نمایش نسخه قابل چاپ
سلام
متاسفانه تفاوت فرهنگی بین شما و همسرتان یکی از علل موثر در بروز اختلافات می باشد اما نحوه برخورد نامناسب با این تفاوت ها به گسترش اختلافات شما دامن زده عدم پذیرش خانواده همسر پس از 6 سال زندگی مشترک ، تصمیم گیری عجولانه و به اصطلاح انتقام ( اجرا گذاشتن مهریه ) مسلما در بهبود وضعیت کنونی بی تاثیر هست و مقدمه ای برای از هم پاشیدن کامل زندگی می شود .
خواهر عزیز به تالار همدردی خوش آمدید:72:
ببینیید خواهرم ، این واژه « روانی » به نظر من مناسب رفتار و حال شوهر شما نیست . چون شخصی که مشکل روانی( اون طوری که منظور شماست) داره نمیتونه چنین تحصیلاتی داشته باشه ، نمیتونه تو چنین شرایط سختی کار و فعالیت کنه ، نمیتونه آروم باشه و ...
شوهر شما خیلی خونوادش رو دوست داره و این موضوع ربطی به تعداد افراد خانواده نداره بلکه به میزان مهر و محبت و صمیمت موجود بین اعضای خانواده مربوط میشه ممکنه یه خونواده تنها از زن و شوهر و یک فرزند تشکیل شده باشه اما مدام بی حرمتی و جنگ و تنفر بین اونها وجود داشته باشه و برعکس خونواده ای باشه با 10 نفر عضو اما به قدری به هم نزدیکن و صمیمی هستن که چیزی نمیتونه اونها رو از هم دور کنه .
ربطی به محل زندگی افراد هم نداره که فکر کنید کسی که توی روستا زندگی میکنه ننسبت به کسی که تو یه کلان شهر زندگی میکنه ، باید از مهر و محبت بری باشه و عشق و صمیمیت فقط مال آدمهای شهرنشینه !
پس این اصطلاح « دهاتی » بودن هم درست نیست که بکار میبرید.
شاغل بودن خود شما شاید یک دلیل برای این باشه که ایشون به مخارج خونخ زیاد توجه ندرن ! منظورم اینه که شاید با کار کردن شما مخالف باشند یا مخالف بودن و عدم پذیرش شما باعث تلافی کردن به این شکل باشه.
شما فکر میکنید خانواد ش دارن اما شاید واقعا" کمکش به خانوادش خیلی موثر باشه و نیاز داشته باشه .
شما چقدر فرزند یک خانواده روستایی که پشتکار داشته باشه و از روستا بیاد شهر درس بخونه و فوق لیسانس
بگیره و یه کار عالی داشته باشه تحسین میکنید ؟
گرفتن فوق لیسانس توسط کسی که توی روستا زندگی میکنه یا زندگی کرده خیلی باارزشتر از کسیه که تو شهر با امکانات رفاهی و آموزشی فراوان و توی ناز و نعمت و کلی کلاسهای تقویتی و جور واجور این مدرک رو گرفته .پس شوهر شما هم پشتکار داره و هم سختی کشیده و خانوادش بدون شک در کنار بودن که به اینجا رسیده و حالا نمیتونه اونها رو نادیده بگیره و میخواد جبران کنه.
میدونید تحصیل کردن تو چنین شرایطی چقدر سخته و این خانواده برای چنین فرزندی چقدر زحمت کشیدن ؟
کسی به اندازه خود شوهر شما نمیدونه خانوادش چقدر مشوق و مددکارش توی تحصیل بودن . شوهر شما
میخواد زحمات خانوادش رو جبران کنه.
اگه ضامن برادرش میشدید مشکلی پیش نمی اومد اما شما با مخالفتتون اونو پیش خانوادش کوچیک کردین و بهش اعتماد نکردین .
ماشین هم مال شماست و اختیارش رو دارید اما با فروختنش تو این شرایط کارو خرابتر میکنید و شوهرتون رو عصبانی تر و بی اعتماد تر
شاید مدام هم مهریه تون رو به رخ شوهرتون میکشید که ...
به نظر من شوهر شما به دلایل این رفتارها رو داره
1- شاغل بودن شما
2- نوع رفتار و برخورد شما با خانوادش و اینکه به خاطر مهمونی یا ضمانت یا هر چی باهاش مخالفت میکنید
3- خستگی و کار سخت تو این رفتارها بی تاثیر نیست
4- حس قدرشناسی خانواده و محبتهای فراوان خانوادش که هیچوقت یادش نمیره
5- بکار بردن همین کلمات و اصطلاحاتی که در شان هیچکدام از شما نیست اونو ناراحت میکنه
حالا سوال :
1- از خانوداه ایشون کسی هست که حس حسادت شما رو به هر دلیل شعله ور کنه ؟
2- در مورد رفتار شوهرتون با خانواده خودتون بگید !
3- مهریه تون چقدره ؟
تا زمانی که شما شوهرتان (پدر فرزندتان) را فردی دهاتی خطاب کنید انتقاد از رفتارهای خانواده اش را مستقیما گوشزد و از فحش و ناسزا استفاده کنید شوهرتان به لجبازی های خودش ادامه میدهد .منظور من این نیست که شما کاملا مقصر هستید اما با تغییر رفتار های گذشته خود می توانید تاثیر زیادی در نحوه عملکرد همسرتان بگذارید .نقل قول:
نوشته اصلی توسط laleh
سلام مرسی ازپاسخهاتون
چرا اینقدر این کلمه دهاتی برای بعضی از افرادسنگین وثقیله هرچند که من هیچوقت مستقیما" این کلمه رو به شوهرم نگفتم ولی این کلمه روزشت وبدنمی دونم. به هرصورت من منتظر این جواب نبودم . حالا سوالات شما عزیزان
نه به هیچ کس حسادت نمی کنم چون چیزی برای حسادت ندارن اگه هم باشه بیشتربه خاطر حسادتیه که موقع محبت شوهرم به خانوادش به من دست می ده. یعنی احساس می کنم اگه شوهرم شاید یه زن دیگه داشت بازهم شاید بیشتربه من وپسرم می رسید. الان دیگه واقعا" وقت اضافه نمیاره. درضمن من درمورد مهریم هیچوقت بهش چیزی نگفتم شایدالان اصلا" یادش نباشه من چه مهریه سنگینی دارم. درضمن شوهرمن رفتارش با خانواده من اصلا" محترمانه نیست . فقط ازشون طلبکاره. توی این 2 هفته ای که نیست بیشترکارهای من وپسرم به عهده خانهواده منه ولی دریغ ازیه تشکر. یه دفعه برای باراول وآخربهش گفتم گفت ماخانوادگی عادت نداریم ازکسی تشکرکنیم. درضمن نمی خوام بگم پدرومادرش کاری براش نکردن ولی اینطوری که می بینم وخودش هم بارها گفته باباش اصلا" به خاطر درس خوندن باهاش بده. می گه توبه چه دردی می خوری عوض کشاورزی رفتی درس خندی.
شوهرم یه کم اختلال شنوایی داره وخودش می گه چون منو دکتر نمی بردن اینجوری شدم. حالا ای کاش فقط به پدرومادرش می رسید 11تا خواهروبرادرش و بچه هاشون چی؟ من اول که با اون ازدواج کردم می دونستم شوهرم شهری نیست نخواستم هم مثل خودم بشه ولی اون چرا می خوادازمن یه زن روستایی بسازه؟ خنده داره.
پدر من هم مثل شوهر شماست و همیشه با مادرم جروبحث دارند والا منم از این وضعیت کلافه شدم فکر کنم به خاطر اختلاف فرهنگی هست که این جور مواردی پیش میاد. اگر میشه کمی بیشتر در مورد رفتارهای شوهرتون با خودتون و فرزندتون و همین طور رفتار خودتون با ایشان و فرزندتون و اختلافاتتون بیشتر بگین.
در ضمن چند تا سوال هم دارم:
1- آیا خانواده شوهرتون در زندگی شما دخالت میکنند و اگر میکنند چطور؟ و شما چطور با این دخالتها برخورد میکنید؟
2- اگر مسئله خانواده شوهرتون را نادیده بگیری از بقیه خصوصیات شوهرتون راضی هستی یا نه؟
3- از خانواده خودتون هم بگید؟
مطمئن هستین این کلمه رو زشت نمی دونید ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟بنابراین عناوین روانی ،سطح پایین و ..... !!!!!!!!!!نقل قول:
نوشته اصلی توسط laleh
دوست عزیز
هدف همه دوستان کمک و همفکری در جهت حل مشکلات هست .اگر منتظر هستید همه حق رو به شما بدهند مشکل شما حل می شود ؟؟؟؟؟؟
سلام sokan
فکرکنم شمابیشتر مسئله منو درک کرده باشید. خانواده شوهرمن کلا" خیلی عاشق غیبت کردن هستن مثلا" من هردفعه خونه یکی ازاینها می رم اینقدرپشت سرهم حرف می زنن که تهوع می گیرم سرم می خوادبترکه می گم خسته نمی شید ازاین حرفای تکراری وجالبیش همینه اینهاهیکدوم باهم خوب نیستن ومن لذتی ازباهم بودن توی اینها نمی بینم ولی کلا"دمهایی هستن که با غریبه خیلی بدن اصلا" دوست ورفیق ندارن مثلا" شوهرمن یک دونه هم دوست صمیمی نداره هرکی هم میادطرفش تحویلش نمی گیره اگه بایکی ازهمین مثلا" هم کلاسیهاش که اونهاهم تحصیلکرده وکارمندهستن می گشت شایددیدش بازتر می شد حتی با خانواده من هم که این همه تحویش می گیرن دوست نداره رفت وآمدکنه من احساس می کنم زورش می گیره یا ببخشید به خاطر عقده ها وکمبودهاشه که نمی تونه با ازخودش بالاتر بگرده. ولی متاسفانه الان فقط زندگی روستایی برادرهاوخواهراش رو میبینه وفکرمی کنه تازه خودش خیلی داره باکلاس زندگی می کنه. ولی زندگی که من الان باهاش دارم نصف زندگی 6 سال پیشم خونه پدرم هم نیست. ما 3 تاخواهریم یکی دندانپزشک، یکی دکترمتخصص، منم دارم فوق لیسانس می گیرم، پدرومادرم هم لیسانس دارن وکارمند بودن، مازندگی خوب ومرفهی داشتیم. سالی 1 بارمسافرت خارج رو می رفتیم الان هم مامانم اینها می رن ولی من....بایدحسرت بخورم.
خانم sogand
ببخشید اینومی گم ولی من قصد تحقیر کسی روندارم ولی واقعیت تلخه. شمانمی دونید 6 سال زندگی کردن باافرادی که که وقتی نزدیکشون می ری ازبوی بد عرق وپهن وگاو وگوسفند حالت بدمی شه یعنی چی؟ من می دونم آدمها رو بااین مسائل نمیشه قضاوت کرد که کسی سطح بالا هست یا کی پائینه ولی من منظورم ازسطح پایین بیشترسطح سوادوفهم ودرک آدمهاست . اونهاهم زندگی منوقبل ازازدواج دیده بودن می دونستن که من اصلا" چیزی از زندگی روستایی نمی دونم پس نمی فهمیدن که یک باره ساعت 1 بعدازظهربی خبر 10 تاآدم قطارشن خونم که ناهاربراشون بپزم وبخورن و10 دفعه چایی براشون دم کنم ، ببخشید ولی دلیلی جز بی شعوری و سطح پایین بودن نداره.
خواهر من چرا از ابتدا و توی اشنایی های اولیه این اختلافات رو مطرح نکردید ؟
اینها مسائلیه که باید قبل از ازدواج و تو همون مراحل اولیه مورد بررسی قرار میگرفت و بر سر این موضوعات به توافق میرسیدید و اگه رسیدید دیگه الان نباید فکر گذشته و سفر خارج از کشور باشید.باید به فکر زندگی و همسر و فرزندتون باشید . هر طور شده شما با هم ازدواج کردید و یک بچه دارید .شما الان یک دختر مجرد نیستید بلکه یک مادر و یک همسر هستید که میتونید در کنار همدیگه زندگی خوبی داشته باشید . مادر همیشه فداکاره و حاضره برای حفظ زندگی و راحتی فرزندش از خودش بگذره و مطمئنا" شما هم همینطور هستید پس تت بچه تون کوچیکه و از این مسائل چیزی متوجه نمیشه سعی کنید رابطه تون رو با همسرتون بهتر کنید .قبول دارم که ایشون هم کوتاهی و گاهی لجاجت میکنه اما شما پیشقدنم بشیدو برای بهبود زندگیتون بیشتر تلاش کنید به خاطر طفل معصومتون.
الحمدالله که هر دوی شما تحصیلکرده هستید و فهیم اما یه خورده لجوج هستید که با کمی گذشت و صبوری این مشکل هم حل میشه انشاء الله.
موفق باشید
دوست عزیزنقل قول:
نوشته اصلی توسط laleh
درسته که من جای شما نیستم اما احساس شما رو کاملا درک می کنم اینکه از خیلی رفتار ها آزرده خاطر هستین رو می فهمم ولی آیا می توان کسی که با این نحوه تربیت رشد پیدا کرده را تغییر داد ؟؟؟ خانواده ایشان قابل تغییر هستند ؟؟؟؟؟در شرایط فعلی بهتره آرامش خودتون رو حفظ و سعی کنید در مدت زمانی که همسرتون به خونه بر می گردند هیچ گونه انتقادی نسبت به خانواده اش نداشته باشید بیشتر فکرتون رو متمرکز کنید روی خودتون بچه و همسرتون فضای خونه رو شاد تر کنید احساس آرامش و همراهی در همسرتون ایجاد کنید کاری کنید که همسرتون از بودن در کنار شما لذت ببره و حاضر بشه بیشتر وقتش رو با شما بگذرونه اگر کمی تلاش کنید و ابتدا روی مهارت های ارتباطی خودتون با همسرتون کار کنید کم کم ایشون هم متقاعد میشن سعی می کنند برای نظر و خواسته های شما اهمیت بیشتری قائل بشن نباید احساس کنه شما در جبهه مخالف هستین :72:
مرسی sogand ازجوابتون
راستش من خیلی توی فکرطلاق هستم خانواده من هم خیلی روی این موضوع اصراردارن می دونم حالا یه موجی ازانتقادشروع می شه که چرا طلاق؟ وسعی کن و...ولی من واقعا" دیگه تحمل این زندگی که یک لحظه توش خوشحال نبودم روندارم. اون همیشه باعث سرشکستکیم بوده سعی کردم بهش افتخارکنم ولی خودش زده همه چیزرو خراب کرده. بیشترازهمه خساستش رنجم می ده ای کاش این عیب رو حداقل نداشت . ای کاش یه کم فکرمی کرد که چه تیشه ای به دستش گرفته وبه ریشه ما می زنه. تاشنبه خداحافظ. برام دعاکنید.