نمایش نسخه قابل چاپ
سپردن همه چیز به خدا چطوری محقق می شه؟؟ آخه انسان وقتی اراده می کنه که کاری کنه و دست به یک انتخاب بزنه در اصل خودش تو این کار دخیله... خیلی از دوستان می گن باید فلان کار رو به خدا سپرد... من خودم دوست دارم بدونم چطوری این کار عملیه...خب همه می دونیم که خدا برای بنده ش بهترین ها رو می خواد اما برای من این تضاد به وجود اومده که همینکه دست به انجام عملی زدیم در واقع منشا خودمون بودیم پس توکل و سپردن مسائل به خدا از چه راهی ممکنه؟
ببخشید اگر یکم خارج از موضوع بحث است.
سلام:72::
بحث جالبی را دوست عزیزم مطرح کردید...
منم فعلا در وسط راه تجرد و تاهل هستم و نسبت به دوستان بی تجربه....
اون زمان که نامزدم هنوز پیدا نکرده بودم منم مثل شما فکر می کردم که آخه سری که درد نمی کنه چرا باید دستمال ببندم!! و تقریبا می تونم بگم هیچ قصدی برای ازدواج نداشتم ولی برای دفعه اول که نامزدمو دیدم ..متوجه شدم دوست داشتن اصلا چه معنایی داره...
دوست عزیزم زندگی مشترک رو من تجربه هنوز نکردم و نمی تونم راجع به بعدش نظری بدم ولی در همین مراحل تنها نامزد دارم می بینم که چقدر به قول شادزی عزیز با مطالعه و مشورت گرفتن در مورد روحیه آقایون موفق تر هستم..و چقدر روابط بهینه ای با نامزدم و خانواده اش فعلا دارم...فکر می کنم در هر کاری توکل به خدا و همچنین به قول غزاله جان تکیه بر عقل و منطق و شناخت خوب خود و طرف مقابل می تونه زندگی ایده الی رو ایجاد کنه..
ناگفته نماند من هم مثل شما در اطرافم زندگی هایی را دیدم که چطور می نالند و از ازدواج بیزارند ولی همان ها را وقتی مطالعه کردم مثل حرف سایر دوستان دیدم علت اصلیش اینه که هم مرد هم زن نه خودشون رو می شناسند نه نیازهاشون و نه نیازهای طرف مقابل را..مدام در ذهنشون دنبال یک زندگی رویایی غیر واقعی هستند....
دوست داشتم در اینجا یک سخن زیبا از دوست خوبم فرشته مهربان را با اجازه ایشون نقل کنم که اویزه گوش من شده..بهتره که ما عاشق عشق ورزیدن طرف مقابلمون نباشین بلکه اونو به خاطر خودش و اینکه عشق ماست دوست بداریم نه به خاطر اینکه مارو دوست داره....این طور توقعات ما رنگ منطقی تری می گیره و می تونیم زندگی مشترک خوبی داشته باشیم...
من اگر نصف تجربیات امروز را پارسال داشتم مطمئنا موفق تر بودم ولی با درایت و منطق هر چیزی به نتیجه می رسه....دوست عزیزم دوست داشتن کسی و زندگی کردن با اون و با اون به سمت اینده رفتن خیلی شیرینه ..خیلی شیرینه..خیلی...
حیف است که سنوات جوانی را به تنهایی سپری کنیم فقط به صرف اینکه عده ای اشتباه رفته اند و می تالند..اگر خوب چشمانمان را باز کنیم می بینیم عده ای که غرق در خوشبختی هستند و با شجاعت و قدرت و توکل دست در دست هم به سمت آینده می روند...
موفق باشی....
سارا:72:
تا اونجایی که من می دونم منظور از توکل تو دین اسلام اینه که شما همه ی تلاش و سعیتو برای رسیدن به هدفت انجام بدی و در آخر از خدا بخواهی که هر آنچه که خیر هست برات اتفاق بیفته.برای رسیدن به هدفت اصرار بیجا نکنی. حقیقتاً نتیجه ی کار رو بسپری دست خدا.اون موقع هر اتفاقی که بیفته موجب خوشحالی ما میشه. اگر به هدف مورد نظرمون برسیم ،خوشحالیم و مطمئن هم هستیم که این هدف به صلاح ماست و اگر هم نرسیم، باز هم خوشحالیم چون سرانجام کار رو سپردیم دست خدا و مطمئنیم که او جز خیر برامون چیزی نمی خواد و از طرفی چون همه ی تلاشمون رو برای رسیدن به اون هدف انجام دادیم، در صورت محقق نشدن هدف، افسوس نمی خوریم که اگه فلان کارو کرده بودم میشدو.. در این صورت دیگه کاملاٌ مطمئنیم مخقق نشدن اون هدف به خواست خدا و به صلاح ما بوده است..(:نقل قول:
نوشته اصلی توسط wintersun77
دوست محترم gh.sana چقدر خوبه که حرف انسانها رو کامل گوش بدید و کامل بخونید و نیز کامل نقل قول کنید.!نقل قول:
نوشته اصلی توسط gh.sana
اگر دقت می کردید من قبل از اینکه از توکل به خدا حرف بزنم از شناخت و آگاهی صحبت کردم.این بدان معناست که من برای توکل بدون تعقل ،ارزشی قائل نیستم و فکر می کنم خداوند هم همچین فرد توکل کننده ای رو هدایت و راهنمایی نکنه.(البته از خدای بینهایت مهربان ما بعیده که دست رد به سینه ی کسی بزنه!)وگرنه فلسفه ی خلق کردن عقل وخرد و همچنین عطا کردن فهم و درک به انسانها چی بود؟؟؟
در مورد نحوه ی صحیح توکل کردن هم تا اونجایی که می دونستم تو پاسخ قبلیم توضیح دادم.
و نکته ی آخری که می خوام بگم اینه که اتفاقاً به نظر من تو همه چیییییییییییییییییییییییی ییییییییییییز باید به خدا توکل کرد.و مهمترین اونها ازدواج و انتخاب همسره. البته بعد از شناخت کافی و تحقیق و پرس و جو و مشورت. و نیز رفت و آمد های متعارف و به اندازه..
در پناه حق
همه ميگن ما نبايد باور كنيم همين متاهلها يه مدت همسرشون نباشه زمين و زمان رو بهم ميدوزن .
بعضيها هم كه واقعا ناراضين طلاقم كه مي گيرن چند وقت نگذشته دوباره محضر ازدواج طلاقن.:311:
تو ازدواج همه چيز دست ما نيست . حق انتخاب داريم ولي درست و غلط بودنش رو نمي شه با اطمينان تعيين كرد. چيزاي غلط رو ميذاريم كنار ولي يه چيزايي فقط تو زندگي مشخص ميشه.
بايد درست انتخاب كرد ولي نتيجش هرچي كه شد خوبه . اگر خوب بود كه مشكلي نيست
اگرم نه كه شايد بخوايم تو زندگي با اين مسئله امتحان بشيم . همه تو زندگي سختي مي كشن شايد نصيبمون ازين مشكلات و سختيا يه زندگي زناشويي سخت و همسر نا مناسب باشه. كه ميشيم آهن آبديده.
كسايي هم كه تو عوالم عرفاني ( دوسش دارم دوسم داره بدون اون مي ميرم و ... ) به سر ميبرن و هركي بهشون بگه عزيزم بدردت نمي خوره انگار نه انگار بايدم وضعشون همين بشه . بعدم ميان ميگن ازدواج بده و .... بگو من بدم يا بگو من بد انتخاب كردم.
در مورد توكل : ما بايد تلاشمون رو تا جايي كه ميشه بكنيم بعد از خدا بخوايم خيرمون رو برامون پيش بياره.توكل جلودارنده فعاليت خود آدم نيست.