شوهرم بیش از حد بهم خیانت کرده چه کنم؟

بذار یه داستانی رو برات تعریف کنم.
حدودا هفت سال پیش شخصی رو خیلی دوست داشتم، اما هیچوقت بهش نگفتم دوستش دارم. اما هم خودش و هم اطرافیان متوجه علاقه ی من به اون شخص شده بودن. تا اینکه بعد از یکسال اومد و بهم پیشنهاد دوستی داد. من باهیچکس دوست نبودم، اما دوستی با اون رو هم قبول نکردم. گفت دوست دخترهای زیادی داشته، اما میخواد فقط با یک نفر باشه. گفتم حالا چرا اون یک نفر من باید باشم؟ گفت می دونم با هیچکس نیستی و می دونم اگه باتو باشم طرف هیچ دختری نمی رم. هر روز می اومد و اصرار میکرد که باهاش دوست بشم تا اینکه قبول کردم. هنوز چند روز نگذشته بود که قبول کردم باهاش دوست بشم و درکنارش بمونم که یکروز سرزده به محل کارش رفتم، دیدم کنار منشی شرکتشون نشسته و ...
به محض اینکه منو دید جاخورد. توقع نداشت اون موقع روز منو اونجا ببینه. همون موقع ترکش کردم و دیگه سراغش نرفتم. سه هفته بعد خودش اومد سراغم و گفت سوء تفاهم شده و موضوع اونجورنیست که من فکر می کنم. فقط یه سیلی توی گوشش زدم و دیگه هیچوقت باهاش نموندم.
الان من ازدواج کردم و از این ازدواجم هم راضیم. خدارو شکر شوهرم تا الآن خیلی خوب بوده و حتی (حداقل تاوقتی کنار من هست) به دختر دیگه ای نگاه نمی کنه.
اگه اون موقع به احساساتم گوش می دادم و دوباره قبولش می کردم حتی اگه اون باکسی نبود اما شکش توی دل من همیشه می موند و این شک عذاب آورتر بود.
هرچند بعدها شنیدم اون دختر رو هم ترک کرده، اما همون لحظه بهش گفتم توگفتی میخوای با یه نفر باشی، الان هم با یک نفر باش. اون یک نفر من نیستم.
خواهشا قبل از اینکه بچه دار بشی، عاقلانه فکر کن.

خانم دريا لطفا قبل از قراردادن پست افتهاي احتمالي مشاوره رو بخونيد

اين زندكي همينجوري كلي مشكل داره لطفا شما به مشكلات دامن نزنيد

با سلام،

ضمن تشکر از نقاشی گرامی،

من هم از darya939 تقاضا دارم قبل از ارسال پست های مشاوره ای حتماً تاپیک آفت های مشاوره رو مطالعه کنید: کلیک کنید
پست شما ویرایش شد.

با تشکر.

به نظرمن صحبتهام هیچ آفتی نبود. من نگفتم به شوهرش خیانت کنه، گفتم بذاره اون بفهمه اگه یه زمانی چنین بلایی سرخودش بیاد چه حسی بهش دست میده. فقط یک هفته هم گفتم. شما نباید متن بنده رو پاک میکردین، حداقل میذاشتین بقیه هم نظربدن.

از دریای عزیز تشکر میکنم که نظر دادن و ببخشید من در حدی نیستم که بخوام حرفتون رو تایید نکنم اما بهرحال صبر کردن و تحمل کردن نشانه بزرگ بودن آدمه و اگه صبرکردن چیزه بدی بود خدا ما رو به صبر کردن دعوت نمیکرد!! من فکر میکنم شما به مشکل اعتماد شکسته خیلی سطحی نگاه کردید ... به نظر من جدایی اون از همسرش فقط پاک کردن صورت مساله هستش... :305:

سلام دوستان و heifa عزیز دعا کنین که صبرم نتیجه بده.برای من درست کردن این زندگی ضربه خورده با تمام سختیهاش ، اسونتر از تموم کردنشه.

