فراسوی ذهن

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مريم

آرمان 26 لینکهایی که اینجا معرفی کردی با تصاویر زیبا، فوق العاده بودن،خیلی لطف کردی،ممنون
فقط روی اون جملش در مورد بخشش خیلی مکث کردم
من خودم به شخصه این معقوله رو پذیرفته بودم(هرچه قدر هم که آدما بدی و اشتباه کرده باشند میشه بخشیدشون) و قبول داشتم ولی بعد توی این زمینه هم گیج شدم،حدس بزنید چطور!؟
این موضوع هم یکی از اون مبحث هاییه که تو پست اول گفتم توش برام سوال ایجاد شده، دنبال جوابم
مثلا من در مورد بخشش یه نظری داشتم(تقریبا شبیه همین چیزی که تو لینک شما هست)وبعد متخصص علم روانشناسی(که با پیشرفت علم پیش رفته) یه نظر کاملا برعکس بهم میگه و تاکیید هم داره که حرف درست چیزیه که اون میگه و بر اساس تجربه ی کاریشه،و میگه این طرز فکر به آدم آسیب میزنه چون ازت سواستفاده میشه ومیگفت من تا اون موقع که این فکرو داشتم اشتباه میکردم(میگم اون موقع چون الان نمیتونم قطعی بگم نظرم در مورد بخشش چیه)
حالا چه کنم با این تعارض؟

---

مريم گرامي اگر عقيده و نظر بنده را در اين باب مي خواهيد بايد بگويم كه عقيده بنده بر اين است انسان بايد سعي كند كه با اطرافيانش با صداقت و صميميت برخورد كند اما .... بله درست است اما دارد ... اما در رابطه با انسانهاي كه خود را زرنگ فرض كرده و رفتارها و اعمال ناشايست خود را به عنوان زرنگي زيركي و تيزهوشي تلقي مي كنند و با اين رفتارها از انسانهاي ديگر سؤ استفاده مي كنند بايد با اينگونه انسانها جور ديگري رفتار كرد، اولا بهترين كار دوري از اين آدمهاست تا مي شود انسان بايد سعي كند كه خود را به اين افراد نزديك نكند و يا ارتباطات خيلي محدود با اينگونه افراد داشته باشد چون ممكن است هم از اين افراد ضربه بخوريم هم رفتار اين گونه اشخاص بر ما تاثير منفي بگذارد و باعث بدبيني و بدخلقي ما گردد .
دومين راههكار در صورتي است كه به ناچار در اطراف اينگونه افراد باشيم و نتوانيم از آنان دوري كنيم به عنوان مثال در محيط كار . در اين شرايط بايد سعي كنيم با اينگونه افراد به طور خاصي برخورد كنيم مثلا كمتر با اينگونه افراد دهن به دهن شويم ،بحث نكنيم ( اينگونه افراد منطق و اعتقاد خاصي ندارند و نمونه بارز حزب باد هستند ) - سرد و جدي با اينگونه افراد برخورد كنيم اگر لازم باشد چند بار جلوي جمع جوابهاي دندانشكن به اينگونه افراد بدهيم تا از اقتدار شخصيت شما نيز آگاهي پيدا كنند و در عين حال كه با اينگونه افراد با اقتدار و جدي برخورد مي كنيد همزمان با همكار ديگرتان كه اخلاق پسنديده اي دارد خيلي خوش برخورد و صميمي رفتار كنيد .

نقطه ضعف هاي اين افراد را به ايشان متذكر شويد تا از اعتماد به نفس كاذبي كه دارند فارغ شوند . حتي بعضي از نقاط ضعف را بزرگ جلوه دهيد و به رخ ايشان بكشيد . بهترين راههكار اين است كه اعتماد به نفس اين افراد را هدف بگيريد .

البته نمي خواهم وارد مسائل جنگ رواني بشوم و گرنه راههكارهايي هست كه اينگونه افراد به راحتي سر جايشان بنشينند و تا آخر عمر به فكر سو استفاده از همنوعان خود نشوند :shy:
فعلا تا همينجا فكر كنم كافي باشه ...

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط lمریم

سلام دوستان
چند ماه پیش فکر میکردم که دیگه نتونم پا به همدردی بذارم و توی تالار چرخ بخورم ولی الان احساس میکنم که دوست دارم دوباره بنویسم و بخونم و در اینجا حضور داشته باشم
این چند ماه خیلی کم نوشتم،کم حرف زدم،کم خوابیدم،کم تفریح کردم و....
ولی خوشبختانه زیاد خوندم،زیاد شنیدم و زیاد فکر کردم...
دنبال جایی می گشتم که بتونم حرفامو بزنم،دنبال گوشهایی میگشتم که دوستانه گوش بدهند این شد که به اینجا کشیده شدم
دنیای من چیزی غیر از انتظارم پیش رفت و در طی این مدت یه سری سوال تازه برام پیش اومد که تا حدودی دنبال جوابهاش هستم
میخوام اینجا بیانشون کنم،ودوست دارم عزیزان اگر نظر و انتقاد و حرفی دارند کمکم کنند که در این صورت ممنون میشم

به نظر من امروزه مغز رشد زیادی کرده است،تکنولوژی پیشرفت کرده،علم رو به پیشرفت است،ولی مسائلی که در مقابل تمدن امروز قرار دارندصرفا با پیشرفت مغر حل نمیشوند
قبول دارید که دنیای امروزبه یه تحول احتیاج داره؟؟؟
قبول دارید که خیلی وقتا تمام رفتارها بر اساس دو دو تا چهارتا کردنها صورت میگیره
قبول دارید که ما آدما خیلی چیزا رو شرطی کردیم؟
به قول استاد واسوانی دنیا عطش عشق دارد،هر موجودی محتاج عشق است.عشق تکامل همه ی موجودات را سرعت میبخشد.اکنون زمان انقلابی عمیق و وسیع است
انقلاب عشق

---

سلام

lمریم عزیز بازگشت مجددتون رو خوش آمد میگم :72:

خواهر عزیزم حق با شماست تمام مشکلات و گرفتاریهای دنیای امروز ما تنها با پیشرفت علم و تکنولوزی حل نمیشه و علم تنها یک طرف قضیه ست نه همه چیز. بشر امروز کارش به جایی رسیده که همه چیز رو در پیشرفت علمی و تکنولوژی میبینه و مسائل انسانی و عامل مکمل و تایید کننده علم یعنی دین و فضائل انسانی رو نادیده میگیره
بعضیها میپرسن الان علم یعنی همه چیز و با وجود علم چیزی نیاز نداریم از جمله به دین !
نیازها و خواسته های بشر چند نوعند :
1- خواسته های طبیعی و اولیه و درواقع غریزی مثل نیاز به خوردن و آشامیدن و نیاز جنسی و ... که همواره با بشر همراهند و تغییر و دگرگونی درشون راه نداره مگه اینکه انسان عوض بشه و به موجود دیگه ای تبدیل بشه !
2- نیازهای ابزاری و ثانوی که در خدمت نیازهخای اولیه هستند مثلآ نیاز به خوراک نیاز اولیه ست اما راههای تامین خوراک نیاز ثانویه میشه که در گذشته با راههای ساده کشاورزی خوراک تامین میشده اما الان با روشهای مکانیزه و پیشرفته
3-خواسته و نیازهای ها ی اعتیادی مثل عادت به سیگار و چای و ... که این خواسته های ناشی از مورد دوم هستند و قابل ترک و تبدیل و تغییرند .


و حالا دنیای مدرن :
دراین دنیای جدید که « عصر اضطراب » نامیده شده ارامش انسان به بحران تبدیل شده که ثمره آن انسانی بی باور و
شک گراست . اینکه با پیشرفت علم و تکنولوژی خیلی از مجهولات علمی بشر حل شده قابل انکار نیست اما قابل تعمیم به کل زوایای زندگی بشر هم نیست وانسان رو از همه چیز بی نیاز نمیکنه .و همواره در زمینه هایی بشر دارای مجهولات خاصی ست که دیگه با علم حل نمیشن . همونطوری که از یه پزشک نمیتوان انتظار کار مهندسی داشت و بالعکس .علمی که تنها مجهولات طبیعی انسان رو معلوم میکنه چطور میتونه به مسادل معنوی و روحی بشر پاسخ بده و اونا رو حل کنه ؟
خواهرم مشکلات دنیای مدرن فقط دغدغه ذهن ما نیست بلکه بسیاری از دانشکندان رو هم نگران ساخته .


« ژوزوئه دوکاسترو » د راین مورد میگه : در حالی که جهان در علم و صنعت پیشرفت کرده است ، سیاست جهان دوران توحش را می گذراند !
« ویل دورانت » هم میگه : ما اکنون از لحاظ ماشین، توانگر و از نظر غایات و مقاصد ، فقیر هستیم !
و باز میگه : بشزر امروز بیشتر بر ماده تسلط یافته تا بر نفس خود !
« دکتر شریعتی » هم میگه : بر خلاف آنچه که غالبا" می پندارند ، جامعه وتمدن را ایدئولوزی و ایمان پی ریزی می کند نه فلسفه و علم و صنعت و هنر و ادب.
بنابراین روشنه که علم به تنهایی تمدن ساز نیست و دین یکی از ارکان اساسی و پایه ای تمدن هست


.به عنوان نمونه ببینید استاد شهید مطهری رابطه علم و دین رو چطور بیان می کنند :
علم به ما روشنایی و توانایی میدهد و ایمان ، عشق و امید و گرمی
علم انقلاب بیرون است و ایمان انقلاب درون
علم جهان را جهان آدمی میکند و ایمان ، روان را روان آدمیت
علم وجود انسان را به طور افقی گسترش میدهد و ایمان به شکل عمودی بالا میبرد
علم به انسان امنیت بیرونی میدهد و ایمان امنیت درونی
علم در مقابل هجوم بیماریها ، سیل ، زلزله و ... ایمنی میدهد و ایمان در مقابل اضطرابها ، تنهایی ها ف احساس بی پناهی ها و پوچ انگاریها
علم جهان را با انسان سازگار میکند و ایمان انسان را با خودش
و ...


مریم جان حق با شماست این دنیای امروز با همه تکنولوژی و پیشرفتهای نمی تونه و قادر نیست به نیازهای درونی و روحی ما پاسخ بده .پاسخ این نیازها رو جای دیگه ای باید جستجو کنیم .
عزیزم خداوند می فرماید : اِنّی اَعلَمُ ما لا تَعلَمون = من میدانم آنچه را که شما نمی دانید
بشر بدون کمک دین و و تنها با تکیه بر دانسته های علمی نمی تونه تمام نیازهاش رو برطرف کنه و چه بسا حل یه مشکل منشاء و موجد مشکلات به مراتب بدتری بشه .
مثل همین شبیه سازیهایی که چند ساله تو کل جهان مطرحه و خدا میتونه آخرش به کجا ختم میشه ؟

دوست من این تغییر و تبدیلهای ظاهری و مادی نباید سبب بشه که ما از اصل و هدف زندگی مون که« خدا » ست ، دور کنه .خصوصیات اخلاقی پسندیده هیچگاه با پیشرفت علم به کناره نمیرن و کارایی شون رو از دست نمیدن . البته کار خیلی سختیه که بتونیم ایمان و هدفمون رو حفظ کنیم و تحت تاثیر اطرافیانی که ممکنه ما رو به خیلی چیزها متهم کنند ، قرار نگیریم اما باید خدا رو فراموش نکرد و با توکل به خدا به وظیفه انسانی خودمون عمل کنیم که :


العاقبة للمتقین = عاقبت از آن پرهیزگاران است .


موفق باشید:72:

Rsrsعزیز
مقصودم از تغییرات ، تغییرات بوجود آمده ناشی از رشد سریع "علم وتکنولوژی و ارتباطات و..." بود وبهیچ وجه از این صحبت این برداشت نباید بشود که بشر اصول انسانی واعتقاداتش رو در این مسیر زیر پا بزاره و بعبارتی مغلوب ساخته دست خودش بشه.
بهرحال من از زاویه دیگه ای دارم به این بحث نگاه می کنم.
نکات اصلی عقیده من هم ایناست:
تغییرات رو ببینیم و بپذیریم.
خود باخته تکنولوژی نشیم وبه نحو صحیح از اون استفاده کنیم
مجذوب داشته های غرب بخاطر دارا بودن علم نشیم اما درعین حال از مزایای پیشرفت علمی اونها بهره بگیریم.
داشته های خودمونو بشناسیم ، فرهنگ ما (وبه نوعی فرهنگ شرق ) سرشار از مسائل معنوی وماورائی است واز این بابت بسیار غنی است.
در هیچ حال مجاز نیستیم از اصول انسانی - مذهبی خود عدول کنیم.
اخلاقیات هم امری مطلق هست نه نسبی. یعنی اگه تجاوز به حقوق انسان دیگر کاری ناپسند است در اوج تمدن هم این مساله ناپسند ومذمومه.

سلام:72::

عجب تاپیک جالبی شده مریم جان..می بینی بزرگترین حسن تالار همین همراهی دوستان است ...و این بزرگترین زیبایی این تالار است که با وجود پاره ای نا اهلان انسان را ماندگار می کند...
baby مهربان ..درست می فرمایید...من متوجه منظور شما از تغییر شدم و حرفهاتون رو کاملا قبول دارم ..حتی به جرات می گم شاید منظور و موضوعی که من بیان کردم تنها برای این بود که بگم وقتی دنیا ما به سمت نابودی ارزش های انسانی میره دیگر چه انتظاری از تمدن است؟
انسان ها از نظر من انقدر دارند خود را در این تمدن بی حساب غرق می کنند که حتی دارند ارزش های هم را نادیده می گیرند..
حتی برخی رفتارهای غلط و ضد انسانی خود را نه تنها عمل می کنند و بر آن برچسب مذهب می زنند که حتی ترویج هم می کنند..

مریم جان شما عاقلید و حتما می توانید ببینید از تمام همدردی ها تنها برخی از آنان با نیت پاک است..
به هر حرف بی پایه و اساسی عمل نکن که برخی از طرز فکرها تنها شما را تبدیل به یک بیمار می کند که خود را گول می زنید و اینان اگر حرفهاشان (افراد به ظاهر دلسوز) فایده ای داشت اول برای زندگی خودشان داشت...
به حرف هرکسی در پیرامون دنیای خود گوش نده و عمل نکن که می دانم نمی کنی...

دوستان به واقع زیبا پاسخ دادند و من تنها می تونم یک کلام را دوباره خطاب به شما بگویم:
مریم عزیزم ..خودت باش حتی اگر در پاره ای از زمان ها مجبور شدی به هر دلیلی خودت نباشی و الان به یک تضاد رسیدی هیچ زمان افکار بیمار گونه را در خودت پرورش نده .هرکس برای کار خود دلایلی دارد که از نظر خودش موجه است..میشه به من بگید چه کسی جواب موهای سفید شده دختر جوان چه به حق چه ناحق را می دهد؟یا حتی اشک هایش ؟
مریم جان ..دو حالت را باید متصورباشی....
هیچ کس در ابتدای امر نیت بدی در یک رابطه ندارد ولی عده ای ذاتا اهل نقش بازی کردن یا لوای دین و مذهب و یا بی دینی ..هستند و عده ای نیستند و شما و نامزدتون از دسته ای بودید که همه چیز بر پایه حکمت خدا بوده است نه خدای نکرده نیت بد یک طرف پس خدا را هزار بار شاکر باش که با یک انسان بودی نه مثل من یک شیطان..

مریم جان تمام این پرهیز از چراها نهایتا برای خودت خوب است ..آنقدر روزها شب می شوند و انقدر زمان موهایت را سفید می کند که نباید برای هر ضربه ای خود را تا این حد ازار دهی...
تمام تلاشت را بکن..با یافتن علت برای اینکه تمدن چه شد؟عشق چه شد؟ارزش های انسانی چه شد؟ و هزار هزار سوال دیگر جوانی و روح زیبایت را خراب نکن..
ما همه جوانیم و فرداهای روشنی در انتظارمان است ...پس چرا خود را اذیت کنیم دوست من؟
این چرا ها از نظر من زمانی خوب است که شما جوانی باشی تازه بلوغ یافته که چرایی هیچ چیز را نداند...تفکر خوب است ..عالی است ولی ایا می توان مسیر ان را عوض کرد...
جز ذهنی خسته..شب هایی غمگین..اشک های بی دلیل هیچ نصیب ادم نمی شود .برای همین من گفتم هر عشقی که داری با هر معنی را بزرگ کن و به سمت ان برو ...باقی را اگر اشتباه و ظلمی در حقت نکرده اند بهترین را برایشان بخواه...و اگر کردند حتی لیاقت اینکه بخواهی بی توجهی کنی هم ندارند و من نمی دانم خودت می دانی چه بر تو گذشته است...
اگر یقین داری که فعلیت امری رخ داده تمام است و خود را درگیر چرایی و چگونگی آن نکن ..نهایت ذهنی بیمار..مریمی خسته می ماند ..تو باید به سمت بهترین بروی چون لیاقتش را داری..
بخند تا دنیا برایت زیبا شود...
دعای خیر کن (برای اهلش) تا سعادتمند شوی..
از حقت نگذر تا حقیر نشوی..
با تمدن پیش برو ولی عشق حقیقی را زیر پا نگذار...

مریم عزیزم....میشه ..مطمئن باش میشه..من که تونستم ..اونم به طرز عجیبی آرامش پیدا کردم ...ذهنم خالی خالی شد از هر آنچه در پیش رویم بود...


مریم جان :
امروز در جاده به تاپیک شما فکر می کردم و همه اتفاقاتی که در تالار بودم..باران زیبایی می بارید و من تصمیم گرفتم در سکوتی محو به جاده ای که هر روز می روم نگاه کنم..
جاده ای بی انتها که قطرات باران بر صورت جوانم می نشست و من به تمام هرچه می دیدم فکر کردم...بیایانی پیش رویم که در انتهای آن یک تک درخت سبز و زیبا و تناور بود آنقدر توجهم را جلب کرد که هیچ زمان این طور جذب چیزی نشده بودم...تراکتوری عرضه شده تمدن انسانی در کنار آن بود و جلوه درخت و باران مانع از دیدن آن تراکتور گلی می شد.تنها بود ولی سبز و تناور و برگ هایش رو به آسمان زیبای خداوند که اشک می ریختند..
من تصویر آن تک درخت را در ذهنم حک کردم..
من می خوام اون تک درخت سبز باشم..
تو چی ؟
بهش فکر کن و بعد از حصول نتیجه لبخند بزن و بلند شو....

بلند شو....:228:

باران جان و آرمان گرامی تشخیص اینکه در چه مواقعی باید گذشت کرد برام سخت شده
میدونم که گذشت و فداکاری در مورد افراد مختلف با هم متفاوته ولی موردهایی که منظور من بود ،مشکل سر همون تشخیصه
من یاد گرفته بودم که:
باید فراموش کنم آنچه را که خداوند فراموش میکنه و میگذره
ولی اخیرا یه مشاور با تجربه بهم گفته بیشتر مشکلاتت مربوط به زمانی میشه که حقت رو نادیده گرفتی و فراموش کردی و خوشبین بودی ...

نمیدونم باید مسائل اعتقادی رو که بهمون میگه فراموش کن آنچه را که خدا فراموش کرده باور کرد یا این صحبت های رو که خیلی جاها نبخش چون ازت سو استفاده میشه ...؟؟؟
شاید بگید خب هر دو رو باهم ادغام کن و تشخیص بده باید چه کار کنی،ولی باور کنید در مواردی شدنی نیست،باید یکی رو انتخاب کرد

امیدوارم در آینده مسائل پیچیده ای که قراره اینطور در مورد گذشت و بخشش هست منو به شک بندازه سر راهم قرار نگیره چون واقعا تشخیص اینکه چه کسی و چه رفتاری و چه موقعی باید بگذرم و فراموش کنم در من ضعیف شده
از خدا میخوام که اگر مصلحتش بود و مسائل پیچیده تر هم سر راهم قرار داد قدرت تشخیص را هم در من بالاتر ببره

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

m.mouodپست شما یکی از بهترین پست هایی هست که تا الان تو همدردی خوندم،صحبت های دکتر شریعتی،شهید مطهری و دیگر دانشمندان جالب بود،خیلی خوب گفتند که همه چیز با علم حل نمیشه

Baby عزیز منظور شما رو متوجه شدم،اون چیزی رو که هممون احساسش میکنیم همین رکود معنویت هست

سارا جان دوستان لطف دارند و منو همراهی میکنند ،بازم از همگی ممنونم
خواهرم غصه های زیادی که من خوردم بیشتر سر قضاوتهای نادرستی بود که در حق من شد
شما میگی < از حقت نگذر تا حقیر نشوی> تجربه من بهم میگه بعضی وقتا نمیشه حقت رو بگیری و خیلی چیزا رو ثابت کنی
اونوقته که همه چیزرو باید بسپاری به اونی که شاهد و ناظر به همه چیزه
وگرنه در کل آدمی نبودم که سر هر چیزی غصه بخورم با اینکه خیلی وقتا ظلم و بدی رو احساس کردم و نمیدونم خوشبختانه یا متاسفانه بدی ها رو زود فراموش میکنم
صحبتهای شیرینت در مورد توجه به خودم و خواسته هام بسیار دلنشین بود و اثر مثبت داشت
تمام سعی خودمو میکنم تا مثل گذشته آرامش دوست داشتنی و احساس خوبم رو به تمام زیبایی های دنیا و همه نعمتهایی که بهم داده شده به دست بیارم تا بتونم دوباره و دوباره لذت پرواز را تجربه کنم:72:

در مورد اینکه اگر خدا بگذره و فراموش کنه شما هم باید بگذری اولا که شما از کجا مطمئنی که خدا بخشیده.
وقتی کسی کاری می کنه یا گناهی می کنه اولین شرطی که خدا از این فرد بگذره پشیمونی و توبه ی واقعی اون فرد هست . اگر این فرد پشیمونیش واقعی نباشه و توبه بشکنه خوب معلومه که خدا نمی گذره چون این فرد نه تنها پشیمون نبوده بلکه دوباره این عمل رو مرتکب شده. و در بعضی موارد عملی که شخص انجام داده فقط مربوط به خودش نمی شه بلکه با عملش حقی رو از دیگران ضایع کرده . اینجا دیگه تا اون فرد هم نگذره خدا هم نمی بخشه چون حق الناسه .

اما در مورد خودتون اگرحقی از شما ضایع شده که باید از کسی بگذری و ببخشیش ، تا زمانی که شما نبخشی خدا هم نمی گذره . چقدر شنیدیم که خدا از حق خودش میگذره اما از حق بنده هاش نمی گذره .

حالا تو اینجور موارد این شما هستی که هم می تونی ببخشی هم این حق رو داری که نبخشی.

این که چه تصمیمی بگیری با خودته اما واقعا باید کسی رو که تصمیم داری ببخشی بشناسی ، بعضی وقت ها ممکنه بخشش ما به ضرر طرف مقابل باشه . یا اصلا طرف مقابل قبول نداره که حقی رو از شما ضایع کرده . بخشش لیاقت می خواد و طرف مقابل باید ارزشش بخشش شما رو داشته باشه (باید بدونه که حقی از شما ضایع کرده و پشیمونی و طلب بخشش داشته باشه )

اما در کل بخشیدن خیلی خوبه اما باید با هر کسی برخورد مناسب خودش رو داشت . چه خوبه که وقتی طرف مقابل ارزش بخشیدن رو داره ما هم اونقدر بزرگوار باشیم که بتونیم ببخشیم .

سلام:72::

امریم عزیزم..هیچ صحبتی در باب بخشش نمی کنم فقط هر زمان وقت داشتی این تاپیک هم بخون..راهنمایی دوستان در باب بخشش می تونه بهت کمک کنه..به من کمک کرد و فهمیدم که نباید ببخشم....شما هم بخون شاید شما بخشیدی دوست من...:43:
http://www.hamdardi.net/thread-8853.html

موفق باشی...

سلام

l مریم عزیز من هم میگم هر کسی و هر کاری قابل بخشش نیست .البته بخشش حق شماست اما باید ببینید حقی که از شما ضایع شده و بدی که در حق شما شده چقدر براتون مهمه و اینکه قابل بخشش هست یا خیر ؟ اگه میتونید ببخشید که کار پسندیده و خوبیه اگر هم نخوایید میتونید نبخشید .اما خواهر گلم سوء استفاده ای که میگن در اثر بخشش پیش میاد به نظر من در مورد یک شخص ممکنه پیش بیاد . یعنی اینکه کسی به شما بدی کنه و شما ببخشید و اون باز بدی کنه و باز بدی .این بله سوء استفاده ست . اما اگه کسی رو ببخشید و زمانی دیگه کس دیگه ای حقی از شما ضایع کنه دیگه اون شخص اول مقصر نیست و این سوء استفاده نیست .هر کسی رفتار مناسب با خودش رو می طلبه و با هر کسی طوری باید رفتار کرد البته منظور من این نیست که ما دو رو و منافق باشیم .
یه مثال میزنم : البته بلا تشبیه

در طول تاریخ زندگانی پربرکت ائمه (ع) به ایشون خیلی ظلمها و بدیها روا شده که همه میدونن و این بزرگواران تا جایی که تونستند بدیهای مردم جاهل رو بخشیدند .........مثل اینکه کسی آب دهان روی پیامبر (ص) ریختن و اینکه یک یهودی هر روز سر راه ایشون ایستاده تا بیان و دشنام بده و زمانی این یهمدی بیماری سختی میگیره و دیگه نمیتونه بیاد بیرون و پیامبر (ص) نگران حال این یهودی میشن و بعه عیادتش میرن ! و امثال اینها که میدونید . عکس العمل معصومین (ع) در مقابل این قبیل بدیها و بی احترامیها بخشش بوده و حتی ایشون در حق این بندگان جاهل خداوند دست به دعا برداشتند .اما یه جاهایی بخشش جایز نیست .......
مثل ظلمهایی که در حق حضرت زهرا(س) شده .که حضرت حتی زمانی که در حال وداع حیات بودند باعثان ظلم رو نپذیرفتند و نبخشیدند و حتی نفرین کردن .
پس بخشش همه جا و در مورد همه کس و همه کاری متفاوته .باید خودتون ببینید بخشش شما چه چه تبعاتی در پی داره هم برای خودتون هم برای طرف مقابلتون .

موفق باشید:72:

چه جالب! سارا جان تاپیکتون چقدر شبیه چندتا پست این تاپیکه .من خیلی وقت نداشتم که تاپیکای دیگه رو بخونم
پست دهم زیبا بود

دوستان خوبم فکر کنم دیگه نباید به خاطر حرفهای یه روانشناس حالا یه خورده معروف که بهم گفته خوشبین و کم توقع و ساده و... بودی فکر کنم.
چون واقعا آشفته و بدبین میشم و نمیتونم به تصمیم هایی که میگیرم اعتماد کنم
حالا چه درست گفته باشه چه غلط دیگه نمیشه کاریش کرد،گذشته.در مورد آینده هم همه چیز زندگیم تحت شعاع یه سری مسائل قرار گرفته که هنوز نمیدونم چی پیش خواهد آمد

خیلی وقتا مسائل کاملا تو ذهنم حلاجی و سپس حل میشوند ولی وقتی آهی از تمام وجودم بیرون میاد احساس میکنم فراسوی ذهن خیلی چیزا در حال اتفاق افتادنه
:72: