نمایش نسخه قابل چاپ
سّر شب
چه رو آن‌چنان دوستت دارم
ولي هيچ نمي‌دانم ز تو اي شب؟
مكرّر به بيداري‌ام خوانده‌اي يا " رب " من.
كه من نياز كنم و
تو به راز شب بنشانيم!
ناگفته نيازم،
محو تماشاي آبشار سياه شبت گشتم!
چشمانم حيرت‌زده در شبق شب‌هايت،
در جستجوي رازي‌ست ...
كه براي يافتن‌اش بيدار مي‌مانم
و براي ديدار آنكه
" قسم" ياد شده در شب مي‌آيد.
اي شب
آيا هستي شايسته آن كه:
گام‌هاي نوراني‌اش را
هستي سراسر سرورش را
شميم خوش پيكره‌اش را
طنين مسحوركننده كلام‌اش را
و ...
در تو مٌهر زند و
مبارك قدومش را بر تو بگذارد؟
سلام
خواستم فرازی از مناجات شعبانیه رو بذارم. اما هرچی خوندم نتونستم جاییش رو حذف کنم.
توی پست های بعدی ادامه ی ترجمه ی این مناجات زیبا رو میذارم.
توی این شبا و روزا، دعا برای همدیگه رو از یاد نبریم...
بسم الله الرحمن الرحيم
خدايا! بر پيامبر و دودمان پاكش درود فرست، و آنگاه كه تو را ميخوانم و صدايت ميزنم، صدا و دعايم را بشنو و اجابت كن،و آنگاه كه با تو نجوا ميكنم، بر من عنايت كن.
من از همه به سوي تو گريخته و در پيشگاه تو ايستادهام،در حالي كه دلشكسته و نالان درگاه توام و به پاداش تو اميدوار.
آنچه را در دل من ميگذرد ميداني، از نياز من آگاهي، ضمير و درونم را ميشناسي و فرجام و سرانجام زندگي و مرگم از تو پنهان نيست. آنچه را كه ميخواهم بر زبان آورم و از خواستهام سخن بگويم و به حسن عاقبتم اميد بندم، همه را ميداني.
در آنچه تا پايان عمرم و از نهان و آشكارم خواهد بود، قلم تقديرت نافذ و جاري است و افزوني و كاهشم و سود و زيانم، تنها به دست توست.
خدایا! اگر محرومم سازي، كيست كه روزيم دهد؟
و اگر خوارم كني، كيست كه ياريم كند؟
خدايا! از خشم و فرا رسيدن غضبت، به خودت پناه ميآورم.
خدايا! اگر شايسته رحمت تو نيستم، تو سزاواري كه رحمت گستردهات را بر من عطا كني.
خدايا! گويا چنانم كه در پيشگاه لطف تو ايستادهام و سايهسار توكل نيكويم بر من بال گشوده و آنچه را تو شايسته آني گفتهاي و مرا در هالهاي از بخشايش خويش پوشاندهاي.
خدايا! اگر ببخشايي، كيست كه از تو سزاوارتر به عفو باشد؟
و اگر اجلم فرا رسيده و كار شايستهاي نداشتهام كه مرا به تو نزديك سازد، اعتراف به گناه را وسيله آمرزش تو ساختهام.
خداوندا! با مهلت و ميداني كه به نفس دادهام، بر خويش ستم كردهام، پس اگر مرا نيامرزي، پس واي بر من.
خدايا! همواره در طول زندگي، از لطف و احسانتبرخوردار بودهام، پس از مرگ هم، لطف خويش از من دريغ مدار.
خدايا! چگونه مايوس باشم از اينكه پس از مرگ هم نگاه لطف و احسان تو بر من خواهد بود، در حالي كه در طول حياتم، با من جز احسان و نيكي نكردهاي.
خدايا! كار مرا آنگونه به سامان برسان كه تو سزاوار آني (نه آن سان كه من در خور آنم).
و با بزرگواريت، به من عنايت كن، بر گناهكاري كه در لجه جهل خويش فرو رفته است.
