نمایش نسخه قابل چاپ
باسلام
به نظر من هر انسان عاقل وبالغي خودش براي زندگيش تصميم ميگيره نه خانوادش. من معتقدم اعتياد يه بيماريست پس بخاطر بيماري پدر، دختر رامواخذه نمي كنند. اندرسون ميگه :اگر كسي را دوست داري اورا براي تمام لحظات زندگيت دوست داشته باش حتي در سختي هايش كه آنوقت دوست داشتنت به او ثابت ميشود.
با سلام راستش من اینجا نمیخوام نظری بدم ولی فقط میخوام یک تجربه رو به شما بگم
من یک دوست دارم که پدرش متاسفانه معتاد هست
این دختر نمونه از یک انسان والا میباشد /یک انسان بسیار مهربان باگذشت و کم توقع وصبور اهل کمک به ادم هاو... من خیلی دوسش دارم...باور کنید در خیلی از زمینه ها من سعی کردم اونو الگو قرار بدم /بسیار نجیب و...
اما به دلیل وضعیت پدرش خواستگارهیی داشت که اصلا در شان او نبودند
خیلی ناراحت بود از این وضع یادمه یه بار بهم جریان زندگیشو از اول تعریف کرد و از وضعیت خواستگاراش گفت اینقدر گریه کرد (دلم براش کباب شد اخه اون مادر هم نداشت)
اما خدا خیلی دوسش داشت چند وقت بعد اقایی اومد خواستگاریش /مرد بسیار نجیب و انسان بزرگواری بود
خلاصه که این دوستم الان الهی شکر یک زندگی خیلی خوب داره
بعضی وقتا گلهای سالم میوه های ناسالمی دارن و بر عکس
به نظر من مهم شناخت ادما از هم است اون دوستم تمام شرایط یک دختر ایده الو داشت فقط پدرش ...اما باید خواستگاراشو میدین
اما تنها اون پسر خود واقعی شو دید و بردشم کرد
الان این اقا هر جا میشینه از خوبیهی دوستم تعریف میکننه
با سلام
اگه با شرایطی که شما گفتین باشه نظر من همون نظر اولیه می مونه وهیچ تغییری نمی کنه.
اما باید شرایط مادرشو هم در نظر گرفت.چون یه مثل ترکی هست که میگه:
قراغنا باخ ججیمی آل
نه نه سینه باخ قیزنی آل