چگونه به همسرم کمک کنم تا رفتار جراتمندانه داشته باشه؟

با سلام واحترام:72:

ممنونم از شما دوستان عزیزم که مثله همیشه نظرات خیلی خوبی دادید و بسیار مفید .

خانم مهندس عزیز ایده ی جالبی بود حتما این کارو انجام میدم دوست عزیز:72:

ستاره زیبای عزیز خیلی ممنون بسیار پیشنهاد های مفیدی دادین حتما عمل می کنم:72:

گر کوچکترین چیزی ازش میدیدم که از حقش دفاع میکنه اینقدر بزرگش میکردم و میگفتم افررررررررین چه شوهر شجاعی دارم یا چه شوهر زیرکی دارم و........ بهت افتخار میکنم
کم کم ایشون متوجه میشد باید چطر باشه البته گاهی هم زمان خوشی بهش میگفتم مثلا اگر فلان جا اینطور میگفتی بهتر بود اما قبلش حتما از خوبیاش بهش میگفتم بزرگش میکردم بعداین رو میگفتم

خیلی خوب بود حتما عمل می کنم. اما من وقتی ازش جلو دیگران تعریف می کنم منو ضایع می کنه و میگه بسه دیگه تمومش کن.یه بار که دلیل این کارشو پرسیدم گفت چون خواهرت از همسرش تعریف می کنه تو هم بعد اون شروع به تعریف کردن از من می کنی من ناراحت میشم خوشم نمیاد با هم مسابقه میذارین.اما من بارها بوده که هنوز خواهرم از همسرش تعریف نکرده شروع به تعریف از همسرم کردم ولی بازم منو ضایع کرده.تنها باشیم تعریف کنم ازش خوشحال میشه ولی توی جمع منو ضایع می کنه.

مثلاوقتی رفتین پیک نیک همه نشستن و به ایشون میگن وسیله بیار اون لحظه اصلا نباید چیزی،بگین به هیچ عنوان وقتی اومدین خونه مثلا بگو عزیزم خیلی خوبه کمک میکنی وسایلها رو میاری اما بعضی ها فکر میکنند این وظیفه شماست خودشون راحت میشینن و میگن فلانی میاره اینجوری اونا فکر کردن شما حالیت نیست نمیدونن ؟ه شما از سر مهربونی داری اینکار میکنی و تورو یه ادم سطح پایین میبینن که هرچی فگن شما باید غنجام بدی در حالی که من به شما افتخار میکنم و تو برای من خیلی با ارزشی و من دوست ندارم دیگران نسبت به تو اینطور تصوری داشته باشن اونها باید یاد بگیرن در یه پیک نیک همه باید کمک کنن نه فقط یه نفر ایندفعه شما هم مثل بقیه بشین اگر گفتن از ماشین وسیله بیار به طرف بگو بیا باهم بریم !!!!!! کم کم یادمیگیرن شما هم برخودت کسی هستی

بیشتر مواقع اینهارو بهش می گم اما میگه من نمی تونم برام این چیزها مهم نیست طرف خودش باید شعور داشته باشه اونم کمک بده من نمی تونم بشینم .خیلی از وقتها توقع داره منم مثله خودش کنه و ما دونفر بشیم مستخدم دیگران من نمی تونم قبول کنم که نه تنها تغییر نکنه بلکه بخواد منم تغییر بده.همش فک می کنم در آینده بچم پدره جراتمندی نداره.
آقای امین گرامی ممنون از راهنمایی سازندتون:72:

مانی تصمیم به تغییر میگیرد که در خودش توان و زمینه و دلیل تغییر را احساس کند.

