساسن من چه طلاق بگیرم چه برگردم خوشبخت نخواهم بود چون اگه قبول کنم شوهرم منو میخواد با طلاق گرفتن یه مرد عاشق پیشه ولی کودک صفتو از دست میدم کودکی که معلوم نیست کی میخواد بزرگ بشه و برا من شوهری به تمام معنا باشه (اینو که میگم واقعا برام شده یه رویا یه شوهر که بتونم بهش تکیه کنم و بدونم تو سختیا همرامه) با طلاق گرفتن باید سنگینی بار مطلقه بودن و همراه درد نازاییو حسرت زجرآور مادر نشدنو بدوش بکشم و شوهری رو فراموش کنم که بینهایت دوسش داشتم و براش از عمر و جوونیم مایه گذاشتم
اگه بخوام برگردم دل شکسته پدر و مادرم عذاب لحظاتم خواهد بود و اینکه با کوچکترین تنشی شوهرم بخواد اونا رو به باد ناسزا بگیره روح و روانمو نابود میکنه چون میدونم شوهرم اخلاقای بدشو نمیتونه ترک کنه

بنظرتون فقط دوست دا شتن کافیه فقط اینکه قبول کنه بهم وفادار باشه و بچه نخوادکه البته اینو الان میگه که داره منو ازدست میده و مستاصل شده (شاید منصف نیستم اون حاضره از پدر شدن بگذره و حتی اگه در حد حرفم باشه خیلی باارزشه) اون اگه منو میخواد باید به خودم و خونوادم احترام بذاره باید مسئولیت پذیر باشه اون میگه جبرا ن میکنم ولی از الان داره میگه خانوادتو حذف کن بعد بیا پیش من اون میدونه پدر و مادرمو چقد دوست دارم اصلا کیه که پدر مادرشو نخواد اونم پدر مادری که خوبی و نجابت و اصالتشون زبانزده
چرا باید فقط یکیشونو بخوام منی که با تب کردن یکی از اونا هزار بار میمیرم چطور روشون خط بکشم مگه با این وضع میشه زندگی کرد این چه دوست داشتنیه

هیچ نیازی نیست بین شوهرتون و خانواده تون یکی رو انتخاب کنید . به دلیل اینکه خانواده شما به شوهرتون بی حرمتی نکردن ، ایشون دلیل موجهی نداره که شما رو مجبور کنه دور اونها رو خط بکشی

از این حال و روز شوهرت استفاده کن و مجبورش کن حرف حساب توی کله اش بره . یعنی مثل آدم رفتار کنه . هم شما رو کتک نزنه و فحش نده و هم اینکه بزاره شما بری پیش خانواده و از این بچه بازی دست برداره .

شما نباید از موقعیت ضعیف ایشون سوء استفاده کنی و خواسته های بی منطق داشته باشی ، چون در بلند مدت مجددا مشکل بوجود میاد . ولی برای قبولاندن خواسته های منطقی میتونید بی رحم باشید !!

به احتمال فراوان ، شوهر شما کم کم وارد شرایطی میشه که تمام خواسته های منطقی و غیر منطقی رو قبول میکنه !! چون قبلا بد کرده و الان مجبور به عقب نشینی هست . هر چه بیشتر زمان بگذره هم اوضاعش بد و بدتر میشه

ولی شما به دلیل اینکه خواسته های غیر منطقی ، بصورت پایدار اجرا نمیشن و از جانب یک آدم منصف درخواست نمیشن ، اونها رو بزار کنار ولی خواسته های منطقی رو بیرحمانه مطالبه کن . این حق شماست و حتی برای شوهرتون هم بهتره !!

پدر و مادرتون رو هم با حرف زدن آرام کنید . این دیگه کار شماست . اگر شوهرتون در این زمینه گامی برداره نشان از مردانگی خواهد بود ولی مجبورش نکنید . اگر خودش خواست اینکار رو بکنه ارزش داره . در غیر این صورت ارتباط زورکی 2 زار ارزش نداره و همون بهتر که نیاد به دیدن پدر و مادرتون . ولی قول میدم پدر و مادرتون هم نرم میشن ولی همچنان به یاد آیات قرآن در زمینه وضعیت کنونی خودتون باشید . یعنی حق تصمیم گیری منحصرا برای خود شماست . . .

اگر من رو نمیشناسید ، چیز زیادی از دست ندادید ، من قبلا مشکلات فراوان داشتم و تا نهایی شدن طلاق هم جلو رفتیم . داستان من در تاپیک های سال های قبل هست و تا حدی به رشد شخصیتی من کمک کرد . ولی فقط تا حدی !!

بذار بابا و مامانت بدونن که داره التماس میکنه،مشکل مردا اینه که وقتی ناراحتن لج میکنن و مشکل زنا اینه که وقتی ناراحتن گریه میکنن و غصه میخورن ، الان هر دوتاتون ناراحتین،بذار اینقدر التماس کنه تا مجبور بشه خودش بره پیش بابات و تو این مدت باباتو راضی کن اگه اومد سمتش به حرفاش گوش بده و جذبش کنه، واسه چی اینقدر دوز غصه رو بردی بالا، من که به مولا قسم از غصه خوردن بیزارم سعی میکنم بجا غصه از مواد غذایی سالم بخورم:18: منوشما هم سنیم الان روزای جوونی ماست خودم شخصا طوری به مسائل نگاه میکنم که آروم باشم آینده رو شادتر ببین، از بیرون به قضیه نگاه کن و تو جهتی برو که دلت آرومتر باشه ، و چون دوستش داری با بابات حرف بزن تا اگه اومد پیشش تحویلش بگیره،

به نظر من متاسفانه آخیش داره توصیه های غلط میکنه که همون مصداق سوء استفاده هست . فعلا وقت ندارم موضوع رو باز کنم ولی تذکر بنده به شما اینه که این کاری که در پست بالا توصیه شده ، کاملا اشتباه ، خودخواهانه و دارای نتایج بلند مدت منفی هست .

نوعی خورد کردن و له کردن شخصیت شوهرتون هست و بعدا بلای جون شما هم میشه . یا حداقل با یک آدم غیر نرمال مواجه میشید . شاید هم هیچ وقت نپذیره که بره التماس پدرتون رو بکنه و بجاش کار به طلاق و شاید بچه بازی برسه .

حتی به خانواده اطلاع ندید که داره التماس میکنه . این در جهت خودخواهی شما و آسیب زدن به غرور شوهرتون هست .

بنظرم بهزاد به عنوان یک مرد بهتر درک میکنه شوهرتون رو تا من که یک خانم هستم، بد نمیگه نباید غرورش رو بشکنی احتمالا بیشتر میزنه به لج بازی و غرور،،،،،،،،،خداییش مردا تا زناشون رو پیر کور نکنن عاقل نمیشن! بعد میگن زنها موجوداتی عجیب غریبن من تو محیط کار بارها شنیدم که آقایون خیلی از رفتارهای پیچیده خانم هاشون ناله می زنن:311:

آخیش عزیز برات خوشحالم که غصه ها سراغی ازت نمیگیرن باور کن منم دلم نمیخواد طرفشون برم و بخدا خیلی هنر کردم که هنوز سرپام همه مشکلات ریز و درشتم به کنار، قبول کردن اجاق کوریم قامتو دولا کرد شاید خیلیا تونستن راحت باهاش کنار بیان ولی برا من به شخصه جانکاه بود ولی هنوز هستم و نمردم!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
آقا بهزاد عزیز منم دلم نمیخواد غرورش بشکنه حتی اگه جدا بشیم دلم میخواد مغرور و مقتدر باشه اصلا راضی به شکستنش نیستم اینطور برای خودم راحتتره حداقلش اینه که نمیگم 8 سال با یه آدم ضعیف نفس به نفس بودم
برا خودم متاسفم که وقتی از همه چیز دست کشیدم و به ناامیدی مطلق رسیدم تازه شوهرم به خودش اومد، وقتی به زمین و زمان بدبین شدم و اعتمادمو به کل از دست دادم و همه چیز برام تمام شد تازه از دوست داشتن برام میگه متاسفم که همه چیز خراب شد و در اوج ویرانی شوهرم میخواد این رابطه رو بسازه
شاید تقصیر خودم بود شاید بیش از حد مدارا کردم و اونقد از بودنم مطمئن بود که فکر کرد هر کاری بکند من سرجام هستم براش زیادی دم دست بودم شاید منصف نیستم ولی دلم خیلی گرفته امروز روز مرد بود هر سال کلی براش برنامه میذاشتم غافلگیرش میکردم دستپختمو دوست داشت براش سنگ تموم میذاشتم ولی امروز نمیدونم کجا بود از حالش خبر نداشتم دلم براش تنگ شده کاش اینقد آزارم نمیداد کاش به امروز نمیرسیدم.........................

عزیزم برا منم دردسر زیاد بوده و هست و باور کن تا این حد که غصه ها زنگ خونه رو سوزندن، ولی من دیگه زنگ رو درستش نکردم!:18::43::43::72::72::72::72::72::72::72 :

دوران واقعا سختیه البته من بعد از سه سال به حال شما رسیدم و شما بعد هشت سال حتما سخت تره...
حرفی واسه راهنمایی کردن ندارم فقط میتونم بگم درک میکنم البته تا حدی

سلام دوستان
امروز 37 روزه که از خونه م اومدم بیرون
این چند روز مرتب پیام میفرسته و ضمن تهدید علیه پدرم ازم میخواد که برگردم مثل همیشه طلبکاره و خودشو محق میدونه
واقعا مستاصل شدم توانی برام نمونده شب و روزم به سختی میگذره معلق و بلاتکلیفم نه فکرم کار میکنه نه عقلم به جایی قد میده توی برزخ گیر کردم گیج و منگ دور خودم میچرخم نمیدونم چرا باهام اینجوری میکنه تا پیشش بودم سراپای وجودش نخواستن من بود برای آزار دادنم از هیچ کاری دریغ نمیکرد حالا که دست کشیدم و دل کندم از زندگی، چرا یادش افتاده بدون من نمیتونه حالا که تصمیم گرفتم به جدایی و خدا میدونه چقد این تصمیم برام سخت بود ،من میدونستم به این مرحله که برسم دیگه برگشتنی در کار نخواهد بود چون میدونستم پدرم تحت هیچ شرایطی نمیذاره برگردم به اون زندگی ، متاسفانه شوهرم نقطه ضعفمو میدونه و داره کاری میکنه که به مرز جنون برسم منکه میدونم اظهار پشیمانیش موقتیه مطمئنم از پدرم کینه گرفته و هیچوقت یادش نمیره با کوچکترین بهانه ای این مسئله رو مطرح میکنه و با شناختی که ازش دارم بی محابا فحش میده و اینقد کشش میده که منو زجر کش کنه بخدا بدبین نیستم ولی میدونم اگه برگردم هم خودش هم خونوادش با طعنه و کنایه روزگارمو سیاه میکنن اونا در هر شرایطی برحقند و من همیشه خاطی ،از نظر اونا شوهرم میتونه هر اشتباهی بکنه و وظیفه من فقط تحمل کردن و دم نزدنه اینکه من خواهان جدایی بودم و پدرمم مصر به طلاق بوده از نظر اونا گناهی نابخشودنیه حتی اگه شوهرمم کوتاه بیاد اونا نمیذارن الان 37 روز از رفتنم میگذره ولی هیچکسی از اعضای خونوادش سراغی ازم نگرفتن من براشون عروس بدی نبودم به گفته خودشون هر جا اسم من بوده باعث سربلندیشون بودم و بهم افتخار کردن ولی اصلا براشون مهم نیستم و ارزشی برام قائل نیستن هیچکس حاضر نیست پیشقدم بشه شوهرمم که فقط محل کارم میاد دلم میخواست محترمانه میومد پیش پدر مادرم و باهاشون حرف میزد برام یکدنیا بود ولی دست گذاشته روی احساساتم داره اذیتم میکنه میدونه دوسش دارم چیزایی میگه که دلم گر میگیره و از طرفیم بابامو مقصر جلوه میده و تهدید میکنه که نذار دیر بشه و من ازت سرد بشم و برم سراغ یه نفر دیگه

آقایونی که خانمتون قهر کرده شما برا اینکه دل خانمتونو بدست بیارید چیکار کردید شما اگه بدونید صددرصد مقصرید و در حق خانمتون ظلم کردید چیکار میکنید تروخدا صادقانه بهم بگید کارایی که شوهرم داره میکنه در شانم هست یا نیست من اهل تعریف و تمجید از خودم نیستم ولی آدم بی لیاقتی نیستم شخصیتم رفته زیر سوال آنقد که شوهرم به چشم یه آدم بی ارزش بهم نگا کرده عزت نفسم از بین رفته اون توی بوق و کرنا کرده که پدرش در حقمون ظلم کرده و اون داره زنمو تحریک میکنه ازون طرفم بمن میگه با پای خودت برگرد وگرنه جات گرفته میشه
من نمیخوام برام کار خارق العاده ای بکنه فقط اینکه توی این شرایطم داره تحقیرم میکنه حالم از خودم بهم میخوره ازینهمه زبونی و خاری خودم لجم میگیره
تصمیم گرفتم سکوت کنم نه چیزی بهش میگم و نه چیزی ازش میخوام فقط صبر میکنم خودمو سرنوشتم دادم دست خدا همه چیرو بهش سپردم گوشیمم خاموش کردم که دیگه پیاماشو نبینم نمیخوام به هیچی فکر کنم من 8 سال دست و پا زدم و این زندگی رو با چنگ و دندون حفظ کردم خسته شدم در هر صورت من زندگیمو باختم

خوب اینکه بره سراغ یکنفر دیگه احتمالش وجود داره . من الان یکبار بیشتر ازدواج نکردم ولی در زمانی که 8 ماه با همسرم متارکه بودم ، رفتم خاستگاری یک دختر خانمی و اونها هم پذیرفتن و نامزد کردیم . شرح حال من توی تاپیک های سال 92 حدود شهریور ماه هست . . .

من قصد داشتم خانم قبلیم رو نگهدارم و در عین حال همسر جدیدی بگیرم . دلیلش رفتار فوق العاده زشتی بود که از خانواده همسرم سر زد و همسرم هم اجازه داده بود که سر بزنه . نمیگم قلبا راضی بود که برادراش لات بازی کنن ولی برای جلوگیری از خیره سری خانوادش هم دست و پا نزد و بعد از اینکه کار به دادگاه رسید هم حتی یک پیامک به من نداد که مثلا متاسفم . بجاش مهریه اجرا گذاشت و دادخواست تهیه مسکن داد . من چندسال قبلش خونه رو به نام برادر زنم کرده بودم و اونها هم پس نمی دادن . مشکلات زیادی داشتیم و این هم کار رو بحرانی کرده بود . بعد از اینکه من رو از خونه خودم با رفتار شرم آوری بیرون کردن ، خانوم من رفت دادخواست داد که چون من خونه ندارم و سال ها تامین نکردم ، حالا دیگه طلاق میخاد .

خوب این خلاصه داستان بود و من متقابلا خانمم رو فراموش کردم و یک بنده خدایی رو نامزد کردم ولی بعدا دیدم که ظاهرا همچنان همون خانم قبلی رو دوست دارم و اون نامزدی رو به هم زدم و اون دختر بدبخت هم واقعاً آزار کشید . . .

اینا رو گفتم که بدونید این احتمال وجود داره که مثلا شوهرتون شما رو نگهداره ولی یک نفر سومی رو هم وارد زندگیش کنه . اینکه من نامزدی رو بهم زدم و برگشتم به خانم قبلیم برای خودم هم قابل باور نبود . شوهرتون میتونه در صورتی که شما بدون عذر موجه نری سر خونه و زندگیت ، شما رو ناشزه کنه و زن دوم رو ضمن حفظ کردن شما بگیره . با توجه به روحیات ایشون این کار بعید نیست .

خوب این یکی از سناریوهایی هست که شما در اون تقریباً نابود میشی ولی اگر کار به بچه بازی برسه ممکنه شوهرتون کارهای دیگری بکنه که من واقعا نمیتونم حدس بزنم . . .

باز می بینم که از نقش پدرتون و دخالت های ایشون حرف می زنید . این کار مطلقا خطاست و شوهرتون رو جری میکنه . من پیشگو نسیتم که شوهرتون در نهایت چیکار میکنه . یه وقت دیدید اومد دست و پای پدرتون رو ماچ کرد و شما رو برگردوند . یک وقت هم دیدید کار به بچه بازی رسید و طرفین وارد تقابل شدید شدن . به هر حال پدرتون حق دخالت نداره و من اینکار رو که ایشون میکنه بد میدونم

به نظر من گوشیتون رو روشن کنید ، جواب بدید و حتی ملاقات حضوری کنید و هر دو طرف منطقی و درست با هم یک تصمیمی بگیرید . هم کار شما بی معنی هست و هم واکنش شوهرتون به کارای شما جالب نیست

من همه تاپیکتون رو نخوندم . شاید حرف هام تکراری باشه.

اینکه می گید صبر کردم و... این انفعاله .

سرمایه گذاری برای بازسازی این زندگی با توجه به صحبت ها و نشانه ها کم هزینه تر است از طلاق وایجاد یک زندگی متاهلی احتمالی بعد از آن.

پس تمام تلاشتون رو برای بازسازی بذارید.


الان فرصت مناسبی هست که با توجه به ابراز علاقه های همسرتون یک سری پوئن بگیرید.

در شرایط فعلی که خانوادهتان را بی طرف نمی بینند وحاضر نیستند به خانه پدری شما برای برگرداندنتان بیایند پیشنهاد مشاوره رفتن رو بدهید.

شرط بذارید که برگشت شما منوط است به رفتن به جلسات مشاوره و اقدام جهت برطرف کردن مسایلی که بینتون وجود داره.

توضیح ندهید چه مسایلی ، اگر راضی به مشاور رفتن شوند تمام مسایل من جمله رفتار ایشون نسبت به خانوادتون رو در جلسات مشاوره مطرح کنید.


اگر قبول کردند به مشاوره بیایند بلافاصله به منزل برنگردید بذارید یه چند جلسه برید بعدا جاده و مسیر مشخص می شه.


گوشیتون رو روشن کنید.

علاقتون به زندگی تون رو ابراز کنید و بگویید که در شرایط روحی خوبی نیستید و احتیاج به کمک دارید ، هم کمک همسرتون هم یک متخصص.

سعی کنید موافقت همسرتون رو برای مشاوره بگیرید.

فعلا در شرایط فعلی در مقام دفاع از خانواده برنیایید.

تاپیکتون طولانی شده تا قفل نشده یک جمع بندی کنید و از گزارش دادن بپرهیزید سعی کنید وارد فاز عملیاتی بشید و اگه لازم شد یک تاپیک جدید باز کنید که انشاالله موضوعش چگونگی بازسازی زندگی تون باشه.

اینقدر هم نا امید نباشید . برای نازایی نزدیک به 99 درصد موارد ، درمان و راه حل وجود داره. امروز یک مطلبی دیدم راجع به روش های درمان برای بارداری بعد از یائستگی در سنین بالا . ببین تا این حد.

راستی اینکه گوشیتون رو خاموش کردید از نظر شوهرتون میشه مصداق همون سوء استفاده از موقعیت ضعیف ایشون . خوب ممکنه تصمیم بگیره که بیاد خونه پدرتون و شما رو برگردونه ، ممکنه هم کار به بچه بازی برسه

حتی اگر بیاد خونه پدرتون و شما رو برگردونه ، بعد ها از دماغ خوتون و خانوادتون در میاره و تلافی میکنه . برای همینه که میگم سوء استفاده نکنید و برید مثل آدم یک تصمیم دونفره بگیرید و خلاص . حالا شما ممکنه یک داستان «حسین کرد شبستری» تعریف بفرمایی که مثلا به دلایل متعدد مشغول سوء استفاده از موقعیت ضعیف شوهرتون نیستید . ولی از نظر ایشون هستید و راستش از نظر من هم اینکارتون غلط هست . جواب ندادن گوشی + دخالت شدید پدرتون ، 2 کار نادرست شما در این شرایط هست . حالا شوهرتون هم 200 کار نادرست داره ولی بهتره برید موضوع رو درست و آرام و 2 نفری بررسی کنید و هیج موقع نباشه که جواب تلفن هم رو نمیدید . حتی بعد از طلاق

این خارجی ها رو دیدید بعد از طلاق به هم در زندگی ها جدیدشون مشاوره میدن ؟؟ ما متاسفانه در طلاق گرفتن هم بی فرهنگ بازی زیاد داریم . در 90 درصد اوقات طرفین به تقابل میرسن و از هم متنفر میشن

دوستان عزیز ممنون از پاسختون
آقا بهزاد نه من نه خونوادم هیچ بدی در حقش نکردیم اون خیلی بچگانه رفتار میکنه توی پیاماش مرتب از پدرم بد میگه همه حرفاش از روی هیاجانات آنی و زودگذره
حرفاش همخو.نی نداره ازین شاخه به اون شاخه میپره و این منو نابود میکنه نمیدونم کدوم حرفشو باور کنم اومدنشم توی محل کارم خیلی زننده س
همونوقتی که من دارم میرم مدرسه دقیقا جلوی در مدرسه بوق میزنه شیشه رو پایین میکشه بیا کارت دارم جلوی شاگردام داد میزنه
ازش خواهش کردم جلوی مدرسه نیاد توی اینشرایط نمیشه حرف زد حرف حرف خودشه اون نمیخواد مشکلو حل کنه اون از نظر خودش داره بهم لطف میکنه
و در قبال این لطفش من باید دور همه رو خط بکشم نمیخواد به حرفام گوش کنه چه برسه به اینکه بخوام براش شرط بذارم
روی رفتار پدرمم میدونم افراطیه ولی کاری ازم برنمیاد


حرفای پدرمو حرفای شوهرمو اینجا میذارم دوست دارم نظرتونو بدونم
پدرم میگن: مگه چندبار دنیا میای و چند بار حق زندگی کردن داری به چه قیمت میخوای این زندگی رو نگه داری حال و روزتو ببین اینهمه اضطراب و نگرانی به چه قیمت بابت چه گناهی داری سختی میکشی تو الان اوج جوانی و شور نشاطی چرا باید افسرده باشی بچه دار نشدنت در اراده تو نیست کار خداست باید باهاش کنار بیای خودت میدونی این آدم از پسش برنمیاد اینو ضعف تو میبینه و فکر میکنه با بودنت داری بهش ظلم میکنی پس به خودش اجازه ی هر کاری رو میده یک سال تحمل کن بخاطر حرف مردم بقیه عمرتو تلف نکن بهت قول میدم آرامشتو بدست میاری منم نمیذارم آب توی دلت تکون بخوره برا خودت زندگی کن با این آدم هیچ آینده ای نداری جز سرشکستگی من صلاحتو میخوام شاید الان بگی پدرم داره بجام تصمیم میگیره بهت قول میدم چند وقت دیگه به حرفم میرسی و میبینی زندگی اونقدرام تلخ و آزار دهنده نیست
من اگه میدونستم یک درصد امکان اصلاحش هست هیچوقت بهت نمیگفتم ازش دل بکن اخلاق و رفتارش چیزی نیست که به این راحتیا تغییر بکنه حالا که مسئله بچه هم هست دیگه بدتر
از طرفی شوهرم میگه: پدرت در حق من بزرگی نکرده همه زندگیا دعوا داره بابات فک میکنه من مثل شاگرداشم یه جوری باهام حرف میزنه انگار خطایی ازم سرزده کسی حق نداره زنمو ازم بگیره من دوستت دارم هیچوقت طلاقت نمیدم بهت قول میدم پشیمون نمیشی برات جبران میکنم از خونوادت دست بکش بیا پیش من ببین دنیا رو به پات میریزم جای همشونو برات پر میکنم اگه دیر بشه ازم گله نکن اگه دیر بشه ازت سرد میشم و خیلی زود میرم و دیگه دستت بهم نمیرسه و اونوقته که پشیمونی فایده نداره...................
نظر خودم: من شوهرمو بینهایت دوست دارم دلم براش تنگ میشه و مطمئنم هیچوقت نمیتونم فراموشش کنم همه چیز و همه کس و همه جا منو یاد اون میندازه دارم از دوریش میمیرم
ولی میدونم اون خیلی خودخواهه رفتاراش بچه گانه و سطحیه مسئولیت پذیر نیست معنی تعهدو نمیدونه راحت میزنه زیر قولش و ککشم نمیگزه اینکه میگه پشیمونم موقتیه دوست داشتنش از سر عادته وگرنه دلبسته نیست بهم عادت کرده تو خونه تنهاست و جای خالیمو میبینه همینکه برگردمو چند وقت بگذره همه چی یادش میره بهش اعتماد ندارم فحاش و بددهنه بدتر میشه چون بهش برخورده بدجورم برخورده قبلا دورادور به خونوادم بی احترامی میکرد الان دیگه رو در رو منم نمیتونم تحمل کنم ، نمییتونم از پدر مادرمم بخوام بهش محبت کنن چون واقعا از چشمشون افتاده و محبت زوری هم که بدرد نمیخوره
مطمئنم اگه آزمایشیم بخوام برگردم دست از پا درازتر برمیگردم جای اولم
ولی دارم میمیرم از دلتنگی و خودشم خوب میدونه که چقد دوسش دارم ولی احساساتوباید بذارم کنار باید واقعیتو ببینم واقعیت شوهرم بدون اغراق همیناست و خودمم مثل پدرم معتقدم تغییر کردنش با کرام الکاتبینه

من فکز نمیکنم مقایسه کردن دو تا آقا با هم درست باشه. سوال شما بیشتر شبیه سوال هایی هستش که انگار دلتون میخواد جواب مورد نظر خودتون رو بشنوید.

خودتون دلتون میخواد رفتار همسرتون چطور باشه؟ خودتون بگید. فکر میکنم نه تنها آقایون بلکه خانم ها هم نمیدونن ته دل شما چی میگذره. به نظر من شما در کنار مشکلات همسرتون

با خودتون و اونچه دلتون میخواد مشکل دارید که غم شما رو مضاعفش کرده. باور کنید با انصاف ترین خلق خدا هم دیگران رو در اشتباهاتشون سهیم میدونن. چطور انتظار دارید همسرتون

قبول کنن مقصرن و شما بی تقصیر. من فکر نمیکنم رفتار شما اونقدر سنجیده باشه که همسرتون جرات کنن چنین اعترافی کنن. شما خودتون فرض کنید اشتباهی کردید اگه بدونید طرف

مقابل احتمال داره حتی 1 درصد از اعتراف شما سو استفاده کنه هیچ وقت فکر اعتراف و عذر خواهی نخواهید کرد چه برسه به همسرتون که با بی ارزش کردن شما داره اعتماد به نفس

خودش رو بازسازی میکنه!!!! این انتظار بیخوده.طرف مقابلتون رو بشناسید و رفتارهای گذشته خودتون رو فراموش نکنید.

نظر شخصی من اینه برای اینکه راحت باشید بیایید و اونچه دلتون میخواد رو بندازید دور و خب کمی به واقعیت های موجود نگاه کنید. ان شا الله بعد ها میتونید با سیاست و رفتار مناسب

همسرتون رو ترغیب به انجام کارهایی کنید که دلتون میخواد.

ببینید توقع احترام و عزت از طرف دیگران حق شماست اما وقتی سالها این خواسته رو نداشتید الان چرا تو این موقعیت بحرانی دارید این طور پا فشاری میکنید.

وسط دعوا که خیرات نمیکنن عزیز، بی احترامی میکنن. توهین میکنن. انتظار شما فقط با رفتار درست شما قابل دسترسه.

ببینید چه چیزی به نفع شماست همون طور رفتار کنید.

به هر حال طلاق یا ازدواج مجدد برای همسر شما بسیار زیان باره. نفع هر دوی شماست این بازی رو تموم کنید.همسرتون هم به اندازه ای که شما غم دارید عصبانی هست.

من اگه جای شما بودم گوشی رو روشن میکردم با ادب و احترام و در عین حال با جدیت از همسرم میخواستم صحبت کنیم. لطفا خودتون رو قایم نکنید. درسته در موقع عصبانیت خاموش

کردن گوشی کار درستیه ولی الان نه.الان صحبت کنید و از همسرتون با جدیت و احترام بخواید حرفای نامربوط به زندگی تون رو نزنه. دیگه زبون شوهرتون رو خودتون بلدید.

همیشه احترام در عین قاطعیت جواب میده.

من نمیدونم چه زندگی ای دارید و قصد ایجاد دعوا ندارم ولی رفتار همسرتون رو بعدها هم میتونید تلافی کنید.البته کینه توزی کار درستی نیست ولی شما گویا بدجور از سو استفاده ی

همسرتون ناراحتید. باور کنید زندگی یا عزت نفس در هر ثانیه ای که بخواید میتونه آغاز بشه و این کلام و رفتار شماست که میتونه همسرتون رو برگردونه به عقب.

ان شا الله زودتر مشکلاتتون حل بشه .من فقط چند تا از پستای شما رو خوندم. قصدم کمک هست و اگه بی احترامی در کلامم دیدید معذرت میخوام میدونم کسی که عزت نفسش خدشه

دار شده چقدر دلشکسته است اما این روزای بد هم تموم میشه و باید بدونید که خداوند به ما اختیار داده و هیچ وقت از ما نخواسته زمانی که کاری از دستمون برمیاد زندگیمون رو بهش

بسپریم بلکه با درایت و تلاش همه ی راه رو میریم و فقط و فقط نتیجه رو به خدا میسپاریم تا اگه اتفاق بدی افتاد نا امید و پشیمون نباشیم. شما الان نا امید هستید. باور کنید با یک منت

کشی میتونید برید سر خونه زندگیتون هسرتون که خودش میگه. اما شما هدفتون کسب عزت نفسه پس عاقلانه و بدون قایم شدن شروع کنید به رفتار متقابل مناسب. اگه عزت میخواید به

دیگران عزت نفس بدید ببینید خدا چطور دستهای شما رو خواهد گرفت.

خانم معلم خیلی داری شعار میدی، جواب دلتو چی میخوای بدی؟ شوهرت تو رو دوست داره تو اونو دوست داری، اینقدر مغلطه و سفسطه نیا، تنها موجودی که آزار میبینه احساس وقلبه خودته، نمیخواد تعصب باباتو بکشی، این شوهرت هم میبینه تو خیلی به اونا علاقه نشون میدی جری و عصبانی میشه، اگر تو اینقدر تعصب نشون نمیدادی رابطه اونا هم بهتر میشد! یا خیلی داغی متوجه نیستی یا کلا آزار دادن خودتو خیلی راحت میبینی، چطور میخوای پا رو قلبت بذاری؟؟؟؟؟؟؟؟؟ بچه نداری که نداری عشقتو که داری ، احساست که میخوادش، خونه بابا به چه درد میخوره؟!(من خودم خونه بابام هستم اما من قلبم جایی نمونده و میدونم بدون فکر و خیال شوهر سابقم دوباره ازدواج میکنم) میخواستی طلاق بگیری همون سال اول نه حالا که بعد از 8سال خودت میگی عاشقشی، تو یه زنی به حمایت شوهرت نیاز داری، بابات که به تو نیاز نداره ،به این شوهرت حالی کن که اصلا بخاطر بابات نمیخوای جدا بشی و واسه اینکه خودتو اذیت کرده ناراحتی و میخوای جدا بشی ، اینجوری شاید دست از دشمنی با بابات برداره،بذار بفهمه که فقط بخاطره خودته، برات آرزوی بهترین ها رو دارم:72::72::72::72::72::72:

سلام دوستان ممنون از راهنماییتون
خانم دکتر عزیز چطور امکان داره من از اول از همسرم احترام نخواسته باشم و الان دارم پافشاری میکنم ؟این مساله همیشه دغدغه م بوده ولی با توجه به خصوصیات اخلاقی همسرم و اینکه بشدت مغرض و خودخواهه به نتیجه دلخواه نرسیدم وقتی میبینه روی چیزی تاکید دارم بدتر میکنه و بهمین خاطر خیلی وقتا کر شدم و کور شدم که نه چیزی ببینم و نه چیزی بشنوم و آغا رو حساس نکنم منم بی عیب نیستم صددرصد کم و کاستی دارم ولی نه اونقد که مستحق همچین برخوردای تحقیرآمیزی باشم من براش همسر خوبی بودم اینو خودش و اطرافیانش بارها گفتن و الانم که اظهار ندامت میکنه میگه اگه خوب نبودی محال بود یه قدم طرفت بیام من نخواستم بگه مقصره که بخوام سواستفاده کنم من ازش دلجویی میخواستم نه تحکم و زورگویی من بخاطر رفتارای اون تصمیم به جدایی گرفتم نه حرف بابام ولی خودشو پشت بابام قایم کرده و مرتب ازش بد میگه آخه چطور تعصب نداشته باشم تا کی اجازه بدم یک نفس رو ی روح روانم بتازه منم آدمم بخدا با هر حرف بدی که میزنه چار ستون بدنم میلرزه پدر و مادرم چه گناهی دارن ازشون خجالت میکشم
من بشدت ازش ناامید شدم و اصلا بهش اعتماد ندارم چون هیچ کدوم از حرفاش پایه اساسی نداره الان یه چیزی میگه یه ساعت بعد کاملا متناقض حرفش عمل میکنه
آخیش عزیز نمیدونم کجای حرفام شعاره اونقد دلشکسته و ناامیدم شاید متوجه نیستم اینو میدونم افکارمو نمیتونم متمرکز کنم ناراحتم و جز اینجا نمیتونم جایی حرف بزنم آخیش عزیز من هر چی میکشم ازین احساسات بیمورده کاش قلبی نبود که بخوام روش پا بذارم از روز اولم که این موضوعو باز کردم از امروز میترسیدم ازین تردید که دلیش فقط حسیه که بهش دارم وگرنه من به نتیجه قطعی رسیدم که جدایی بهترین راهه میدونم با برگشتن مشکلاتم که حل نمیشه هیچ هزار و یک دلخوری دیگه پیش میاد و منم دیگه اصلا کشش ندارم خالی شدم توانی برام نمونده
آقا بهزاد عزیز خیلی خوب گفتید که در هر صورت جواب تماساشو بدم اون حاضر نیست حرفامو گوش کنه حرف خودشو میزنه مثلا میگه اگه میدونستم بعد من خوشبخت میشی حتما طلاقت میدادم ولی دلم برات میسوزه نمیخوام در حقت نامردی کنم برگرد ولی بشرطها و شروطها.................... من با این آدم از چه منطق و اصولی حرف بزنم نمیدونم مردونگی از نظر اون یعنی چی من چرا باید اینقد تحقیر بشم مگه من تو خونهش خوشبخت بودم که دلش برام میسوزه

روژینای عزیز،

1- زندگی شما نیاز به مشاوره داره. اگر همسرتون قبول می کنه حتما به مشاور مراجعه کنید.

2- همسر شما فرزند آخر هست؟ پدر و مادرش الان در چه وضعیتی هستند؟
شما انتظار دارید کی دنبال شما بیاد؟
ایشون چه کسی را داره که این کار را براش بکنه؟

3- با این دلشکستگی شما و خشم همسرتون، احتمالا مذاکرات رو در رو در حال حاضر ممکن نیست
شما با زبون نرم با ایشون صحبت کنید و بگید مدتی از طریق ایمیل یا نامه در تماس باشید و با هم حرف بزنید.
هر کس خواسته هاش، ناراحتی هاش، حرفهاش را بیان کنه و دیگری جواب بده.
شاید اینطوری بتونید به نتیجه برسید و فضا را آروم کنید.

4- من هم مثل پدر شما فکر می کنم کودکی و آسیبهایی که همسرتون دیده و شخصیتی که داره قابل تغییر نیست
رفتار کنونی ایشون سرتا پا خشم و عقده است
وگرنه نمی اومد جلوی مدرسه شما هر روز با صدای بلند با شما دعوا کنه.
آبروی همسرش را جلوی همکارها و شاگردهاش را ببره
این چه دوست داشتنی هست !!

خانم شیدای عزیز
حاضر نیست به مشاور مراجعه کنه دیروز باهاش صحبت کردم و ازش خواستم به حرفام گوش کنه
بهش گفتم شرایط بوجود اومده حاصل رفتار ما دوتاست و بخاطر اشتباهات ریز و درشتمون به این مرحله رسیدیم
لازم نیست دنبال مقصر باشیم و اگه برا زندگیمون ارزش قائلیم باید خودمون حلش کنیم گفتم شرایط هر دومون شرایط خوبی نیست
و نمیتونیم بدون کمک یه فرد بیطرف و عادل و آگاه نمیتونیم به جایی برسیم ...............
در جوابم بازم همون حرفا رو تکرار کرد که پدر مادرت خائنن و دارن بهت ظلم میکنن وگرنه ما مشکل حادی ندارم برگرد خونه اگه اونا پدر مادر خوبی باشن ازت ناراحت نمیشن
اون نه حالا نه هیچوقت دیگه مشاور نمیاد الان اصلا پشیمونم نیست و یادش رفته چند روز پیش چی گفته
گوشیم روشنه پیام میده و همون حرفای تکراری و تهدیدها و دریغ از یکذره تغییر

خانم شیدا من انتظار داشتم با اینهمه ادعای عشقی که داره حداقل یه حرکت جدی انجام بده که عشقشو نگهداره
ولی الان دیگه مطمئنم حسی که بهم داره از سر عادته یه دوست داشتن خام که بیشتر ازش بوی یه بهانه میاد یه بهانه که خطاهاشو پشتت قایم کنه
الان مطمئنم جدایی بهترین و تنهاترین داروی سرنوشت بیمار منه
باید خودمو آماده کنم واسه تنهایی تا آخر عمر حمایت همچین مردی رو نمیخوام حمایت هیچ مردی رو نمیخوام
بقول حسین پناهی بعضی دوست داشتنارو باید بالا آورد ...................................

شما دیگه از قول پدر و مادرت چیزی را بیان نکن
و براشون دشمن نتراش :81:


نگو برگردم بابام ناراحت می شه !! مامانم گفته دیگه باید طلاق بگیری!! بابام پشتمه و حمایت خانواده ام را دارم.
الان دیگه دیره و بابام نمی ذاره برگردم !! باید زودتر به فکر می افتادی !!

هر چی می خوای بگی از قول خودت و نتیجه گیری خودت باشه.

هیچ جا اسما بابا و مامانت را دخالت نده که جری تر بشه.
اما رسما حواست باشه که با مشاوره والدینت جلو بری.
حتی !! مثلا!! اگر کار به دادگاه رفتن رسید، نگو با بابام رفتیم صبح دادگاه ... بگو من می خواستم برم دادگاه خواهش کردم بابام همراهیم کنه.
فاعل اصلی خودت باشی و پررنگ.

خشمش کمتر می شه.

الان هم آروم آروم بابات را از ماجرا بکش بیرون (توی ذهن همسرت)
مثلا ... فلان حرف را زدم بابام گفتم دخترم زندگی خودته، صلاح خودت را بهتر می دونی ... هر چی خودت بخوای
(تهش اضافه نکن بابام گفته هر تصمیمی بگیری من حمایتت می کنم)

اینقدر علیه خانواده ات تحریکش نکن.

دقیقا منم هدفم همینه که دست از سر پدر مادرم برداره ولی با شناختی که ازش دارم انقدر مغرض و انتقامجو هست که
همه تقصیرا رو از طرف اونا میبینه مخصوصا پدرم و هر چیم از قول خودم بهش میگم بازم حرف خودشو میزنه میگه تو ذلیل دست اونایی
قدرت تصمیم گیری نداری میترسی شهامت نداری میگه پدر مادرت یه پرستار تمام وقت میخواستن ،میخوان ازت کار بکشن اونا زندگیمو بهم زدن
وگرنه تو هر چی بودم تحمل میکردی محبت میکردی ازم نمیرنجیدی ........................
دارم چوب مدارا کردن بیش از حدمو میخورم دارم بخاطر محبتا و دوست داشتنام تاوان میدم اون ظرفیت نداشت چقد ساده بودم که بهش دلخوش کرده بودم
و امیدوار بودم که سربراه میشه چرا اینقد به خودم سختی دادم کاش همون اولا تمومش میکردم چرا تحمل کردم چرا صبوری کردم اونقد ناراحتم دارم نابود میشم حرفاش آزارم میده
لحظاتم پر از دلهره و کابوسه کاش هر چه زودتر مرگ سراغم بیاد تا زیر خاک به آرامش برسم......................

خدانکنه دیگه ازاین حرفانزن.درکت میکنم گاهی وقتااینقدر بهمون فشارمیاد که این جملاتو به زبون میاریم ولی به این فکرکن بخاطر کسی که ارزشی نداره وخون تودلت کرده نباید اینجور آرزویی کرد.انشالله همه چیز درست میشه ومیای خبرای خوش میدی

سلام عزیزم خیلی متاسفم من بعضی قسمتهای این پستت رو خوندم امامتوجه شدم شما اگه بیشتر از همسرت مقصر نباشی کمتر از ایشون مقصر نبودی
دختر خوب اگه هنوز دوسش داری جو گیر نشو در عصبانیت تصمیم نگیر خیلی از زندگیها از پای طلاق برگشته و با هم زندگی زیبایی رو شروع کردن
یه لحظه فکر کن ده سال زندگی کردی این کم نیست یادته روزای اول باهم چطور بودین ایا ایشون از همون روز اول به پدرت فحش میداد؟؟؟؟؟ووو
نه یکی از علتهاش خود شمایی تعجب نکن
مردها علشق و حریص این هستن که الویت اول زندگی همسرشون باشن اگر فقط حس کنن اینطور نیست شده زندگیشون به اتیش میکشن تا خودشون رو اثبات کنن
دقیقا همین کار همسر شما
دختر خوب با توجه به اینکه هردو هم دوست دارین یه فرصت به زندگیت بدهجای دوری نمیره شاید این فرصت شروع دوباره برا یه زندگیه 50_ساله باشه
پدر شما از رو دلسوزی پدرانه و حتی لجبازی و بیزاری از کسی که دخترش رو ازرده داره بهت میگه طلاق
اما بهت قول میدم اگه تمام رفتارهای منفعلانه ات تو زندگیه قبلت رو تغییر بدی شوهرت بشه همون که میخای حتی اگه بچه دارنشی
شاید بخودت بگی نه من همیشه یه زن مهربون و فداکار بودم و......
اما اینطور نیست ناخاسته کارهایی کردی که ایشون برا اثبات خودش شمارو تحقییر کرده تا اعتماد بنفس خودش رو بازسازی کنه
پس بسیار خطاها داشتی تو همین تالار خانومای بسیاری که اول تاپیک زدن همین چیزها رو گفتن که من خیلی خوب بودم و ........
اما اخر تاپیک گفتن حالا فهمیدم چقدر اشتباه داشتم
پس دوباره بخودت فرصت بده تا مطالعه کنی و تاپیکهای دیگران رو بخونه تا از تجربیاتشون استفاده کنی
فعلا اگه همسرت پیام داد محترمانه بهش فرصت بده ولی بهش بگو نیاز داری یه مدت رو خودت کار کنی و مشاوره بری بگو من میخام ازین به بعد یه زندگی شاد داشته باشم پس میخام رو خودم کار کنم شما هم همبنطور دیگه اگه شوهرت برا دفاع خودش گفت نه من همه چی تمومم بگو برا همین دارم برمیگردم یعنی تاییدش کن
خودش میفهمه باید تلاش کنه برا برگشت
پس این مدت که از هم دورین سعی کن جواب پیامکهات تایید و اقتدار ایشون باشه
تا بشی ملکه زندگیت
سخنرانی های دکتر حبشی بخصوص کلید مرد ایشون رو واقتدار دکتر و خوب گوش کن تا بدونی کجاها اشتباه کردی
منتظر خبرای خوبم


ایشون ببین چقدر دوستت داره مه حاضره بچه دار نشه ولی با شما باشه

حالا که شما فکر می کنی نمیشه با شوهرت صحبت کنی مثلا چون ایشون بد حرف میزنه و دنبال یک مکالمه منطقی نیست ، خوب دقیقاً همین دلایل رو بش بگو !!

یعنی اگر زنگ زد شما جواب بده ولی وارد هیچ بحث و صحبت جدی و خاصی نشو ! فقط بگو به فلان دلایل (که حتما منطقی هم هستن) شما مکالمه خوبی رو دنبال نمی کنی . بعد میتونی بگی اگر اجازه میدی من خدا حافظی کنم تا زمانی که بتونیم درست حرف بزنیم وگرنه اینجور حرف زدن هیچ سودی نداره . . .

