نوشته اصلی توسط
مدیرهمدردی
سلام عزیزان
از این مناسبت استفاده می کنم، این روز را به همه معلمان این مرز و بوم تبریک عرض می کنم.
و همچنین به بهانه این روز ، دوست دارم در این جا از بزرگترین معلم زندگیم تشکر کنم. کسی که نه با کلام، و نه با گفتار بلکه با همه وجودش و رفتارش و منش خود مهمترین درس زندگی را در گوشم زمزمه کرد.
کسی که تجسم عشق است، و تجسم انسان به معنی واقعی کلمه.
کسی که چون روحی گرم در کالبدم جاری است و انرژی فزاینده ام از او توان می گیرد.
معلمی که صبورانه و با سعه صدر همواره مرا تحت تاثیر خود داشت.
معلمی خستگی ناپذیر و بی توقع، بی غرور و پرتلاش.
معلمی که در عین احساس ، نهایت منطق ، و در نهایت شعور ، سراسر ، شعر و لطافت هست.
معلمی که مقارن چنین روز و ساعاتی وجودش با وجودم گره خورد، و تاکنون این سیر صعودی خوشخبتی یک لحظه نقصان نگرفته است.
کسی که همواره در حال ساختن و رشد است.
کسی که هیچ موج و طوفانی او را نمی شکند.
کسی که نگاهش ، درس بالندگی به هم می دهد.
کسی که همه خودش را وقف من و فرزندانم کرده است، و همیشه مصرانه می خواهد که من هم رسالتم را در برابر همنوعانم انجام دهم.
کسی که آنقدر بی تعلق هست که پس از این همه سال نمی توان چیزی را یافت که او با به دست آوردنش ذوق زده شود یا با از دادنش شکسته شود.
او همیشه پشت صحنه و گمنام معلم من و فرزندان و همراهان بوده است.
و اگر نبود چنین فردی همراه و همسفر و همسرم ، چگونه می توانستم اکنون در کنار شما عزیزان با چنین آرامشی ، از خوبی هایش نگارش کنم.
آری او همسرم، معلمم و الگوی عملی ام در زندگی و خانواده هست.
این همه شهد و شکر کز سخنم می ریزد
اجر صبریست کز آن شاخه نباتم دادند.