متأسفانه بقیه ی حرفهای بنده رو لطف کردن و پاک کردن. من نگفته بودم ایشون جدا بشن. بعد از داستانی که مطرح کردم یه سری پیشنهاد دادم که به مذاق مشاورین محترم خوشایند نبود. به خاطر همین هم گفتم کاش پاک نمیکردین تا نظر بقیه رو هم بشنویم. نظر من این بود که به ایشون به اندازه ی کافی محبت شده، بهتره کمی این محبت دریغ بشه. یعنی کاری کنه دل شوهرش واسش تنگ بشه، کاری کنه که شوهرش بهش کشش پیدا کنه نه اینکه خودش رو کوچیک کنه. یه زن باید همیشه جوری رفتار کنه که شوهرش ترس از دست دادنش رو داشته باشه. وقتی مردی بفهمه که زنش عاشقشه می دونه هر بلایی سرش بیاره بازهم صبر میکنه و می مونه. بدنیست گاهی احساس کنه که ممکنه از دستش بده.

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

در خصوص سطحی نگاه کردن به مشکلشون. نه اتفاقا، اصلا سطحی نگاه نکردم.
یه آدمی توی این زمونه نهایتا 75 تا 80 سال عمر می کنه. 20 سال در خونه ی پدری فارغ از هرگونه سختی و مشکلی(البته واسه اکثرانسان ها) می گذره. اما قراره 60 سال از بهترین ساعات عمر آدمی در خونه ی شوهر طی بشه. همونطور که یک زن میتونه یه مرد موفق بسازه، یه مرد مناسب هم میتونه یه زن موفق بسازه. این خانوم دانشجو هستند، احتمالا آینده ی خوبی هم در انتظارشونه که میتونه در کنار یک مرد مناسب ساخته بشه. در کنار مردی که بهش شک داشته باشه، هر لحظه که از خونه میره بیرون میگه نکنه الآن با یکی دیگه است و ...
این قضایا باعث از بین رفتن روحیه ی اعتماد به نفس در وجود خود زن (اعتمادشکسته) میشه. ایشون مجبورن از خیلی چیزها بگذرند شاید زندگیشون درست بشه. من توی پستهای قبلی هم گفتم، نمیگم طلاق بگیر. اما به خودش و آینده فکر کنه قبل از اینکه یه بچه وارد زندگیش بشه. الآن این خودشه که داره آسیب میبینه، اگه فردا یک بچه وارد زندگیش بشه و نتونه طاقت بیاره، تکلیف اون بچه چی میشه؟!
به نظر من یک تصمیم عاقلانه بهتر از یک تصمیم احساسیه. مردها عمدتا چندسال اول زندگی خیلی قربون صدقه ی زنشون میرن و بعضیهاشون بعدها که بچه دار میشن به علت اینکه توجه زن به بچه بیشتر میشه عشق رو ازدست رفته احساس می کنند و احتمالا دنبال یک زن دیگه میرن. اما این خانوم هنوز اول زندگیشونه، چراباید اینقدر سختی بکشند؟!
اتفاقا من مشکل ایشون رو اصلا سطحی نگاه نمیکنم. یک زن، کوهی از احساسه. یک زن در مقام معشوقه و یک معشوق در مقام ناز. یک مرد باید در مقام نیاز باشه. اما الآن جای این دو عوض شده. گاهی کم محلی خیلی بهتر از محبت کردن نتیجه میده.
من رشته ی محبت خود پاره می کنم/ شاید گره خورد به تو نزدیکتر شوم.
گاهی لازمه این رشته ی محبت پاره بشه تا قلبها به هم نزدیک بشن، بازهم میگم نگفتم طلاق. اما بهتره این خانوم شخصیت خودشون رو اونقدر والا احساس کنند که مردش بفهمه چطور باید قدر این شخصیت والا رو بدونه.

