مشاوره تخصصی Pooh باجناب sci

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط sci

سلام خانم،
سلام.

خیلی موفق بوده اید! آفرین
ممنون.

کتابی که انتخاب کردید خوبه! کتاب کیمیاگر پائولو کوئیلو هم خوبه
کتاب کیمیاگر رو 16 سالم که بود خوندم.مفاهیم خوبی داره. ولی خب اون حالت نشونه خواستن هاش هم روم تاثیر گذاشت و ضربه هم بهم زد.
کتاب کمال الملک دیروز تموم شد. دیشب کتاب سمک عیار رو شروع کردم.

بله روش مراقبه شما، مطابق همون روشی است که برای بهار نوشتم/ تنفس دیافراگمی الزامی نیست... به راحت ترین شکل نفس بکشید!
هیچ کدوم احساساتی که دارید تلقین نیست... اما در مورد نور تیره... عملا این روش شما یک روش تن آرامی است. خب نور تیره رو وقتی تصور می کنید، موجب می شه که تمرکز شما بر این نور باشه و ذهنتون لحظه ای بصورت کامل استراحت کنه
نمیدونم چرا نورها رو خوب نمیتونمتصور کنم. کلا تمرکز نمیتونم بگیرم. دیشب هم نتونستم نور رو خوب تصور کنم. چه نور خوشرنگ رو چه نور تیره رو.

نوشتن افکار منفی هر زمان که افکار اومدن، انجام بشه! مثلا الان یک فکر منفی به شما هجوم آورده و در ذهن شما تکرار می شه... اون رو بنویسید
مهم نیست که جای نوشتن افکار منفی کجا باشه... حتی می تونه تو ماشین هم باشه!
برای پوشش بیشتر تلاش کنید! بهترین لباسهاتون رو بپوشید و دقت کنید که خلیی به خودتون برسید!
اتفاقادیروز توی خونه علاوه بر پوشیدن دامن که معمولا نمیپوشیدم، مدل موهامو همتغییر دادم. ولی بازم برای بیرون هیچ فکری به ذهنم نرسیده.
تیپ شما رو ندیدم اما یقین دارم متفاوت شده!
به مادرتون بگید که مشاور به من گفته که تست بدم برای کنترل کلی ( چک آپ) ایشون درک می کنند! بدون شک برای شما لازمه/ هزینه با بیمه تامین اجتماعی کمی ارزانتر است
ما بیمه خدمات درمانی هستیم. خیلی کم نمیشه. تازه این هزینه هایی که نوشتم با همون بیمه بود
چند تا کار رو هنوز تو برنامه ندارید.
اما در مورد کارهایی که به ذهنتون می رسه! همون لحظه که به ذهنتون می آد فورا انجام بدید و اجراییش کنید! اگر مقدور نبود یادداشتش کنید
ساعت مراقبه نور رنگی رو غروب انجام بدید
حس بیهودگی ناشی از سندرم هست. به زودی بهتر می شوید

مراقب خودتون باشید

---

کلا امروز صبح که بیدار شدم حالم خیلی افتضاح بود. هنوزم حالم خرابه. من خیلی بی قلب و بی وجدان هستم.

آقای sci، ممکنه واقعا کسی احساسات و عواطفش رو از دست بده؟ میدونید چیه؟ نمیدونم چجوری بگم. مثلا من میدونم اگه کسی رو مسخره کنم بده. ولی نمیتونم حس کنم مسخره شدن چه حسی بهم میده. گاهی فکر میکنم بخش احساسات توی مغزم از کار افتاده. قبلاها وقتی کسی یه غمی داشت غم او رو درون خودم حس و تجربه میکردم یعنی درد و غمش درونم بوجود می اومد و این باعث میشد همدردی کنم. اما الان این درد و غمها درونم تداعی نمیشه. فقط میدونم اون شرایطی که فرد درش قرار گرفته حتما شرایط بدیه ولی حسش نمیکنم.

نمیدونم امروز چمه. الکی الکی یک ساعته دارم گریه میکنم!!!!!!!!!!

دوست عزیزم سلام، از اینکه همت کردم و کل تاپیکت رو مرور کردم واقعا به خودم افتخار می کنم:104:
علایمت به علایم نورولوژِیک فقر آهن ( ناراحتی و غم پیوسته، عدم کنترل بر افکار و تمرکز) و علایم فیزیولوژیک مکمل های ضروری بدن از جمله روی و مس و ... ( خستگی، بی انگیزگی و ریزش مو) می خوره.
یه کمک کوچولو اما حیاتی به خودت بکن و برو از داروخانه یه مکمل خوب مثل multidaily از شرکت nuture made یا seven seas از یه شرکت اروپایی ( که اسمش رو یادم رفته) بخر و شبها یکساعت قبل از خواب یک عدد رو میل کن ( از الان بگم ممکنه یه کم مشکلات گوارشی ایجاد کنه).
من به عنوان یه پزشک برات تاکیدا می گم مصرف این مکمل در کنار توصیه های کارشناسانه "اس سی آی" عزیز واقعا در بهبودیت موثر خواهد بود
از بی نظمی قاعدگی، چاقی، موی زاید در صورت رنج نمی بری؟ مشکلی در استشمام بوها پیدا نکردی، سردرد و تشنگی فراوان و در انتها، خروج شیر از سینه را هم بهم بگو
من وارد بحثهای روانشناسانه که نمی تونم بشم چون علمشو ندارم با اینکه کارآموزی و کارورزی روانپزشکی گذروندم. اما این همه توقعی که از خودت داری !! تاکید می کنم از خودت نه از خدا !!!( خدایی که تو ازش حرف می زنی ، ارتباط باهاش قشنگ و ساده و دم دسته، اما برای این اینقدر نزدیکه بهت که در براورده کردن توقعاتت نسبت به خودت کمکت کنه ) برام اعجاب انگیزه.

- - - Updated - - -

دوست عزیزم سلام، از اینکه همت کردم و کل تاپیکت رو مرور کردم واقعا به خودم افتخار می کنم:104:
علایمت به علایم نورولوژِیک فقر آهن ( ناراحتی و غم پیوسته، عدم کنترل بر افکار و تمرکز) و علایم فیزیولوژیک مکمل های ضروری بدن از جمله روی و مس و ... ( خستگی، بی انگیزگی و ریزش مو) می خوره.
یه کمک کوچولو اما حیاتی به خودت بکن و برو از داروخانه یه مکمل خوب مثل multidaily از شرکت nuture made یا seven seas از یه شرکت اروپایی ( که اسمش رو یادم رفته) بخر و شبها یکساعت قبل از خواب یک عدد رو میل کن ( از الان بگم ممکنه یه کم مشکلات گوارشی ایجاد کنه).
من به عنوان یه پزشک برات تاکیدا می گم مصرف این مکمل در کنار توصیه های کارشناسانه "اس سی آی" عزیز واقعا در بهبودیت موثر خواهد بود
از بی نظمی قاعدگی، چاقی، موی زاید در صورت رنج نمی بری؟ مشکلی در استشمام بوها پیدا نکردی، سردرد و تشنگی فراوان و در انتها، خروج شیر از سینه را هم بهم بگو
من وارد بحثهای روانشناسانه که نمی تونم بشم چون علمشو ندارم با اینکه کارآموزی و کارورزی روانپزشکی گذروندم. اما این همه توقعی که از خودت داری !! تاکید می کنم از خودت نه از خدا !!!( خدایی که تو ازش حرف می زنی ، ارتباط باهاش قشنگ و ساده و دم دسته، اما برای این اینقدر نزدیکه بهت که در براورده کردن توقعاتت نسبت به خودت کمکت کنه ) برام اعجاب انگیزه.

سلام.
قای sci
من دیروز و امروز دختر بدی بودم. تکالیفمو انجام ندادم.
نمیدونم چمه. دیروز که همش داشتم گریه میکردم. امروز هم بدن درد دارم. و خیلی بی حوصله ام. حس میکنم یه تخته سنگ بزرگ رو قفسه سینم گذاشتن!

سلام خانم چرا
تمرینها رو انجام نمی دید؟ وقتی کارهایی که به شما سپرده شده انجام نمی دید، تخته سنگ که چیزی نیست کوه رو باید بدوش بگیرید
باور ندارید! اما من اگر جای شما بودم شروع می کردم و نتایجش رو می دیدم
گریه اصلا بد نیست
اما مراقب چشمهاتون باشید و حتما از دستمالهای نرم برای پاک کردن چشمهاتون استفاده کنید
از فردا تکالیف رو شروع کنید و احساسات منفیتون رو بنویسید
تمرینهای تنفسی رو شروع کنید
سوالی بود بپرسید

خانم دکتر پرمیس عزیز؛ ما هم بوجود بانوی دانایی چون شما افتخار می کنیم. به ایشون توصیه شده که به متخصص مراجعه کنند که هنوز البته خبری نیست، بدون شک پس از مراجعه و اعلام نتایج ازمایشات روی کمک پزشکی شما در این تاپیک حساب خواهم کرد

خانم پو:جناب sciدرتایپیکت حضور دارن وماهم ازصحبتها استفاده میکنیم اماباکسب اجازه ازایشون.درمورد درک غم و ناراحتی دیگران،خوبه که احساست روگفتی،ولی الان با احساس کرختی که خودت داری ودکترهم دلایل وعلائم اونو گفت چه انتظاری درمورد غم دیگران دراین شرایط ازخودت داری. توی دنیای واقعی،ما دربسیاری جاها اول خودمون باید یک تجربه یاتجربه هایی درمواردی داشته باشیم تابتونیم علاوه برمواردعمومی همدردی یاهمدلی درموارد دیگه هم دیگران رو درک کنیم.تازه کلی فیلم ومستندوداستان ورمان هم به زوایای مشکلات میپردازه تامردم بیشتراون قسمتهارودرک و حس همدلی داشته باشند.علاوه براین نوع تخصص هرکس ذره بین اورو بربخشی ازمشکلات متمرکرو مواردی رومکشوف میکنه که ممکنه درتوان درک دیگران نباشه.واگه ما خودمون درشرایط بد روحی باشیم که ممکنه موقتا نتونیم دیگران رودرک کنیم وکسی هم ازما دراین شرایط انتظاری نداره.البته شمادرتایپیک آقای نگارگر نظرمیدادیدو همدلی و همدردی میکردید چون فکرمیکردیدبخشی ازتجارب شمامشترک بوده.فکرمیکنم الان دراین موردزیادی ازخودت انتظار داری.موفق باشی امیدوارم عملگرایانه توصیه های دکتر روانجام بدهی"کارامروز روبه فردانیاندازیم"

سلام خانوم پوه
من تقریبا درکتون میکنم.حال خودم هم زیاد خوب نیست.یه بار که کلی سوال تو ذهنم بود و پر ازشک بودم تاپیک شمارو خوندم.من چیزی نمیدونم فقط میگم.....کاش آدما هیچ وقت با خیال و خواب با خدا ارتباط برقرار نکنن.میدونی کاش آدم شهامت داشته باشه و بگه هوای نفس دارم.چون آدمم.کاش خدارو انقدربا خیال صدا نکنیم یا به چیزاییکه ازمون خواسته عمل کنیم یا بریم سر کارمون به خدا اینجوری خدارو شناختن نتیجه عکس میده. انگار از روی نفس بوده باشه....:47:

سلام.
همدردی تنها جایی بود که باهاش احساس خوبی داشتم. اینترنت هم ممنوع شد

همه چیزم رو ازم گرفتم. این هم رو بقیه اش. فقط کاش مامان چندتا چاقو هم میزد توی قلبم که دیگه مطمئن باشم جونم رو هم گرفته و دلش خنک شده و دیگه دست از سرم برداره.
اصلا کاش مثل هند جگر خوار قفسه سینه ام رو هم میشکافت و قلب و جگرم رو هم گاز میزد که دلش حال بیاد.

