به نظر شما تکلیف من چی؟

سلام mahsan
خوش آمدید به کلبه همدردی
مهم یک ماه یا چند ماه نیست. هر شناسایی نیاز به زمان هم دارد. نکته ای که در سئوال شما علیرغم درخواست دوستان هنوز به نظرم مبهم است، کیفیت این دو ماه است...
زمان به خودی خود هیچ مشکلی را حل نمی کند. و هیچ شناختی را به طرفین نمی دهد.
زمان وقتی مفید است، که به وسیله آن مشخص شود که در این مدت چه استفاده ای از آن می کنید.
شما باید خیلی رک و با احترام با ایشون صحبت کنید. چون اگر بنا باشد از هم اکنون ابهامات روش او را در خود بریزید و به طرف افسردگی بروید، بعد از ازدواج هم باید همین کار را بکنید.
اما بهتر است بدون هیچ ملاحظه ای این مسئله را با او در میان بگذاری. چرا از امید سئوال می کنی که چه به او بگویم. مگر گفتن یک حرف ساده دل به یک نفر که قصد ازدواج داری باید آنقدر پیچیده باشد.
شما باید در خواسته ها، گفته و روش این آقا دقت کنید. به نظر من این زمانهای خلاء قبل از ازدواج موقعیت طلایی هستند.
شما می توانید نقش فعالتری به خود بگیرید. از طرف خانواده از آنها دعوت رسمی کنید. صحبت های خود را به هیچ وجه به طرف مسائل احساسی نبرید. اگر این آقا به جای شناخت منطقی و بحث در مورد مسائل زندگی، از محبت و .... ، فقط صحبت می کند و مسئله را کش می دهد. شما باید جلسات ارتباط خود را رسمی و در منزل خودتون فقط تنظیم کنید، تا اگر نگرانی وجود دارد بر طرف شود.
خوب دقت کن.
به نظر من با توضیح کلی که گفتی، یک مسائلی مبهم است.
2 ماه وقت مناسبی بوده است که خانواده ها نیز با هم آشنایی بیشتری بیابند، بهتر است به بهانه مذهبی بودن و اینکه در منزل بهتر می توانی روی حرفهایش متمرکز باشی یا تصمیم بگیری ، قرارها را در خانه متمرکز کنی. حتی اگر بتوانی به ترتیبی از او بخواهی که برای شناخت بیشتر به اتفاق خانواده ، مهمان آنها شوید باز به عملیاتی شدن این خواستگاری کمک می کند.
اگر با اقدامات شما، متوجه شدی، که او عقب نشینی دارد، یا کیفیت رابطه اش ضعیف شد، حق با مادرت هست....
اما اگر بحث به صورت جدی مطرح شد ، که استرس شما کاهش می یابد....

سلام. من همفکر می کنم مهمه که شما رد جلساتی که هم دیگرو می بینید چقدر به شناخت دست پیدا می کنید. اگر ایشون مذهبی باشن خیلی نباید الزام بدونن که بدون قصد ازدواج و مسأله شناختی که باید حاصل بشه با هم بیرون برین. و حتماً باید پای صحبت خاصی مطرح باشه تا قرار ملاقات بعدی گذاشته بشه. به نظر من هم بهتره تکلیف خود را روشن کنید تا خدای نکرده قبل از آنکه از لحاظ احساسی به ایشون وابسته بشین بدونین که آیا ازدواجی به واقع در کار هست یا نه. این کسب تکلیف هم بهتره توسط یکی از بزرگترهای شما صورت بگیره. موفق باشین.

سلام
با تشکر از شما دوستان خوبم که من را راهنمایی می کنید.

1 مسئله دیگه
الان ایشون در حال بستن حسابها و کارهای خود در آخر سال هستند
تنها راه ارتباطی ما در این مدت sms و چندین بار تماس تلفنی بوده. ایشون باید برای انجام بعضی از کارهاشون به شهرستان بروند (که الان 3 روز است رفتند) توی این مدت یعنی 3 روز هیچ تماسی با من نداشتند.
از آنجایی که در پستهای قبلی اشاره کردم من ادم احساسی هستم و مسایل روحی و عاطفی برام مهمتر از مادیات است دچار این توهم شدم که نکنه آدم بی احساس و بی توجهی باشه و این موضوع اذیتم می کنه از بیان این مسئله کمی خجالت می کشم و می ترسم با خودش فکر کنه من کمبود محبت دارم
چی کار کنم ؟بگم؟نگم؟

ای بابا چرا هیچکی به دادم نمی رسه؟

حتما همتون فهمیدین عاقبت کارم چی شد (یک تجربه تلخ)

راستش اينجا به دليل زياد بودن تايپيك ها بعضي مواقع موضوعات گم مي شن بهر حال به خاطر تاخير جواب ناراحت نباش
فكر مي كنم كه الان ديگه بستن حسابها تموم شده و از مسافرت برگشته . باهاش صحبت كردي ؟ بالاخره ما شيريني رو افتاديم يا نه ؟ فكر مي كنم الان زمان مناسبي براي جدي كردن اين قضيه شده چون مطمئنا الان ديگه كارش كمتره و راحتتر مي تونه به اين مسائل برسه .
در مورد سوال اخرت بايد بگم فعلا زوه كه بخواهي بهش بگي كه بهت بي توجهي مي كنه . به خاطر اينكه هنوز كه كاملا مشخص نشده . بزار هر وقت براي هم شديد و باهاش راحتتر شدي اونوقت مي توني بهش بگي كه بهت بيشتر توجه كنه و تماس بگيره ولي الان زوده

سلام جناب هنرمند
من که عرض کردم عاقبتم معلوم شد اگر تاپیک "یک تجربه تلخ " را خونده باشین اون تجربه حاصل همین خواستگاری بود.

متاسفانه هنوز نخوندم ولي مي رم مي خونم ولي قبل از اينكه بخونم بايد بگم مطمئنا هر چيزي كه پيش اومده قسمت بوده و يك حكمتي توش بوده

معلومه سرتون خیلی شلوغه
شما این تاپیت را خوندین و نظر هم دادین
آره اما متاسفانه من هنوز منتظرم برگرده