بیرون رفتن به عنوان جلسه دوم خواستگاری

سلام
ممنون از دوستان

پدر محترمشون تشریف آوردن و مخالفت کردن. صحبت های مادر و خواهر دختر خانوم با پدر خانواده هم ظاهرا کمکی به حل مشکل نکرده.

از طرفی مادرشون اعلام کردن که دخترمم هم دیگه مثل روزای اول نمیخواد. شما هم دیگه پیگیر نشین.

آدمی که نتونه به موقع و به جا تصمیم بگیره بایدم منتظر همچین برخوردهایی باشه.

این دل دل کردن و تردید های گاه و بی گاه اون حس اعتماد به من به عنوان یه تکیه گاه رو از بین برد.

حالا موندم که بازم ادامه بدم و به کاری که عاقبتش مشخص نیست اصرار کنم و یا اینکه قبول کنم که اشتباه کردم و فرصتم رو از دست دادم و سعی کنم با فراموش کردن گذشته به آینده نگاه کنم.

اقا مبین با اون خانوم که صحبت می کنین نظر خودش چیه?جدا از نظر خونواده ش
اگه خودش هنوز دید مثبتی به این ازدواج داشته باشه شاید بشه پدرش رو راضی کرد

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط محیا ناز

اقا مبین با اون خانوم که صحبت می کنین نظر خودش چیه?جدا از نظر خونواده ش
اگه خودش هنوز دید مثبتی به این ازدواج داشته باشه شاید بشه پدرش رو راضی کرد

---

نزدیک 40 روزه که با هم ارتباطی نداشتیم. از دیروز صبح هم من تو تلگرام بلوک کرده. علتش برا خودمم سواله. اما میدونم مثل روزای اول نمیخواد.دلشو شکوندم. حقش نبود که اینطوری اذیت بشه

هنوز تصمیمی نگرفتم که با پدرش صحبت کنم یا خیر. ولی اگه خواستم حتما نظر خودشو زودتر جویا میشم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط mobin31080

نزدیک 40 روزه که با هم ارتباطی نداشتیم. از دیروز صبح هم من تو تلگرام بلوک کرده. علتش برا خودمم سواله. اما میدونم مثل روزای اول نمیخواد.دلشو شکوندم. حقش نبود که اینطوری اذیت بشههنوز تصمیمی نگرفتم که با پدرش صحبت کنم یا خیر. ولی اگه خواستم حتما نظر خودشو زودتر جویا میشم

---

سلام مبین جانچقدر دلم گرفت این دو تا پست اخیرت رو خوندم/من واقعا نمی دونم کار درست ادامه دادن هست یا که ......ولی فقط اینو می دونم هیچ کدوم از ماها حال تو رو درک نمیکنیم.اگر به انتخابت ایمان داری!یعنی واقعا ایمان داری و پای همه چیزوایمیستی، یا علی بگو و تا آخرش بجنگ.دو تا پست قبلی ات که داشتی از شرایط رو به رشد شرکت می گفتی احساس کردم، هنوز دودل هستی!انصافا اگر دختر رو می خواهی و انتخاب درستی کردی جلو برو. فکر می کنم با اون ارتباط که با دختر شما داشتی، ادامه بحث بیشتر حال دختر رو خراب میکنه. ما که نمیدونیم چه بلایی به سر او دختر اومده. از طرف اون دختر هم فکر کن.---------------------------اون دختر برای اینکه بهت اعتماد کنه ، نیاز داره حس کن شما مرد توانمدی هستی که براش به تصویر کشیدی! دخترا دوست دارن برای رسیدن بهشون بجنگی!شاید این نه گفتن غیر قاطعانه خانواده دختر هم دلیلش همون باشه.نظر شخصی من اینه که اگر واقعا انتخابش کردی، حرف هات رو جمع بندی کن . حرف هایی که بوی اعتماد بده. بوی استحکام بده. حرف هایی که از عقلت سرچشمه گرفته باشه نه از احساست. برو بهشون مرد و مردونه بدون پیغام و پسغام بگو - رو در رو -حالا به پدرشون بگی یا خود دختر با خودته که ما شرایط اونا رو نمی دونیم!ولی دلیل دودلی ات رو حتما بگو ولی از نقطه قوت، نه نقطه ضعف!-------------------------بسم الله مرداز چی میترسیپای انتخابت بایستبه قول باغبان تو دنیای اما و اگر نمون.به قول یه دوست دیگه اگر چیزی رو دوست داری ، براش بجنگ، مگه دنیا چند روزه؟یه همدردی برات دعا می کنن

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط mohamad.reza164

سلام مبین جانچقدر دلم گرفت این دو تا پست اخیرت رو خوندم/من واقعا نمی دونم کار درست ادامه دادن هست یا که ......ولی فقط اینو می دونم هیچ کدوم از ماها حال تو رو درک نمیکنیم.اگر به انتخابت ایمان داری!یعنی واقعا ایمان داری و پای همه چیزوایمیستی، یا علی بگو و تا آخرش بجنگ.دو تا پست قبلی ات که داشتی از شرایط رو به رشد شرکت می گفتی احساس کردم، هنوز دودل هستی!انصافا اگر دختر رو می خواهی و انتخاب درستی کردی جلو برو. فکر می کنم با اون ارتباط که با دختر شما داشتی، ادامه بحث بیشتر حال دختر رو خراب میکنه. ما که نمیدونیم چه بلایی به سر او دختر اومده. از طرف اون دختر هم فکر کن.---------------------------اون دختر برای اینکه بهت اعتماد کنه ، نیاز داره حس کن شما مرد توانمدی هستی که براش به تصویر کشیدی! دخترا دوست دارن برای رسیدن بهشون بجنگی!شاید این نه گفتن غیر قاطعانه خانواده دختر هم دلیلش همون باشه.نظر شخصی من اینه که اگر واقعا انتخابش کردی، حرف هات رو جمع بندی کن . حرف هایی که بوی اعتماد بده. بوی استحکام بده. حرف هایی که از عقلت سرچشمه گرفته باشه نه از احساست. برو بهشون مرد و مردونه بدون پیغام و پسغام بگو - رو در رو -حالا به پدرشون بگی یا خود دختر با خودته که ما شرایط اونا رو نمی دونیم!ولی دلیل دودلی ات رو حتما بگو ولی از نقطه قوت، نه نقطه ضعف!-------------------------بسم الله مرداز چی میترسیپای انتخابت بایستبه قول باغبان تو دنیای اما و اگر نمون.به قول یه دوست دیگه اگر چیزی رو دوست داری ، براش بجنگ، مگه دنیا چند روزه؟یه همدردی برات دعا می کنن

---

سلام عزیزم
دستتون درد نکنه. تشکر مبکنم

یه گندی زدم که دیگه به این راحتیا درست نمیشه. اون روز که با سلام و صلوات دنبالم میومدن متوجه شرایط نبودم. فقط به این فکر میکردم که تصمیم عقلانی بگیرم.
اصلا احساس دخترمون رو ندیدم. نمیفهمیدم. تجربه نکرده بودم. قدر ندونستم.
الان با این شرایط نا برابر باید برم التماس کنم. اون بنده خدا کلی تعریف منو تو خونه کرده بود. یه جو خوب آماده شده بود. خودم با نفهمی خرابش کردم.
اون روزی که بهش گفتم به درد هم نمیخوریم مثل بارون اشک میریختم. اون موقع حتی حال خودم رو هم نفهمیدم. میگفتم اینا ماله وابستگیه. آدم یادش میره.

الان میخوام یکم آرومتر بشم بعد تصمیم بگیرم که چیکار کنم. اشتباهی که اون روز انجام دادم و تحت شرایط فشار تصمیم گرفتم رو دوباره تکرار نکنم.

میدونم الان اونم نمیدونه چه کاری درسته. شاید میتونست پدرشو راضی کنه.شایدم پدر گفته یه بار به حرف شما گوش کردم و به این پسره اعتماد کردم. نتیجه ش رو هم دیدم

الان حالم خوب نیست. احساساتم خیلی زیاد شده. یه جایی گیر کردم که نه راه پیش دارم و نه راه پس.

دو روز دیگه تولدشه. فک میکردم الان که ما شروع کنیم اونا هم میگن بفرمایین. برا تولد دخترمون شعر گفته بودم.

ببینیم چی میشه. تا خدا چی بخواد

سلام خدمت همگی و عید را به همه دوستان خوبم تبریک عرض می کنم.
سلام آقای مبین عید شما هم مبارک
امروز که سایت اومدم یه سری بزنم و تبریک به دوستانم بگم و تاپیکتون را دیدم بابت شرایط سختتون خیلی متاسف شدم و میشه گفت درک کردم.

آقای مبین جسارت منو می بخشید ولی به نظر من شما مشکلتون حاد نبود و حرف مشاورتون را خوب گوش ندادین...
با توجه به مطالبتون موضوعتون قابل کنترل بود. بله درسته ممکنه عین همین موضوع برای دو نفر دیگه مشکل زا باشه. اما برای شما دو نفر با توجه به شرایط دیگتون کاملا قابل کنترل بود.
دیگه اگر بخواهیم یکی را پیدا کنیم که هیچ سختی درازدواج باهاش نداشته باشیم این امر یقینا امکان پذیر نیست. بالاخره یه جاهایی باید مشکلاتی را با سیاست حل کنیم.که مورد شما اصلا مشکلی هم نبوده.و دختر خانم مشکلی نداشتند.

اما مشکل شما تردید های بی جاتون بود!
ویلیام شکسپیر می گن:
تردیدها به ما خیانت می کنند و ما را از رسیدن به آنچه که لیاقت آن را داریم باز می دارند!!!

اگر شما اون دختر را دوست دارین.(دوست داشتن اینکه از روی منطق هست و هوس نیست. برای خود واقعی دختر هست) شما می بایستی برایشان تلاش می کردین.

رفتار پدر دختر الان کاملا طبیعی هست و اگر چنین رفتاری نمی داشتند باید شک می کردین.تازه پدرشون به نظر من تا الان با شما برخورد خوبی داشتند!

ببینید شهید مطهری می گن:
عرفا، قانون عشق را بر سراسر گیتی سرایت می دهند و می گویند:
عشق و جذب و انجذاب، بر سراسر موجودات و مخلوقات حکومت می کند، با این خصوصیت که موجودات و مخلوقات از لحاظ اینکه هر موجودی وظیفه ی خاصی را باید ایفا کنند، متفاوتند، سوز در یک جا، و ساز در جای دیگر قرار دارد.
"مهر" از آن جا پیدا می شود که متن خلقت نقش هر یک از زن و مرد، نسبت به یکدیگر، جور نیست.
قانون خلقت، جمال و غرور و بی نیازی را در جانب زن،
و نیازمندی و طلب و عشق و تغزل را در جانب مرد قرار داده است.


موضوع شما کاملا برعکس شده بود. شما داشتین ناز می کردین و اون خانم ناز شما را می خریدند و ایشون هزینه احساسی زیادی دادند!
به عنوان یه دختر به هیچ هزینه ای در مقابل یک آقا همچین کاری نمی کردم!حتی اگر هیچ وقت ازدواج نکنم!ولی اون خانم کرده بوده حتما واقعا شما را دوست داشته!!! به نظر من که از من متواضع تر هستند ایشون! خیلی هم متواضع تر!!!

من نمی دونم الان شما جدی هستین یا نه.
با خودتون قشنگ فکر کنید. یه تصمیم بگیرین و برای رسیدن بهش برنامه ریزی کنید.
منم بهتون کمک می کنم. چون بابای خود من هم خیلی سخت گیر هست احتمالا می تونم راهنماییتون کنم.

فقط به طور خلاصه بگم شما باید یه بهانه منطقی و در شان اون خانم با ادبیات مناسب پیدا کنید.که من یکم روش فکر می کنم و اگر خواستین فردا متنش را براتون می نویسم. با زبان بالغانه و آگاهانه.

ولی تا فردا خودتون خوب روی همین موضوعات و جملاتی که اینجا گفتم فکر کنید!
اون خانم را می خواهید یا نه؟
حاضرید یا بهتر بگم این قدر براتون ارزش داره کمی غرورتان را بشکنید و ناز همسر آیندتون را بخرید؟
اگر بله...
قدم بعدی پیدا کردن مسیر مناسب هست! مناسب بودن مسیر خیلی مهم هست.
و اگر مسیر مناسب نبود اون وقت قدم بعدی فراموش کردن ایشون هست و بوییدن قهوه تلخ(همون که در تاپیک آقا محمدرضا هم گفتم)... چرا که همچین هم به همین راحتی شبیه ایشون پیدا نمی شود و احتمال زیاد در انتخابهای بعدیتون مقایسه پیش می آید و حتما باید از برخی موارد کوتاه بیایید.مثلا مورد بعدی از نظر اقتصادی مطلوب شمان ولی به اندازه ایشون به دلتون نمیشینه یا زیبا نیست یا....
البته اینها انتخاب هست.
ولی من معتقدم انتخاب همسری که صد در صد فقط از روی بعد منطق پیش بره خودش اصلا منطقی نیست! (آن هم منطق دو دو تا 4 تایی روی کاغذ!که یه نمودار می کشن می گن همه آدم ها از روی این کاغذ پیش برین!!!)
انتخاب همسر موضوعی هست که یه بخشیش کار دل هست.و بخش زیادیش کاملا بستگی به همون دو نفر داره که متغیرهای اصلی اون فرمول هستند! یه وقت x و y شما و اون خانم هستین. یه وقت دو نفر دیگر یه وقت شما و یه دختر دیگر... جواب اون فرمولها الزاما یکی در نمیاد! (هرچند که تو اون فرمول اعداد ثابت دیگری هم باشن و صد البته بی تاثیر نیستند و باید در نظر گرفت.)

پس خودتون و اون خانم را "با هم " در این فرمول ببینید! اگر مشکلی نبود و جواب اون معادله مثبت بود دیگر تردید جایز نیست!

موفق باشید:72:

سلام اقا مبین...درسته ما اختلاف سنی زیادی داریم شاید...ولی خوب می تونم درکتون کنم...من دیشب می خواستم یک چیزایی بنویسم ...که خانم مصباح الهدی پیشنهادی دادند که در تکمیل فرمایش ایشون بهتون منم پیشنهادی میدم....

اول از همه بهتون تبریک میگم بابت انتخابتون ..منظورم در کنار تمام حسن هایی که اون خانم داشتند این که ایشون متولد ماه دی هستند...میدونید یا نه ؟! بارزترین ویژگی های یک خانم تولد دی چی هست ؟ افرادی بسیار عمیق هستند و دوست داشتنی...بسیار همیشه مرتب و اراسته و شیک پوش حتی اگه از یک خانواده متوسط باشند...می دونید مهم نیست خونه دار باشند...یا شاغل...کلا در هر لباس و پوششی از نظر کاری باشند یک مدیر خوب هستند و البته دوست داشتنی....هیچکی مثل یک زن متولد دی ماهی کمک های شوهرش به خانوادش رو طبیعی نمی دونه !! و حتی تشویقش هم می کنه...اونا خیلی دیر وسخت به کسی دل می بندند ولی وقتی هم دل ببندند بد جوری دل بستند خیلی عمیق...وقتی هم دل بکنند دیگه کندند طوری که اصلا باورتون نخواهد شد!!! کلا ادمای با شخصیتی هستند و با کلاس خاص خودشون....اقا مبین یک خانم متولد دی ماه وقتی به فردی علاقه مند بشه با خیلی چیزاشون کنار میان اونا خیلی روح بزرگ و عمیقی دارند که بعضی چیزا بخواد براشون مهم باشه...مهم اون روح جاه طلبی و امید به ساختن اینده ای روشن همسرشون مهمه که شما به نظرم داشتید و همین کفایت می کرد...راز دل بردن از یک خانم متولد دی ماهی این هستش که متوجه بشه همسرش به اینده خیلی خوشبین هستش براش تمام تلاششو خواهد گذاشت و و در کسب همه چیز روحیه سیری ناپذیری داره...اونا یک ضعفی دارند ! هر چند اصلا اصلا به روی خودشون نمیارند و عمرا به ذهنتون خطور کرده باشه !!! ولی اعتماد به نفس پایینی دارند مخصوصا توی بعضی موارد خاص کافیه در اون موارد همسرشون اونا رو ببره توی اسمونا !! دیگه بهتر از این هم مگه میشه براشون ؟!


اقا مبین بعضی اشتباه های شما بسیار بزرگ و نا بخشودنی بود در این رابطه... یک نکته ی مهم که خدمت شما و کلا هر فردی که با فرد دیگه می خواد اشنا بشه دارم و اون این هستش که اصلا اصلا از راه پیامک و کلا متن حالا با هر رسانه ای اشنایی رو اصلا ادامه ندند...چون متن لحن نداره... از طرفی وقتی از یکی شناخت هم نداریم باعث سو تفاهم های شدید میشه...مثلا همون ماجرای رستوران و پیام فرداش و دلخوری ایشون..ممطئن باشید خیلی هوشمندانه و زیرکانه تر می تونستید اینا رو بهشون بگید ولی حضوری...شما همون اعتماد به نفس ایشون که گفتم رو خدشه دار کردید..یک لحظه تصور کنید چه حس بدی به ادم دست میده...مثلا من جای شما بودم توی جلسه ی حضوری بعدی این طوری شروع می کردم که... من اگه داشته باشم که البته سعی کردم همیشه توی زندگیم داشته باشم می خوام بهترین ها رو برای همسر و خانوادم مهیا کنم...به نظرم یک مرد هر چقدر هم برای خانوادش بذاره کمه...مثلا من خیلی از اولین ها رو دوست دارم در بهترین مکان ها و لحظات باشه و.. مثلا اگه قراره هر وقت برم بیرون با همسرم برم فلان رستوران (همون گرون ترینه) ولی اگه شرایط مالیم طوری بود که بهم این اجازه رو نداد بر خلاف میل باطنیم و نه از روی خساست و این چیزا به نظر شما این در کیفیت رابطمون تاثیر منفی داره ؟! بعید می دونم ایشون می گفتند اره و... مطمئنم ایشون می گفتند نه که مهم نیست و... ولی شما رفتید با متن مستقیم بهشون یک چیزایی گفتید که انتظار داشتید ناراحت هم نشند...من قصد سرزنش نداشتم و ندارم اینا رو گفتم تا در نهایت واسه اون پیشنهاد به کارتون بیاد.... تا دیگه اشتباه نکنید کلا...

یک اشتباه دیگه و بزرگ که جواب پیام تشکر ایشون رو ندادید هر چند منظور بدی نداشتید ولی ایشون رو رنجوندید.....
و البته کلی اشتباه دیگه که بگزریم...