در دنيا گناهاني را بر من پوشاندهاي كه در آخرت، نيازمندترم كه پرده پوشش خود را بر آنها افكني.
خدايا! چون گناهانم را پوشاندي و بر هيچ يك از بندگان شايستهات فاش نساختي، بر من نيكي كردي، خدايا، پس در روز قيامت نيز رسواي خلايقم مگردان.
خدايا جود و بخشش تو، دامنه آرزوهايم را گسترده است و بخشايش تو، برتر از عمل من است.
خدايا! آن روز كه ميان بندگانتبه داوري ميپردازي، با ديدار چهره رافتخود، مسرورم ساز.
خدايا! پوزشطلبي من به درگاهت، عذرخواهي كسي است كه از عذرپذيري تو بينياز نيست، پس عذرم را بپذير، اي كريمترين بزرگواري كه زشتكاران، به درگاهش عذر گناه ميبرند.
. . .
. . .
پروردگار من! حاجت و نيازم را رد مكن و دست اميد و آرزويم را از درگاه خويش، كوتاه مگردان.
خداوندا! اگر ميخواستي خوارم كني، هدايتم نميكردي.
و اگر ميخواستي رسوايم سازي، از عقوبت دنيا معافم نميكردي.
خدايا! باور ندارم كه در حاجتي دست رد به سينهام بزني،
حاجتي كه عمر خويش را در پي آن گذراندم و عمري از تو طلبيدم.
خدايا! ستايش ابدي و ثناي سرمدي تنها از آن توست،
سپاسي همواره فزاينده و بيكم و كاست، آنگونه كه تو دوست داري و ميپسندي.
خدايا! اگر مرا به جرمم بگيري، دست به دامان عفوت ميزنم.
و اگر مرا به گناهانم مؤاخذه كني، تو را به بخشايشتبازخواست ميكنم.
اگر در دوزخم افكني، به دوزخيان اعلام خواهم كرد كه تو را دوست دارم.
خدايا! اگر در كنار طاعتت، عملم كوچك است، اميد و آرزويم بزرگ و بسيار است.
خدايا! از آستان تو چگونه تهيدست و محروم برگردم، با آنكه گمان نيك من نسبتبه جود تو، آن است كه نجات يافته و رحمتشده مرا باز گرداني.
خدايا! عمرم را در رنج غفلت از تو تباه ساختم،
جوانيام را در سرمستي دوري از تو هدر دادم،
خداوندا! آن روزها كه به كرم تو مغرور شدم و راه خشم تو را سپردم، از خواب غفلتبيدار نگشتم.
پروردگارا! من بنده توام و زاده بنده تو.
در آستان بزرگيت ايستادهام و كرمت را وسيله تقرب به حضور تو قرار دادهام.
خدايا! بندهاي زشتكارم كه به عذرخواهي آمدهام، از نگاه تو شرم نداشتهام، اينك از تو بخشش ميطلبم، چرا كه عفو، صفتبزرگواري توست.
آفريدگارا!
توان آن نداشتهام كه از نافرمانيت دستشويم،مگر آنگاه كه به عشق و محبتخويش بيدارم ساختهاي، يا آنگونه بودهام كه تو خود خواستهاي.
تو را سپاس، كه مرا در كرم خويش وارد كردي و دلم را از آلايشها و كدورتهاي غفلت از خودت را پاك نمودي.
پروردگارا!
مرا بنگر، نگاه آنكه ندايش دادي پس پاسخت گفت،
و به طاعتش فراخواندي و به ياريش گرفتي پس مطيع تو گشت.
اي خداي نزديك;كه از مغروران و فريفتگان دور نيستي،
اي بخشندهاي كه نسبتبه اميدواران جود و بخششت، بخل نميورزي،
خدايا! مرا قلبي بخش كه شوق و عشق، به تو نزديكش سازد،و
زباني عطا كن كه صداقت و راستياش به درگاهت بالا رود و
نگاهي بخش، كه حقيقتش، زمينهساز قرب به تو گردد!
. . .
. . .
خدایا!
