كي خوبه!كي بده؟؟؟!!!!

[align=justify]صبا ی عزیز،

یه جورایی برگشتیم به پست setareh !

اگه ما در مورد دیگران قضاوت نکنیم، و بدیهاشون رو بزرگتر و خوبی هاشون رو طبیعی تر نپنداریم، و نشون ندیم، پس چطور پامون رو رو سرشون بگذاریم و بریم بالا؟!!

همه آگاهیم که علت تحلیل شخصیت دیگران در اصل باید تشخیص زشتی و زیبایی (عدم و وجود) باشه. چون ما به هرحال باید خوبی ها و بدیها رو بوسیله ی جلوه هایی که در محیط اطرافمون پیدا می کنند شناسایی کنیم. حالا ممکنه این جلوه در یک شخص باشه، در یک ارتباط باشه، در یک واکنش باشه، و ...

ولی حقیقتش رو بخوای کمتر پیش میاد که ما در جستجوی حقیقت باشیم. ما بیشتر در پی وجهه ی اجتماعی مقبول تر هستیم، برای همینه که معضل "قضاوت کردن" تا این حد در اطراف ما، و در خود ما به چشم میاد!

:72:[/align]

سلام
همه حرف های شما درسته
ولی به نظر من این که نمیشه قضاوت
من واسه تعالی خودم واسه اینکه بتونم مادر وهمسر و فرزند خوبی باشم نیاز دارم که طیف مختلفی از افراد و رفتارشون رو مورد بررسی قرار بدم و از بین انها بهترین در حد توان خودم و در حدی که منطق من صحیح میدونه رو انتخاب کنم
دیگه به اون برچسب ها و اون افراد نیازی ندارم؟ دارم؟
پس انها فقط ورودی های فرآیند من هستند که من باید تحلیلشون کنم و بهترین نتیجه رو بگیرم
هر کسی واسه خودش یه سری برچسب هم تهیه میکنه واسه یادآوری و اون افراد هم شاید فقط جنبه یادآوری داشته باشند
من اگه حکمی صادر میکنم کاملا شخصیه شاید حکم صحیح من با حکم صحیح شما 2 نقطه مقابل هم باشند
معیار ما که یکسان نیست پس قضاوت بی معنی میشه
این کار ما اسمش تشخیصه و هر کسی با قدرت های مختلفی که داره میتونه از این شیوه بهترین استفاده رو بکنه
فکر میکنم اگه برچسب از آدم ها جدا بشند کار ما بد هم نیست؟هست؟

http://www.hamdardi.net/imgup/12/124...32a24a762e.jpg

سلام خدمت دوستان عزيز و از پاسخ هاو نقطه نظرهايي كه به اشتراك گذاشتيدسپاسگزارم وبنده به شخصه استفاده نمودم .:43::73:

نقل قول:

---

صبا نوشته :
فکر میکنم اگه برچسب از آدم ها جدا بشند کار ما بد هم نیست؟هست؟

---

متن كهن هندو به نام «يوگا و اسيستا»ما را بسيار شبيه به يك اقيانوس مي داند .
آن هنگام كه به اقيانوس چشم مي دوزيم موج هاي بي شماري را مي بينيم كه هريك جلوه ي متفاوتي از پيكر عظيم و واحد آب را پديدار مي كند .
تصور نماييد كه هريك از اين امواج و چين و شكن ها گمان كند كه از بقيه جداست . به عنوان نمونه يك موج بزرگ ممكن است از عظمت خود بترسد درحالي كه يك موج كوچك از كوچك بودن خود رنج ببرد .
يك موج گمان نمايد خيلي گرم و ديگري خيال كند كه خيلي سرد است زيرا آنها خود را از اقيانوس و از همديگر جدا مي پندارند و بيم دارند كه رسيدن به ساحل , پايان حياتشان باشد .
اكنون يك لحظه در نظر بياوريد هر موج نا اميدانه سعي كند كه اقيانوس را به سوي خود بكشد . تجسم كنيد هرزمان كه موجي بر موجي ديگر مي لغزد يا آن كه با ساحل برخورد مي كند از بازگشت به اقيانوس امتناع بورزد . تصور نماييد كه دو موج زيبا به هم بپيوندند و سه موج كوچك را به وجود آورند . درهمان هنگام اگر دراثر تغيير جهت و جريان آب , اين دوموج در جهت مخالف هم شروع به حركت كنند به جاي آن كه امواج ك.چك تر را مورد حمايت قرار دهند تا بزرگ تر , قوي تر و مستقل تر شوند , با شدت به يكديگر برخورد كنند , چه اتفاقي روي مي دهد ؟ تصور كنيد كه هر يك از اين امواج بزرگ اگر فقط يك موج كوچك را با خود همسو كند,چه مي شود ؟فكر كنيد كه زندگي اقيانوس ,چگونه خواهد بود اگر هريك از امواج خود را مستقل و جدا از كل بداند و فقط به منافع فردي خود بينديشد؟
چه پيش مي آيد اگر هر موج فقط خودش را جدي بگيرد يا از ديدگاه فردي به كنش امواج ديگر بنگرد ؟؟؟!!!
چه روي مي دهد اگر هرزمان كه بادها تغييير جهت مي دهند و آب را در مسيري متفاوت به حركت در مي آورند همه ي امواج از همراهي با جريان آب خودداري كنند ؟
وقتي از بيرون به اقيانوس نگاه مي كنيد , تقريبا غير ممكن است يك موج را به صورت موجوديتي جدااز بقيه ببينيد معمولا ما هر جزء را بخشي از كل اين پيكر مي بينيم ,زيرا آموخته ايم كه اين گونه ببينيم ..
هريك از ما براي بهبود يافتن بايد خودرا مانند امواج اقيانوس تصور كنيم . شايد چنين به نظر برسد كه ما از هم جدا هستيم زيرا به بيشتر ما اين گونه گفته شده است ,اما همانند امواجي كه به ساحل مي رسند همگي ما درنهايت به خرد كيهاني باز مي گرديم و با كل انرژي ان يگانه مي شويم .مشاهده ي خود به عنوان بخشي از يك تصوير بزرگ تر به شما اجازه مي دهد خودتان را وراي منيت , آداب و منش فردي و ديدگاه محدودتان نسبت به زندگي و جهان تجربه كنيد

http://www.hamdardi.net/imgup/12/124...32a24a762e.jpg

سلام
فکر کنم زیر بنای سوال" کی خوبه ؟! کی بد؟!"سوال "خوب و بد ؟!"باشه .

دکترمحمد جعفر مصطفا(نویسنده کتاب تفکر زائد)می گوید :

چرا ما باید این موضوع را مطرح کنیم که «خوب» و «بد» چیست؟ فضیلت و بی‌فضیلتی چیست؟!

ببین یا خوب و بد در عالم واقعیت وجود دارد یا ندارد. سؤال این است که اگر وجود دارد چرا همهء انسان‌ها این وجود داشتن را نمی‌بینند؟! و اگر هم وجود ندارد، چرا همهء انسان‌ها این وجود نداشتن را نمی‌بینند؛ درک نمی‌کنند؟!
نگویید انسان‌ها در بینش خود متفاوت‌اند؛ و بنابراین بعضی می‌بینند و بعضی نمی‌بینند!

آیا تفاوت در نگرش یک امر طبیعی و واقعی است؟! آیا اینطور است که بعضی انسان‌ها این کوه و جنگل و دریا و رودخانه را می‌بینند و بعضی نمی‌بینند؟! نه. همهء ما (اگر کور فیزیکی نباشیم) آنها را نمی‌بینیم! همینطور است در مورد شنیدن، احساس کردن، درک کردن و غیره!

پس اینکه اگر خوب و بد واقعی وجود دارد یا ندارد و معذلک بعضی آن خوب و بد واقعی را می‌بینند، یا اگر وجود ندارد همه نمی‌بینند و فقط بعضی می‌بینند، ناشی از پرده‌های توهمی است که ذهن و دید و احساس و ادراک ما را تیره کرده است!

در این صورت اصل مسأله موجود بودن یا نبودن خوب و بد، فضیلت و بی‌فضیلتی، زیبایی و زشتی واقعی نیست. مسأله زدودن آن توهمات تیره‌کننده است.
حال آنکه انسان‌ها الی‌الابد به توضیح و تعلیل بود و نبود مثلاً خوب و بد، زشت و زیبای واقعی می‌پردازند. و این یک کار عبث است!

http://weblog.mossaffa.com/?p=248