ببنید درسته شما ادم مغروری هستید و... ولی دقت کنید بین عامل نباید دلیلی بشه بر این که اون خانم دی ماهی رو تحت سلطه بگیرید یا حتی این حسو به ایشون القا کنید که بارها القا کردید...مثلا در بسیاری از جواب های ایشون ته حرفتون این بود ایشون اشتباه می کنند چند سال بعد به حرف شما می رسند و... یا روز های بعد جدایی دلتون به حال ایشون می سوخت...ولی ببنید همون دختر خانم الان می تونه احساسش رو کنترل کنه ولی شما نه ؟! ببنید چقدر اشتباه می کردید...ایشون درسته توی فاز احساس باشند از دخترای دیگه احساسی تر به نظر می رسند ولی توی فاز غیر احساس هم دقیقا همین طوری هستند و متفاوت تر....

اقا مبین همه چیزو با هم که نمیشه داشت...این که همچین خانمی می خوای ازدواج کنی بعدش انتظار داری در بعضی موارد ایشون سلطه جو نباشه !؟ مثلا همون ماجرای قدم زدن...قطعا وصلت با چنین دختری یکی از موارد همیشگیش ناز کردن ایشون و ناخریدن شماست پای ثابتش به شرطی که قضیه هم لوث و هم لوس نشه....شما باید راهشو یاد بگیری...کلا اگه ارتباط شما صلاح بود و به وصلت ختم شد یکی از مواردی که باید بهش حتما توجه کنید هیچ وقت حتی حس این که کی تحت سلطه ی اون کی هست رو حتی حسش رو هم بهم دیگه القا نکنید...
کلا یک توصیه هم دارم یکم بیش تر راجب خانم ها شناخت پیدا کنید...هم واسه قبل ازدواج و هم واسه بعد ازدواج...


اما دوست من اقا مبین ..ببین ایشون یک دختر 20 ساله نیستند که بخوان با این کارا یه سبک یک دختر 20 ساله ببینند چقدر هنوز خاطر خواه ایشون هستید مثلا جواب منفی الکی بدند و.....کلا در شخصیت اون خانم و خانوادش این کارای بی اساس نیست...الان اگه ایشون جواب منفی دادند واقعا جوابشون همینه و هیچ بحث دیگه ای نیست ... تنها یک راه می مونه براتون دوست خوبم .... همون پیشنهادم لطفا خوب و دقیق باشید...

اگه فردا می تونستید ایشون رو حضوری ببینی بهتر بود که بعید میدونم ...ولی از یک راهی جز پیام....دیگه اگه نشد نهایتا یک ایمیل براشون می فرستید و مطمئن میشید که اونو می خونند ....

به چند بخش تقسیم کنید پیامتون رو...

که اولش رو با تبریک تولد ایشون شروع کنید(واسه این می خواستم یک کمکی بکنم گفتم درست نیست بهتره ذوق خود خودتون باشه و ایشون بهتر شما رو بشناسند) بعدش اشاره می کنید درسته که شاید دیگه قراره این اشنایی شما تموم بشه ولی به پاس احترام به ایشون و مدت اشناییتون و چون از اخرین صحبت هاتون زیاد نگذشته بود خودتون ملزم به زدن این پیام دونستید...

در قسمت بعدی اشاره کنید که اشنایی با ایشون باعث بدست اوردن تجربه های زیادی برای شما داشت که حتما اشاره می کنید برای شمایی که دفعه ی اولتون بود(در ادامه قراره حرفی بزنید که به این قسمت گره بخوره!!) در این حد با خانمی اشنا می شدید پس طبیعتا نمیشد انتظار داشت که خیلی بی اشتباه هم ظاهر بشید....مثلا به بعضی از اشتباه های کلیدیتون اعتراف می کنید و به حس ناخوشایندی که در ایشون ایجاد کردید...مثلا میگید روزی که جواب پیام تشکر و خداحافظی شما رو ندادم من به دلیل این بود حس کردم نکنه شما وابسته شدید(الکی گفتم اینو نگید که کارو خراب می کنید) !!! این خودش باز کارو خراب تر می کنه ایشون میگه این پیش خودش چه فکری کرده !!! فکر کرده هنوز هیچی نشده چه خبره که منو وابسته کرده و من نمی تونم ازش دل بکنم و ... باید بگید من پیش خودم فکر البته اشتباه دیگه ای می کردم که بماند و مهم نیست و بهتره دلیلی نگید چون چیزی جز دروغ به ذهنم خطور نکرد که پس بهتره هم چیزی نگید ...مهم این هستش اصلا قصدم بی احترامی به شما نبود هر چند فکر کنم این حس رو ناخواسته به شما منتقل کردم و...

خلاصه میخوام بگم باید خیلی دقیق باشید در تنظیم این نوشتتون... بعد از اعترافات هوشمندانه و البته دقیقتون در مرحله ی بعد می دونید چه کنید ؟!

یک خانم متولد دی ماهی روی بعضی چیزای شما خیلی حساس میشه !! باید بگردید و در موارد مهم که ایشون رو حساس کردید رفع حساسیت کنید... مثلا همین که به اینده خوشبین نیستید از نظر ایشون...یا عدم تمایلتون قبل تر ها
مثلا بگید روزی که شما تمایلی به ادامه نشون ندادید گزاف نگفتید اگه حداقل بیش تر از ایشون مشتاق بودید کمتر نبود ولی با خودتون گفتید فرصتی ایجاد بشه تا با فروکش کردن احساساتتون بهتر بتونید تصمیمی بگرید... بعدش بگید بنده بعد گذشت این مدت متوجه شدم نه این یک حس گذرا نیست ولی راجب شما نمی دونم!!!... واقعا به شما خیلی علاقه مند هستم و... فکر می کنیم می تونیم در کنار هم زندگی بهتری داشته باشیم در کنار بعضی تفاوت هایی که هست و البته اونم جزئی از زندگی هستش که با توی همیناست که نشون میدیم چقدر مهارت زندگی داریم!!!... شما رو نمی دونم...نمی دونم حالا به این وصلت راضی هستید یا خیر...
ولی هر تصمیمی بگیرید بنده بهش احترام می گذارم چون می دونم یا توکلی که شما بر خدا دارید و.. بهترین تصمیم رو خواهید گرفت... فقط خواستم بگم اگه تصمیمتون مبنی بر عدم ادامه بود دعا می کنم که این تصمیم به علت چیزهایی راجب من باشه که واقعا وجود خارجی داشته باشه نه واسه خاطر بعضی رفتارهای شاید نه خیلی درستم که سبب سو تفاهم هایی شد ... که اونم می دونم می ذارید پای بی تجربگی بنده(این جا محل تلاقی همون صحبت های اولیم بود!!!)...
و همین طور هم خوب می دونم در راه دوست داشتن غرور تعریف نشده هستش...من حرف دلمو به شما زدم...مطمئن هم هستم اگه جواب شما منفی باشه اصلا واسه این نیست که ببنید من چقدر باز پی گیر میشم یا نه و... چون با شناختی که از شما پیدا کردم می دونم معیارهای بسیار بزرگ و البته عمیق تری برای تشخیص این که چقدر طرف مقابلتون در دوست داشتن شما صادقه دارید(این طوری اگه یک درصد ایشون مثلا بخوان با ناز کردن ببنن شما هنوز پی گیرید یا نه همون یک درصد هم از بین می برید هر چند من مطمئنم صد در صد جواب منفی ایشون واسه خاطر این نیست ببیند شما چقدر دوسشون دارید و..) ... و از نظر خودم این یک نشونه ی بزرگه...

در نهایت اشاره می کنید که

بنده به علت احترام به تصمیم شما که هر چی باشه دیگه این اخرین پیامم به شما خواهد بود...اگه صلاح دونستید به ادامه خوشحال میشم بنده رو مطلع فرمایید... و همین روز ها هم از شما جواب نمی خوام...دوست دارم خوب فکراتونو بکنید...اگر هم تصمیم بر جدایی بود از صمیم قلب براتون ارزوی خوشبختی دارم امیدوارم با انتخابی درست خوشبخت تر از گذشته کنار همسرتون زندگی کنید.بذارید یک مدت منتظر باشید باور کنید چه به وصل بشه چه نشه بعد ها ثمراتشو خواهید دید.



امیدوارم هر چی صلاحه بشه.اقا مبین شما این کارا رو بکن بقیشو بسپر به خدا...اگه نشد مطمئن باش از خدا بخواه حتما باز یکی نگیم بیش تر ولی لااقل مثل این خانم به دلتون بیفته...البته اگه خودتون بخواید.
التماس دعا.

سلام آقای مبین ، اومدم تالار یک سری بزنم دیدم تاپیک شما بروز شده ، من همش پیگیر تاپیکتون بودم همش هم امیدوار بودم هر تصمیمی میگیرین انشالله پشیمون نشوید.حال چه تصمیم بر ادامه چه جدایی !

اما خب همیشه ، همه چیز همانطور که ما میخواهیم پیش نمیره؛ بنده هم اتفاقا در شرایطی تقریبا مشابه البته با داشتن تفاوت هایی مانند شما هستم برای همین خیلی دوست داشتم بیاین و نتیجه تصمیمتون عنوان کنید که متاسفانه خیلی خوشایند نبوده ، ولی نا امید نشید، تا امید هست هیچوقت دست از تلاش نکشید.

اینطور که من متوجه شدم ؛ شما هم مانند من خیلی در انتخاب شریک زندگی مراقب و محتاطید البته حق دارید ؛ همین احتیاط باعث میشه که کسانی مانند ما برای انتخابشون به زمان بیشتری احتیاج داشته باشند، ولی این امر برای خودمون قابل درکه ، نباید انتظار داشته باشیم ، طرف مقابل هم بتونه این مسله و درک کنه، ممکنه این زمان طولانی برای تصمیم گیری و حساسیت ها روی موضوعات مختلف و به پای این بذاره که شما انسانی هستید که نمیتونید تصمیم بگیرید و هر دفعه نظرتون دچار تغییر و تحول میشه، در صورتی که شما بخاطر اینکه آدمی مسولیت پذیری هستید میخواستید تمام جوانب و بسنجید بعد تصمیم بگیرید حتی اتفاقا بخشی از نگرانی های شما و احتیاط شما مربوط به طرف مقابل میشده که مبادا در آینده مشکلی پیش بیاد و طرف مقابلتون که در آینده قراره همسرتون بشوند اذیت بشند.


خب درک این مسله کمی سخته، چون طرف مقابلتون حال خودشون یا خانواده اشون در ذهن شما که نبودن ، آنها اینطور برداشت کردن شما نمیتونید تصمیم بگیرید و کسی هم که در تصمیم گیریش مطمعن نباشه انسان قابل اعتمادی نیست برای همین نتونستن بهتون اعتماد کنند و دخترشون و به شما دهند.

شما این اعتماد شکستید ، پس باید اول این اعتماد و دوباره بدست بیارید، برای اینکار اول از همه باید تکلیفتون و با خودتون مشخص کنید ، ببینید واقعا جوابتون دیگه مثبت مطلق هست یا خیر! چون برای شخصیت خودتون خیلی بد میشه که اگر الان هنوز دو دل باشید و بخواهید دوباره اینقدر مصمم و جدی اقدام کنید.

چون این دختر خانم اگر برای بار دوم از جانب شما طرد بشوند با تمام ویژگی ها و کمالات خوبی که دارند ممکن اعتماد به نفسشون شدیدا بیاد پایین و همین پایین اومدن سطح اعتماد بنفس در اینده مشکلات بسیار جدی براشون خواهد داشت و همینطور اینکه از نظر روحی بشدت آسیب میبینند پس اول سعی کنید جواب خودتون صد در صد مثبت باشه. (چون دیگه مراحل آشنایی گویا به اندازه کافی قبلا طی شده پس میتوان الان یک جواب قطعی بگیرید.)


در گام دوم بنظر من ، شما شخصا خودتون با پدرشون تماس بگیرید و بگید برای برخی رفتارهاتون میخواهید توضیحی دهید، اگر گفتن تلفنی صحبت کنید بگویید ، من تلفنی نمیتونم توضیح دهم خواهشا اجازه بدید حضورا خدمت برسم حال هرکجا که شما مایلید اگر خانه سخته نمیخواهید دخترتون متوجه بشوند بیرون از منزل هم میتوانم خدمت برسم. مکان ملاقات و به خودشون واگذار کنید، خیلیم مودب و با احترام صحبت کنید حتی اگر ایشون عصبانی بودن یا تند صحبت کردن شما به هیچ عنوان کنترل اعصابتون و از دست ندهید و با آرامش و با احترام صحبت کنید.

بعد از اون در ملاقاتتون سعی کنید حتما دست خالی نروید ، مثلا دست گلی بگیرید ، چون قراره شما بابت دودل بودنتون از ایشون عذرخواهی بکنید، بهشون بگید شما قبول دارید که اشتباه کردید درسته که شما جوان بودید و غرور داشتید ولی بخشی از احتیاط شما برای اختلاف شرایط اقتصادی دو خانواده بخاطر دختر خودشون بوده ، شما نگران ایشون هم بودید همه ی نگرانی شما بخاطر غرور جوانی خودتون نبوده، بعد بهشون بگید ، دختر شما قرار بوده همسر من بشوند ، و بعد ازدواج در واقع عزیزترین شخص من در زندگی من میشدن بنابراین من حق داشتم نگران باشم که مبادا با من خوشبخت نمیشدند مبادا اون انتظاراتی که از همسرشون دارند و من نتوانم برآورده کنم، چون من دوست دارم همسرم اگر در اینده خواسته های از من داشته باشه تا حد توان براشون تهییه کنم . از طرفی دختر شما خودشون شرایط منو درک کردن ولی من ترسیدم که نکنه ایشون چون تا حالا در بهترین شرایط بزرگ شدند نتوانند شرایط سطح پایینتری و درک کنند برای همین احساس کردم ایشون ممکن هست در آینده بخاطر حضور در شرایط سطح پایینتر از پدرشون ، خودشون در کنار من خوشبخت نبینند.

و برای من هم خیلی مهمه که همسر آینده ام در کنار من احساس خوشبختی کنند ، برای همین از شما و دختر خانمتون عذرخواهم بابت این احتیاط ، من نیاز داشتم کمی بیشتر فکر کنم، در حال حاضر هم پشیمون هستم اگر من را هنوز با همین شرایطم مانند قبل میپذرید اجازه دهید دوباره با خانواده خدمتتون برسم ورگرنه باز هم امید وارم حداقل از من دلخوری به دل نداشته باشید . سعی کنید در حرفاتون این اطمینان و بهشون بدهید که شما اگر دودل بودید بخاطر خود دختر خانم هم بوده ، تا اعتماد از دست رفته اشون دوباره برگرده ، از طرفی با عذرخواهی جلوی بزرگترتون نشون دادید که شما انسانی هستید که مسولیت تصمیم اشتباهتون و کاملا پذیرفتید و از طرفی هم بهشون نظرتون با زور و اصرار تحمیل نکردید بلکه ازشون خواستید فکر کنند و تصمیم نهایی و ایشون بگیرند.

ببینید یک پدر اگر بدونند دختر شون در زندگی یک آقا پسر امنیت روحی و .... خواهد داشت میتونند راحت به آقا پسر اعتماد کنند فقط باید به این پدر حس امنیت و بدهید.

از طرفی من حس میکنم ، قبلا چون این خانم شرایطشون خیلی خوب بوده ولی گویا از نظر شما ، شما رو پسندیده بودن و راغب به ازدواج با شما بودن ،یک جورایی شما حس کردید ایشون زیادی سهل الوصول هستند برای همین هم فکر کردید تصمیم گیرنده و انتخاب کننده فقط فقط شما هستید و از طرف اون خانواده همه چی حل شده است ، برای همین هم فکر کردید شما هنوز خیلی وقت دارید برای فکر کردن ؛ ولی وقتی با پیشنهاد دوباره شما این خانواده مقاومت کردن راغب تر شدید ، چون ایندفعه سخت بدست می آیند برای رضایتشون باید تلاش کنید ، بنظرم شرایط خوبی پیش آمده هم برای شما هم ایشون ، چون اینطوری بنظر خودتون حتی بعد از ازدواج میدونید کسی همسرتون شده که به راحتی بدست نمی آمدن اما شما تونستید با ایشون ازدواج کنید برای همین یک حس قدرت و توانایی زیادی درونتون حس میکنید و برای این خانم هم خیلی خوب شده چون اینطوری شما بیشتر قدرشون و میدونید ولی اگر اون اول شما با شک و دودلی باهاشون ازدواج میکردید ممکن بود قدرشون اینقدری که الان خواهید دونست ، اون موقع درک نمیکردید.


موفق باشید امیدوارم هرچی به خیر و صلاح هردو شما هست پیش بیآید.

عرض سلام و ادب خدمت همه دوستان
عید همگی مبارک.

از اینکه دوستان با معرفتی مثل شما دارم احساس خیلی خیلی خوبی دارم.

از همتون ممنونم. از امیر مسعود عزیز، آقای خالقزی، محیا ناز، محمد رضا، فدایی یار، خانوم مصباح که همیشه مزاحمشون هستم، دختر بیخیال و بقیه دوستان که زحمت کشیدن و نظرات و پیشنهادات و هشدارهای لازم مرقوم فرمودن تشکر ویژه دارم.

ببخشین که دیر اومدم. محدودیت 3 پست رو دارم.

نظرات همه رو چند بار خوندم. با خیلی از حرفاتون عمیقا موافقم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط khaleghezey

در آخر تصمیم های بزرگ آدم های بزرگ میخواد با فکر و روح بزرگ همراه با جسارت و تفکر
.
.
مسئله مهمتر که شوربختانه شما کوچک پنداشتی این موضوع را بعنوان یک شوهر یک همراه یک دوست یک پشتوانه قوی برای ایشون باشی مخصوصا از نظر عاطفی این برای خانوم ها بسیار مهمتر از مسئله مالی هستش.
.
.
از نظر من میشه گفت: گند زدی به تمام معنا

---

روم سیاهه. ولی یه واقعیته

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مصباح الهدی

مشکل شما تردید های بی جاتون بود!
ویلیام شکسپیر می گن:
تردیدها به ما خیانت می کنند و ما را از رسیدن به آنچه که لیاقت آن را داریم باز می دارند!!!

اگر شما اون دختر را دوست دارین.(دوست داشتن اینکه از روی منطق هست و هوس نیست. برای خود واقعی دختر هست) شما می بایستی برایشان تلاش می کردین.

رفتار پدر دختر الان کاملا طبیعی هست و اگر چنین رفتاری نمی داشتند باید شک می کردین.تازه پدرشون به نظر من تا الان با شما برخورد خوبی داشتند!
.
.
شما داشتین ناز می کردین و اون خانم ناز شما را می خریدند و ایشون هزینه احساسی زیادی دادند!

منم بهتون کمک می کنم. چون بابای خود من هم خیلی سخت گیر هست احتمالا می تونم راهنماییتون کنم.

---

متاسفانه تردید گاه و بیگاه و جود داشت. موضوع ازدواج برای من خیلی مهمه. همین اهمیت تصمیم گیری رو خیلی سخت کرد.

توی این مدت ایشون دو بار دیگه باعث شروع رابطه شدن و منم با روی باز استقبال کردم. اما هر بار یه حس بد که از همین بحث طالب و مطلوب نشات میگیره باعث شد که خودشون پیشنهاد قطع رابطه را بدن.

احساس میکردم که نباید دیگه برم دنبالش تا اذیت نشه. تا یادش بره. من متاسفانه اصلا تجربه ناز کشیدن رو ندارم. وقتی میگفت به فلان دلیل که مثلا شما بدبینی و من نمیخوام میگفتم نیستم. اصرار میکردن که هستی و نمیخوام ادامه بدم. منم منطقی قبول میکردم که هر طور راحتی.

دفعه آخر گفتن که خانوادشون ناراضی هستند و من حتی دلیل نارضایتی شون رو نپرسیدم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فدایی یار

اول از همه بهتون تبریک میگم بابت انتخابتون ..منظورم در کنار تمام حسن هایی که اون خانم داشتند این که ایشون متولد ماه دی هستند...
افرادی بسیار عمیق هستند و دوست داشتنی...بسیار همیشه مرتب و اراسته و شیک پوش حتی اگه از یک خانواده متوسط باشند...می دونید مهم نیست خونه دار باشند...یا شاغل...کلا در هر لباس و پوششی از نظر کاری باشند یک مدیر خوب هستند و البته دوست داشتنی....هیچکی مثل یک زن متولد دی ماهی کمک های شوهرش به خانوادش رو طبیعی نمی دونه !! و حتی تشویقش هم می کنه...اونا خیلی دیر وسخت به کسی دل می بندند ولی وقتی هم دل ببندند بد جوری دل بستند خیلی عمیق...وقتی هم دل بکنند دیگه کندند طوری که اصلا باورتون نخواهد شد!!! کلا ادمای با شخصیتی هستند و با کلاس خاص خودشون....اقا مبین یک خانم متولد دی ماه وقتی به فردی علاقه مند بشه با خیلی چیزاشون کنار میان اونا خیلی روح بزرگ و عمیقی دارند که بعضی چیزا بخواد براشون مهم باشه...مهم اون روح جاه طلبی و امید به ساختن اینده ای روشن همسرشون مهمه که شما به نظرم داشتید و همین کفایت می کرد...راز دل بردن از یک خانم متولد دی ماهی این هستش که متوجه بشه همسرش به اینده خیلی خوشبین هستش براش تمام تلاششو خواهد گذاشت و و در کسب همه چیز روحیه سیری ناپذیری داره

اقا مبین بعضی اشتباه های شما بسیار بزرگ و نا بخشودنی بود در این رابطه.

اقا مبین همه چیزو با هم که نمیشه داشت...این که همچین خانمی می خوای ازدواج کنی بعدش انتظار داری در بعضی موارد ایشون سلطه جو نباشه !؟ مثلا همون ماجرای قدم زدن...قطعا وصلت با چنین دختری یکی از موارد همیشگیش ناز کردن ایشون و ناخریدن شماست پای ثابتش به شرطی که قضیه هم لوث و هم لوس نشه....شما باید راهشو یاد بگیری.

---

دستتون درد نکنه. خدا خوب کنه این دی ماهی ها رو. نمیدونم دختر ما نازش زیاده یا همشون همینطورن. ولی من ناز کشیدنم صفره. باید رو خودم کار کنم.

از متن و سناریو کاربردی تون هم کمال تشکر رو دارم. من کلا خودم شوخ طبعم. از طرفی هم قصد کردم که فردا تلفنی صحبت کنم. از این سیستم پیامکی بیزارم. بیش از سه ماهه که صدای همو نشنیدیم. مطمئنم که تاثیر صحبت کردن خیلی بیشتر از فرستادن متنه.
سعی مینم یه صحبتی تحت قالب کلی فرمایشات شما و با لحن و روحیات خودم آماده کنم و فردا تلفنی بهشون بگم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط دختر بیخیال

اینطور که من متوجه شدم ؛ شما هم مانند من خیلی در انتخاب شریک زندگی مراقب و محتاطید البته حق دارید ؛ همین احتیاط باعث میشه که کسانی مانند ما برای انتخابشون به زمان بیشتری احتیاج داشته باشند، ولی این امر برای خودمون قابل درکه ، نباید انتظار داشته باشیم ، طرف مقابل هم بتونه این مسله و درک کنه، ممکنه این زمان طولانی برای تصمیم گیری و حساسیت ها روی موضوعات مختلف و به پای این بذاره که شما انسانی هستید که نمیتونید تصمیم بگیرید و هر دفعه نظرتون دچار تغییر و تحول میشه، در صورتی که شما بخاطر اینکه آدمی مسولیت پذیری هستید میخواستید تمام جوانب و بسنجید بعد تصمیم بگیرید حتی اتفاقا بخشی از نگرانی های شما و احتیاط شما مربوط به طرف مقابل میشده که مبادا در آینده مشکلی پیش بیاد و طرف مقابلتون که در آینده قراره همسرتون بشوند اذیت بشند.

خب درک این مسله کمی سخته، چون طرف مقابلتون حال خودشون یا خانواده اشون در ذهن شما که نبودن ، آنها اینطور برداشت کردن شما نمیتونید تصمیم بگیرید و کسی هم که در تصمیم گیریش مطمعن نباشه انسان قابل اعتمادی نیست برای همین نتونستن بهتون اعتماد کنند و دخترشون و به شما دهند.

از طرفی من حس میکنم ، قبلا چون این خانم شرایطشون خیلی خوب بوده ولی گویا از نظر شما ، شما رو پسندیده بودن و راغب به ازدواج با شما بودن ،یک جورایی شما حس کردید ایشون زیادی سهل الوصول هستند برای همین هم فکر کردید تصمیم گیرنده و انتخاب کننده فقط فقط شما هستید و از طرف اون خانواده همه چی حل شده است ، برای همین هم فکر کردید شما هنوز خیلی وقت دارید برای فکر کردن ؛ ولی وقتی با پیشنهاد دوباره شما این خانواده مقاومت کردن راغب تر شدید ، چون ایندفعه سخت بدست می آیند برای رضایتشون باید تلاش کنید ، بنظرم شرایط خوبی پیش آمده هم برای شما هم ایشون ، چون اینطوری بنظر خودتون حتی بعد از ازدواج میدونید کسی همسرتون شده که به راحتی بدست نمی آمدن اما شما تونستید با ایشون ازدواج کنید برای همین یک حس قدرت و توانایی زیادی درونتون حس میکنید و برای این خانم هم خیلی خوب شده چون اینطوری شما بیشتر قدرشون و میدونید ولی اگر اون اول شما با شک و دودلی باهاشون ازدواج میکردید ممکن بود قدرشون اینقدری که الان خواهید دونست ، اون موقع درک نمیکردید.

---

شما رو نمیدونم ولی من زیادی سخت گیر شدم. یه حساسیت هایی که متاسفانه بعضا عقلانی هم نیستن.

همینطوره که میفرمایین. سعی میکنم اون حس خوبو دوباره بسازمش. فردا با خودشون تلفنی صحبت میکنم و اگر جوابشون به ادامه مثبت بود میرم و حضوری با پدرشون صحبت میکنم. اون بنده خدا هم آدم خوبیه. دلم روشنه که مشکل اساسی با من نداره. احتمالا فک میکنه که خیلی بچم. نهایت نهایتش هم دو تا چک بهم میزنه و بیرونم میکنه. اونم خیلی بد نیست. من تا حالا چک نخوردم. شاید بخورم و یه کم آدم شم.

فردا حتما میام و نتیجه اقدامات رو اطلاع میدم.

برام دعا کنین

سلام مبین جان.

خواستم فقط بهت بگم، فردا دست خالی نیای. ما شیرینی می خوایم.

چون مطمین هستم قوی هستی و قراره محکم قدم برداری ، مرد !

توکل به خدا، ان شالله که قسمتت باشه با خبرهای خوب بیای.

بی صبرانه منتظر خبرای خوبت هستم.
-----------

مبین جان استوار و محکم باش. همدردی ها هم برات دعا میکنن، دوست خوب من.
------
مبین جان اگر حوصله داری متن امضا ت رو عمیقا بخون.

سلام
من دیدم دوستان عالی راهنماییتون کردند.به خصوص راهنمایی های که مختص به خود دختر و شخصیتش بود واقعا خیلی دقیق بود و برای من هم جالب!
متن دوستان خیلی کامل تر بود ولی به طور خلاصه محوریت منظور من داشتن یک بهانه محکمه پسند هست که واقعا نشون بده شما مطابق به شرایط اون موقعتون اون تصمیم را گرفتین و نه خدای نکرده مثلا حالا می ریم یه گشت می زنیم اگر دختر بهتری نبود برمی گردیم!
این موضوع نباید به پدر دختر القا بشه.و باید بهانتون منطقی باشه.هرچند مصلحتا تمام حقیقت بیان نشه.
و اینکه از طرفی خودتون هم خورد نشین که مثلا من دختر بهتری پیدا نمیکردم و اینا... یعنی اصلا روی این موضوع بحث نکشه. بلکه فقط روی همون بهانه تمرکز بیشتر بشه.

به عنوان مثال:
من از نظر شرایط اقتصادی اون موقع تحت فشار بودم! و همش نگران بودم که نکنه مشکلات اقتصادی اون قدر زیاد شه که خدای نکرده نتونم دختر خانم را خوشبخت کنم. دلم می خواست این دختر خانم به اندازه لیاقتشون خوشبخت بشن!
ولی تو این مدت که گذشت با توجه به شرایط جدیدی که برایم پیش اومده دیدم توانایی اقتصادیم بالاتر از حدی خواهد شد که انتظارش را داشتم. و چون اون علت الان برطرف شده می خوام جبران کنم.

یعنی کاملا این موضع پررنگ بشه که اون مشکلات قبلی چون حل شده الان مجددا اقدام به خواستگاری ایشون کردین و نه اینکه شما خودتون را خیلی تحقیر کنید که من خیلی پشیمونم و فلان و بیسار...

البته این نظر من هست.

امیدوارم هر آنچه که صلاحتان هست براتون رقم بخورد.

اگر این مطلب هم نشد شما خیالتان راحت می شود که کوتاهی و قصوری نکردین و با آرامش بیشتری موارد بعدیتون را بررسی خواهید کرد و به قولی چشمتان روی این دختر نمی ماند!
این طور بهتر نیست؟

سلام خدمت همه دوستان

دیروز صبح باهاشون تلفنی صحبت کردم. از تلفن شرکت زنگ زدم که متوجه نشن که من هستم.
گفتند که فکر نمیکردن من باشم وگرنه جواب نمیدادن. کمی صحبت کردیم. گفتن تصمیمشونو گرفتن و این قضیه براشون تموم شدست. گفتن که به درد هم نمیخوریم. شما تو خانواده ما اذیت میشین. از طرفی هم خیلی تردید داشتین. سعی کردم کمی توجیح و معذرت خواهی بابت رفتارم کنم. بهشون گفتم منکر اشتباهاتم نیستم ولی به قول خودتون هر کسی یک سری نقاط ضعف و یک سری نقاط قوت داره. باید کلی ببینین. گفتم که اجازه بدن برم با پدرشون صحبت کنم که مخالفت کردن و گفتن جو خونشون برای من دیگه خوب نیست. گفتم خودم خرابش کردم و درست کردنش هم پای خودم.
مخالفت کردن که من جوابمو قبلا دادم. فکر هم به کفایت کردم و تصمیمم عوض نمیشه. بعد هم گفتن که باید برن و خداحافظی کردن.

چند دقیقه بعد پیام دادن که تا شب بازم فکر میکنن. بعد گفتن که بابت حرفای روز آخر معذرت خواهی کن تا بتونم فکر کنم. بعد گفتن نمخواد. چیزی رو عوض نمیکنه.
در ادامه هم پیام دادن که منتظر من نباشین. من برای خوشبختیتون دعا کردم. دیگه هم با من تماس نگیرین که ناراحت میشم.
گفتم نمیخوام ناراحتت کنم ولی همین فکر ها رو کردم که الان به اینجا رسیدم. گفتم که تا شب فکر کنین. برای جواب منفی دیر نمیشه. که مخالفت کردن. در نهایت بهشون گفتم که من پیگیر میشم.

براشون یه شعر گفته بودم از طریق تلگرام فرستادم که اصلا ندیدن. منو بلاک کردن اونجا.
دیشب هم با پیامک پیگیر شدم که اصلا جواب ندادن.

والا ما نفهمیدیم آخرش ای دخترمون چیکارس. دارم به این نتیجه میرسم که واقعا نمیخواد. حس این آدمای سریش رو دارم که انگار زبون آدمی زاد سرشون نمیشه.
چون دفعه قبل این اشتباه رو تجربه کردم ترجیح دادم که فعلا چیزی نگم. دوستانی که تجربه دارن این از جلوه های ناز کردنه یا واقعا ایشون پشیمون شدن و دیگه نمیخوان؟

فدات شم ناز چیه زدی دختر مردم رو پرپر کردی بعد میگی ناز میکنه :311::58:
والا الانم بازم میترسه یک دخترم تا حد یمتونه جلوی خانوادش بخاطر اینکه تصور میکنم انتخابش درسته بایسته بیش از حد بهش فشار وارد شده حداقلش اینه یکم باید صبر کنی دادا
لجبازی نباید باشه توی انتخابت یکم صبر کن فکراتو کن ببین خوبه دوباره بعد یکمدت تلاش کن ولی فعلا همینقدر بسه سیریش نشو بدتر میشه بازم وایسا دخترها بهتر جنس خودشون رو میشناسن یا بزار مدیر یا یکی از مشاورها بیاد بهتره

اقا مبین از حرفایی که زده معلومه که شما رو میخواد همین که گفته معذرت خواهی کن تا بتونم فکر کنم
ولی غرورش شکسته جلو خونواده ش و این برای یه دختر قابل تحمل نیست ۰
بنظرم شما باید بازم پیگیر بشین اینجا پیگیر شدن معنی سیریش شدن نمی ده
غرور دختره که ترمیم بشه! نظرش مساعد میشه
شاید بهتر باشه همین روزها پیش پدرشون برید۰ خودتون تنهایی بردی محل کارشون
و باهاشون صحبت کنید ۰ این کار میتونه خیلی موثر باشه
منتظر نظر دوستان متخصص مثل مصباح الهدی عزیز هم باشید

بسم الله الرحمن الرحیم
سلام آقا مبین
ببخشید و لی من یه کمی از موضوع فعلی که شما باهاش درگیری دور حرف میزنم و بیشتر به اوایل رابطه شما برمیگیرده و کمی هم در موضوع خودشناسی.
راستی یه غلط املایی شایع هم بگیرم که توی فضای مجازی زیاد دیدم : توجیه درسته نه توجیح

خب بذار اول از خودشناسی شروع کنم بعد یواش یواش موضوع رو بسط و گسترش میدم.
اولا اون چیزی که اون روانشناس گفته خیلی کلی هست و موضوع خود شناسی باید بیشتر شکافته میشد براتون (البته من اساسا به روانشناسی در موضوع انسانشناسی مشکل اساسی دارم که شاید گفتم براتون ولی خود روانشناسی در جایگاه خودش علم قابل تقدیری هست)
نگاه کنید میخوام برای تقریب به ذهن تون یه مثال بزنم که مثال خوبی هم هست، اولا باید بگم که انسان درای ابعاد و سطوح مختلفی هست که این ابعاد با هم تفاوت های اساسی دارن در نتیجه شناخت هر کدام از این ابعاد نیازمند نقشه شناخت خودش هست
آدم مثل یه ساختمون چند طبقه می مونه که نقشه هر طبقه با طبق دیگه کاملا فرق داره و لی بی تناسب با هم نیستن ،اینجا شما اگر نقشه طبقه اول رو شناختین نمی تونین اون به طبقه دوم تعمیم بدین که نقشه طبقه دوم هم همین طور هست و طبقه دوم هم فلان اتاقش این جاست و فلان درش این جا.
ما فعلا با نقشه طبقه هم کف که ذهن و قواعد اون هست و البته طبقه زیر هم کف که غرائز هست کار داریم(روانشناسی یه علم تجربی هست که دامنه شناختش توی همین محدوده هست هر از گاهی هم گریزی به راه پله طبقه دوم زده نه بیشتر ، یه مثال بزنم کاملا ملموس بشه شما اگر بهترین روانشناس های عالم رو الآن با هم جمع کنید حتی نمی تونن تحلیل جزیی از عالَمی که امثال آقای بهجت یا علامه حسن زاده حفظه الله در اون سیر می کنن رو داشته باشن چه برسه به شناخت ادراکات اونها ،در حالی که وقتی مردین می فهمین اصل انسان عالمی هست که اون ها توش سیر میکنن و این عالم ذهن به شدت دارای توهم و مجاز از حقیقت هستی خودش هست و راه عبور اش هم نظم دادن به عالم ذهن و عمل برطبق شریعت هست که این موضوع ها مفصل هست و فعلا قصد بحثش نیست وقتی عالم ذهن بتونه طبق قواعد شریعت و عقاید حقه حرکت کنه یواش یواش می تونه از عالم های بالاتر از خودش نور کسب کنه و شخص به عالم مافوق خودش که حقیقت وجودش هست حرکت می کنه )

حالا ما با شناخت ذهن کار داریم:
شما چه جور ذهن تون رو میشناسین ؟
بر اساس واکنش ها و رفتار هاش و مهمترین موضوع در این شناخت علت واکنش هاست ، این علت ها و قواعد حاکم بر اون هسته مرکزی شخصیت ماست که دارای سیالیت و تغییر هم هست و مهمترین مبانی اون جهان بینی ماست ،جهان بینی انسان دینی باعث میشه یه سری قواعد رو بر رفتار ها و انتخاب هاش حاکم کنه و یه آدم ماتریالیست یه قواعد دیگه رو بعضی ها هم این وسط مثلا جهان بینی شون ماتریالیست اخلاقی هست !!! یعنی از بیرون خوش اخلاقه ولی خدا رو هم قبول نداره و حالت بسیار متفاوت دیگه ...
یه موضوع بسیار مهم دیگه هم عمق این جهان بینی هست که باز بر تاکید،ثبات و جهت دهی رفتار ها بسیار اثرگذار هست.

خیلی ها مذهبی هستن ولی جهان بینی شون عمق نداره و این یعنی تفکر و شناخت شون نسبت به علت رفتار هاشون و همچنین دایره شناخت اعمالی که باید نسبت به این جهان بینی در خودشون ایجاد کنن کمه و این یکی بیشترین گلایه های خدا در قرآن نسبت به افراد دین باور هست.

ببخشید الآن کار ی برام پیش اومد بقیه اش رو بعداً(سعی می کنم امشب یا فردا) ان شاء الله میام میگم و مصداقی تر در مورد موضوع شما اون چیزهایی که به نظرم میاد رو میگم .

موفق باشید.

سلام

من این مراحل بعد خواستگاری را متوجه نشدم که رابطه چطور بوده و خانواده اش خبر داشتند که شما با هم در تماسید یا نه.
اگر خانواده اش هم در جریان بودند برای ایشون سخت تر شده که باز بخواد بهشون بگه اجازه بدید دوباره ( در واقع سه باره) شروع کنیم.

به هر حال
من از صحبت های پست آخرتون اینطور برداشت کردم که خیلی ناراحت و دلشکسته است.
مورد دیگه اعتمادش هست. به تدریج اعتمادش به شما کم شده.
باز برید جلو و وسط گفتگوها و آشنایی حرفهایی بزنید که نشانه عقب کشیدن باشه ( همونایی که گفته بابتشون عذرخواهی کن)

اول تصمیم جدی بگیر
الان دیگه به اندازه کافی می شناسیشون. تصمیم نهاییت را بگیر بعد برو جلو.
الان اعتمادش به شما از دست رفته و دلش شکسته
اگه بری جلو و باز با همین دلایل نظرت منفی باشه یا مردد بکشی کنار ... ممکنه روی اعتماد و احساسش به طور کلی اثر منفی بذاری. مسئولیتش با شماست.

سلام مجدد
خب بذار این جمله آخرم رو دوباره بذارم و یه کمی بیشتر در موردش بگم (البته من با توجه به شخصیت مذهبی شما و کسی که تاپیک در مورد چهل حدیث امام خمینی باز می کنه دارم این حرف ها رو می زنم و اگر این جور نبود ، مثال رو از جای دیگه ای می زدم)

نقل قول:

---

خیلی

ها مذهبی هستن ولی جهان بینی شون عمق نداره و این یعنی تفکر و شناخت شون نسبت به علت رفتار هاشون و همچنین دایره شناخت اعمالی که باید نسبت به این جهان بینی در خودشون ایجاد کنن کمه و این یکی از بیشترین گلایه های خدا در قرآن نسبت به افراد دین باور هست.

---

خب ما داریم می گیم که دارای جهان بینی دینی هستیم و قائل به خدایی هستیم که رب و پرورش دهنده ماست و برای همین برای پرورش ما به ما دستور العمل میده
اول ؛ ما به عنوان انسان دین باور که باورش این هست که مسیر تعالی خود ما از مسیر دین میگذره چقدر قائل به ضرورت اجرای دستور العمل های خدا در زندگی مون هستیم.
دوم ؛ اگر این مقدار زیاد هست یا هر قدری که هست چقدر دنبال پیدا کردن دستور العمل های خدا در زندگی مون هستیم.

این یکی از چیزهایی هست که جداً از خلاء های اساسی در زندگی دینی خیلی از افراد دین باور توش هست :
ما چقدر دستور العمل های دین رو توی ابعاد مختلفش می شناسیم تا در زمان تصمیم گیری ها و رفتارهامون اون رو جزیی از زندگی مون قرار بدیم ،تا یواش یواش این دستور اعمل ها هم باعث نورانی شدن ما بشه و هم ما خودمون رو به واسطه اونها بشناسیم.

به طور مثال همین مساله روزی و مالی که در اختیار ماست ، سبک زندگی دینی و دستور العمل های دین در مورد اون چیه ، جایگاه مالکیت شخص بر اموالی که در اختیارش قرار داده شده چیه ؟ آیا همه اونها مال خودشه (خدا می فرماید: في اموالهم حق معلوم للسائل والمحروم) و...

خب این جا اگر یه شخص دین باور عامل به دستور های دینی باشه میره ببینه تکلیفش نسبت به شرایط مختلف موضوع چیه و اولویت های هر کدوم هم چه جایگاهی داره ،بعد نسبت به اونها رفتار متناسب به شرایط رو خواهد داشت.

مثلا در سر در قرآن یکی از ویژگی های متقین که قرآن روی هدایت اونها اثرگذار هست انفاق از هر آنچه به اونها روزی داده شده کم یا زیاد هست (و مما رزقناهم ینفقون )و از طرف دیگه در صورت نیاز خویشاوندان انفاق به اونها بر انفاق به غریبه ها اولویت داره و این یعنی من رفتاری متناسب با این دستور العمل خواهم داشت.

حالا قبل از ادامه بحث این رو بگم وقتی توی چنین شرایطی میگیم شخص باید خودش رو بشناسه یعنی بتونه رفتار ها و واکنش های خودش رو نسبت به مصادیق مختلف بیان کنه بعد این شناخت رو می تونه عرضه کنه تا طرف مقابل هم ببینه بای این دامنه رفتاری و واکنش ها می تونه کنار بیاد یا نه یعنی درواقع اون هم باید نسبت به خودش این اگاهی رو داشته باشه که در برابر مصادیق مختلف رفتار شما که رفتار های اصلی زندگی رو شامل میشن چه واکنش هایی خواهد داشت بعد در بخش بعدی به این نتیجه میرسه با شما کنار میاد یا نه

حالا من یه کوچولو برم سر مصادیق موضوع شما (توی پرانتزبگم این چیز هایی که میگم ضرورتا حرف دین به این شکل و صد در صد نیست ،من واقعا تحقیق کردم و در حد خودم این قدر فهمیدم و وقتی به فهم بالاتری هم برسم اون مبنا خواهد بود ،یه چیز دیگه ما یه ضرع داریم و یه سیره زندگی یا همون سبک زندگی خیلی احکام زندگی از نگاه به سبک زندگی اولیا خدا به دست میاد و به قول قرآن سیره زندگی پیامبر اکرم که به خلق عظیم ستوده شده اسوه خوبی برای مومنین هست و الان نزدیک ترین این اسوه ها به پیامبر زندگی علمای ربانی هست)

خب خانم فلانی آرزوتون چی هست ؟
من خیلی دوست دارم جهانگردی کنم
علت تون؟
هیچی خوب دوست دارم جاهای مختلف دنیا رو ببینم
من: این علت کافی برای من برای هزینه کرد نزدیک به صد میلیون نیست (فقط یه دور دور کردن معمولی توی اروپا) ،به جز اون حقارت هایی که فعلا سر دادن ویزا به ما ایرانی ها میدن ، البته شرح دلایل دینی و قرانی و روایی چنین موضوعی سر جای خودش (میخوام بگم من چنین شناختی در این رابطه در مورد خودم دارم و به طرف مقابل میدم)

یه سناریوی دیگه
من خیلی دوست دارم به خاطر یادگیری فلان علم یه مدت خارج از کشور باشم تا بتونم برگردم به مردم کشورم و اصلا همه آدمای دنیا کمک کنم.
من خیلی به این هدف تون احترام میذارم نمی تونم قول بم ولی ان شاء الله سعی می کنم شرایطش فراهم بشه ،

(خیلی رک تر و صریح تر در این رابطه اگر ببینم طرف مقابل شرایط رو درک میکنه و فکر نمیکنه من میخوام اون وسیله لذت جویی خودم قرار بدم-البته من اصلا دوست ندارم اونجاها برم که برام اذتی هم داشته باشه):
من واقعا شرایط مالی چنین کاری رو ندارم ولی واقعا این موضوع برام خیلی قابل تقدیر هست من حقیقتا دوست دارم از این کار حمایت کنم برای شما مقدور هست دراین رابطه کمی هم از خانواده کمک مالی بگیرین

باز یه موضوع دیگه
قرارمون باشه فلان کافی شاپ؟
چرا باید اون جا بریم و چنین هزینه ای صرف چیزی پرداخت کنیم که فقط به خاطر مکانش داره چنین هزینه پرداخت میشه (این خودش یه مصداق اسراف هست) میشه یه جای مقبول و متوسط با هزینه مقبول رفت.
رهبری توی یه جمع زوج های جوان توصیه کرده بودن برای خرید جهیزیه جاهایی نرید که دارن پول بالاشهری بودنشون رو به شدت رو جنس اضافه می کنن(یه جور توصیه از سیره زندگی یکی از علمای ربانی)
(این رو هم بگم نظر نزدیکان این هست که با اینکه ما از لحاظ مالی بعد اون اتفاقات به شدت تحت تاثیر و فشار بودیم و الآن یه کوچولو کمتر شده اما آدم لارجی هستم ولی از هر جایی نمی رم خرید)

و یه چیز دیگه این که یه جوری هم این مطالب رو عنوان نمی کردم که آدم خسیسی هستم (واقعا الهی شکر نیستم)

حالا طرف من یا با این مصادیق کنار میاد یا نه ،ولی تکلیفش روشن میشه و تکلیف من هم روشن میشه.از طرفی هم بگم خب شاید یه دختر توی یه خانواده پولدار باشه که شایستگی های مهمی داشته باشه که قابل بررسی هست و شاید با این موضوع ها هم کنار اومد و باعث کمال همدیگه هم شدیم پس نمیشه پیش داوری هم کرد که نه چنین دختری مسلما به درد من نمی خوره.

............................

اما اشتباه شما:
-در چنین موردی باید خیلی سریع تر معیار های خودتون که حاصل شناخت خط قرمز ها و واکنش هاتون هست رو ارزیابی می کردین چون مهمترین اختلاف فرهنگی شما توی این موار بود.

-شما خیلی جدی تر باید سعی کنید برای زندگی خودتون عواطف خانم ها رو بشناسین ،مهمترین شاکله استخوان بندی زن ها تکیه گاه طلبی هست و مرد ها تکیه گاه بودن و برای تکیه گاه بودن یه گل باید ترکیبی از قاطعیت ،استحکام و لطافت بود ولی شما بارها جایگاه این نیاز رو نشناختین حتی در آخرین جملات تون ، شاید ساخت یه تاپیک براتون خوب باشه یا برید مطالعه کنید تا انگیزه و نیازهای زنان در ازدواج رو بدونین ، این شناخت باعث هم افزایی میشه یعنی مثل این هست که شما باید یه ماشین و طرز استفاده ازش رو بدونین تا بتونین ازش بهینه استفاده کنین ولی به طور مجزا می تونین فقط ماشین رو روشن کنین و از کولر یا بخاری اش استفاده کنین ولی این استفاده بهینه از ماشین نیست و این ماشین با این درجا کار کردن زودتر فرسوده میشه و شما هم بهره کمتری از اون می برین.

موفق باشید.

دوستان سلام

شرمندتونم که همش ناامیدتون میکنم.

بادخترمون صحبت کردم. صراحتا گفت که منو نمیخواد و جوابش تغییری نخواهد کرد. گفت که خانواده نظرشون منفیه و خودمم نمیخوام.
باهاشون صحبت کردم که خانواده با من و این دفعه اومدم تا همه چیز رو جبران کنم. محکم مخالفت کردن.
منم بهشون گفتم که با این شرایط آشنا نبودم و خودتون میدونید که دفعه اول با کسی به این مرحله میرسم. ببخشید اگه احساساتتون رو نشناختم و درک نکردم. گفتم میدونم که کم و زیاد از رفتارهای من نارحت شدین. معذرت میخوام. قصد توجیه ندارم ولی بی تجربه بودم.
گفتن که دیگه جواب نمیدن و چند پیامک آخر من رو هم جواب ندادن.
حتی شعری که براشون گفته بودم و تلگرام کرده بودم رو نخوندن.
منم گفتم اگه میدونستم نمیخوایین به خودم اجازه نمیدادم که مزاحمتون بشم.
گفتم الانم بر خلاف میلم میرم و سعی میکنم گزشته رو فراموش کنم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط mobin31080

دوستان سلام

شرمندتونم که همش ناامیدتون میکنم.

بادخترمون صحبت کردم. صراحتا گفت که منو نمیخواد و جوابش تغییری نخواهد کرد. گفت که خانواده نظرشون منفیه و خودمم نمیخوام.
باهاشون صحبت کردم که خانواده با من و این دفعه اومدم تا همه چیز رو جبران کنم. محکم مخالفت کردن.
منم بهشون گفتم که با این شرایط آشنا نبودم و خودتون میدونید که دفعه اول با کسی به این مرحله میرسم. ببخشید اگه احساساتتون رو نشناختم و درک نکردم. گفتم میدونم که کم و زیاد از رفتارهای من نارحت شدین. معذرت میخوام. قصد توجیه ندارم ولی بی تجربه بودم.
گفتن که دیگه جواب نمیدن و چند پیامک آخر من رو هم جواب ندادن.
حتی شعری که براشون گفته بودم و تلگرام کرده بودم رو نخوندن.
منم گفتم اگه میدونستم نمیخوایین به خودم اجازه نمیدادم که مزاحمتون بشم.
گفتم الانم بر خلاف میلم میرم و سعی میکنم گزشته رو فراموش کنم.

---

.......................


سلام عزیز


خوبی ؟

آدم که نباید به این زودی ها نا امید بشه !!!

با یه جواب نه شنیدن ، آدم نباید که جا بزنه !!

راستی چه شعری گفتی ؟

سلام
وقتی میگه نمیخوام چی بهش بگم.
بگم تو رو خدا بخواهم!!!!!
یه بار پیامکی بحثمون شد. حدود 45 روز پیش. یکم باهاش رک صحبت کردم. من کلا آرومم. انتظار نداشت که عصبانی بشم. از اون روز دلگیره هنوز.
براش شعر معذرت خواهی گفتم. حتی نرفت بخونه.

منم آن کو که ندانست دل و دینش را
که خطا کرد و برنجاند عزیزانش را

این نه آنست که قصدی و غرض داشته است
که پیامک برساندست سرانجامش را

و اگر در بر رویت سخنی گفته شود
آشکاراست دگر روی خوشآیندش را

آدمی گر به خطا رانده سخن در بر دوست
آرزوییست که بخشند گناهانش را

چه شود کز سر لطفت گره ای از دردش
بازبگشایی و دلشاد کنی قلبش را

گرچه این بیت و غزل طالب بخشایش توست
لیک دارد سخنی در دل و در بطنش را

که زمانی نتواند گذرد از دام دلش
ای که دانی همه ابعادش و اسرارش را

چون به میلاد تو ای دوست به شوق آمده است
که مبارک شود این سال و همه سالش را

بگذر از سر تقصیر و بیامرز گناه
که دگر تاب ندارد غم سلطانش را


البته کار اولم بود. کلی قافیه براش آماده کرده بودم.

- - - Updated - - -

سلام
وقتی میگه نمیخوام چی بهش بگم.
بگم تو رو خدا بخواهم!!!!!
یه بار پیامکی بحثمون شد. حدود 45 روز پیش. یکم باهاش رک صحبت کردم. من کلا آرومم. انتظار نداشت که عصبانی بشم. از اون روز دلگیره هنوز.
براش شعر معذرت خواهی گفتم. حتی نرفت بخونه.

منم آن کو که ندانست دل و دینش را
که خطا کرد و برنجاند عزیزانش را

این نه آنست که قصدی و غرض داشته است
که پیامک برساندست سرانجامش را

و اگر در بر رویت سخنی گفته شود
آشکاراست دگر روی خوشآیندش را

آدمی گر به خطا رانده سخن در بر دوست
آرزوییست که بخشند گناهانش را

چه شود کز سر لطفت گره ای از دردش
بازبگشایی و دلشاد کنی قلبش را

گرچه این بیت و غزل طالب بخشایش توست
لیک دارد سخنی در دل و در بطنش را

که زمانی نتواند گذرد از دام دلش
ای که دانی همه ابعادش و اسرارش را

چون به میلاد تو ای دوست به شوق آمده است
که مبارک شود این سال و همه سالش را

بگذر از سر تقصیر و بیامرز گناه
که دگر تاب ندارد غم سلطانش را


البته کار اولم بود. کلی قافیه براش آماده کرده بودم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط mobin31080

سلام

سلام

..............

وقتی میگه نمیخوام چی بهش بگم.
بگم تو رو خدا بخواهم!!!!!

نه عزیز دل من - بهش بگو :

دل بُردی از من بِیَغما

ای یار و یاور نازنینم :72:

......................



یه بار پیامکی بحثمون شد. حدود 45 روز پیش. یکم باهاش رک صحبت کردم. من کلا آرومم. انتظار نداشت که عصبانی بشم. از اون روز دلگیره هنوز.
براش شعر معذرت خواهی گفتم. حتی نرفت بخونه.

این خانم بنظرم خیلی احساسی هستند و روح لطیفی دارنند !!

باید لطیف تر صحبت کنی .

به جز پیامک کار دیگه کردی - مثلا نامه براش نوشتی؟؟ !!!

پیامک کار جالبی نیست -برا این جور شخصیت ها !!!

اگر بتونی براش یه نامه بنویسی و حضوری یه جوری به ایشون بدید بهتره !! + گل رز

بالاخره اون دختر باید بفهمه شما واقعا ایشون را دوست دارید !!

............................


منم آن کو که ندانست دل و دینش را
که خطا کرد و برنجاند عزیزانش را

این نه آنست که قصدی و غرض داشته است
که پیامک برساندست سرانجامش را

و اگر در بر رویت سخنی گفته شود
آشکاراست دگر روی خوشآیندش را

آدمی گر به خطا رانده سخن در بر دوست
آرزوییست که بخشند گناهانش را

چه شود کز سر لطفت گره ای از دردش
بازبگشایی و دلشاد کنی قلبش را

گرچه این بیت و غزل طالب بخشایش توست
لیک دارد سخنی در دل و در بطنش را

که زمانی نتواند گذرد از دام دلش
ای که دانی همه ابعادش و اسرارش را

چون به میلاد تو ای دوست به شوق آمده است
که مبارک شود این سال و همه سالش را

بگذر از سر تقصیر و بیامرز گناه
که دگر تاب ندارد غم سلطانش را

البته کار اولم بود. کلی قافیه براش آماده کرده بودم.


شعرت قشنگه:72: - ولی ایرادی که میشه بهش گرفت اینکه : اولا خیلی طولانی هست !

دوما : باید احساس و شور اون را بیشتر کنی !! - نباید شاهنامه تعریف کنی .


خب ، نظرت با نامه چیه ؟


...................

وقتی با یه خانم حرف میزنیم - به نظرم باید صبر کنیم حرفشو نو بزنند ! - بعد وقتی طرف خالی شد - آروم شد - اون موقع باید تازه شروع کنی !

خب ایشون یه خورده از دست شما عصبانی هستند - باید با سعه صدر جلو بری عزیز .


وقتی ایشون به شما میگه من شما را نمی خوام !! ( درحال که قبلا به شما علاقه داشته )

نباید چیزی بگی - فقط باید بزاری حرف بزنه - بعد آروم آررم جلو بری !!

وقتی داره بهت حمله میکنه - باید اجازه بدی بهت حمله کنه !!






.

---

...........

سلام دوباره.

جناب باغبان عزیز. فکر میکنم که تایپیک منو کامل مطالعه نکردین. ما زنو و شوهر نبودیم که الان قهر کرده باشه و من الان برم نازشو بخرم.
ما یک جلسه خدمت خانواده رسیدیم و من پدر و مادر و خواهر بزرگشونو دیدم. بعد اون 10 جلسه بیرون رفتیم و صحبت کردیم. ما هنوز جلسه دوم منزل ایشون که برای آشنایی بیشتر اعضا دوتا خانواده هست رو برگزار نکرده بود
ما تا الان همدیگه رو به اسم کوچیک صدا نکرده بودیم.یه سری حریمها رو رعایت میکردیم.
چند نوع ردیف و قافیه آماده کرده بودم که مضامین عاشقانه داشت. اونا رو گذاشته بودم برای بعد توافق. تو این مدت هم که با هم بودیم سعیدکردم از صحبتهایی که احساس رو منتقل میکنه جلوگیری کنم.