به نظر شما این دلیل رو چطور میشه ایجاد کرد؟

آنچه از شما به عنوان همسر ایشان توقع میرود ابتدا پذیرش نوع شخصیت و خلق و خوی او و گوشزد منطقی و با استدلال صرفا همون رفتارهایی هست که از حد تعادل خارج هست

منم می خوام بدونم چطور گوشزد منطقی داشته باشم واستدلال کنم

با تشکر:72:

من یه تجربه ی تقریبا مشابه دارم ... همسرم من یه خواهر داره که ازش 8 سال بزرگتره که در واقع تو خانواده ش ایشون هم از نظر فکری و هم از نظر سنی به همسرم نزدیک تر بودن. به طوری که با هم مشورت های زیادی داشتن و تو امر ازدواج ما تقریبا همه ی هماهنگی ها بر عهده ی خواهر همسرم بود. بعد از ازدواج ما خواهر همسرم خواسته یا ناخواسته مشورت های زیادی میدادن در مورد زندگی مشترک ما که اکثرا تو دید من رنگ و بوی دخالت داشتن تا مشورت که البته بحثش از حوصله ی جمع خارجه.
من تو این زمینه خیلی تلاش کردم تا مقدار تاثیر پذیری همسرم از خواهرشون رو کمتر کنم، چون گاهی پیش میومد من از موضوعی در مورد زندگی خودمون کمتر از ایشون (یعنی خواهر شوهرم) خبر داشتم. برای همین وقتی یه بار خواهرشوهرم به همسرم تلفن زدن و داشتن در مورد مراسم ازدواج ما مشاوره ی کاملا داوطلبانه و مبتنی بر سلایق و علایق خودشون میدادن (!!!) این مسئله برام خیلی پررنگ شد. بعد از اینکه تماس تلفنی تموم شد با همسرم به نرمی و ملاطفت و کاملا منطقی توضیح دادم که ما باید به همه از جمله ی خونواده ی تو و خودم بفهمونیم که ما یک خانواده ی کاااااملا مستقلیم و تصمیم گیری ها بر عهده ی خودمونه، مگر اینکه خودمون مشورت بخوایم از دیگران! ما باید طوری رفتار کنیم که همه خونواده ی کوچیک و پرعشق ما رو به رسمیت بشناسن. من خیلی دوست دارم که تصمیم گیری با مشورت بین خودمون باشه و در نهایت تو باشی که به عنوان همسر من و مدیر خانواده م و بر اساس توانایی های زیادی که داری تصمیم نهایی رو بگیری:43:. پس بنابراین بیا و خودمون حریم زندگی خودمون از الان جوری حفظ کنیم که کسی از جمله خونواده ی من و خودت نخوان واردش بشن. (لازم به ذکره که خوانوده ی من هییییییچگاه هیچ دخالتی تو زندگی ما نداشتن فقط برای این اسم خونواده ی خودمو آوردم که بدونه هدفم جبهه گیری در مقابل خونواده ی اون نیست.)

نتیجه ش میتونم بگم فوق العاده بود ... همسر من که هررررررر چی برای خونه میخریدیم باید به همه گزارش میداد که کی گرفتیم و چند گرفتیم و ... با جواب های هوشمندانه به خواهرش فهموند که حد خودشو نگه داره!

در مورد مسئله ی شما هم فکر می کنم باید چنین راهکار مشابهی رو به کار ببرین. البته باید دید انگیزه ی کمک همسرتون به بقیه چیه ... بعضی افراد مهرطلب هستن و حاضرن به خودشون سختی بدن تا بقیه ازشون راضی باشن که در این مورد راه حلی سراغ ندارم.

اما در کل باید این حس رو بهشون القا کنین که: شان شما برای اینکه هر کسی بخواد برای انجام هر کاری چه کوچیک و بزرگ، بهت امر و نهی کنه خدشه دار میشه و پس فردا ممکنه ببینی حتی همین بچه های کوچیک هم دارن رفتار بزرگتراشون رو نسبت به تکرار میکنن و اون وقت برام خیلی آزار دهنده س که یه بچه به مرد زندگی من امر و نهی کنه. این در حالیه که من دوست دارم همسرم که من به عنوان یه کوه بزرگ میبینمش و تو همه ی زمینه ها برام تکیه گاهه، به دیگران هم نشون بده که باید انتظارات خودشون رو تعدیل کنن؛ چون من دوست دارم همه به همسرم احترام بذارن و این رفتاری که الان با شما دارن داره حرمت شما رو زیر سوال می بره.

یه نکته ی دیگه که به چشمم خورد این بود که همسر شما در مقابل تعریف های شما در جمع واکنش نشون میده. من تو گذشته ی خودم ناخودآگاه این کار میکردم ... حس اون لحظه م این بود که تعریفی که طرف مقابلم از من کرده اغراق امیز بوده و در پاره ای موارد هم خودم اعتماد به نفس نداشتم و فکر میکردم که تو اون جمع، بقیه از من بهترن یا گاهی هم خجالت میکشیدم که یه نفر از من تعریف کنه. اینا چیزایی بود که به ذهنم رسید ... البته یه فرضیه دیگه هم اینه که ممکنه این چیزا رو لوس بازی بدونه همسرتون!

خیلی ممنونم خانم مهندس:72:
حرفاتون برام خیلی جالب بود و خیلی خیلی مفید و کاربردی.خیلی قشنگ راهنماییم کردین ان شاالله منم بتونم خیلی عالی عملیشون کنم.در رابطه به دخالت خانواده همسر منم مشکل شما رو دارم که حتما راهی که گفتین رو اجرا می کنم.
:104::104::104::104::104::104:

ماشاالله به این همه سیاست :72:

ممنونم ازتون ... دیشب چون همسرم اومدن نشد ادامه ی پستمو بنویسم.
البته من مهندس خانوم هستم و با اون دوست دیگه که خانم مهندس هستن یه وقت اشتباه نشه :18:


تو این مشکل همسرتون، وقتی شما صحبتایی مشابه اون چیزی که من عرض کردم رو بفرمایید ممکنه خودش هم به این نتیجه برسه که رفتارش اشتباه بوده و باید اصلاحش کنه. منظور از اصلاح یعنی چی؟ یعنی اگه تو موقعیت مشابه قرار گرفت باید بتونه نه بگه، بدون اینکه خودش از این نه گفتن احساس ناخوشایندی بگیره ... اینجا فکر می کنم چون قراره تغییر رویه بده شاید جرات و جسارت کافی رو نتونه داشته باشه. این جرات و جسارت رو باید شما بهش بدید. مثل اینکه دقیقا قبل از اینکه خواین برین بیرون، یه جوری این بحث رو بهش یادآوری کنین و اگه تونست تو جمع عملیش کنه بهش لبخند بزنین یا حتی بهش یه پیامک لبخند بفرستین. چون ممکنه عذاب وجدان بگیره چرا من گفتم نه، یا اینکه خیلی زشت شد من بهش گفتم نه و از این قبیل افکار که کاملا هم طبیعیه... زمان میبره تا بشه این قضیه رو بین بستگان جا انداخت.

راه حل زیادی تو این زمینه به ذهنم نمیرسه انشاالله دوستان کمکتون می کنن.


اما در کل یه چیزی بگم اون چیزی که من از زندگی با همسرم یاد گرفتم اینه که مردا خیلی سخته براشون که بقیه فکر کنن اونا بچه ن. هم تو قضیه ی دخالت و هم تو این قضیه ی همسرتون باید بهشون القا کنین که وقتی "بقیه" دارن تو زندگیمون دخالت (با معنی درست دخالت البته) و امر و نهی (مشابه مثال هایی که فرمودین) می کنن "فکر می کنن" تو بچه ای باید بهت بگن: بکن نکن و یا اینکه تو صلاحیت اداره ی خونواده تو نداری که بدون اینکه خودمون بخوایم دارن بهمون مشورت میدن ...

این جمله ی " بقیه فکر میکنن" رو بااااید حتما بگین یعنی ممکنه بقیه فکر کنن اما من مطمئنم این طور نیست و شما مدیر زندگیمون هستی و من میتونم با خیال راحت با توجه به توانایی های زیادی که داری بهت تکیه کنم. اینطوری به رگ غیرتشون برمیخوره و شرایط بهتر میشه.