نمایش نسخه قابل چاپ
عزیزم زندگی مشترک رو اکثرا خیلی رویایی تصور میکنیم اما وقتی وارد میشیم بدجوری تو ذوقمون میخوره .
ناراحت نباش همه از این مسائل دارند اما فقط به عنوان ی تجربه "هیچ وقت ، هیچ وقت ، تو بازی خانواده ی همسرت نیفت ، اونا رو ریل خودشون دارن حرکت میکنند و شما نمیتونی اونا رو تغییر مسیر بدی پس سعی کن رو ریل اونا هم حرکت نکنی"
نمیدونم کجای پستهام تاحالا گفتم میخوام همسرم بین من و خانوادش یکیو انتخاب کنه؟
از خانوادش متنفرم و کینه عمیقی به خاطر رفتارهاشون از همون ابتدای آشنایی دارم.
اونا رو دیگه برای همیشه واگذار کردم به خدا.
دیگه هم تصمیم گرفتم هیچیو به همسرم نگم.
تصمیم گرفتم کوچکترین لطفی به خانوادش نکنم که تو ذهنم توقع ایجاد کنم چرا جبران نمیکنن.
تصمیم گرفتم ثانیه ۹۰ برم خونشون و کوتاه ترین زمان رو اونجا باشم.
تصمیم گرفتم حرفهاشون رو دیگه هیچوقت حتی با خنده هم جواب ندم.
من و همسرم هیچ مشکل یا اختلاف بزرگی تو زندگی باهم نداریم.
تمام بحث های ما تاحالا یا به خاطر حرفهای مادرش بود یا دخالتهای خواهرش، بعد چطور توقع دارین انگشت اتهام رو سمتشون نگیرم.
آره خانوم مینا شما درست میگین
متاسفانه خانواده همسر من بازی بسیار بسیار کثیفی دارن.
مادرش به شدتتتت دروغگو و من تازه دیروز متوجه شدم که همه حرفها رو برعکس تعریف میکنه. زبون تندی داره و معروفه.
منم تصمیم جدی گرفتم که دیگه وارد بازی کثیف این زن منفور نشم و زندگی نازنین و اعصاب نازنینم رو بهم نزنم.
عصبانی شدن اون روزم ممکن بود منجر به سکته بشه و من اصلا دوس ندارم مرگ خفت باری داشته باشم.
اگه شماها میدونستین من چه حرفهایی ازش شنیدم و دوس داشتم زمین دهن باز کنه که برم پیش خانواده خودم شاید به من حق میدادین.
متشکرم
لازم نیست حرفای ما مستقیم باشن! غیر مستقیم همینو از طرف مقابل میخوایم؛
نقل قول:
نوشته اصلی توسط نیکی 69
و چند مورد دیگه که مربوط به گذشتس و بهش واقفین.نقل قول:
نوشته اصلی توسط نیکی 69
همسر شما اگر تلاش کنه که بدنبال چه گفت و نگفت های زنانه بره و وارد این مسائل بشه وقتی بخودش بیاد وسط دو راهی گیر میکنه...
شما تنها شش ماه هست که به این خانواده ورود پیدا کردین و اگر این رویه رو پیش بگیرین زندگی مشترکتون به خطر میافته و رابطه ی شما تاریک خواهد شد.
من چند بار خدمتتون عرض کردم که حتما نیاز دارین با مشاوره و یک پزشک برای درمان اونمورد در ارتباط باشین و اگر این مسئله رو جدی نگیرین مکررا این احساسات ناخوشایند رو خواهید داشت و آسیب میببنین.
:72:
آهان بله
فکرشو نمیکردم اگه از همسرم بخوام کاری بکنه برای آرامش روحم که منجر به آرامش اونم میشه در نهایت، یعنی انتخاب بین من و خانوادش!!!
چقد زندگی سخته واقعا.
شاید اگه این مورد رو اینجوری فکر میکردم هرگز ازدواج نمیکردم.
برای اون مورد هم همسرم راضی به دکتر نمیشه ولی خودم احتمالا بتونم با یه ترفند به بهونه یه مشکل دیگه، اینو درمان کنم.
دوس ندارم شوهرمو گول بزنم ولی مجبورم.
این موضوع کاملا حق با شماست و منم از تبعاتش میترسم.
آدمها میتونن روی احساسات ما اثر بذارن، اما اونی که در نهایت تفسیر میکنه و واکنش نشون میده خودمون هستیم.نقل قول:
نوشته اصلی توسط نیکی 69
ما در واقع مسئول احساسات خودمونیم ... اگر بخوایم هی بگیم رفتم مهمونی مادر شوهرم فلان حرف رو زد، خواهر شوهرم فلان رفتار رو داشت، شوهرم نیومد و ... و در نهایت من ناراحت شدم، در واقع میخوایم مسئولیت احساساتمونو گردن بقیه بندازیم و هی بگیم همه دارن منو ناراحت میکنن... پس این یعنی من مسئولیتی در برابر احساسات خودم ندارم ، در واقع یه ماکتم .
اون کسی که برای آرامشتون دنبالشین همسرتون نیست، خودتون هستین. :72:
واقعا جواب خفنی دادین.
خیلی ممنونم.
درسته. من دارم کم کم تو نقش یک قربانی فرو میرم که فکر میکنم همه عوامل بیرونی دست به دست هم دادن که منو از پا در بیارن.
خیلی عالی بود.
باید خیلی فکر کنم که چیکار کنم.
به هرحالت اون پسر اون خانواده اس و نمیتونه بین شما و مادرش قرار بگیره
خیلی از خانم ها اوایل ازدواج مشکل شما رو دارند (یکیش خودم)
بهتره خودتون با سیاست حلش کن
اولا پشت سر خانوادش باهاش حرف نزنید
اتفاقا کار رو خیلی بدتر میکنه
سعی کن صمیمی نشید
اصولا تیکه و حرفها تو صمیمیت پیش میاد
تعریف زیاد و خبر بردن و...هم بعدا میشه پتکی تو سر خودتون
من جای شما بودم تو اون تایم یه میل و کاموا میبردم خونشون هم سرم گرم بود هم اینکه مجبور نبودم حرف بشنوم
هر یه خط درمیون هم اظهار میکرد چی ؟؟؟؟؟؟؟؟؟متوجه نشدم
خدا شاهده که من هیچوقت نمیخوام بین من و خانوادش انتخاب کنه.
تاحالا به ذهنمم خطور نکرده بود.
اگه هم لازم شد و کار به اونجا رسید، خودم ۲ دستی تقدیم خانوادش میکنم حتما.
من سوال اصلیم که خوب توضیح ندادم این بود که چرا شوهرم دروغ میگه و با این دروغگوییش که باعث میشه من تا سر حد مرگ عصبانی میشم چیکار کنم.
خداروشکر از این اخلاقا ندارم که صمیمی بشم، حتما همیشه یه فاصله ای حفظ میکنم.
مشکل وقتی به وجود میاد که ۲ ساعت بیشتر در هفته ببینمشون.
نمیدونم چه تصوری از پستهای من به وجود میاد براتون ولی یه توضیحی بدم، شوهرم هر روز هفته خانوادشو میبینه، هرجا بخوان برن شوهر من باید ببره.
حتی جایی بخواییم بریم، من تو خونه میمونم که اونا رو ببره بزاره، چون من جا نمیشیم تو ماشین، دوباره من رو بیاد ببره.
موقع برگشت به همین ترتیب، من باید تو اون مکان بمونم که شوهرم اینا رو ببره و دوباره بیاد دنبالم.
برای روز زن اونا برای مادرشون هدیه گرون خریدن که ما هم دنگی شریک شدیم و شوهرم یکم رفت تو تنگنا و برای من هیچ کاری نکرد و مدام اظهار شرمندگی میکرد. خداشاهده اصلا برام مهم نبود.
اینا رو گفتم که بدونین من اونجوری نیستم که شوهرمو برای خودم بخوام و مثلا میخوام از چنگ اونا دربیارم.
من فقط میخوام اونا تو جمع خودشون منو غریب گیر نیارن.
فقط میخوام وقتی برای شوهرم درد و دل میکنم، دروغ نگه که من اصلا نبودم و وقتی فضا رو با جزئیات براش تشریح میکنم که ثابت کنم بود، پوزخند نزنه که اینایی که میگه اصلا من یادم نیست.
بعد من جیییییغ بکشم که من چرا باید بهت دروغ بگم.
سلام عروس خانم گل:72:
جییییییغ نکش حححححححرص نخور :18:
احساساتت از نگاه ی دختر قابل درکه ولی آخه مرد ایرانی و چه به این حرف ها :)
انصافا اون هاهم حق دارن آخه آموزشی ندیدن ....نمیدونن وقتی خانومشون داره درد دل میکنه چی بگن....تو بهترین حالتش همین رفتار آقای همسر شما رو دارن
.بنده خدا ها نیتشون خیره .....میخوان که نه سیخ بسوزه نه کباب...میان که قضیه رو فیصله بدن میگن من چیزی ندیدم ....به خیالشون درست شد الان!!
ولی نیکی خانم عزیز برگ برنده دست شماست.
اول اینکه مطمئن باش همیشه اینجور نمیمونه
چون تازه ایشون از خانوادش جدا شده یکم طول میکشه تا جا بیفته موقعیت تازه.
و شما میتونی این مدت و کوتاه و کنی
خدارو هزار بار شکر کن که میگی مشکل خاصی دوتایی ندارین خانواده همسر با صبوری حل میشه.. آفرین که باهاشون مقابله نمیکنی:104:
..بهتر که تو ماشین جا نیست پس شما خلوت دوتایی تون بهم نمیخوره..
...اگر مدت کمتری باهمین کیفیت رو ببرین بالا ...و به ایشونم باید ی جیزهایی رو یاد بدی
....مثلا اینکه گفتین کادو برای اونا گرفت برای من دیگه نه منم برام مهم نیست
از نظر من این کاملا اشتباهه :81: باشه اگه نداره کمترش و بخره ....کم باشه میشه
چون شما درک میکنی و خانومی ....باشه حالا ما قبول میکنیم تو فرصت دیگه ای جبران بشه ؛) ولی حذف کردن نداریم:305:
درد دل بکنین ولی فقط بگین و برین حتی شده نگاه هم نکنین بهشون...ازشون جواب ، قضاوت، دلداری نخوایین ....بگین و برین..جمله های بهتری میتونین انتخاب کنین که موثر تره.
.بذارین ایشون تو خلوت خودش قضاوت کنه و نتیجه اش که حق دادن به شماست جای دیگه ای غیر مستقیم خودش و نشون بده...این بهتره.
خدارو شکر کنین که اهل کارن مسئولیت پذیرن اینها خیلی مهمه تو زندگی....
اون مسئله ای هم که پست اول گفتین حتما میتونین بایه متخصص حلش کنین
حس تون بهتر بشه انگیزه برای تلاش و صبوریتون هم بیشتر میشه ان شالله.
خوشبختی مونو بسازیم:43:
نیکی عزیز من ی سوالی از شما دارم .
آیا خانواده ی همسر شما از این تیپ آدمهایی هستند که ببخشید اصطلاح جالبی نیست اما ( حرف در بیار ) هستند ؟؟؟. یعنی آدمهایی که هرجایی میروند بعد از اون غیبت و تهمت اون مجلس غذای سفره شونه ؟! یا مرتب از رفتار و حرکات شما ایراد میگیرن و به پسرشون میگن که به شما تذکر بده و همسرتون میاد با شما بخاطر اون رفتار بحث میکنه؟؟؟؟
اگر از این تیپ آدمها هستند خب این روش شما کار رو خراب تر میکنه. اما اگر انسانهای معمولی هستند و صحبتها شما صرف همون حساسیتهای عروس و مادرشوهر هست پس لطفا همسرتون رو به هیچ وجه وارد همچین بحثهایی نکنید و توقع هیچ دفاعی نداشته باشید.