به هرحال گذشته دیگه. نمیگم کارم صددرصد درست بوده ولی من تا روز آخری هم که با هم بودیم تصمیم قطعی برای ادامه نگرفته بودم. آدمم با کسی که مطمئن نیست میخواد ادامه بده وارد فاز احساسات نمیشه که.

سلام


بحث ناز خریدن نیست ، دوست من !!

بحث ، بحث دیگری بود !!

بیشتر می خواستم از سعه صدر و ......بیشتر با شما صحبت کنم !!

وقتی یه دختر تو احساسات شکست می خوره ، پیامک زیاد فایده نداره !! ( به نظرم شما هم وارد فاز احساس شدید با ایشون )


اون دختر ، خیلی تلاش کرد به شما بگه ، من شما را به خاطر خودتان می خوام !!


شما الان ناراحت هستید - یعنی اون دختر را دوست داشتید !

می خواستم بگم ، وقتی یه پسری یارش را حس میکنه ، نباید به این راحتی شکست را قبول کنه !!


ولی نمی دونم چرا ما انسانها ، دوست داریم ....!!!!؟؟؟؟


موفق باشی .:72:


................................

سلام آقا مبین عزیز


ببین دوست عزیز ، بعضی موقع ها یه اتفاقاتی می یافته - هی به خودمون میگیم چرا این اتفاق باید می افتاد ! - چرا من همچین اشتباهی کردم و ......


اول باید قبول کنیم اتفاق افتاده را و سپس ، تلاش کنیم در آرامش کامل برای رفع مشکل !


شما دو کار میتونید انجام بدید :


1) نا امید نشی و دوباره تلاش کنی برای رسدن به هدفت ( فارغ از نتیجه )

اگر احساس میکنی اون خانم شرایط همسری آینده شما را داره ! - به تلاش خودت بازم ادامه - و اگر هم نشد - ان شالله خیره !
تجربی ای میشه برای آینده ! - شاید قراره شما با فرد بهتر ازدواج کنید ! - تلاش کن ولی بسپار به خداوند !


2 ) اگر احساس میکنی - تلاشی فایده نداره و یا ایشون ، فرد مناسبی برای شما نیست ! - دیگه رها کن !!



.........................


یا حق .:72:

سلام دوباره جناب باغبان

دستتون درد نکنه. زحمت کشیدین.

عرض شود که ایشون دختر خیلی خوبی هستن. از نظر شرایط کلی بدون ایرادن. و منم میدونم که میتونم ایشون رو راضی کنم. چون همه پارامترهای مد نظر ایشون را دارم. ولی دیگه صلاح نمیدونم که دنبال ایشون برم. اگه تا وقتی که شرایط ازدواج با ایشون رو دارم خودشون تشریف آوردن و دوباره درخواست ادامه دادن که با کمال میل قبول میکنم و از این بابت خدا رو هم شکر میکنم. ولی اگر نیومدن ( که میدونم نمیان ) من دیگه جلو نمیرم.

فکر کنم که روز 30 شهریور بود که برخلاف میلم بهشون گفتم که به درد هم نمیخوریم. خودمم کلی ناراحت بودم. ایشون هم میدونست که به خاطر شرایط و اختلاف سطح اقتصادی خودم و خانوادم این تصمیم رو گرفتم.
خودم خیلی ناراحت بودم و چند روز بی اختیار اشک ریختم. بین عقل و احساس گیر بودم. کمی هم بیخود میترسیدم. نمیدونستم تا این حد دوستش دارم.

چهار روز بعد خودشون پیام دادن که چرا این کار رو کردی و تو که نمیخواستی چرا اینقدر کشش دادی. میدونی تو این چند روز چقدر اذیت شدم و .....
حدود 5 ساعت پیامکی صحبت کردیم. از 11 شب تا چهار صبح. اون شب عروسی اون اقایی بود که چهار سال خواستگار این خانوم بودن. از اقوامشون بودن. خانوادشونم بنا به دلایلی باید توی مراسم شرکت میکردن و ایشون اون شب تنها توی خونه بودن. از فشار ناراحتی به من پیام داده بودن.
اوشب تا صبح صحبت کردیم و منم که از جوابم پشیمون بودم پیشنهاد دادم که دوباره فکر کنیم و ایشون یه مقدار مخالفت کردن و بعدش قرار شد که ادامه بدیم. بهشون گفتم که فقط پیامکی و خانواده ها هم مطلع نشن. حدود 10 روز در ارتباط بودیم. من احساس خوبی نداشتم که با ایشون بدون اطلاع خانوادشون رابطه دارم و سعی میکردم که زود تصمیم بگیرم. قرار کردیم که هر کدوم مشاوره بریم. من رفتم و دکتر مشاور گفتن که به شرطی که بتونی قبول کنی که ایشون با یه دختر معمولی برای تو فرق داره ادامه بده. گفتن ایشون به خاطر تو خیلی کوتاه اومده و خواه ناخواه انتظار داره که بیشتر از حدت براش مایه بذاری.

با هم صحبت کردیم که سریعتر تصمیم بگیریم. بعد ایشون رفتن مشاوره و همین که جلسه مشاوره تموم شد صراحتا گفتن که به درد هم نمیخوریم و خداحافظ. گفتن که دکتر مشاور فرمودن این آقا خیلی حساسه و مغروره و نمیتونه با شرایط خانوادگی شما کنار بیاد. اصلا به درت نمیخوره. گفتن حتی اوضاع در حدی نیست که نیاز باشه با من صحبت کنن یا تست دو نفره بدیم.

من یه مقدار شوک شدم. اصرار زیادی داشتن که نمیخوام و تمومش کنید.یکم مقاومت کردم ولی چون هنوز یه دل نبودم گفتم اگه شما اینطور میخوایین باشه. تموم میکنیم.
براشون پیام خداحافظی نوشتم و گفتم که باید یکی رو پیدا کنن که در حد خودشون باشه.

اون شب تموم کردیم. فردا بعد از ظهر پیام دادن که چرا فکر کردی که در حد من نیستی و تو برای من ایده آلی و من کاری به مادیات اصلا ندارمو ...
دوباره تا فردا بودیم که فردا شبش گفتن که نه نمیخوام و تموم. دوباره کمی مخالفت کردم ولی اصرار کردن. گفتم باشه. ولی کاملا مشخص بود که دلشون اینجاس.

فردا صبحش نشستم فکر کردم که بنده خدا که نمیتونه دل بکنه. منم که میخوام. خوبه خودم بهش پیشنهاد بدم که اون نخواد بیاد جلو و غرورش جریحه دار تر از این بشه. از ظهر شروع کردم بهشون پیام دادن که جواب ندادن. حدود بیست تا پیامک دادم. بعد گفتن که دوباره فکر میکنن. فرداش دوباره اومدن گفتن که تو بدبینی و حساسی و سخت گیری و من نمیخوام. بهشون گفتم بزار شروع کنیم. من خودمو میشناسم و نمیخوام خودمو بدبخت کنم که. میگفتن شما الان خیلی داغی و اصلا مذابی و احساسی داری تصمیم میگیری و من نمیخوام. دوبار از من مقاومت و از ایشون اصرار و نهایت دوباره خداحافظی کردیم.

گذشت تا حدود یک ماه بعد که دوباره پیامک دادن که شما منو تو تلگرام عضو فلان گروه کردین که گفتم خیر و من کاری به شما نداشتم و کمی سعی کردن که از من در بیارن که این کارو کردم که گفتم من نبودم. یک هفته بعد اتفاقی ایشونو دیدم و فکر میکنم ایشون هم منو دیدن. اونشب هم بدجوری دلتنگ شده بودم. پیامک دادن که ببخشین و فهمیدم که شما منو توی فلان گروه عضو نکرده بودین. کمی صحبت کردیم و حالشونو پرسیدم.
فردا صبح تو خونه مطرح کردم که میخوام دوباره با فلانی شروع کنم و خانواده هم یه مقدار شرایط رو توضیح دادن و در نهایت گفتن هر طور خودت میدونی.

بهشون پیام دادم که بیایین دوباره شروع کنیم و اجازه بدین مامان دوباره تماس بگیرن منزلتون و با مادرتون صحبت کنن. متاسفانه عموشون حال خوبی نداشتن و شبش فوت شدن و کمی در گیر مراسم و مهمان و اینها شدن. چند شی در تماس بودیم تا یک روز بدون مقدمه شروع کردن که من نمیخوام. تو نمیتونی تصمیم قاطع بگیری و من نمیخوام. بهشون گفتم که ما با سلام و صلوات دیشب صحبتمون رو تموم کردیم. حالا چی شده که نمیخوای و گفتن که با خواهرشون مشورت کردن که چیکار کنن و خواهرشون فرمودن که اگه بعد 10 جلسه تصمیم عقلانی گرفته و رفته چرا الان برگشته؟
اصرار داشتن که نمیخوان و منم بهشون گفتم که الان نمیتونم بهتون جوابی بدم.

خسته بودم. یه بنده خدایی 30 میلیون سرمون کلاه گذاشته بود. از صبح تا عصر اون روز هم توی یک کارخونه بزرگ درگیر چند تا مسئله اعصاب خرد کن بودم. توی مسیر شرکت تا خونه توی ترافیک فقط داشتم فکر میکردم و حرص میخوردم.
اومدم خونه و شروع کردم یه متنی آماده کردم و به صورت تکه تکه و پشت سر هم براشون پیامک کردم. مضمون کلیش این بود که دارن بهانه میگیرن و این تصمیمای من به رفتار ایشون هم برمیگشته. اگه نمیخوان راحت بگن نمیخوان و نیاز نیست برای من دلیل بیارن. این که چرا هر وقت با هرکی مشورت میکنن نظرشون صد درصد برمیگرده و گوشی شدن. اینکه چرا هر بار اصرار میکنن که تموم کنیم و ....

یه مقدار لحنم تند بود و ارسال متوالی سی تا پیامک هم بار روانی بدی رو منتقل کرده بود. ایشونم یه جوابای تندی دادن و به اصطلاح قهر کردن. آخر شب ازشون عذر خواهی کردم بابت لحن تندم و بهشون شب بخیر گفتم.
فرداش پیام دادن که بدون در نظر گرفتن صحبت های دیشب با مادرم مشورت کردم و ایشون شدیدا مخالفن و تموم کنیم و خداحافظ. دوباره گفتم که الان جواب نمیدم.
آخر شب بهشون گفتم که سنی از ما گذشته و باید بتونیم مشکلاتمونو حل کنیم و اگه در مجموع شرایط عقلی و دلی راضی هستن که رسما شروع کنیم. یکم جواب ندادن و آخر سر گفتن که دلی که دیگه نمیخوام. خانوادم هم ناراضین. پس نمیخوام و خدا حافظ. دوباره خداحافظی کردیم و بهشون گفتم پس دیگه خواهشا به من پیامک ندین.

دوباره نتونستم فراموششون کنم و بعد 45 روز از مامان خواستم که با مادرشون صحبت کنن. مادرشون گفتن خودشون که راغب نیستن تا نظر دخترشون چی باشه. نظر دخترشونو پرسیدن گفتن هرچی بابام بگن. پدرشون مسافرت بودن و بعد 5 روز که مامان تماس گرفتن گفتن پدرشون مخالفت کردن.
فرداش با تلفن شرکت بهشون زنگ زدم که شرح کاملشو اخیرا توضیح دادم.


حالا احساس میکنم دیگه جلو رفتن من کار درستی نیست. دخترمون بیش از حد ناز داره و من یه آدم منطقی هستم و با این ناز کشیدن غریبم. واقعا از بعضی از رفتاراش ناراحت میشم. نمیدونم چقدر حق با ایشونه و چقدر با من . ولی میدونم تحمل این رفتار ها رو ندارم.
از طرفی مشکلات سطح اقتصادی همچنان پابرجاست. ایشونم که خودشون گفتن دیگه منو نمیخوان. برم بگم چی دیگه.

آبرو ریزی در حد تیم ملی که شده، خانواده ایشون که ناراضی، خانواده من نگران، خودشون که ناراضی، من که درگیر شرایط ....

شاید واقعا به صلاح نباشه. میدونم خدا دوستم داره و هرچی برام اتفاق بیوفته خیره برام.د

- - - Updated - - -

سلام دوباره جناب باغبان

دستتون درد نکنه. زحمت کشیدین.

عرض شود که ایشون دختر خیلی خوبی هستن. از نظر شرایط کلی بدون ایرادن. و منم میدونم که میتونم ایشون رو راضی کنم. چون همه پارامترهای مد نظر ایشون را دارم. ولی دیگه صلاح نمیدونم که دنبال ایشون برم. اگه تا وقتی که شرایط ازدواج با ایشون رو دارم خودشون تشریف آوردن و دوباره درخواست ادامه دادن که با کمال میل قبول میکنم و از این بابت خدا رو هم شکر میکنم. ولی اگر نیومدن ( که میدونم نمیان ) من دیگه جلو نمیرم.

فکر کنم که روز 30 شهریور بود که برخلاف میلم بهشون گفتم که به درد هم نمیخوریم. خودمم کلی ناراحت بودم. ایشون هم میدونست که به خاطر شرایط و اختلاف سطح اقتصادی خودم و خانوادم این تصمیم رو گرفتم.
خودم خیلی ناراحت بودم و چند روز بی اختیار اشک ریختم. بین عقل و احساس گیر بودم. کمی هم بیخود میترسیدم. نمیدونستم تا این حد دوستش دارم.

چهار روز بعد خودشون پیام دادن که چرا این کار رو کردی و تو که نمیخواستی چرا اینقدر کشش دادی. میدونی تو این چند روز چقدر اذیت شدم و .....
حدود 5 ساعت پیامکی صحبت کردیم. از 11 شب تا چهار صبح. اون شب عروسی اون اقایی بود که چهار سال خواستگار این خانوم بودن. از اقوامشون بودن. خانوادشونم بنا به دلایلی باید توی مراسم شرکت میکردن و ایشون اون شب تنها توی خونه بودن. از فشار ناراحتی به من پیام داده بودن.
اوشب تا صبح صحبت کردیم و منم که از جوابم پشیمون بودم پیشنهاد دادم که دوباره فکر کنیم و ایشون یه مقدار مخالفت کردن و بعدش قرار شد که ادامه بدیم. بهشون گفتم که فقط پیامکی و خانواده ها هم مطلع نشن. حدود 10 روز در ارتباط بودیم. من احساس خوبی نداشتم که با ایشون بدون اطلاع خانوادشون رابطه دارم و سعی میکردم که زود تصمیم بگیرم. قرار کردیم که هر کدوم مشاوره بریم. من رفتم و دکتر مشاور گفتن که به شرطی که بتونی قبول کنی که ایشون با یه دختر معمولی برای تو فرق داره ادامه بده. گفتن ایشون به خاطر تو خیلی کوتاه اومده و خواه ناخواه انتظار داره که بیشتر از حدت براش مایه بذاری.

با هم صحبت کردیم که سریعتر تصمیم بگیریم. بعد ایشون رفتن مشاوره و همین که جلسه مشاوره تموم شد صراحتا گفتن که به درد هم نمیخوریم و خداحافظ. گفتن که دکتر مشاور فرمودن این آقا خیلی حساسه و مغروره و نمیتونه با شرایط خانوادگی شما کنار بیاد. اصلا به درت نمیخوره. گفتن حتی اوضاع در حدی نیست که نیاز باشه با من صحبت کنن یا تست دو نفره بدیم.

من یه مقدار شوک شدم. اصرار زیادی داشتن که نمیخوام و تمومش کنید.یکم مقاومت کردم ولی چون هنوز یه دل نبودم گفتم اگه شما اینطور میخوایین باشه. تموم میکنیم.
براشون پیام خداحافظی نوشتم و گفتم که باید یکی رو پیدا کنن که در حد خودشون باشه.

اون شب تموم کردیم. فردا بعد از ظهر پیام دادن که چرا فکر کردی که در حد من نیستی و تو برای من ایده آلی و من کاری به مادیات اصلا ندارمو ...
دوباره تا فردا بودیم که فردا شبش گفتن که نه نمیخوام و تموم. دوباره کمی مخالفت کردم ولی اصرار کردن. گفتم باشه. ولی کاملا مشخص بود که دلشون اینجاس.

فردا صبحش نشستم فکر کردم که بنده خدا که نمیتونه دل بکنه. منم که میخوام. خوبه خودم بهش پیشنهاد بدم که اون نخواد بیاد جلو و غرورش جریحه دار تر از این بشه. از ظهر شروع کردم بهشون پیام دادن که جواب ندادن. حدود بیست تا پیامک دادم. بعد گفتن که دوباره فکر میکنن. فرداش دوباره اومدن گفتن که تو بدبینی و حساسی و سخت گیری و من نمیخوام. بهشون گفتم بزار شروع کنیم. من خودمو میشناسم و نمیخوام خودمو بدبخت کنم که. میگفتن شما الان خیلی داغی و اصلا مذابی و احساسی داری تصمیم میگیری و من نمیخوام. دوبار از من مقاومت و از ایشون اصرار و نهایت دوباره خداحافظی کردیم.

گذشت تا حدود یک ماه بعد که دوباره پیامک دادن که شما منو تو تلگرام عضو فلان گروه کردین که گفتم خیر و من کاری به شما نداشتم و کمی سعی کردن که از من در بیارن که این کارو کردم که گفتم من نبودم. یک هفته بعد اتفاقی ایشونو دیدم و فکر میکنم ایشون هم منو دیدن. اونشب هم بدجوری دلتنگ شده بودم. پیامک دادن که ببخشین و فهمیدم که شما منو توی فلان گروه عضو نکرده بودین. کمی صحبت کردیم و حالشونو پرسیدم.
فردا صبح تو خونه مطرح کردم که میخوام دوباره با فلانی شروع کنم و خانواده هم یه مقدار شرایط رو توضیح دادن و در نهایت گفتن هر طور خودت میدونی.

بهشون پیام دادم که بیایین دوباره شروع کنیم و اجازه بدین مامان دوباره تماس بگیرن منزلتون و با مادرتون صحبت کنن. متاسفانه عموشون حال خوبی نداشتن و شبش فوت شدن و کمی در گیر مراسم و مهمان و اینها شدن. چند شی در تماس بودیم تا یک روز بدون مقدمه شروع کردن که من نمیخوام. تو نمیتونی تصمیم قاطع بگیری و من نمیخوام. بهشون گفتم که ما با سلام و صلوات دیشب صحبتمون رو تموم کردیم. حالا چی شده که نمیخوای و گفتن که با خواهرشون مشورت کردن که چیکار کنن و خواهرشون فرمودن که اگه بعد 10 جلسه تصمیم عقلانی گرفته و رفته چرا الان برگشته؟
اصرار داشتن که نمیخوان و منم بهشون گفتم که الان نمیتونم بهتون جوابی بدم.

خسته بودم. یه بنده خدایی 30 میلیون سرمون کلاه گذاشته بود. از صبح تا عصر اون روز هم توی یک کارخونه بزرگ درگیر چند تا مسئله اعصاب خرد کن بودم. توی مسیر شرکت تا خونه توی ترافیک فقط داشتم فکر میکردم و حرص میخوردم.
اومدم خونه و شروع کردم یه متنی آماده کردم و به صورت تکه تکه و پشت سر هم براشون پیامک کردم. مضمون کلیش این بود که دارن بهانه میگیرن و این تصمیمای من به رفتار ایشون هم برمیگشته. اگه نمیخوان راحت بگن نمیخوان و نیاز نیست برای من دلیل بیارن. این که چرا هر وقت با هرکی مشورت میکنن نظرشون صد درصد برمیگرده و گوشی شدن. اینکه چرا هر بار اصرار میکنن که تموم کنیم و ....

یه مقدار لحنم تند بود و ارسال متوالی سی تا پیامک هم بار روانی بدی رو منتقل کرده بود. ایشونم یه جوابای تندی دادن و به اصطلاح قهر کردن. آخر شب ازشون عذر خواهی کردم بابت لحن تندم و بهشون شب بخیر گفتم.
فرداش پیام دادن که بدون در نظر گرفتن صحبت های دیشب با مادرم مشورت کردم و ایشون شدیدا مخالفن و تموم کنیم و خداحافظ. دوباره گفتم که الان جواب نمیدم.
آخر شب بهشون گفتم که سنی از ما گذشته و باید بتونیم مشکلاتمونو حل کنیم و اگه در مجموع شرایط عقلی و دلی راضی هستن که رسما شروع کنیم. یکم جواب ندادن و آخر سر گفتن که دلی که دیگه نمیخوام. خانوادم هم ناراضین. پس نمیخوام و خدا حافظ. دوباره خداحافظی کردیم و بهشون گفتم پس دیگه خواهشا به من پیامک ندین.

دوباره نتونستم فراموششون کنم و بعد 45 روز از مامان خواستم که با مادرشون صحبت کنن. مادرشون گفتن خودشون که راغب نیستن تا نظر دخترشون چی باشه. نظر دخترشونو پرسیدن گفتن هرچی بابام بگن. پدرشون مسافرت بودن و بعد 5 روز که مامان تماس گرفتن گفتن پدرشون مخالفت کردن.
فرداش با تلفن شرکت بهشون زنگ زدم که شرح کاملشو اخیرا توضیح دادم.


حالا احساس میکنم دیگه جلو رفتن من کار درستی نیست. دخترمون بیش از حد ناز داره و من یه آدم منطقی هستم و با این ناز کشیدن غریبم. واقعا از بعضی از رفتاراش ناراحت میشم. نمیدونم چقدر حق با ایشونه و چقدر با من . ولی میدونم تحمل این رفتار ها رو ندارم.
از طرفی مشکلات سطح اقتصادی همچنان پابرجاست. ایشونم که خودشون گفتن دیگه منو نمیخوان. برم بگم چی دیگه.

آبرو ریزی در حد تیم ملی که شده، خانواده ایشون که ناراضی، خانواده من نگران، خودشون که ناراضی، من که درگیر شرایط ....

شاید واقعا به صلاح نباشه. میدونم خدا دوستم داره و هرچی برام اتفاق بیوفته خیره برام.د

سلام مبين جان


راستش من به يكي از كاربرا كه مطمين بودم مي تونه مشاوره خوب راهنمايي ات بده در خواست كردم بياد ولي گويا براشون مشكلي پيش اومده. به ايشون گفته بودم نظرم رو سانسور كردم و به مبين نگفتم. ولي ...........

--------------

مبين جان عزت نفس يه بحث هست و غرور يه بحث ديگه!

من خيلي ديدم كه پسراني كه گدايي عشق كردند، تو زندگي ضرر كردن. گدايي عشق پسر از دختر صد درجه بدتر از ثروتمند بودن دختر نسبت به پسر هست. ( البته بسته به دهتر هم داره)

-----------

ولي اينجا شرايط شما فرق داره.

خواه نا خواه هر دو شما احساسي رفتار كردين، رفتار هايي داشتين كه در جريان كمتر خواستگاري اتفاق مي افته . شما يه ازدواج سنتي رو دارين تبديل اش ميكنين به يه ازدواج مدرن. در صوريتكه در ناخودآگاه ذهن هر دو شما جايگاهي نداره.

كسي از شما انتظار نداره غرورت رو زير پا بزاري. كسي از شما انتظار نداره، عزت نفس ات رو پايمال كني. كسي از شما انتظار نداره به تابلو ها و نشانه هاي "نشدن" مشير بي اعتنا باشي.

ولي از شما انتظار ميره، آگاه باشي. از بالا به قضيه نگاه كني. از احساسات فاصله بگيري!
روند خواستگاري يه بنده خدايي رو برات اگر بنويسم مي فهمي كه هر دو شما جاهايي رو اشتباه كردين و اين رابطه رو به سمت احساسات بردين.

اين تجربه يكي از كاربران رو من ديروز خوندم ( پست 22)

http://www.hamdardi.net/thread16608-3.html#post337560



---------------------------------------------

مبين جان شما درست ميگي خيلي راحت ميشد از اين خانوم جواب مثبت بگيري ولي خودت هم ميدوني اين جواب مثبت ايشان، احساسي بوده و زود گذر.

بيا يكم منطقي باشيم:

خودت واقعا خارج از احساسات، دو دو تا چهار تا كن كه اون دختر به درد شما مي خوره يا نه؟
در مرحله بعدي ببين شما به درد اون دختر مي خوري يا نه؟
ببين مي توني خوشبختش كني؟ از همه لحاظ!
اگر واقعا جوابت مثبت بود، خيلي رسمي و مردانه قدم بزار جلو! هر جوابي تو اين مسير بگيري جواب قطعي و نهايي و قابل اتكا شما خواهد بود.

به نظرم با پدر ايشون رسما صحبت كن و پس از صحبت اجازه فكر كردن به ايشان و خانواده ايشان بده. سپس توسط خانواده براي خواستگاري اقدام كنيد.

طوري باشه كه صدور اجازه خواستكاري از جانب ايشان، به معناي جواي مثبت تلقي نشه! فقط براي شناخت و آشنايي بيشتر باشه!

تو اين مسير دختر متوجه خواهد شد كه شما "مردانه" اون رو م مي خواهيد!

توكل بر خدا كن. اين گره كه خودتون دو نفري ساختين فقط به دستان توانمند خودت در اوج منطق حل خواهد شد.
اين نكته رو هم بدون دختر جلو نمياد. اگر هم يه روز هايي اومده خودت دليلش رو ميدوني كه منطق پشتش نبوده. الان دختر از اون روزها فاصله گرفته و در قانون دختران نمي گنجه كه پا پيش بزاره.


--------------------------

سلام جناب مبین 31080

من اینطور که متوجه شدم ، شما شخصیت بسیار مغرور و منطقی ای دارید ، و خانم مورد نظر شما فردی احساساتی و رمانتیک ، اینطور که متوجه شدم فردی هستند که اهل ناز کردن و دوست دارند همسرشون فرآیند ناز کشیدن و خوب بلد باشند، فکر میکنم بیشتر ایشون فردی و میپسند که در زندگی دو نفرشون غرور نداشته باشند و غرور و بذار کنار و قربون صدقه همسرش بره و دایما این همسر یعنی آقا باشه که به سمت ایشون بیاد ؛ شخصی احساساتی که اهل زدن حرف های احساسی و سورپرایز های غیر منتظره و یهویی باشه ، شما هم که اینطور شخصیتی ندارین و گویا نمیخواین هم داشته باشید ، من احساس میکنم امکان داره بخاطر همین باشه که اطرافیان ایشون مخالفت کردن ، گویا شما شخصیت مغروری دارید و فقط یکبار حاضرید به سمت این خانم برید اهل اصرار کردن و مطرح خواسته اتون به طرق مختلف هم نیستید ، یکبار مطرح میکنید اگر موافق بودن خب ادامه میدید اگر گفتن نه دیگه به غرورتون بر میخوره بخواین ادامه بدید .

جالبه شما دو نفر یکیتون خیلی احساساتیه، یکیتون خیلی مغرور و منطقی! باید ببنیید میتونید حد تعادل و هردو بگیرید و در همون سطح خودتون و توقعاتتون و نگه دارید یا خیر؟ اگر نتونید این حد و حفظ کنید فکر کنم در زندگی مشکلات زیادی و اختلاف نظرهای زیادی خواهید داشت!

نقل قول:

---

عرض شود که ایشون دختر خیلی خوبی هستن. از نظر شرایط کلی بدون ایرادن. و منم میدونم که میتونم ایشون رو راضی کنم. چون همه پارامترهای مد نظر ایشون را دارم. ولی دیگه صلاح نمیدونم که دنبال ایشون برم. اگه تا وقتی که شرایط ازدواج با ایشون رو دارم خودشون تشریف آوردن و دوباره درخواست ادامه دادن که با کمال میل قبول میکنم و از این بابت خدا رو هم

شکر

میکنم. ولی اگر نیومدن ( که میدونم نمیان ) من دیگه جلو نمیرم.

---

البته یک مسله ی دیگه ای هم که من از این جملات برداشت کردم اینه که شما هنوز به طور قطعی و 100 درصد هم تصمیم خودتون و نگرفتید گویا، برای همین هم با شنیدن پاسخ منفی دیگه دوست ندارید اقدامی کنید ، حتی میگید اگر خودشون سمت من اومدن اشکالی نداره قبول میکنم ورگرنه خودم دیگه اصراری ندارم، این حرف ها این پیام و به شنونده منتقل میکنه که انگار شما براتون فرقی نمیکنه ، این خانم و مناسب میدونید ولی اصراری ندارید خواستن پاسخ مثبت میدهم نخواستن دختر زیاده یکی دیگه! یعنی حداقل من همچین برداشتی از این جمله اتون کردم.

حالا درسته که شما این حرف یا حداقل عین این جملات و به ایشون یا خانوادشون نگفتید ولی اگر نظر واقعیتون این بوده باشه ، در سایر حرف ها و سخنانتون ممکنه همچین جملاتی یا مشابه این جملات بکار برده باشید که این خانم و خانوادشون هم همچین برداشتی کرده باشند؟


در کل صحبت هاتون چه در این پستتون چه پست قبلیتون ، غرور زیاد شما کاملا پیداست ، البته غرور خوبه نمیگم نداشته باشید، اما تا جایی که من از هم جنسام اطلاع دارم، خانم ها معمولا دوست دارند ناز کنند همسرشون هم نازشون و بکشند، اصلا خاصیت زن و مرد اینگونه است، ولی در هر کسی نسبتی داره برخی کمتر برخی بیشتر این خصوصیت و دارند ، ولی به طور کل این خاصیت در همه هست ، حال گویا در خانم انتخابی شما این خاصیت بیشتر هست.

اگر شما واقعا براتون مقدور نیست که شخصیتی باشید که این خانم انتظار دارند و به نظرتون و به قول خودتون ناز و احساسات ایشون زیاده و توقعات احساسی زیادی از همسر آینده اشون دارند پس بنظرم تصمیم درستی گرفتید بهتره دیگه سمت ایشون نروید و ایشون و فراموش کنید ؛ چون این خیلی مهمه هم برای شما هم ایشون که شما بتونید همسرتون و از نظر احساسی هم کاملا راضی کنید ، گویا برای ایشون بیشتر از اینکه مسایل اقتصادی مهم باشه و در این زمینه متوقع باشند بیشتر در زمینه احساسات خیلی از همسرشون توقع دارند.
امکان هم داره ایشون بعد مشورت با خانواده اشون که شخصیت ایشون و کاملا خوب شناختن و با توجه به شناختی که از شخصیت شما پیدا کردند فهمیدن متناسب همدیگه نیستید و متوجه شدن ممکنه نتونید خواهرشون آنطور که باید از نظر احساسی راضی کنید . یک نکته ای هم در پرانتز بگم (من خودمو گذاشتم جای خواهر ایشون با توجه به پست هاتون فهمیدم واقعا شما نمیتونید از نظر احساسی ایشون و راضی کنید و اگر جای خواهر بزرگترشون بودم شاید همین نظراتی که خواهرشون دادند و بهشون میگفتم . تازه من نظر شما رو هم خوندم که گفتید این درجه بالای احساسات و..... و درست نمیدونید و در دنیای شما تعریف نشده است.)


راستی من وقتی نظر جناب mohhamd reza و خوندم دیدم چقدر جالب دیدگاه یک مرد و زن چقدر فرق داره، ایشون که یک مرد هستند منطقی به قضیه نگاه کردن و گفتن چقدر زود وارد فاز احساسات شدید و خواستگاری سنتی تبدیل به مدرن شده ، و.... که من هم دیدم راست میگند شما ها خیلی زود وارد فاز احساسی شدید من هم تا حالا خواستگاری سنتی اینطوری ندیده بودم،ولی جالبه من از این نوع دیدگاه به قضیه نگاه نکرده بودم.

باز من که دخترم به پست و تاپیکتون کاملا از دیدگاه احساسات نگاه کردم و بیشتر دختر قضیه و درک کردم تا شما رو. (البته یک وقت سوتفاهم نشه به نظر بنده شما کاملا حق دارید دنیای خودتون و معیارهای خودتون و داشته باشید ولی من خواستم به شما بگم دختران احساساتی مانند این خانم زیادند من خودم خیلی این خانم و درک کردم بنظرم در تصمیمی که گرفتن برخلاف احساسی که در ایشون ایجاد شده بود توانستن عقلانی و منطقی با کمک خانوادشون به قضیه نگاه کنند و یک تصمیم درستی گرفتند چون واقعا این نوع تفاوت هم در زندگی بسیار مهم و حیاتیست اینکه شما بعد ها نتونید همسرتون از نظر احساسی آنطور که مورد انتظار ایشون هست راضی کنید هم خودتون احساس خوشبختی نخواهید کرد هم ایشون.)


بعد یک مسله ای هم من درخصوص سوالی که براتون بابت تغییر رفتار ایشون پیش آمده بگم؛

ببینید ایشون دختری احساساتی هستندکه خودتون هم متوجه شدید ، بعد مثیکه ایشون شمارو کاملا انتخاب کرده بودن یعنی شرایط کلی شما رو پسندیده بودن و انتخابتون کرده بودن از طرفی گویا از شما هم پالس های مثبتی دریافت کردن ، مطمعنا هم فقط ایشون وارد فاز احساسات نشده بودن احساس کردن شما هم نسبت به ایشون احساسی دارید، همین مسله که شما رو از نظر شرایط کلی مناسب دیدن و مشکلی برای ادامه ندیدن شما هم جلسات و ادامه میدادید برای همین احساس میکردن که شما هم ایشونو مناسب میبینید و جلسات هم ادامه میدید پس دارید خودتون راضی میکنید بابت قبول شرایط اختلاف سطح اقتصادی و برای همین ادامه دادید و وارد فاز احساسی هم شدید ، برای همین ایشون مطمعن کم کم وارد فاز احساسی شدن بعد برای یک دختر احساساتی خیلی سخته از این فاز خارج بشه ،خصوصا اگر تم مذهبی و محجبه هم داشته باشه ، برای همین گاهی به علت هجوم زیاد احساسات زیادی گاهی بهتون پیام میدادند یعنی یک قدم بسمتتون جلو می آمدن چون یجورایی مطعمن هم نبودن فکر میکردن شما نسبت به ایشون احساسی دارید فقط نگران شرایط اقتصادی خودتون هستید ، که از نظر ایشون مهم نبوده ، اما احتمالا وقتی با پیام های شما مواجه شدند شما با پیام هاتون احساس منفی یا سردرگمی و دودلی و در ایشون ایجاد کردید که ایشون فهمیدن شاید اشتباه میکردن و شما نسبت بهشون احساسی ندارید شک کردن و از طرفی با مشورت با اطرافیانشون چون اونها هم از روی منطق و بدور از احساس نظر میدادند شکشون نسبت به شما بیشتر میشده و برای همین یهو یک قدم عقب میرفتن تا ببینند شما چقدر غرورتون و کنار میذارید و دنبال ایشون میآیید ولی گویا انتظارشون از شما خیلی بیشتر از قدم هایی بوده که در این رابطه برداشتید برای همین دلسرد شدن و نظرشون به سمت نظر عقلانی خانواده بیشتر متمایل شده.


این نظر و من از جانب یک دختری با میزان احساسات دختر مورد نظر شما میگم، بنظر من هم شما قدم هایی که برای این امر برداشتید به اندازه کافی و محکم نبوده ، برای جلب نظر یک همچین دختری باید بیشتر و جدی تر جلو برید نه اینکه انتظار داشته باشید ایشون بسمت شما بیآیند. بنظرم گام هاتون اونقدری که ادعا کردید دوستشون دارید و میخواینشون نبوده بیشتر در حد این بوده که شما ایشون و مناسب میبینید از نظر عقلانی حالا اگر میخواین شما هم بدتون نمیاد اگر نمیخواین که هیچی شما هم نمیخواین.


در پایان امیدوارم بهترین انتخاب و در زندگیتون داشته باشید ، و ممنون بابت تاپیکتون برای من که خیلی آموزنده بوده و خیلی کمکم در انتخاب کرد.:18:

سلام آقای مبین
چه شرایط سختی داشتین.

ببخشید من خودم در شرایطیم که خیلی وقت و تمرکز کافی ندارم.
و فقط پستهای خودتون را خوندم. و خیلی خلاصه می خوام نظرم را بگم.

آقای مبین من خیلی دعاتون کردم ولی دعا نکردم به این خانم برسید بلکه دعا کردم هر آنچه که مصلحتتونه بهش برسید.

آقای مبین به نظر من دیگه این ازدواج صلاحتون نیست.چون این خانم دیگه به شما اعتماد نمی تونن بکنن ...

البته شما باید بهانتون محکمه پسندانه تر می بود و بهانه بهتری میاوردین. باید مثلا می گفتین من واقعا اون موقع از نظر اقصادی شرایطم خوب نبود و پیش بینی مناسبی نداشتم. و برای همین دو دل بودم.

ولی الان ایشون فکر می کنند شما کلا تصمیم گیریتون محکم نبوده.

به هر حال به نظر من شرایط خیلی پیچیده شده و همین نشون می ده این ازدواج به صلاحتون نبوده.
رفتار دخترخانم هم نشون می ده به این ازدواج راغب نیست.

و اگر واقعا محیط خانوادگیشون نسبت به ازدواج با شما منفی هست که کلا حتی اگر دخترخانم نظرشون مثبت بشه به نظرم این ازدواج به صلاحتون نیست.یا خیلی سختی داره.

به نظرم این خانم همسر آینده شما نبودند پس ذهنتون را ازش بکنید.می دونم خیلی سخته... اما اگر به قلبتون بفهمونید ایشون همسر آیندتون نبودند و شما یه همسر دیگری در سرنوشتتون هست موفق خواهید شد.

به نظرم ساختاری که ایشون تو ذهنتون ساختند را از بین ببرید. ببینید اگر اولین بار خواستگاری یه دختر دیگر می رفتین و او هم معیارهای جالب توجهی از نظر شما داشت احتمالا همون دختر الان تو ذهن شما پررنگ می شد.
کم کم این خانم را فراموش کنید.
البته خیلی خیلی خوب شد که تلاشتون را کردین.چون بعدا دیگه ای کاشی تو ذهنتون نمی مونه!

یادم میاد یه سری سوال برای پیدا کردن دختر مورد نظرتون داشتین. تو حال و احوال ازم خواسته بودین تاپیکش را بزنم.ولی من وقت نکردم.
می خواین یکم فاصله بیفته؟
یکم روی همین فراموش کردن ایشون کار کنید و دیگه از ایشون قطع امید کنید و یه تاپیک جدید بزنید؟
عنوان تلفن خواستگاری چه طوره؟

فکر کنم کمکتون کنه زودتر از ذهن این خانم بیایید بیرون.
آقای مبین درس هایی که این خواستگاری برای شما داشت این بود:
عجولانه تصمیم نگیرید.ولی تعلل بیهوده هم نکنید.

و اینکه به نظر من شما انتخابهای مناسب دیگری هم می تونید داشته باشید به شرط اینکه ساختاز ذهنی به وجود آمده از این دخترخانم و معیارهای ناخوداگاهیتون از ایشون را پاک کنید!
دوباره از نو شروع کنید!

می دونم خیلی انتخاب همسر سخته.اگر سخت نبود قدر همسرمون را هیچ وقت نمی دونستیم!!! خوبی این تجربتون اینه این دفع قدر مورد خوبی که براتون پیش میاد می دونید! شاید این مورد خوب همین مورد بعدیتون باشه ها!!! این دفعه حواستون را جمع کنید!

یه نکته دیگه اینکه واقعا به نظر من خواستگاری اول بی تجربه ترین خواستگاریه. من بهتون حق می دم "اگر" اشتباه کرده باشین. دختر خانم خیلی مغرور بودند.و احتمالا حدس شما در مورد ایشون درست بوده...

شما پسر هستین و می تونید هوشمندانه خواستگاری های مختلف برید. و همسر آیندتون را پیداش کنید. همونی که خواست خداست ان شاالله.

باز هم میام سر می زنم.
نظرتون راجع به فراموش کردن ایشون چیه؟ چقدر به لحاظ منطقی به این موضوع رسیدین؟

راستی شما بعد از ایشون باز هم خواستگاری رفتین؟ یا مادرتون خواستگاری رفتن؟
شما برادری داشتین که تا حالا براش خواستگاری برن؟

امیدوارم خوشبخت بشین.:72:

عرض سلام و ادب خدمت دوستان
تشکر ویژه ار محمد رضای عزیز،دختر خانوموبیخیال و سرکار خانوم مصباح الهدی

شرمنده کردین. به خدا دوست ندارم به زحمت بیوفتین. این همه فرصت گذاشتین صحبت های منو خوندین و زحمت کشیدین توضیحات مفصل دادین. خیلی خیلی ممنونم. ایشالا تو شادیاتون جبران کنم.
باید بگم همونطور که آقا محمد رضا فرمودن مسئله ما از یه خواستگاری سنتی خارج شد و به سمت روابط دوستانه رفت. البته تمامی حریمها در حد بالاتر از عرف رعایت شد. من خودم شخصیت مهربون دارم و ایشون هم به این خصیصه معروف بودن. برای همین روابط خیلی زود شکل دوستانه ای پیدا کرد. احساس هم کم کم جایگاه خودشو بدست آورد. من از همون شب خاستگاری ایشون رو پسندیدم. اون به دل نشستنه اتفاق افتاد و همون شب وقتی اومدم خونه اولین اشک داستان رو ریختم که دختر به این خوبی و خانواده با فرهنگ رو باید به خاطر نداشتن پول رد کنم. شاید اگه بابا شرایط 8 سال پیششون رو داشتن هیچکدوم از این مشکلات پیش آمد نمیکرد

اون شب به حال خودم گریه کردم و قبول کردم که امکان ادامه وجود نداره. یه حس خیلی ناراحت کننده داشتم. دو روز بعد قرار بود مامان زنگ بزنن و جواب منفی بدن. بابا و خواهرم که توی جلسه خواستگاری شرکت داشتن هم مخالف این جواب بودن.
عصر که اومدم خونه مامان گفتن یه خرابکاری شد. همین که گفتم قلبم شروع به تپش گرفت. از اتاق اومدم بیرون که کسی متوجه اضطراب من نشه. گفتن که جواب منفی دادن و خداحافظی کردن. چند دقیقه بعد خواهر بزرگ دختر خانوم تماس گرفتن که چرا و دلیل این جواب چی بوده. از قبل با مامان هماهنگ بودیم که هر دلیل جواب منفی رو هیچوقت به خانواده دختر نگن. اما اون روز خواهر ایشون خیلی اصرار میکنن و مامان بهشون گفتن که به دلیل اختلاف سطح اقتصادی این جواب رو دادن که ایشون شدیدا رد کردن اصلا مادیات یرای خواهرشون مهم نیست و اخلاق و مذهب خیلی براشون اهمیت داره و اگه ممکنه ادامه بدین. مامان که برام تعریف کردن یه حس شادی خوبی داشتم و احساس کردم که خدا جواب وضعیت دو شب پیش منو داده.
اینا دو گفتم که بگم این قضیه شروعش هم روال عادی رو نداشت.

خدمت دختر خانوم بیخیال هم عرض کنم که من ایشون رو دوست داشتم و دارم. شاید منطقی دوست دارم. قبول دارم که شدیدا در رابطه با ایشون بیتجربگی کردم. مفهوم ازدواج برای من جانیفتاده بود. گرچه هنوزم جا نیفتاده. همه چیز رو ذهنی و با حساب و کتاب بررسی میکردم. تمتم نکات مهم در شناخت طرف مقابل رو بکار گرفتم. شاید اگر کمتر در این زمینه مطالعه کرده بودم خیلی راحت تر کنار میومدم. شما خودتونو بزارین جای من. طرف شما ، شما رو خیلی زود انتخاب کرده. از طرفی این مسئله ازدواج همیشه برای شما مهم و در حد دغدغه یوده و انواع و اقسام مطالعات در مورد نحوه شناخت و تناسبات و ... رو از چندین منبع مختلف داشتین. الان از هر اتفاقی یه نشونه برداشت میکنین. من نشونه های جلسه اول که بیرون قرار گذاشتیم و طی مدت کوتاهی دستگیرم شد رو برای مثال میارم.
دیر سر قرار حاضر شدن. بعد 10 دقیقه تاخیر مامان با تلفن همراه مادرشون تماس گرفتم و متاسفانه هنوز خونه خواهرشون که نزدیک محل قرار بود بودند.
وقتی با تاخیر حدود 20 دقیقه ای تشریف آوردن خواهرشون هم همراهشون بودن در حالی که اینو قبلا نگفته بودن که خواهرشون هم قراره بیان.
به سلام و علیک کوتاه انجام شد و خواهرشون پیشنهاد دادن که به محل خاصی از پارک بریم. وقتی راه افتادیم دختر خانوم به همراه خواهرشون با فاصله حدود 10 متری جلوتر از من و مادر و مادر خودشون شروع به حرکت کردن و با هم در حال صحبت بودن. خوب از نظر من رفتار خوبی نبود.
در طول مسیر از رد شدن از داخل چمن خودداری نکردن و منم بنا به احترام از داخل چمن پارک رد شدم در حالی که خودم هیچ وقت از وسط چمن میانبر نمیزنم.
جایی که برای نشستن پیشنهاد داده بودن رو چند نفر اشغال کرده بودن و قرار شد سه نفری روی یه نیمکت بشینن و من و دختر خانوم ازشون دور شدیم.
ایشون با لباس خیلی ساده، بدون هیچگونه آرایش و با کفش طبی بدون پاشنه اومده بودن. این نکته را برای من داشت که میخواستن ظاهر و باطنشون رو نشون بدن. قدشون کمی کوتاه بود.

این نکته برداریا همیشه دنبال من بوده و هست. توی هر جلسه صحبت هزارتا از این نکات جمع میشه و اگر بخوایی منفی نگاه کنی نمیتونی جلو بری. از طرفی میدونی که هر کدوم از این نکات نشانگر یک رفتار و یک عادت شخص هست. اینکه میگم اگه کمتر میدونستم راحت تر بودم.

اما در مورد مغرور بودن من همون جلسه اول گفتم که مغرورم، اعتماد به نفس بابلایی دارم و به همه چیز از دریچه منطق نگاه میکنم. ایشون هم گفتن که مغرورن، سعی میکنن برون گرا باشن، استقلال دارن و منطقی با مسائل برخورد میکنن. مشکل اینجاست که هر کسی با منطق خودش مسائل رو منطقی بررسی میکنه.

ایشون خیلی رفتار های احساسی نداشتن به طوری که در ابتدا من فکر میکردم بنا به یک فشار خارجی تصمیم به ازدواج با من رو دارن. هر وقت صحبت پیامکی انجام میشد بیحوصلگی میکردن و خبلی سریع خداحافظی میکردن. منم طبق مطالعاتی که داشتم خیلی طرفشون نمیرفتم تا زده نشن.
اما برعکس زمانهایی که با هم بودیم علاقه به ماندن داشتن و همیشه به پیشنهاد من جلسه تموم میشد. آخه دوست نداشتم ایشون بعد غروب آفتاب پیش من باشن و هوا که تاریک میشد میگفتم که بسه و باقی باشه برای فردا. دفعه اول که رسوندمشون خونه از ماشین پیاده نمیشدن. من منتظر بودم که لابد حرف مهمی دارن ولی چیزی نگفتن. شب هم پیامکی پیگیر شدم که گفتن چیزی نبوده. اما بعدا متوجه شدم که دوست دارن بیشتر با هم بمونیم و این یه نشونه مثبت برای من بود.

این رفتارهای احساسی و حساسیت ها اخیر همه بعد از جواب منفی من شروع شد. به نظرم یه جور دلشکستگی عمیق باعث این رفتار شد.
اما از طرفی من اصلا با این سبک اخلاقیات آشنا نیستم و طول کشید تا متوجه بشم که خیلی از صحبت ها در باب نازه و نباید خیلی جدی گرفت. میگفت نمیخوام و منم قبول میکردم که باشه و تموم کنیم.
اما اینکه گفتین دوستش نداشتم یا در حد دوست داشتنی که میگم رفتار نکردم رو قبول ندارم. دوستش داشتم و دارم و هودشون هم اینو میدونن. من از خیلی از معیارهام برای رسیدن به ایشون گذشتم.
اگه پسری دو بار خواستگاری کسی میرفت از نظر من ناقص العقل بود و من بارها خودم این کار رو کردم. اینکه تصمیم گرفتم برم با پدرشون صحبت کنم فقط برای این بود که دوستشون داشتم.

اگه اون روز بهشون جواب منفی دادم فقط برای خودم نبود. آینده ایشون هم برام خیلی مهم بود. اگه برگشتم فقط برا ایشون، دل ایشون و دل خودم بود. اون شب که گفتن گریه کردن منم بی اختیار اشک ریختم.

اگر هم الان میگم دیگه جلو نمیرم به این معنا نیس که دوستشون ندارم. شرایط دیگه شرایط خوبی نیست.
یه دختر دل شکسته، یه خانواده ناراحت و کمی عصبانی، دید منفی خانوادشون، از بین رفتن اعتمادشون و .... دلایلی هستن که جلوتر رفتن رو پیشنهاد نمیکنن.

خانوم مصباح دستتون درد نکنه. خوندم که منو دعا کردین اشکم حلقه زد. نمیدونم چرا من برای شما دعا نکردم؟؟ این حداقل کاری بود که ازم بر میومد.

با نظراتتون موافقم. سعی میکنم این قضیه رو فراموش کنم. به خودم میگم منو دختر خانوم غیر حقیقت چیزی به هم نمیگفتیم. من هم اعتقاد با راستگویی ایشون دارم. وقتی میگن نمیخوان یعنی نمیخوان. دیگه از این واضحتر که نمیتونن بگن. الان نزدیک 100 روزه که ایشون رو ندیدم. هیچ عکسی هم ازشون ندارم. اما نمیتونم فراموش کنم.
قبل ایشون دلم تمام و کمال دست خودم بود. ولی الان یه تیکش پیشم نیست. دو راه برای فراموشی ایشون دارم. یکی گذشت زمان در شرایطی که بهشون فکر نکنم و راه دوم پیدا کردن یه جایگزین به جای ایشون.
من قبلا هم قصد به فراموش کردن گرفتم ولی خوب موفق نشدم. اما الان راه کاری غیر از این ندارم.

مامان چند مورد معرفی کردن. منم سنم داره میره بالا. بهار که بیاد 32 ساله میشم. ترسم از اینه که دخترای مردوم رو با ایشون مقایسه کنم. اما شاید روند خواستگاری رو دوباره شروع کردم. البته دو مورد هم رفتیم که طبق معمول جواب من منفی بود.

امشب خانوم یکی از دوستام پیشنهاد دادن دوباره خواستگاری دوستشون برم که قبلا رفته بودم و جواب منفی داده بودم. گفتم که به صلاح نمیدونم. ایشون دختر خیلی خوبی بودن ولی به نظر مذهبی تر از من بودن اگرچه بعدا گفته بودن اینطور هم نیست. از طرفی خانوادشون خیلی به مادیات اهمیت میدادن که خوب نبود.
بازم از شما و دیگر دوستان تشکر میکنم.
سعی خواهم کرد از این تجربیات گرانقیمت استفاده کنم.
خوشحالم از اینکه دختر خانوم بیخیال از این تایپیک استفاده کردن. فقط کاش گفته بودن به دید آینه عبرت خوندن با به دید ادب از که آموختی ؟ از بی ادبان !!!!!!!!

سلام
مبين جان

قطعا هر تصميمي بگيري قابل احترام هست. صحبت هاي دوستان، خيلي كار گشا بود من كه خيلي استفاده كردم. اميد وارم هر چي خير هست برات رقم بخوره. ماشالله خودت صاحب تفكر هستي. مطيمنم بهترين تصميم رو مي گيري.

حق با تو هست، براي بررسي مورد هاي ديگه، بايد به خودت يكم زمان بدي، وگرنه در حق دختر خانم جديد جفا خواهي كرد.

شايد تو اين زمان دادن بهترين راه باشه. شايد تو اين فرصت اتفاقي كه دوست داري هم بيافته. كسي چه مي دونه!

من به شخصه از تاپيكت خيلي استفاده كردم. فقط ببخشيد كه نيت صافي نداشتم كه برات دعا كنم. ولي خيلي پيگير تاپيكت بودم. اميدوارم بهترين ها برات رقم بخوره دوست من.
هم كار شركت ات رو غلطك بيوفته. هم آرامش و خوشبختي كه دلت مي خواد برات رقم بخوره.

-----------

فقط شما چندمين نفري هستي كه مي بينم براي ازدواج خيلي مطالعه كرده و حساسيت هاي فكري اش بيشتر شده. نميدونم اين اتفاق خوب هست يا نه!

---------------

مبين جان براي اينكه حال و هوات عوض شه، دوست داشتي برو تو صندلي داغ هم شركت كن.

سلام اقای مبین

خوبین؟
ناراحت نباش کلا راه ازدواج اینجوریاست سخته حالا حالا ها باید مقاومت کنی و همچنان در پی نیمه گمشده بگردی:43:
الان یه جایی نشسته منتظره شما پیداش کنی باور کن
بویژه که اگه ادم حساس و اهل مطالعه هم باشی داستان سخت تر میشه
اگه بگم یکی دوتا از تار موهام سفید شد در جریانات خاستگاری باورت میشه؟
با هیچ کدوم جور نمیشد خیلی کم بینشون پیش می اومد که قابل فکر کردن باشه برام همون کم ها هم جور نمیشد لنگ میزد میدونستم که این نیست ...

حالا بگذریم یه سوالی داشتم باتوجه به این که شما در ایام سوگ دختر هستید

اگه احساسی که بهش دارین رو بذارید کنار باز هم میخوایین باهاش ازدواج کنین و همچنان راغبین و خودتون رو اذیت میکنین؟

دوست عزیز اصلا جای ناراحتی نداره
چه بسا درخواست های شما برای شروع مجدد رابطه باعث کوچک شدن شما میشه. و بهتره دیگه درخواست ندید.
شما از همون تصمیم منطقی گرفتین و بخاطر اختلاف طبقاتی و وضع اقتصادی منصرف از ازدواج شدید که تصمیم درستی بود و نیازی به پشیمانی نداره.
به هر حال وضع اقتصادی دو طرف خیلی مهم هستش و بعد ها می تونست مشکل ساز بشه و شما بیاید اینجا دوباره تاپیک از ازدواج ناموفق تون بزنید. (البته امیدوارم که هیچ موقع پیش نیاد)

سلام آقای مبین:72:


اول بگم که خیلی غبطه خوردم برای این دختر خانم که شما تا این حد دوسش دارین:43:


دوم اینکه من قبلا با یه آقایی آشنا شده بودم که مثل قضیه شما رابطمون چند بار کات و دوباره شروع شده بود و هر بار من خواهان قطع کردن رابطه بودم ولی بعد از فاصله چند ماهه وقتی ایشون دوباره اومدن سمتم منم بی میل نبودم(بماند که ازدواج ما بنا به دلایلی نشد). منظورم اینه که یه مدت به خودتون استراحت بدید نه خواستگاری مجدد از این خانم و نه هر خانم دیگه ای.بذارید یکم ذهنتون ریفرش بشه، بعد از چند ماه اگه این خانم همچنان تو دلتون جای خاص خودشون رو داشتن برای بار آخر پیشنهاد بدید و اگه باز جوابشون منفی بود برید سراغ کیس های بعدی.

یه نکته خیلی خوب که تو گفته های شما دیدم این بود که فرمودین بعد از خواستگاری،مادرتون تماس گرفتن تا جواب منفی بدن.به نظر من این خیلی خوبه که خونواده پسر هم برای جواب منفی تماس بگیرن ولی چیزی که اکثرا می بینیم اینه که وقتی خونواده دختر بعد از چند روز چشم انتظاری بینن دیگه تماسی از خونواده پسر صورت نگرفته یعنی تمایلی به ادامه رابطه ندارن.

ولی چه بهتر که دلیل این جواب منفی هم به خونواده دختر گفته بشه(البته به جز مسایل ظاهری که میتونه اعتماد به نفس دختر رو تخریب بکنه) تا دخترا روی خودشون عیب و ایراد الکی نذارن.

من خودم دخترم و میدونم وقتی یه پسر یا خونوادش بدون گفتن هیچ دلیل یهو رابطه رو کات میکنن چه حس بدی بهشون دست میده ،مخصوصا دختر ممکنه بشینه و مدام یه سری عیبهای احتمالی رو برای خودش بشمره.

من از خودم بخوام مثال بزنم دو هفته پیش همکارم بهم زنگ زد و گفت دوست همسرش خواسته یه دختر خوش قیافه و با شخصیت بهش معرفی کنن(دقیقا این عین جمله اون آقا بوده) و همکارم منو معرفی کرده بود.خلاصه من و این آقا همدیگه رو دیدیم.

ایشون لیسانس بودن و از نظر ظاهری خیلی باب دل من نبودن ، موهای جلوی سرشون کاملا کم پشت بود و اضافه وزن هم داشتن با یه شغل تقریبا آزاد و درآمد متوسط( با دوستشون یه دفتر شراکتی داشتن) ساکن بالاترین نقطه شهرمون و تک پسر و با پدر پولدار.

ما همدیگه رو بیرون دیدیم(کلا من تمایلی ندارم که اولین بار بدون هیچ شناختی به یه پسر بگم با خونوادت پاشو بیا خونمون. اول دوس دارم خودمون همدیگه رو ببینیم که برای این کارم دلایلی دارم) از رفتار و حرفای ایشون مشخص بود که از من خوششون اومده حتی به شوخی به کچلی خودشون اشاره کردن یا مثلا عکسای خونوادگیشون رو تو گوشیشون نشون دادن(عکس پدر و مادر و....) یا خیلی با جزئیات در مورد کارشون و خونوادشون برای من گفتن حتی کارت دفترشون رو دادن برای تحقیقات آینده و... و بعدا به همکارم هم گفته بودن که چقد دختر خوبی بود و به مامانم حتما قضیه رو میگم و این حرفا.


ولی از ایشون دیگه خبری نشد با اینکه من ایشون رو خیلی از ایده آل های خودم دور می دیدم و بیشتر از هفتاد درصد نظرم منفی بود ولی باز انتظار نداشتم این جوری رفتار کنن.طوریکه دیروز همکارم بهم گفت آقای فلانی بهت زنگ زد و من گفتم نه(بماند که یه حس بد موقع حرف زدن با همکارم داشتم یه جوری حس حقارت یا چیزی شبیه این).کل دیروز رو فکرم به این قضیه مشغول بود، طوریکه برای خودم عیبهای احتمالی رو در نظر میگرفتم مثلا میگفتم لابد من زشتم(در حالیکه بارها افراد غریبه و آشنا از ظاهرم تعریف کردن) بعد میگفتم اگه خوشش نمی اومد که انقد راحت در مورد پدر و مادرش و عکسای خونوادگی و خاطراتش تو جلسه اول حرف نمیزد،بعد گفتم لابد چون خونه ما مثل اونا بالاشهر نیس و منطقه متوسط شهره خوشش نیومد و...در حالیکه من از نظر ظاهر و تحصیلات و کار بالاتر از اون آقا بودم.فقط اونا محل زندگی و وضع مالیشون بالاتر از ما بود که البته یکی دیگه از دلایلی که باعث شده بود من ته دلم نظرم نسبت به ادامه این آشنایی منفی باشه همین تفاوتهای اقتصادی بود.



منظورم از گفتن این قضیه این بود که متاسفانه تو جامعه ما که دخترا انتخاب میشن و حق انتخاب کردن ندارن و از طرفی هم این کات کرن رابطه بدون گفتن دلیل به دختر و خونوادش، چقد میتونه تو روحیه یه دختر اثر بذاره.


من خودم هم شده به پسری جواب منفی بدم ولی سعی کردم تو مودبانه ترین حالت و بدون تخریب اعتماد به نفس اون شخص باشه.

دیروز ناخوداگاه برای این قضیه گریم گرفت و علی رغم اینکه غرورم اجازه نمیداد ولی نتونستم خودمو کنترل کنم و احساس بدم رو به مادرم گفتم.دیگه تصمیم گرفتم اگه همکارام کسی رو معرفی کردن بگم من قصد ازدواج ندارم چون به نظرم بهتر از اینه که این جوری آدم پیش همکاراش تحقیر بشه:54:.


ببخشید که وقتتون رو گرفتم.پستم به درد بخور نبود و صرفا یه درد دل بود:47:.


با آرزوی موفقیت برای شما:72:

عرض سلام، ادب و احترام خدمت دوستان همدردی

تشکر میکنم بابت پیاماتون. واقعا دلگرم شدم.
محمد رضای عزیز، فرشته اردیبهشت گرامی، امیر محمود جان و همچنین خانوم آی تک. سپاسگذارم

عرض شود که اوضاع خیلی بد نیست. نمیدونم آرامش قبل طوفانه یا کلا همه چی آرومه.
از بس ما با این دخترمون قهر و آشتی داشتیم کهکم کم این اتفاقا برام عادی شده. این دفعه آخری بیشتر حس عصبانیت داشتم از دستش.
خیلی خوب شد که نهایت تلاشمو کردم. ایشون گفتن منو نمیخوان و انگار سبک شدم. دفعه اول که قطع کردیم خیلی خیلی ناراحت بودم و به شدت اشک میریختم. یادمه مامان اومدن دیدن اینطوریم زدن زیر گریه. دفعه دوم هم اشک ریختم ولی کمتر. دیگه کم کم این رفت و آمدا برام عادی شده.

ممنون از دلداری دوستان. شاید پستام خیلی غمگین بودن که این احساس در همه بوجود اومده. ولی اوضاع بد نیست.
از شما چه پنهون دیدم الان که فرصت دارم خوبه برم چشمام رو لیزیک کنم تا از دست عینک راحت شم. یه قرارداد خوب هم با یه مرکز دولتی بستیم که سرم شلوغ تر شده. با دوستان هم توی تلگرام گروه داریم و این باعث شده وقت آزاد کمتری داشته باشم که به ایشون فکر کنم. کمی وقت آزاد باقی مونده رو هم در کنار خانواده و به خردید و ... میگذرونم.
بلاخره تا مدتها خاطرات این رابطه توی ذهن هست ولی به این اعتقادم که مصلحتم توی انجام این کار نبوده. آدم عاقل هم به کاری که نسبت به آیندش دید روشنی نداره اصرار نمیکنه.

فرشته خانوم اگر احساس رو بزارم کنار میشم همون پسر شب اول خاستگاری ولی اینبار احتمالا جوابم منفی نخواهد بود. میدونین من تو معیارهام سطح اقتصادی نقش مهمی داشت. معیارم کامل نبود. خانواده ایشون با وجود وضعیت مالی خیلی خوب ساده زندگی میکردن. من این نکته رو در نظر نگرفتم. اشتباه بزرگ دیگه این رابطه دور شدن از محوریت خانواده ها بود. اگر با خانواده ایشون کمی معاشرت کرده بودم هم من راحت تر و با دید باز تصمیم میگرفتم و هم خانواده ایشون شناخت بیشتری از من بدست میاوردن و شاید این مخالفت آخری اتفاق نمی افتاد.
آی تک خانوم شانس آوردین که جای اون خانوم نبودین. واقعا اذیت شدن و من نمیتونم خودمو برای ظلمی که ناخواسته در حق ایشون کردم بیگناه بدونم. مقصر اصلی این اتفاقات من بودم.

با اجازتون توی خونه صحبت کردم که دوباره روند عادیم رو ادامه بدم و مامان هم دوباره دارن لیست گزینه های موجود رو بروز میکنن. هرچی قسمت باشه.
من خواهر بزرگتر از خودم دارم که هنوز ازدواج نکردن. این رفتار نادرست رو دیدم که خواستگار بدون جواب میره و خبری ازش نمیشه. برای همین حتما حتما بعد دو روز جواب منفی رو اعلام میکنیم. متاسفانه تا حالا نشده جواب مثبت اعلام کنیم !!!!

ولی در مورد صحبت در مورد علت جواب منفی باهاتون موافق نیستم.

چند مورد از علتهای جوای منفی خواستگاری های قبلیم رو براتون مثال میزنم.
اختلاف سطح فرهنگی خانواده ها
اهمیت بیش اندازه به مادیات خانواده دختر
عدم تناسب مذهبی
عدم بلوغ اجتماعی، عاطفی و ذهنی دختر خانوم
مشکلات عاطفی داخلی خانواده دختر
مذهبیت در حد تیم ملی
سن پایین دختر و مشکلات فرهنگی خانواده . معرف اشتباه گفته بود
به مورد بهانه گیری کردم. با دختر خانوم هم سن بودیم ولی خیلی بالغ تر از من بودن
و ....
حالا به نظرتون کدوم یکی از این علت ها رو میشه گفت؟؟؟ البته تو بعضی از موارد مجموع علل رو داشتیم.
قبول دارم که توی این شرایط جامعه اوضاع دخترا از پسرا خراب تره. ولی باور کنین حال و روز پسرا هم چنگی به دل نمیزنه. ایشالا خدا خودش برای همه بسازه.

امیدوارم به زودی زود زندگی همه دوستان به روزای شیرینش برسه.

سلام
خوب بود برای اولین شعرت عاشق شدن هم همینه دیگه شاید عاشق شدن اسون باشه ولی درعشق ماندن ساده نیست (که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل ها) ،فقط برای اطلاعت بگم که حالا کاری به بحث عروضی شعرت ندارم ولی قافیه هات رو باید توی شعر کلاسیک با یه قواعد خاصی انتخاب کنی ،به اصطلاح حروف الحاقی مثل ضمایر یا ی نکره ،حروف جمع بستن و ... جزء قافیه نیستن در نتیجه اگر حروف الحاقی رو از قابیه هات حذف کنیم کلمات درنتیجه هیچ کروم از کلمات قافیه ات هم قافیه نیستن!

دوم هم می فهمم چی میگی دیگه همین هست یه کمی شکست حالا احساسی میگم نه عشقی سخت هست و دیر ترمیم میشه دیگه همینه دیگه ، حالا من ده سال پیش بود تقریبا یه کمی دچار احساسات این گونه شدم ولی چون شرایط اش اصلا نبود خود طرف هم نفهمید مطمئنم ، یه غزلی هم گفته بودم سه جهاتا بیت اولش یادم هست یادم نیست اون وقت تا حالا حداقل توی زندگی ما دوازده بار اسباب کشی رخ داده (فکر کن توی ده سال) دیگه شعرام کم کردم حال همینه اش هم که یادمه برات می نویسم:

می دهم بر شرر سینه دلم را چو سپند
تا شود دور ز تو چشـــم بد و تیـــــر گزند

جام می گون به کف و چهره گلگون حبیب
کی رسد همچو منی بر سر این بام بلند

گر به کامش نرسیدی دل غم دیده چه غم
غیرت شاه جهان بود که جــــــز ما مپسند

اصلا حرف این رو گفتم تا به بیت سومه برسم وگرنه حالا چه اهمیتی داره ، امام صادق(ع) یه حدیث بلندی دارن (این هم لینکش :وصیت به غنیمت شمردن پنج چیز) قسمت اولش میگن:

ای جابر! پنج چیز را از اهل زمانه‏ات غنیمت بشمار: اگر در جمع آن‏ها حاضر شوی، تو را نشانسند؛ و اگر غایب شوی، از تو تفقد نکنند؛ و اگر مشهور شوی، با تو مشورت نشود؛ و اگر سخنی بگویی، پذیرفته نشود؛ و اگر خواستگاری کنی، با تو ازدواج نکنند و به تو همسر ندهند.


در کل بگم شخصا با نظر خانم مصباح الهدی در مورد عبور از این دختر خانم بیشتر موافقم تا باغبان عزیز ،علت هم بیشتر کدورتی هست که ایجاد و شدت اش هم کم نیست.
به هر حال ترمیم ایم موضوع ممکن زمان نسبتا زیادی ببره ولی اگر از خدا بخوای شاید خدا که مقلب القلوب هست صلاح دید و خیلی عجیب کوتاه تر شد.

آقا مبین منعطف تر باید باشی مخصوصا توی خانواده ، نگاه کن عزت نفست را باید حفظ کنی ،آدم نباید تو سری خور باشه که ولی بسیار ی از جاها مصلحت اقتضا می کنه حتی اگر اقتدارت شکست صبر سکوت اختیار کنی ،صبری که نشون دهنده بزرگی روحت هست،یه مثال حداکثری بزنم:
اون حضرت که در خیبر رو اون جور کند نمی تونست به یه اشاره همه اونهایی که چنین حتک حرمتی رو به ایشون کردناز پا دربیاره ، عزت نفس حضرت علی وصف ناپذیر هست ولی این جا چی کار کردن ؟
طناب گردن ایشون انداختن و توی کوجه کشیدن و ایشون با این که سوختن عکس العملی نشون ندادن حال اون موقع برای حفظ وحدت نهال نوپای اسلام ،حال توی خانواده هم می تونه این موضوع پیش بیاد ، واقعا هم سخت هست ولی فکر می کنی بردا روز دیگه چنین اتفاقی با یه دختر خانم دیگه پیش نمیاد ، حالا اگر اون روز یه دختر سطح پایین باشه میخوای صدات رو به خاطر این اشتباه بندازی توی گلوت و در مورد ایشون این کار رو نمی تونستی بکنی چون ایشون یه جوابی داشتن ولی اون دختر سطح پایین باید بره یه گوشه از ترس کِس کنه و بچه ها هم عمیقا احساس نا امنی کنن.

خیلی پیش میاد خانم ها به طور عموم نه حال همه شون به خاطر تعمیم جزء به کل شون با اشتباه همه چیز رو با هم زیر سئوال می برن ،اون موقع اگر عزت نفست جریحه دار شد ولی سکوت کردی خودشون پشیمون می شن ولی باید سعی کنی این رو توی خودت جا بندازی.

یه چیز دیگه هم بگم و اون این که شما توی این رابطه عزت نفس طرف مقابل تون رو به خاطر اصرار بر موضع خودتون که باعث تحمیل تصمیم گیری از طرف شما به ایشون شد رو در نظر نگرفتی ، ایشون هم حق انتخاب داشتن و گفته بودن کنار میان ،شما نهایتا باید مضع تون رو با مصادیق مختلف جا می انداختی ولی جای ایشون تصمیم نمی گرفتی ،دیگه بگم خیلی نهایتش شما شدت آسیب تون رو تز موضوع میگفتین و می گفتین در صورت بروز چنین رفتاری از جانب ایشون عکس اعمل شما می تونه خیلی سخت باشه دیگه ته ته اش طلاق بود دیگه ،این چیز ها قبل از بچه دار شدن زیر سقف معلوم میشه ،که با توجه به شعوری که از ایشون و خودتون توصیف کردین بعید بود ولی جای ایون تصمیم نمی گرفتین.

باز هم می گم خودشناسی حداقل توی ازدواج یعنی شناخت چهارچوب شخصیتی ،عقاید و عکس العمل ها تون در شرایط مختلف و این که بتونید برای طرف مقابل تون این ها را مصداق سازی کنین.

موفق باشید.

سلام آقا
ممنونم از لطفتون

این ساختار شعری چند وقت بود تو ذهنم بود. اما ماهیتش عذرخواهی نبود. دخترمون گفت از قدیما ناراحته. از طرفی تولدش هم بود. میخواستم همشو با هم جمع کنم. دفعه اولمم بود که شعر میگفتم. در حد نیم ساعت هم بیشتر بهش ور نرفتم.

اگه خودش میخوند که دیگه اینجا نمیذاشتمش. احساس کردم حیفه. حالا که اون بنده خدا نخوند دوستان بخونن و کیف کنن !!!!!

خداییش اخلاقم خوبه. کمتر قاطی میکنم. اون شبم که با دخترمون تند حرف زدم کلی عصبانیت داشتم. از طرفی وقتی یه کسی رو سه ماهه ندیدی و فقط پیامکی ارتباط مقطعی داشتی و اونم همش نه و نمیشه میکنه یه جورایی سردی رابطه میاد سراغت.

انعطافم هم خوبه. من شرکت یه شریک دارم که بنده خدا یکم یه دندس. من تا وقتی ضرر مشخصی کار رو تهدید نکنه به دلش راه میام. البته سر یه چیزایی هم کوتاه بیا نیستم.

قبلا هم گفتم. مقصر اول و اصلی این اتفاقات خودمم. باشد که در آینده تکرار نشود.

هر چند یه حس غریبی میگه که دوباره این رابطه ما جون میگیره. دل وقتی تنها میشه یهو زور دار میشه و آدمو مجبور به هر کاری میکنه. حتی التماس .

سلام

ای مبین شیطون پس به خاطر اینکه شیرینی ندی بهونه آوردی .
---------
تو پست قبلی ام یه چیز تو لفافه گفتم " شاید چیزی که دوست داری اتفاق بیافته".
--------
یه جمله کلیدی هست که مدیر و غیره هم خیلی ازش استفاده میکنن " دمیدن در تنور احساسات" مواظب باش دیگه تو تنور نیافتی تا به قول خانوم مصباح "زمانی که برای هم شدین".
--------
( من که خیلی از دستت عصبانی شدم، چرا تو از تو چمن رفتی، مگه قرار نیست ما خودمون رو نشوم بدیم؟ شخصیت شما از چمن نرفتن بود و این رو خانوم باید می فهمید. وقتی به هر دلیلی از چمن رفتی یعنی به خانوم گفتی شخصیت منم از چمن رفتن هست. من مظورم کلی بودا! چمن یک مصداق بود! )


به نظرت چرا نکات منفی که از بدو شروع رابطه، در ذهن شما شکل گرفت، مانع از قطع رابطه نشد؟ چرا از همون ابتدا به این فکر نیافتی که این خانوم قدش کوتاهه یا از تو چمن راه میره و یا غیره هم؟


----------

راستی یه نکته بگم؟ بری تو تاپیک رو از اول بخونی، می بینی که خیلی قشنگ این احساسات ات رو به مخاطبین تاپیک هم انتقال دادی و اونها هم نظرات احساسی دادن( البته بعضا) .
مثلا شخص ایکس اگر می خواست بدون جذب احساساتی که شما منتقل کردی جواب بده، جوابش 180 درجه فرق می کرد!

----------
منم مثل شما برای مبین خوش بین هستم. مواظب خودت باش دوست من.

دوست عزیز من خودم 25 سالمه
باور کن دخترایی هستن که از نظر مالی هم از من و هم از خانواده ی من بالاتر هستن.مادرم اصرار میکرد ولی من قبول نکردم.
چون سرمایه ، پول خانوم مثل یه چماقه.
البته یک در میلیون میشه که زن به شوهرش سرکوفت نزنه

سلام به همه دوستان

من هنوز درگیرم. تازگیا بدتر هم شدم. روز وشب برام نمونده. موندم چیکار کنم

سلام مبین جان:72:

خوبی دوست من؟

چی شده؟ یکم تو ضیح بده! نگران شدم.

نتونستی فراموش کنی؟

یا دوباره اقدام کردی و جواب مناسب نگرفتی؟