سلام دریای عزیز حرفاتونو خوب میفهمم دقیقا همینا رو روانشناس هم بهم گفت یک ماهی میشه اجرا میکنم و تقریبا نتیجه بخش بوده. ولی خیلی خستم همش فکرم درگیره روزی نیست که به خودکشی و خلاصی از این زندگی فکر نکنم کسی که از اول آشنایی تا الآن که یکساله از عروسیم میگذره به هر روشی بهم خیانت کرده بعد از این میخاد چه به سرم بیاره ؟؟رابطمون خوب شده ولی تا وقتی که من حالم خوبه... اگه یه کم دلتنگ باشم یا اگه حالم بد باشه و اگه مریض باشم یا اگه گریه کنم اصلا محلم نمیذاره و میگه باز چی شده باز شروع کردی و... خیلی اشتباه کردم ازش بیزارم دوست ندارم بهم نزدیک بشه و حتی دستمو بگیره. حرفای خودش و خانوادش و فحشایی که نثار من و خانوادم کرد از یادم نمیره از همه چی خسته شدم نیاز به جایی غیر از این خونه و دور از خاطرات تلخ اینجا دارم .میخام خودمو راحت کنم تا همه از دستم راحت بشن هم خودم هم شوهرم که هیچ وقت دوستم نداشته و نداره و هم خانوادم که تا اینجا خیلی اذیتشون کردم

سلام etemade shekaste عزیز
تمام سرنوشت تلخ شما رو تا اینجا خوندم
عزیزم به نظرم حالا که فعلا" مستاصل شدی و نمیدونی بهترین کار چی هست بهتره فقط بعنوان یه همخونه باهاش زندگی کنی مثلا" عین دوران دانشجویی که با دوستت هم خونه بودی

احساس و عشقت رو دخیل این ماجرا نکن تا ببینی وضعیتت در آینده چه جوری میشه تو نمیتونی با این وضع بد روحی همینطور غمگین و افسرده پیش بری و غصه خیانت همسرت رو بخوری اینجوری هیچی درست نمیشه

اینهمه درد و رنج رو کنار بذار گلم خیانت و بی توجهی همسرت دلیل بر ضعف تو نیست بلکه روح اون آقا کاملا بیماره

یه کمی به روح و روان خودت اجازه استراحت بده و اینقدر به خودت فشار نیار

نهایتش یا این آقا درست میشه و یا در غیر اینصورت شما تصمیم جدایی میگیری و برای هیمشه از این زندگی میری درسته؟ پس بیشتر از این خودت رو داغون نکن عزیزم

بخدا وجود تو و خانواده نازنینت بیشتر از این حس های دردناکی که در خودت ریختی ارزش دارن

عزیزم شاید یه کسی یه جایی بیرون از این زندگی پر از درد و رنج تو منتظر ایستاده تا تو بهش برسی؟
هیچ کدوم از ما بندگان خدا از حکمتش نمیتونیم سر دربیاریم شاید عشق تو بیرون منتظر تو نشسته؟
:72:

سلام عزیزم
حتما ازش جدا شو ، من هم مشکل شما رو دارم اما با این تفاوت که یک بچه دارم و بخاطر اون باید بسازم اما درست شدنی نیست . مطمئن باش حال بدتر هم می شه شاید رابطه سکس هم برقرار کنه.

سلام شیما جان اگه میشه داستان زندگیتو اینجا یا تو یه تاییک دیگه بنویس ممنون میشم.

عزیزم من هم مشکل شما را دارم من از هر طریقی وارد شدم خوب که نشد بدتر هم شد تا بچه دار نشدی طلاقت را بگیر من با داشتن دو فرزند دارم میسوزم و از نظر خرجی مضیقه هستیم چون اقا خرج های اضافه دارند

بعد 7سال زندگی که با همه چیزش ساختم(بی پولی بیکاری خانوادش)حالا که یکم اوضاعمون روبراه شده بچه دار شذیم اوایلش خیلی خوب بود اما 20روز مونده بود به زایمانم شوهرم هوس مسافرت زد به سرش از بیمارستان که مرخص شدم هنوز پام به خونه نرسیده بود که گوشیش زنگ خورد عکس یه دختر دیدم گفت دوست دختر دوستمه بخاطر اینکه جلو خونوادم عابروداری کنم هیچی نگفتم فرداش رفت تا دهمم نیومد گفت سر کاربوده بعدشم که گفت بیا بریم طلاق بگیر منو با یه بچه یه ماه کشوند تو دادگاهها دوباره گفت پشیمونم بیا همه چیو فراموش کنیم زندگی کنیم اما دوباره 3روز پیش دیدم تو فیس بوک واسه یه دختری پیغام گذاشته بهش گفتم میگه مال گذشته بوده توروخدا بگین چی کار کنم با یه بچه 6ماهه با این قلب شکسته با این غرور له شده خیلی داغونم :302::316::325:

نیلیای عزیزم

به همدردی خوش آمدی.

لطفا یک تاپیک جداگانه برای خودت باز کن و مشکلت رو با چزئیات بنویس تا دوستان بیان راهنمایی ات کنند.

موفق باشی عزیزم :72::72::72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط niliya

بعد 7سال زندگی که با همه چیزش ساختم(بی پولی بیکاری خانوادش)حالا که یکم اوضاعمون روبراه شده بچه دار شذیم اوایلش خیلی خوب بود اما 20روز مونده بود به زایمانم شوهرم هوس مسافرت زد به سرش از بیمارستان که مرخص شدم هنوز پام به خونه نرسیده بود که گوشیش زنگ خورد عکس یه دختر دیدم گفت دوست دختر دوستمه بخاطر اینکه جلو خونوادم عابروداری کنم هیچی نگفتم فرداش رفت تا دهمم نیومد گفت سر کاربوده بعدشم که گفت بیا بریم طلاق بگیر منو با یه بچه یه ماه کشوند تو دادگاهها دوباره گفت پشیمونم بیا همه چیو فراموش کنیم زندگی کنیم اما دوباره 3روز پیش دیدم تو فیس بوک واسه یه دختری پیغام گذاشته بهش گفتم میگه مال گذشته بوده توروخدا بگین چی کار کنم با یه بچه 6ماهه با این قلب شکسته با این غرور له شده خیلی داغونم :302::316::325:

---

نیلیا جان باید یک تاپیک جداگانه برای خودت درست کنی و مشکل خودت رو در اون مطرح کنی

عزيزم ادم نبايد به باي هر مردي بمونه و بسوزه تا موهاي سرش سفيد شه و همه فرصتاي خوبه زندكيش رو از دست بده، طلاق خيلي بده و عرش خدارو مي لرزونه اما اكه خوبي هم نداشت خدا تو قران ازش حرف نمي زد، بهتره بيشتر از اين فرصتا و عمرتو حروم نكني و زودتر يه اقدام جدي كني، بيش ده تا مشاور برو اما به حرفاشون كوش كن و اكه كفتن جدا شو ديكه معطل نكن و عمرتو جوونيتو حروم نكن ، فرصت دادن به ادما خوبه اما به ادما نه موجوداتي كه فقط اسم ادم رو يدك مي كشن،شوهر شما مريض و اكه علاجي نداشته باشه اين فرصتا هم به دردش نمي خوره،

[size=medium]سلام مدیر همدردی عزیز واقعا ازتون ممنونم از اینکه مشکلمو حل کردین نمیدونم چی بگم ولی خیلی خوشحال شدم امیدوارم همیشه در پناه حق باشین و به موفقیتهای روزافزون نایل بشین.همیشه دعاتون میکنم.