نمایش نسخه قابل چاپ
اون شعر رو نذاشتم که گریه کنی دختر :D
بس کن این چیزارو . یه روزی به این روزای خودت می خندی. به خدا راست میگم. خود من گاهی چقدر مثل تو فکر می کردم . اما باور کن همه اینا موقتیه . الان من درس می خونم ، کار می کنم ، زندگی می کنم ، با دوستام میرم و میام ، اگه خواستگاری باشه بهش فکر می کنم ;):p . تازه اگه ازدواج کنم کلا یادم میره . :p سخت نگیر به خودت .
اونو گذاشتم که ببینی رسم دنیا همینه و راحت تر کنار بیای .
انگار اشتباه کردم :311:
سلام ستاره خانم...
تاپیکتون غمناک بود و امیدوارم به عشقتون برسید(دوستن نظرشون رو دادند و چیزی نمونده که من بگم)
یه سوال دارم ازتون شما چطور به اون پسر سعی کردید بفهمونید دوستش دارید؟نگاه کوتاه خانم ها به یک پسر اونم در پاسخ به نگاه اون پسر میتونه به علاقه مندی ترجمه بشه؟
سلامنقل قول:
نوشته اصلی توسط angry_boy
من سر یکی از کلاسامون متوجه حضور این اقا شدم.داشتم پاورم رو ارایه میکردم که متوجه نگاههای این اقا شدم طوری نگاه میکرد که انگار مطالبی رو که توضیح میدادم رو نمیفهمید.به خاطر همین ته هر جمله ام میگفتم اگه سوالی هست بپرسین اما ایشون فقط نگاه میکرد.بعد از اون کلاس دیگه کمکم توی همه ی کلاسهامون مشترک بودیم چون هم من زودتر از موعد درسهارو بر میداشتم هم ایشون یکم دیر درسها رو بر میدارن.اوایل احساسم رو سرکوب میکردم و کلی برای خودم کار پیدا میکردم که ذهنم سمت اون نره ولی بعد از یه مدت دیگه نشد هر کاری کردم جواب نداد.تا حالا هم فقط به یکی از دوستام این ماجرارو گفتم.توی دانشگاه یا خونه هیچکس از این عشق خبر نداره.تنها کسانی هم که ازشون کمک گرفتم دوستان همدردی هستند که همشون فقط میگن فراموش کن.
کلا اینکه من هیچکاری برای این که ایشون متوجه احساس من بشند نکردم به خاطر اینکه خدای ناکرده فکربد نکند یا فکر سو استفاده(البته اصلا اینجور ادمی نیستند)به سرشون نزنه.ضمن اینکه محیط دانشگاه ما نه مثل یکسری از دانشگاهها خیلی بازه نه خیلی بسته در کل بچه ها در کمال حرمت و احترام با هم برخورد میکننند وفقط در حد و حدود همکلاسی بودن با هم حرف میزننند نه بیشتر. شاید این هم یکی از دلایل باشه برای بروز ندادن احساسم باشه
من از angry_boy معذرت میخوام چون انقدر درگیر مساله ی خودم بودم یادم رفت جواب سوال ایشون رو بدم.
بعضی از اوقات خانمها برای ابراز احساستشون به طرف مقابل نگاه میکنند البته بستگی به شرایط و موقعیت داره.در کل من جمله ی زیر رو بهت توصیه میکنم:
(اگر کسی را دوست داری به او بگو زیرا قلبها معمولا با کلماتی که ناگفته می مانند می شکننند)
ستاره عزیز در کت میکنم منم تو دانشگاه عاشق همکلاسیم شدم 2سال تمام عاشقش بودم حتی تا 3-4 ماه بعد از آشنایی با همسرم اونو دوست داشتم.
اونم برای من از هر جهت کامل بود شاگرد اولمون بود ظاهرش خوب بود پسر مودبی بود تا جایی که تحقیق کردم خانواده خوبی داشت همشهریم بود. عشق منم از یک نگاه شروع شد سر کلاس نشسته بودم احساس میکردم یکی نگاهم میکنه سرمو بلند کردم داشت نگاهم میکرد بعد زود نگاهشو دزدید. میدونی من دختر خیلی خوشگلی بودم(اعتماد به نفسو دارین;)!!!!!!) اون از ظاهرم خوشش میومد و نگاه میکرد منم فکر میکردم عاشقم شده. اونقدر بهش فکر میکردم که ترم 1و2 مشروط شدم.
بعد با همسرم آشنا شدم و بعد از مدتی فهمیدم علاقه یک طرفه اصلا نمیشه اسمش رو گذاشت عشق. عشق بعد از شناخت به وجود میاد در حقیقت تو فقط میتونی بگی ازش خوشم میاد. تو عاشق تصورت از اون فرد شدی شاید اون ویژگی هایی داشته باشه که برای تو اصلا قابل تحمل نباشه.
دوست عزیز اصلا به فکر این نباش که بهش پیشنهاد آشنایی بدی چون اکثر پسرها دوست دارن خودشون طالب باشن و طرفشون مطلوب فکر نکنم.
سعی کن اصلا بهش فکر نکنی چون راهی برای رسیدن بهش نداری مخصوصا که مطمین نیستی بهت علاقه داره. اگه بهت علاقه داشت خودش پیش قدم میشد
سلام دوستان عزیز من تازه امروز این سایتو پیداکردم.....مطالبتونم خوندم خوشحالم میکنید نظراتونو بگید...........من دختردانشجوییم 22سالمه و از یکی از پسرای کلاسم خوشم اومده نه بخاطر تیپ و قیافش فقط بخاطر حالت مردونه ای که داره و مثل خیلی از پسرای کلاسمون اهل جلف بازی و کارایی نیس که بخواد کسیو جلب کنه. اونم با رفتار و اداهای زننده!!!!..راستش خودمم اهل دوستی واین جور چیزا نیسم و به این معتقدم که اون شخص باید پیش قدم شه و بهشم مصرم ولی خب ...جالبه من تابحال از هیچ پسری خوشم نیومده بود اینم درحدعشق نیس که بگم خ بهش فک میکنم نه..فقط خ دلم میخواد حسشو نسبت به خودم بدونم .
- - - Updated - - -
این حس کنجکاوی من نسبت بهش وقتی اوج گرفت که متوجه نگاهاش شدم...وقتی سرمو بالا میگرفتم زودی نگاشوبرمیداشت و این بارها تکرارشد...کم کم تو ردیف من میشست درحالی که جا واسه نشستن زیادبود...کنارمن با یک صندلی فاصله!!!!!!!!!!!!!طوری که خ سمت صندلی خالی بینمون برمیگشت و برگه و کیفشو میذاشت و ی نیم نگاهی میومد..راستش من با اینکه دلم میخواست ببینمش ولی به خودم اجازه این کارارو نمیدم...ینی بهتون بگم وقتی نزدیک من میشینه خ شاده و بلندمیخنده مخصوصا وقتی استاد جو کلاسو شادمیکنه میخنده و ب سمت من برمیگرده.....نمیدونم شای اینا اصن دلایل خوبی نباشه...ولی خب من حسمو گفتم براتون...بعضی وقتام اصن حوصله شو ندارم همش فک میکنم ممکنه اشتباه کنم و نگاش نمیکنم ولی .....بعضی وقتام میگم نیکی توهم نزن و واقعیت نگر باش ولی خب...............
- - - Updated - - -
یکی از دوستام ازم خواست جزوه ای رو ازش بگیرم چون اون این جزوه رو داشت.....درضمن من بگم این حسو نگاهو من به هیچکدوم از دوستام نگفتم>>>>>منم این فرصتو دیدمو بعد تعطیلی کلاسم اونم داشت میرف تو راهرو صداش کردم و وایساد ولی شرو کرد ب اگوشی ور رفتن حتی سرشم بلند نکرد منم منتظر شدم صحبتش باگوشی تموم بشه بعدحدود5دق درحالی ک وایساده بودو جابجامیشد درحالی باگوشیش ورمیرفت ولی مکالمه ای نبود داشت میرف.....من بهت زده موندم برم یا ادامه بدم....اصن متوجه کارش نبودم..اصلا...دوباره صداش کردم و گفتم یبار صداتون کردم ومنتطر شدم حرفتون تموم شه اون فقط مث.....نگام کرد نه معذرت خواس بابت کارش.. منم خ مودبانه و ااروم بابت جزوه بهش گفتم ک بجه ها خواستن بیام ازتون بگیرم اونم گف برام میاره....بغد جداشدیم
- - - Updated - - -
یکی از دوستام ازم خواست جزوه ای رو ازش بگیرم چون اون این جزوه رو داشت.....درضمن من بگم این حسو نگاهو من به هیچکدوم از دوستام نگفتم>>>>>منم این فرصتو دیدمو بعد تعطیلی کلاسم اونم داشت میرف تو راهرو صداش کردم و وایساد ولی شرو کرد ب اگوشی ور رفتن حتی سرشم بلند نکرد منم منتظر شدم صحبتش باگوشی تموم بشه بعدحدود5دق درحالی ک وایساده بودو جابجامیشد درحالی باگوشیش ورمیرفت ولی مکالمه ای نبود داشت میرف.....من بهت زده موندم برم یا ادامه بدم....اصن متوجه کارش نبودم..اصلا...دوباره صداش کردم و گفتم یبار صداتون کردم ومنتطر شدم حرفتون تموم شه اون فقط مث.....نگام کرد نه معذرت خواس بابت کارش.. منم خ مودبانه و ااروم بابت جزوه بهش گفتم ک بجه ها خواستن بیام ازتون بگیرم اونم گف برام میاره....بغد جداشدیم
- - - Updated - - -
حالا روزی که بایدجزوه هارومیاورد اورد ولی من هرچی منتطرشدم که بیاره نداد!!!!!!!!!!!اصن موندم خدایا من چ کاربدی مرتکب شدم ک این بی احترامیو دیدم....حتی ی همکلاسی سادم میتونس بساره برام...واقعیتش منم بهم برخورد و اصن ازش نگرفتم!!!!!!!!کارمنو چطورمیبینید؟اشتباه کردم؟تو این موندم خودمم که میگم من کاردرستی کردم...جالبه بعضی اوقات کنارمن میشینه ولی اصن از جزوه چیزی نمیگه!!!!!!!!تعجب اوره...فک نمیکردم همچین ادمی باشه...شما چی میگید؟
- - - Updated - - -
نگاهاش تو خلوت تو راهرو و محوطه زیاده ولی تو کلاس اگه کنارم نشینه ب روی خودشم نمیاره...همه اینارومیفهمم ولی رفتاراش متناقضه و اذیت میشم...
لطفا نظراتتونو بگید من منتظرم...................بگید
به همدردی خوش اومدی
نیکی جان شما الان توی تاپیک یه نفر دیگه هستین و بقیه نمیتونن بهتون راهنمایی بدن
وارد موضوعی که میخوای بشو و یه تاپیک ایجاد کن
تا بچه ها بیان راهنماییت کنن .
ممنون عزیزم ............چطوریه این کاری که گفتی؟؟
- - - Updated - - -
ممنون راهشو یداکردم...دوست عزیزم معذرت میخوام که ندونسته وارد تاپیکشون شدم....سلامت باشید
وارد سئوالات ارتباط دختر و پسر می شی روی ارسال موضوع جدید
می زنی مطلبتو کپی می کنی یک عنوان مناسب م انتخاب می کنی و ارسال.
tatiجان ازت ممنونم.من همیشه از جانب خواهرم به این متهم میشم که همیشه بیش از حد منطقی هستم.شاید بخندید ولی من وقتی ایشون رو شناختم عاشقش شدم.اون پسر خیلی خوبیه.حرف شما کاملا درسته و نمیتونم انکارش کنم که اره من از اون خوشم اومده و دیوانه وار دوسش دارم. وتنها گناه اون اینه که شاید به من حسی نداره.اما ارزو کردن که برای یه دختر عیب نیست؟ ؟؟من فقط از خدا خواستم که اون هم من رو دوست داشته باشه. ( وقتی عشق فرمان میدهد محال سر تسلیم فرود می اورد)
سلام
لطفا خودتونو با این جملاتِ "پر از احساس" و "خالی از منطق" بازی ندید.نقل قول:
اگر کسی را دوست داری به او بگو زیرا قلبها معمولا با کلماتی که ناگفته می مانند می شکننند
وقتی عشق فرمان میدهد محال سر تسلیم فرود می اورد
...
میگید عاشقید، ما قبول می‌کنیم.
در پست‌های اولِ تاپیک گفتید که خیلی به ازدواج امیدوار نیستید و (در نتیجه) بیشتر به دوستی امیدوارید!
دوستی برای چی؟ آخرش جدایی یا ازدواج؟
با جدایی که احتمالا بدترین دوران عمر خودتون و آقا پسر رو خواهید ساخت.
عملی شدنِ ازدواج بعد از دوستی هم بستگی زیادی به فرهنگ خانواده‌هاتون (+چند شرط دیگه) داره و شما از فرهنگ خانوادهٔ پسر اطلاعی ندارید.
حتی با فرض موافقت خانواده‌ها، اگر کمی در مورد دوستی قبل از ازدواج مطالعه داشته باشید، متوجه می‌شید که اولا احتمال ایجاد بعضی مشکلات در این ازدواج‌ها بیشتره، ثانیا به دلیل کمتر شدن تفاوت لذت دریافتی در قبل و بعد از متعهد شدن، میزان لذتی که بعد از متعهد شدن کسب میکنید، از حالت معمول کمتره(گاهی اوقات خیلی کمتر!) و همین یعنی یک ازدواج می‌تونست بهتر باشه، اما با دوستی قبل از ازدواج، اینطور نشد.
گفتید که عاشقید. البته عشق در نظر هر کس، معنای خاص خودشو داره. اما آیا این عشق، به اون اندازه هست که برای آیندهٔ آن پسر اهمیت قائل باشید؟
اگر بله:
- با توجه به اینکه با دوست شدن با او، از میزان رضایت از زندگی خودتون و این فرد در آینده می‌کاهید، دنبال دوستی و رابطهٔ احساسی بدون تعهد نرید.
- احساسات خودتونو با خوندن جملات عاشقانه، گشت زدن در پیج‌های احساسی فیس‌بوک(!)، گوش دادن آهنگ‌های عاشقانه و ... مشتعل نکنید.
- خودتونو کوچیک نکنید و ابراز علاقه نکنید! از او خواستگاری هم نکنید! البته ممنوع نیست، اما اکثر اوقات، عاقبت خوبی نداره.
- دلبری احساسی و غیر عاقلانه نکنید! مطمئنا رفتار خوب و سنگین شما، برای کسانی که طالب ازدواج باشند (شاید این آقا جزوشون باشه و شاید هم نه)، بهترین نوع دلبری هست.
- حتی اگر خود این پسر برای دوستی پیشنهاد داد، نپذیرید! رابطهٔ رسمی، نتیجه‌بخش‌تر و امن‌تره. پس در صورت درخواست احتمالی ایشون، شما مسیرو با قاطعیت به کانال رسمی هدایت کنید.
- بگذارید زندگی در روال معمول خودش جلو بره. شما کسی رو دوست دارید، او هم اگر واقعا دوست داشته باشه، رسما اقدام میکنه.
.
تا به حال چند پست خوب از شما در تالار دیدم. مشخصه که فردی منطقی و عاقل هستید. برای موفقیت، کافیه به رابطهٔ خودتون هم با دید عقل نگاه کنید.
موفق باشید. :72:
سلام به مسافر زمان.
بابت دو تا جمله ای که گفتی اولین جمله خطاب به کس دیگه ای بود.دومیش هم به نظرم یه جورایی واقعیته.
نسبت به قسمت دوم حرفهات اره هر کسی از عشق تعریف خاص خودش رو داره.شاید من بیشتر از هر کس دیگه ای اینده ی اون فرد برام مهم باشه و همیشه ارزوی خوشبختیش رو دارم.( یه عمره با خودم میگم خدارو شکر خوشبخته خدارو شکر خوشبختی چقدر این گفتنش سخته) اره گفتن این جمله از همه ی دردهای دنیا دردناکتره.
من نه خواستم کار احمقانه ای بکنم نه از زندگی کردن افتادم.فقط خواستم در جمع دوستانی که من رو نمیشناسند و قرار نیست راز من رو فاش کنند به عشقم اعتراف کنم و ازشون کمک بخوام تا اینجا هم خیلی از دوستان کمک کردند و من تونستم از راهنماییهاشون استفاده کنم.من دلبری غیرعاقلانه نکردم همیشه خیلی عادی با این اقا برخورد کردم چند بار هم تاکید کردم که کسی از اعضای خانواده و دوستانم از این عشق خبر ندارند.فقط یکی از دوستانم در جریان هست که اونم توی یه شهر دیگه زندگی میکنه.فراموشش نمیکنم .اره فراموشش نمیکنم چون که اون بهترین فردی بود که تو عمرم دیدمش تا جایی که میتونم با یادش زندگی میکنم ولی شاید هیچوقت دیگه کسی از این احساس مطلع نشه.
شاید نتونم سالها به کسی دلبسته بشم یا اصلا ازدواج کنم.چون بعید میدونم فردی بهتر از این اقا پیدا بشه.
از همه ی دوستانم ممنونم از شما هم مسافر زمان جان ممنونم باور کنید ادم بی منطقی نیستم و کاری نخواهم کرد که بابتش یه عمر عذاب بکشم.