شوهرم رو از خونه بیرون کردم حالا خودم موندم و تردیدو دوراهی و یه عالمه سوال

سلام .انگشتام قدرت تایپ ندارن.
مدیر عزیز من که نمیدونم با چه زبانی از شما تشکر کنم خداوند حتما اجرتان را میدهد.
ببینید من الان خونه خودم هستم اون خونه مادرشه. وقتی میخواستیم نقل مکان کنیم از شهر شوهرم/ شوهرم گفت شما برید منم میام و الان چند ماهه که نیومده.
من تصمیم گرفته بودم باهاش بمونم برای همین رفتم پیشش. ولی دیشب که بحثمون شد دیگه نتونستم تحمل کنم.
به پدرم اس دادم که ایا این مرد ارزش اینو داره که به پاش بمونم یا نمیتونم بیارم پیش خودمون و ترکش بدم؟
پدرم گفتن خودت تصمیم بگیر. گفتم نمیتونم. ایشون گفت فکر نمیکنم اراده ای برای ترک داشته باشه .این شد که مصمم شدم ازونجا بیام پدرم گفت بذار بچه باشه تا احساس مسولیت کنه در قبال بچش. منم برخلاف میل باطنیم گذاشتمش و اومدم. بعد که پدرمو دیدم ایشون گفتن چرا داری بچشو بزرگ میکنی اونم راحت پیش مادرش واستاده .گفت من یک شب بدون زن و بچه خوابم نمیبره اون چند ماهه پیش مادرش میخوابه.بعد گف توی مهمونی دو دقیقه نمیتونه بیدار بمونه و چرت میزنه و کدوم معتادی رو دیدی که ترک کنه.


خانم میشل من الان شرایط خوبی ندارم لطفا یکم مهربونتر باشید .عین متن جناب مدیر رو بهش گفتم. تو این چند سال هم خیلی گفتم.

مدیر عزیز شما نوشته بودید که زنو شوهر باید کنار هم باشند تا بتونن مسائلو حل کنن. ولی وقتی نمیاد پیش ما زندگی کنه من چه کاری میتونم بکنم.
آقای خاله قزی ممنونم من چون تصمیمم برای جدایی جدی شد یک تاپیک دیگه باز کردم.

من طی این چندسال بارها و بار ها بهش گفتم بیا اعتیادت رو کنار بذار تا زندگیمون بهتر بشه . خوب هرموق بوی سیگار میداد یا من چای میاوردم ولی اون نشسته چرت میزد اعصابم خرد میشد و دعوا راه میفتاد. انقد قول داده حتی دست روی قران گذاشته ولی ترک نکرده.

برای من این مسائل مهمه شاید خانومایی باشن که اعتیادوسیگار شوهرشون براشون مهم نباشه.

سردرگمی که چیزی نیس اقای خاله قزی دارم دیوونه میشم.
دلم برای دخترم یک ذره شده .................................................. .............................خدایا........... ......................

سلام. سال نو مبارک.
لینک سایت همراه تازه در همدردی قرار گرفته. ان را دیدید؟
همراه | همراه هم به سوی بهبودی از اعتیاد
می خواهید کمی در این زمینه مطالعه کنید, شاید به شما و همسرتون در جهت حل مشکلاتتون کمک کنه.

انشالله که هر چه زودتر مشکلاتتون حل بشه:72:

سلام شایسته جان،

با توجه به حضور آقای مدیر در تاپیک شما، من جایی برای صحبت نمی بینم.
همونطور که میشل عزیز گفتند این فرصت را غنیمت بشمرید که از مشاوره ی مدیر همدردی در تاپیکتون بهره مند می شید.

فقط یک نکته را می خواستم خدمتتون عرض کنم در مورد بچه بود.
اگر نظرم ایراد داره یا نباید مطرح می کردم امیدوارم مدیر این پست را ببینند و به من تذکر بدن که در روند مشاوره شما مشکلی پیش نیاد.

شایسته جان، هیچ بچه ای وظیفه ی نجات زندگی پدر و مادر را نداره.
هیچ بچه ای نباید با این هدف به دنیا بیاد یا به این طریق مورد سو استفاده قرار بگیره.
شما و پدرش در بدترین شرایط هم مسئول زندگی اون دختر کوچولو هستید.
شما تنها پناهگاهش هستید و از دست دادن پناهگاه و حس بی پناهی برای اون سن خیلی زود و سخت هست.

این که شما بخواهید کودکتون را پیش پدرش بذارید تا مجبور بشه به شما و زندگیتون فکر کنه اصلا راه درستی نیست.
این بچه فردا می شه خانمی که در زندگیش به خاطر تربیت غلط و شرایط نامناسب کودکی، زنی می شه وابسته یا ترسو یا ...


شما زن عاقل و توانای سی ساله ای هستید که از نبودن شوهرتون اینقدر احساس درماندگی می کنید.
می تونید تصور کنید یه دختر کوچولو الان چقدر سرگردان و وحشت زده است که مامان چی شد و کجا رفت؟
درسته که اون پیش خانواده پدریش هست و مطمئنا بهش می رسند و دوستش دارند، اما احساس ناامنی و ترسی که از این موضوع براش شکل می گیره را می تونید تصور کنید؟
حتی ترس این که نکنه فردا مامان بزرگ هم بره؟
نکنه بابا هم من را ببره یه جایی و بدون من برگرده؟
چرا مامان من را نبرد؟

اون همه دعواها و تشنج ها و اختلافات را داره می بینه و توی دل و مغز کوچیکش الان پر از ترس و آشوبه.

دعوا و اختلافات و مشکلات زندگیتون هر چقدر هم سخت و جدی باشه، باید در همه حال به فکر سلامت روان بچه تون باشید.
به فکر این که یک زن ضعیف و ترسو و درمانده تربیت نکنید.
نباید اون جا رهاش می کردید.
امیدوارم موقع ترک کردنش براش توضیح خوبی داده باشید و یک دفعه ناپدید نشده باشید.

نقل قول:

---

استاد گفت بنویسید معصومیت تان را کی از دست دادید؟ یا کی ها اگر چند بار پیش آمده.when did you lose your innocence?
فکر کردم یعنی چه؟ معصومیت یعنی چه؟ من با این لغت مشکل دارم. من را یاد نجابت و فداکاری و لغات بی ربط بی معنای این مدلی می اندازد. وقتی نمی فهمم یا دارم سعی می کنم بفههم چشم هایم ریز می شوند. استاد گفت متوجه سوالم شدی؟ گفتم نه. استاد گفت بچه هایی که اتجمنت سالم دارند دنیا برای شان چه جور جایی است؟ گفتم امن. گفت بچه هایی که پدر مادرشان از لحاظ احساسی در دسترس نیستند دنیا را چه طور می بینند؟ گفتم ناامن غیر قابل پیش بینی. گفت آدم هایی که یک شبه، یک روزه، یک ساعته دنیای شان زیر و رو می شود دنیا را چگونه می بینند؟ گفتم نا امن ترسناک غیر قابل پیش بینی.
گفت لحظه یی که هر انسانی در هر سنی فکر کند در این دنیا کسی نیست که مواظبش باشد، که اعتمادش به کسی یا چیزی که به آن اعتماد و تکیه داشته از بین رفته، که دنیا دیگر جای امن قابل پیش بینی نیست، که هر لحظه ممکن است باز ضربه ی دیگری بخورد باز تنها بماند، لحظه ی از دست رفتن معصومیت است

---

سلام.

تو زندگی یه چیزایی هستن که تحت هر شرایطی در اولویت اول قرار میگیرن. مثل حمایت از دخترت.... رها کردن و ابزار قرار دادنش اصلا کار شرافتمندانه ای نبود...

برو پیش دخترت... حتی اگه وسط آتیش جهنمه... یا بیارش خونه و از شوهرت هم بخواه که باهات بیاد، یا پیششون بمون.... در هرحال هرگز یه دختربچه رو رها نکن.....

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط شایسته89

دلم برای دخترم یک ذره شده .................................................. .............................خدایا........... ......................

---

محض رضای خدا دست از آه و ناله بردار..... کسی اون رو از تو نگرفته، تو خودت گذاشتیش و اومدی، بنابراین هیچ جایی برای این حرفا نیست....فردا صبح اول وقت برو و اشتباهت رو جبران کن....

با سلام و احترام
شایسته 89 گرامی
تو را به جان فرزندت کمی خونسرد باش.
مجددا برو پستهایم را مطالعه کن.
دقت کن
دقت
اولین و مهمترین بندی که برایت نوشتم و باز هم در آخرین پستم تکرار کردم چه بود؟
خونسردی
خونسردی
خونسردی

من که به شما نگفتم برو بسوز و بساز و با یک معتاد زندگی کن و بیچاره باش تا آخر عمر!!! هرگز من چنین چیزی را ننوشتم.
اما گفتم که برای تصمیم گیری صحیح باید در منزل باشی.
باید خونسردباشی.
باید قدرتمند و قوی باشی.
گفتم نباید از روی ترس یا از روی اجبار یا برای فرار تصمیم بگیری
تو الان نیاز به راه حل برای ساختن زندگی ات نداری.
تو اکنون نیاز به آرامش داری
نیاز داری خودت باشی.
آروم
مطمئن
با این همه نگرانی دستپاچه ای و هر تصمیمی احساسی و لغزنده خواهد بود.
شما چه بخواهی طلاق بگیری ، چه بخواهی زندگی کنی. نخست باید آرام و مطمئن و قوی باشی.
این پیامهایم را درک کن.




در آینه نوشته هایم رخ خود را ببین. در ذیل آورده ام:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط شایسته89

سردرگمی که چیزی نیس..........دارم دیوونه میشم.
دلم برای دخترم یک ذره شده .................................................. .............................خدایا........... ......................

---

درود بانو شایسته گرامی

ببخشید جناب مدیر :72: بانو شیدا و بانو میشل گرامی سپاس از شما و راهنمایی که کردین :104: بچه ها توی سن پایین خیلی خیلی حساس هستند مخصوصا دخترم باشه که بدتر سخته با یه معتاد بودن خیلی سخته ولی دخترتون واجبتره خواهشا بفکر اونم باشید.

خداروشکر ما توی فامیلامون خیلی کم هستند در دام اعتیاد افتاده باشند ولی حسی که دارن دردی که میکشن وحشتناکه نمیشه توصیفش کرد.همه ماهایی که نظر میزاریم شما رو درک میکنیم ولی طبق صحبت های مدیر همدردی برید جلو چه بخوای بمونی چه ادامه بدی راه درست و منطقی را طی کنید که انشالله باعث بشه هم خودتون و هم دخترتون کمترین آسیب رو ببینید.و البته زندگیتون.

ترک اعتیاد خیلی سخته مخصوصا مواد مخدر ولی خدارو شکری من یه رفیق دارم خیلی هم دوسش دارم زیاد چون باارادست چون قویه چون محکمه ترک کرده به اینکه یه همچین رفیقی دارم بخودم افتخار میکنم و میبالم که محکم و قوی روی حرفش وایساد الان حتی طرف دود قلیون هم نمیره چه برسه سیگار و بقیه.

هیچکدام از ماها جای شما نیستیم و نمیتونیم تصمصم بگیریم ولی خواهشا روی برنامه ای که آقای مدیر برای شما چیندن حرکت کنید.لطفا:72:

ایشالله 2روز دیگه میرم مشهد قسمت بشه بریم پابوس آقا اونجا حتما برای شما و زندگیتون دعا میکنم عاقبت بخیر بشید بانو:grief::323:

با سلام
از همه دوستانی که تاپیک منو خوندند یا پستی گذاشتند بسیار ممنونم.

دوست دارم دوستان با توجه به این موارد منو راهنمایی کنند: شوهرم نمیخواد بیاد پیش ما زندگی کنه و نمیخواد اعتیادش رو ترک کنه و نمیخواد از تعصبات افراطی نسبت به خانوادش دست بکشه.

به نظر خودم دو راه پیش رومه: جدا شم/به زندگیم به همین روال تا آخر عمر ادامه بدم.
به نظر شما کدوم راه بهتره؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط شایسته89

با سلام
از همه دوستانی که تاپیک منو خوندند یا پستی گذاشتند بسیار ممنونم.

دوست دارم دوستان با توجه به این موارد منو راهنمایی کنند: شوهرم نمیخواد بیاد پیش ما زندگی کنه و نمیخواد اعتیادش رو ترک کنه و نمیخواد از تعصبات افراطی نسبت به خانوادش دست بکشه.

به نظر خودم دو راه پیش رومه: جدا شم/به زندگیم به همین روال تا آخر عمر ادامه بدم.
به نظر شما کدوم راه بهتره؟

---

با سلام و احترام
شایسته گرامی
من مطمئن نیستم که پستهای قبلی ام را با دقت خونده باشید.:305:
چون من نگفتم شوهرتون چی می خواهد یا نمی خواهد.:81:
مهم وضعیت شماست و اینکه گامها را درست بردارید.
اینکه شما چه می خواهید. یک مسئله هست. اما اینکه به چه صورت به خواسته هایتان برسید اولویت بیشتری دارد.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مدیرهمدردی

من که به شما نگفتم برو بسوز و بساز و با یک معتاد زندگی کن و بیچاره باش تا آخر عمر!!! هرگز من چنین چیزی را ننوشتم.
اما گفتم که برای تصمیم گیری صحیح باید در منزل باشی.

---

به عنوان یک تکلیف:303:
لطفا یک فهرست تهیه کن که 10 مورد به ترتیب اولویت از شما خواستم.
شما باز به شیوه اشتباه به مسئله خود وارد می شوید.
خواهش می کنم دقت و توجه بیشتری معطوف کن و فهرست را تهیه کن تا حداقل متوجه بشوم پستهای من در مانتیور شما قابل رویت هست یا نه؟؟!!!

چندین بار اومدم بنویسم ولی گریم میگیره و نمیتونم.

ممنونم از آقای مدیر .باور کنید تمرکز ندارم صحبتهارو متوجه نمیشم. معذرت میخوام.
اولویت هایی که خواستین مربوط به پست شماره 23 هست؟ به خدا خنگ شدم .گیجم . شما منو ببخشید. وقتی میبینم آ یندم اینهمه مبهمه دیوونه میشم. ببخشید منو.

شایسته جان،

سعی کن به خودت مسلط باشی.
حداقل نیم ساعت تمرکز کن روی تاپیکت و مشاوره هایی که آقای مدیر بهتون می دن.

دوش بگیر، یه چیزی بخور. یه کم که آرومتر شدی سعی کن روی تاپیکت تمرکز کنی و صحبتهای آقای مدیر را بخونی.
از این که ایشون دارن اینقدر پیگیرانه و دلسوزانه تاپیک شما را دنبال می کنند و راهکار می دن نهایت استفاده را بکن.

داغونم.انرژی ندارم. فقط دراز کشیدم این چند روزو. تو خونه به این بزرگی تنهام .حوصله هیچ کاری رو ندارم. حتی نمیتونم برم واسه خودم چیزی بپزم. انگار تو یه دنیای دیگم. کاش به دنیا نیومده بودم. من تحمل این همه سختی رو ندارم.

با سلام و احترام
تصور عمومی اینه که باید حال و حوصله کاری را داشت بعد انجام داد. تصور می شود هر وقت حس و حال داشته باشیم می توانیم فعالیتی انجام بدهیم.
اما عکسش را امتحان کنید. جواب می دهد.
یعنی ابتدا دست به یک کار هیجان انگیز بزنید. و فعالیتی روحبخش را شروع کنید بعد حس و حال هم پیدا خواهید کرد.
شما اکنون تمرکز خود را روی مشکلتون گذاشتید و خود را حبس کردید. لذا حال بد هم پیدا می کنید.
شروع کنید به تغییر رویه خود تا به نتیجه برسید.
فهرستی از اقداماتی که همیشه دوست داشتید تهیه کنید و بسته به شرایطتان شروع به انجام آنها بکنید.
شما فعلا نیاز هست برای کاستن از فشار خود از تمرکز روی این مشکل و همسرتان خودداری کنید.

عزیزم اینقدر به خودت سخت نگیر با عذاب دادن خودت چیزی درست نمیشه که هیچ سلامتیت رو هم خدای نکرده از دست میدی . به خودت فرصت بده . دوشی بگیر و چیزی بخور بعد ببین چکار میتونی بکنی به تو صیه های اقای مدیر توجه کن . گفتی یا باید طلاق بگیری یا به همین منوال ادامه بدی ولی نه راه سوم هم اینه که سعی کنی شرایط رو بهتر کنی و حتما میتونی . گفتی شوهرت حاضر نیست پیشتون بیاد دلیلش چیه معتقده که شما باید برید پیش اون ؟ شما اگه نیاز مالی به اون نداری یه مدت از تمرکز روی شوهرت دست بکش و یه زندگی شاد دونفره با دخترت داشته باش . با فامیلهای شوهرت هم ارتباط بگیر . مثل اینکه شوهرت اصلا مشکلی نداره . اگه بهش گیر ندی شاید بیاد به طرفت .

با سلام. چی بگم مثل قبلیم. امروز پدرم گفت وقتی خواب بوده طرف باهاش تماس گرفته.بعدم گفت اگه بازم زنگ بزنه جوابشو نمیدم. حالا من موندم که چی میخواسته به پدرم بگه. تا حالا نشده بود اینهمه وقت از دخترم دور باشم.خیلی دلم براش تنگ شده.واحد عزیزم من استقلال مالی کامل دارم.اجاره خونه رو هم خودم میدم.ولی کار ما دیگه ازین حرفا گذشته.

- - - Updated - - -

با سلام. چی بگم مثل قبلیم. امروز پدرم گفت وقتی خواب بوده طرف باهاش تماس گرفته.بعدم گفت اگه بازم زنگ بزنه جوابشو نمیدم. حالا من موندم که چی میخواسته به پدرم بگه. تا حالا نشده بود اینهمه وقت از دخترم دور باشم.خیلی دلم براش تنگ شده.<span style="color:#ee82ee;">واحد عزیزم </span><font class="Apple-style-span" color="#000000">من استقلال مالی کامل دارم.اجاره خونه رو هم خودم میدم.ولی کار ما دیگه ازین حرفا گذشته.</font>

عزیزم اگه تماس گرفته از این فرصت استفاده کن بگو میخوام باهات صحبت کنم . بهش بگو ما یه نقطه مشترک داریم دخترمون که هر دومون بیشتر از جونمون دوستش داریم . پس به خاطر اون بیا لجبازی رو کنار بزاریم . بیا مثل یه خونواده واقعی باشیم . تا دخترمون احساس کمبود نکنه . بهش بگو بیا ادای یه خونواده واقعی رو در بیاریم تا دخترمون خوب تربیت بشه و بزرگ بشه . بهش بگو من حاضرم خودمو فدای بچه ام کنم یه کمی هم تو همکاری بکن . بهش بگو قول میدم بهت گیر ندم ولی مسئولیت پدریتو به عهده بگیر به خاطر دخترت . ببین پیشنهاد اون چیه ؟

خانم واحد گل ممنونم حداقل ازبین اینهمه بازدید کننده شما چند خطی برام مینویسید وباعث دلگرمیم میشید.اینجا مشاوری نیس که برم پیشش تمام امیدم به این سایته ولی اونم........ .واحد جان این حرفهارو بارها بهش زدم ولی الان مسئله دیگه این نیست. من نمیدونم شاید شرایطمو خوب توضیح ندادم که دوستان درکم نمیکنند حتی مدیر همدردی.از اول میگم.با اینکه خواستگار زیاد داشتم ازدواجم اجباری بود به صرف آشنایی با پدرش و نرفتن تحقیق کنن که آیا پسر هم خوبه یا نه.سنم خیلی کم بود چند سال زیر 20!!اعتیاد داره من نمیتونم دو کلمه باهاش حرف بزنم چون همیشه تو چرت و خوابه.اختلاف سنیمون 10 ساله. سیگار میکشه و من حاضرم بوی دستشویی رو تحمل کنم ولی اینو نه.موقع رابطه جنسی بوی سیگارش کاملا منو سرد میکرد.جابه پدرم با همین برادرش که کاملا رفته زیر سلطش صحبت میکرد میگفت این نیاز داره به سیگار و من نباید پاکتشو برمیداشتم البته من فقط یکبار برداشتم و دوباره سر جاش گذاشتم.چندین ماهه نمیاد پیش ما زندگی کنه درخالیکه خودش گفت شما برید منم میام. حاضره جونشو برای خانوادش بده.اونام ازش سو استفاده میکنن.انگار به دنیا اومده تا بکارهای اونا رو انجام بده.من بهش میگم اگه تموم دنیا ازت راضی باشند ولی زنو بچت رضایت نداشته باشه هیچ فایده ای نداره. دوست داره تنها یا با دوستای دودی خودش بره تفریح.باورتون میشه تو این چن سال زندگی فقط 2 بار رفتیم مسافرت.کارش به جایی رسیده که چند وقت پیش جلوی دخترم سیگار کشیده بود و وقتی اومدن دیدم واقعا دخترم افسرده شده.چه معنی داره مرد زنو بچه داشته باشه و پیش مادرش بخوابه؟؟؟؟چندین بار خواستم طلاق بگیرم ولی منصرف شدم.ببینید بارها جلسه گذاشتیم خونه فامیلاش و تعهد نوشته ولی چه سود.ما از اول وصله هم نبودیم.چون هردو از خانواده های سرشناس بودیم انگار به خاطر حرف مردم جدا نشدیم.چه کتکهای وحشتناکی زده. طوری از سر و گوشم مشت میزد که از شدت ورم نمیتونستم سرمو رو بالش بذارم .با هر وسیله ای که دستش میومد منو میزد.لبم پاره شده بود تو یکی از کتکاش. یکبار دیگه چنان زد با وسیله ای که رد هاش تا شیش ماه روی تنم مونده بود.چند بار که سرم رو به در و دیوار کوبونده بود از هوش رفته بودم.خسته شدم کشش ندارم دیگه. چه همه دعواهایی که سر سیگارش کردیم.میدونم زندگی بعد طلاق برای خانوما سخته ولی چاره ای ندارم.الان نگرانم که نکنه بعد از تعطیلات بچه رو برای مدرسه رفتن نیاره.خلاصه اصلا حالم خوب نیست. راهنمایی درس و حسابی هم متاسفانه نشدم.اگه نظری هم ندارید حداقل همدردی کنید ممنونم

شایسته عزیزم من کاملا درکت میکنم شرایطی شبیه شما حتی بدتر از شما رو تو یکی از نزدیکانم دیدم و کاملا برام قابل درکه شرایط شما . منظور من این نیست که ایشون کاملا درست بشه واعتیاد رو کنار بزاره و بشه یه همسر خوب برای شما . این شاید روزی محقق بشه ولی خیلی زمان میبره . اعتیاد چیزی نیست که به این اسونی بشه ترک کرد . شخص معتاد فکر نمیکنم بتونه سیگار رو هم ترک کنه . پس گیر دادن شما مشکلی رو حل نمیکنه . و بیشتر اونو از شما دور میکنه مخصوصا به سیگار زیاد گیر میدید منم قبول دارم که سیگار چیز بدیه ولی متاسفانه معمول شده بین بیشتر مردا حتی اونایی که معتاد هم نیستن . منظور من اینه که شما ایشونو تحمل کنید فقط به خاطر این که دخترتون اسیب نبینه و پدر و مادر بالا سرش باشه . دوستی داشتم که اختلاف عمیقی با شوهرش داشت و هیچ سازگاری با شوهرش نداشت و هیچ راهی به جز طلاق براشون نمونده بود ولی باهم توافق کردن که به خاطر دخترشون طلاق نگیرن وتو یه خونه باشن فقط . و اینکارو کردن . حالا بعده سالها که ماشالله دخترشون خانم دکتری شده برای خودش و اینام بعده این همه سال انس و الفتی ایجاد شده بینشون . وحالا که دیگه مانعی نیست و راحت میتونن از هم جدا بشن ولی هیچکدوم حاضر نیستن . دوست دیگه ای دارم که با هم همسایه ایم با اینکه شوهره معتاده ولی زندگی عادی دارن و ظاهرا خوشحالن واین فکر میکنم به خاطر از خودگذشتگیه این خانمه که به خاطر دخترش داره تحمل میکنه . وگرنه زندگی با یه فرد معتاد اصلا آسون نیست . اونطور که من برداشت کردم همسرتون مرد بدی نیست ولی گرفتار شده بیچاره . اعتیاد بدتر از هر بیماری سختیه . فکر کن همسرت یه بیماری سختی خدای نکرده گرفته بود چطور باهاش رفتار میکردی ؟ مسلما بدون اینکه سرزنشش کنی باهاش همدردی میکردی . علت اینکه اون به طرف خانواده اش کشیده شده همینه . شما سرزنش میکنی اونا همدردی . باز این مرد خوبیه که به طرف یه زن غریبه نرفته و به طرف مادرش رفته . عزیزم اینو قبول کن مردی که حاضر نیست از مادرش جدا بشه خیلی احساس نا امنی میکنه اون مثل یه بچه ست که از ناملایمات زندگی فرار میکنه و پشت مادرش قائم میشه باید توجه کنی که یه شخص معتاد از خودش اختیار صددر صد نداره اعتماد به نفس نداره اراده نداره . نمیتونه وظایفش رو درست و به موقع انجام بده . همیشه استرس اینو داره که به موقع موادشو مصرف نکنه حالش بد میشه . و همه چی رو خراب میکنه . ایا همسرت شغل و در امدی داره؟

فکر میکنم دور نیست اون روزی که منم مثل بهار 68 تاپیک بزنم که دخترمو دادم به باباش..........

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط شایسته89

فکر میکنم دور نیست اون روزی که منم مثل بهار 68 تاپیک بزنم که دخترمو دادم به باباش..........

---

سلام خانوم شایسته عزیز

خب اینجا هر تاپیکی ظرفیت 50 پست مشاوره ای و داره اگه میبنین بازدید کننده زیاد داره اما حرفی زده نمیشه یا بقول خودتون همدردی نمیشه بخاطر اینه که پست ها اسپم ندیم و تاپیکتون بی نتیجه قفل نشه.

بعضی مشکلات هم واقعا کاربران عادی نمیتونن جواب درست و کارشناسانه ای بدهند، ممکنه از روی احساسات حرفی بزنن که متاسفانه نتیجه بدتر از اون جیزی که تصور میکنیم بشه.
بهتره اون کسانی که تجربه دارن و کارشناس هستن پاسخ بدهندو شما هم اونها رو بکار بگیرین تا زودتر به نتیجه برسین تا اینکه با چند پست اسپم و بی نتیجه این تاپیک به آخر برسه و بره تو قسمت بایگانی ها.

ولی خواهشا این حرف و نزنین اینکار اشتباهه .
بچه شما به وجود مادر نیاز داره.

همه چی که پول و مادیات نیس ، چرا به جای یه بچه بی گناه تصمیم میگیرین.
بچه بیشتر به محبت و عشق مادری نیاز داره تا مادیات.
بنظر شما پدرش صلاحیت نگه داری این بچه رو دارن؟
بنظرتون در محیط خوبی بزرگ و تربیت میشن؟
اگه خدایی نکرده کتک هایی که خودتون میگین خوردین و به بچه تون بزنن چی میشه؟ واقعا دلتون میاد بجتون همیچین سرنوشتی پیدا کنه؟
سعی کنین به زندگی برگردین همتون، و بشین یه خانواده خوشبخت. راهنمایی های مدیر هم بکار بگیرین.
اما اگه هم نشد هیچوقت مثه خانوم بهار نخواین بچه مادر خودشو فراموش کنه.

بنظرتون کی میتونه جای یه مادر و برای یه بچه بگیره غیر از خود مادر؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط شایسته89

فکر میکنم دور نیست اون روزی که منم مثل بهار 68 تاپیک بزنم که دخترمو دادم به باباش..........

---

متوجه منظورت نمیشم. شما همین حالا هم اینکارو کردی.

شما دخترت رو مثل کرم وصل کردی به قلاب ماهی گیری. انداختیش تو رودخونه تا ماهی مورد نظرتو شکار کنی. حالا یا ماهیه میچسبه به قلاب و بالا میاد، یا کرمه رو میخوره و میره پی زندگیش.

ساعت 4 صبحه ومن از فکر زیاد و سردرد نمیتونم بخوابم.یعنی از بین اینهمه عضو هیشکی نیس که شرایط منو داشته باشه یا اطرافش دیده باشه؟خواهش میکنم اگه کسی تجربه ای داره بهم بگه.فکرام خیلی متناقضن .یعنی یکروز میگم جدانمیشم وتلاش میکنم برای بهبود.یکروز میگم باید حتما جداشم چون اگه درست شدنی بود حتما درست میشد.اصلا نمیدونم باید چیکار کنم.مثلا بعد از تعطیلات برای بار آخر ازش بخوام که بیاد پیش ما و ترک کنه یا اگه نمیتونه که باید جداشیم.دختر بیخیال عزیزم اصلا اینطور نیس که به دخترم آسیب برسونه خ اونو دوس داره.ببینید شوهر من هم خوبیهای زیادی داره هم بدیهای زیادی.همین باعث شده تصمیم گیری برام سخت باشه.واحد عزیزم بله شاغله .خانم میشل!من اگه جدا هم بشم از فرزندم جدانمیشم ونه من اونو فراموش میکنم نه اون منو.نمیدونم چرا از طلاق میترسم خودم هم خونه مستقل دارم هم درامد.به نظرتون این حرف بخت بخت اول درسته یا نمونه هایی دیدین که در ازدواج دوم موفق باشند؟اصلا نمیتونم تصمیم قاطع بگیرم.میگم از کجا معلوم اگه قرار به ازدواج دیگه ای شد اونجا شرایط بدتر نباشه؟اینجا هم اصلا نمیدونم میتونه ترک کنه؟واقعا شما معتادی رو دیدین که ترک کرده باشه؟اگه تو این سایت تاپیکی مشابه تاپیک من میشناسین لطفا معرفی کنید.مدیر گرامی هم که فقط تاکید روی خونسردی و آرامش دارند ولی من به یکمی راههای عملی هم نیاز دارم.اینجا مشاوری نیست وگرنه حتما میرفتم پیشش.خلاصه خیلی داغونم.الان 9 روزه از دخترم دورم.تو این مدتم فقط دو سه بار خونه پدرم رفتم.بقیشو کنج خونه جلوی همدردی.فردا هم مثلا 13 بدره ولی بازم باید تنها تو خونه بشینم.

سلام شایسته

بی مقدمه بگم که می توانم بهت کمک کنم ، اما شرطش عمل گرایی شماهست . یعنی وقتی راهکار داده میشه دقیقاض اجرا کنی نه اینکه مرتب بیایی و تکرار مکررات و توجهی هم به راهکارها نکنی .

برای همین ابتدا باید قرارداد با هم امضاء کنیم با محتوای تعهد شما برای اجراء و قول بنده برای راهنمایی . در ضمن فوری بیان اینکه قول می دهی و امضاء می کنی اجرا کنی از شما پذیرفته نیست . باید امضاء شما ضمنانت داشته باشد آن هم این است که تاپیک و پستهایت در مشاوره خصوصی و عمومی را خوب مطالعه کنی ، نظر اعضاء را جمع بندی کنی و تکالیفی که مدیر همدردی گفته را انجام دهی و به من اعلام کنی و با ایجاد اطمینان به اینکه واقعاً می خواهی عمل کنی به راهکارها بخواهی تا کمکت کنم .

منتظر پاسخ عملی شما هستم

فرشته مهربان عزیز خوشحالم به تاپیک من اومدی. فقط اینو بگم الان خیلی عصبانیم و گریه میکنم.از صبح صدای مردم میاد که آماده میشدند برن 13 بدر .اونوقت من خونم تک و تنها.شوهرم هم که حتما داره خودشو میکشه برای خواهر برادراش.داره همه کاراشونو میکنه.برادرشوهرامم مخصوصا بزرگه الان خوشحاله که من نیستم و میتونه حس ریاست طلبی شو روی شوهر من پیاده کنه.خیلی خیلی عصبانی وناراحتم.ببینید فرض کنیم که من تغییر کردم سوال بزرگ و بیجواب من اینه که آیا اون میتونه ترک کنه در حالیکه اگه میخواست تو اینهمه سال وبا اینهمه صحبت ترک میکرد.احساسم دوگانه اس.بااینکه نمیخواستمش ولی اگه این ایرادارو نداشت بازم زندگیمون خوب بود.وابستگی شدید به خونوادشو چیکارکنم.شما نمیدونید تا چه حد بهشون تعهد داره!هرچند اونا دخالت مستقیم نداشتند تو زندگی ما ولی اینکه همه کاراشونو این باید انجام میداد خب دیگه وقتی واسه ما نمیموند.ما اصلا سیگاری هم تو اطرافیان نداریم چه برسه به معتاد.پدرم هم ناراحته جالبیش اینجاس که خودشون اینو واسه من انتخاب کردند.خلاصه تو بد شرایطیم.:302:در مورد شرطتون برای کمک خب من حاضرم هرکاری بکنم تا راهکار عملی بدونم چیه.صحبت مدیر عزیز کاملا درسته که در مرحله اول باید خونسردی رو حفظ کرد.یقین دارم اگه اون شب آخر من عصبانی نمیشدم الان ایام عید رو به تنهایی نمیگذروندم.ولی باور کنید خسته شدم .کاش مثلا خیانت میکرد اون موقع بدون هیچ تردیدی جدا میشدم چون این موضوع برای من خط قرمزه.ولی الان نمیتونم تصمیم بگیرم چون خوبی هایی هم داره.بعدشم من نصف عمرمو با این گذروندم.اصلا نمیدونم.بعضی وقتام میگم اگه الان جدا نشم به هر حال باید چند سال دیگه این اتفاق رخ بده پس بهتره الان باشه.عصبی مزاج هست ولی اون اوایل خیلی مهربون بود خ توجه داشت بهم.الانم مهربونه مثلا نمیذاشت چیزی تو خونه کم بیاد که من مجبور شم برم خرید.همه جا ساکت شد همه رفتن بیرونو من موندمو ...... .فرشته عزیز من دوباره برای چندمین بار تاپیکمو میخونم.امیدوارم منو همراهی کنید.

نقل قول:

---

واقعا شما معتادی رو دیدین که ترک کرده باشه؟

---

سلام
بله. اقایی را دیدم که دچار مشکلات مالی شدند و سپس اعتیاد پیدا کردند و...
ولی بعد از چند سال ترک کردند... ولی خانواده شان واقعا باهاشون همراهی کردند...
خصوصا دخترشون. واقعا غمخوار پدرشان بودند... و در تمام لحظات سخت در کنارشون بودند...
و خودشون گفتند که به خاطر دخترم اینکار را کردم....
:72:

بنا به گفته فرشته مهربان عزیز میخوام نظرات دوستان رو جمع بندی کنم وبه سوالاتشون جواب بدم.sara 65 عزیز پرسیده بودن نظر همسرت راجه به این وضعیت چیه؟اون همیشه وعده میده که میام.خیلی وقتها هم میگه هنوز تصمیم نگرفتم که که بیام یا نه.میگه خیلی از زنو شوهرها جدا زندگی میکنن.ولی موافق طلاق نیست.چون اون الان شرایطش خوبه.پیش مادرشه و اعتیادشو هم که داره.آقای shahrear هم که زندگی با فرد معتادو درست نمیدونن وگفتن هرچه زودتر جدا بشم.مهربونی... عزیز که موافق جداییم نبودن وگفتن زندگیم پتانسیل خوب بودنو داره.آقای baby عزیز هم گفتن1چون قبلا بهت محبت میکرده بازم میتونه2نباید محدودش کنم که حس کنه تو قفسه3 به طلاق فکرنکنم مواردی بودن که بعد از قهرهای طولانی تونستند باهم ادامه بدن.zendegiye movafagh عزیز هم گفتن باید بهش محبت و توجه کنم وصبر داشته باشم وخواسته هامو در زمان صلح بهش بگم.آقای baitollah abbaspour هم مثل اینکه با جداییم مخالف بودن.پیشنهاد سیگار لایت و گرفتن مرخصی برای ترک دادند.همینطور شکیبایی.واحد عزیزم هم گفتن باید زوم نکنیم ومسائلو به دست زمان بدیم.روی قدرت محبت تاکید داشتن.علت دعوامون به خاطر برادرشوهرم بود.از شوهرم کاری خواست من گفتم انجامش نده گوش نکرد منم عصبانی شدم.شوهرم چنان رفته زیر سلطه برادرش که جلوی اون پیش من نمیشینه یا باهام حرف نمیزنه.شاید چون مادرش اونجاس نمخواد بیاد.منم که حاضر نیستم دوباره برگردم شهر اونا.بیشتر به خاطر مدرسه دخترم.اون نمیخواد رابطه با منو تموم کنه.این منم که مرددم.شما میگید به خاطر بچه ها باید کنار هم باشید.پس خودم چی؟حتی بچه شاهد دعواهای ماست و این تاثیر منفی روش میذاره.khaleghezey عزیز هم گفتن مقاله فایده نداره و باید عمل کنی.شیدای عزیز من بچه رو نذاشتم پیش اون تا وادارش کنم به زندگی با من فکر کنه.دخترم دعواهای زیادی دیده.وقتی پدرش به جون من می افتاد وکتکم میزد بعضی وقتها با گریه دخترم دست از کتک میکشید.رابطه دخترم با پدرش خوبه و بهش سخت نمیگذره.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مدیرهمدردی

شاید شما بگویید برای این تغییر باید دیگران اقدامی بکنند، محیط تغییر یابد و ....
.
حالا برگ کاغذی بردار.
شروع به یادداشت بکن.
چه چیزهایی هست که اکنون داری ولی اگر هر کدام را از دست بدهی دنیایت تیره و تار می شود.
کلیه ات سالم هست؟
قلبت چطور؟
سکته نکردی؟
از اقوامت کسی زنده است؟
با چه کسانی می توانی تعامل داشته باشی؟
چه لذت ها و شادی هایی دیگری می توانی داشته باشی
اگر بخواهی ضعفهای شوهرت را موقتا نادیده بگیری آیا می توانی؟


لینک مرتبط:
از حال بد به حال خوب
چگونگي كنترل و تعديل احساسات زجر آور

---

لطقا از فزصتی که فرشته در اختیارت گذاشته استفاده کن و این تکلیفی که مدیر بهت داده رو اجرا کن.
مطمئن باش اگر بتونی مستقل از اطرافیانت به حال خوب برسی می تونی مشکلت رو خودت به تنهایی حل کنی.

شایسته عزیز..سلام.
یه خواهشی ازت دارم.امیدوارم بهت برنخوره..یدور از اول تاپیکتو تا انتها بخون.منصف باش و خوب موقعیتهای مثبتی رو که تو تاپیکت پیش اومد رو بشمار .مدیر همدردی به تاپیکت سر زد و اینهمه راهنمایی ارزشمند بهت کرد...تجربه هایی رو رایگان در اخنیارت گذاشت که شاید برا بدست آوردنش بیرون این دنیای مجازی باید هزینه های مادی و معنوی زیادی رو میدادی.اما تو (ببخشیدا)مثل یه دختر کوچولویی که واسه بزرگتراش لج میگیره پاهاتو محکم کوبیدی زمین و گفتی نمیخوام نمیخوام...انقد بلند دادوهوار راه انداختی تا هیچ صدایی رو نشنوی.
تو زندگیت مشترکت رنج کشیدی؟سختی دیدی؟کتک خوردی؟بی مهری دیدی؟ راحتت کنم هیچکس واسه این مرثیه سرایی ها اینجا بهت جایزه نمیده..همه کسایی که تو این تالارن سختیهایی کشیدن که در نوع خودش وحشتناک و غیرقابل تحمل بوده...دست از لجبازی بردار..دیروزتو امروز تکرار نکن...
بلند شو....
در قبال تصویری که تو ذهن بچت از خودت میسازی مسئولی...شایسته ناتوون و بدبخت و بی عرضه بدرد دختر کوچولوت نمیخوره...قوی باش...جمله مدیر همدردی رو قاب کن و بذار همه جا جلوت باشه بخوای بمونی یا بری باید باید باید قوی باشی...
احساس میکنم همینجوری که تو تاپکت فرصت راهنمایی فرشته مهربون و مدیر همدردی رو با دستهای خودت از بین بردی تو زندگیتم فرصتهاتو تبدیل به شکست و ضعف کردی.
اومدی اینجا کمک بگیری اما مدام تو گذشته ای و داری سختیهاتو مرور میکنی ..تو این مدت چه نتیجه ای ازین کار گرفتی؟
از لحن تندم ناراحت نشو..خواهر خوبم.زندگی من و تو همه زنهای امثال ما ناشی از ضعفای خودمونه.باور کن هر مرده دیگه ای هم بیاد تو زندگیمون این سناریو با حداکثر تشابه تکرار میشه...به خودت کمک کن.بخاطر خودت و دخترت سعی کن اون زندگی که شایسته توئه بسازی...فرصتتو از دست نده....من جای تو بودم راهنمایی مدیر رو دهها بار میخوندم و تصمیم به اجراش میگرفتم.به فرشته مهربون یه قول قاطع و محکم میدادم و تمااااااام سعی ام رو میکردم تا فردام مثه دیروزم نباشه...

باسلام.ممنونم از همه دوستانی که نظر میذارن.
خانم میشل و خانم الهه آذر تو پستهاتون دیدم که تاکید دارین اگه بیرون مشاوره میگرفتم باید هزینه زیادی میپرداختم.ببینید هزینه برای من مهم نیست و اصلا مسئله /هزینه نیست.مسئله اینه که اینجا مشاوری وجود نداره.یه بار اسم مشاوری رو شنیدم و میخواستم برم پیشش مشخص شد که روانشناسیه که تو مطب پزشک ترک اعتیاد کار میکنه. موضوع جالبتر اینه که بعدها فهمیدم خودشم مصرف میکنه یعنی مشاوری که به معتادا مشاوره ترک اعتیاد میده خودش مصرف میکنه.

تنها امیدم به خدا و همین سایته.



بازم اینجا از مدیر و فرشته مهربان عزیز تشکر میکنم که وقت میذارن برای راهنمایی امثال من و شما .اجرشان با خود خدا.



در مورد اینکه گفتید من مرثیه سرایی میکنم من هنوز اول راهم پس کمی حق دردودل و صحبت رو دارم .ان شاا... که کمتر بشه.هرچند الانم احساس میکنم نسبت به هفته قبل آرومترم.



با سپاس:72:

- - - Updated - - -

باسلام.ممنونم از همه دوستانی که نظر میذارن.
خانم میشل و خانم الهه آذر تو پستهاتون دیدم که تاکید دارین اگه بیرون مشاوره میگرفتم باید هزینه زیادی میپرداختم.ببینید هزینه برای من مهم نیست و اصلا مسئله /هزینه نیست.مسئله اینه که اینجا مشاوری وجود نداره.یه بار اسم مشاوری رو شنیدم و میخواستم برم پیشش مشخص شد که روانشناسیه که تو مطب پزشک ترک اعتیاد کار میکنه. موضوع جالبتر اینه که بعدها فهمیدم خودشم مصرف میکنه یعنی مشاوری که به معتادا مشاوره ترک اعتیاد میده خودش مصرف میکنه.

تنها امیدم به خدا و همین سایته.



بازم اینجا از مدیر و فرشته مهربان عزیز تشکر میکنم که وقت میذارن برای راهنمایی امثال من و شما .اجرشان با خود خدا.



در مورد اینکه گفتید من مرثیه سرایی میکنم من هنوز اول راهم پس کمی حق دردودل و صحبت رو دارم .ان شاا... که کمتر بشه.هرچند الانم احساس میکنم نسبت به هفته قبل آرومترم.



با سپاس:72:

سلام منظورم از مطرح کردن هزینه این بود که این راهنمایی ها خیلی ارزشمند هستند، جایی هم نوشتید که اینجا راهنمایی درست و حسابی ای نشدید. در حالیکه اینطور نیست، اما شما تا حالا نتونستید درک درستی از راهنمایی هایی که بهتون شد داشته باشید. یا اگرم متوجه شدید، در هرحال استفاده نکردید.

فرضا گفتگویی که قرار بود با همسرتون داشته باشید رو حسابی خراب کردید. بنابراین الان شما هنوز در همون مرحله هستید. اینکه همسرتون رو به بازگشت به خونه تشویق کنید، نه اینکه بشینید و به این فکر کنید که کی رفت سیزده به در و من نرفتم!

در مورد مشاور، اگه شهر محل زندگیتون واقعا تا این حد محرومه، مطمئنا شهرهای بزرگتر اطرافتون هستند. که با چند ساعت طی مسیر بتونید به یه مشاور خوب برسید. اگه آدم چیزی رو واقعا بخواد، پیداش میکنه...

ای خدای مهربون چرا چرا چرا چرا؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟


چرا خونواده شوهرم انقدر دخالت میکنن؟چرا برادر شوهرم برای شوهرم تصمیم میگیره؟؟؟؟چرا اون داره برای زندگی من تصمیم میگیره؟؟؟///



چرا نمیتونم جلوی گریمو بگیرم؟؟؟/


خسته شدم خستم کردند........................................ .................................................. ....

دوستان چی بگم.دخترم اومد خیلی خوشحال شدم.دیدم ناراحته گفتم چی شده نمیگفت اصرار کردم گفت با بابام که داشتم صحبت میکردم که بابا بیا پیش ما عمو گفت بابات نمیاد اونجا.


گفتم بابات چی گفت گفت تابستون بیا اینجا سال بعدم اینجا برو مدرسه.



من به پدرم گفتم که اونا چی گفتن.پدرم گفت بهش زنگ بزن بگو یا بیاد اینجا یا بیاد فردا بچه رو ببره به جای تابستون.اونجا واستاده داره کارای اونارو میکنه تو هم اینجا تنها مسوولیت بچه رو داری.




منم زنگ زدم بهش گفتم.اونم گفت باشه فردا میام پروندشو میگیرم از مدرسه میبرمش.



اون تصمیمشو گرفته یعنی مادر شوهر و برادرشوهرم براش تصمیم گرفتن.




حالا الان دخترم میگه من نمیرم اونجا.




حالم بده.

با سلام و احترام
در انجمن خصوصی پاسختون ارسال شد.
لطفا خونسرد باشید.

ادبیاتم خوب نیست .ساده بگم دلم برات تنگ شده.من و بچه تورو کم داریم .این خونه تو رو کم داره. 8 ماه دوری بسه!

- - - Updated - - -

ادبیاتم خوب نیست .ساده بگم دلم برات تنگ شده.من و بچه تورو کم داریم .این خونه تو رو کم داره. 8 ماه دوری بسه!

با سلام.
اومدم تا تشکر ویژه ای داشته باشم از مدیر همدردی گرامی.اون روزها که به هم ریخته بودم و شرایط خوبی نداشتم با راهنمایی های ایشون آروم شدم.هرچند اوایل به دلیل فشار روانی زیادی که داشتم صحبت ها رو خوب متوجه نمیشدم اما با لطف خداوچند بار خوندن و راهکارهاشون تونستم از اون وضعیت خارج شم.

از کارشناسان عزیز دیگر هم بسیار ممنونم.همینطور از دوستان عزیزی که حال به هر نحوی سعی در کمک به من داشتند.

راه درازی در پیش دارم.میدونم که باید صبرمو زیاد کنم و خیلی مسائلو تحمل کنم.

با امید به اینکه همه ما توان مقابله با مشکلات رو داشته باشیم.از مدیرانمحترم خواهشمندم این تاپیک رو ببندند مخصوصا اینکه عنوانش برام یادآور خاطرات خوبی نیست.باز هم از همگی ممنونم.:72::72::72:

درود بانو شایسته

خیلی خوشحال شدم بخدا قبل اینکه بخوام تایپیک شما را باز کنم همش توی دلم میگفتم خدا کنه یه بخر خوب بدید و صلوات هایی که فرستادیم و دعاهایی که کردیم تاثیر مثبت گذاشته باشه واقعا خوشحال شدم خیلی خیلی زیاد :104: ایشالله خوشبخت بشید:323: