کمک رسانی در تصمیم گیری برای بازگشت

از همکاری و کمک همه تشکر می کنم . واقعاً این لطف شماست که همراهی می کنید و وقت میزارید .

کاربر عزیز شکوه

این جمله شما انقدر درست بود که آزارم داد : عکس العمل های اشتباه دیگران شما رو داغون کرده. عدم درک شدنتون باعث شده فکر کنید اشتباهید. پس باید ماسک بزنید و دروغ باشید. بد اخلاق ، عصبی و پر از غرور. مجبورید آدمای اطرافتون رو تحقیر کنید مجبورید دیگران رو له کنید در حالی که واقعا نمیخواید.

اما مشکلی که گفتید دیگران درک درستی از تصمیم من ندارن ، الان دردسر بزرگی شده . دردسر اصلی خانومم هست و خانوادش که احساس می کنن از رفتارهای زشت شون نتایج خوبی گرفتن .

در مجموع با لطف زیادی نسبت به من مطلب تون رو نوشته بودید . . .

کاربر عزیز شیدا

از توصیه های شما تشکر می کنم ولی موضوع اینه که الان هیچ مسیر ارتباطی وجود نداره که حتی اسم و آدرس اون روانشناس رو بفهمم . یعنی الان چندین روزه که قطع ارتباط کامل هست و نمیشه به توصیه شما عمل کنم . اگر از طریق مادرش سوال نمی کردم که همین اطلاعات اندک رو هم نداشتم . ولی از توصیه های شما تشکر می کنم . به نظرتون اگر من با مادرش هم دیگه تماس نگیرم بهتره ؟ در این صورت ممکنه مثلاً یکماه یا بیشتر هیچ ارتباطی نباشه . در این شرایط آیا خانومم نمیگه که حتماً من جدی نبودم که دیگه رفتم و پیگیری نکردم ؟؟ کلاً وضعیت بسیار بدی درست کرده با خاموش کردن گوشیش و قطع ارتباط . . .

اقا بهزاد از رفتار زشت نتایج خوبی گرفته نمیشه . خانمتون هم اینو میدونه . برای همین سعی کرده به کمک روانشناس رفتارش رو تغییر بده . کاری که شما هم سعی ذارید اونو انجام بدید . مشکلات و ناراحتی در زندگی همیشه بد نیست . بلکه میتونه یه زنگ هشدار باشه . مثل یک چراغ که چشمک میزنه و خطر رو به ما گوشزد میکنه . اگر بهش توجه کنیم میتونیم با تغییر جهت دادن به بهبود زندگیمون کمک کنیم . کاری که شما الان به خوبی دارید انجامش میدید . اقا بهزاد محبت خالصانه موجب گستاخی نمیشه . شاید اولش اینطور به نظر برسه ولی در دراز مدت قطعا اینجور نیست . هر چه از دل براید لاجرم بر دل نشیند . با شیدا جون موافقم سعی کنید به روانشناسی که همسرتون رفته شما هم برید . به همسرتون اس ام اس بزنید و نام و ادرس روانشناسش رو بپرسید . بگید قصد دارید شما هم خودتون رو تغییر بدید . و اظهار دلتنگی هم بکنید . مطمئنم اون بعضی وقتها گوشیش رو روشن میکنه و پیامهای شما رو خواهد خوند . شاید برای جواب دادن نیاز به زمان داشته باشه .

ایشون همسر شماست و شش سال با هم زندگی کردید.
یه کم فکر کنید و راههای ارتباطی با ایشون، طریقه آروم کردن و خوشحال کردنش را پیدا کنید.


ارتباطتون را کامل قطع نکنید.
اگر با خودش نمی تونید صحبت کنید از مادرش جویای احوالش باشید.

دوست عزیز،

اگه تو خیابون کسی تبلت نو شما رو تو روز روشن بدزده (اتفاقی که تازگی ها برای من افتاد) چند درصد احتمال داره که به این فکر کنید که این آدم در درونش شما رو دوست داره و چون

احتیاج داره اینکارو کرده؟ چه انسان محترمیه!!!چقدر منو دوست داره!!! اون دوست نداشت مال منو بدزده ولی به خاطر اینکه روش نمیشه بره کار کنه دست به دزدی میزنه وگرنه بسیار

شریفه و لایق احترام.

دوست عزیز تمامی افراد جامعه مسئول عملکردشون هستن نه مسئول فکرهاشون.

برای قانون و برای افراد مهم نیست که من به چی فکر میکنم. مهم نیست که من در درونم انسان مهربان و دلسوزیم مهم اینه که من عملکردم چی بوده. مهمه اما .... واقعا تو جامعه

امروزی...؟

هیچ کس برای کار بد شما به شما رحم نمیکنه. پس دنبال چنین بخشش های نباشید.

دوست عزیز همسر شما فردی بود مثل تمامی افراد جامعه که برای شما ارزش قائلن. به خودی خود کسی برای یکی دیگه ارزش قائل نیست. خودمونیم که خودمون رو ارزشمند میکنیم و به

خودمون اعتبار میدیم. درس خوندین و دکترا گرفتین ،وگرنه کسی قرار نیست به یه کارگر بی سواد بگه دکتر، عملکرد خودتون شما رو به اینجا رسونده که چنین ارزشی

از نگاه دیگران داشته باشین.اعتبارتون پیش همسرتون از دست رفته. تو جامعه چه کار میکنید که اعتبارتون برمیگرده؟ تو دانشگاه پیش دوستاتون و ... همون کار و همون ارزش رو برای

همسرتون قائل باشید. من نمیدونم چرا فکر میکنید زن از فضا اومده؟ خوب زن هم یه آدمیه مثل شما . بعضی از زنا با تجربه ان و بعضی دیگه بی تجربه. همون طور که بعضی از زن ها فکر

میکنن مردها موجوداتی ان چنان احمق که با یک حرکت ابرو قراره عاشقشون بشن!! لابد مردها هم فکر میکنن زن ها واقعا نصف مغزشون نیست و کلا تو باغ نیستن!!! جدای از اینکه این فکرا

نشان از جوونیه و خامی اما واقعا تو بعضی از آدما مصداق پیدا میکنه . خیلی از زن ها و مردها هنوز هم تو فضا سیر میکنن!!!. این جور آدم ها دقیقا کسایی هستن که مورد سواستفاده قرار

میگیرن، چه مالی و چه جسمی و روحی.

همه ی آدما با یادگیری و گذر زمان تغییر میکنن. هیچ کسی علامه ی دهر نیست. همه بزرگ میشن. تو هر سنی آگاهی باعث رشده.

همسرتون اگه اینبار هم برگرده، احتمالا اون زن سابق نخواهد بود. یه چیزایی یاد گرفته و اگه سنش حدود 23-30 باشه که دیگه استعداد زیادی برای تغییر داره.





اینا که میگم یه واقعیته. برا همینه که نباید زیاد رو همسرتون فشار بیارین برا برگشت.خیلی آروم و نرم باید برخورد کنید. تو این سنین مشاهده میشه خانوما خیلی عجیب تغییر میکنن. حتی
روز به روز !!! من خودم جز افرادی هستم که چنین روزایی رو تجربه کردم.واقعا واقعا واقعا بهم سخت گذشت. یه چیزی به معنای تحول 360 درجه رو تجربه کردم. حتی ظاهرمم عوض شد. علایقم تغییر کرد، سطح هوشیم تغییر کرد، خواسته هام تغییر کرد و کلی تغییرات غیر قابل بازگشت داشتم. همسر شما هم احتمالا داره چنین تغییراتی رو تجربه میکنه. امیدوارم پروانه ی زیبایی بشه وشما رو مثل قبل دوست داشته باشه. (پاراگراف آخری که گفتم عمومیت نداره و فقط تجربه ی شخصیم از تغییرات فکری و درونی مو گفتم که اگه دیدید همسرتون کلا یکی دیگه شده تعجب نکنید یه نمونه اش منم)

خوب پس راهکاری که دوستان دارن توصیه میکنن اینه :

عدم عجله و فشار برای بازگشت + ارسال پیامک محبت آمیز هر چند روز یکبار ولی پرهیز از تماس مکرر + هر چند روز یکبار احوالش رو از مادرش بپرسم مثلاً هر هفته یکبار

خوب آیا این روش رفتاری رو در این شرایط درست میدونید ؟؟

خانومم دانشگاه هم میره واین هفته اگر اشتباه نکنم 4 شنبه آخرین امتحانش رو میده . خوبه که بعد از آخرین امتحانش برم دانشگاه دنبالش ؟؟

اره اره حتما برو واز گذشته دعوا سعی کن هیچ حرفی نزن چون خیلی بد میشه ونزار در مورد گذشته حرف بزنه وکلی هدیه کار های که دوست داره بکن

اگر بتونی جایی براش پیغام بفرستی خوبه. ممکنه وایبرش فعال باشه.
بهش بگو که دلت براش تنگ شده و می خوای اون روز (نهار، قهوه .... هر چیزی که مناسب ساعت و فضاش هست) باهاش باشی.
می تونی بگی به خانواده ات بگو یک ساعت دیرتر برمی گردی خونه.

لازم نیست زیاد حرف بزنید یا خیلی شلوغش کنید. همین که کنارتون احساس آرامش و امنیت کنه کافیه.
از یحث و دعواها و دادگاه و شرط و شروط حرف نزنید. انگار که با نامزدتون رفتید بیرون. یه قرار آروم و رمانتیک و تلاش برای جلب اعتماد.

کاری که دوست داره بکن. بعد هم ببر برسونش خونه شون.

خانمتون چند سالشه؟

با سلام به آقا بهزاد و همه دوستان
آقا بهزاد من به شدت با حرفای شیدای عزیز موافقم.خودتون میدونید که منم تو همچین قضیه ایی بودم خانمتون رو به شدت میتونم درک کنم.اون شما رو دوست داره ولی به شدت احساساتش تخریب شده بعد از چهارماه دوری این اتفاق دقیقا میفته که آدمها سرد میشن.احساساتشون به شدت کاهش پیدا میکنه مخصوصا خانوما به پذیرش میرسن.منم با مشاوره پیش میرفتم تا به پذیرش برسم بعد پنج ماه که شوهرم برگشت انگار یه غریبه بود.لطفا لطفا لطفا شما که همسرتونو دوست دارید مواظبش باشین.لطفا بهش نشون بدین که هستین کنارش نشون بدین که میتونه دوباره اعتماد کنه.آقا بهزاد شما چندین بار تو پستای من راهنمایی هایی بهم کردین که جواب داد.حالا من بهتون میگم لطفا باور کنید که همسرتون دلش میخواد برگرده اما نمیتونه.ترسیده.میترسه از اعتماد دوباره.میدونید وقتی همسرم برگشت منم بهش گفتم باید تعهد بده که دوباره این کارو نکنه.منم جوابشو نمیدادم.ببینید برای خانم هایی مثل همسر شما که اونقدر احساساتی بوده رسیدن به این مرحله مثل جون کندن بوده.حالا برگشت به شدت سخته.لطفا باورش کنید.پیش همون مشاوری برید که خانمتون میرفته.اون میتونه.فقط خواهش میکنم ثابت قدم برید جلو یا میخواینش،پس پاش بیایستید و ثابت کنید که هستین(نمیگم خواسته های غیر معقولانشو بپذیرید)اگرم نمیخواین که اون یه بحث دیگه است.ایشون اعتماد میخواد.اعتماد

خانومم 27 سالشه و من 31

گوشیش رو روشن کرده ولی همچنان جواب نمیده . طبق توصیه دوستان بش پیامک دادم و ازش سوال کردم که آخرین امتحانش چه روزی هست . بش گفتم که دوست دارم برم دانشگاه دنبالش و چند ساعتی با هم باشیم و بریم یکی از جاهایی که دوست داشت . خلاصه گفتم که دل تنگش هستم و به توصیه شیدا خانم عمل کردم . . .

ولی همچنان جوابی نداد ! اگر به نظرتون درست میرسه میشه از مادرش بپرسم که آخرین امتحانش چه روزیه تا برم دانشگاه دنبالش . ولی مدام سوال کردن و صحبت کردن با مادرش برام خوش آیند نیست . بعلاوه اگه واقعاً تمایلی نداره که من برم دنبالش آیا درسته که چیزی رو بش تحمیل کنم ؟

اگر ملاقات حضوری باشه به توصیه های کیانا و شیدا عمل می کنم .

کاربر عزیز تقدیر

حالا که شما حال خانومم رو میفهمی ممنون میشم که بیشتر به تاپیک سر بزنی و کمک بدی . خوب تقدیر عزیز لطفاً اگر ممکنه به سوالات زیر پاسخ بدید :

1) گفتید مواظبش باشید . دقیقاً چطوری ؟؟ چطوری بش نشون بدم که کنارش هستم ؟؟

2) باشه من باورش می کنم ولی خود شما که تماس همسرت رو پاسخ نمیدادی ، آخرش چیکار کردی ؟ هیچوقت دیگه جواب ندادی ؟ اگر جواب دادید چقدر طول کشید تا جواب بدید ؟ لطفاً این موضوع رو برای من باز کنید و توضیح بدید که دقیقاً اقدامات درستی که باید بکنم چی هست . . .

3) چطوری باید کمکش کنم به ترسش غلبه کنه ؟ جلب اعتماد و اعتماد سازی با چه اقدامات و روشی هست ؟ چقدر طول میگشه ؟

ممنون میشم اگر بتونید اول حال و روزش رو برام روشن کنید و دوم اقدامات من رو بگید و راهکارهای عملی بدید . اگه یادتون باشه من هر وقت به تاپیک دوستان دیگه میومدم دقیقاً راهکار میدادم و همراهی می کردم . منتی نیست و از روی علاقه این کارها رو می کردم . البته متاسفانه مدیر تالار مدام پست های من رو حذف می کرد و اخطار می داد که به زودی من رو مسدود میکنه!

خانومم به لحاظ تیپ شخصیتی ، «جنگجو» هست (طبق مدل شخصیت های 9 گانه) . الان هم مدام میترسه که تلخی های گذشته براش تکرار بشه . من هیولا نبودم و خوبی هم داشتم ولی امروز وضعیت اینطوری شده . . .

سلام
مطمئنا هیچ کدوم از دوستان بنده رو نمیشناسن اما من اکثر دوستان رو می‌شناسم و ماه هاست که بدون عضویت، اکثر تاپیکها رو مطالعه و از دانش اساتید بهره برداری میکنم.
...
بهزاد عزیز من در جایگاهی نیستم که جسارت کنم و بتونم خدایی نکرده نصیحت یا موعظه کنم. فقط خواستم یه مطلب مهمی که در مورد شخص شما متوجه شدم بیان کنم.

من هر 4 تاپیک شما رو خوندم و واقعا متاسف شدم اما چیزی که بسیار واسم جالب بود تغییر خلق و خوی شما در طول این مدت بود.
در اولین پستهای شما غرور وحشتناکی رو میدیدم که بسیار ازار دهنده بود و حتی منجر به جبهه گرفتن بیشتر کاربران در تاپیک سوم شما شده بود.

اما این روند به مرور تلطیف شد و من دقیقا در این پست های اخیر یک روحیه متواضع و خاکی بودن در نوشته های شما دیدم که بسیار شخصیت شما رو توست داشتنی کرد.

بهزاد عزیزم دقیقا مَثَل معروف "خود شکن، آیینه شکستن خطاست" رو ناخواسته اجرا کردی و این از لحن گفتارت در پست های اخیر کاملا مشهود و مشخصه.

شما مشغول پوست انداختن و شکستن بت غرورت هستی و به زودی همسر مهربانت هم این تغییر رو احساس خواهد کرد و من مطمئنم زندگی شما به زودی سر و سامان خواهد گرفت. فقط ازت میخوام این بار پی و فونداسیون زندگیت رو بر مبنای عشق و گذشت و تواضع بنا کنی تا بتونی استوارتر از قبل اینده طلایی با همسر مهربانت رو در پیش بگیری.

به امید فردای آفتابی

سلام چی شد امروز چهارشنبه است رفتید دنبال حانمتون

سلام

آخرین امتحانش 29 دی هست که میشه دوشنبه هفته بعد . من اشتباه فکر کرده بودم که چهارشنبه این هفتس . همون موقع میرم دانشگاهش

من کاری که کردم این بود که از همون روشی که دوستان گفته بودن استفاده کردم و به خانومم پیامک محبت آمیز دادم و دیروز هم مجدداً با مادرش یک صحبت مختصری داشتم . بعد از مادرش خواستم که گوشی رو به خانومم بده و همین کار رو هم کرد . بعد از یک مکالمه 15 دقیقه ای رفتم دنبال خانومم و حدود 5 ساعت با هم توی ماشین بودیم (چون دیروقت بود و جای دیگه ای نبود که بریم)

علی رغم تلاش من برای رعایت نکاتی که دوستان گفتن ، خانومم انقدر مشکلات و ناراحتی های گذشته رو تکرار کرد تا چندبار با هم وارد تنش شدیم . البته مدام من قضیه رو جمع می کردم! نهایتاً با حالت خوبی تمام شد و ساعت 3 و 45 دقیقه بامداد گذاشتمش خونه پدرش . . .

مجدداً خانومم اصرار داره که من بخاطر پول میخامش . میگه میخای اون 35 سکه رو که دادگاه بریده ندی و میخای از خونه استفاده کنی چون من «گزینه» دردسترس و ارزانی هستم . مطلب دیگه ای که روش اصرار داره اینه که من میخاستم بزارمش و برم امریکا . کاری که من نمی خاستم بکنم ولی نمیشه این رو اثبات کرد . به عبارت دیگه یک تهمتی رو مطرح میکه و روش هم اصرار داره . ناراحتی دیگه اش هم اینه که حرف های خاله زنکی رو که در گذشته آزارش داده مدام تکرار میکنه و به خانواده من بد میگه و فکر میکنه که اونا زندگیش رو پاشوندن . در واقع نقش خودش در به اینجا رسیدن کارش رو نمیپذیره . تاکید داره که من دوستش ندارم و صرفاً برای مسائل مالی و اینکه ایشون دردسترس تر هستش ، پا پیش گذاشتم

با این همه قرار گذاشتیم که تا پایان امتحاناتش روزی 5 تا 10 دقیقه تلفنی صحبت کنیم و یکی 2 پیامک هم به هم بدیم . کاری که امروز انجام داد . . .

************

اما در گفتگوی که داشتیم من تلاش کردم نکاتی رو که دوستان گفتن مطرح کنم و بسیار هم موثر بود . مهمترین موارد اینا بود :

آزاد گذاشتن همسرم در هر نوع تصمیمی بدون فشار آوردن برای تسریع تصمیم گیری . دختر بیخیال یک نکته بسیار مهم گفته بود که واقعاً در اینجا تعیین کننده بود . پس به خانومم گفتم که اگر نخاد با من زندگی کنه ، من نمیزارمش خونه باباش تا عمرش نابود بشه! بلکه اگر خانومم از من بخاد که طلاقش بدم و این رو از صمیم قلب بخاد ، قبول می کنم! در واقع بش گفتم که خونه و مهریه هم دستت میمونه و با طلاق توافقی میزارم که بری! خوب این اثر بسیار بسیار مثبتی داشت . من قبلش بش میگفتم یا با من زندگی میکنی یا عمرت رو آتیش میزنم تا مهر حلال جون آزاد بشی . روش قبلی جواب خوبی نمیداد و دختر بیخیال اینجا کمک بزرگی کرد


مواردی که به نظرم بد نیست بگم :

1) کاربر عزیز واحد درست گفته بود . خانومم تمام پیامک هایی رو که بش دادم خونده بود ولی برای جواب دادن به زمان احتیاج داشت . امروز خودش زنگ زد و 2 تا هم پیامک خوب داد . . .

2) قطع ارتباط طبق گفته تمام دوستان روی خانوم من جواب بسیار بدی خواهد داشت و حفظ ارتباط نتایج بهتری داره ولی زمان میبره . . .

3) موضوعی رو که کاربر عزیز شکوه هم مطرح کرد بسیار مهم بود : «لابد مردها هم فکر میکنن زن ها واقعا نصف مغزشون نیست و کلا تو باغ نیستن!!!» این حرفش هم دقیقاً مصداق داره : «اعتبارتون پیش همسرتون از دست رفته. تو جامعه چه کار میکنید که اعتبارتون برمیگرده؟» کلاً توضیحات شکوه خانم بسیار روی فضای فکری من اثر مهمی داشت و نتیجه اش هم تا حد زیادی برام روشن شد . البته هنوز خانومم زمان نیاز داره تا بتونه به باوری برسه . . .

در مجموع هنوز مشکل حل نشده و همچنان من به کمک و همراهی دوستان احتیاج دارم . الان رابطه ما بسیار شکننده و نا پایداره . . .

بهزاد عزیز ،سلام

هر چند برخورد اولیمون در این سایت کمی تند بود ولی همچنان پیگیر وضعیتتون هستم وخوشحالم که تونستید تا این جا بیاین جلو،تبریک میگم بهتون.

نقل قول:

---

علی رغم تلاش من برای رعایت نکاتی که دوستان گفتن ، خانومم انقدر مشکلات و ناراحتی های گذشته رو تکرار کرد تا چندبار با هم وارد تنش شدیم .

---

ایرادی نداره ، یکم صبوری کنید بذارید خودشو تخلیه کنه ، احتیاجی به پاسخ دادن نیست که بخواد تنش بعدی رو ایجاد کنه ،خوب به حرفاش گوش کنید اون فقط می خواد حرف بزنه، این فقط یه درد دله، این خیلی خوبه چون هنوزم شما رو قابل اعتماد میدونه که میخواد باهاتون حرف بزنه، فکر نکنید با پیش کشیدن این حرف ها قصد داره بهتون تحکم کنه یا تهمت بزنه . اگه حرف بزنه گله کنه آروم تر میشه، درحالی که اون حرفا نه گله نه تهمت و نه هیچ چیز دیگه ایه ، فقط باید بگه تا آروم بشه ؛ ضمن اینکه از لابه لای حرفاش شما می تونید به ایرادات ارتباطی خودتون و ایشون هم پی ببرید.

برای اینکه ایشون برگردند کار سختی در پیش ندارید فقط کافیه کمی صبور باشید ؛ هر چند برای نگه داشتنش همچنان نیاز هست که بیشتر روی شخصیت خودتون و یادگیری مهارتای ارتباطی با همسر کار کنید.


موفق و در آرامش باشید.

آقای بهزاد،

حالا که شرایط کمی بهتر شده، همراه خانمتون برید پیش روانشناسی که ایشون می رفته.
اونجا می تونید حرفهاتون را بزنید و به کمک مشاوره دلخوریها را رفع کنید، اختلافات را کمتر کنید و به هم نزدیکتر بشید.
یه متخصص خوب، می تونه کمکتون کنه اشکالات رفتارهاتون و تاثیرش روی طرف مقابل را بهتر بشناسید.

برای این که انشاله مشکلتون اصولی حل بشه و چند صباح دیگه، خدای نکرده، برنگردید به این روزها.

یه حسن دیگه این کار اینه که
خانمتون به مشاورش اعتماد داره.
مشاورش کمکش کرده که شما رو رها کنه و از این وابستگی خلاص بشه.
با کمک مشاور، راحت تر قدمهای بعدی (بخشیدن شما، خودش، گذشت،اعتماد دوباره ... ) را برمی داره.

ممنون از ابراز لطفتون.

همچنان منتظر خبرهای خوب از جانب شما هستم.

مرد و زن هر دو یکسری ویژگی هایی دارند که در دیگری کمرنگ تره. مثلا همین بحث جزئی نگری در رفتار که در خانم شما بسیار پر اهمیته و در حالی که شما خیلی راحت از کنار جزئیات

رد میشید و از نظر شما بی اهمیت میاد. علتش هم شاید توانایی خانم ها در برقراری ارتباط سریع و راحت بین نیمکره ی راست و نیمکره ی چپ مغزه که تو مغز آقایون کندتر صورت میگیره.

البته من این جمله رو از یه سایت خوندم.

به هر حال خانم شما هم مثل اکثر خانم ها بر اساس جزئیات رفتاری شما ،شما رو ارزیابی میکنن. نه اینکه کلیات رو نبینن اما با توجه به صحبت های شما مبنای قضاوت ایشون و دلخوری

هاشون بر اساس جزئیات رفتاری خودتون و خانواده تون هست.

کمی با دید خانومتون به ماجرا نگاه کنید شاید درک کنید. شما هم توانایی جزئی نگری دارید اما براتون سخته.

در مورد اتفاقی که بین خانواده و همسرتون رخ داده مطمئن باشید که خانمتون همیشه گله خواهند کرد. این حرفها اسمش خاله زنکی نیست.

به عنوان یه مرد که خانمی رو به عقد خودش درآورده و مهمترین تعهدش این بوده که ازش حمایت کنه ، وظیفه ی حمایتیتون رو انجام ندادید. کافی بود اون موقع که درگیری رخ داده بود

بین همسرتون و خانواده تون مدیریت میکردین. در واقع همسرتون به خاطر شما وارد ارتباط با خانواده تون شده و شما در بسیاری از موارد باید تنش ها رو کمرنگ میکردین که نکردین. حالا گله

های همسرتون باعث ناراحتی تون میشه!!!

از این به بعد سعی کنید جلوه ی همسرتون رو در داخل خانواده خوب نشون بدید و همچنین برعکس همیشه سعی کنید به خانمتون القا کنید که خانواده تون دوستش دارند. حفظ ظاهر دیگه.

به هر حال حرف و حدیث همیشه پیش میاد . شما آتیش بیار معرکه نشید لطفا.

شما چرا همش تلاش میکنید که خانمتون قبول کنه که تقصیر اونم بود؟ خوب خودش میدونه تقصیر اونم بوده!!! ولی الان زمان مناسب برای مچ گیری و اعتراف نیست واقعا. من نمیگم به

همسرتون بگید که همه چیز تقصیر شما و خانواده تونه بهتره صحبتتون رو کمی ملایم کنید که بینتون درگیری و ناراحتی ایجاد نشه مثلا در جواب بگید :

"شرایط بدی بود و به هر حال اونا یه چیزی گفتن و من میدونم شما خانم عاقل و حساسی هستی و قطعا ناراحت شدی وگرنه شما هم چنین رفتاری نمیکردی ولی مادر من هم مادره و اون

هم حساسه. مادر من بزرگترن و یه چیزی گفتن و چقدر خوب میشد که شما که خانم عاقلی هستی کوتاه می اومدی و من رو شما حساب دیگه ای باز کرده بودم، میدونی که من هیچ وقت

نمیتونم به مادرم بی احترامی کنم انتظار من با توجه به اینکه خانم صبور ومهربونی هستی این بود که ببخشی، و الان هم سعی کن خودتو ناراحت نکنی واقعا حیفه که عمرمون رو جای

خوشی بذاریم پای ناراحتی."

حالا هر جمله ای که خودتون دوست داشتید اما سعی کنید حتما احترام و حق دادن به همسرتون توش موج بزنه. این جوری کم کم همسرتون به خودش اجازه نمیده دوباره این صحبت ها رو

پیش بکشه. ولی طول میکشه.

سعی کنید حتی اگه به خاطر خودتون هم یه خواسته ای دارید اون رو مستقیم بیان نکنید مثلا اگه صحبت های فعلی همسرتون ناراحتید نگید دیگه ادامه نده بعد از شنیدن مقداری از صحبت

هاش بهش بگید

عزیزم داری با خودت چیکار میکنی من واقعا نگرانتم خدایی ناکرده مریض میشی و من از مریضی تو ناراحت میشم.

این جوری هم مهرش به شما بیشتر میشه هم تا مدتی دیگه حرفی نخواهد زد .

در مورد بهانه ی خانمتون در ارتباط با آمریکا فعلا نظری ندارم.

سلام خیلی خوشحالم که اتفاقات مثبت تو زندگی تون ایجاد کردید
مطمئنم دوباره زندگیتون شاد و خوب میشه .
به تلاشتون ادامه بدید
امیدوارم همیشه موفق باشید و در کنار همسرتون خوشبخت باشید

خانومم 3 تا حرف میزنه که هم بی انصافی هست و هم رابطه رو به چالش میکشه :

1) حتماً میخاستی من رو ول کنی و بری امریکا . اگر پاسپورتت رو نبرده بودم و ممنوع الخروجت نمی کردم ، حتماً الان اینجا نبودی

2) بخاطر پول هست که الان اینجایی . چون برای من نباید عروسی بگیری و خرج کنی و از اون خونه هم استفاده خواهی کرد ، الان اینجایی

3) میگه باید 35 سکه رو بدم دستش و اون خونه رو هم فراموش کنم و از صفر زندگی رو باش شروع کنم! تصور کنید نه تنها خونه من رو پس نمیده بلکه میگه در زندگی مشترکمون هم نباید از اون استفاده بشه! وگرنه اثبات میشه که من بخاطر پول اومدم جلو . آدمی که خونه خودم رو نمیده من چطوری 35 سکه رو بدم دستش ؟؟ اگر فردا با اولین مشکل مجدداً کار بالا گرفت و از طریق دادگاه 35 سکه رو خواست چی؟؟ اونوقت جمعاً 70 سکه بش دادم و بدتر از اون یک احمق خواهم بود . . .

خلاصه نمیزاره که در یک بستر عقلانی با رعایت احترام و عزت طرفین بریم جلو . این دفعه آخری میگفت که باید یک میلیارد سفته بش بدم به عنوان تضمین!! گفتم چک و سفته و سکه تضمین زندگی خوب نیست . ولی اصرار داره!! گفت اگه سفته نمیدی پس باید یک خونه دیگه به اسم من بخری یا یک وام 500 میلیونی بگیری و نقداً به من بدی . . .

حالم رو داره بد میکنه!! نظرتون چیه ؟؟ فکر کنم قبول دارید که نباید اینا رو بپذیرم . اگه نپذیرم هم میگه برای پول اومدی جلو! میگم ندارم 500 میلیون به تو بدم . میگه خوب پس برو سراغ دخترهای ارزونتر چون من گرونم!! میگه اگه از روز اول بت سخت میگرفتم کارم به اینجا نمیرسید . . .

خب شما با حفظ آرامش و خونسردی بهش بگید اگه پاس منو برده بودی می رفتم اعلام مفقودی می کردم و یه پاس جدید می گرفتم
2- من فکر می کنم می خواد ازتون باز بشنوه که فقط و فقط به خاطر خودش اومدید و دوسش دارید
پس می تونید بهش باز هم بگید
اصلا توقع نداشته باشید که همسرتون یه شبه به حالت عشقولانه بیاد و همه چی فراموش شه یه کم باید صبر و حوصله بیشتر داشته باشید
بهش بگید 35 سکه اصلا قابل تو رو نداره . من تو رو به خاطر مهربونیت به خاطر خودت دوست دارم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط zendegiye movafagh

خب شما با حفظ آرامش و خونسردی بهش بگید اگه پاس منو برده بودی می رفتم اعلام مفقودی می کردم و یه پاس جدید می گرفتم

---

1- به نظرم این جمله را نگید.
چون به هر حال شما با پاس جدید هم بخاطر مهریه و شکایت همسرتون، ممنوع الخروج می شدید تا تکلیف ایشون مشخص بشه.
پس اولا جواب درستی نیست.
در ثانی، و مهم تر از اولا، ایشون فکر می کنه که شما دنبال راه فرار بودید ولی نتونستید راهی پیدا کنید و برای همین موندید.

بذارید احساس کنه بخاطر زندگیتون و علاقه به ایشون موندید، نه بخاطر نداشتن راه گریز.

2- امتیاز مالی بهش ندید. حتی برای سکه ها. بگید که می تونه بیاد دفترخونه و رسما دریافت 35 سکه از مهریه اش را تایید کنه و از مهریه اولیه اش کم کنه تا شما اونها را بهش بدید. البته این را هم در صورت تاکید و اصرار بیش از حد ایشون مطرح کنید. وگرنه همین را هم قبول نکنید.

بهش بگید که ایشون و زندگیتون را دوست دارید، اما نمی تونید کاری که در توانتون نیست انجام بدید. خودتون را زیر بار قرض و مهریه و وام ببرید.
همین حالا هم شرمنده اش هستید که نمی تونید مهریه اش را کامل پرداخت کنید و نمی خواهید قولی بدید که توان اجراش را ندارید.


3- همچنان با مهربانی باهاش صحبت کنید.
شرایطتون را بگید، اما با آرامش.
همونطور که ایشون برای برگشت به زندگی نیاز به اعتماد داره، شما هم باید بتونید اعتماد کنید و برگردید.
ضمانت این که دوباره به دادگاه شکایت نکنند و مهریه را اجرا نگذارند و ... چیه؟

------------------------------
آقای بهزاد،
شروع اختلافات شما از کجا بود؟
شما صحبت رفتن کرده بودید که ایشون نگران شد، یا واقعا اقدامی کرده بودید؟ ویزا گرفته بودید و قصد خروج داشتید و ایشون هنوز ویزا نداشت؟

واقعا به مرحله ای رسیده بود که نگرانیش بابت خروج شما و بلاتکلیف رها کردنش جدی باشه؟

نه هیچ اقدامی که نگرانش بکنه وجود خارجی نداشت و نداره!!

آخرین اقدامم در فروردین ماه این بود که براش پاسپورت گرفتم و اجازه رسمی خروج از کشور بش دادم و در کشاکش این دعاوی حقوقی هم این اجازه رو ابطال نکردم!

اما در مقام کلام بش گفتم که اگر نیای هم من میرم . دیگه از بحث خسته شده بودم و زبونم مو درآورده بود که این رو گفتم . ولی در عمل هیچ اقدامی نکردم . در واقع خروج از کشور رو با ایشون میدیدم و می خواستم . به شوخی بش گفته بودم که برای اخذ اقامت میتونم ازدواج صوری بکنم . این شوخی رو امروز علم کرده . . .

در کل بجز در کلام اون هم از روی خستگی از بحث یا شوخی نابجا چیز دیگری نبود . اگر میخاستم ایشون رو بزارم و برم که نمی گفتم! نمی گفتم که بدون تو هم میرم . شوخی ازدواج هم با همسرم نمی کردم! بجاش آسه می رفتم و آسه میومدم تا کارم انجام بشه . . .

در مجموع به نظرم میرسه که شهامت این رو نداره که مسئولیت خرابکاری هاش رو بپذیره . من هم نمیخام بزارمش توی منگنه و مقصرش کنم . ولی اون چیزهایی رو که وجود نداره به من نسبت میده . . .

والا چه عرض کنم!!! من خودم از اینکه توی پستهام شما رو به آرامش و احترام دعوت کردم فقط یک قصد داشتم اونم اینه که با آرامش میتونید تصمیم های بهتری بگیرید.خدا شاهده من به

خاطر خودتون گفتم نه به خاطر همسرتون، هر چی ضربه خوردید و هر چی ضربه زدید از تفکرات اشتباهتون در مورد آدما بوده. دوست ندارم در مورد همسرتون و طلاقتون حرفی بزنم.

واقعا ناراحتم بابت شرایط حاضرتون.

سعی کنید جذبه ی مردانگیتون رو هم حفظ کنید ولی اون ادادهای سابق که اینجا تو پست هاتون مشاهده میشه رو خواهشا در نیارید. این تفکر صاحب همسرتون بودن و آزاد کردن برده ای

به نام زنتون رو هم دور بندازید . قانون تا دم در خونه اس برادر من تو خونه نیست . تو خونه قانون دیگه ای برقراره. اگه زنتون متعلق به شما بود و طبق دین اسلام باید مطیع و فرماندار بود

و در واقع برده ای بود که در مقابل شما باید سجده میکرد و شما اختیار دارید که آزادش کنید یا در اسارت نگهش دارید که اون همه غر نمیزد مغزتون رو بخوره دیگه الان با یه اشاره باید می

اومد با شما!!! باید خونه تون رو میزد به نامتون و حق نداشت حرفی بزنه که!!! ببخشید من پست های قبلیتون رو خوندم و واقعا این آدم شناسی شما و موقعیت شناسیتون حرصمو در آورد.

تاکید میکنم من واقعا طرف همسرتون رو نمیگیرم یا حس همزاد پنداری و یا هر چی فکر کنید رو ندارم از مشکلی حرف میزنم که اکثر تحصیل کرده های خوب دچارشن ولی برو تو کف بازار طرف

چهار کلاس سواد نداره ولی بیا ببین چه میکنه. قطعا دلیلش اینه که یاد گرفته چه جوری با هر کسی رفتار کنه.

میدونید یکی از بزرگترین درسایی که باید تو زندگی یاد میگرفتید و یاد نگرفتید رد کردن این اصل هست که با دیگران چنان رفتار کن که دوست داری با تو رفتار کنن!!!

این اصل همیشه درست نیست. درسترین اصل اینه که با دیگران چنان رفتار کن که اون دوست داره تا از این طریق مجبورش کنی با تو رفتار دلخواهت رو داشته باشه.

یعنی یاد بگیرید که فکر کنید دیگران مثل شما فکر نمیکنند.

ببخشید بی ربط بود به پست اخیرتون ولی وظیفه داشتم که این توصیه رو بهتون بکنم.

بعد از یک فرایند چانه زنی خسته کننده ، خانومم رو از گرفتن سفته منصرف کردم !!

روز 2 شنبه بعد از ظهر و بعد از آخرین امتحانش میرم دانشگاهش که چند ساعتی رو با هم باشیم . شرایط داره کم کم آرام میشه و تحت کنترل در میاد . چند تماس آخرمون بدون تنش و دوستانه بوده و لحن خانومم شبیه به روزهایی شده که در اون 6 سال با هم خوب بودیم . . .

در ملاقات حضوری به توصیه دوستان عمل می کنم و نتیجه رو هم اینجا میزارم .

شاید به نظر شما عجیب باشه ، ولی واقعاً من شناخت درستی از فضای فکری خانومم و احساساتش نداشتم . یعنی کاربر عزیز شکوه درست متوجه شده ! در این مدتی هم که گوشیش رو جواب نمیداد یا ناسازگاری شدید می کرد ، اگر توصیه های خوب دوستان مثل شیدا و واحد نبود من دچار مشکل میشدم . حداقلش این بود که بجای یکی دو هفته ، یکی دو ماه طول میکشید تا وضعیت رو مقداری بهبود بدم . به همین دلیل از کمک و همکاری دوستان صمیمانه تشکر می کنم .

به نام خدا

سلام

آقا بهزاد مدتهاست میخوام مشارکتی توی تاپیک هات داشته باشم تا شاید کمکی کرده باشم ، اما موانعی برام پیش میومد که نمیتونستم بیام.

.

در مورد مشکل بوجود آمده خیلی میتونیم با هم حرف بزنیم تا شاید بشه این سازه شش ساله رو مقاوم سازی کرد و ستونهاش رو تقویت کرد تا هم از ریزش حال حاضر جلو گیری بشه و هم برای افزایش طبقاتش در آینده پیش بینی لازم انجام شده باشه. اما با توجه به اینکه تعداد پستهای تاپیکت هم زیاد شده ، فعلا به یکسری نکات اکتفا میکنم. انشاء ا... که کمکی برات باشه.

.

1- به نظر میاد "دستگاه سرزنش یاب " هر دوی شما زن و شوهر به شدت به صدا در اومده. کوچکترین حرکتی از طرف مقابل ، باعث صدا کردن اون دستگاه برای هر کدومتون شده. اولین هدف گذاریت باید روی این مسئله باشه. یعنی هم دستگاه خودت رو در کنترل بگیری و هم دستگاه همسرت رو تحریک نکنی.

.

2- برای " بازگرداندن یک اعتماد از دست رفته " باید بسیار با صبر و دانایی رفتار کرد. این یکی از سخت ترین کارهای زندگی مشترکه بسیار بسیار تحمل و درایت میخواهد. اولین قدم " پذیرش مسوولیت " هست ........ بعد از اون نوبت به " پوزش " میرسه ......و در پایان " قول و قرار جدید " برای ممانعت از تکرار .

موفقیت در طی مراحل بالا نیاز به هوش هیجانی بالایی داره . هرچقدر شکست گسل بی اعتمادی عمیق تر باشه ، ترمیمش با متد بالا سخت تره و صبوری بیشتری میخواهد. احتمال زیاد داره که دو سر گسل با تلاش به هم برسند ......اما فروپاشی گسل رو هم هرگز مردود ندان. .......شما فقط تلاش صادقانه داشته باش و نتیجه رو بسپار به خدا همین و بس.

.

اگر خواستی در مورد مطالب بالا بیشتر کسب اطلاع کنی میتونی به فصل یازدهم کتاب : " نه گامی جلوتر ، نه گامی عقب تر ، همسرم! در کنار من باش" تالیف : " جاناتان رابینسون" مراجعه کنی.

.

آرزومند بهروزی و بهزادی شما هستم.

.

در پناه حق.

یادمه اقای بهزاد توی یکی از پستاتون می خوندم که همسرتون خیلی تحت تاثیر خانواده شون هستند من توی مشکلاتی که باهمسرم داشتم یک بنده خدایی حرف خیلی قشنگی به من زد ایشون گفتند وظیفه هر زنی وشوهری اینه که دوست ها همنشین های خوبی برای همسرش پیدا کنه شما توی این شیش سال از این موضوع غافل بودید وهمسرتون بافضای فکری اونا باشما رفتار کرد دزدیدن پاسپورت یورش شبانه وکسای که میگند خونه مهریه این تضمین های که همسرتون از شما میخواد از سمت خانوادشون هست به نظر من علاوه برراهکار های که دوستان دادند ایشون باجایی مثل همین همدردی اشنا کنید تا کمی فضای فکری شون رشد کنه وکمی منطقی تر فکر کنند چون از قدیم گفتند یک دست صدا نداره امروز واسه سفته راضی شدند فردا باز از سمت خانواده تحریک میشند یک ماجرای تازه

روز ٢ شنبه ساعت ٢ رفتم دانشگاه دنبالش و تا دير وقت با هم بوديم. اوضاع ok بود و ايشون هم تقريباً دوست داره كه سريع به زندگي برگرديم . البته هنوز مقداري ترس و نگراني داره!

به نظر ميرسه مشكل خاصي در برگردوندن ايشون نباشه . خودش كه دوست داره برگرده و نگراني هاش هم تقريباً حل شده ، مادرش هم كه تصميم گيرنده اصلي هست ميخاد دخترش برگرده سر خونه و زندگيش

تنها مساله اينه كه ميگن بايد با چندتا بزرگتر بياي و زنت رو ببري . خوب بزرگترهاي من راضي به بازگشت خانمم نيستن . البته دلايل زيادي هم دارن !

اقا بهزاد فکر میکنم از بزرگترها منظورتون پدر مادرتون باشه .اصولا پدر مادر به دلیل علاقه بیش از حدی که به بچه هاشون دارند در بیشتر موارد نمیتونند قضاوت درستی داشته باشند و غالبا طرف مقابل رو مقصر میدونند . حتی اگر اینطور هم نباشه . حالا در این بین اگر شما هم بیشتر تحریکشون کرده باشید و از روی عصبانیت بیشتر تقصیر ها رو پیش اونها انداخته باشید گردن همسرتون و خانواده اش طبیعیه اونها راضی نباشند از اشتی شما . توصیه میکنم سعی کنید سیاست داشته باشید .و با درایت جلو برید . میتونید با فداکاری بیشتر تقصیر ها رو خودتون گردن بگیرید . تا بتونید ذهنیت خانواده تون رو نسبت به همسرتون و خانواده اش ترمیم کنید . و اونها رو راضی کنید . پدر مادر شما هر کاری میکنند هدفشون خوشبختی شماست و فکر نمیکنم با کسی خصومت داشته باشند . اگر اونها بدونند که خوشبختی شما در این کاره حتما دریغ نمیکنند . از اون طرف خانواده همسرتون حق دارند که اینو از شما بخوان . از یه طرف میخوان خواستن شما با تضمین باشه . و از اون طرف هم میخوان ارتباط دو خانواده هم ترمیم بشه و به حالت عادی برگرده . چون اگه اینطور نباشه زندگی شما ممکنه بعدا دوباره اسیب ببینه . پیشنهاد من به شما اینه که نه تنها در این مورد بلکه از این به بعد هم سعی کنید با همکاری و همدلی همسرتون مشکلاتتون رو بین خودتون حل کنید و سعی کنید به خانواده ها کشیده نشه . با سیاست سعی کنید دو خانواده رو در صلح کامل و دوست دار هم نگه دارید . تبعات اون نصیب زندگی شما خواهد بود .

سلام دوستان

تقريباً خانوادم نرم شدن تا اجازه بدن يكي از عموهام با من بياد تا بريم خانمم رو بياريم . اين عموم از ماهها پيش گفته بود كه طولاني شدن مساله خانوادگي در شأن ما نيست و بجاي دادگاه كشي بهتره عاقلانه صحبت كنيم . خوب حالا فرصت خوبي براي صحبت بود و به عموم گفتم كه يك برنامه اي بزارن و موضوع رو با پدرم بررسي كنن .

رابطه من و خانومم هم رو به بهبود هست . هر روز همديگه رو ميبينيم و به هم نزديكتر ميشيم . مشكلات و دعواهايي هنوز پيش مياد ولي روند رابطه ، روند خوبي بوده . اگر با عموم رفتيم و خانومم رو برگردونديم ، دوباره اينجا پست ميزارم . راستي خبري از دوستان نبود توي اين مدت و تاپيك من فراموش شده بود!

سلام آقا بهزاد. من چند تا سوال برام پیش اومده.
اول اینکه روزهای اول بعد از شبیخون و ماجراهایی که پیش اومد خانم شما تلفنی
از طریق پیامک و .... با شما در تماس بودند ؟ حالتون و می پرسیدند ؟
به نوعی سراغی از شما میگرفتند ؟ اگه اینطور بوده برخورد شما با ایشون چطور بوده
به تماس ها و پیامک هاشون پاسخی میدادین یا اینکه بهشون بی محلی میکردین
و از خودتون طردش کرده بودین ؟
دوم اینکه خود خانومتون از احساساتش با شما صحبت کرد و گفت که میترسه به زندگی
با شما برگرده و مثل 6 سال گذشته رفتار مناسبی با ایشون نداشته باشید ؟
باید بگم که اگه ایشون خودشون این حرفارو به شما زدن این ها نشونه ی خوبی
میتونه باشه . چون در میان گذاشتن این احساسات با شما خودش یه جور نقطه ی
امید برای بازگشت خانومتون هست.

سوم اینکه شما نوشتین که به هیچ وجه نمیتونید همسرتون و آزاد کنید تا به رابطه و زندگی جدیدی فکر کنه ، پس چطور در طول زندگیتون با ایشون مدام از جدایی حرف میزدید و ایشون و تهدید به طلاق میکردید و حتی چند دفعه هم همسرتون رو پیش خونواده ش گذاشتید و گفتید که دیگه نمیتونین به زندگی باهاش ادامه بدید ، یعنی اون موقع این احساسات و نداشتید که نمیتونید همسرتون و طلاق بدین ؟

خواستین که خانوم ها راهنمایی کنن که همسرتون
دقیقا چه تصمیمی گرفته ، من به عنوان یه خانوم که احساسات مشابهی با همسر شما
داره باید بگم که ایشون خودشون هم دقیقا نمیدونن که باید چه تصمیمی بگیرن. ایشون در حال حاضر نسبت به شما و اتفاقات پیش اومده احساسات مختلفی و تجربه میکنند.
سردرگمی ، کلافه گی ، تنفر ، عشق ، عصبانیت ، دلتنگی ، حس دلسوزی نسبت به خودشون و گاهی حتی شما . مطمئنم که یک روز به برگشتن به زندگی با شما فکر میکنه و روز بعدش به اینکه نمیتونه دوباره برگرده و آزار ببینه. شما تقریبا تمام کارهایی که یه زن و از ادامه ی زندگی با شوهرش نا امید میکنه انجام دادید. بدترینشم همین تهدید به طلاق و گذاشتن ایشون خونه ی پدر و مادرش اونم چندین بار تو زندگی مشترکتون و تحقیرها و بحث هایی که با ایشون در طول زندگی میکردید و این تصور و در ایشون بوجود می آوردید که احمق ترین زن روی زمینه ، کتک زدن و شوخی ازدواج مجدد برای گرفتن اقامت و ...... و در این چند ماه اخیر هم تصمیتون به ازدواج مجدد و نامزد کردن و رابطه تون با یک دختر.
اما با همه ی این ها خانومتون هنوز دوستون داره و اگه شما اقدامات زیر و انجام بدین میتونید امیدوار باشید به زندگی با شما برگردن.

1_اول اینکه از ایشون معذرت خواهی کنید ( درست معذرت خواهی کنید )
منظورم اینه که فقط نگید منو ببخش و دیگه رفتارهای گذشته رو تکرار نمیکنم.
بهش بگین الان متوجه شدم که فلان رفتار من ( مثلا تهدیدشون به طلاق یا کتک زدن ایشون ) چقدر رفتار زشتی بوده و چقدر روح ایشون و آزرده میکرده و قول بدید که همه ی تلاشتون و خواهید که دیگه هرگز این رفتارهارو تکرار نکنید.

2_ دوم اینکه از احساسات خودتون با ایشون حرف بزنید. اینکه متوجه شدین چقدر دوستشون دارید و وجود ایشون براتون از صدها خونه و هزاران سکه با ارزش تره و نمیتونید تصور کنید که دیگه با هم زندگی نخواهید کرد و فرصتی برای جبران اشتباهاتتون نخواهید داشت. دقیقا همین هایی که برای ما نوشتید رو به ایشون هم بگین . اینکه اگه تو این فرصت و برای جبران و ادامه ی زندگی به من ندی تا آخر عمرم خودم و سرزنش میکنم که چقدر راحت تورو از دست دادم و ممکن بود حالا که اشتباهاتم و فهمیدم و میخوام تغییر کنم بتونیم کنار هم خوشبخت تر و زیباتر از قبل زندگی کنیم. چون این جدایی چندماهه باعث شد شما به احساسات عمیق و زلالی که نسبت به همسرتون دارید پی ببرید و بیشتر از گذشته قدر ایشون بدونید و دیگه به راحتی از خودتون نرنجونیدش.

3_ سوم اینکه با خانواده تون حرف بزنید ، اشتباهات خودتون و در زندگی با خانومتون براشون توضیح بدین و قانعشون کنید با شما همراه شن ( پیشنهاد کاربر بی خیال عزیز)

4_ چهارم اینکه واقعا قصد تغییر داشته باشید ، زود جا نزنید. بدونید که این اصلا کار آسونی نیست. روی اعصاب و رفتارتون کنترل داشته باشد. اگه خانومتون برگشتن و دوباره احساس کردین که دارید رفتارهای گذشته رو تکرار میکنید سریع به خودتون بیاین و رفتار درست و در پیش بگیرین. این تغییرات به راحتی انجام نمیشه. شما ممکنه برخلاف خواستتون اون رفتارهارو باز هم تکرار کنید اما مهم اینه که سریع به رفتار مناسب برگردین و به خانومتونم بگین که از شما نا امید نشن.

سلام خا رو شکر که اوضاع رو به بهبوده
ان شاالله قدر زندگیتون رو بیشتر از قبل بدونید و با هم خوشبخت باشید

کاربر عزیز مریم

بعد از اون حمله خانومم هیچ گونه ارتباطی با من برقرار نکرد . یعنی 8 ماه هیچ گونه ارتباطی با من برقرار نکرد . 2 بار بش پیامک دادم : اولی 2 ماه بعد از اون حمله و گفتم که اگر تصمیم بر جدایی هست نیازی نبود که 2 خانواده با هم درگیر بشن و بهتره مثل آدم های بی فرهنگ ، موقع طلاق توی صورت هم پنجول نکشیم . دومین پیامک هم 5 ماه بعد از اون حمله بود که بش گفتم که دارم شروع می کنم به دنبال ازدواج مجدد باشم . اون هیچ پاسخ یا عکس العملی نداشت . کلاً بسیار بسیار تحت تاثیر خانوادش قرار داشت و الان هم همینطوره . . .

در حال حاضر حدود 1 ماهه که داریم با هم زندگی می کنیم و من تمام مواردی رو که نوشته بودید قبلاً انجام دادم! البته کلی کار دیگه هم کردم تا به امروز رسیدیم که در آرامش نسبی داریم زندگی می کنیم . . .
اما شما یک سوال مهم پرسیدی در خصوص تهدید به طلاق از طرف من . من برای اینکه ایشون رو وادار کنم مثل بچه آدم رفتار کنه بعضی از کارها رو می کردم و بعضی از حرف ها رو میزدم . طلاق دادن واقعی رو در عمل نتونستم انجام بدم . روش خوبی نبود و الان هم ازش دفاع نمی کنم . صرفاً به سوال شما جواب دادم .

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بهزاد10

اما شما یک سوال مهم پرسیدی در خصوص تهدید به طلاق از طرف من . من برای اینکه ایشون رو وادار کنم مثل بچه آدم رفتار کنه بعضی از کارها رو می کردم و بعضی از حرف ها رو میزدم . طلاق دادن واقعی رو در عمل نتونستم انجام بدم . روش خوبی نبود و الان هم ازش دفاع نمی کنم . صرفاً به سوال شما جواب دادم .

---

آقا بهزاد
خدا را شکر که همسرتون برگشتند و در آرامش نسبی کنار هم هستید.
در مورد این قسمت که نوشتید و البته گفتید که ازش دفاع نمی کنید و روش خوبی نیست،

حتما بارها شنیدید که خانمها گوشی اند. از طریق حرف و گوش و قول و قرارهای الکی آقایون :311:گول می خورن و عاشق می شن.
این موضوع جهت منفی هم داره. یه حرفی بزنید خیلی جدی می گیرند و دیگه فراموش هم نمی کنند.
وقتی می گه طلاقت می دم! وقتی می گی مث بچه آدم باش !! و خیلی حرفهایی که به قول خودتون قصد عمل کردن بهش را ندارید.

مواظب حرفهاتون باشید. گوش ما خانمها ....

سلام. خوشحالم که در کنار هم هستین و ممنون از اینکه به سوالاتم جواب دادین
یکم برام عجیب بود که همسر شما در این هشت ماه سعی نکردن با شما تماسی
برقرار کنن حتی در حد یک پیامک.
در مورد تهدید به طلاق هم که خودتون اعتراف کردید روش مناسبی برای اصلاح
رفتارهای همسرتون نبوده و نیست و انشالله که دیگه از این روش استفاده نمیکنید.
امیدوارم که مشکلات زندگیتون تا حد زیادی برطرف بشه و زندگی خوبی در کنار
همسرتون داشته باشین.
همچنان دوستان رو در جریان اتفاقات زندگی تون قرار بدید تا در صورت لزوم از
راهنماییهاشون بهرمند بشید.

من همیشه به تایپیک های شما و دوستان دیگه سر خواهم زد چون برام بسیار
آموزند هستن هر چند من متاهل نیستم خوشبختانه :18: ولی برای زندگی و تعاملات

آینده م ازشون استفاده خواهم کرد.

زندگیتون آروم و پر از اتفاقات قشنگ باشه . موفق باشید.

بهزاد جان سلام

خب پس ختم بخیر شدی . مبارکه به نظرم حالا تجربه خیلی خوبی از داشتن یه زندگی داری . چطور برخورد کنی . چی بگی . کجا وچطور چه رفتاری داشته باشی .

بهزاد با همسرت رفیق باش . اول تو اعتماد کن . از کشمکش و برگشت به فلان ناراحتی جدا خود داری کن . بذار اعتماد تو چشمات حس کنه .

بهزاد تو زندگی از 10 نمره تو نمره 10 باش .همانطور که بودی البته حالا با نگرشی بهتر . هزار بار گفتم ایکاش قبل ازدواج با اینجا آشنا میشدم ولی هنوزم دیر نیست .

موفق باشی.بازم مبارک باشه . :72::72:

سلام.همه ی پستهاتون رو خوندم و حس خوشایندی از تغییرات شما بهم دست داد.امیدوارم شاد باشید و خوب زندگی کنید.اقای بهزاد همسر من خیلی شبیه شماست میشه برید پست من رو بخونید و بگید من باید چیکا کنم؟
دوستان میگن مهریه مهم نیس,منم گدای مهریه نیستم فقط میخوام از بلاتکلیفی دربیام.همین.نظرتون رو از نظر حقوقی و انفاق کیفری و کلا راهی که بتونه خانواده شوهرم رو راضی کنه هم بفرمایید.

سلام آقابهزاد

من پست اول شمارو که خوندم به نظرم چقد پیچیده اومد اما خداروشکربه نتیجه رسیدید وبراتون آرزوی سعادتمندی هرچه بیشترمیکنم:203:

آقا بهزاد من تویکی ازپست هاتون خوندم همسرتون رو تهدید به طلاق میکردید همسرمن هم بارها اینکارو کرده من 5 ماهه که باهمسرم ارتباط ندارم قبل ازاین 5ماه مدام منو تهدید میکرد ومن هم ازش میخواستم این حرف ونزنه

افسردگی شدید گرفته بودم ازاین حرفاش ناامید شدم والان هرموقع که میخوام باهاش زندگی کنم اون تهدیدها یادم میفته واحساس امنیت نمیکنم!

احساس میکنم باهاش وارد زندگی بشم هر آن میخواد منو طلاق بده!

حرف وحدیث به گوشمون رسیده که این رو اعلام کردن که میخوان طلاق بدن

یک بارهم بادوستم صحبت کرده بود اما قطعی نگفته بود که میخوام طلاقش بدم!

همه میگن اون تو این 5ماه هیچ سراغی ازت نگرفته وباتوجه به حرفایی هم که به گوشمون رسیده تصمیمشوگرفته! اما من همش ته دلم میگم راضی نمیشه به این کار! یک بار هم اس دادم بهش که اگه تصمیمتو گرفتی چرا اقدام نمیکنی جواب نداد!

میشه ازتون خواهش کنم تو این زمینه نظرتون رو تو تایپیک من بدید که ازکجا مطمئن شم نظر واقعیش چیه با توجه به شخصیتی هم که داره احتمال اینکه تو صحبت مستقیم نظر قلبیشو بگه خیلی ضعیفه!

خیلی دوست دارم از راهنمایی های شما تو تایپیکم استفاده کنم لطف بزرگی میکنید.

باسلام تاپیک قبلیتونو خوندم:303: خیلی طولانی بود ولی حالا خوشحالم که زندگیتون داره جمع و جور میشه :104: شما از سر دوست داشتن به همسرتون و محبت به اون مهریه بالا واسش در نظر گرفتین ولی با یه جمله ساده (دوستت دارم )میتونستین قلب همسرتونو تسخیر کنین من به عینه میبینم مردها برای همسرشون در عمل ابراز علاقه میکنن ولی زنها با چیزی هایی که بقول مردها پیش و پا افتاده ست مثه محبت های کلامی به اوج خوشبختی میرسن پس محبته کلامی یادتون نره:305: دیگه حرف از گذشته ها هم نزنین و خاطرات بد رو برای همدیگه تداعی نکنین و خاطرات بد رو مدفون کنین ولی فقط ازشون عبرت بگیرین ...............................بذارین همسرتون از نظر کلامی و عاطفی به شما نزدیک بشه و بجای خونوادش شما رو محرم دلش بدونه و لازمه اش اینه که باهاش همدل بشین ....شما باید جبران محبت چند ماهه رو بکنین و فکر نکنین حالا که همسرتون برگشته خیالتون راحته بلکه باید بیش از همیشه به ایشون محبت کلامی و لمسی و ج .......داشته باشین اگه در مورد دوستی و نامزدیتون طی 8ماه قهرتون حرفی زد که نشان رنجش و ناامنی در درونش باشه با آغوش گرم بهش اطمینان قلبی بدین که فقط اونو دوست داشین و دارین .............یادتون باشه که گفتن دوستت دارم به همسرتون به ایشون امنیت زیادی میده با آرزوی موفقیت در ترمیم رابطه تون:203: