نمایش نسخه قابل چاپ
سلام
خصوصیات کمالگراها رو خوندم و میشه گفت تا حدی هستم
درسته منم میگم من این چیزایی که نام بردید هیچکدوم برام انگیزه ایجاد نمیکنه که دنبالش برم . حتی همون تشکیل خانواده و تامین نیازهای آن
- - - Updated - - -
شاید درگذشته اهداف کوچک که اونهم بنا به اجبار و نیاز بوده ، وجود داشته ولی من واقعا میگم درحال حاضر هیچ هدفی ندارم چه کوچک چه بزرگنقل قول:
نوشته اصلی توسط خانوم مجرد
- - - Updated - - -
راستی گفتید تاپیکهای دیگه باموضوعات دیگه هم دارید . کجاست؟
تاپیک هام موضوع رابطه ای بودم که درگیرشم و نمیدونم باید تمومش کنم یا نه و اگه اره نمیتونم تموم کنم
و رفتارام حین عصبانیت
هدفی برای زندگیم ندارم توروخدا جوابمو بدین
ادامه بدم یا برای همیشه ترکش کنم
رفتارای دور از شان
- - - Updated - - -
یعنی تا الان از هیچ شخصی تو زندگیتون خوشتون نیومده؟
به ازدواج فکر نکردین؟
اینکه بگم فکر نکردم خب شاید محال باشه ولی جدی نه . کسی هم نتونسته منو مجذوب یا شیفته خودش کنه . منم ب کسی متمایل نشدم . حالا چرا نمیدونم ینی حتی ی شخص هم نتونسته هدفم بشه . حتی برای کوتاه مدت
خوب شما فکر میکنید امادگیش رو داشتید و با این حال از کسی خوشتون نیومده؟
امادگی از هر لحاظ
شما اصلا ادم عاطفی هستید؟
البته شرایط اقتصادی مساعدی هم نداشتم ولی بودن در اطرافم که با اوضاع بدتر ازمن اقدام کردن ولی من انگیزه ای دراین مورد هم نداشتم و ندارم
- - - Updated - - -
بله احساسی و عاطفی هستم ولی معمولا عقلم غالبه و اجازه نمیده احساسی تصمیم بگیرم
تاپیک رو خوندین؟
من هدفی ندارم؟
میشل صفحه اخرش برام متن خوبی نوشته
بخونیدش
مطالبتون خیلی زیاد بو و من خلاصه وار خوندم و متاسف شدم
- - - Updated - - -
میتونم بگم شما به نیازهای مختلفتون رسیدگی نشده از جمله نیاز های احساسی و عاطفی و جنسی . البته خیلی از جوونا شبیه شما و بدتر از شما هست شرایطشون ولی خب همه هم که نمیتونن بر نفس خودشون غلبه کنن و مثل شما دچار لغزش میشن. اما خب شما حرفتون با اعمالتون تناقض داره. درهرصورت امیدوارم مشکلات شما هم حل بشه . اما در مورد مشکلتون که بمن شباهت داره همون چیزی رو میگم که قبلا گفتم . یعنی مشکلتون رو در شکستهای احساسی قبل و وابستگیهاتون جستجو کنید. باحل اونا حال امروزتون هم بهتر میشه
ممنونم
متن میشل رو خوندین؟
نه من فکر نمیکنم بخاطر شکست های احساسیم اینطور بی هدف شده باشم
در واقع من با اون بازی های احساسی یه بخشی خلا وجودم تامین میشد و دیگه به بی هدفیم فکر نمیکردم و با شکست دوباره بی هدفیم خودشو نشون میداد
من دوست دارم در مورد خودتون تو تاپیکتون بحث بشه نا سلامتی تاپیک واسه شما باز شده
من حرفامو زدم
تاپیک منو در مورد بی هدف بودنم بخونید
دوستان نظر دادن
شاید مطلب مفیدی بدست اوردین
:72:
نوشته های میشل رو تو تاپیک شما خوندم ولی چیزی که هست این صحبتها برای یه جوون بیست ساله شاید خوب باشه ولی برای من کارایی نداره زیاد
این چیزی که شما با تجربه کسب کردید چیزی هست که من بدون تجربه اونو میدونستم و میدونم . یعنی میدونستم که اگه خودمو به اجبار وارد یک رابطه احساسی کنم ، این رابطه بعنوان مسکن عمل میکنه و در واقع فقط منو سرگرم خودش میکنه و با توجه به شناخت خودم میدونستم که بعد از مدتی دوباره به حال و روز الانم میرسم .نقل قول:
نوشته اصلی توسط خانوم مجرد
ضمنا داشتن رابطه احساسی یا ازدواج هدف نیست و نمیتونه باشه بلکه قسمتی از جریان زندگیه
- - - Updated - - -
کارمن از خوندن کتابای روحیه بخش گذشته وگرنه که تو اولین پستم میگفتم چندتا کتاب معرفی کنن بهم .
- - - Updated - - -
من فکر میکنم الان به نقطه صفر و پوچی رسیدم و ادامه زندگی دراین حالت خیلی برام مشکله البته غیر ممکن نیست چون به خودکشی و این حرفا اعتقادی ندارم . و میخوام زندگیمو جهت دار و هدفدارکنم در راستای مسیر هدفی که براش آفریده شدم . پس برای این منظور تا اینجا متوجه شدم که باید یکی اینکه هدف آفرینشو بفهمم و درک کنم و بعد برای خودم در راستای هدف آفرینش هدف گزینی کنم . اونهایی هم که فکر خودکشی میکنن و یا دست به اینکار میزنن در واقع به این مرحله میرسن ولی یا دنبال جواب نمیرن و یا میرن و نمیرسن و یا اشتباه میرسن که منجر میشه به پاک کردن صورت مسئله یعنی همان خودکشی .
فقط یکم سردرگمم نمیدونم از کجا باید شروع کنم و اینکه عقل ناقص من میتونه این مطلبو و یا حداقل بخشی از اونو درک کنه .
این خیلی سطحیه که فکر کنیم فقط آفریده شدیم تا از نعمتهای خدا استفاده کنیم و از دنیا لذت ببریم
آفرین
دقیقا منطق منم همینه اینکه خیلی سطحیه که فکر کنیم فقط آفریده شدیم تا از نعمتهای خدا استفاده کنیم و از دنیا لذت ببریم
هرچند خدا تو قران میفرماید نصیب خود را از دنیا فراموش نکن
به علم علاقه نداری؟ که با نشرش به ارامش برسی؟
کمک به دیگران و گره از کار بنده های خدا باز کردن حالا به هر نحو درستی، چیزیه که توصیه شده و هم میتونه انسان رو به هدف اصلیش نزدیک کنه یعنی رضایت پروردگار و ارامش خود
این هر جوری میتونه باشه
یه دوست معتقد و اهل مطالعه و فکر به من میگفت : من معتقدم به این دنیا اومدم تا مثلاً یه روز یه جا رفع نیاز از نیازمندی بکنم و این میتونه رسالت من باشه..
میبینی؟ کم نیستند ادمهایی که مثل تو پی هدفن، البته شدتش کم و زیاد داره ...
به هر حال اینو شنیدی که علما گفتن چیزی رو که بلدی انجام بده تا خدا چیزی که نمیدونی رو یادت بده
برات دعا میکنم برادر محترم
میدونی من بعضی وقتا انقد غرق گناه میشم ... که خدا میگه تو از اون وضع در بیای شاهکاره! نمیخواد پی هدف باشی!!
به پدیده های اطرافت بی انگیزه نگاه نکن
اونها رو کوچک نشمار
هر رفتاری که میکنی با هر کسی یا در هر جایی.. میتونه مسیر زندگی تو رو ، البته مسیر معنوی و صورت باطنی زندگی تو رو تعیین کنه..
و در اخر یک سوال
تا حالا کسی رو دیدی در اطرافت که بخوای جای اون باشی؟
از علما که گفتی
حالا از افراد عادی
مثلا پدرت یا هرکسی که بنظرت در عین سادگی زندگیش اما انسان بوده! دقت کن آدم نه ها! انسان بوده!!
مشکل اینه که ما کمالگراها فکر میکنیم حتما باید یه کار خاص انجام بدیم .
به هر حال هر کس به صورت ذاتی استعدادهایی داره . یکی کمتر یکی بیشتر .
اگر قرار بود همه ی با بتونیم از 10 درصد مغزمون استفاده کنیم اصلا انیشتینی وجود نداشت .
فردوسی-نیوتون -بیل گیتس و... مطمئنا اگر ذاتا باهوش نبودن هر چقدر هم تلاش میکردن به جایگاهی که دارن نمیرسیدن .پس ما قراره به اندازه ای که بهمون استعداد داده شده تلاش کنیم و موفق بشیم .
شما انتظارتون از خودتون چیه ؟ دوست دارید شخصیت بزرگی بشید؟کار خاصی بکنید که همه متحیر بشن؟
از هز 1000 نفر ممکنه یکی فوتبالیست معروف بشه .یکی بازیگر معروف بشه . دو تا دکتر و 4 تا مهندس موفق . بقیه مثل ما آدمای عادی هستن که میان و میرن . بعضیا بعد رفتنشون یه سری رو خوشحال میکنن بعضیا هم نه .
به نظر من حالا که نتونستیم آدم خاصی بشیم خوبه هدفمون این باشه که وقتی رفتیم 4 نفر بگن خدا بیامرزه آدم خوبی بود .
ممنون از همدردی و دعای خیرتون خانوم مجرد
- - - Updated - - -نقل قول:
نوشته اصلی توسط خانوم مجرد
در برخورد با علم باید بگم تا مقطع کارشناسی رفتم ولی اصلا منو اغنا نکرد و علم تو دانشگاههای ما تئوری تدریس میشه و یک تئوریسین تحویل جامعه میده . علم تا عمل خیلی فرق میکنه . در واقع ادامه تحصیل یک چرخه دانشجو و استاد ایجاد میکنه ینی دانشجویی که در مقطع فوق و دکترا ادامه میده استاد میشه و برمیگرده همون مطالبی رو که قبلا آموخته به افراد جدید تدریس میکنه که چی بشه خدا میدونه و این چرخه ادامه پیدا میکنه میشه وضعیت امروز جامعه ما که فقط تحصیلکرده تحویل جامعه میده .البته اینکه سطح علمی همه بره بالا بد نیست ولی همین سطح توقع افراد رو هم بالا میبره .
- - - Updated - - -
درمورد کمک کردن به دیگران هم عرض کنم که اولا من باتوجه به شرایطم تو مشکلات خودم موندم ولی خب اگر جایی هم کمکی بر بیاد انجام میدم و این یه احساس رضایت گذرا بهم میده
- - - Updated - - -
از افراد اطرافم هم کسی نیست که کامل الگو باشه برام . اینجوریه که خصوصیاتی از افراد رو خوشم میاد نه از همه چیه یک نفر
- - - Updated - - -
کاملا موافقم . تقریبا عموم افراد استعدادهای نزدیک بهم دارن و تفاوت توی تلاش و پشتکارشونهنقل قول:
نوشته اصلی توسط soheil2
- - - Updated - - -
من نمیخوام آدم خاصی بشم و اینکه آدم کار خوب بکنه که بعدا ازش به خوبی یاد بشه خوبه ولی آیا قضاوت درمورد اعمال آدمهارو باید به حرف مردم در آینده سپرد ؟ پس اینکه هدفت بشه انجام کاری که مردم ازت خوب بگن درآینده زیاد معقول نیست .نقل قول:
نوشته اصلی توسط soheil2
- - - Updated - - -
منم همینو نمیدونم ولی اینو میدونم که تا الان از گذشتم و کارهام راضی نبودم و نمیخوام عمر باقیمانده هم همینجور سپری شه . البته نمیتونم بگم در گذشته باید چه میکردم که الان راضی میبودم .نقل قول:
نوشته اصلی توسط soheil2
وحید شما به حرف اطرافیانت چقدر بها میدی؟
مثلا من یه وقتایی کم میارم و همین که مادرم بگه تو تلاشتو کردی یا دوستم یا دختر عموم... واسم کافیه البته بازم گذراست :47:
احساس میکنم دیگرانی هستند که در مسیرشون قرار گرفتند اما من نه! من که نباید مسیر اونا رو طی کنم ... مسیر خودمم نمیدونم
مسئولیت زیادی در قبال جامعه حس میکنم اما نمیدونم چکار کنم؟ مثلا باید چکار کنم که رضایت بخش باشه؟
اینم بگم همه همه همه هر کی پای حرفام نشسته میگه تو کمالگرایی خیلی سخت میگیری در عین حال کارای کوچیکم نمیکنی
تازه وحید من کمی حس میکنم اگه ازدواج کنم و همسر و مادر خوبی باشم تقریبا از خودم راضی خواهم بود اما در عوض برای انتخاب همسر سخت میگیرم... یعنی اون باید کسی مثل من ارمان خواه باشه و البته عمل کنه و بدونه باید چکار کنه... بعد منم کمکش کنم
گفتی پیش روانشناس رفتی؟ شاید حداقل اونا بتونن بهمون ثابت کنن اشتباه فکر میکنیم یا زیادی درگیرش شدیم و بتونن راهنماییمون کنن چطور از خودمون، بدون فریب دادن خودمون، راضی باشیم!!!
حس میکنم کمی تو این پست حرفای بی ربط نوشتم ولی چه کنم مغزم متمرکز نیست
عذر
نمیدونم باید بگم متاسفانه یا خوشبختانه من مشکلاتمو باکسی مطرح نمیکنم . نه تو این مورد ونه تو موارد دیگه مگر بدونم کاری ازشون برمیاد واگرم چیزی ازمن متوجه بشن خودشون متوجه شدن . با مادرم هم اینچیزارو نمیگم چون کاری ازش بر نمیاد و فقط قصه میخوره . من فقط مشکلمو برای مشاور و روانشناس گفتم ولی اوناهم جز روحیه دادن و حرفای قشنگ زدن کاری ازشون بر نیومده برای همین اینجا مطرح کردم بلکه به جوابی برسم .تو زمینه سخت گیر بودن هم باید بگم نه آدم خوشبینی هستم ونه بدبین ولی خیلی واقع بینم . ینی همه چیزو همونطور که هست میبینم نه بهتر یا بدتر. تا حدودی دیگران از من راضی هستن ولی من از خودم راضی نیستم . آخه رضایت از دید افراد مختلفه . مثلا اینکه من تا حدی اعتقادات دارم و اهل خلاف و این حرفا نیستم و کمی تحصیلکردم از نظر اطرافیان خوبه ولی از نظر خودم هیچه . برای همین وجود این چیزها هم در افراد مختلف برام مهم نیست . اعتقادی که تو عمل نباشه و تحصیلاتی که در شعور و فرهنگ طرف تاثیر نگذاشته باشه بدرد نمیخوره. لااقل بدرد من نمیخوره . افراد مختلف رو میبینی با ادعای معتقد بودن همه جور رفتار و گناهی ازشون سر میزنه و همچنان خودشونو معتقد میدونن و از اون طرف افرادی هستن که بسیار تو عملشون رعایت همه چیو میکنن و ادعای اعتقاد هم ندارن و شاید همینچیزا باشه که مسلمونارو یکم بدنام کرده . تحصیلات و علم هم اگه منیت نیاره و در مسیر شناخت عظمت پروردگار و خدمت به خلق و رضای خدا باشه شاید اجری داشته باشه اونم شاید وگرنه ارزش دیگه ای نداره حداقل برای من نداره .
- - - Updated - - -
درمورد سخت گیری درمورد ازدواج بعضا بمن هم گفته شده اما این بخاطر اینه که دیگران از مشکلات من خبر ندارن و اینم بخاطر اینه که معمولا سنگ صبور بودم. بعد هم بستگی داره کی بشما گفته باشه که سخت گیری. اگر چند نفر آدم مسئولیت پذیر و عاقل و منطقی این حرفو زدن خب میتونی قبول کنی و تجدید نظری درخودت بکنی ولی اگه چندتا آدم خوشبین این حرفو زدن خب اونا همه چیو خوشبینانه درنظر میگیرن و نمیشه زیاد رو حرفشون حساب کرد .
- - - Updated - - -
درمورد ازدواج قبلا گفتم که هدف نیست و قسمتی از جریان زندگیه که با انتخاب درست میتونه شمارو در رسیدن به هدف جلو بندازه و کمک کنه و با انتخاب نادرست میتونه مانع بشه و مشکل ایجاد کنه. البته بگم اگه ازدواج ناموفق باشه اونوقت چه بخوایم چه نخوایم هدفمون میشه رفع این مشکل و خودبخود سرگرمش میشیم و از رسیدن به هدفهای مهمتر باز میمونیم.
- - - Updated - - -
شما اگه فکر میکنی که با همسر شدن و مادر شدن احساس رضایت پیدا میکنی از مواضع قابل گذشت مثل مادیات و چیزهایی که با اصول شما منافات نداره کوتاه بیا تا به هدفت برسی چون بنا به اقتضای سن و جنسیت شما بمرور زمان فرصت براتون کمتر میشه ولی یه توصیه هم میکنم ازدواج موسیقی نیست که اگه رفتید دنبالش و خوشتون نیومد و راضی نشدید رهاش کنید چون پای انسان درمیانه نه ساز پس خوب فکر کنید بعد اقدام کنید.
- - - Updated - - -
مشکل اینه که من تا حد زیادی مطمئنم که اشتباه فکر نمیکنم و مطمئنم که عمر رو بخوبی استفاده نکردم وگرنه بله خیلی راه هست که از این تفکر فرار کرد یکیش مقصر دونستن این و اوننقل قول:
نوشته اصلی توسط خانوم مجرد
ببین وحید باید چیزهایی که میتونه هدف باشه رو بنویسی
مثلا علم پول رضایت دیگران رضایت خدا لذت از زندگی معنویات ازدواج یا..........
بالاخره زندگی بی هدف که نیست
خدا ما رو افریده پس فکر همه جا رو کرده باید بگردیم هدفمونو پیدا کنیم یعنی اونچه که خدا بخاطرش ما رو افریده و با انجامش از ما راضی میشه
بالاخره یا عالم دین یا دانشمند یا مخترع یا سیاستمدار متدین، یا پدر خوب بودن یا... بالاخره یه چیزی باید دیده باشی که الان تو رو به فکر واداشته که بی هدف بودی، اصلا شاید چیزی دیدی و تو ناخوداگاهت تاثیر گذاشته، ببین اون چیه؟
نمیشه که ادم تا جای بهتری رو ندیده و درک نکرده بگه جایی که هستم رضایت بخش نیست! :81:
پس
بنظر میاد هرچیزی برای رضای خدا میتونه همون هدف باشه
ببین بعضا خوندم که علما بعد از مرگ به خواب کسی اومدن و گفتن که مثلا به من گفته شد که کتابی که نوشتی به کنار، اون سنگی که فلان جا فلان موقع از مسیر رفت و امد مردم برداشتی چون باعث شد دفع اسیب از اونا بشه، اون سنگ برداشتنت باعث شده الان جای خوبی به تو داده بشه
زیاده از این مثالها
پس وقتی واقعا زندگی اینه، چرا سختش میکنی برادر من؟
میدونی وحید دیشب داشتم فکر میکردم اگر خدا هم بیاد به وحید بگه همه چی روبراهه یا واسه روبراه شدن چیز خاصی لازم نیست و من خیلی ساده از تو راضی میشم بازم وحید میگه نه!
نه فقط رضایت دیگران نه فقط ارامش قلبی خودمون نه فقط خیلی چیزهای دیگه، بلکه مجموعه همه اینها باهم هست که انسان رو میسازه و رضایت خدا رو در پی خواهد داشت
ضمنا تو کلاسای سخنرانها شرکت کن مثلا من سخنرانی اقای پناهیان خیلی روم تاثیر گذاشت چون مثل ما سخت گیره و چیزهایی میگه که حالتو جا بیاره :227:
اگه نرفتی خواهش میکنم یکبار برو
- - - Updated - - -
امام كاظم سلام الله علیه :
طوبى لِلْمُصْلِحينَ بَيْنَ النّاسِ، اُولئِكَ هُمُ الْمُقَرَّبونَ يَوْمَ الْقيامَةِ؛
خوشا به حال اصلاح كنندگان بين مردم، كه آنان همان مقرّبان روز قيامت اند.
نمونه اش برادر عزیز
میدونی درمورد اونچیزایی که شما نام بردی مثلعلم پول رضایت دیگران لذت از زندگی معنویات ازدواج یا.......... منم بدم نمیاد ولی اونقدر برام مهم نیستن که انگیزه ایجاد کنن برای حرکت و فعالیت جهت رسیدن بهشون و این مقدار حرکتی هم که الان دارم قبلا گفتم از رو اجباره.
- - - Updated - - -
سخنرانی ایشون و دیگران مثل آقای مرادی و قرائتی و بقیه رو گوش دادم زیاد . البته تو جلساتشون نرفتم ولی یا از تلویزیون یا فایلهای صوتی و تصویریشون رو شنیدم و دیدم و قبول دارم مفیده ولی مشکلم حل نشده.
چگونه دوباره وارد دنیای واقعیت بشم؟
این تاپیک خانم pooh هست
شاید ابتدا کمی بی ربط به موضوع فکری ما باشه
اما جاهایی سوال ما رو پرسیده و دوستان نظراتشونو گفتن
- - - Updated - - -
چگونه دوباره وارد دنیای واقعیت بشم؟
این تاپیک خانم pooh هست
شاید ابتدا کمی بی ربط به موضوع فکری ما باشه
اما جاهایی سوال ما رو پرسیده و دوستان نظراتشونو گفتن
- - - Updated - - -
میگم اقا وحید
شما رو نمیدونم اما خودم یه وقتایی فکر میکنم من تنبلی میکنم که اینها برام انگیزه ایجاد نمیکنه
و یه نکته که بنظرم رسید و هی یادم رفت بهتون بگم: همه همه همه از روی نیاز ( حالا اجبار ناشی از نیاز) کاری رو انجام میدن
حتی نویسنده فلان کتاب مرجع علمی یا دینی مثلا
نیاز روحی
شاید منظورن نیاز به معیشته؟
که بهتون حق میدم البته چون دخترم و کار کردن برام خارج ار توانمه
اما برای اقایون دیگه خوب اونها میخوان از پولش در جهت دلخواهشون استفاده کنن پس بدستش میارن
حالا هر لذتی
که برای ممون میتونه دنیوی و اخروی باشه
ببین تو جلسات شرکت کردن فرق داره
چون زمین تا اسمون با سی دی یا تلویزیون فرق داره
ضمنا میتونی ازش سوالتو بپرسی اگه دوست داشته باشی
هنوز باهات موافقم که تلاشی برای ارتقای شغلم نکنم کما اینکه الان هم انچنا به اب و اتیش نمیزنم که کار پیدا کنم با اینکه از نظر مالی واقعا بهش نیاز دارم
شاید افسرده م... از دارو میترسم.. اما واقعا شاید افسرده م یا عزت نفسم پایینه که به هرچیزی قانع میشم یعنی بیشترش برام مهم نیست
صحبتای پوه رو از همونجایی که گفتید خوندم و اینکه گفته بودید شبیه ایشون هستید . درسته شما همسن و هردو در رابطه احساسی شکست خورده و الان ناامید و بی انگیزه . من احساس میکنم ایشون از اینکه اینجوری حرف میزنه خودشو خالی میکنه و احساس رضایت میکنه چون سرپرستها بهش گفته بودن در این مورد دیگه تاپیک باز نکن. چون اگه ایشون انگیزه و امیدی نداشت چه لزومی داشت در آزمون ارشد شرکت کنه یا در فلان آزمون . منتها اینکه انگیزه ای برای جدی گرفتن اونها نداره بخاطر دور از دسترس دیدن اونهاست . ینی وقتی میبینه قبول شدن سخته برای همین انگیزش از دست میره . حالا مسئله شمارو نمیدونم ولی مسئله من دور از دسترس بودن اهداف نیست که منو بی انگیزه کرده . ارضا نکردنه اهدافه و اینکه هدف راضی کننده رو پیدا نمیکنم و اینجاهم اینچیزارو نمیگم که خالی شم بلکه کمک میخوام. من الان احساس ناامیدی ندارم بلکه درمانده ام و راهمو گم کردم ینی درواقع قبلا گم بودم و الان میخوام پیدا کنم
خوب بیا و این کارو بکن
یعنی به مهم نبودن اهدافت فکر نکن و ببین ایا واقعا ارتقا شغلی یا هرچی برات قابل دستیابیه؟
اخه من هر دو عامل رو باهم دارم هم دسترسی چیزی برام سخته هم با خودم میگم خوب حالا بدون اون هم میشه زندگی کرد داشته باشمش هم لذت پایداری نداره، پس عیبی نداره واسش تلاش نکنم
حالا شما میگی دور از دسترس نمیبینی
پس
حالا شما به زندگیت برس
فکر کن قراره فقط لذت ببری اونم حلال ها!
شغلت پول سفر کنسرت ورزش که میگن رو ذهن خیلی تاثر گذاره و......
اینا رو سعی کن بدست بیاری و رو به پیشرفت باشی بدون اینکه تو سر هدفت بزنی
و بدون حرص و طمع
من خودم اگه الان ببرنم سر کار از پولش استفاده میکنم در جاهای مختلف
البته وحید همین الان به ذهنم رسید که: فکر میکنی بری سر کار هم هیچی تغییر نمیکنه چون بازم کسل کننده خواهد بود تو هم که حوصله اپدیت کردن خودتو با مطالب علمی جدید نداری پس... چه فرقی میکنه شغلت مربوط به رشته ت باشه یا نه!!
یه نکته بیربط: ما معلوم نیست تا کی وقت داریم تو این دنیا!! همش داریم وقتمونو به فکر کردن میگذرونیم:47:
حداقل واسه اون دنیامون کاری بکنیم
تو جلسات اون آقایون هم وقت نمیکنم شرکت کنم ولی سوالاتی که برام پیش بیاد مکاتبه ای یا ایمیل میپرسم
- - - Updated - - -
من نگفتم هرچیو که میخوام برام در دسترسه ولی دور از دسترس بودنش دلیل بی انگیزگی من نیست
- - - Updated - - -
اینجا بحثو شروع کردم بخاطر اینکه لذت نمیبرم . حالا شما میگی فک کن لذت میبری؟نقل قول:
نوشته اصلی توسط خانوم مجرد
- - - Updated - - -
بعدم اصلا ما آفریده شدیم که لذت ببریم؟
من تاپیک ها رو به طور کامل نخوندم..ا در همین حد فهمیدم که شما کلا با فلسفه و چرایی دنیا غریبه ای،واسه همین خوبه با آدمای مطلع صحبت کنی یا کتابای مفید بخونی،مثل کتابای دکتر مطهری و شریعتی...
کل این دنیا با هدفه..حتی افتادن یه برگ از درخت...شما که دیگه انسانو اشرف مخلوقات
این خیلی چیز خطرناکیه که هیچی خوشحالتون نکنه یا به چیزی مشتاق نباشین..
درسته تو زندگی یه چیزایی پیش میاد که آدمو ناامید میکنه اما نباید دایمی باشه..با خودت کار کن که به یه چی علاقه پیدا کنی و علاقه تو نشون بدی.
مثلایه تابلو نقاشی که هر روز میبینی ،سعی کن هر روز با دیدن اون وق کنی...ببین میشه؟تجربه تو بگو
من خیلی زودتر از اینا باید به اینجا میرسیدم ولی خب بالاخره خودمو سرگرم کرده بودم ولی دیگه نمیتونم سر خودم کلاه بذارم. اینکه ندونی برای چی زندگی میکنی ، ندونی باید دنبال چی بری ، ندونی اصلا از اون صبح که پا میشی تا شب رسالت تو چیه خیلی سخته . من با مشاورای مذهبی و غیر مذهبی و صحبت کردم ولی قانع نشدم . منم به هدفدار بودن معتقدم و شک ندارم که اینهمه مخلوقات خدا با این همه ارتباطات پیچیده ای که بینشون هست بیخودی نیستن اما نمیدونم و نمیتونم بفهمم اون هدف چیه . همین باعث میشه من با هیچی خوشحال نشم چون میخوام تو مسیر اون هدف حرکت کنم ولی نمیتونم درکش کنم .نقل قول:
نوشته اصلی توسط مرمر تنها
- - - Updated - - -
ضمنا من قبلا هم گفتم شکست زیاد خوردم ولی ناامید نیستم اما درگیرم باخودم که دارم چیکار میکنم و الکی دور خودم میگردم .
- - - Updated - - -
من حتی الان به گذشته خودم نگاه میکنم میگم من واقعا اینهمه انگیزه رو برای کارایی که انجام دادم از کجا آوردم . چون اگه امروز قرار بود اونکارهارو انجام بدم مطمئنا انجام نمیدادم چون انگیزم صفره صفره
سلام/برگشتم / باحالی مثل قبل بعداز چند دوره درمان دارویی/
من حال خوبی نداشتم برای همین رفتم پیش روانشناس و بعد روانپزشک . باتوجه به حال روز م برام دارو تجویز کرد که بعد از مصرف تاثیری احساس نکردم و دوباره رفتم پیشش و دکتر پس از مصرف 20روزه ، دوز دارو رو زیاد کرد و اینکارو 3بار انجام داد ولی بازهم من کوچکترین تاثیری در خودم احساس نکردم و به درخواست خودم با مشورت روانپزشک مصرف رو قطع کردم و الان برگشتم به خونه اول. اینجا روانپزشکی هست که بگه چرا دارو هم رومن بی اثر بود. من چمه؟ ازدست خودم خسته شدم. اصلا از خستگیام خسته شدم .
سلام اقا وحید خوبید؟
من که متخصص نیستم اما به نظرم نیازی به دارو نبوده :303:
شما اگه به یه روانشناس خوب مراجعه میکردین میتونست کلی کمکتون کنه
من از اخرین باری که شما تو سایت بودین دارم میرم پیش روانشناس کلی خوب شدم کلی گره های ذهنیم باز شده کلی فرق کردم
داروهاتون قرار بود چه تاثیری بذارن که نذاشتن؟ ضد افسردگی بودن؟؟
سلام
این ویدئو رو ببینید و نظرتون رو بگید
<iframe src="http://www.aparat.com/video/video/embed/videohash/hMOZi/vt/frame" allowFullScreen="true" webkitallowfullscreen="true" mozallowfullscreen="true" height="360" width="640" ></iframe>
من سگ سیاهی داشتم که اسمش افسردگی بود
سلام/ چ خوب که حالتون خوبه ، ولی من تغییری نکردم .نقل قول:
نوشته اصلی توسط خانوم مجرد
من با یک مشاور صحبت نکردم با چندتا صحبت کردم همشون اغلب پیشناد روانپزشک دادن. برای همین رفتم پیش روانپزشک . درمورد اینکه دارو باید چ تاثیری میذاشت هم از دکتر پرسیدم که گفت باید حالت تغییر کنه و بیخیالتر بشی که اصلا اینجور نبود.
- - - Updated - - -
دوست عزیز من ویدیو رو دیدمنقل قول:
نوشته اصلی توسط 1234567
شرایط من تاحدی شبیه شخصیت داستان بود امانه کامل
مهمترین بخش نتیجه گیری آخرش بود که من خیلی وقت پیش به اون رسیدم ولی کسیو پیدا نکردم که بتونه کمکم کنه نه دوست نه مشاور و نه روانپزشک
میتونم بپرسم اون متخصصین مشکل شما رو چی تشخیص دادن؟
افسردگی؟
شما ساکن تهران هستی؟
این شماره مشاور من هستش اگه دوست داشتی برو پیشش خیلی دوره ها رو پیش اساتید معروف روانشناسی گذرونده و هزینه اش هم برای 1 ساعت صحبت 24000 تومان هستش . من فکر میکنم بری پیش ایشون ضرری نداشته باشه
ایشون در خیلی زمینه ها مشاوره میدن و خیلی باتجربه ان و زود تشخیص درست میدن
حداقل برای یکبار پیش ایشون برید
02133800480
ادرسش پل پنجم بلوار ابوذر در تهران هست
من تهران هستم /اسم خاصی برای مشکلم نگفتن . یکیشون میگفت نوعی افسردگی خفیفه که از بچگی با شخصیتم همراه شده و جزئی از شخصیتم شده . (که خودم بعید میدونم)
درمورد پیشنهاد مشاورتون هم ممنون ولی باشه هر وقت پولدارشدم یسر میرم پیشش :) آخه من بایکی دو جلسه فک نکنم مشکلم حل شه
این چندمین مشاوری هست که تا بحال رفتید؟چندجلسه پیشش رفتید ، مشکل شمارو چی تشخیص دادن و چ کمکی کردن و چندسالشونه و خانم هستن یا آقا
خانم هستن حدود 36 ساله
ایشون چون خیلی فعال بودن تجربه زیادی دارن
من نظرم اینه که حالا یه جلسه برید اصلا ببینید مساله شما حاد هست یا نه که الکی درگیر نباشین
من 8 9 جلسه رفتم و مشکلم رو اختلال شخصیت مرزی تشخیص دادن از نوع خفیف
کمکشون تکنیکهای فکری بوده البته بهم گفتن نظر روانشناسای بزرگ اینه که تا کمالگرایی رو درمان نکردین سراغ بقیه درمان نرید
واسه همین داریم رو کمالگرایی کار میکنیم و بعدشم گفتن باید تنظیم هیجانی صورت بگیره
و به منم توصیه کردن کمتر بیام همدردی چون واسم خوب نیست
چقدم شما به توصیه هاش گوش میدی و نمیای :))
- - - Updated - - -
متاسفانه اعتمادم از مشاورا از بین رفته . حداقل دیگه پیش هرکسی نمیرم چون خود اون نتیجه نگرفتن هم اثر بد میذاره علاوه بر وقت و هزینه ای که میکنی.
- - - Updated - - -
پیش هر مشاوری رفتم تمام چیزایی که بهم گفته خودم میدونستم
- - - Updated - - -
درواقع من دردمو میدونم و تو این تاپیک توضیح دادم ولی درمانی نیافتم . با چهارتا جمله روحیه بخش و تعریف کردن دیگران از موفقیتهاشون انگیزه ای در من ایجاد نشده