اسمش جا زدنه؟ آره شاید. وقتی اختیاری برای داشتن هیچ چیزی و تصمیم گیری در مورد هیچ چیز نداری، وقتی فقط سرکوب میشی و صداتو خفه میکنن، وقتی اسیری،وقتی محکومی، وقتی زورت بهشون نمیرسه، جراتمند بودن یا نبودن چه فرقی میکنه؟ وقتی همه ی ساخته هات رو خراب میکنن وقتی هرچی رشتی پنبه میکنن منفعل بودن یا نبودن چه فرقی داره؟ بی خیال. بذار هرکاری میخوان با من و زندگیم بکنن. دیگه دم نمیزنم. دیگه جیکم در نمیاد. دیگه بیشتر از قبل سرمو میارم پایین و میگم لطفا هر بلایی که میخواید سرم بیارید.ببینم کی سیر میشن؟ ببینم دیگه چی از جونم میخوان؟ ببینم کجا دیگه دلشون خنک میشه؟

شاید هم بیام لذت ببرم از نابودی خودم. آره. انگار جدیدا هرچی نابودتر میشم بیشتر لذت میبرم. بیشتر کیف میکنم که اونا دارن هرکاری میخوان با زندگیم میکنن. خودمم باهاشون همکاری میکنم. اصلا آره خیلی لذت بخشه. دیگه چرا ازشون شکایت کنم؟ خودمم این دفعه دیگه واقعا باهاشون هماهنگ میشم. یه تیشه اونا بزنن به ریشه ام یه تیشه خودم بزنم به ریشه ام.یه تیشه من یه تیشه اونا، یه تیشه من یه تیشه اونا. و با هم بخندیم. منم تو لذتی که اونا از این تیشه زدن میبرن سهیم میشم. بههههه، چه کیفی میده. زودتر از پا در بیام و خلاص بشم. جدا اخیرا فهمیدم چقدر کیف داره چقدر لذتبخش میتونه باشه ها. یه حس خلسه و آرامش لذتبخشی به آدم میده.

بیچاره مامان برای نابودی من خیلی داره به خودش زحمت میده. خیلی ذهنش همیشه درگیره که چجوری منو اذیت کنه و چجوری ازم آتو جور کنه و چجوری خرابم کنه و... خیلی دقت داره که من چیا دارم که میشه ازم بگیره. دلم براش میسوزه. بیچاره خیلی خودشو به زحمت میندازه. وااااای تو قضیه علییییی. من و علی تلاش میکردیم به هم برسیم و اون به هر دری میزد که نذاره. چقدر بنده خدا سختی کشید. مجبور بود دو برابر زور بزنه. ولی خب خداییش آخرش من و علی هردومون کم آوردیم جلوش. مامانم برنده شد.یا برای تحریب رابطه من و بابا. چقدر تلاش کرد که منو از چشم بابا بندازه.تا یه کار اشنباه میکردم چوقولیمو به بابا میکرد. میگفت فکر نکنی این پوه همونیه که وقتی تو خونه هستی بهت نشون میده ها. این پوه فلان و بهمانه. کلا خیلی زور میزنه که من بازنده باشم.

بذار من بی خیال زور زدن بشم و اون ببره. اصلا بذار خودم هرچی دارم نابود کنم که دیگه خیالش راحت بشه. آآآآخخخخخخخخ که چقدر دوست دارم ببینم کی دلش خنک میشه؟
فکر کن؟ مثلا برم شعرهامو آتیش بزنم.
بعد میبینم باز انگار دلش خنک نشده و هنوزم دلش میخواد نابودتر باشم.
بعد برم همه کارای هنریمو آتیش بزنم.
بعد کتابامو آتیش بزنم.
بعد مدرکهامو آتیش بزنم.
بعد هر کی میاد خواستگاری بگم نه.
بعد اخلاقای خوبمو نابود کنم.
بعد پاکیمو نابود کنم.
بعد انسانیتمو نابود کنم.
بعد آبرو خودمو هم ببرم که مامان مجبور به چوقولی کردن و گزارش دادن نباشه. کارشو راحت کنم.
.
.
.

بعد هی کارای پیشرفته تر انجام بدم
وقتی فقط جسمم باقی موند. اول غذا نخورم. بعد سرمو بکوبم توی دیوار. بعد برم از پشت بوم خودمو بندازم پایین . بعدش برم جلوش گردن خودمو بگیرم که خفه بشم( رگ زدن و مرگ آسون به مامان کیف نمیده. دوست داره ببینه زجر میکشم) شاید هم آخرش خودمو آتیش بزنم.

و نگاش کنم ببینم کی کیف میکنه و میفهمه برنده شده و دلش خنک میشه. وای چقدر لذت داره بالاخره ببینم که دلش خنک شده. که به آرزوش رسیده. بعدش دیگه از دستش راحت میشم.


اگر این تاپیک به درد کسی دیگه میخوره و فکر میکنه مشکل سندروم سی سالگی رو داره ادامه اش بده.

وگرنه لطفا فرشته مهربان تاپیک رو قفل کنن.

از دوستان همدردی هم تشکر و خداحافظی میکنم.

پوی عزیزم متاسفم خیلی زیاد.
:302:

ولی اگه محروم شدی از نت کافیه که سوالاتت و نتایج کارات رو تو word بنویسی و سرفرصت مناسب از کافی نت استفاده کنی!

:72:


شاید تو خونه نتونی خ درک بشی( من قضاوتی در این زمینه ندارم) اما اینجا داری از کسی مشاوره می گیری که خودش مشغله زیاد داره و علی رغم این برای شما وقت می زارن! قطعا ایشون هم تو زندگیشون مشکلاتی دارن! حالا اگه شما این وسط رها کنی هم خودت اوضاعت تغییر نمی کنه بلکه بدتر میشه هم زحمات اقای اس سی ای به نتیجه نیم رسه! کافیه یه خورده به نیمه پر لیوان نگاه کنی! ببین چقدر از بچه ها رفتن پیش مشاوره و هیچ نتیجه ای نگرفتن !

حالا که این فرصت بذست امده نگاهت رو معطوف به هدفت کن و کار به کار حواشی نداشته باش. معمولا اختلاف نظر تو خانواده ها طبیعی ست.

الان هدف " بهبودی شما س" همین!http://www.pic4ever.com/images/consoling2.gif

من ديگه نميخوام خوب بشم و بهبود پيدا كنم. خنده ام ميگيره:311: بهبود!!!!!!!!!!!!!

ميخوام اصلا داغون و نابود باشم.

ميدونيد امروز چه حسي دارم؟ ياد يه فيلم افتادم. يه سربازي بود كه هميشه بالا دستيهاش اذيتش ميكردن. بعد كم كم زد به اون دنده و همه ي توانايي هاشو زياد كرد و بعد هم با نفرت اون بالا دستيه و بعد هم خودشو كشت.

اونقدر الان نفرت درونم هست.

ديگه هيچي برام مهم نيست.

فقط و فقط ميخوام نابود باشم.

ديگه از نابودي كيف ميكنم. كيف

- - - Updated - - -

بهبود اصلا ميخوام چيكار؟

من فقط بايد نابود بشم. بايد له بشم.

فقط همين.

- - - Updated - - -

ضمنا آقاي اس سي آي

ممنونم كه اين مدت وقت گذاشتيد. اميدوارم اگر در تالار كسي ديگه مشكل سندروم رو داره بتونه استفاده كنه و درمان ها رو پيگيري كنه.

من فقط ديگه ميخوام خودمو مامانمو راحت كنم و هر دو با هم كيف كنيم.

پوه عزیز
بمون، نرو ، تلاش کن
ما یه گروهیم که sci عزیز داره بهمون مشاوره میده، و ایشون مطمئنه که ما موفق میشیم، پس نا امیدمون نکن

میدونم شرایط سختی داری، من توی نوجوونی گاهی احساس تورو داشتم

اما حتما توی دل خودتم کورسوی امید بوده که اومدی اینجا

به اعماق دلت نگاه کن ، امید رو میتونی ببینی

قرار نیست برای خوشحالی کسی کاری کنی

برای خوشحالی و ارامش خودت تلاش کن

وقتی توی تلخترین لحظه میتونی بیای اینجا و بنویسی مطمئنا برای خداحافظی نیومدی ، امید و ارمانی داشتی و داری که مینویسی

مطمئن باش چند وقت دیگه اگه اسیبایی که گفتی رو به خودت زدی ، به ارامش که نمیرسی هیچ بلکه یه ناراحتی و تلخی برات پیش میاد که چرا از وسط راه دست از تلاش برداشتی

ادامه بده عزیزم

تو زنده ای پس میتونی تلاش کنی

- - - Updated - - -

تو نیومدی که به ما بگی میخوای خودتو نابود کنی

الان ناراحتی، میدونم

ولی با ذهن باز فکر کن ، حتما راهی هست، به شرطی که خودت بخوای

به پیشنهاد مهراد عزیز گوش کن، هفته ای یکبار کافی نت، شاید هم دیرتر،

اما در هر حال ما منتظرتیم

سلام خانم پوه
امیدوارم یه کم اعصابتون آروم شده باشه
منم تو زندگیم خیلی مشکل دارم.تو خونه هم به اینترنت دسترسی ندارم اما همون کاری رو که جناب مهرااد گفتن رو میکنم.متنمو تو word مینویسم و تو کافی نت میفرستم.خب چه میشه کرد!!باید یکم صبور بودوبیخیالی طی کرد وگرنه آدم دیوونه میشه!من تایپیک شما رو دنبال میکنم و بعضی از دستورات اقای sci رو هم یکم انجام دادم.کلا برا بهتر شدن روحیم..امیدوارم به مشاورتون با sci ادامه بدین و حالتون هر روز بهتر از روز قبل باشه:203::43:

دیگه بریدم. به معنای کامل کلمه بریدم.

اگه از حقم دفاع کنم محکومم. اگه چیزی بخوام مجرمم. هرچی خفقون بگیرم و هیچی هم نگم بازم محکومم.

باشه باز هم خفه میشم. ولی از حالا به بعد دیگه براشون دارم. دیگه بلدم چیکار کنم.

من که به هیچی اعتقاد ندارم. ولی به همون خدایی که شماها بهش اعتقاد دارید، به تک تک کلمات اون قرآنی که بهش اعتقاد دارید، قسم میخورم از این به بعد یه آدم دیگه میشم. قسم میخورم قسم میخورم قسم میخورم چنان به سرشون بیارم که بفهمن بد یعنی چی. قسم میخورم با همه وجودم، که جوری بدی نشونشون بدم که هر لحظه آرزوی مرگ کنن.چنان آتیشی به پا کنم که هم خودم و هم اونا با هم توش بسوزیم. نشونشون میدم.به همون خدای شما، نشونشون میدم.
قسم میخورم.

خانمpoohکارخوبی کردی که احساساتت رواینجا بروز دادی.این اختلاف بین نسلی همیشه بوده وخواهدبود ماهم با پدرومادرمون مشکل داریم اصلاتایپیکی که من توی همدردی بازکردم وبخاطرش اومدم همدردی مشکل شدیدی بود که با پدرم دارم.شایدوضعیت من دراین مورد ازتو بدتر باشه همیشه خشم دارم ولی خودمو ازخشمم جدامیکنم چون میدونم من خشمم نیستم ومیدونم این خشم حقیقت روبه من نمیگه وازخدا خواستم کمک و هدایتم کنه تااین مشکلو حلش کنم.خونسردی خودتو حفظ کن.هیچوقت موفقیتی یادم نمیاد که دعای اوناپشت سرم بوده وازوقتی که فاصله گرفتم واقعا هرچی شروفتنه بود واسم ایجادشده.امیدوارم راه مدارا روپیش بگیری.

سلام خانم،
اینکه اینجا بمونید یا نمونید رو من نمی تونم تعیین کنم و دقیقا به نظر شخصی شما بستگی داره، هر چند به نظرم میاد که اوضاع خوب بود اگر به توصیه ها عمل می کردید
طی چند روز آینده سعی کنید آرام باشید و آرامشتون رو بدست بیارید
نزد متخصص زنان نرفتید؟
شتاب نکنید...
.. امیدوارم تصمیم شما بر ادامه روند مشاوره، مثبت باشه، اگرم منفی بود با احترام، برای شما آرزوی موفقیت می کنم
موفق باشید

- - - Updated - - -

سلام خانم،
اینکه اینجا بمونید یا نمونید رو من نمی تونم تعیین کنم و دقیقا به نظر شخصی شما بستگی داره، هر چند به نظرم میاد که اوضاع خوب بود اگر به توصیه ها عمل می کردید
طی چند روز آینده سعی کنید آرام باشید و آرامشتون رو بدست بیارید
نزد متخصص زنان نرفتید؟
شتاب نکنید...
.. امیدوارم تصمیم شما بر ادامه روند مشاوره، مثبت باشه، اگرم منفی بود با احترام، برای شما آرزوی موفقیت می کنم
موفق باشید

باور کنید نمیدونم آقای اس سی آی.

احساس میکنم ناامیدتر از اون هستم که انگیزه ای برای درمان داشته باشم!!!!!!!!!!

همش حس میکنم دارم به خودم دروغ میگم که میخوام زندگی کنم!!! حس میکنم چیزی که واقعا میخوام اینه که زندگی تموم بشه.

در مورد متخصص زنان خواستم برم. پول نمیدن. مامان میگه ندارم برو از بابات بگیر. بابا میگه ندارم برو از مامانت بگیر.

کلا همیشه متنفرم از اینکه پول ازشون بخوام. حاضرم بپوسم ولی این همه خفت رو تحمل نکنم که ازشون پولی بخوام.

آقای اس سی آی
روز شنبه و یکشنبه خوب بود یعنی برنامه رو مو به مو اجرا کردم. روز دوشنبه و سه شنبه دست و پاشکسته.

روز چهارشنبه و پنج شنبه هرکاری کردم صبح خودمو از جام بکنم نتونستم. صبح ها حالم خیلی داغونه. اصلا بیدار که میشم به جای آرامش داشتن انگار تمام نفرتها و کینه ها دوباره زنده شده. هر روز صبح همین حالو دارم. اصلا متنفرم از بیدار شدن. دلم میخواد هرگز بیدار نشم و هیچ روز دوباره ای شروع نشه.

نمیدونم فقط دلم میخواد خودمو له کنم. وقتی هم دیگه مامان بهم گیر میده باز جلو هرکس و ناکس خردم میکنه و کوچکم میکنه اصلا دیگه داغون تر میشم. پنج شنبه جلو مهمونهامون میگه :"به خدا من روم نمیشه بگم این پوه دخترمه" صد بار تا حالا این حرفو جلو غریب و آشنا زده.خب همین کارو میکنه که جناب آقای مهمون هم پررو میشه. آقای مهمون اومده عکس بگیره. همه جفت جفت متاهل بودن. از همه عکس گرفته. بعد هم از دوتا برادرم جفتی عکس گرفته. بعد میگه" حالا یکی بیاد از این دختر عزب بدبخت هم یه عکسی بگیره دلش نسوزه."
بخدا دلم میخواست بزنم تو دهنش که خون بالا بیاره و بی شعوریشو بیشتر از این بروز نده. یه بار دیگه هم شب یلدای پارسال این حرفو زد.

برای جمعه دعوتمون کردن. منم گفتم من خونه ی اینا نمیام. گفتن زشته و فلان و بهمان. گفتم من پامو خونه ی این آدم نمیذارم خوشم نمیاد. بابا لجبازی کرد و گفت پس منم نمیرم. منم گفتم من برای نیومدنم برای خودم دلیل دارم. شما دلیلتون چیه که میخواید نرید؟ یعنی من حق ندارم تصمیم بگیرم کجا بیام و کجا نیام؟ گفت یا میای یا منم نمیرم. منم گفتم خب نرید چون من نمیام. بعدشم مامان طبق معمول شروع کرد به جیغ و داد و نفرین کردن من که :"الهی خدا برت داره که زندگیمونو داغون کردی. امیدوارم ذلیل بشی. امیدوارم یه بچه عین خودت خدا بهت بده که بفهمی سر ما چی آوردی و ..." منم صدام در نیومد و هرچی خواست گفت. بابا باز گفت میای یا نه؟ گفتم نه. بابا هم بلند شد با مشت کوبید تو بازوم و چند تا فحش نثارم کرد و بعدشم با چند تا مشت از اتاق بیرونم کرد و گفت برو از جلو چشمم کنار که نمیخوام ریختت رو هم ببینم و ازت متنفرم. و با اینکه وقتی اینو گفت من از اتاق اومدم بیام بیرون ولی به مشتهاش ادامه داد و آخرش هم هلم داد و خوردم تو دیوار. منم عین پررو ها نه از خودم دفاعی کردم نه یه کلمه حرف زدم و اومدم نشستم پای کامپیوتر. مامان اومد گفت :" نمیای که بشینی پای کامپیوتر؟ فکر کردی میذارم خوش بگذرونی؟ بری تو اینترنت؟" بعد هم بابا رو صدا کرد که بیا این سه راهی رو بردار و بابا هم اومد جمعش کرد و مامان میگفت دیگه حق نداری پای کامپیوتر بشینی و ....بعد هم رفت هرچی سه راهی تو خونه داشتیم جمع کرد و گذاشتن تو ماشینو رفتن.

بعد هم از مهمونیشون اومدن سر و سنگین بودن و منم فقط سلام گفتم و جوابی هم نگرفتم. بعد رفتم تو اتاق نیومدم بیرون. بعد بابا تشریف آوردن گفتن بیا از اتاق بیرون. در اتاقو قفل کردن و کلیدش رو برداشتن.مامان هم شارژش میکرد که کلیدو بذار یه جا نتونه پیداش کنه. این مثل موریانه میمونه. هرجا بذاری بازم پیداش میکنه. اصلا کلید رو ببرش کارگاه و دیگه نیارش خونه.


همیشه این حرفها رو میزده و این کارها رو میکرده. چیز تازه ای نیست. ولی من دیگه پر شده ام. دیگه ظرفیت تحمل ندارم. مثل یه لیوان شدم که پر از آبه و سطح آب برآمده به نظر میاد و کافیه یه قطره، فقط یه قطره دیگه آب واردش بشه، لبریز میشه.

نمیدونم شاید ظرفیتم پایینه. ولی هرچی هست پر شده.

ولی منم عین پرروها امشب رفتم سه راه رو پیدا کردم و دوباره اومدم همدردی.

البته در برخوردهای جناب اس سی آی متوجه شده ام که در برابر هر حرف و صحبتی خارج از محدوده برنامه درمانی عکس العملی نشون نمیدن یا بهتر بگم عکس العملشون سکوت و بی تفاوتیه. و خب میدونم دارم اینا رو الکی مینویسم. ولی خب اینقدر دلم پره که نمیتونم ننویسم.

- - - Updated - - -

باور کنید نمیدونم آقای اس سی آی.

احساس میکنم ناامیدتر از اون هستم که انگیزه ای برای درمان داشته باشم!!!!!!!!!!

همش حس میکنم دارم به خودم دروغ میگم که میخوام زندگی کنم!!! حس میکنم چیزی که واقعا میخوام اینه که زندگی تموم بشه.

در مورد متخصص زنان خواستم برم. پول نمیدن. مامان میگه ندارم برو از بابات بگیر. بابا میگه ندارم برو از مامانت بگیر.

کلا همیشه متنفرم از اینکه پول ازشون بخوام. حاضرم بپوسم ولی این همه خفت رو تحمل نکنم که ازشون پولی بخوام.

آقای اس سی آی
روز شنبه و یکشنبه خوب بود یعنی برنامه رو مو به مو اجرا کردم. روز دوشنبه و سه شنبه دست و پاشکسته.

روز چهارشنبه و پنج شنبه هرکاری کردم صبح خودمو از جام بکنم نتونستم. صبح ها حالم خیلی داغونه. اصلا بیدار که میشم به جای آرامش داشتن انگار تمام نفرتها و کینه ها دوباره زنده شده. هر روز صبح همین حالو دارم. اصلا متنفرم از بیدار شدن. دلم میخواد هرگز بیدار نشم و هیچ روز دوباره ای شروع نشه.

نمیدونم فقط دلم میخواد خودمو له کنم. وقتی هم دیگه مامان بهم گیر میده باز جلو هرکس و ناکس خردم میکنه و کوچکم میکنه اصلا دیگه داغون تر میشم. پنج شنبه جلو مهمونهامون میگه :"به خدا من روم نمیشه بگم این پوه دخترمه" صد بار تا حالا این حرفو جلو غریب و آشنا زده.خب همین کارو میکنه که جناب آقای مهمون هم پررو میشه. آقای مهمون اومده عکس بگیره. همه جفت جفت متاهل بودن. از همه عکس گرفته. بعد هم از دوتا برادرم جفتی عکس گرفته. بعد میگه" حالا یکی بیاد از این دختر عزب بدبخت هم یه عکسی بگیره دلش نسوزه."
بخدا دلم میخواست بزنم تو دهنش که خون بالا بیاره و بی شعوریشو بیشتر از این بروز نده. یه بار دیگه هم شب یلدای پارسال این حرفو زد.

برای جمعه دعوتمون کردن. منم گفتم من خونه ی اینا نمیام. گفتن زشته و فلان و بهمان. گفتم من پامو خونه ی این آدم نمیذارم خوشم نمیاد. بابا لجبازی کرد و گفت پس منم نمیرم. منم گفتم من برای نیومدنم برای خودم دلیل دارم. شما دلیلتون چیه که میخواید نرید؟ یعنی من حق ندارم تصمیم بگیرم کجا بیام و کجا نیام؟ گفت یا میای یا منم نمیرم. منم گفتم خب نرید چون من نمیام. بعدشم مامان طبق معمول شروع کرد به جیغ و داد و نفرین کردن من که :"الهی خدا برت داره که زندگیمونو داغون کردی. امیدوارم ذلیل بشی. امیدوارم یه بچه عین خودت خدا بهت بده که بفهمی سر ما چی آوردی و ..." منم صدام در نیومد و هرچی خواست گفت. بابا باز گفت میای یا نه؟ گفتم نه. بابا هم بلند شد با مشت کوبید تو بازوم و چند تا فحش نثارم کرد و بعدشم با چند تا مشت از اتاق بیرونم کرد و گفت برو از جلو چشمم کنار که نمیخوام ریختت رو هم ببینم و ازت متنفرم. و با اینکه وقتی اینو گفت من از اتاق اومدم بیام بیرون ولی به مشتهاش ادامه داد و آخرش هم هلم داد و خوردم تو دیوار. منم عین پررو ها نه از خودم دفاعی کردم نه یه کلمه حرف زدم و اومدم نشستم پای کامپیوتر. مامان اومد گفت :" نمیای که بشینی پای کامپیوتر؟ فکر کردی میذارم خوش بگذرونی؟ بری تو اینترنت؟" بعد هم بابا رو صدا کرد که بیا این سه راهی رو بردار و بابا هم اومد جمعش کرد و مامان میگفت دیگه حق نداری پای کامپیوتر بشینی و ....بعد هم رفت هرچی سه راهی تو خونه داشتیم جمع کرد و گذاشتن تو ماشینو رفتن.

بعد هم از مهمونیشون اومدن سر و سنگین بودن و منم فقط سلام گفتم و جوابی هم نگرفتم. بعد رفتم تو اتاق نیومدم بیرون. بعد بابا تشریف آوردن گفتن بیا از اتاق بیرون. در اتاقو قفل کردن و کلیدش رو برداشتن.مامان هم شارژش میکرد که کلیدو بذار یه جا نتونه پیداش کنه. این مثل موریانه میمونه. هرجا بذاری بازم پیداش میکنه. اصلا کلید رو ببرش کارگاه و دیگه نیارش خونه.


همیشه این حرفها رو میزده و این کارها رو میکرده. چیز تازه ای نیست. ولی من دیگه پر شده ام. دیگه ظرفیت تحمل ندارم. مثل یه لیوان شدم که پر از آبه و سطح آب برآمده به نظر میاد و کافیه یه قطره، فقط یه قطره دیگه آب واردش بشه، لبریز میشه.

نمیدونم شاید ظرفیتم پایینه. ولی هرچی هست پر شده.

ولی منم عین پرروها امشب رفتم سه راه رو پیدا کردم و دوباره اومدم همدردی.

البته در برخوردهای جناب اس سی آی متوجه شده ام که در برابر هر حرف و صحبتی خارج از محدوده برنامه درمانی عکس العملی نشون نمیدن یا بهتر بگم عکس العملشون سکوت و بی تفاوتیه. و خب میدونم دارم اینا رو الکی مینویسم. ولی خب اینقدر دلم پره که نمیتونم ننویسم.

- - - Updated - - -

چرا چرا چرا هرچی که من باهاش آرامش دارم ازم میگیرن؟ چرا؟

چرا نمیتونم نفرتم رو از مامانم از بین ببرم؟ حس میکنم با دشمنم دارم زندگی میکنم. حس میکنم کسی که بزرگترین دلخوریهامو ازش دارم هر روز جلو چشممه و هر روز یه نفس تو گوشم غر میزنه و به همه چیزم کار داره. حس میکنم تلاشی که میکنم برای اینکه بهش حرف زشتی نزنم یا صدام جلوش نره بالا فقط یه نقش بازی کردن حتی برای خودمه. چون وقتی بهم بد و بیراه میگه منم تو دلم دارم بهش میگم:" بسه ولم کن دست از سرم بردار ازت متنفرم نمیخوام ببینمت دلم میخواد برم یه جایی که هرگز نبینمت ازت بدم میاد تو همه چیزمو ازم گرفتی تو همیشه خردم کردی و..."

ولی هیچوقت اینها رو به زبون نمیارم.

نمیتونم. نمیتونم ببخشمش. نمیتونم حس خوبی بهش داشته باشم. حتی وقتی فکر میکنم که نیت اصلیش از این کارا ممکنه خیر باشه، بازم از این دوستی خاله خرسه وارش متنفرم.



- - - Updated - - -

دلم میخواد اونقدر بزنم تو سر خودم که بمیرم. دلم میخواد یه گلوله صاف بزنم تو قلبم اونجایی که این همه نفرت جمع شده و بعدش دیگه نباشم.

