شرایط سخت محل زندگی من و درماندگی

چندین روز هست که به جواب شما دارم فکر میکنم.
دارم فکر میکنم که واقعا میتونم این مشکل رو حل کنم یا نه
مرسی از اینکه یه چراغ تازه تو ذهن من روشن کردید. دارم فکر میکنم چطوری میشه توانا و قدرتمند بشم که تو شهر غریب بمونم و به یه بچه نوزاد رو در نبود همسر و هیچ کمکی برسم ‌
تو ذهنم که بهش فکر میکنم بنظرم شدنی هست ولی با مشقت های فراوان و زندگی سخت . و بابتش انرژی زیادی ازم میگیره
راستش رو بخواید دارم فکر میکنم بمونم و شرایط فعلی رو ترمیم کنم با ارتقای تواناییام و مهارتهام . ؟
یا اینکه فضا رو عوض کنم و همون طور که اول توضیح دادم منزلمون رو جابجا کنم و به یه شهر دیگه مهاجرت کنم . ؟
از شما و سایر دوستان خواهش میکنم اگه نکته ای به نظرتون میرسه منو راهنمایی کنید
کلی چرا و سوال تو ذهنم ایجاد شد و مرتب تو سرم در حال پرسش و پاسخ ام .
خواهش میکنم راهنماییم کنید در مورد مزایا و امتیاز ها و معایب هر کدوم
پیشاپیش ممنونم از وقت و حوصله ای که میذاارید

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط C-R-Y

............

با سلام و عرض ادب

من وقتی خودم را گذاشتم جای شما ،،واقعیتش برام سخت بود .... چون شرایط خاصی دارید و شاید یه درد ودل هایی داشه باشید که ماها ندونیم
می دونید برا چی منم این جوری شدم اولش؟
چون مشکل را یه چالش بزرگ اول دیدمش ...
وقتی انسان مشکل را یه چالش بزرگ تر از خودش ببینه ،، اون چالش ارباب اون شخص میشه !
یه استادی داشتیم می گفت چالش های زندگیتون را خورد کنید ،،،
وقتی مولفه های یه وضعیت را تجزیه می کنید، اون چالش از حالت بزرگش خارج مشیه و حل کردنش آسون میشه ،،
وقتی اینجوری بشه ، راهکارهای زیادی به ذهنتون میرسه و راحتر می تونید در این زمینه گفتگو کنید .


شما هم همین کار را کنید ...
شاید فکر کنید این مساله برای شما یه سنگ بزرگ باشه .....
این سنگ را خورد کنید و آروم آروم برای هر کدومش راه حل پیدا کنید ،،
وقتی این گونه با شوهرتون صحبت کنید ( تجزیه مشکلات ) ،،، مذاکره از اینکه به نتیجه بر برد برسه بیشتره و راه کارهای زیادی با همسرتون ، پیدا می کنید
ولی اگه با جبهه قدرت با شوهرتون صحبت کنید به نتیجه نمی رسید



سعی کردم دید کلی بهتون بدم و قطعا خودتون بهترین راه حل ها را پیدا می کنید .
می تونید از یه مشاور خانواده هم کمک بگیرید

---

عضو عادی آغازکننده

Samin28 آواتار ها
آخرین بازدید
امروز [ 01:34]
تاریخ عضویت
1397-10-30
نوشته ها
20
امتیاز
841
سطح
15
Points: 841, Level: 15
Level completed: 41%, Points required for next Level: 59
Overall activity: 83.0%
دستاوردها:
Tagger Second Class3 months registered500 Experience Points
تشکرها
30
تشکرشده 8 در 7 پست

Rep Power
0
Array
چندین روز هست که به جواب شما دارم فکر میکنم.
دارم فکر میکنم که واقعا میتونم این مشکل رو حل کنم یا نه
مرسی از اینکه یه چراغ تازه تو دهن من روشن کردید. دارم فکر میکنم چطوری میشه تواما و قدرتمند بشم که تو شهر غریب بمونم وبه بچه کوچیک رو در نبود همسر و هیچ کمکی برسم ‌
ته ذهنم فکر میکنم شدنی هست ولی با مشقت های فراوان و زندگی سخت
راستش رو بخواید دارم فکر میکنم بمونم و شرایط فعلی رو ترمیم کنم با ارتقای تواناییام و مهارتهام . ؟
یا اینکه فضا رو عوض کنم و همون طور که اول توضیح دادم منزلمون رو جابجا کنم و به یخ شهر دیگه مهاجرت کنم . ؟
از شما و سایر دوستان خواهش میکنم اگه نکته ای به نظرتون میرسه منو راهنمایی کنید
کلی چرا و سوال تو ذهنم ایجاد شد و مرتب تو سرم در حال پرسش و پاسخ ام .
خواهش میکنم راهنماییم کنید در مورد مزایا و امتیاز ها و معایب هر کدوم
پیشاپیش ممنونم از وقت و حوصله ای که میذاارید
ویرایش/حذف پیامویرایش پست ارسال پاسخ سریع به این پیامپاسخ پاسخ با نقل قول

سلام خانم ثمین

ببینید من از دید یه آقا یه موضوع نگاه می کنم
واقعیت اینه که همسر شما شرایطشون رو پیش از ازدواج به شما گفته بودند. من از حرفهای شما متوجه نشدم که ایشون اصلا در مورد عدم حضور شما در اون مدت ۱۴ روز در منزل خودتون و حضور در منزل خانواده تون چه نظری دارن؟ آیا اصلا موافقن؟ ایا مخالفن یا بخاطر شما پذیرفتن؟
ببینید من از دید خودم میگم من هیچوقت حاضر نمیشم حتی اگر نیمی از ماه رو خونه نباشم تمام مدت همسرم بره منزل والدینش. البته باید ببینید نظر همسرتون چیه اما از نظر من این یعنی عملا زندگی چارچوب و حریم خودش رو از دست میده.
شما باید سعی کنید برای عدم حضور همسرتون برنامه ریزی کنید. البته من خودم فرزند کوچک دارم و میفهمم برنامه ریزی مادر با فرزند در این سن خیلی خیلی سخته. اما نشدنی نیست. فعلا تا وقتی کمی بزرگتر بشه برای خودتون در منزل مشغولیت ایجاد کنید. چیزی که ازش لذت ببرید.
اگر خانواده همسرتون با شما همکاری کنن در حد اینکه بتونید مثلا یه روز در هفته بچه رو پیش اونها بذارید و در اختیار خودتون باشید خیلی خوبه. اینجوری احساس بطالت نمیکنید.
ولی این نمیشه که خانواده همسرتون کمکی نکنن از اون طرف همسرتون هم نذاره شما پرستار بگیرید. به هر حال باید با شما همکاری کنن در این زمینه.
یه مطلب اخر رو هم بگم که صرفا حدسه و شاید درست نباشه. بیشتر به رابطه همسرتون و مادرتون برمیگرده.
ببینید یه چیزهایی هست که ممکنه از دید دختر و خانواده اش لطف باشه ولی از دید پسر نه تنها لطف نیست بلکه ببخشید یه جور دخالته.
من هم همسرم بعد از بارداری مدتی منزل مادرش بود و مدتی هم مادرش منزل ما. وقتی من احساس میکنم که این زمان حضور از حد لزوم بیشتر میشه و همسرم هم خودش از پس کارهای خودش برمیاد و از طرفی میفهمم مادر همسرم ادمیه که ذاتا دوست داره به هر بهانه ای شده پیش دخترش باشه یا دخترش پیشش باشه راستش من اسم این حضور رو لطف نمیذارم. و مشابه همسر شما تشکری هم اگر بکنم از سر اکراهه!
نمیدونم حدسم درسته یا نه. اگر نادرسته که ببخشید. اگر هم به نظرتون درست میاد بهش فکر کنید. سعی کنید خانواده خودتون و خصوصا مادرتون رو بدون عینک فرزندی ببینید!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Samin28

چندین روز هست که به جواب شما دارم فکر میکنم.
دارم فکر میکنم که واقعا میتونم این مشکل رو حل کنم یا نه
مرسی از اینکه یه چراغ تازه تو ذهن من روشن کردید. دارم فکر میکنم چطوری میشه توانا و قدرتمند بشم که تو شهر غریب بمونم و به یه بچه نوزاد رو در نبود همسر و هیچ کمکی برسم ‌
تو ذهنم که بهش فکر میکنم بنظرم شدنی هست ولی با مشقت های فراوان و زندگی سخت . و بابتش انرژی زیادی ازم میگیره
راستش رو بخواید دارم فکر میکنم بمونم و شرایط فعلی رو ترمیم کنم با ارتقای تواناییام و مهارتهام . ؟

---

..........

با سلام و احترام
متشکرم

به این نمودار توجه بفرمایید :

http://www.hamdardi.net/imgup/659065dbec4776c139.jpg


وقتی می خوایم تصمیمی بگیریم احتیاج به داده ها داریم ،،
وقتی داده ها را جمع آوری کردیم باید روش تفکر تحلیلی را پیاده سازی کنیم تا یه مدل ذهنی درست در خودمون ایجاد کنیم
معمولا داده ها در حالت اولیه بزرگ و پیچیده هستند
وقتی داده ها و مولفه های آن، تجزیه و دسته بندی بشه ...روش تفکر تحلیلی آسون تر میشه
با تفکر تحلیلی به داده ها ،، می تونیم مدل ذهنی ایجاد کنیم و قواعد تصمیم را یاد می گیریم .....
وقتی قواعد تصمیم را یاد گرفتیم ...می تونیم تصمیم بگیریم و این تصمیم نمود پیدا می کنه در زندگی واقعی مون


ببنید برا شما هم الان اینجوریه :
یه داده بزرگ دارید ! ( شرایط سخت محل زندگی )
اگه ما بخوایم این داده بزرگ را تفکر تحلیلی کنیم ...شاید نتونیم و افسرده بشیم ....
این باعث میشه مدل ذهنی درستی ایجاد نکنیم و شاید باعث بشه تصمیمات اشتباه بگیریم ، یا تصمیمی بگیریم که ،،، ازش مطمئن نباشیم

وقتی این داده بزرگ ، تجزیه بشه آسون تر میشه
مثلا شما این داده بزرگ را تبدیل کنید به داده های زیر :


مسئله :
شرایط سخت محل زندگی


تجزیه مسئله :
1) شهر غریب و تنهایی
2) بچه نوزاد
3 ) شهر غریب و بچه نوزاد و تنهایی
4) نبود همسر به خاطر شرایط کاریشون و سختیهای مسیر
5) مشکلات احتمالی
5) جنبه های مثبت قضیه
6) توانایی های من
7 ) مهارت هایی که می تونم خودم را توسه بدم
8) مدیریت زمان
9 ) آیا می تونم به اقوام سر بزنم
10 ) اگه به مشکل خوردم جه راهکاریهایی دارم باتوجه شرایط کاری همسرم
11)...
12)...


وقتی مولفه های یه وضعیت ریز شدند ،،، یه کاغذ بردارید برای هرکدومش راه حل پیدا کنید...این جوری به یه مدل ذهنی بهتری می رسید
با بدست اوردن یه مدل ذهنی ...بهتر قواعد تصمیم را یاد می گیریم و بهتر می تونید با همسرتون صحبت کنید و مشورت بگیرید
وقتی همسرتون این دقت تحلیل شما را بررسی کنه ایشون هم به کمک شما خواهد آمد و با هم راه حل های بهتری پیدا می کنید
این جوری هر تصمیمی بگیرید احتیاطش بیشتره ،،چون با دقت آنالیز کردید و پشیمون نمیشید


...............


دارم سعی میکنم ، خودتون حلش کنید
که مطمئنم می تونید
و با دونستن شیوه حل مسائل و تفکر تحلیلی ،، در تمام مراحل زندگیتون در مواجه شدن با مشکلات ،،اقدام بهتری می کنید