ولی جواب ندادن میشه یک داستان دیگه و غلطه ، توصیه های شیدا و دیگر دوستان هم مناسب هست و توجه کنید . به هر حال تصمیم گیرنده شمایی و ممکنه تصمیم بگیری فوراً طلاق بگیری و هیچ تماسی از شوهرت رو هم پاسخ ندی . اگر قراره اینطور بشه توصیه می کنم زیاد سینوسی رفتار نکنید و موضوع رو یکسره کنید . بدونید که این شرایط برای شوهرتون هم بسیار درد آور هست . حتی اگر 24 ساعت تهدید کنه ، فحش بده و ادعا کنه ، بیشتر اثبات میشه که تحت فشار و گرفتاری هست !!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ستاره زیبا

سلام عزیزم خیلی متاسفم من بعضی قسمتهای این پستت رو خوندم امامتوجه شدم شما اگه بیشتر از همسرت مقصر نباشی کمتر از ایشون مقصر نبودی
دختر خوب اگه هنوز دوسش داری جو گیر نشو در عصبانیت تصمیم نگیر خیلی از زندگیها از پای طلاق برگشته و با هم زندگی زیبایی رو شروع کردن
یه لحظه فکر کن ده سال زندگی کردی این کم نیست یادته روزای اول باهم چطور بودین ایا ایشون از همون روز اول به پدرت فحش میداد؟؟؟؟؟ووو
نه یکی از علتهاش خود شمایی تعجب نکن
مردها علشق و حریص این هستن که الویت اول زندگی همسرشون باشن اگر فقط حس کنن اینطور نیست شده زندگیشون به اتیش میکشن تا خودشون رو اثبات کنن
دقیقا همین کار همسر شما
دختر خوب با توجه به اینکه هردو هم دوست دارین یه فرصت به زندگیت بدهجای دوری نمیره شاید این فرصت شروع دوباره برا یه زندگیه 50_ساله باشه
پدر شما از رو دلسوزی پدرانه و حتی لجبازی و بیزاری از کسی که دخترش رو ازرده داره بهت میگه طلاق
اما بهت قول میدم اگه تمام رفتارهای منفعلانه ات تو زندگیه قبلت رو تغییر بدی شوهرت بشه همون که میخای حتی اگه بچه دارنشی
شاید بخودت بگی نه من همیشه یه زن مهربون و فداکار بودم و......
اما اینطور نیست ناخاسته کارهایی کردی که ایشون برا اثبات خودش شمارو تحقییر کرده تا اعتماد بنفس خودش رو بازسازی کنه
پس بسیار خطاها داشتی تو همین تالار خانومای بسیاری که اول تاپیک زدن همین چیزها رو گفتن که من خیلی خوب بودم و ........
اما اخر تاپیک گفتن حالا فهمیدم چقدر اشتباه داشتم
پس دوباره بخودت فرصت بده تا مطالعه کنی و تاپیکهای دیگران رو بخونه تا از تجربیاتشون استفاده کنی
فعلا اگه همسرت پیام داد محترمانه بهش فرصت بده ولی بهش بگو نیاز داری یه مدت رو خودت کار کنی و مشاوره بری بگو من میخام ازین به بعد یه زندگی شاد داشته باشم پس میخام رو خودم کار کنم شما هم همبنطور دیگه اگه شوهرت برا دفاع خودش گفت نه من همه چی تمومم بگو برا همین دارم برمیگردم یعنی تاییدش کن
خودش میفهمه باید تلاش کنه برا برگشت
پس این مدت که از هم دورین سعی کن جواب پیامکهات تایید و اقتدار ایشون باشه
تا بشی ملکه زندگیت
سخنرانی های دکتر حبشی بخصوص کلید مرد ایشون رو واقتدار دکتر و خوب گوش کن تا بدونی کجاها اشتباه کردی
منتظر خبرای خوبم


ایشون ببین چقدر دوستت داره مه حاضره بچه دار نشه ولی با شما باشه

---

ستاره عزیز حرفاتو قبول دارم شوهرم نسبت بهم حس مالکیت داره ولی اونقد ناپخته و خامه که منو از زندگی ناامید کرده هیچ رفتار منطقی و اصولی ازش نمیبینم
اینکه گفتید میخواد اولویت زندگیم باشه صددرصد قبول دارم چون من بخاطر بیماری مادرم بینهایت نگران و دلواپسم و مادرمم به من خیلی وابسته س و شوهرم اصلا ازین بابت راضی نبود
با اینکه براش کم نمیذاشتم ولی میگفت اینقد با مادرت در ارتباط نباش درحالیکه من انتظار داشتم حداقل حالی از مادرم بپرسه و براش آرزوی سلامتی کنه و بهم بگه هر کاری از دستمون بربیاد واسه مامان میکنیم ولی نمیگفت حتی محدودم میکرد
اون منو مثل اسباب بازیش میدونه که فقط متعلق به خودشه و هر کار که بخواد باهاش میکنه چون مال خودشه و الان که پیش پدر مادرمم فکر میکنه اونا منو ازش گرفتن
بهمین خاطر عصبانیه و فکر میکنه حقش خورده شده
نمیدونم چی بگم همیشه مرد برام یک موجود قوی و محکم بود که میتونه از پس هر مشکلی بربیاد
ولی همسرم بیشتر رفتاراش بچه گانه ست الانم که به این مرحله رسیدیم حاضر نیست درست رفتار کنه فقط میگه برگرد و اگه برنگردی فلان و فلان کارو میکنم
نمیشه همینطوری سرمو بندازم پایین و برگردم واقعا دیگه کشش جنگ و دعوا ندارم
اون فقط حرف میزنه و عملی نداره حرفاشم قابل استناد نیست برام چون هزاربار زیر قولش زده و ککشم نگزیده
دیگه نمیخوام کتک بخورم و تحقیر بشم چون دوسم داره و میخواد فقط مال خودش باشم
من زنم درست ولی یه آدم مستقلم غیر از همسر بودن دختر دو تا موجود عزیز و دوست داشتنیم خواهر 3 نفرم که دنیا دنیا برام ارزش دارن
شاید الان بگید پس چرا ازدواج کردی ؟ ولی خدا میدونه که نقش همسریم برام همیشه اولویت بوده و خیلی پررنگتر از بقیه نقشام
حالا که مادر نشدم دلم محبت میخواست این محبتو از شوهرم نمیگرفتم کمبود داشتم یک خلا خراشتده روی روحم جاخوش کرده بود
دلم میخواست پشتم باشه بهش تکیه کنم و مطمئن باشم که با وجود شوهرم همه چیز روبراه میشه ...................

عزیزم هیچ انسانی مال کسی نیست!!!! مگه جنس یا یه کالا هستیم؟

زن محکوم نیست به مال کسی بودن. مرد هم همین طور. مرد محکوم نیست به زندان بان بودن. مرد یک انسانه نه یک موجود که بخواد زن رو مانند پول مال خودش بدونه. مگه مرد چه گناهی

کرده و چقدر باید بدبخت باشه که فرق بین زن و یک کالا رو ندونه!!!! چرا در مورد زن یا مرد بودن چنین تفکری بکنیم. چرا یک مرد رو تا این حد تحقیر میکنید؟ اتفاقا مردها عاشق زن های شاد و

با اراده و تحصیل کرده و کلا جذابن نه یک زندانی و کلفت!!

ممکنه کسی به ما تعلق خاطر داشته باشه و یا ما به کسی دل ببندیم ولی این به معنای صاحب بودن نیست وگرنه که بهش میگن برده داری یا نبود اختیار. که نه از نظر عرف درسته و نه

شرع.

حس تعلق خاطر (حس) اگه وجود نداشته باشه انسان رو به مرگ میرسونه ولی اگه این حس بیشتر بشه و انسان رو به جایی برسونه که فکر کنه باید مال کسی باشه که بهش میگن

شخصیت چسبنده و اگه بخواد جوری افسار پاره کنه که فردی به خودش جسارت این رو بده که فرد دیگه ای رو در مالکیت خودش قرار بده نام علمیش ا میشه

جدای از شعارهای بی تاثیر بالا !!!! چرا که شما واقعا فکر میکنید ارزشمندید زمانی که مال کسی باشید، مال مادرتونید مال پدرتونید مال شوهرتونید و کاش بچه داشتید که مال شما بود!!!

به نظر شما همسرتون رفتاراش بچه گانه نیست تا بیمارگونه؟ من که این طور برداشت کردم از حرفاتون.

ایشون مادر اگه میخواستن ازدواج نمیکردن!!!! چقدر هم تو کلامتون افتخار دیدم که فرموده بودین که جوراب همسرتون رو خودتون پای ایشون می کردید!!!. این افتخار نیست افتضاحه!!!

البته من به خودم حق نمیدم شما رو سرزنش کنم به هر حال هر کسی شیوه ای برای زندگی داره و تحت تاثیر محیطی که هست رفتار میکنه اما فکر کردم شاید بتونم کمکی بهتون بکنم.

همسر بودید نه مادر!!!! این اشتباه شما بوده و اگه قراره دوباره زندگی کنید با ایشون یا هر کس دیگه ای باید این رفتارتون رو تغییر بدید.

شاید دلیل رفتارهای همسرتون هم این باشه که در مقابل شما حس کودک رو داشته و شما هم که والد بودید براش رفتارای بچه گانه ی همسرتون قابل توجیه هست. ایشون دارن انتقام

میگیرن و من فکر میکنم ایشون حسابی در کودکیشون رنج کشیدن که حالا این طور دارن رفتار میکنن در واقع یک جور انتقال رخ داده و تنها کاری که شما لازم بود انجام بدید این بود که این

حلقه ی معیوب رو بشکنید تا از این فرایند جلوگیری کنید.از نظر من هر چی فکر میکنم شما با تغییر رفتار میتونید به زندگی تون برگردید.البته تصمیم با خودتونه.

ویژگی های یک بچه ی سرکش چیه؟ میتونید تمامی اونها رو تو رفتار همسرتون ببینید.

ویژگی های یک مادر فداکار و قربانی چیه؟ میتونید نشانه هایی رو در رفتارهاتون ببینید.

چرا اینهمه فکر میکنین شما بدبختین در حالی که فقط نا آگاهین و علت سرود غم سر دادن شما فقط حس نا امیدی از تغییره وگرنه هشت ساااااال در کتک و فحش و رنج طاقت فرسا زندگی

نمیکردید روز اول فرار میکردید چون طبیعت انسان اینه .به چیزی امید داشتید یا تفکری داشتید که الان ندارید. امیدوارم روانشناسی بتونه مشکلتون رو حل کنه. حتی اگه طلاق بگیرید با

خودشناسی میتونید به جایی برسید که زندگی تون رو نجات بدید. خودتون رو دریابید عزیز.

مردی که بچه نخواد وجود نداره چون اقتضای وجودشه و اگه همچین مردانی هست سلامت روحی آنچنانی ندارن . میتونه مشکلش این باشه که رفتار کودکانه در مقابل شما داره. من فکر میکن اینکه شما رو بدون بچه میخوان نشانه ی عشق نباشه و باید دلیل ایشون بررسی بشه حالا ترس یا هر چیز دیگه ای.

در پناه حق.

با تشکر از همه روستانی که نظر میدن
خانم دکتر عزیز
من خواستم خلاصه ای از زندگیمو شرح بدم من افتخار نکردم که باید کارای شخصی همسرمم انجام میدادم برا منم اوج فضاحته حتی توی شرایطیم نبودم که این چیزا برام عادی باشه و گفتن این مسائل به معنی تاییدشون از طرف من نیست
وقتی تصمیم گرفتم وارد این سایت بشم خواستم واقع بینانه شرایطو تشریح کنم و از نظرات بقیه مطلع بشم تا ببینم افراد خارج ازین گود چجوری نظر میدن
اینکه گفتید من خودمو اموال شخصی پدر و مادرم یا شوهرم فرض کردم کاملا اشتباه متوجه شدید هرگز تفکرم این نبوده و شاید نتونستم منظورمو برسونم
من گفتم مستقلم قبل ازینکه دختر، خواهر یا همسر باشم انسانم با تمام ویژگیها و خواستها و نیازهای یک انسان ولی شرایط اخلاقی همسرم منو به جایی رسوند که باید خودمو فراموش میکردم و هر حقارتی رو میپذیرفتم چون زن بودم وگرنه همون روزای اول باید ول میکردم ولی میخواستم تلاش کنم شاید بتونم مشکلاتمو حل کنم ولی روز بروز بدتر شد حالا خودم چقد مقصر بودم بماند
خانم دکتر عزیز کلامتون گزنده و آزار دهنده بود شاید اگه شرایطم عادی بود نمیرنجیدم ولی از ته دل ناراحت شدم و صدالبته پشیمان ازینکه این سایتو برا طرح مشکلم انتخاب کردم و ایکاش اینکارو نمیکردم
شاید الان به هزار و یک دلیل دیگه محکومم کنید ولی مهم نیست از همه دوستانی که این مدت راهنماییم کردن ممنونم خصوصا شیدا خانم و آقا بهزاد

توکه میخوای طلاق بگیری، مرغتم که یه پا داره، برو به شرط جدایی یک ماه باهاش زندگی کن، هیچ کاری هم براش نکن ، پاتو بنداز رو پات اصلا دستور بده تفریح کن گردش برو با شوشو برو گردش و تفریح، این کار دوتا خاصیت داره قلب روژینا کم کم از عشق خالی میشه، و حساسیت شوشو نسبت به بابات کم میشه و دشمنی پیش نمیاد، بذار یکماه با عشقت باشی، شوهرت چون روزای آخره رفتارش باهات خوب میکنه، پیگیره طلاقت هم باش دادخواست بده ، من به این روش خیلی اعتقاد دارم ، بذار همه عشقی که بهش داری تو این یکماه بهش پس بدی و کم کم تمومش کنی کم کم همه خاطرات رو پس بده دونه دونه عکسا رو هر روز یکی یکی بنداز بیرون، خاطره ها رو بیرون کن بذار قلبت ازش خالی بشه ، یکباره جدا شدن خیلی تلخ و سخته و قلب وروحت رنج میکشه اما بی خیال رفتار کردن و کنارش بودن موضوع رو برا دوتاتون آسون تر میکنه، نه اینکه هیچوقت دلت براش تنگ نشه اما به قلبت این فرصت رو میدی تا جدایی رو با اصطکاک و درد کمتری قبول کنه( من خودم یدفعه تو دعواها جدا نشدم که داغون بشم یه دو سه ماهی رفتم پیش شوشو و زدم به خوش گذرونی هم یه زمانی برای جبران به شوهر خطاکار دادم و هم قلبم رو قوی کردم و بعدشم دیدم بهانه ای برای موندن دیگه نیست جدا شدم):72::72::72::72::72::72::72::72::72::72: