نمایش نسخه قابل چاپ
عزیزم خیلی متاسف و متاثر شدم از داستان زندگیت خیلی دلم گرفت فکر میکردم دیگه اون دورانی که مردها دست رو همسرشون بلند میکنن گذشته ولی انگار این قصه سر دراز داره و حتی به تحصیلات و فرهنگ و جایگاه اجتماعی فرد هم ارتباطی نداره ... نمیدونم چرا این افراد فکر نمیکنن که طرفشون انسانه حق داره و ...
من وافعا هبچ حرفی واسه گفتن ندارم فقط خواستم باهات همدرد کنم دعا میکنم که بهترین اتفاقی که باید برات بیافته ، بیافته
امیدوارم مشاوران هرچه سریعتر به تاپیکت بیان و راهنمائی های لازم رو بهت بکنن
با مطالبی که از صبای عزیز خوندم متاسفانه به نتیجه غمگینی رسیدم...حرفهای شما درسته اما اگه شوهر من هر عصبانیتش فقط تخلیه هیجانی باشه و با یه چشم من تموم بشه من حاضرم این کارو بکنم. و بعد در آرامش و با محبت سوتفاهم رو از بین ببرم و نذارم برداشت اشتباهش تو ذهنش بمونه...ولی متاسفانه همسرم برای موجه کردن رفتار غیرانسانیش و اینکه مجبور به پذیرش اشتباهش نشه بعد از هر دعوا یه نتیجه گیری غلط تو ذهنش میمونه و از بین هم نمیره و تو اون نتیجه گیری متهم ردیف اول منم و تنها تقصیر ایشون کتک زدنه! که اگه من خودم رو اصلاح کنم کار به اینجا نمیکشه!
9 ماهه که شوهر من 12 ظهر بیدار میشه 2 میره سر کار و تا بیاد خونه به خاطر ترافیک و صف بنزین و اینا میشه 11 شب و گاها 12 یا 1.
من به شوهرم اعتماد دارم خودشم میدونه و میدونم اگه دیر میاد و رفته پیش فلانی و میگه میخواستم فلان چیز رو ازش بگیرم راست میگه!!! ولی هیچ زن جوونی نمیتونه با این شرایط که هرروز تکرار میشه کنار بیاد. پس به شوهرش میگه سعی کن زودتر بیای...ولی شوهرش توجهی نمیکنه و بازهم تکرار میشه تا اینکه یه روز که ظهر مهمون داشتم و مجبور بودم صبح ساعت 10 بیدارش کنم عصبی شد و فرداش دعوا و اون برنامه ها... و حین دعوای شدید از من اعتراف میگیره که عذرخواهی کن!
چرا؟ ازچی عذر بخوام؟
ازینکه به من اعتماد نداری!
و تا میام بگم دارم...یا اصلا چرا اینو میگی؟ جواب کتکه. تا اینکه که من بدون اینکه بفهمم جریان چی بوده عذر میخوام و تموم میشه...بعد میگه دیدی؟ دیدی مقصری؟ دیدی اعتراف کردی؟ باید حتما کتک بخوری که اعتراف کنی؟
چند روز بعد اگه جرات کنم و بپرسم چرا فکر کردی بی اعتمادم؟ دوباره عصبی میشه که من خودمو میزنم به اون راه...و بالاخره میفهمم فکر میکرده من ازین ناراحتم که شبا که دیر میاد پیش کیه؟؟؟ چرا میره؟؟؟ چکارمیکنه؟؟؟ واسه همین گیر میدم شبا زود بیا!!! و بعد من خودمو میکشم که به هرزبونی بهش بفهمونم من این فکرو نکردم!!! منظورم این نبوده!!! اگه خیلی اشک بریزم یا با محبت زیاد حالیش کنم میپذیره ولی تو همون لحظه...بلافاصله سر یه جریان دیگه ربطش میده که تو بی اعتمادی!!!! من تو هر دعوایی که کتک خوردم یک لقب هم گرفتم...
بی اعتماد...کم توجه...مغرور...یا فکر کردم اون خسیسه...بی مسئولیته...
به عبارت ساده تر شوهر من یک انسان سخته! که از کاه کوه میسازه...به خاطر افکار غلطش تنبیه میکنه و هرگز قبول نمیکنه اشتباه فکر کرده و از خاطرش هم پاک نمیشه...
بسیار بسیار علاقه مندم که با همسر سایقش صحبت کنم ولی متاسفانه هیییچ آدرس و شماره تماسی از ایشون ندارم میدونم تو چه شهری زندگی میکنن ولی اولا به لحاظ مسافت خیلیییی از اینجا دورن ثانیا آدرسی ندارم که بتونم پیداشون کنم.
اسم پدر اون خانم و فامیلیش رو که می دونی، پس زنگ بزن 118 اون شهر و شماره خونه شون رو بگیر.
اگه از این طریق موفق نشدی از خانواده همسرت کمک بگیر.به هر حال اونا یه جلسه خواستگاری رفتن. یه جوری که همسرت نفهمه و بگو واسه کمک به همسرت می خوای.
اگه اون خانم هم جایی کار میکنه می تونی از طریق پیگیری شماره محل کارش پیداش کنی.
من گل آرای عزیز، پیشتر هم گفتم راهکار همسر شما به صورت موقت، میتواند محبت کردن، ناز کشیدن، قهر کردن و ...باشد اگر پاسخ بدهد! اینها در دراز مدت بعید می دونم تاثیرش رو بذاره. اگر واقعا "خیانتی" در کار بوده باشد در ارتباط قبلی بایستی چند وچون آن را از فردی اتفاقا غیر از همسر قبلی این مرد بدانید. یک شخص ثالث بی طرف و بدون بهره شخصی.
اگر قصدتان تغییر رفتار رنج آور همسرتان هست بایستی بدانید چه چیز او را تا به این حد بیمار ساخته است. رفتار ایشان رفتار یک فرد عادی حین عصبانیت نیست. من یک بار پیشتر به شما گفتم راهکاری که برای ایشان مناسب است روانکاوی است . اگر تن به چنین کاری نمی دهند پرس و جو کنید در این ارتباط که در رابطه قبلی ایشان واقعا چه گذشت. فهم آن به شما می رساند که چه می توانید کنید وآیا اصلا کاری از دست شما برمی آید یا خیر.
موفق باشی خواهر گلم
از من پرسیده بودی در این شرایط بودی یا نه ؟ باید بهت بگم که بله بودم .
من نخواستم شما رو مقصر جلوه بدم که انقدر ناراحت شدی ، من میتونم الان بهت بگم آره عزیزم چقدر بد ، همسرت روانیه که با همچین حرفایی زود بهت حمله کرده ، آره این مرد به درد زندگی نمیخوره بهتره طلاق بگیری که خودت رو راحت کنی ..............
اما من سعی کردم یک راه حل جلوی پات بگذارم که شاید شاید شاید بتونه کمکی بهت بکنه . وگرنه پیشنهاد طلاق که خیلی راحت تره .
خودت گفتی که من میخوام ببینم تمام تلاشم رو کردم یا نه ، منم برای همین بهت پیشنهادهای دیگه ای دادم ، که خدایی نکرده فردا روزی پشیمون نشی که ای کاش فلان کار رو کرده بودم یا بسان کار رو کرده بودم ...
اتفاقا وقتی همسرت ناراحته بیشتر دلش میخواد درک بشه ، دلش میخواد صحبت کنه ، نه اینکه بپری تو بغلش که بگی باشه من اشتباه کردم ، برای همسرت این حرکت یعنی" بسه دیگه تمومش کن " . اون این موضوع رو خیلی خوب میفهمه .
شما اگر میخوای ببینی که میشه این زندگی رو درست کرد یا نه ، باید به این فکر کنی که همسر من همینه ، آیا من میتونم خودم رو طوری تغییر بدهم که رفتار همسرم هم با تغییر رفتار من ، تغییر کنه ؟
این تمام تلاشی هست که میتونی برای زندگیت انجام بدی .
9 ماهه که شوهر من 12 ظهر بیدار میشه 2 میره سر کار و تا بیاد خونه به خاطر ترافیک و صف بنزین و اینا میشه 11 شب و گاها 12 یا 1.
من به شوهرم اعتماد دارم خودشم میدونه و میدونم اگه دیر میاد و رفته پیش فلانی و میگه میخواستم فلان چیز رو ازش بگیرم راست میگه!!! ولی هیچ زن جوونی نمیتونه با این شرایط که هرروز تکرار میشه کنار بیاد. پس به شوهرش میگه سعی کن زودتر بیای...ولی شوهرش توجهی نمیکنه و بازهم تکرار میشه تا اینکه یه روز که ظهر مهمون داشتم و مجبور بودم صبح ساعت 10 بیدارش کنم عصبی شد و فرداش دعوا و اون برنامه ها... و حین دعوای شدید از من اعتراف میگیره که عذرخواهی کن!
عزیزم شما که میدونی همسرت داره بهت راست میگه ، و میگی 100% بهش اعتماد دارم ، پس چرا میگی زودتر بیا ؟
اگر دیر اومدنش رو درک میکنی ، و میدونی که دلیلی داره با پرسیدن زودتر بیا یعنی با وجود دلیلش اعتماد ندارم .
همسرت این طوری فکر میکنه .
چند روز بعد اگه جرات کنم و بپرسم چرا فکر کردی بی اعتمادم؟ دوباره عصبی میشه که من خودمو میزنم به اون راه...و بالاخره میفهمم فکر میکرده من ازین ناراحتم که شبا که دیر میاد پیش کیه؟؟؟ چرا میره؟؟؟ چکارمیکنه؟؟؟ واسه همین گیر میدم شبا زود بیا!!! و بعد من خودمو میکشم که به هرزبونی بهش بفهمونم من این فکرو نکردم!!! منظورم این نبوده!!! اگه خیلی اشک بریزم یا با محبت زیاد حالیش کنم میپذیره ولی تو همون لحظه...بلافاصله سر یه جریان دیگه ربطش میده که تو بی اعتمادی!!!! من تو هر دعوایی که کتک خوردم یک لقب هم گرفتم...
آخه این 2تا به نظر همسرت هم همخونی نداره .
گل آراي عزيز
درسته كه به قول شما وسط دعوا حلوا پخش نمي‌كنن. اما نبايد اجازه بديم كه دعوا به اون مرحله برسه. (البته منظورم اين نيست كه مقصر شما بوديد كه مشاجراتتون به اين مراحل ختم شده)
اما من هم با صحبت هاي خانم "تمناي من" موافقم.
هميشه براي پرهيز از جدل، سكوت و ابراز عشق و طفره رفتن، بي خيال شدن، فضا را عوض كردن و .... ابزار خوبي نخواهد بود.
گاهي اوقات بايد با همسرت همدل بشي. اون بفهمه كه دركش كردي، ناراحتي‌اش را فهميدي.
به چشماش نگاه كني و بهش بفهموني و اطمينان بدي كه حسش را دريافت كردي، مي‌دوني كه ناراحته.
بعد از اينكه بهش القاء كردي كه دركش كردي، و اون آرومتر شد، (ممكنه از يك ساعت تا چند روز هم طول بكشه)، مي‌توني باهاش صحبت كني.
نه اينكه لزوماً تاييدش كني، بلكه جوانب موضوع را براش تشريح كني. با احترام به خواسته‌هاي اون، خواسته‌هاي خودت را هم مطرح كني.
عزيزم كارگاه رفتار جرأتمندانه را كه از سوي آقاي اسكاي و خان آني مديريت ميشد را پيدا كن. فكر ميكنم خيلي نكات آموزنده‌اي براي هممون داره.
گل آرای عزیز .. چقد جملاتت برام اشناست .. چقدر این حرفها رو از شوهرم شنیدم ..
ببین شوهر منم مث شوهر توئه .. با این فرق که کتک نمیزنه .. چند بار سر مسئله های بیخود دست روم بلند کرد اما جلوشو گرفتم .. نذاشتم پیشروی کنه .. ولی طرز تفکرش مو نمیزنه با همسر تو .. این که زن باید مطیع مرد باشه و هرچی میگه بگه چشم و سوال جواب نکنه از شوهرش و ............... اما من نمیذارم کار به جاهای باریک بکشه ( که مطمئنا اگه ادامه بدم یا معذرت خواهی کنم ازش بدتر میشه و دعوامون فیزیکی میشه )
ببین من بهت میگم مقصری ! وقتی اشتباهی نکردی برای چی معذرت خواهی میکنی از شوهرت ؟؟ ما خودمون تعیین میکنیم که دیگران باهامون چطوری رفتار کنن !! وقتی معذرت خواهی میکنی پیامت اینه : همسر عزیزم من با اینکه میدونم این اشتباه از طرف من نبوده ازت معذرت میخوام .. تو حق داری برای چیزایی که تقصیر من نیست منو تنبیه کنی . شوهرتم با خودش میگه پس این حق منه ! حق دارم که به خاطر چیزایی که گل آرا توش مقصر نیست کتکش بزنم و بازخواستش کنم ..
ببین (( نباید بذاری که شوهرت به اون مرحله ی خشم برسه که بخواد دست روت بلند کنه )) .. یعنی وقتی بهش میگی مثلا بریم بیرون بدون اینکه چیزی بگه عصبانی میشه و میاد گلوتو فشار میده ؟!!! همونطور که خودت نوشتی قبلش با هم بحثتون میشه .. تو پست قبلیم بهت گفتم اینجور وقتا سعی کن زمان بخری که شوهرت اروم شه .. نمیگم بگو تو راست میگی ببخشید من اشتباه کردم ! این کار جری ترش میکنه .. سعی کن زمان بخری برای اروم شدن اوضاع .. مثلا کاری رو ازت میخواد بگو باشه چند لحظه بشین من یه لیوان اب بخورم بیام .. اب رو بریز و براش ببر و با شوخی بگو آب نطلبیده مراده یکم بخور عزیزم .. ببین با اینجور کارای کوچیک زمان میگذره و همسرت اروم میشه ..
یکی از دوستان تو تاپیک من چند تا مورد خوب گفته بود که خیلی به دردم خورد .. برات میذارم ..
نقل قول:
اما شما سعی کن خودت رو به نحوی ببری تو جبهه همسرت. اونوقت همسرت به خودی که صربه نمی زنه؟
البته اینکار سیاست لازم داره و صبر زیاد. ادمهایی که زیاد امر و نهی دارند و به قول من مرد سالارند به همون اندازه هم این قابلیت رو دارند که در مقابل زنهاشون در مواقعی کرنش داشته باشند و از حق خودشون بگذرند و خیلی خیلی مهربون باشند (حتی جاهایی که مردهای عادی نمی تونند از حق خودشون بگذرند).
مثلا میگه درس نخون. هیچی نگو . کل کل نکن. اما به مرور ذهنش رو نسبت به درس خوندن و مزایای بالا رفتن سواد همسر و مزایای سواد داشتن مادر برای فرزندان مثبت کن. (نه به طور مستقیم).
می گه پول کارتو بده به من. بگو جانم در اختیار سرورم. و بعد حس مردانه اش را تحریک کن. بگو من خیلی حس خوبی دارم و خیالم راحته که می تونم از همه نظر به شما تکیه کنم.
خلاصه که باید خیلی صبور باشی .ضمن اینکه چون همسرت اخلاق مرد سالاری داره باید در ظاهر نقش زنهای سنتی رو بازی کنی . دیدی زنهای قدیمی چقدر شوهراشون رو جلوی دیگران و در خلوت بالا می برن و .... طوری که وقتی تصمیمی می گیرند مردشون فکر می کنه اون تصمیم خود آقا بوده و تصمیم خانم در زبان و بازوان آقا تجلی می کنه؟
دوست خوبم من اصلا نمیخوام محکومت کنم .. بخش زیادی از تقصیرها گردن شوهر شماست ..نقل قول:
1- موقعیت هایی که همسرت پذیرش بیشتری رو داره یادداشت کن
2- شرایط روحی ای و زمان هایی که همسرت پذیرش بیشتری از شما داره
3- نوع رفتار و گفتاری از شما که باعث پذیرش بیشتری در همسرت شده
این 3 مورد رو اگر بتونی متوجه بشی کمک زیادی بهت می کنه که ازشون استفاده کنی.
مثلا در مورد همسر خودم یک مثال برات می زنم:
مثلا من می خواهم همسرم پول مازاد بر نیاز فعلیمون رو پس انداز کنه. 3 مورد بالا که می تونه به من کمک کنه:
1- موقعیت : زمانی که همسرم پیش کسانی هست که خیلی براشون ارزش قائله مثل خانوادش
2- وقتی گرسنه نیست و غذای خوشمزه ای براش درست کرده بودم و سر حاله
3- وقتی به صورت تعریف کردن از اون و بالا بردنش و محبوب کردنش در بارش صحبت می کنم (البته از صمیم قلب نه تظاهر)
خوب من یکبار که مهمان هستیم ، بعد از غذا مثلا دارم با مادر شوهرم صحبت می کنم و باهاش گرم گرفتم و البته همسرم هم داره حرفهامون رو می شنوه. سر صحبت رو می کشونم به همسرم و می گم من خیالم خیلی راحته. پسرتون واقعا خیلی گله. همیشه به فکر زندگیشه. عقل معاشش احتمالا به شما رفته. دقیقا می دونه چیو باید کجا خرج کنه.
دیگه حالت دستوری بهش نمی گم نه اینو خرج نکن یا بکن. من چون اخلاق شوهرم رو می دونم همین حرف رو که من زدم حس می کنه رفته تو اسمونها و از اون به بعد سعی می کنه با دقت تر خرج کنه تا اونچه که به طور مثبت در ذهن من بوده رو به واقعیت نزدیک کنه.
این فقط یک مثال بود. شما هم سعی کن خصوصیات شوهرت دستت بیاد.
اگر این حرفها رو زدم فقط میخواستم کمکی کرده باشم .. چون سخته بشینی و متلاشی شدن یه زندگی رو نگاه کنی و کسی که ازت کمک میخواد رو تشویق کنی به طلاق .. واقعا سخته ..
سلام...ممنون از همه دوستان خوبم. از راهنمایی های همه ممنونم. حق با شماست...
گرچه من هنوز هم معتقدم همسرم به خاطر موضوعی که تو ذهنشه و من کاملا بیخبرم یهو عصبی میشه و به من حمله میکنه و بیشتر از اون معتقدم من تو اون شرایط استرس و اضطراب وحشتناکی میاد سراغم که حتی قبل از اینکه به من نزدیک بشه غش میکنم! وقتی این دو تا رو کنار هم میذارم میبینم نشون دادن یه عکس العمل مناسب تو اون لحظه واقعا سخته!!! ولی با تمرین و حفظ آرامش ممکنه... ولی مستلزم اینه که شخصیت من 180 درجه تغییر کنه...و اینکه آیا عشق به کسی که ایییین همه من رو آزار داده اینقدری قوی هست که من انقلابی در خودم ایجاد کنم؟؟؟ یا اصلا عشقی مونده که انگیزه ای بده؟ من خودم فکر میکنم همه چی به رفتار همسرم بستگی داره...مثلا امروز دوستم تماس گرفت...دیشب با شوهرش خونه ما بودن و همسرم ازش خواهش کرده با من تماس بگیره و بگه که چقدر دلتنگ منه...پشیمونه...میدونه تقصیر خودشه...من از دوستم خواستم دخالتی نکنه چون از آخرین تماس شوهرم با خودم 4 روز میگذره که تا میتونست بارم کرد و گفت تمام تقصیرها گردن منه و خودش بی تقصیره و زودتر برم دادخواست بدم!...من انتظار یه برخورد مردونه دارم...مثل یک مرد بیاد و خونوادم رو قانع کنه که خانمم این مشکلات رو داره که منو عصبی میکنه!...
فکر میکنم چندماهی دوری بهم ثابت میکنه که طرف مقابلم رو اینقدری دوست دارم که به خاطرش کلا بشم یه آدم دیگه!!! و از همه ایده آل هام برای مرد زندگیم دست بردارم؟
من دوست داشتم شوهرم یک مرد فرهیخته و محترم باشه...نه یک انسان احساساتی خودخواه سنتی...و متاسفانه 1 برخورد نامناسب قبل از ازدواج ندیدم چون ایشون بهره هوشیش 100% و با آنالیز شخصیت من از دوران کودکی تا الان میدونست چطور جلوه کنه...شاید هم من دقیق نبودم.
با بلاهایی که تا حالا سرم آورده در حال حاضر اونقدری بهش علاقه ندارم که بخوام به خاطرش کلا بشم یه گل آرای دیگه و ترجیح میدم واسه کسی مایه بذارم که قدر بدونه...مگر اینکه گذشت زمان نکات مثبتی از ایشون رو برام متجلی کنه و بهم ثابت بشه ارزش موندن و تلاش کردن رو داشته.
باز هم از همه دوستان خوبم ممنونم... خیلی خوشحال میشم وقتی میبینم وقت گذاشتید...خوندید...و به درخواست من پاسخ دادید.
ممنون میشم اگه باز هم راهنماییم کنید.
گل آرای عزیزم سلام
من تا به حال پستی برات نگذاشتم چون در این موارد زیاد تحربه ای ندارم و شوهرم تا به حال دست روم بلند نکرده ! جتی صداش رو هم روی من بلند نکرده و کلا آدم خیلی آرومیه!!
ولی به عنوان یک زن میگم که هیچ مردی با هر توجیهی حق نداره دست روی زنش بلند کنه!! نمیدونم این نظر تا چه حد درسته شاید بعضی ها بگن که صداش از جای گرم در میاد ولی این برخورد فیزیکی همیشه یک بار اول داره! اگه همون بار اول زن نشون بده که شوهرش از خط قرمزش رد شده و به راحتی از این موضوع نگذره و واکنشی نشون بده که اینکار به هیچوجه نمیتونه تحمل کنه شاید کار به دفعات بعدی نکشه!!
به هر حال اگه شوهرت پشیمون شده و نمیخواد اینکارا رو تکرار کنه باید قول بده حتی یک تلنگر دیگه هم نباید به تو بزنه و جلوی خانواده هاتون باید این قول رو بده!! باید بهش بفهمونی که دیگه اینکاراش رو تحمل نمیکنی و به قول معروف آب از سرت گذشته! و اگه یکبار دیگه این کارو تکرار کنه دیگه نمیتونی گذشت کنی!!
امیدوارم موفق باشی عزیزم :72::72::72:
مرسی دوستم.
3 ماه پیش جلو خونواده ها قول داد و اینقدر متنبه شده بود که داداشم که بزرگتر خونواده است گفت چون یه مردی و قولت مردونه است...تعهد محضری ازت نمیخوام...لفظی هم قولت ارزش داره...اما دوباره...
بگذریم. شاید اینبار که میدونه وکیل گرفتم و دنبال کارهای طلاقم یه تصمیم جدی بگیره. گرچه همه میگن مشکل داره و نمیتونه ...
با بلاهایی که تا حالا سرم آورده در حال حاضر اونقدری بهش علاقه ندارم که بخوام به خاطرش کلا بشم یه گل آرای دیگه و ترجیح میدم واسه کسی مایه بذارم که قدر بدونه...مگر اینکه گذشت زمان نکات مثبتی از ایشون رو برام متجلی کنه و بهم ثابت بشه ارزش موندن و تلاش کردن رو داشته.
عزیزم تلاشت اول برای خودت و به نفع خودت و زندگی خودت هست ، بعد برای اون
به نظرم همسرت رو به راحتی نبخش ، تا بدونه جریمه کاری که کرده سنگینه ، ولی چند ماه دوری هم بین زن و شوهر فاصله میندازه ، این هم اصلا خوب نیست .
من خودم احساساتی نیستم اما احساساتم اگه شکل بگیره بی ریشه و سست نیست...براحتی به کسی دل نمیبندم اعتماد نمیکنم ولی به راحتی هم نمیتونم کسی رو که بهش اعتماد کردم حذف کنم. بنابراین مطمئنم حتی 1 سال دوری هم نه باعث میشه فراموش کنم همسرم رو دوست داشتم نه کارهای بدش رو ببخشم. اما اینکه دوری چه تاثیری رو شوهرم داره..نمیدونم.
یا بی خیال من میشه که اونوقت من راحت تر واسه طلاق اقدام میکنم و به این نتیجه میرسم که ارزشی ندارم یا میفهمه قضیه جدیه و باید یه تجدید نظر حسابی تو رفتارش داشته باشه...که در اون صورت باز هم من زنی نیستم که باهاش راه نیام یا از این دست پایین گرفتنش سواستفاده کنم و مطمئنا از همه دوستام تو این تالار خواهش میکنم همه جوره راهنماییم کنن تا زندگیم حفظ بشه و بهترین برخورد رو داشته باشم...
هربار قهر کردم به این خاطر که تصمیمم به طلاق جدی نبود خودم رفع و رجوعش میکردم و برمیگشتم اما اینبار این کارو نمیکنم حتی اگه به جدایی ختم بشه.
یه موردی هست که میخوام حتما نظر دوستان رو بدونم...
خونواده من سعی دارن خیلی تو تصمیم گیری من دخالتی نکنن اما چندبار گفتن اگه قراره این زندگی ادامه پیدا کنه اجازه نمیدن (البته در صورت تمایل من) که به خونه خودم برگردم و باید تو شهرستان و نزدیک خونوادم زندگی کنم. به لحاظ قانونی و با توجه به شرایط عقدنامه هم این اختیار رو دارم. ولی همسرم شاغله و به هیچ وجه امکان انتقال به شهرستان رو نداره. مگر اینکه کارشو بی خیال شه یا هفته ای 1 بار سر بزنه... من هم به این موضوع بی تمایل نیستم که نزدیک خونوادم باشم چون اینجوری احساس امنیت بیشتری میکنم اما نمیدونم اگه شوهرم متنبه شد و برگشت واسه ادامه زندگیم این شرط رو بذارم؟ حداقل به مدت 1 سال...یا اینکه این وضعیت رو آشفته تر میکنه...
اگه دوستان نظری دارن خواهشم اینه که مطرح کنن
سلام از خوندن داستان زندگيتون خيلي متاثر شدم و با هر پست گريه كردم نميدونم چي بايد بگم و چه كاري درسته فقط خواستم باهاتون همدردي كنم.ريشه همه اين رفتارها بي اعتقادي به خدا و روز قيامته كاش ميشد باور ديني و اعتقادات مذهبي همسرتون و تقويت كرد تا خدا رو ناظر به همه رفتاراش بدونه و بفهمه خدا چقدر اين جور مردها رو نفرين كرده كسي رو نميشناسيد كه بتونه تو اين قضيه كمكتون كنه مثلا روحاني قابل اعتمادي يا كسي كه بتونه اين چيزهارو بهش يادآوري كنه؟
سلام دوستم.
متأسفم که باعث ناراحتیت شدم و ممنون از اینکه همدردی کردی. همسر من به همه اینا معتقده...و هربار که دعوامون میشه میگه گل آرا اون دنیایی هم هست ! که باید تو اون دنیا جواب پس بدی و بگی تو که من رو دوست نداشتی چرا با من ازدواج کردی ؟؟؟؟ ولی خب تو اون دنیا فقط منو بازخواست میکنن:311:
همسر من هیچ ایرادی نمیبینه و احتمالا از اون مردایی هست که معتقدن خدا خودش تو قرآن فرموده اگه زن نافرمانی کرد بزنیدش!!!!
همسرم هیچ ایرادی تو کار خودش نمیبینه و با اینکه 1 ماهه از ترک کردن من گذشته هنوز معتقده من باید خطاهام رو بپذیرم...و اونو عصبی نکنم و کاری نکنم که مستحق این برخوردا باشم...بگذریم...
چه این مشکل روانی باشه چه اخلاقی...چه با مدارای بیشتر من حل بشه چه با قوی کردن ایمان یا حتی جادو جنبل به نظر من اولین قدم اینه که بپذیره مشکل داره ! چه من چه همسرم چه هر آدم دیگه تا نپذیره مشکل داره هیچ راه حلی جواب نمیده. من هم فقط صبر میکنم و زمان میدم اگه نپذیرفت اقدام میکنم به جدایی...
شما هم برام دعا کنید...هم برای من هم برای همسرم...ممنون.
گل آزاي عزيزنقل قول:
نوشته اصلی توسط گل آرا
به نظر من بايد بگردي و جوابي براي اين جمله همسرت پيدا كني.
ايشون چرا فكر مي‌كنن كه شما دوستش نداشتي و يا احياناً نداري.
خواهر من جواب اين پرسش را پيدا كن. شايد جواب ابهامات و سوالات خودت را هم پيدا كردي.
چشم حتما چقدر كار خوبي كرديد اومديد مشكلتون و اينجا مطرح كرديد يكي از محاسنش اينكه كسايي هستن كه باهاتون همدردي كنن و سبك ميشيد.خدا تو قرآن واسه زدن زن مرتبه بندي قائل شده و اجازه يه همچين چيزي رو نداده اونم واسه عدم تمكين سه مرحله اگه طي شد زن بازهم حرف گوش نداد خيلي آهسته اونم به اندازه يه ضربه خيلي آروم.
من فكر ميكنم اگه يه مرد با خدا كه تحليل درستي از مسائل داره با همسرتون حرف بزنه خيلي بتونه ذهنش و بازكنه و ديدگاهش نسبت به اين چيزا تغيير بده. تو فاميل يا آشنايان مردي كه همسرت ازش حرف شنوي داشته باشه يا يه روحاني قابل اعتماد سراغ نداري باهاش حرف بزنه بهش بفهمونه بااين رفتاري كه داره جاش ته ته جهنمه من براش خيلي دعا ميكنم به خودش بياد چون عذاب بدي درانتظارشه
من جواب این سؤال رو پیدا کردم امید زندگی عزیز...اصلا بی تفاوت نگذشتم.ولی تو یکی از پست های قبلیم اشاره کردم مفهوم "دوست داشتن" تو ذهن شوهر من خیلییییی گسترده و وسیعه...از نظر من دوست داشتن یک شوهر به این معناست : تو جمع هواشو داشته باشم و بهش احترام بذارم ( البته این مورد سیر تکاملی داشت و روز به روز بهتر شد) هرگزمحبتم رو چه کلامی چه فیزیکی ازش دریغ نکنم...به علایقش توجه داشته باشم و رعایت کنم از آشپزی گرفته تا سلیقه خودش تو انتخاب لباساش...به خونواده اش احترام بذارم!!! ( این خیلی برام مهم بوده) محیط خونه رو گرم و شاد نگه دارم و تو مسائل مالی هیچوقت هیچوقت تحت فشار نذاشتمش...بدون اجازه یا نارضایتی اون تصمیمی نگرفتم...و خیلی موارد جزیی دیگه...بابت هرکدوم اینها بارها خودشو خوشبخت ترین مرد دنیا دونسته...ولی به نظرش مفهوم ایده آل دوست داشتن یعنی سرسپردگی کامل زن به شوهر...چیزی شبیه سرسپردگی بنده به خدا...یعنی تایید تمام اشتباهات شوهر بدون اینکه حتی در آینده با علم به اشتباهاتش بخواد بپذیره...دوست داشتن یعنی من 100% مطیع باشم در هر مسئله ای بدون حق اعتراض به شرایط و اگه اعتراض کردم مستحق هر رفتار غیر انسانی هستم و مهمتر اینکه دوست داشتن یعنی اینقددررر عاشق همسرم باشم که هر بلااایی سرم آورد حفظ آبرو کرده و به کسی نگم. من فقط نمیخواستم اسیر باشم و متهم شدم به اینکه دوستش نداشتم
یه مثال ساده میزنم. شوهر من هم به خاطر بینیش هم به خاطر گلوش مشکل حاد تنفسی داره طوریکه تمام زمانی رو که خوابه چنان آزاردهنده است که نه فقط تمام شبها رو اکثر ساعات بیدارم و صبحها سردرد دارم بلکه خودش هم دچار وقفه تنفسی میشه و من از ترس اینکه خفه نشه با ملاحظه و قربون صدقه بیدارش میکردم...من برای رفع این مشکل تمااااام راههای موجود رو رفتم...از محبت و قهر و دعوا گرفته تا به زور نوبت دکتر گرفتن و هربار هم چه با محبت بود چه دعوا کتک میخوردم به یه بهانه ای...که بعد میفهمیدم دلش از این پر بوده که من این موضوع رو به روش آوردم حالا با هر لحنی... اگه جامو عوض میکردم یا صبح میدید پنبه ای چیزی تو گوشمه عاشورایی راه میافتاد...به اصرار و اجبار رفت دکتر و پزشک گفت با چندتا عمل ساده حل میشه...اما هربار یه بهونه ای آورد و آخرسرهم گفت این چه جور دوست داشتنیه که نمیتونی منو تحمل کنی؟
و من به عنوان آخرین راه حل یاد گرفتم اینقدرررر در طول روز خودمو خسته کنم که شب هلاک بشم و صدای بمب هم بیدارم نکنه چه برسه به خروپف.
این یکی از مصداق های شوهرم واسه دوست داشتنه. اینقدرررررر کمبود داره که با محبت زنش سیر نمیشه با دیدن اینکه زنش واسه عشق به اون متحمل رنج میشه شاید یکم آروم بگیره...
باز یاد زندگیم افتادم و اعصابم خورد شد:101:
:320: :320:
:101: :101:
:97: :97:
:161: :161:
خیلی اعصابم خورد شد ... من نه در مورد شوهرم در مورد هیچکس نمیتونم ببینم که باعث رنج کشیدن یکی دیگه ام...حتی اگه دشمنم باشه بهش لطف نمیکنم... باهاش مبارزه میکنم...حتی ممکنه بکشمش ام رنج دادن کار بنده خدا نیست...یاد زندگی خط کشی شده و میلیمتری خودم افتادم که هر ثانیه باید حواسم میبود که پامو از خط نذارم بیرون...تو این 1 ماه که دورم ... ذهنم درگیره که چکار کنم؟ ولی یه چیزی از زندگیم حذف شده...استرس
همین یک دنیا ارزش داره
سلام ...
فردا میشه 28 روز که اومدم خونه مامانم....از شوهرم خبری نیست...فقط هرچندروز زنگ میزنه و منم جواب نمیدم چون فقط به این نیت زنگ میزنه که از من اعتراف بگیره که مقصرم.
از خونواده خودش هم خبری نیست. اعلام کردن که ما کاری نداریم...
ولی خونواده خودم اوایل که آتیشی بودن و برام وکیل هم گرفتن اما بعدش عموم اومد ونذاشت دادخواست بدم. اما حالا خونوادم آروم شدن...به اون خواهرم که خیلی واسه جدایی من مصر بود و شوهرم ازش متنفره سپردن کمتر به من زنگ بزنه...حتی یه خواهر دیگه ام امروز باهام حرف میزد و میگفت شاید بشه ادامه داد...خوب فکر کن...اینقدر رو طلاق تمرکز نکن...
ولی خودم...خواهرم میگفت اگه اومد و خواستی ادامه بدی واسش شرط بذار...مثلا اینکه دیگه برنگردی و همینجا پیش مامان زندگی کنی ولی انتقالی گرفتن همسرم محاله...باید سالهااااا رفت و آمد کنه؟ اونم 900 کیلومتر راه...
کارشناسها که اصلا سری به این تاپیک نزدن...ولی من نظر دوستام هم برام با ارزشه...
به نظرتون اگه خواستم ادامه بدم چه شرطی بذارم؟ یه شرط محکم...
خواهرام خیلی سرزنشم میکنن که اشتباه کردی... ما که گفتیم مناسب تو نیست...ولی اونا فقط از اینکه ازدواج یه مرد طلاق گرفته با یه دختر جوون عرف نیست مخالفت میکردن...
مثلا همین خواهرم که اینقدر به طلاق مصره...قبل از ازدواج برای اینکه من رو منصرف کنه چنان حرف و حدیثی واسه شوهرم همه جا شایع کرد که...هیچکدوم ثابت نشد حتی بعد از ازدواجم...حتی الان! واسه همین به این شکل از مخالفت اصلا اهمیتی نمیدادم...به نظرم خیلی مغرضانه بود...آخه خواهرای من سر هر خواستگاری برام میومد همین بلا رو میاوردن...
من هیچ برنامه ای برای آینده ندارم و فقط منتظرم ببینم با گذشت زمان این جریان به کدوم سمت میره.
ولی هییییییچ احساسی به همسرم ندارم.
نه دلتنگشم...نه دلم میسوزه براش...نه ازش متنفرم...نه از دستش عصبانی ام...نه این روزا گریه میکنم...نه بغض میکنم...نه دعا میکنم...
تو این مدت که برگشتم به اتاق دوران مجردیم که کلا بعضی وقتها یادم میره ازدواج کردم!!!
قرار بود با همسر سابقش تماس بگیری؟گرفتی؟چی گفت؟
سلام. خودم نتونستم شمارشو پیدا کنم. از خونواده شوهرم هم نمیتونم کمک بگیرم اما با یکی از دوستان خیلی صمیمیش که از 11 سالگی با هم بودن رابطه دوستانه و خانوادگی داشتیم. از ایشون خواهش کردم تا جایی که میتونن درباره گذشته همسرم به من اطلاعات بدن...چون خیلی نگران زندگی ما هست قول داد که این کارو انجام بده ...چند روزی فرصت خواست منتظرم تا باهام تماس بگیرن
این دوست همسرم دقیقا خصوصیات اخلاقی همسرم رو داره با 2 تفاوت همسر من فوق العاده عاطفیه و به من وابسته ... ایشون اینطور نیست ولی دست بزن هم نداره.
البته من هم با خانم ایشون خیلی فرق دارم. این خانم فوق العاده نرم و بیش از حد ریلکسه...
دوستش خیلی نگران زندگی ماست اما میگه همسرت آدمیه که به هیچ وجه اجازه دخالت کردن تو زندگیش رو به هیچکس نمیده اگه نه من راهنماییش میکردم. میگه برم سراغش بفهمه من در جریانم اوضاع بدتر میشه
الان داشتم یه تاپیک میخوندم با عنوان "جدایی به علت عصبی و پرخاشگر بودن همسر" از خانمی به نام "7289" ...
چقدررررررررر مشکل ایشون شبیه من بود.....چقدر رفتار و گفتار و حتی شخصیت شوهر ایشون برام آشنا بود.....انگار تک تک جمله ها رو من نوشتم....
همسر من هم یک انسان حساس و عاطفی و مهربونه که اون روی شخصیتش عصبی و پرخاشگره....
جرقه اختلافات ما که منجر به این آش شله قلمکار شد وقتی زده شد که من از شوهر خواهرم دفاع کردم !!! و شوهرم طوری برخورد کرد که....بگذریم. احساس کردم شوهر ایشون قابل انعطاف تره و خود ایشون هم از من پخته تر رفتار کردن. من اوایل ازدواجم پیش اومد که مقابل به مثل کردم...
با خوندن این تاپیک فکر کردم اگه به جای الان مثلا 8 ماه پیش با این تالار آشنا میشدم چقدرررررررر وضعیت فرق میکرد.
خواهرم امروز به من میگفت مردهای عاطفی و احساساتی مثل شوهر تورو که اینقدر به زنشون وابسته هستن راحت تر میشه تغییر داد و کنترل کرد تا مردهای خودرای دیگه....
نمیدونم....نمیدونم این فاصله 1 ماهه باعث شده عصبانیتم فروکش کنه و به این موارد هم فکر کنم یا اینکه دوست دارم خودمو گول بزنم و فکر کنم مشکل من هم قابل حله
سلام در مورد شرط گذاشتن به نظرتون اگه شوهرتون قبول بكنه چند درصد احتمال داره بهشون عمل كنه؟بعدم همون جور كه خودتون گفتيد اون تا نفهمه و قبول نكنه اشتباه كرده شرط گذاشتن چه فايده اي داره؟بهتره شما حتما پيش يه مشاور بريد تا بتونيد يابااين جور رفتارهاي همسرتون كنار بيايد يا راه حل پيدا كنيد تغييرش بديد.
شما ميگيد زندگي دوست شوهرتون مثل شماست فقط خانم اون فوق العاده نرم و ريلكسه شايد رمز موفقيت زندگيشون و نداشتن دست بزن همين باشه تا حالا اين روش و امتحان كرديد اصلا از اون خانم پرسيديد چطوري رفتار ميكنه؟
سلام .
من به این موضوع خیلی فکر میکنم...شرط گذاشتن رو واسه وقتی گذاشتم که همسرم برگرده و از ته دل قبول کرده باشه که مشکل داره و باید دنبال رفعش باشه...نه اینکه صرفا از سر دلتنگی بخواد آه و ناله کنه و منو برگردونه...انوقته که نمیدونم چه جوری به زندگیم ادامه بدم و چه رفتاری داشته باشم...
البته الان وقتش نیس چون تو حالت انتظارم...شاید گذر زمان شرایط رو عوض کنه و کار به جدایی بکشه...
دلم میخواد کارشناس ها هم نظرشون رو اعلام کنن
میشه بگید چطور میتونم ازشون کمک بخوام یا مطلبم رو کجا بذارم؟
:104:نقل قول:
نوشته اصلی توسط گل آرا
خوشحالم از اینکه این نظر رو یه آقا تایید کرده. این یعنی درسته و میشه امیدوار بود.
ممنون
ببخشيد ميشه بپرسم همسرتون در مورد مسائل جنسي چطور هستن؟اون زمان هم خشونت دارن؟چه رفتاري باهاتون دارن؟شما چطور رفتار ميكنيد؟
پستهای این تاپیک از حد مجاز (50 پست ) عبور کرده
گل آرای عزیز
لطفاً به راهکارهای عملیاتی را جمع بندی کرده سعی در عمل به آنها داشته باشید در ادامه و پس از مدتی عملگرای در صورتی که سئوالی داشتید تاپیک جدیدی باز گشایی کنید .
موفق باشید
.
وای عزیزم چقدر امروز ادم هایی رو میبین که دست بزن شوهرانشون دامن گیر خوشبخیشان هست بخدا اکثر خانم هایی که از شوهرشان اسیب خورده اند اتفاقا خیلی مضلوم و خوش اخلاقند نمیدونم خدا داره ما رو امتحان میکنه؟ من که اگه شوهرم رفتارش رو عوض نکنه جدا میشم اسمش رو هم نمیذارم طلاق در این عصر شعورم اونقدر بالا هست که بدونم ادمی اگر اشتباهی کرد نباید حتما با اون اشباه زندگی کند بایستی مسیرش رو عوض کند به خودت فکر کن نه مرد نه هیچکسی به خودت هیچ کسی به فکر تو نیست وقتی مشاور میگوید طلاق طلاق بگیر من هم اگر شوهرم مودب نشود طلاق میگیرم شما هم بیشتر فکر کن من رو هم ببخش اگر دخالت کرد شراط تلخ زندگی رو چشیدم که اینقدر تند حرف زدم تمام تلاشهایت را بکن جواب نداد چاره ای جز جدایی نیست مگر چقدر زنده ایم که این دو روز عمر هم کتک بخوریم. بی شوهری و تنهایی بهتر از زندگی با مردی خشن وبی رحم هست شوهر من دهان را گرفت و من مردم برای لحظاتی مردم من از نظر روانی اسیب دیده م به چه قیمتی کی هست که دلش به حال من و شما بسوزد. تنها بودن بهتر از بودن با انسانی است مرگ را به جلوی چشمانت میاورد. منطقی فکر کنیم و حساب دو دو تا چهار تا ضرر زندگی با شوهران کتک بزن بیشتر از تنهایی بودن احتمالی است دریا پر از ماهی است عزیزم. من الان درگیر این مساله هستم و دارم با اشک مینویسم این مطالب را. شوهرم عشق من بود اما دیگر نیست. مردی که دست بروی من بلند میکند و بعد منکر میشود آدمی نیست حیوان هم نیست شیطان است
- - - Updated - - -
وای عزیزم چقدر امروز ادم هایی رو میبین که دست بزن شوهرانشون دامن گیر خوشبخیشان هست بخدا اکثر خانم هایی که از شوهرشان اسیب خورده اند اتفاقا خیلی مضلوم و خوش اخلاقند نمیدونم خدا داره ما رو امتحان میکنه؟ من که اگه شوهرم رفتارش رو عوض نکنه جدا میشم اسمش رو هم نمیذارم طلاق در این عصر شعورم اونقدر بالا هست که بدونم ادمی اگر اشتباهی کرد نباید حتما با اون اشباه زندگی کند بایستی مسیرش رو عوض کند به خودت فکر کن نه مرد نه هیچکسی به خودت هیچ کسی به فکر تو نیست وقتی مشاور میگوید طلاق طلاق بگیر من هم اگر شوهرم مودب نشود طلاق میگیرم شما هم بیشتر فکر کن من رو هم ببخش اگر دخالت کرد شراط تلخ زندگی رو چشیدم که اینقدر تند حرف زدم تمام تلاشهایت را بکن جواب نداد چاره ای جز جدایی نیست مگر چقدر زنده ایم که این دو روز عمر هم کتک بخوریم. بی شوهری و تنهایی بهتر از زندگی با مردی خشن وبی رحم هست شوهر من دهان را گرفت و من مردم برای لحظاتی مردم من از نظر روانی اسیب دیده م به چه قیمتی کی هست که دلش به حال من و شما بسوزد. تنها بودن بهتر از بودن با انسانی است مرگ را به جلوی چشمانت میاورد. منطقی فکر کنیم و حساب دو دو تا چهار تا ضرر زندگی با شوهران کتک بزن بیشتر از تنهایی بودن احتمالی است دریا پر از ماهی است عزیزم. من الان درگیر این مساله هستم و دارم با اشک مینویسم این مطالب را. شوهرم عشق من بود اما دیگر نیست. مردی که دست بروی من بلند میکند و بعد منکر میشود آدمی نیست حیوان هم نیست شیطان است