در پناه خدا.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط محمد89

سلام خانم ثمین

ببینید من از دید یه آقا یه موضوع نگاه می کنم
واقعیت اینه که همسر شما شرایطشون رو پیش از ازدواج به شما گفته بودند. من از حرفهای شما متوجه نشدم که ایشون اصلا در مورد عدم حضور شما در اون مدت ۱۴ روز در منزل خودتون و حضور در منزل خانواده تون چه نظری دارن؟ آیا اصلا موافقن؟ ایا مخالفن یا بخاطر شما پذیرفتن؟
ببینید من از دید خودم میگم من هیچوقت حاضر نمیشم حتی اگر نیمی از ماه رو خونه نباشم تمام مدت همسرم بره منزل والدینش. البته باید ببینید نظر همسرتون چیه اما از نظر من این یعنی عملا زندگی چارچوب و حریم خودش رو از دست میده.
شما باید سعی کنید برای عدم حضور همسرتون برنامه ریزی کنید. البته من خودم فرزند کوچک دارم و میفهمم برنامه ریزی مادر با فرزند در این سن خیلی خیلی سخته. اما نشدنی نیست. فعلا تا وقتی کمی بزرگتر بشه برای خودتون در منزل مشغولیت ایجاد کنید. چیزی که ازش لذت ببرید.
اگر خانواده همسرتون با شما همکاری کنن در حد اینکه بتونید مثلا یه روز در هفته بچه رو پیش اونها بذارید و در اختیار خودتون باشید خیلی خوبه. اینجوری احساس بطالت نمیکنید.
ولی این نمیشه که خانواده همسرتون کمکی نکنن از اون طرف همسرتون هم نذاره شما پرستار بگیرید. به هر حال باید با شما همکاری کنن در این زمینه.
یه مطلب اخر رو هم بگم که صرفا حدسه و شاید درست نباشه. بیشتر به رابطه همسرتون و مادرتون برمیگرده.
ببینید یه چیزهایی هست که ممکنه از دید دختر و خانواده اش لطف باشه ولی از دید پسر نه تنها لطف نیست بلکه ببخشید یه جور دخالته.
من هم همسرم بعد از بارداری مدتی منزل مادرش بود و مدتی هم مادرش منزل ما. وقتی من احساس میکنم که این زمان حضور از حد لزوم بیشتر میشه و همسرم هم خودش از پس کارهای خودش برمیاد و از طرفی میفهمم مادر همسرم ادمیه که ذاتا دوست داره به هر بهانه ای شده پیش دخترش باشه یا دخترش پیشش باشه راستش من اسم این حضور رو لطف نمیذارم. و مشابه همسر شما تشکری هم اگر بکنم از سر اکراهه!
نمیدونم حدسم درسته یا نه. اگر نادرسته که ببخشید. اگر هم به نظرتون درست میاد بهش فکر کنید. سعی کنید خانواده خودتون و خصوصا مادرتون رو بدون عینک فرزندی ببینید!

---

سلام آقای محمد . وقت بخیر ممنون از دقت نظرتون . در مورد نظر همسرم باید بگم ایشون در مراحل قبل از ازدواج محل زندگی و شرایط زندگی در نبود خودشون رو گذاشتن به اختیار و انتخاب من . و میگفتن چون من طولانی مدت نیستم همه زندگی (مسئولیتها مسائل بزرگ و کوچیک) برعهده همسر هست . و طبیعتا تصمیم برای مخل زندگی ‌ . من هم تا الان سه ساله که تو شهر همسرم بودم بخاطر اینکه ایشون اونجا خونه داشتن و نمیخواستم تحت فشارش بذارم . الانم که تصمیم گرفتم بهش بگم نقل مکان کنیم چون واقعا در تمام این مدت خیلی خیلی ها گذشت و در نبودشان و یک بام و دوهوایی من ، یه وقتایی بخوام هر بزنم میگم آوارگی من !! و بعد مسائل بچه و مسائل که در منزل خانوادم با وجود بچه پیش میاد . احتمالا در آینده مسائل تربیتی و... . اینم بگم که خانواده خودش نه تنها حمایت نمیکنن بلکه همون چند صباحی که همسرم برمی گشت کلی توقع داشتند که باهاشون تو تمام مهمانی و و مسافرتها و رفت و آمدها حتی خریدها ی زیر و درشتشون همسرم باشه،!!! میخوام بگم بعد دیدن سه سال و تجربه این مسائل دارم به نقل مکان فکر میکنم .
در مورد نظر همسرم در مورد خانوادم من هم با شما موافقم احتمال بسیار زیاد ایشون و شما هم عقیده ان . ولی اینهم اضافه کنم که خدایی خانواده من با اینکه طولانی مدت من پیششونم اهل دخالت یا بررسی جزئیات زندگی من نیستند و حتی در تصمیم به نقل مکان هم هیچ نظری ندادن و گفتند و کلا جز خدمت و زحمتی که ما براشون داریم چیز دیگری نیست . با همه اینها اصلا غرور و تکبر که از همسرم سر میزنه رو درک نمیکنم ‌ . حتی همین مثالی که زدید در مورد حضور پررنگ مادر بعد زایمان ، خی چطور ممکنه آقا پیش خودش فکر نمیکنه که مادر خانم بالاخره با وجود سنی که ازش گذشته حالا داره برای دخترش که همسر آقاست و نوه اش که فرزند اون آقاست انرژی می ذاره به چشمش نمیاد؟؟ و اگر اون خدمات و زحمات نبود چقدر ماجرا سخت پیش میرفت ؟!
اگه همین زحمات رو مادر خودشونم میکشید همینقدر با اکراه تشکر میکردن؟؟
یکم این برخوردها غیرمنصفانه هست و برای خانم که شاهد ایم رفتارشان بسیار دردناک . ایکاش آقایون یکم رئوف تر و مهربون تر برخورد کنن

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط C-R-Y

..........

با سلام و احترام
متشکرم

به این نمودار توجه بفرمایید :

http://www.hamdardi.net/imgup/659065dbec4776c139.jpg


وقتی می خوایم تصمیمی بگیریم احتیاج به داده ها داریم ،،
وقتی داده ها را جمع آوری کردیم باید روش تفکر تحلیلی را پیاده سازی کنیم تا یه مدل ذهنی درست در خودمون ایجاد کنیم
معمولا داده ها در حالت اولیه بزرگ و پیچیده هستند
وقتی داده ها و مولفه های آن، تجزیه و دسته بندی بشه ...روش تفکر تحلیلی آسون تر میشه
با تفکر تحلیلی به داده ها ،، می تونیم مدل ذهنی ایجاد کنیم و قواعد تصمیم را یاد می گیریم .....
وقتی قواعد تصمیم را یاد گرفتیم ...می تونیم تصمیم بگیریم و این تصمیم نمود پیدا می کنه در زندگی واقعی مون


ببنید برا شما هم الان اینجوریه :
یه داده بزرگ دارید ! ( شرایط سخت محل زندگی )
اگه ما بخوایم این داده بزرگ را تفکر تحلیلی کنیم ...شاید نتونیم و افسرده بشیم ....
این باعث میشه مدل ذهنی درستی ایجاد نکنیم و شاید باعث بشه تصمیمات اشتباه بگیریم ، یا تصمیمی بگیریم که ،،، ازش مطمئن نباشیم

وقتی این داده بزرگ ، تجزیه بشه آسون تر میشه
مثلا شما این داده بزرگ را تبدیل کنید به داده های زیر :


مسئله :
شرایط سخت محل زندگی


تجزیه مسئله :
1) شهر غریب و تنهایی
2) بچه نوزاد
3 ) شهر غریب و بچه نوزاد و تنهایی
4) نبود همسر به خاطر شرایط کاریشون و سختیهای مسیر
5) مشکلات احتمالی
5) جنبه های مثبت قضیه
6) توانایی های من
7 ) مهارت هایی که می تونم خودم را توسه بدم
8) مدیریت زمان
9 ) آیا می تونم به اقوام سر بزنم
10 ) اگه به مشکل خوردم جه راهکاریهایی دارم باتوجه شرایط کاری همسرم
11)...
12)...


وقتی مولفه های یه وضعیت ریز شدند ،،، یه کاغذ بردارید برای هرکدومش راه حل پیدا کنید...این جوری به یه مدل ذهنی بهتری می رسید
با بدست اوردن یه مدل ذهنی ...بهتر قواعد تصمیم را یاد می گیریم و بهتر می تونید با همسرتون صحبت کنید و مشورت بگیرید
وقتی همسرتون این دقت تحلیل شما را بررسی کنه ایشون هم به کمک شما خواهد آمد و با هم راه حل های بهتری پیدا می کنید
این جوری هر تصمیمی بگیرید احتیاطش بیشتره ،،چون با دقت آنالیز کردید و پشیمون نمیشید


...............


دارم سعی میکنم ، خودتون حلش کنید
که مطمئنم می تونید
و با دونستن شیوه حل مسائل و تفکر تحلیلی ،، در تمام مراحل زندگیتون در مواجه شدن با مشکلات ،،اقدام بهتری می کنید



در پناه خدا.

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط C-R-Y

..........

با سلام و احترام
متشکرم

به این نمودار توجه بفرمایید :

http://www.hamdardi.net/imgup/659065dbec4776c139.jpg


وقتی می خوایم تصمیمی بگیریم احتیاج به داده ها داریم ،،
وقتی داده ها را جمع آوری کردیم باید روش تفکر تحلیلی را پیاده سازی کنیم تا یه مدل ذهنی درست در خودمون ایجاد کنیم
معمولا داده ها در حالت اولیه بزرگ و پیچیده هستند
وقتی داده ها و مولفه های آن، تجزیه و دسته بندی بشه ...روش تفکر تحلیلی آسون تر میشه
با تفکر تحلیلی به داده ها ،، می تونیم مدل ذهنی ایجاد کنیم و قواعد تصمیم را یاد می گیریم .....
وقتی قواعد تصمیم را یاد گرفتیم ...می تونیم تصمیم بگیریم و این تصمیم نمود پیدا می کنه در زندگی واقعی مون


ببنید برا شما هم الان اینجوریه :
یه داده بزرگ دارید ! ( شرایط سخت محل زندگی )
اگه ما بخوایم این داده بزرگ را تفکر تحلیلی کنیم ...شاید نتونیم و افسرده بشیم ....
این باعث میشه مدل ذهنی درستی ایجاد نکنیم و شاید باعث بشه تصمیمات اشتباه بگیریم ، یا تصمیمی بگیریم که ،،، ازش مطمئن نباشیم

وقتی این داده بزرگ ، تجزیه بشه آسون تر میشه
مثلا شما این داده بزرگ را تبدیل کنید به داده های زیر :


مسئله :
شرایط سخت محل زندگی


تجزیه مسئله :
1) شهر غریب و تنهایی
2) بچه نوزاد
3 ) شهر غریب و بچه نوزاد و تنهایی
4) نبود همسر به خاطر شرایط کاریشون و سختیهای مسیر
5) مشکلات احتمالی
5) جنبه های مثبت قضیه
6) توانایی های من
7 ) مهارت هایی که می تونم خودم را توسه بدم
8) مدیریت زمان
9 ) آیا می تونم به اقوام سر بزنم
10 ) اگه به مشکل خوردم جه راهکاریهایی دارم باتوجه شرایط کاری همسرم
11)...
12)...


وقتی مولفه های یه وضعیت ریز شدند ،،، یه کاغذ بردارید برای هرکدومش راه حل پیدا کنید...این جوری به یه مدل ذهنی بهتری می رسید
با بدست اوردن یه مدل ذهنی ...بهتر قواعد تصمیم را یاد می گیریم و بهتر می تونید با همسرتون صحبت کنید و مشورت بگیرید
وقتی همسرتون این دقت تحلیل شما را بررسی کنه ایشون هم به کمک شما خواهد آمد و با هم راه حل های بهتری پیدا می کنید
این جوری هر تصمیمی بگیرید احتیاطش بیشتره ،،چون با دقت آنالیز کردید و پشیمون نمیشید


...............


دارم سعی میکنم ، خودتون حلش کنید
که مطمئنم می تونید
و با دونستن شیوه حل مسائل و تفکر تحلیلی ،، در تمام مراحل زندگیتون در مواجه شدن با مشکلات ،،اقدام بهتری می کنید



در پناه خدا.

---

سلام C-R-Y عزیز . واقعا توصیه های شما همیشه منو شگفت زده کرده.
این مدل که با این شکل برام زحمت کشیدید گذاشتید نمونه واقعی مهندسی و تحلیل مسائل هست .
ازتون خیلی سپاسگذارم. ممنون از اینهمه ظرافت و دقت
بزودی همینطور که شما گفتید همه جوانب رو با پاسخ هاش رو کاغذ پیاده میکنم .
.
تصمیم بزرگ و مشکل بزرگ ام رو موشکافانه بررسی میکنم .
پناه برخدا امیدوارم بهترین راه رو با کمترین حاشیه انتخاب کنم .
بازم ممنون از لطف و نظرتون