آنكه به تو معروف گردد، ناشناخته نيست،
آنكه به تو پناه آورد، خوار و درمانده نيست،
و آنكه تو، به او روي عنايت آوري برده ديگري نيست،
خدايا!
آنكه از تو راه را يافت، روشن شد و آنكه پناهنده تو شد، پناه يافت،
خداوندا!
من به تو پناه آوردهام، از رحمتخويش مايوس و محرومم مساز و از رافت و مهربانيت محجوبم مگردان.
خداوندا!
در ميان اولياء خويش، مرا مقام كسي بخش كه آرزوي محبت افزونتر تو را دارد.
خدايا!
مرا شيفته ياد خود ساز و همتم را در نشاط دستيابي به نامهايت و قرارگاه عظمت و قدست قرار بده.
خداوندا!
تو را به خودت سوگند، كه مرا به جايگاه اهل طاعتت برسان و به منزلگاه شايسته و پسنديده خويش، رهنمون باش، كه من، نه ميتوانم شري را از خويش دور سازم و نه سودي به خويش رسانم.
كردگارا!
من، بنده ناتوان و گنهكار توام و برده عيبناك تو، كه بسويت آمدهام.
پس مرا از آنان مگردان كه چهره لطف خويش از آنان برگرداندهاي و اشتباهاتشان حجاب بخشايش تو گشته است.
خدایا!
مرا كمال گسستن از غير و پيوستن به خودت عطا كنديده دلهايمان را با فروغ نگاه به خود، روشن سازتا ديدههاي بصيرت دل، حجابهاي نور را از هم بر درد و به كانون عظمتبرسد و جانهاي ما آويخته درگاه عزت و قدس تو گردد.
خدايا!
مرا از آنان قرار ده كه ندايشان كردي، پاسخت گفتند و نگاهشان كردي، مدهوش جلال تو گشتند،با آنان راز گفتي و نجوا كردي، آشكارا براي تو كار كردند.
خداوندا!
هرگز نوميدي را بر حسن ظن خويش مسلط نساخته ام، و هرگز اميدم از كرم نيكو و زيبايت نگسسته است.
پروردگارا!
اگر گناهان مرا در پيشگاه تو خوار و پست كرده، پس به سبب توكل و اعتماد نيكويم به تو، از من درگذر.
آفريدگارا!
اگر گناهان، مرا از لطف والاي تو دور ساخته، اما يقين به كرم و عنايتت، آگاه و اميدوارم ساخته است.
خدايا!
اگر خواب غفلت، از آمادگي براي ديدارت، باز داشته، معرفتبه نعمتهاي ارجمندت، بيدارم داشته است.
خداوندا!
اگر عقوبتسنگين تو، به آتش دوزخم فرا ميخواند، پاداش فراوانت، به بهشتم دعوت ميكند.
آفريدگارا!
من از تو ميخواهم و تنها به آستان تو دست نياز برميآورم و تو را خواستارم.
از تو ميخواهم كه بر محمد و دودمانش درود فرستي و مرا از آنان قرار دهي كه همواره به ياد تواند و پيمان تو را نميشكنند و از سپاس تو غافل نميشوند و فرمانت را سبك نميشمرند.
خدايا!
مرا به فروغ نشاطبخش عزت خود بپيوند تا تنها شناساي تو باشم و از غير تو روي برتابم و تنها از تو ترسم و بيم تو داشته باشم.
اي شكوهمند و بزرگوار! بر محمد و خاندان پاكش درود تو باد، و سلام بيپايان و بسيار.
یادتون نره برای دوستان همدردیتون توی این روزای خوب خدا دعا کنید:72:
من رو هم یادتون نره که به دعای همتون احتیاج دارم:72:
مناجات شعبانیه ... حریم حرم ... دور چندم طواف ... لحظه قد افنیت شبابی فی سکره تباعد منک ... های های ... ببین دارم دورت می گردم ... های های ... دور چندم بود؟ ... شک کردم باید از نو ببوسمت! ... قد افنیت شبابی ... قد افنیت شبابی ... ق د ا ف ن ی ت ... های های ...
خیلی دلم واسش تنگ شده ... خ ی ل ی