حدود 50 تا قرص سیتالوپرام هنوز دارم. امروز صد بار به سرم زد برم همشو با هم بخورم. بعدش گفتم نه فایده نداره. یه وقت نمیمیرم و فقط مثلا علیل میشم اونوقت تازه باید منت بیشتری رو از مامان اینا تحمل کنم که دارن ازم مراقبت میکنن!! فکر کن؟ مثلا مامان بخواد بیاد تر و خشکم کنه!!! متنفرم. متنفر.

شاید اگه مطمئن بودم 50 تا قرص کارمو تموم میکنه حتما خورده بودم.

من فقط میدونم دیگه ظرفیت ندارم. دیگه پکیدم. از شدت خشم و نفرت دیگه پکیدم.

خانم pooh،احساست رودرک میکنم.ولی اگه تکنیکهای جرأت مندی رو نگاه کنی.مخصوصا خانم بهاروجناب دکتر.دقیقا یک مثال برای شرایط شماهست که دراون فرزند برای مهمانی نرفتن یک دلیل منطقی میاره(مثل قراربادوست)واحساس پدرومادرش رودرک میکنه وبالحنی آرام میگه که نمیتونم بیام مهمانی وبا اصرارپدرومادرش بازم به انحا مختلف دلیل منطقیش روبیان میکنه وانتظار نداره پدرومادرش ازطریق کشف وشهود اونو درک کنن.ولی شما با یه لحن لجبازانه ای گفتی که به تهدید موقعیت هاکشیده شده پدرت گفته پس منم نمیرم.کتک کاری بعدشم کشیدن سه راهی کامپیوتر(بهتره اینجابگم دیگه کاربه تخریب موقعیت کشیده).حتی درموردگرفتن پول ازپدرومادرت به نظرم اگه خوب توجیه شون میکری که بایک سایت تخصصی روانشناسی که مورداعتماد هست آشناشدی ویک دکتر روانشناس ازت خواسته که جواب آزمایشات رو هم برای سابقه پزشکی خودت هم برای مشاوره درمانی بهش بگی،من احتمال بالای ۸۰درصدمیدم قبول میکردندوهزینه روبهت میدادند"صداقت دراین مواردمعجزه میکنه".بازم دیر نشده "نقطه سرخط"یک آزمون وخطابوده.

- - - Updated - - -

پ.ن:درپست قبلیم یه جمله اشتباه تایپ شدکه کلا معنیش برعکس شد:311:درستش اینه :305:هرموفقیتی توزندگیم داشتم دعاورضایت پدرومادرپشت سرم بوده:72: تنها انگیزه من پس ازسه ماه عضویت دراین سایت کسب مهارت برای حل این مشکل هست که فکرمیکنم تا حالا ۴۵درصد پیشرفت داشتم وداره بهترمیشه مطمئنم اگه باجدیت تایپیکت رو دنبال کنی موفق میشی.این زنجیرروبایدشکست .یه روزایی میرسه که شبش آرزو میکنی زودترصبح برسه واززندگیت لذت ببری.

آقای ammin

شما خیلی دلتون خوشه.

بنده مثلا بگم روز جمعه ای کجا میخوام برم و خونه ی کدوم دوستام؟ اونم من که کلا اهل رفت و آمد با دوست نیستم؟

یا چه دلیل منطقی دیگه ای بیارم؟ آیا اینکه من از اولش به مامان گفتم :" مامان من اصلا اخلاق فلانی رو نمیتونم تحمل کنم. اصلا میلی به اینکه باهاشون در ارتباط باشم ندارم. هروقت میان خونه قدمشون رو چشم. ولی دوست ندارم بیام خونشون." توضیح و دلیل کافی نیست؟

آیا عدم تمایل به مصاحبت با کسی دلیلی غیرمنطقیست؟

در ثانی این آقا یکی از خاله زاده های بنده هستن. مامان تا حالا هزار بار بخاطر این پسرخاله و جانبداری ازش به ما پریده. ایشون هرجوری بخوان با ما حرف میزنن و مامان قربون صدقه اش میره.

به عنوان مثال یه بار زنگ زدم و گفتن داریم میایم خونتون. مامان گفت پس شام درست میکنیم دور هم باشیم. ما تا ساعت 11 شب منتظر بودیم و هرچی هم زنگ میزدیم جوا نمیدادن. ساعت یازده و نیم بالاخره جواب دادن و میگن "راستش ماشین تو راه خراب شد و رفتیم خونه یکی از دوستان که خونشون اون اطراف بود و جاتون خالی شام خوردیم و خلاصه شرمنده و شما شامتونو بخورید و ...."

خب مرد حسابی یکم انصاف داشته باش وقتی ماشینت خراب شد یه زنگ بزن بگو ما امشب ماشینمون خراب شده نمیشه بیام.

ولی وقتی من این حرفو زدم مامان گفت:" حرف دهنتو بفهم. کسی حق نداره در مورد محمد اینجوری حرف بزنه"

حالا به نظرتون این مادر من کلا منطق حالیشه که با منطق باهاش حرف زد؟

در مورد جریان علی، من میگفتم جوابم مثبته. مامان مخالفت میکرد. میگفتم چرا؟ دلدیل منطقی بیارید تا من قبول کنم. هزار تا بهونه آورد. آخرشم گفت :" اونا به ما دختر ندادن منم بهشون دختر نمیدم"

یعنی این مادر من کلا دیکتاتوره.

حتی بعد از علی هم من میگفتم فلان خواستگار رو میخوام بیشتر بهش فکر کنم و بگید یه جلسه دیگه بیان و بیشتر باهاش حرف بزنم، مامان میرفت جواب منفی میداد. میگفتم چرا؟ میگفت:" حالا خالت اینا میگن به ما ندادن رفتن دادن به اینا." میگم مگه اینا چشون بود؟ میگه :" باباش کشاورزه"

این مامان من واقعا اصلا منطق سرش میشه که بشه باهاش حرف زد؟

به خدا وقتی آدم باهاش حرف میزنه و کلا نمیتونه حتی بفهمه داری چی میگیا، آدم دوست داره دو دستی بزنه تو صورت خودش و دیگه اصلا دهنشو ببنده.

به خدا حرف زدن با کسی که اصلا نفهمه چی میگی شکنجه است. همون سکوت بهتره.

جالم بده خیلیییییییی

گاهی هم فکر میکنم از بس خودم تو خودم گم هستم و هیچ ارزشی به نظر خودم ندارم هی از این و اون شکایت میکنم و تقصیرها رو میندازم گردن بقیه!!!!
آقای اس سی آی از دیروز چندین بار اون حالت گر گرفتگی رو دارم قبلا ها حس میکردم بدنم و صورتم یهو داغ میشه.الان در پشت سرم و گیجگاه طرف چپم هم حس داغ شدن ناگهانی رو میکنم.حتی توی آینه که نگاه میکنم گوش چپم قرمزه. نمیدونم چرا حس میکنم از دو روز پیش تا حالا ضربان قلبم یه جوری شده. ریز و کم قدرت ولی تند تر میزنه. وسطش هم یهو انگار گیر میکنه. یعنی منظم نیست ریتمش.

دارم سعی میکنم به خودم مسلط بشم و آرامشم رو به دست بیارم. ولی حالم خیلی بده. احساس سرگیجه و حالت تهوع هم دارم. اصلا مثل گیج و منگا شدم! چشمام هی تار میشه.حس میکنم حتی صداهای اطراف رو مبهم میشنوم.گوش چپم انگار کیپ شده.

نمیدونم چم شده.

رفتم احساسات منفیم رو بنویسم نتونستم بنویسم. زندگی من نابود شده است. من اصلا هویت خودمو گم کرده ام. نمیدونم چی میخوام. نمیدونم اصلا دنبال چی هستم. به هیچ دردی نمیخورم. از این که زنده ام وحشت دارم. میترسم از اینکه بیشتر زنده باشم.

حرفای مامان مرتب میاد توی ذهنم. بهم میگه:" برو ببین دخترای مردم دارن چیکار میکنن مثل اونا باش. برو ببین فلانی هم سن تو دو تا بچه داره. برو ببین فلان دوستت فلان جا کار میکنه و درآمد داره.برو ببین خواهر زاده ات از تو زده جلو. من روم نمیشه بگم تو دخترمی. یکی که میاد خونمون من بخاطر تو خجالت میکشم. جرات ندارم بگم مامان بزرگ بابا بزرگت بیان خونمون بخاطر تو میترسم بفهمن تو چه کوفتی هستی و آبرومون بره.وقتی ازم میپرسن پوه چه کارا میکنه خجالت میکشم. تو عادی نیستی. الهی خدا ذلیلت کنه. تو بختک زندگی من هستی.تو بی عرضه هستی.تو نرمال نیستی. تو بی غیرت هستی. و........."

همش توی سرم میپیچه. حس میکنم من خیلی بدم. حس میکنم عامل بدبختی همه منم. حس میکنم اضافی ام. حس میکنم خدا شاتباهی منو آفرید. من به هیچ دردی نمیخورم. من دیگه هیچ عرضه ای ندارم.دلم میخواد به حال خودم گریه کنم اما نمیتونم. هرکاری میکنم گریه کنم نمیتونم.

دلم میخواد نباشم. نباشم. دلم میخواد تموم شه همه چی

عزیز من نمیدونم با تل انبار کردن اینهمه خشم ونفرت شما قصد داری به چی برسی. وقتی بهت توهین میکنن وتوچیزی نمیگی نتیجش میشه فک کردن به قرص ونابودی . دررابطه با مادرت هم مادرا اگه {مخصوصن سره دختراشون}غر نزنن که باید اسمشونو عوض کنن که:58: برای مادرا بهترین دختر همیشه دختر فلانیه . بهتر نیس یکم از احساساتت حتی منفی با خونوادت حرف بزنی ؟هیچکس حق نداره به کسی توهین کنه وبدتر کتکش بزنه نمیدونم شاید من نمیتونم درست درک کنم شرایط شمارو فقط خواهش میکنم راهکارای آقای sci رو دنبال کن این فرصتو از دستنده همیشه واسه برگشتن به لاک خودت وقت هس.

منم مثل تو هستم Pooh ، بحران روحی من از سن تو شروع شد. من الان 33 ساله هستم . این بحران روحی لعنتی همه چیز را تا این سن از من گرفت. من اون موقع ها یعنی وقتی همسن تو بودم، فکر می کردم گذرا است. ولی متاسفانه این طور نشد. باورت می شه؟!

عین یه کابوس وحشتناک بود. الان خیلی حالم بده. من کلی نقشه برای خودم داشتم . مهندس کامپیوتر بودم و همه ازم تعریف می کردند. خوشگل و خوش هیکل بودم . ولی از طرف اطرافیان طرد می شدم . البته نقطه ضعف هایی هم داشتم . مثلاً خیلی ساده بودم و دیگران از سادگی من سوء استفاده می کردند. یا زمانیکه می خواستم از خودم دفاع کنم نمی توانستم و کم می آوردم و این موضوع باعث می شد که از شغلی که عاشقش بودم بیرونم کنند. یا اینکه همکارانم زیرابم را بزنند و من خیلی ناراحت می شدم .
من هم مثل تو قبل از بروز بحران حس می کردم خیلی به خدا نزدیکم . مغرور شده بودم . حتی افکار عجیبی هم داشتم . مثلاً خیلی وقتها در برابر مردم خیلی بی دفاع و دلرحم بودم . فکر می کردم بایستی دوستشان داشته باشم. و این موضوع به ضررم تمام می شد. حتی اخراج از کار.
من تاپیکهای زیادی برای نابودی زندگیم در سایت همدردی زده ام.
شما از طرف مادرتان مورد تحقیر قرار می گیری ، من از طرف مادر و پدرم به شدت حمایت می شدم ولی از طرف خواهر و برادرها و شوهر خواهر ، زنداداشها مورد تحقیر قرار می گرفتم . من دلم می خواست بچه های آنها مرا به عنوان الگو قبول کنند. ولی اینطوری نمی شد. چون برادرها و خواهرم مرا خیلی مورد انتقاد قرار می دادند. همینطور دخترخاله ها و ... .
وقتی برادر و خواهرهایم مرا جلوی همسر و بچه هایشان تحقیر می کردند، من مثل شما عصبی نمی شدم . من به خودم با آرامش کامل می گفتم ، با کمک خداوند من به جاهای بالایی می رسم . من تلاشم را می کنم . من پولدار می شوم من ازدواج خوب می کنم . و سعی می کردم بزرگوارانه رفتار کنم. و حس می کردم خداوند به من پاداش می دهد.

ولی باورت نمی شه ، همسن تو بودم که زد به سرم . من رفتارهای احمقانه انجام می دادم . یعنی در اجتماع برای حفظ کارم خیلی استرس داشتم. در صورتیکه اصلاً این همه استرس نیازی نبود. من فقط استرس زیادی را تحمل می کردم ولی برای بهبود کار عقلانی ای انجام نمی دادم .
مادر و پدرم هم نازم را می کشیدند و این موضوع باعث می شد که من بدتر بشم.

اوایل خیلی ناراحت می شدم از ناراحتی پدر و مادرم ولی حالا برام عادت شده و لذت هم می برم. از اینکه مامانم کارهای شخصی ام را انجام می دهد.

می دونی من الان تبدیل به یک انسان سادیسمی شده ام. من از اذیت کردن پدر و مادرم لذت می برم .

اگر نمی خوای مثل من شی، از حالا شروع کن. من الان تبدیل به یک انسان حسرت خور شده ام.

می دونی حسرت زمان قیامت بیشتره . اون روز حتی بهشتیها هم حسرت می خورند؟ که چرا بیشتر خوب نبودند؟

وقتی من متوجه این موضوع شدم خیلی ناراحت شدم . چون الان هم دارم حسرت می خورم . حسرت روزهایی که می توانستم با پدر و مادرم خوب باشم و نبودم . حسرت روزهایی که می توانستم شاد باشم و نبودم .
حسرت روزهایی که می توانستم بنده خوب خدا باشم و نبودم . این موضوع مرا پیر کرده است. خواهشی که ازت دارم اینه که کارهایی که من می توانستم انجام دهم را انجام ندهی.

البته اینکه می گی دوست داری بد باشی و خودتو نابود کنی شاید تاثیر داروهای اعصاب باشه . چون منم با خوردن داروهای اعصاب به مدت طولانی به این وضعیت رسیدم و هنوزم خوب نشدم . :54:

- - - Updated - - -

در ضمن منم مثل تو که حس می کنی امتحان خدا را خوب ندادی منم در امتحان خدا رد شده ام .
ولی حالا می خواهم تغییر کنم .

آقای اس سی آی

چند روز به من وقت میدید که آروم بشم؟

در طی سه چهار روز گذشته 3 کیلو وزن کم کرده ام!! اینقدر حالم خرابه که اصلا نتونستم غذا بخورم. فقط میتونم مایعات بخورم.

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط danger

عزیز من نمیدونم با تل انبار کردن اینهمه خشم ونفرت شما قصد داری به چی برسی. وقتی بهت توهین میکنن وتوچیزی نمیگی نتیجش میشه فک کردن به قرص ونابودی .
حرفی هم نمیشه بزنم.حرف هم که بزنم بدتره.
دررابطه با مادرت هم مادرا اگه {مخصوصن سره دختراشون}غر نزنن که باید اسمشونو عوض کنن که:58: برای مادرا بهترین دختر همیشه دختر فلانیه . بهتر نیس یکم از احساساتت حتی منفی با خونوادت حرف بزنی ؟
اصلا حقی برای من قایل نیستن که این احساسات منفی رو داشته باشم. بارها شده بهشون گفته ام. بازخوردهای بدتری گرفته ام.
هیچکس حق نداره به کسی توهین کنه وبدتر کتکش بزنه
گاهی فکر میکنم حق دارن. چون من بدم. گاهی فکر میکنم سزاوارش هستم.گرچه خشم درونم شکل میگیره. اما بعدش یه حالت تسلیم و بی تفاوتی بهم دست میده. میگم آره من بدم. حق دارن. گاهی حتی حس میکنم برای پذیرش این توهین و تحقیرها دیگه خودم هم خودمو تحقیر میکنم که برام رفتارهای بقیه عادی تر باشه و اذیت نشم ازش.
روانی شده ام.
نمیدونم شاید من نمیتونم درست درک کنم شرایط شمارو فقط خواهش میکنم راهکارای آقای sci رو دنبال کن این فرصتو از دستنده همیشه واسه برگشتن به لاک خودت وقت هس.

---

نمیدونم اصلا خوب شدنی هستم یانه؟
حس میکنم دیگه یه جورایی از بد بودن لذت میبرم.

فقط بايد خودتو باور كني خودت و تواناييهات .:104::104::104::104::104::104::104:

سلام دوست عزیز

شاید نوشتن تو شرایطی که الان دارم زیاد منطقی نباشه اما از اونجایی که من این مراحل تو رو رد کردم خواستم یه کم باهات بحرفم.

شرایطت سخته میدونم.وقتی میگم میدونم یعنی درک میکنم.کسی دور و برت نمیبینه داری از تو اذیت میشی و از بین میری.اما خودت که میدونی.پس فقط رو کمک خودت حساب باز کن.قدم به قدم باید جلو بری.قدم به قدم.نه 1روز و 2روز.میفهمی چی میگم؟حالا حالاها کار داری ولی می ارزه.

اول از همه باید فقط رو خودت تمرکز کنی.فقط خودت.اگه بگم بابای دیوااانه من چه ها که نکرده.
مامانت همینه.مشکلی داره.ضعف داره.همینه.پس مهم نیس چه میکنه؟وقتی تو انقد جرئت پیدا کنی که خودت باشی دیگه کسی جرئت نمیکنه نگاه چپ بهت کنه.
شهامت اینکه آدم خودش باشه و نترسه مهمه.

خوب حالا بگو ایا میتونی یه کاری برای خودت جور کنی که نیاز نداشته باشی ازشون پول بگیری؟

اگه شد یه ترکیب گیاهی رو بهت میگم تهیه کن تا فعلا یه کم اروم بشی.هزینشم حول و حوش 6-7تومنه.برای چندماه هم میشه

یه دفتر جلد قرمز اقای sci به من گفت.خوب بود.نمیدونم به تو گفت یا نه؟اگه نه تو تاپیک من هستش.

ببین هدف اینه که شرایط بدنت و روحت مناسب بشه تا به فعالیتهای اجتماعیت برگردی.یعنی مثلا اماده کار کردن،یا درس یا ازدواج بشی.
به هدفات فکر کن.به اینکه منم مثه تو این مراحلو گذروندم(این شرایطی که الان دارم پیچ بعد از توئه) و تمریناتو انجام بده.حتی کم.اما صفرشون نکن

- - - Updated - - -

سلام دوست عزیز

شاید نوشتن تو شرایطی که الان دارم زیاد منطقی نباشه اما از اونجایی که من این مراحل تو رو رد کردم خواستم یه کم باهات بحرفم.

شرایطت سخته میدونم.وقتی میگم میدونم یعنی درک میکنم.کسی دور و برت نمیبینه داری از تو اذیت میشی و از بین میری.اما خودت که میدونی.پس فقط رو کمک خودت حساب باز کن.قدم به قدم باید جلو بری.قدم به قدم.نه 1روز و 2روز.میفهمی چی میگم؟حالا حالاها کار داری ولی می ارزه.

اول از همه باید فقط رو خودت تمرکز کنی.فقط خودت.اگه بگم بابای دیوااانه من چه ها که نکرده.
مامانت همینه.مشکلی داره.ضعف داره.همینه.پس مهم نیس چه میکنه؟وقتی تو انقد جرئت پیدا کنی که خودت باشی دیگه کسی جرئت نمیکنه نگاه چپ بهت کنه.
شهامت اینکه آدم خودش باشه و نترسه مهمه.

خوب حالا بگو ایا میتونی یه کاری برای خودت جور کنی که نیاز نداشته باشی ازشون پول بگیری؟

اگه شد یه ترکیب گیاهی رو بهت میگم تهیه کن تا فعلا یه کم اروم بشی.هزینشم حول و حوش 6-7تومنه.برای چندماه هم میشه

یه دفتر جلد قرمز اقای sci به من گفت.خوب بود.نمیدونم به تو گفت یا نه؟اگه نه تو تاپیک من هستش.

ببین هدف اینه که شرایط بدنت و روحت مناسب بشه تا به فعالیتهای اجتماعیت برگردی.یعنی مثلا اماده کار کردن،یا درس یا ازدواج بشی.
به هدفات فکر کن.به اینکه منم مثه تو این مراحلو گذروندم(این شرایطی که الان دارم پیچ بعد از توئه) و تمریناتو انجام بده.حتی کم.اما صفرشون نکن

بهارجان دنبال کار بوده ام اما نمیدونم چرا جور نمیشه. حتی خواستم برم کار تایپ بگیرم بازم جور نمیشه.

فردا هم میخوام برم یه جا برای کار. امروز تو روزنامه دیدم تقاضای نیرو کرده. ببینم چی میشه.

حالم خیلی بده بهار.

نمیدونم چمه. انگار مثل یه معتاد بی همه چیز شده ام که گوشه خیابون افتاده و براش هم مهم نیست بقیه ببیننش و چی در موردش بگن. انگار از یه معتاد اینجوری فقط مواد مخدرش رو کم دارم.

همدردی تنها جاییه که وقتی میام آرامش دارم. وقتی مامان اینو هم میخواد ازم بگیره دقیقا عین همون معتادی میشم که مواد مخدرش رو ازش قایم کنن. میزنه به سرم. اصلا نمیتونم یه روز نیام همدردی.

حس میکنم یه آشغال به درد نخورم که جام ته سطل زباله است.

من چرا زنده ام؟ به چه دردی میخورم؟ چه ارزشی دارم؟ از خودم متنفرم. از همه چی متنفرم. دلم میخواد خودمو له کنم.

سلام خانم،
چرا وقت ندم... همه انسانها گاهی اینطور به هم می ریزند... خوبه که می دونید به هم ریخته اید! این خیلی ارزشمنده برای من!
شما پیش از این بین حال خوب و حال بدتون فرقی نمی گذاشتید! و همه چیز یکسان بود... حالا می خواهید دوباره آروم بشید! چرا من وقت ندم....
فعالیتتون رو شروع کنید و سعی کنید در مقابل افکار منفی مقاومت کنید
دقت کنید که افکار منفی رو به محض اینکه دور کنید، 10 ثانیه الی 10 دقیقه بعد دوباره هجوم می آوردند... شاید در تمرینهای اول توقف فکر شما، این افکار منفی هر 10 ثانیه حمله کنند!
سرزنش نکنید خودتون رو ! (بهار عزیز! شما هم خودتون رو سرزنش نکنید) نه شما که هیچ کس حق سرزنش کسی رو نداره! تحت هیچ شرایطی! حتی من نمی تونم شما رو سرزنش کنم که چرا مشاوره رو ادامه نمی دهید! چون من برای شما و حقوق فردی شما احترام قائلم! یکی از حقوق فردی شما اینه که می تونید اشتباه کنید! یا تغییر عقیده بدهید و بابت این تغییر عقیده به هیچکس توضیحی ندهید!
برای توقف افکار منفی دو روش زیر رو پیشنهاد می کنم:
وقتی افکار منفی به شما هجموم آوردند یک "ایست" محکم بگویید... و بگویید "از من دور شوید!" سپس :
الف. زندگی در اکنون: به محیط اطرافتان نگاه کنید. سعی کنید همه حواستان رو به محیط اطرافتان بدهید و همه چیز را با جزئیاتش نگاه کنید! آدمها، وسائل، گلهای فرش و به هیچ چیزی خیره نشوید. پس از 30 ثانیه، به دقت به محیط اطرافتان گوش دهید! هر صدایی رو که می شنوید! سعی کنید همه صدا ها رو بشنوید!
ب. یک صفحه ار دفتر خودتون رو بردارید و دو ستون باز کنید:
ستون اول: افکار منفی
ستون دوم: افکار مثبت جایگزین : در این ستون افکار مثبتی را برابر هر فکر منفی بنویسید که می توان آنرا جایگزین فکر منفی کرد

شما در پستهای قبلی اخیر که من با دقت خوندم و نت برداری کردم، دقیقا تمامی علائم سندرم رو که قبلا گفته ام، در مورد خودتون گفته اید! پس حالا که فهمیده اید با قدرت بیشتری شرایط را درک کنید و به سمت بهتر شدن تلاش کنید

سوالی بود بپرسید
موفق باشید

وای نه عزیزم این حرفا رو نزن.میدونی فرقمون چیه؟من فکر میکردم اونا قدرمو نمیدونن اما تو حرفای دیگرانو باور کردی.من میدونم چه استعدادی دارم فقط نتونستم و حالا هم میترسم برم سمتش اما تو هنوز حتی استعداداتو نشناختی.هنوز خودتو نشناختی.

برا منم اینترنت قطع کردن.تلفن قطع کردن.
فقط مواظب باش تو همدردی حل نشی که ناخوداگاه غمتم زیاد میکنه.کنارش سایتای دیگه هم برو.مثلا چندتا کاردستی از مواد دورریختنی یادبگیر.غذا.ارایشی بهداشتی و...

کار هم جور نشده چون فعلا شرایطت مناسب نیس.یه کم صبر کن.

بذار من فردا یا نهایت پس فردا اون دارو گیاهی رو برات میفرستم.بخوری تاثیر داره.انشالله شرایط جور میشه دکتر هم میری.

فعلا یه بوس تو اینه برا خودت بفرس.تا فردا بای

آقای اس سی آی
مرسی. اگه میشد صد تا تشکر پایین پستتون میزدم صد تا لایک میذاشتم.[IMG]file:///C:\DOCUME~1\ADMINI~1\LOCALS~1\Temp\msohtml1\01\cli p_image001.gif[/IMG]
ممنون واقعا.
شما خیلی مهربونید.
الان یه چیزایی شد یکم تونستم برای چند دقیقه هم از فکر بیام بیرون و حس بهتری پیدا کنم.

فقط میدونید آقای اس سی آی؟
من الان از این در اتاق که برم بیرون باز اعضای خانوادمو میبینم. کسانی که به من به چشم شکست خورده ی مریض مشکل دار بدبخت نگاه میکنن. کسانی که میدونم نهایتا فقط به حکم اینکه فرزند یا خواهرشون هستم دارن منو تحمل میکنن. وگرنه حتما مینداختنم بیرون، یه جایی که اصلا منو نبینن.

وقتی از اتاق میرم بیرون میدونم باید با کسانی ارتباط بگیرم که اعتباری دیگه در نظرشون ندارم. کسانی که خاطره و تصویر تمام ضعف ها و اشتباهاتم رو توی نگاهشون تصویر میکنن و بهم برمیگردونن.

گاهی دلم میخواد میشد خاطرات اشتباهاتم رو از ذهنشون پاک کنم. چون همیشه سنگینی این خاطرات رو توی نگاهشون حس میکنم.

نمیدونم. زیر فشار این نگاه ها حس میکنم نمیتونم بلند شم. حس میکنم. زیرش فقط محکومم که له شم

گاهی توی تنهایی خودم حالم بهتر میشه. به محض اینکه میام توی جمع حالم به هم میریزه. چون بار اون نگاه ها مرتب رومه. حتی موقع غذا خوردن. متوجه نگاه همه به خصوص مامان هستم که حتی غذا خوردنم رو حتی اینکه چند تا قاشق میخورم و .. رو زیر نظر داره. همش داره زیر چشمی نگاهم میکنه. . هی با چشم و ابرو به بابا علامت میده که به من بگه بیشتر غذا بکش.اینو بخور اونو بخور.

بعد میریزم به هم. یعنی فکر میکنم دیگه هیچوقت اعتبارم دوباره به دست نمیاد. هیچوقت دیگه بهم اعتماد نمیکنن. همیشه لکه ننگ و مارکش روم میمونه.

این یکی از چیزاییه که خیلی از تلاش ناامیدم میکنه.

- - - Updated - - -

اون نوشته انگلیسیه گل بود:72:
از ورد کپی کردم اینجوری شد.

سایت همدردی مرا با این موضوع مشترک کرده ، که من فکر می کنم درست نبوده . من هم درست شرایط این خانم را دارم . ولی این خانم 27 ساله هستند و من 33 ساله . ایشون خیلی جوانتر از من هستند و شکستهای شغلی و خیلی شکستهای دیگر من را نداشتند . من هم از خودم متنفرم . زمانیکه همسن این خانم بودم ، اینطوری نبود فقط دلم نمی خواست از آن بحران بیام بیرون . نمی دونم چرا؟!

می دونستم مشکل از کجاست. ولی دلم نمی خواست . من کارهایی را از عمد انجام می دادم که حالم را بدتر کند. ولی اون زمان از خودم متنفر نبودم . یه حسی به من می گفت آینده ام خیلی خوبه و همه چیز اینطوری نمی مونه . البته شانسهای خوبی هم برام جور شد. ولی متاسفانه همه را به باد دادم . من 2 سال پیش به جایی رسیده بودم که برادر خواهرهایم حسادتم را می کردند ولی بعد خودم را به خاطر خوردن قرص گول زدم. تنبلی ام را انداختم گردن خوردن دارو و شروع کردم به دوباره به یه سری کارهای احمقانه .
من خیلی بدتر از pooh هستم . و ایشون تازه اول راه زندگیه ولی من آخراش . بحران روحی من هم مثل pooh بود . منم دلم می خواست خودم را له کنم و این کار را انجام می دادم ولی همیشه به آینده امیدوار بودم.
شاید دلیل این حس مشترک من و پوه این باشه که ما جفتمون ، از طرف خانواده مورد اذیت قرار می گرفتیم و له می شدیم. آنقدر این اتفاق برایمان تکرار شد که دیگر دوست داشتیم خودمان خودمان را له کنیم.
من خود آزاری روحی داشتم ولی فکر می کردم خوب می شه ولی نشد. حالا از خواب بیدار شدم و شرایطم خیلی بده .
یه پدر و مادر دلشکسته ، خواهر برادرهایی که به چشم یه بدبخت به من نگاه می کنند. و هیچ چیزی مرا خوشحال نمی کند. حتی مسافرت . حتی تشویق مدیر و همکاران . حتی پول زیاد . حتی فکر ازدواج .
من هم دلم می خواست خیلی به خدا نزدیک شم ولی اینطور نشد و از خدا دور شدم .
تنها فرقی که الان pooh نسبت به 27 سالگی ام داره اینه که پدر و مادرم خیلی نازم را می کشیدند و به من به چشم یک مریض نگاه می کردند و کارهای شخصی ام را هم انجام می دادند و هنوز هم می دهند . ولی خدا را شکر pooh در این شرایط نیست و حداقل به حس توجه طلبی معتاد نمی شود. ولی من به خاطر نیازهای غریزی ، به این حس معتاد شدم . خودم را پیش پدر و مادرم لوس می کردم.

ولی خانوم پوه شما خیلی جوانید می توانید برید سر یک کار ، در کارتان فوق العاده پیشرفت کنید و همه را به حیرت وادار کنید. می توانید به فکر ماشین خریدن باشید و ازدواج .

می توانید کاری کنید که مورد حسرت دیگران قرار بگیرید.
اولین کاری که بایستی بکنید اینه که خودتان را پیش خانواده آرام و شاد نشان دهید. حتماً نماز بخوانید و به خداوند امیدوار باشید. نذر کنید یه گناه را کنار بگذارید خیلی جواب می ده. اگر می خواهید به خدا نزدیک شوید، اولین قدم امیدواری به خداونده . اینکه هر دعایی کنید خداوند جواب رد به شما نمی دهد. دومین قدم شکر گذاریه به خاطر خانوادت چون اگر بتوانی از امتحانی که خداوند با خانوادت داره ازت می کنه ، سربلند بیای بیرون مطمئن باش اونوقت اون خانواده دیگه پله پیشرفت برای تویه نه مایه عقب ماندنت و آنوقت به خانوادت علاقه مند می شی . شک نکن اگر بتوانی با توکل به خدا از این امتحان در بیای درهای رحمت خدا یکی پس از دیگری باز می شه . اگر می خوای به خدا نزدیک شوی ، هنوز شکست عشقی نخوردی . و تازه اول راهه برای اینکه با خدای خودت عشقبازی کنی. الان باید خودتو به خدا ثابت کنی . ثابت کن که بنده خوب خدایی بعد با خدا عشقبازی کن .

نمی دونم با شرایطی که من دارم می توانم با خدا عشقبازی کنم یا نه ؟!
من راه های موفقیت را بلد بودم ولی با دست خودم همه چیز را خراب کردم . انگار از خرابکاری خوشم می آمد. من وقتی یه قدم به سمت خداوند برمی داشتم خدا هزار قدم به سمت من بر می داشت و کمکهاش معجزه آسا بود.
من هر روز و هر ساعت ، خودم و پدر و مادرم را شکنجه روحی می دم. آقای SCi تو را خدا کمکم کن. خانوم پوه می تواند خودش را به خانواده ثابت کند آیا منم می توانم ؟ آیا من هم باید کارهای pooh را انجام دهم؟

- - - Updated - - -

ببخشید پرحرفی می کنم . ولی pooh ، منم درست مثل تو ام . و خیلی بدتر از تو . می دونی pooh ، خواست خداوند بود که ما در این سایت با هم آشنا شویم.
من هم مثل تو خوابام درست بود. ولی جواب حرفام را از نشونه ها می گرفتم . به نظرم خدا با من حرف می زنه . نه اینکه صدایی بشنوم از طریق نشانه ها .
ببین pooh ، من دو سه روز پیش فکر می کردم خدا من را رها کرده . ولی از طریق سایت با یکی مثل خودم آشنا شدم، این یه نشونه نیست ؟! خداوند از این آشنایی چی می خواد؟ ببین منم مثل تو نسبت به گناه سخت گیر بودم. یعنی همون عقاید تو . یعنی حالا که به خود آزاری و دیگر آزاری عادت کرده ام، فکر می کنم لیاقت هیچ چیز خوبی را ندارم و از خودم متنفرم. اولش از یک گناه کوچک شروع شد ولی چون افکار شیطانی ام مثل تو بود، من را به این روز انداخت. تو تا به یک گناه کبیره عادت کردی، فکر کردی دیگه بدی از خودت بدت اومد و حتی نماز را هم کنار گذاشتی. درست مثل من که الان از خودم متنفرم. ولی 7 ، 8 ماه پیش خداوند به من نشونه ای نشان داد که متوجه شدم انسانها باید با همه بدی هایشان پذیرفته شوند و انسانهای بزرگ از هیچ کس متنفر نمی شوند. و همه را با آغوش باز پذیرا هستند. در قرآن از یک پیامبر تعریف شده است که جزء توابین بوده .
پیامبران هم گناه می کردند و مورد تنبیه خداوند قرار می گرفتند ولی بعد به خاطر همین تنبیه هم خداوند را شاکر بودند. حضرت یوسف 7 سال زندان بود به خاطر تنبیه . فکر می کنی اون آرزو نداشت به خاطر پاک بودنش ازدواج کنه؟! همه انسانها آرزو دارند ولی خودش را زود نباخت. و راضی شد و در زندانی که نمی دانست چقدر طول می کشد از خدا آزرده نشد او آنجا هم با خدایش عشقبازی می کرد. زلیخا که اینهمه گناه کار بود . خداوند آنقدر قشنگ بنده نوازی اش کرد.
ببین من درست زمانیکه از خودم نا امید شدم هی به گناه رو آوردم . تو اینطوری نباش. و تمام تلاشت را برای خوب بودن بکن و نشانه ها را دنبال کن و منتظر معجزه باش.
عزیزم pooh ، این حرفها از طرف خداوند است که از زبان من داره جاری می شه . pooh من از امروز می خوام انسان خوبی باشم. خیلی سخته ولی تلاشم را می کنم و منتظر معجزه می شم. من آنقدر به خداوند امیدوارم که حتی فکر می کنم در سن من امکان دارد که من روحیه یک جوان 27 ساله را پیدا کنم. من از الان می خوام بنده خوب خدا شم. بعد از این همه گناه . به این می گن عشقبازی...

لیلا جان درکت میکنم.

من کلا هیچوقت اهل مادیات نبودم. اگه برم سرکار و دستم تو جیب خودم باشه خوبه. اما فقط برای اینه که بخاطر نیازهای معمولی دستم جلو کسی دراز نباشه. حتی جلو پدر و ماردم.

آرزوی خاصی ندارم.

به نشانه ها هم "دیگه" به هیچ وجه اعتقادی ندارم.

اما سعی میکنم تلاشم را بکنم.هرچند نیروی اندکی دارم.

امیدوارم آقای اس سی آی مهربان ، اگر نیاز به راهنمایی اختصاصی به شما هست ، کمکتون کنند.

حالت خوبه Pooh؟! حرفات متناقضه . اول می گی به نشانه ها به هیچ وجه اعتقاد نداری ولی بعد می گی سعی می کنم تلاشم را بکنم. یعنی تلاش می کنی به نشانه اعتقاد پیدا کنی؟ مگه اعتقاد داشتن تلاش کردنیه ؟ اعتقاد از فکر آدم نشآت می گیره مثل اینکه من رنگ خاکستری را دوست ندارم ولی تلاش می کنم دوست داشته باشم! به نظرت عجیب نیست؟!
در زمینه آرزو روحیه من با تو فرق داره . یعنی الان دقیقاً مثل تو ام . در این سن ! . ولی قبلاً اینطوری نبودم . من قبلاً یه عالمه آرزوی قشنگ داشتم. که برای از دست دادنشان ناراحت هستم. مگه می شه آدم آرزو نداشته باشه ؟! اونوقت می شه یه مرده متحرک!ولی همیشه برعکس تو مادیات برام مهمترین مساله بود. چون مادیات باعث می شه دیگران روت حساب دیگه ای باز کنند.

اگر پیشنهاد کردم دنبال کار برو و از لحاظ مادی پیشرفت کن به خاطر این بود که دیگر اطرافیان به تو به چشم یه شکست خورده نگاه نکنند.

نمی دانم در رابطه با اینکه من گفتم کمال گرا بودی ولی به خاطر گناهت از خودت متنفر شدی و دائم داری در بد بودن فرو می ری ، درست بوده یا نه ؟!

برام عجیبه که تو می خوای از عمد ارتباطت را با خدا قطع کنی. البته منم بعد از خوردن دارو اینطوری شدم. ولی قبلش نبودم.

نمی دانم چرا دیگه دوست نداری با خدا عشقبازی کنی؟! شاید از اولشم عشقبازی نمی کردی؟!

ولی خدا برای من خدایی بود که من باهاش عشقبازی می کردم. من ازش می خواستم اون به من می داد. من نماز می خواندم و از نماز خواندنم لذت می بردم . سعی می کردم به دیگران کمک کنم ولی حالا خیلی از خدا دورم . چون لوس شدم. زمانیکه با خدا عشقبازی می کردم حتی از دیدن یک انسان خوشم می آمد حتی از دیدن پرواز پرندگان . حتی از پیاده روی در یک مکان شلوغ . شعر می گفتم . ورزش می کردم و در جهت کمال انسانی حرکت می کردم. ولی حالا از هیچی خوشم نمی یاد. روحیم به کلی تغییر کرده . آقای اس سی آی تو را خدا کمکم کن. اگر مرا در این پست با این خانم مشترک کردی پس به من هم کمک کن. آیا می شه روحیه سابقم برگرده ؟!

منم اولش روحیم عین تو بود. به خاطر همین می گم شاید تاثیر دارو ها باشد.

- - - Updated - - -

حالت خوبه Pooh؟! حرفات متناقضه . اول می گی به نشانه ها به هیچ وجه اعتقاد نداری ولی بعد می گی سعی می کنم تلاشم را بکنم. یعنی تلاش می کنی به نشانه اعتقاد پیدا کنی؟ مگه اعتقاد داشتن تلاش کردنیه ؟ اعتقاد از فکر آدم نشآت می گیره مثل اینکه من رنگ خاکستری را دوست ندارم ولی تلاش می کنم دوست داشته باشم! به نظرت عجیب نیست؟!
در زمینه آرزو روحیه من با تو فرق داره . یعنی الان دقیقاً مثل تو ام . در این سن ! . ولی قبلاً اینطوری نبودم . من قبلاً یه عالمه آرزوی قشنگ داشتم. که برای از دست دادنشان ناراحت هستم. مگه می شه آدم آرزو نداشته باشه ؟! اونوقت می شه یه مرده متحرک!ولی همیشه برعکس تو مادیات برام مهمترین مساله بود. چون مادیات باعث می شه دیگران روت حساب دیگه ای باز کنند.

اگر پیشنهاد کردم دنبال کار برو و از لحاظ مادی پیشرفت کن به خاطر این بود که دیگر اطرافیان به تو به چشم یه شکست خورده نگاه نکنند.

نمی دانم در رابطه با اینکه من گفتم کمال گرا بودی ولی به خاطر گناهت از خودت متنفر شدی و دائم داری در بد بودن فرو می ری ، درست بوده یا نه ؟!

برام عجیبه که تو می خوای از عمد ارتباطت را با خدا قطع کنی. البته منم بعد از خوردن دارو اینطوری شدم. ولی قبلش نبودم.

نمی دانم چرا دیگه دوست نداری با خدا عشقبازی کنی؟! شاید از اولشم عشقبازی نمی کردی؟!

ولی خدا برای من خدایی بود که من باهاش عشقبازی می کردم. من ازش می خواستم اون به من می داد. من نماز می خواندم و از نماز خواندنم لذت می بردم . سعی می کردم به دیگران کمک کنم ولی حالا خیلی از خدا دورم . چون لوس شدم. زمانیکه با خدا عشقبازی می کردم حتی از دیدن یک انسان خوشم می آمد حتی از دیدن پرواز پرندگان . حتی از پیاده روی در یک مکان شلوغ . شعر می گفتم . ورزش می کردم و در جهت کمال انسانی حرکت می کردم. ولی حالا از هیچی خوشم نمی یاد. روحیم به کلی تغییر کرده . آقای اس سی آی تو را خدا کمکم کن. اگر مرا در این پست با این خانم مشترک کردی پس به من هم کمک کن. آیا می شه روحیه سابقم برگرده ؟!

منم اولش روحیم عین تو بود. به خاطر همین می گم شاید تاثیر دارو ها باشد.

- - - Updated - - -

ببینم pooh ، اینکه می گی معتاد شدم به سایت همدردی ، به این معنی نیست که هدف تو فقط گرفتن کمک نیست؟! فقط درد دله . بلکه اگه بخوای پیشرفت کنی خودت راهش را بلدی؟!
آخه منم عین تو ام .

نه لیلا جان. منظورم این بود که به نشونه ها اعتقاد ندارم دیگه.
اون که گفتم تلاش میکنم منظورم تلاش برای عمل کردن به روش درمانیه جناب اس سی آی بود. نه تلاش برای اعتقاد پیدا کردن به نشونه ها.
البته ببخشید. اشتباه از من بود. بد نوشته ام و باعث شده شما اشتباه برداشت کنید. عذر میخوام.

در مرود خدا و عشقبازی با خدا ترجیح میدم چیزی نگم.

در مورد اعتیاد به همدردی. راستش نمیدونم . خب اینجا درددل هم میشه کرد. ولی مساله اینه که اینجا به خاطر روحیاتم محکوم و مجرم نیست. اینجا همدردی و درک و کمک هست. ولی توی محیط واقعی اطرافم فقط و فقط سرزنش و مقایسه و نگاه های سنگین.
شاید بخاطر همین همدردی رو دوست دارم.

در مورد اون کمالگرا بودنم هم شاید درست میگی. یعنی نظر بعضی کارشناسان تالار مثل فرشته مهربان و حتی آقای اس سی آی بر این بود که کمالگرایی شدید هم یکی از مشکلات من بوده.

لیلا جان امیدوارم حال هر دومون بهتر بشه.:228:

سلام عزیزم.اینم چیزی که گفته بودم.

برای استفاده در همه ای زمانها برای کسب ارامش و باز شدن مویرگها و...

بهار نارنج 30گرم
اسطوخودوس 20گرم
گاور زبان(نه گل گاو زبان) 20گرم

تاجریزی 10گرم
عناب 30گرم
تخم گشنیز 50گرم
فندق خام 50گرم
اینا رو میگری به این مقدار که گفتم با هم ترکیب میکنی بعد پودر میکنی بعد به صورت دم کردنی میخوری مثل چایی

موفق باشی

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Pooh

من الان از این در اتاق که برم بیرون باز اعضای خانوادمو میبینم. کسانی که به من به چشم شکست خورده ی مریض مشکل دار بدبخت نگاه میکنن. کسانی که میدونم نهایتا فقط به حکم اینکه فرزند یا خواهرشون هستم دارن منو تحمل میکنن. وگرنه حتما مینداختنم بیرون، یه جایی که اصلا منو نبینن.

وقتی از اتاق میرم بیرون میدونم باید با کسانی ارتباط بگیرم که اعتباری دیگه در نظرشون ندارم. کسانی که خاطره و تصویر تمام ضعف ها و اشتباهاتم رو توی نگاهشون تصویر میکنن و بهم برمیگردونن.

گاهی دلم میخواد میشد خاطرات اشتباهاتم رو از ذهنشون پاک کنم. چون همیشه سنگینی این خاطرات رو توی نگاهشون حس میکنم.

نمیدونم. زیر فشار این نگاه ها حس میکنم نمیتونم بلند شم. حس میکنم. زیرش فقط محکومم که له شم

گاهی توی تنهایی خودم حالم بهتر میشه. به محض اینکه میام توی جمع حالم به هم میریزه. چون بار اون نگاه ها مرتب رومه. حتی موقع غذا خوردن. متوجه نگاه همه به خصوص مامان هستم که حتی غذا خوردنم رو حتی اینکه چند تا قاشق میخورم و .. رو زیر نظر داره. همش داره زیر چشمی نگاهم میکنه. . هی با چشم و ابرو به بابا علامت میده که به من بگه بیشتر غذا بکش.اینو بخور اونو بخور.

بعد میریزم به هم. یعنی فکر میکنم دیگه هیچوقت اعتبارم دوباره به دست نمیاد. هیچوقت دیگه بهم اعتماد نمیکنن. همیشه لکه ننگ و مارکش روم میمونه.

این یکی از چیزاییه که خیلی از تلاش ناامیدم میکنه.


از ورد کپی کردم اینجوری شد.

---

عزیزم خودت در باره خودت چه نگاهی داری ؟ این همه اهمیت دادن و زوم کردن روی نگاه به تصورت منفی خانواده ، حکایت از بی اعتباری خودت نزد خودت دارد ...... ترس از انعکاس عارضه آن هست ... یعنی وقتی از این نگاه ها می ترسی ، اصل ترست که متوجهش نیستی از اینه که اون بی اعتباری ای که نزد خودت داری نزد اونها هم داشته باشی یعنی در واقع فکر می کنی که اون بی اعتباری را نزد اونها هم داری و این در واقع انعکاس درون خودته .

نگاه خودت به خودت را عوض کن ، اعتبار خودت را نزد خودت بالا ببر ، آنوقت شاهد انعکاسش در بیرون خواهی بود ..... چونو رفتارهایت نیز مطابق اون حسی که بخودت داری خواهد شد و .....

سلام
بهارجان ممنونم.

فرشته مهربان خب بله. من میدونم اشتباهاتی داشتم. خدم میخوام اون اشتباهات رو فراموش کنم و به قولی خودمو ببخشم اما نمیتونم. دیگران هم همین خالت رو نسبت به من دارن. مثلا بالان که خرف از کلاس رفتن یا دکتر رفتن میزنم میگن تو دوباره هم میری کلاس اسم مینویسی و بعد ولش میکنی حالا ببین ما کی گفتیم.
یعنی حس میکنم زیر نظرم ارن. منتظزن من اشتباه کنم و بگن دیدی درست میگفتیم؟
بعد اعصابم میریزه به هم احساس میکنم تحت نظرم. از خطا میترسم. گاهی خس میکنم همین رفتارهاشون منو تو کارهام وسواسی میکنه و از طرفی هم یه حس دشمنی بهم نسبت بهشون دست میده.

البته دو سه روز اخیر به اصرار خواهرزادم رفته بودم خونه خواهرم اینا. از همون روز اول خیلی دلم برای فقط حس کردم بودم مامان و بابا تنگ شده بود. یعنی فکر کنم بیش از چیزی که خودم فکر میکنم دوستشون دارم. داشتم از ندیدنشون دیوونه میشدم. قرار بود یک هفته خونه خواهرم بمونم.از همون روز اول هی غر زدم که منو ببرید خونمون. من میخوام مامان و بابا رو ببینم و ....تا دیگه دیشب خواهرم اینا اجازه دادن و از اصزاز دست برداشتن و دیگه برگشتم خونه. اصلا همون لحظه که چشمم به مامان و بابا افتاد دلم آروم گرفت. بعد از مدتها رفتم محکم بغلشون کردم و بوسیدم.

آقای اس سی آی من از امروز برنامه ام رو دوباره از اول شروع کردم. ببخشید که من اینقدر شاگرد تنبلما

راستی پریروز رفتم یه جا برای کار. گفته بودن نیرو میخوان. دعا کنید جور بشه.

- - - Updated - - -

فرشته مهربان عزیز
خب من در همه عمرم فقط برای کسب اعتبار و احترام تلاش کرده بودم. یعنی درس میخوندم برای کسب اخترام و اعتبار. ادب و اخلاق و ... رو رعایت میکردم برای همین هدف. همه کارم فقط برای همین هدف بود. و باز هم بخاطر همین هدف همیشه میترسیدم خطایی کنم و اعتبارم از دست بره. نمیدونم. شاید ترسی که از شکست و وسواسی هم که در درست و غلط بودن کارهام داشتم بخاطر همین بوده.

آقای اس سی آی
در برابر بعضی افکار منفی و تاثیراتش روی رفتار و روحیه ام، نمیتونم مورد مثبتی رو جایگزین کنم!

خانم
اول بیا ببینیم افکار منفی چی هستند و از کجا میان؟
وقتی از نظر هیجانی آشفته هستید، وقتی اضطراب و استرس دارید، حتی وقتی گرسنه هستید، اطلاعات رو به شیوه عادی تفسیر نمی کنید! اطلاعات و برداشتهای شما از محیط فرق می کنه و اونها رو به گونه ای سو گیرانه و تحریف شده به ذهنتون می فرستید! و فکر می کنید : که این برداشت تحریف شده، همان واقعیت محض جریانات هست! ریشه افکار منفی بیشتر در خطاهای شناختی است که شما دارید. این خطاهای شناختی را وقتی نشناسید مشکلات همینطور حاد و حادتر می شود! یکی از اهداف ما در طول درمان سندرم رسیدن به اینجا بود که شما بدونید مورد هجوم افکار منفی هستید و باید یه فکری برای اونها بکنید!
شما باید، باید کاری کنید که این خطاها از ذهن شما پاک شوند
تیتر این خطاها رو با توضیح اندکی در هر مورد به شما می گویم، بطور کلی می گم چون دلم می خواد خودتون بگید کدون خطا رو دارید!

- تعمیم افراطی :
افرادی که این خطا رو در افکار دارند حقایق زندگی رو پر رنگ تر از مقدار واقعی می بینند! مثلا یک اتفاق می افته در زندگی شما و کسی به شما چیزی می گه ، یا با یک جواب رد در جستجوی یک کار مواجه می شوید، بر اساس این رویداد، یک الگوی منفی استنباط می کنید با شدت بسیار زیادتر از آنچه واقعا اتفاق افتاده و شاید اون جواب منفی رو یک شکست همه جانبه قلمداد کنید! معمولا این خطا با جملاتی مانند هرگز، یا همیشه همراه می شود.... در واقع شما در بخش از افکارتون، که اتفاقا واقعیت هم داره، مبالغه کرده اید و انرا تعمیم می دهید به کارهای دیگه می دهید! بصورت کاملا افراطی
مثلا می گید: وقتی این شرکت که اینقدر کوچک هست من رو نخواست... چطوری یک شرکت دیگه من رو می خواد! من همه جا با همین جواب مواجه می شوم!!! چون اعتبار ندارم!!!
این تعمیم افراطی یکی از ریشه های اصلی افکار منفی است!

- شخصی سازی:
این خطا یعنی، پذیرفتن مسئولیت در باره مسائلی که ارتباط زیادی با فرد ندارند/ یا اصلا به فرد مربوط نیست/ یا فرد به هیچ وجه امکان کنترل آن حادثه را ندارد!
مثال: من بد شانسم! / همه اش تقصیر من بود! دوست داشتنی نیستم و اعتباری ندارم! / همه از من بهترند!
این خطا بشدت شما رو سرزنش می کند! و این سرزنش ها تقریبا بین هر 3 ثانیه تا 10 ثانیه و گاهی تا 5 دقیقه در صورت تلاشهای اولیه فرد به توقفشون، در ذهن شما تکرار می شوند

- استدلال هیجانی:
فرد بر اساس هیجاناتش، نه منطق استدلالهایی رو می کنه! بعد این استدلالها رو واقعیت های صحیح از محیط و خودش می پنداره و اجازه می دهد که این استدلالها او را هدایت کنند! افرادی که این فکرات رو دارند، استدلالهای عاطفی/ ذهنی / احساسی خودشون رو عین واقعیت می پندارند و این احساس منفی رو راهنمای عملها و رفتارهای خودشون قرار می دهند! معمولا با افرادی مواجه می شوید که به شما می گویند: احساس من به من دروغ نمی گه! / احساس من اشتباه نمی کنه!
یا مثلا:
از سوار شدن در هواپیما وحشت دارم ،چون پرواز با هواپیما خطر ناک است( احساس منفی) پس با ماشین سفر می کنم! ( عمل بر مبنای احساس غلط)
احساس می کنم که قبول نمی شوم! پس حتما قبول نمی شوم!
و شاید بسیار از افرادی که این خطا رو دارند، اون رو به قانون جذب نسبت بدهند و معتقدند که هر چه من فکر کنم درست از آب در می آید!
بعضی هم توهم حس ششم قوی دارند که هر چه من فکر می کنم، احساس می کنم، همان می شود!
خب این خطا خیلی خطرناکه و شما رو به شدت پریشان می کنه

- تفکر اغراق آمیز!
افرادی که این خطا را دارند به خاطر جزئی از یک حادثه منفی، همه واقعیت را تیره می بینند و توجهشون به نیمه خالی لیوان بسیار زیاد تر است!
این افراد با یک سر درد کوچک، دنبال یک تومور بزرگ در سرشون می گردند!
همیشه دوربین رو در موارد منفی با بزرگنمایی چند برابر در مقابل خود می گیرند و در برابر موارد مثبت، دوربین رو سر و ته می گیرند! اونها هیچوقت موارد مثبت رو انکار نمی کنند... فقط اونها رو خیلی ریز می بینند!

- تقکر همه یا هیچ:
فرد، یک رفتار، فکر، موفقیت، پدیده، موضوع رو کلا یا سیاه یا سفید می بیند! هر چیزی کمتر از موفقیت صد در صد، شکست صد در صد محسوب می شود! چیزی به نام خاکستری وجود ندارد!
مثال:
هیچ وقت فکر نمی کنند که من هم آدمم و احساس دارم!
همیشه من رو تحقیر می کنند!
هیچ وقت اعتبار لازم رو ندارم!
یا باید فلان ماشین رو بخرم، یا اصلا ماشینی لازم ندارم!

بدتر این خطای شناختی، درک این واقعیت است که بعضی فکر می کنند که چون این خطا را دارند همیشه موفق هم هستند!

- برچسب منفی زدن:
برچسبهای منفی همیشه شما رو اشفته می کنند: وقتی به خودتون می گویید: بی لیاقت! احمق! بازنده! دارید به خودتون برچسب می زنید! عملا این خطا شکل حاد تفکر همه یا هیچ است! یک رفتار کوچک خودتان و یا حتی دیگران رو به صفات منفی و کلی نسبت می دهید! مثلا صبح از خواب دیر بلند شده اید و حال انجام تمرینات sci رو نداشته اید! به خودتون می گید: خیلی تنبل هستم!

- بی توجهی به جنبه های مثبت
در نظر فردی که این خطا را در ذهن خود دارد، همیشه جنبه ی مثبت زندگی بی ارزش و بی اهمیت و حتی برای همه دست یافتنی است! مثلا فرد در کنکور ارشد، رتبه خوبی بدست آورده است » به هیچ وجه خوشحال نیست چون فکر می کند که این موضوع مهمی نیست! همه می توانند.... تجربه های مثبت این فراد بی اهمیت است! برای همین هیچ چیزی این افراد رو خوشحال نمی کند... جالبه که اونها، تجربیات مثبتشون رو انکار نمی کنند، دقت کنید! این افراد این تجربیات رو بی ارزش می پندارند و همیشه نیمه خالی لیوان رو نگاه می کنند... برای همین هرگز نمی توانند جنبه های مثبت رو ارزیابی کنند!

- فاجعه سازی
فرد بر این باور است، که آنچه اتفاق افتاده، یا در آینده اتفاق می افتد، آنچنان دردناک و غیر قابل تحمل می باشد که از پا در خواهد آمد!
مثلا: اگر بروم اونجا و جواب منفی بگیرم وحشتناک است!
این فاجعه سازی از هر اتفاقی که قرار بیوفته گاهی اونقدر تکرار می شه در ذهن فرد، که تمرکزش رو کاملا از دست می ده و اتفاقا اون اتفاق بد هم می افته!

- فیلتر کردن
فیلتر ذهنی یعنی فرد، یک قسمت مشخص از یک حادثه، رویداد، رفتار دیگران و یا خودش، رو انتخاب می کنه و روی اون تمرکز می کنه و بقیه موارد و کل مجموعه رو با هم نمی بینه، و بر اساس این موضوعات فیلتر شده، قضاوت میکنه، استدلال می کنه، رفتار می کنه و ....
شما جزئی از یک حادثه منفی رو می بینی، بقیه اش رو اصلا نمی بینی! مثلا : چون کاغذها از دستم افتاد، همه جلسه خراب شد!
یا مثلا:
چون فلانی یادش رفت با من احوال پرسی کنه: بدون شک آدم بی ادبیه!
اگر وقتی در جمعی تشویق می شوید، یکی به شما گفت که باید در انتقاد از شما اضافه کنم که ..... و شما احساس بدی داشتید، این خطا رو در ذهن خود دارید!

- استنباط اختیاری
این نوع استنباط یعنی رسیدن به نتایج بر اساس داده ها و ملاکهای ناکافی... هر جود دلتون می خواد دارید نتیجه گیری می کنید! به دو صورت معمولا وجود داره: ذهن خوانی یک صورت عمده این استنباط منفی است و صورت دوم: پیش بینی منفی: " من از اول می دونستم..... "

- عبارتهای " باید" دار
شما انتظار دارید که اوضاع اونطوری باشه که شما دوست دارید! و این انتظار محقق نمی شه یا با درصد کمتری محقق می شه و این با اصولی که شما گفته اید، منافات داره! و لذا شما ناراحت و غمگین می شوید!
بعنوان مثال: " نباید این همه اشتباه می کردم!" " نباید شرینی بخورم! " یا مثال دیگه: "نباید اینگونه نقطه ضعفی داشته باشم، باید آنچیزی را که می خواهم بدست آورم، نباید در زندگی تحت فشار باشم!"
این عبارتها رو خیلی از افراد به عنوان جملات تاکیدی استفاده می کنند اما واقعا عبارتهای باید دار جملات تاکیدی خوبی نیستند!!!!!
این موضوع خیلی مفصله...

- تفکر تساوی گونه:
یکی از خطاهای فردی، مساوی دیدن یک امر در مقابل امر دیگه ای است! مثلا فرد می گه: اگر در کنکور ارشد قبول نشم، بدبخت می شم! یا بر عکس: اگر اینجا من رو برای کار بپذیرند: خوشبخت می شم!!!!
این نوع مساوی کردن امور موجب ضربه خوردن فرد می شه

خطاهای شناختی همین ده دوازده مورد بود.. حالا از شما می خوام:
طی این هفته:
- یک فهرست جدید تهیه کنید:
- ستون اول: خطای شما
- ستون دوم: موقعیت ایجاد خطا
- ستون سوم: پیامد خطای شما

موفق باشید
سوالی بود بپرسید

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بهار.زندگی

سلام عزیزم.اینم چیزی که گفته بودم.

برای استفاده در همه ای زمانها برای کسب ارامش و باز شدن مویرگها و...

بهار نارنج 30گرم
اسطوخودوس 20گرم
گاور زبان(نه گل گاو زبان) 20گرم

تاجریزی 10گرم
عناب 30گرم
تخم گشنیز 50گرم
فندق خام 50گرم
اینا رو میگری به این مقدار که گفتم با هم ترکیب میکنی بعد پودر میکنی بعد به صورت دم کردنی میخوری مثل چایی

موفق باشی

---

سلام جناب بهاز زندگی
چندتا سوال دارم.شما خودتون این رو امتحان کردید؟میخوام بدونم نخوریم منفجر بشیم.بالاخره رو این داروهای گیاهی خیلی حساب و کتابی نیست....
بعد میخواستم بپرسم ممکنه مثل دم جوش گل گاو زبان اثر عکس هم داشته باشه؟یعنی اگه بخوری و بعد ناراحتی پیش بیاد بدترت کنه یا نه.من راستش خیلی الان به اروم شدن احتیاج دارم.میتونید بگید مکانیزمش چیه؟خواب اوره؟هوشیاری رو کم نکنه؟
ممکنه مصرف زیادش اعتیاد اور باشه؟
ممنون....

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بهار.زندگی

سلام عزیزم.اینم چیزی که گفته بودم.

برای استفاده در همه ای زمانها برای کسب ارامش و باز شدن مویرگها و...

بهار نارنج 30گرم
اسطوخودوس 20گرم
گاور زبان(نه گل گاو زبان) 20گرم

تاجریزی 10گرم
عناب 30گرم
تخم گشنیز 50گرم
فندق خام 50گرم
اینا رو میگری به این مقدار که گفتم با هم ترکیب میکنی بعد پودر میکنی بعد به صورت دم کردنی میخوری مثل چایی

موفق باشی

---

سلام جناب بهاز زندگی
چندتا سوال دارم.شما خودتون این رو امتحان کردید؟میخوام بدونم نخوریم منفجر بشیم.بالاخره رو این داروهای گیاهی خیلی حساب و کتابی نیست....
بعد میخواستم بپرسم ممکنه مثل دم جوش گل گاو زبان اثر عکس هم داشته باشه؟یعنی اگه بخوری و بعد ناراحتی پیش بیاد بدترت کنه یا نه.من راستش خیلی الان به اروم شدن احتیاج دارم.میتونید بگید مکانیزمش چیه؟خواب اوره؟هوشیاری رو کم نکنه؟
ممکنه مصرف زیادش اعتیاد اور باشه؟
ممنون....

- - - Updated - - -

پووه عزیز ببخشید نظر بی ربط گذاشتم.
خیلی خیلی خیلی عذر تقصیر و عذر خواهی دارم....

سلام آقای اس سی آی، من که 33 ساله هستم برایم دیر نشده ؟

من خیلی نا امیدم . اصلاً امیدی ندارم. حتی یه کوچولو . از خودم متنفرم.

از همه متنفرم .

نمی دانم چی کار کنم. شاید اشتباه می کنم . ولی من یک شکست خورده هستم که راهی برای جبران چیزی ندارم.