در خارج از کشور چه سمتی به شوهر شما اختصاص می دهند ؟نقل قول:
نوشته اصلی توسط gloria
نمایش نسخه قابل چاپ
در خارج از کشور چه سمتی به شوهر شما اختصاص می دهند ؟نقل قول:
نوشته اصلی توسط gloria
امروز با این امید دارم می نویسم که شما منو یادتون مونده باشه و بهم سر بزنید.
چند روز پیش با شوهرم برای مهاجرت رفتیم مشاوره.اون آقای مشاور خودش 14_15سالی هست که خارج از کشور بوده و الان 9ماهه که به ایران برگشته و از طرف یه وکیل در اینجا مشغوله.حرفهای خوبی در مورد مهاجرت میزد میگفت اونجا به بچه ها خیلی اهمیت میدن ،اصلا به آدمها توانا خیلی اهمیت می دن شما اونجا در رفاه هستید و خلاصه خیلی حرفهای دیگهاما وقتی شوهرم از معایب اونجا پرسید، گفت که بچه ها اول دبیرستان به بعد مجاز به هر کاری هستند و شما حق دخالت ندارید چون به راحتی از می تونن از شما شکایت کنند.من از موقعی که اینو شنیدم دیگه حالم بدتر شده می خوام شوهرمو حمایت کنم ولی از همین الان دلم برای بچه ام داره تنگ میشه .وقتی یه بچه 3_2 ساله رو ببری اونجا فکر میکنی دیگه با فرهنگ من بزرگ میشه.احساس میکنم اونجا تنها خواهم بود نمیدون باید چیکار کنم؟:54:
سلام
من نه اهل منبر رفتنم نه اهل احساس يك جمله از زرتشت پيامبر مي نويسم به عنوان يادگاري
>> هميشه به دنبال شاديها باش غمها خودشان ما را پيدا خواهند گرد<<
سعي كنيم ايراني باشيم و بمانيم.ايران آندست آبها نيست همين جاست.
موفق باشيد.
چرا اینقدر دیر؟!!...به نظر من زمانی که همسرتون مجرد بودن و بعد از درس و .....باید اقدام میکردن....شما یا همسرتون تا الان به یک کشور اروپایی(غرب اروپا...) یا امریکایی....سفر داشتین؟؟....چقدر پول میتونین پس انداز داشته باشین برای مهاجرت؟.....چه کشوری رو قصد دارین ویزا بگیرین؟؟....زبان انگلیسی....فرهنگ...سن بالا برای مهاجرت!....عدم تطابق فرهنگی و نداشتن ذهنیت از همه چیزایی که در اونجا ممکنه براتون اتفاق بیفته و.....من رو نگران کرده!.....من به هیچ وجه مخالف مهاجرت نیست....چرا که خودمم هم یه جورایی به زودی عازم هستم....اما چیزایی رو که دیدم به عنوان تجربه برای افرادی به موقعیت شما و همسرتون من رو نگران میکنه!....فعلا به سوال ها پاسخ بدین.....
دوستان بالاخره تو این 4 سال هم کلی انرژی و هزینه صرف میشه و خودشون اذیت میشن
به شرایط نگاه کنین
اینکه اگه برین اونجا انقدر انرژی و هدف دارین که حتی سختی رو برای چند سال تحمل کنین تا شرایط تون بهتر شه
به سن نگاه نکنین اگه واقعا قصدتون جدی باشه الان هم دیر نیست
هزینه کافی دارین که اونجا اگه مشکلی پیش اومد اذیت نشین یا اینکه خودتون میتونین در کنار شوهرتون کارکنین
به فکر غریبی هم نباشین انقدر ایرانی اونجا زیاد هست که احساس غربت نکنین, برای مثال تو تورنتو
با این چیز هایی که از شوهرتن گفتین شاید واقعا مرد عمل باشن چون اونجا اگه زحمت بکشین حتما نتیجه تلاشتون رو میبینین
درضمن بستگی به خودتون داره اگه بخواین بچتون طبق فرهنگ خودتون بار بیاد خیلی راحت میتونین کنترلش کنین
در ضمن اگر میخواید اقدام کنین حتما در مورد وکیلتون مطمئن باشین اینکه تو زرد از آب در نیاد
تازه یه خورده اغراق هم میکنن سعی کنین زیاد تصمیم هاتون رو با توجه به حرفای وکیلتون نگیرین
تمام قضایای بالا رو بر اساس تجربه دارم میگم
موفق باشین
دوست عزیز این تصمیمه خیلی مهمهیه باید همه جوانبشو بسنجید و با یه تصمیم گرفتن و اوکی دادن مشکل حل نمشه بالاو پایین زیاد داره که بیشتر شوهرت باید بهش فکر کنه و بتونه با همه مشکلاتش مبارزه کنه مخصوصا با شرایط شغلی که شوهرتون داره
ممنونم از همتون و ببخشید که پست قبلیم رو باسرعت نوشته بودم و پر از اشکال بود.:shy:
در جواب آقا کامران باید بگم ما تا بحال هیچ سفر خارجی نداشتیم از مدتها قبل هم به فکر مهاجرت بودیم اما به دلیل مسایل مالی هیچوقت بطور جدی در موردش فکر نکرده بودیم.ولی الان بجز مبالغی که برای مهاجرت باید پرداخت کنیم میتونیم مقداری هم برای شروع مثل اجاره منزل و خورد و خوراک و غیره تا حدود 5-4 ماه به همراه ببریم ولی وکیل ما کار رو برای شروع تضمین کرده و گفته بعد از یک هفته شوهرم میتونه کارشو شروع کنه.در مورد سنشون هم که پرسیدیم گفتن که موردی نداره و فقط تلاش اونجا اهمیت داره و خودم هم به تواناییهای شوهرم ایمان دارم.از لحاظ فرهنگی ذهن من پر از علامت سئواله و نمیدونم چه وضعیتی برام پیش میاد مخصوصا در مورد بچم.در ضمن وکیل ما گفته حدودا کارمون 16-15 ماهی طول میکشه و این مدت برای من واقعا کوتاهه!
شوهرم میگه ما برای بهبود زندگیمون می خوایم مهاجرت کنیم .بهم میگه تو شاهد تلاشهای من در ایران بودی و دیدی که هیچکدومش جواب نداد.
و چیز دیگه ای که باید بگم اینه که ما بخاطر وضعیت کاریه شوهرم مجبوریم تمام پلهای پشت سرمونو بشکنیم.ممنون میشم اگه اطلاعاتی در این زمینه دارید در اختیارم بذارید.:72:
آقا کامران میتونم بپرسم چی باعث نگرانیه شما شده؟اگه چیزی میدونید و اطلاعاتی دارید به من هم بگید.
حداقل شما يك سفر كوتاه تحقيقاتي مي رفتيد فضاي كشور مورد نظرتان را مي ديديد و شرايط را مي سنجيديد يا حداقل يك سفر كوتاه مدت يك ماه به يكي از كشورهاي اروپايي كه حداقل بدانيد با چه فضايي رو به رو خواهيد شد .
اميدوارم در پي سراب نباشيد . زندگي كردن در خارج از كشور با وجود محاسن زياد كار راحتي نيست . براي تفريح و تغيير آب و هوا وروحيه بد نيست كه خيلي هم خوب است تازه اين براي كسي است كه زبان مي داند اگر زبان نداند و بي دست و پا هم باشد كه خيلي اوووووووووووش مي شود .
براي مهاجرت يا بايد خيلي جوان بود يا حداقل ساپورت مالي و معنوي قوي داشت .
راستش اغلب کسانی که با خانواده و سن بیش از 30 به خارج میرن براشون مشکلات زیادی پیش میاد.....مشکلات خانوادگی...اخلاقی.....فرهنگی.. ..مالی...زبان...تطابق و.....درصورتی که از این جهات اطمینان دارین به خودتون...مهاجرت موردی نداره....در مورد فرزندتون هم از نظر من موردی پیش نمیاد.....بستگی داره شما چه چیزی رو خوب یا بد بدونین!....
اگه از این مورد میترسین!؟...این تنها یکی از هزاران مواردی هست که میتونه باشه!....اکثر کشورهای آزاد دنیا قوانین زیادی برای حقوق افراد داره...حقوق انسان ها..... کودکان ...زنان...حیوانات!....این مورد نمونه کوچکی از موارد زیادی هست که میتونه باشه!.....شما با مهاجرت از ایران به امریکا به قرون آینده سفر خواهید کرد!!!...(به حدی که وقتی یه امریکایی میاد اروپا میگه میرم دهات!!!....:D.....در مورد کانادا هم تاحدی همینطوره و اروپا هم یه جوری دیگه....)در این مورد شک نکنید....اما به این منظور نیست که همه شرایط در اونجا هم اوکی هست و....نباید بی گدار به آب بزنین...:cool:.....نقل قول:
دبیرستان به بعد مجاز به هر کاری هستند و شما حق دخالت ندارید چون به راحتی از می تونن از شما شکایت کنند.