اسپرم اهدایی

به نظر من خیلی هم درست نیست که شما دائم بخواین در مورد اینکه همسرتون می تونه اون بچه رو دوست داشته باشه یا نه! باهاش صحبت کنید! شاید اصلا همسرتون این احساسات رو نداشته باشن و شما با این حرفها و احساسات، به مرور زمان این احساسات و ذهنیات خودتون رو براش تلقین کنید و در وجود ایشون هم به واقعیت تبدیل کنید!
لطفا اسب پیش کشیده رو دندونش رو نمی شمارند! یعنی منظورم اینه که درسته که شما نگرانید و نگرانیتون هم به جاست، اما لطفا زیادی روی این مساله پا فشاری نکنید که یه موقعه خدایی ناکرده ذهنیاتتون به عمل تبدیل بشه!

من فكر ميكنم اين ش و دودلي شما بيشتر ناشي از نگراني خودتونه كه مبادا خود شما نتونين دوسش داشته باشين....وسواس عجيبي پشت سوالتون هست كه به نظرم بيشتر متوجه خود شماس تا همسرتون...شما بيشتر بابت خودتون نگرانين نه ايشون....

سلام:72::

دوست عزیز شما دغدغه های ذهنی خود را که بسیار هم شدید شده و جنبه وسواس فکری پیدا کرده است را در این تاپیک اشاره کردید..تمام دوستان هم از بعد پزشکی هم روانشناسی هم همدردی به شما اطلاعات کافی را داده اند..حالا زمان حرکت است..تکرار مداوم این نگرانی ها تنها موجب تثبیت بیشتر نگرانی در ذهن شما می شود دوست من نه چیز دیگر...انسان اگاهی ها و پاره ای همدردی ها را باید به کار ببندد..
شما بهتر است برای اینکه بیشتر این وسواس فکری را ادامه ندهید فورا با همسر خود بهه روانشناس بالینی مراجعه حضوری داشته و هردو سخن بگویید ..چون اینجا هرچه هم ما بگوییم یک جانبه است و هیچ کس دقیقا از انچه در فکر و قلب همسرتان می گذرد خبر ندارد....پس دوست عزیزم تا بیشتر دچار تردید نشدید در جهت صحیح اقدام کنید و نهایتا خبر نتیجه خوش را برای ما هم بنویسید تا در شادیتان شریک باشیم...
امروز روز عمل است....
موفق باشید.:72: