توافقی جدا شدیم، همسرم و دوست دارم و میخوام برگردونمش ...

سلااااااااااااااااااااااا ااااام

وای که چقدر خوشحالم
خیلی عاااااااااااااالیه .تبریک میگم.خانومت هنوز دوست داره نه اینکه فقط متنفر نباشه دوست داره دوست داره.:72::104::72::104::72:

به نظرم دوستان درست می گن واسطه هارو بذار کنار گاهی این واسطه ها برداشت اشتباهی از حرف های ما دارن و اونی که فهمیدن رو جوری که دوس دارن انتقال میدن.خودت باهاش حرف بزن. رو در رو
از دوسته عزیزی که داستان دختر اروپایی رو گذاشتن برا آقا مرتضی نهایت تشکر رو دارم خیلی به من کمک کردی خدا کمکت کنه.:72::72::72::72::72::72::72::72::72::72::72 ::72::72::72::72::72::72::72::72::72::72:

همیشه وقتی علیرضا گریه میکرد که تو هم بیا خونه، من بهش میگفتم " شما دعا کن! وقتی مامان نماز میخونه شما هم برو پیشش بشین نماز بخون! بعد دعا کن بگو خدایا یه کاری کن دل مامانم مهربون بشه و با بابام آشتی کنه که هممون پیش هم باشیم !!!!
مامانش شاکی شده بود که چرا من این حرف و به علیرضا زدم!


امروز که رفتم دنبال علیرضا، تا نشستیم تو ماشین، گفت " بابا! مامان داشت نماز میخوند، بهم گفت بیا بشین دعا کن که بابا دوباره مهربون بشه!!! اخلاقش خوب بشه!!!!! :227:

سلام آقا مرتضی عزیز،
خیلی خوشحالم که مامان علیرضا داره به برگشت شما فکر میکنه و به علیرضا القا میکنه که خدا کنه بابا دوباره خوب بشه و...
تا اینجای کارم خوب امدید و بعضی جاها خرابکاری کردید!
شما باید انقدر روی خودتون کار کنید که خشم و عصبانیت نتونه رو شما قلبه کنه،سر خونه میتونستید از مامان علیرضا بخواید سر بستن قرار داد فروش همراهیش کنید و بگید این ا کارای مردونه هست و اگه اجازه بدی منم میام تا تنها نری( بعد اونجا میفهمیدید خونه به چه قیمتی فروخته شده و شاید تهمتی هم به همسرتون نمیزدید)
شما باید بتونید کنترل اعصابتون رو تهت هر شرایطی زیر سلطه خودتون بگیرید وگرنه مامان علیرضا برگرده دو روز دیگه همون آش و همون کاسه لبریز از خشم شما!!!
باید جای اعصبانیت رو با مهربونی پر کنید،مطمئن باشید همسرتون جواب مهربونیهاتونو میده!شما میگید بهش اعتماد دارید واصلا هم فکر نمیکردی خونه رو ارزون فروخته،پس پیش خودتون از خودتون پرسیدید دلیل این عصبانیت پس چی بوده؟!

تو صحبتاتون هم از اولش تا شروع کردید با عصبانیت و دو قورت و نیم بالا حرف زدین! ایشون کارشونو کنسل کردن که با شما حرف بزنند،بعد شما دست پیش گرفتی بجای اینکه استقبال کنی که چقدر خوشحالی که همسرت این زمان رو به شما داده تا حرفهاتونو بزنید؟! تیکه هم میندازید که کارت که مهمتر بود؟!
آقا مرتضی بخودتون بیاید نذارید زحمتهای این سه ما هتون از بین بره،این دیدارهارو جدی بگیرید! اصلا هم لازم نیست که بگید من نمیخوام با حرفهام بهت التماس کنم که برگردی،شما فقط قاطع و مهربون صحبت کنید!
راجع پول خونه هم من فکر میکنم شما با کارتون دارید رو ایشون فشار میارید،در نظر داشته باشید که ایشون دارن از علیرضا هم مواضب میکنند و خرجیشو نیدن پس توقعتون رو کم کنید و زمان بدید...
موفق باشید

سوده جان سلام! ممنونم که برام پست گذاشتی!
همونجوری که گفته بودم زمانی که دیگه نتونستیم با هم بسازیم مامان علیرضا از اینکه خونه بنامش بود سوءاستفاده کرد و منو از خونه بیرون کرد ( البته من کوتاه اومدم و گذشت کردم وگرنه از این خبرا نبود، ) بخاطر اینکه زودتر منو بیرون کنه خودش حساب و کتاب کرد و به من گفت خونه هر چقدرم که ارزون فروش رفت من n تومن بهت میدم!
من به این چیزا فکر کردم که اعصابم بهم ریخت! ( البته میدونم که باید بیشتر خودداری میکردم و زود عصبانی شدم)
۱- وقتی بخاطر زودتر مستقل شدن و بیرون کردن من تعهد داده بود که اون مبلغ رو بده، پس باید به تعهدش عمل میکرد!
۲- بخاطر بدهیاش ( که به خودش ربط داره و بازم بخاطر زودتر بیرون کردن من رفته قرض گرفته و به من هم ربطی نداره) خونه رو زیر کف قیمت فروخته ، دیگه من ربطی نداشته که بگه" من کم آوردم! "
۳- بزرگترین مشکل ما توی زندگی مشترک همین " کار " ایشون بود!
وقتی نمیخواد به آخرین تعهدی که توی اون زندگی داده بود، درست عمل کنه، وقتی بهش گفتم رودر رو باید حساب و کتاب کنیم باز هم بهونه اون کا ر کزایی رو آورد!! اونوقت من حق ندارم ناراحت بشم؟؟؟؟
در ضمن کارهاش و بخاطر اینکه در مورد زندگیمون و خودمون صحبت کنیم کنسل نکرده بود! بخاطر اینکه میدونست کارش اشتباه بوده و میخواست منو قانع کنه که او حساب و کتاب و تعهدات قبلیش رو نادیده بگیرم اومده بود!!!!
با این حال با اینکه میدونستم فقط بخاطر حساب و کتاب اومده، خودم و آروم کردم و زرنگی کردم و جلسه ملاقات و توی دست خودم گرفتم تا تونستم همه حرفهایی که توی ذهنم بود بهش گفتم و بخاطر همین خیلی خوشحالم که تونستم با همون حرفا نظرش و نسبت به مرتضی عوض کنم.

۴- ایشون مهریه ش و بخاطر گرفتن طلاق بخشید و من لطف کردم، پا روی دل خودم گذاشتم و حضانت علیرضا رو دادم بهش! وقتی بخاطر حقوقش سر من منت میذاشت و به پشتوانه همون حقوق قید زندگیش و زد، الان از همون حقوق خرج علیرضا بکنه! به من چه! !!!

*** همه اینا که نوشتم دلایلی بود که باعث شد من کنترلم رو از دست بدم و نتونم جلوی عصبانیتم رو بگیرم!
میدونم که نباید اینجوری باشم و باید خیلی بیشتر روی کنترل احساساتم کار کنم! الانم همش دارم به کارهام و عکس العملام فکر میکنم که بعداً بیشتر و راحتتر بتونم جلوشون و بگیرم و به خودم مسلط باشم!

بازم از همه دوستان ممنونم که پیگیر تاپیکم هستید و با نظراتون خیلی بهم کمک میکنید!!!

پستتون پر خشم و نا آرومیه...

میخوام درک کنید که خانوم سابقتون چرا این کارها رو کرده، تو پست اولم هم گفتم، اول پذیرش اشتباه های شما مهمه...شما هنوز بعضی وقتها یادتون میره که چرا زندگیتون به اینجا کشید،نمیگم خانومتون بی تقصیر. بودن نه ایشون هم نا بلد ولی دلیل اصلی این جدای خشم و پرخاشگری و عصبانیت های بیجای شما بود! عصبانیتهای که میشد جاشو بده به حرف زدن در یک محیط آروم...
نمیدونم خانوم سابقتون چرا بدهی دارن ولی شما وقتی میگید به من چه من این حس رو دارم که اگه گرفتاری هم سر این بدهی واسشوت پیش بیاد شما همچنان میگی به من چه ربطی داره!!! پس تو دیدارتون بهش نگید که واسم مهمترین چیز آرامش تو...
ایشون دلش از زندگی پر بود، حاضر بوده هر چی شما بگید تعهد بده یا به تنهای علیرضا رو بزرگ کنه تا فقط راحت بشه،ایشون هم دلایل خودشونو دارن که هم شما می دونید و هم ما از پستهای اولیه شما میبینیم...
همسر منم وقتی از پیشمون رفت فقط میخواست بره،حاضر بود قصر بنامم بزنه ولی فقط راهت بشه از دستم!!!
میخوام فقط درک کنید منظورمو...درک کنید نه عصبانی بشید

سلام
مساله کار زن واقعا برای جامعه ما دردسر شده ...فرهنگی که از طرف غرب نفوذ کرده و داره ریشه خانواده ها رو میسوزونه

................تفریبا مسئولیت های مرد و زن داره جابجا میشه یا یه سردرگمی وتضاد ارزش ها رو بوجود اورده

زن ها به رفتن بیرون از خونه تشویق میشن و مرد بودن افتخار یه زن شده .....هویت ما زن ها رو ازمون دارن میگیرن ..


بعضی از مردها غیرتشونو زیر سوال بردن و خودشونو راحت کردن و میگن زن باید توی مخارج کمکمون کنه و بره سر کار

.....بعضی از مردها هم پایبند اصول ان و مخالف کار کردن زن هستن .مثل شما ...

یه جایی میخوندم رزق انسانها معلومه ....واصلا کم وزیاد نمیشه ....اگه زن بره سر کار مرد بیکار میشه

که این اتفاق رو در زندگی شما دیدم ......

اقا مرتضی شما برای بازگشت به زندگی باید تکلیف تمام دخل و خرج خودتون و خانمتونو مشخص کنید . اگه نمیتونید کار کردن خانم رو تحمل کنید یا اینکه شاید از لحاظ درامد.. خانم بیشتر از شما باشنو این به غرور و شخصیت مردانه شما لطمه وارد میکنه ....
باید صریح ازشون بخواهید که دیگه کار نکنه ......خودتون مرد این خونه اید و کار میکنید و درامد کسب میکنید و خرج زندگی میکنید هر چقدر هم که کم باشه .....باید با این زندگی بسازه...حتی اگه گاهی اوقات غذای ساده بخورید


در عوض شما اقتدار تون حفظ میشه ....جایگاهتون مشخصه ...

اما اگه خانمتون به کار کردن اصرار داشتن ....شما باید خودتون رو باهاش منطبق کنید ...و زیاد ازش ایراد نگیرید یا خواسته هایی که قبلا داشتید رو کم کنید ....در واقع آزادانه تر باشن و خودشون بعنوان یه رکن خانواده عمل کنن و استقلال بیشتری داشته باشن نسبت به قبل...
:72:موفق باشید
همیشه

چرا اینقد طلاق و طلاق کشی زیاد شده ........... دو چیز رو اگه خانم ها بچسبند کارشون به اینجاها کشیده نمی شه یکی اینکه هیچ وقت تحت هیچ شرایطی بستر رو از همسرشون جدا نکنند یکی اینکه هیچ وقت سنگر خونه اشون رو خالی نکنند که به دست دشمن بیفته بعضی ازدواج ها رو کاریش نمی شه کرد طرف معتاده و هزار درد و مرض دیگه هم دنبالش .... ولی یه وقتایی به خاطر بگو مگو ها و لجاجت ها ..... زندگی پستی و بلندی خیلی داره و اگه توی طوفان ها آدم سکان زندگی شو یه لحظه رها کنه حتما یه اتفاقی می افته ..... باید تحمل کرد ..... باید صبر کرد ..... باید اخلاق های غیر قابل تحمل نه تنها همسر که هر کسی رو لیستی کرد و کنار خوبی های دیگه ی این شخص این اخلاق ها رو تحمل کرد خود ما مگه قدیس هستیم ؟ ما هم هزار عیب و ایراد داریم .....

خدایا کمکشون کن
از ته دلم براتون دعا می کنم که اگه صلاحه دوباره با خانمت و پسر گلت باشی.:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط سوده 82

پستتون پر خشم و نا آرومیه...

میخوام درک کنید که خانوم سابقتون چرا این کارها رو کرده، تو پست اولم هم گفتم، اول پذیرش اشتباه های شما مهمه...شما هنوز بعضی وقتها یادتون میره که چرا زندگیتون به اینجا کشید،نمیگم خانومتون بی تقصیر. بودن نه ایشون هم نا بلد ولی دلیل اصلی این جدای خشم و پرخاشگری و عصبانیت های بیجای شما بود! عصبانیتهای که میشد جاشو بده به حرف زدن در یک محیط آروم...
نمیدونم خانوم سابقتون چرا بدهی دارن ولی شما وقتی میگید به من چه من این حس رو دارم که اگه گرفتاری هم سر این بدهی واسشوت پیش بیاد شما همچنان میگی به من چه ربطی داره!!! پس تو دیدارتون بهش نگید که واسم مهمترین چیز آرامش تو...
ایشون دلش از زندگی پر بود، حاضر بوده هر چی شما بگید تعهد بده یا به تنهای علیرضا رو بزرگ کنه تا فقط راحت بشه،ایشون هم دلایل خودشونو دارن که هم شما می دونید و هم ما از پستهای اولیه شما میبینیم...
همسر منم وقتی از پیشمون رفت فقط میخواست بره،حاضر بود قصر بنامم بزنه ولی فقط راهت بشه از دستم!!!
میخوام فقط درک کنید منظورمو...درک کنید نه عصبانی بشید

---

سوده عزیز باز هم ممنونم!
باور کنید من کوچکترین عصبانیت، یا ناراحتی ای موقع نوشتن پست قبلی ( ۴۴) نداشتم . فقط دلایل عصبانیتم و نوشتم که بدونید! البته باز هم میگم که اصلاً و ابداً قصد توجیه کردن نداشتم و ندارم و خودم میدونم که درستش این بوده که خودم و کنترل کنم!
من هیچ تهمتی به همسر سابقم نزدم! فقط حرفم این بود که وقتی ایشون بخاطر زودتر مستقل شدن تصمیم گرفت که من از جلوی چشمش دور بشم و از اینکه خونه بنامش بود سوء استفاده کرد و خودش تعهد کرد که مبلغی رو به من بده، باید سر قولش میموند!
و درستش این بوده که توی هر مرحله که از خریدار پولی رو میگرفته، نصفش رو به حساب من بریزه! نه اینکه اول بدهی خودش ( قبل از دادگاه گفته بودم که هر وقت خونه فروش رفت و هرکی سهمش و گرفت میریم جدا میشیم! وبازهم میگم ایشون بخاطر اینکه زودتر منو بیرون کنه، مبلغی رو از همکاراش قرض گرفت و به حساب من ریخت) رو پرداخت کنه! بعد بره برای خودش خونه اجاره کنه! آخر سر هم به من بگه " من کم آوردم و نمیتونم اونقدری که توافق کردیم بهت بدم ( ۲۰ میلیون کمتر از توافقمون) . این اسمش خودخواهی نیست؟
شما خودتون و بذارید جای من! عصبانی نمیشید؟؟؟

ایشون دلش از زندگی پر بوده !!!!
توی کل فامیل و آشنا مرتضی رو به اسم یک مرد آروم و مهربون میشناسن!
اخلاق من توی دو سال آخر و تحت تأثیر رفتار ایشون عوض شد!
انقدر از دستش خسته شده بودم که دیگه نتونستم تحملش کنم! ( توجه داشته باشید که اول من از دست ایشون خسته شده بودم و دو سری هم با وساطت دیگران و مهلت گرفتن برای درست کردن رفتارهای اشتباهش تحمل کردم ولی وقتی درست نشد تصمیم به جدایی گرفتم ! )

شاید الان فکر کنید که دروغ میگم که عصبانی نیستم !!!

من عاشق همسرم و پسرم هستم و زندگی در کنارشون رو بیشتر از هر چیزی دوست دارم ! من همین الان هم که قصد دوباره ساختن زندگیم رو دارم، مطمئنم که بیشتر رفتار و ویژگیهای اخلاقیش رو نمیتونه کنار بزاره! و من باید تحمل کنم و میکنم! توقعات خودم و کمتر میکنم! بیشتر مطالعه میکنم! صبرم و بیشتر میکنم! واقع بینانه تر به زندگی نگاه میکنم! و و و

چون اول از همه عاشقشم و دوسش دارم و دوم اینکه آینده و تربیت و اخلاق علیرضا خیلی برام مهمه! و میدونم که اگه در کنار هم زندگی کنیم از همه نظر براش بهتره!!!!
غزاله عزیز! ممنونم ازتون ! همونطوریکه گفتید خودم میدونم که من باید خودم رو با ایشون منطبق کنم!
البته نمیگم که ایشون زن خوبی نیست! خیلی خانوم! با وقار! مهربون ! خانواده دوست! کد بانو! با حجاب! با ایمان!!! میتونم به جرأت بگم که ۸۰ درصد از ویژگیهای یک زن نمونه رو داره( من بخاطر این ویژگیها عاشقشم و دوسش دارم) ولی اونهایی که نداره خدایی خیلی آزار دهنده س!
باز هم میدونم که در صدد رفع ایراداش بر میاد ولی من حساب و کتابم رو با بودن ایرادات انجام دادم و میدم و حدس رو بر این میزارم که شاید اون اخلاقها تا ابد هم درست نشد! پس بخاطر همین انقدر روی خودم کار میکنم که بتونم در کنار اون ویژگیها با همسرم بسازم و هر روز بیشتر از قبل دوستش داشته باشم.
نیلوفر غمگین و مونا خانوم از شما هم ممنونم!
*** خیلی خوشحال و سرحال و با امید این پست رو نوشتم!!!! نگید عصبانی بودی !!!!!
التماس دعا

چقدر کینه

چقدر خود رای

یکم انعطاف؟ یکم تامل؟

من از همه ی کاربران جویای درک دعوت میکنم این پستو بخونید

ما یه فامیل دوری داریم یه بار من از بس از خبر خوشی که داد خوشحال بودم که بهش گفتم یک دست کت و شلوار درجه 1 واست میخرم و خدا میدونه از ته دل گفتم و حاضر بودم با کمال میل بخرم ، نمیدونستم قیمت کت شلوار درجه

1 از 500 شروع میشه تا 5 میلیون ، این آقا این حرفو از دهن من گرفت ول کنم نبود تازه داشت کینه هم به دل میگرفت چرا دارم واسش یه پیراهن شلوار میخرم، درکش به این نمیرسید که همین پیراهن شلوار که هیچ بلکه تشکرم با

اون حالت ذوق ، لطف و محبت منو میرسوند

حالا شما یه حرفی ازش گرفتی چرا ول نمیکنی ؟ نرفته مهریشو بزاره اجرا ، خونه هم به نامش بوده (مطمئنا واسش کم زحمت نکشیده) ، شما هم که روشنفکر شده بودی میخواستی واسه آرامش ایشون جلوی طلاق گرفتنشو نگیری،

حضانت بچه ام تا سن 7 سال با مادره میتونست خیلی کارهای دیگه بکنه ، نکرده حالا شما چرا اینهمه لطف ایشونو نمیبینی؟

خانمت اشتباه داشته ، همه میدونن داشته ، اتفاقا یکی از اشتباهات ایشون این بوده که برگشته به شما که میشناختتون ، قول این پولو داده ، من موندم چرا ایشون نرفته درخواست مهریه و.. بده و شما رو مجاب به طلاق کنه بجاش

ازین قولها داده که حالا باید بیاد بگه ببخشید دقیقا اون مبلغو که قول دادم نمیتونم بدم کمترشو میدم

پیامبر ص میفرمایند: اگر میخواهی کسی را بشناسی با او به سفر برو ، چون توی سفر و توی شرایط مختلف آدمها خودشونو نشون میدن ، باید بگم شما هم تازه داری خودتو و تفکراتتون رو نشون میدید.

نمیدونم کار درستی کردم این پستو گذاشتم یا نه

من هم شاغلم و واقعا نمیتونم نرم سرکار چون به این پول احتیاج دارم و هروقت همسرم میگفت دیگه نرو سرکار میگفتم باشه نمیرم که حساس نشه ، ولی خدا میدونه چقدر دوست داشتم مثل دوستم باشم که هر ماه همسرش

مبلغی به عنوان پول توجیبی بهش میده و دوستم صبح تاشب وقتش آزاده راحت میره خونه پدرمادرش چون وقت داره - میره آرایشگاه و میشینه پوستشوتقویت میکنن چون پولشو داره - میره خرید و بالذت خرید میکنه میره کلاس نقاشی

وقتی میبینمش آرزو میکنم منم یه روزی وقتم آزاد بشه و یه مبلغی هر ماه همسرم بهم بده ، کی دوست نداره وقتشو با سر زدن به اقوامش با کلاس با تفریح مطالعه نیایش و.. پرکنه؟ بخدا بعضی وقتا دلم واسه اون موقعها که

میرفتم حرم شاه عبدالعظیمو امامزاده صالح و ساعتها شاید 4-5 ساعت اونجا بودم تنگ شده ، دلم واسه اون وقتها که خانوادمو هرروز میدیدم تنگ شده بعضی شبها از دوری پدر مادرم گریه میکنم گرچه فقط 1یا 2 هفته میشه

ندیدمشون کی دوست نداره وقتش مال خودش باشه؟ کی دوست نداره همسرش به عنوان نفقه بدون استرس بدون غر زدن بدون اینکه بگه قسط دارم قرض دارم پول ندارمها بهش یه مبلغی بده ،هرچند کم و بتونه با اون

مبلغ یه هدیه کوچک واسه عزیزانش بخره یا هرچی؟ این دوستم مبلغ زیادی شوهرش بهش نمیده اشتباه نکنید شوهرشون یه کارمند ساده ان و حقوقشون جمعا 1.5 میلیونه ولی هر ماه 370 تومن به دوستم میده و میگه این حقته

من یه شاغلم ولی اعتراف میکنم خسته ام از کمبود وقتم از اینکه همسرم خسته از سرکار میاد ظرف میشوره از اینکه باید هم کار کنم و هم غرغر و نق نق بشنوم از اینکه دارم روند پیشرفت پیر شدنمو میبینم از اینکه

دوست دارم خونم مثل دسته گل باشه ولی وقت نمیکنم خوب تمیزش کنم چون همش هول هولی باید تمیزش کنم و به دلم نمیشینه تمیز کردنش (خانومها میفهمن چی میگم)

همسرم از وقتی که دید انقدر خسته شدم که علاقمو بهش به باد دادم روحیه شادمو به باد دادم سلامتیمو به باد دادم و میگم طلاق میخوام خونه مال تو وسایلش هم مال تو فقط بزار برم ، انقدر به خودش اومد که حالا با نازو نوازش

از خواب بیدارم میکنه میگه خواب نمونی منی که چشمام باز نمیشه یه بوسه ای از لپم میزنه که چشمام تا آخر باز میشه -2برابر من کار میکنه میگه نمیخوام مدیونت بشم - توی کار خونه از قبل هم بیشتر کمکم میکنه میگه جسمت

ظریفه تو نمیکشی - اونوقت شما میگی بره هزینه بچه اتونو بده به من چه؟؟؟؟؟؟ این خانوم چی شد که خواست بره سرکار؟ دیوانه شده بود؟ یا نداریهای شما وادارش کرد؟

همون طور که یه مرد حق داره بخواد همسرش زیبا باشه یا بجای زیبایی کم توقع باشه یا هردو ، یه زنم حق داره بخواد همسرش دستش به دهانش برسه که امروزه به این میگن توقع زیاد ، موقع خواستگاری وقتی میگی

حقوقم اینقدره یعنی اینکه مثلا 20 درصدشم مال شما خانم همسر، زندگیهایی هستن که خانوم خونه بعد از 15 ساله توقع یه تیکه طلا هم نداره آرزوشم نداره واحساس خوشبختی میکنه ولی اقای خونه همچنان پرتوقع

و بی انصافه

اما شما الان به خودت اومدی 3ماه کم نبود ، فکر نمیکنم خود شما بهتر ازین فکر کنه

گیسو کمند عزیز! ازتون ممنونم!
ولی باید خدمتتون عرض کنم که خیلی متعصبانه نوشتید!!!
من برای سطر سطر پستتون جواب منطقی دارم .
اگر من الان بخوام جواب بدم میگید رفتارت پرخاشگرانه س! و از این حرفا! به همین دلیل ترجیح میدم چیزی ننویسم .

سلام اقا مرتضی خوشحالم براتون کاملا مشخصه ک خانومتون هم قصد برگشتن ب زندگی داره ولی باید بهش حق داد دودلی و شک اخرش تو وجود هرکسی ک یه بار تجربه کرده وجود داره خوش بحالتون مسلمن باصبر و گذشت زمان مشکلتون حل میشه زمان حلال مشکلاته. بعضی اتفاقها می افتند ک باید بیفتند

من هیییچ انعطاف و تغییری در شما ندیدم

شما مدام حرف خودتونو میزنید

سوده جان همسری دلزده رو به زندگیش برگردوند ، من هم خودم دلزده بودم و همسرم داره تلاش میکنه اوضاع بهتر شه

ولی شما تجربیات هیچ کدوم ما رو قبول نمیکنی ، کینه و خشم خودتو قبول نمیکنی

فقط اشتباهات همسرتو قبول میکنی که مطمئن باش ایشون اگه اینجا بود مسلما اشتباهات ایشونو بهش میگفتیم نه اشتباهات شما رو به ایشون

در ضمن شما کاملا واضحه که فکر میکنی در حقتون اجحاف شده و مثلا میخوایید جراتمند رفتار کنید ولی نمیدونید بیشتر دارید پرخاشگرانه رفتار میکنید یه جاهایی ام روشنفکری رو با خیلی چیزای دیگه قاطی میکنید

اون پستم رو که توش داستان دختر اروپایی بود واقعیت خیلی از ماهاست.(پست39)

این آخرین پستم توی تاپیکتونه

موفق باشید و پاینده

سلام اقامرتضی میشه یه سر به تاپیک من بزنی و سه پست اخرما بخونی و کمکم کنی
ازکلیه دوستان ک برای اقامرتضی پست میزارن خواهش میکنم به پست من سر بزنند و راهنماییم کنم من به نظرات خوبتون احتیاج دارم. موضوع تاپیک من：چگونه شوهرم را به خانه برگردانم؟

سلام آقا مرتضی
خوشحالم واستون که خانمتون تاحدودی نرم شدن.این حتما نتیجه تلاشتپن ولطف خداونده...انشالله به برکت این ماه حاجتتون رومیگیرید.
پستهای بچه هارویه خط درمیون خوندم راستش...اما پستهای شما روخط به خط!!!فکرمیکنم بازدوباره دارید مثل اوایل مینویسید واین خطرناکه...این نشون میده که هنوز جادارید واسه تغییر...اطهارنظرهایی که درمورد خانمتون داشتید کمی خودخواهی توش دیدم...پس مواظب باشید...شما باید بپذیرید وببخشید هم اشتباههای خودتون وهم همسرتون
به قول سوده جون لازم نیست همش بگی من میخوام اینجوررفتارکنم یااونجور!!!بلکه درعمل تغییرات رونشون بدید...من فکرمیکنم شما حرف هاروحفظ کردی وخوب هم تونستی بگی یابنویسی ومامان علیرضاهم تونسته این چیزها روببینه اما باید دررفتاروعملتون نهادینه بشه...وواقعا بهش اعتقاد پیداکنید.باخودتون روراست باشید.
امیدوارم ازم دلخورنشید.
موفق باشید

با سلام

خدا را شکر که زمینه های تشکیل دوباره زندگیتون و بازسازی آن فراهم اومده :104:
تاپیک از ظرفیت مجاز عبور کرده . لطفاً تاپیک جدید اگر میخواهید باز کنید عنوان و رویکردش را تغییر دهید و برید به سمت اینکه زندگی دوباره را چطور به بهترین شکل اداره کنید و نقش خود را به نحو احسن ایفا کنید و در این زمینه راهنمایی بگیرید

موفق باشید