نحوه ی خودشناسی برای انجام کار مورد علاقه و رسیدن به ثروت

با سلام
وقتی عادت کنیم که برای ضعفهایمان خودمان را تشویق کنیم و به خودمان جایزه بدهیم و از طرفی برای قوت های خود و نقاط مثبت خود ، خود را تنبیه کنیم به مرور این وضعیت پیش می آید.

چطور این کار را می کنیم؟
فردی سر کار نمی رود، تنبلی می کند و درس نمی خواند؟
خب بابت این ضعفهایش چگونه خود را تشویق می کند؟
سینما می رود، در شبکه های اجتماعی دنبال لذتهایش هست، با دوستان بیرون می روند یا تلفنی صحبت می کنند، تلویزیون می بینید و هر چقدر دوست داشت می خوابد و مابقی هم خیالبافی می کند. خب همه اینها چیزهای خوشایندی هست. و جایزه محسوب میشود.
لذا کم کم عادتهای بد تنبلی بیشتر می شود.

در حالیکه صحیح اینست که به خاطر تنبلی ها خود را تنبیه کنیم.
کسی که به بهانه ای کارش را ترک کرده، یا پروژه درسی اش را انجام نداده. باید پیامد آن برای خود تنبیه در نظر بگیرد.
مثلا صبح زود به بیرون از منزل برود ، ورزش کند. بقیه روز از دیدن تلویزیون یا ورود به شبکه های اجتماعی و اینترنت خود را منع کند. و به کارهای عقب مانده و سختی که در منزل دارد بپردازد.
همچنین یه روش خوبتر هم هست. هر روز که تنبلی کردید و فعالیت کاری و تحصیلی انجام ندادید پایان روز 10 هزارتومان به حساب همدردی واریز کن.:311::227: اینطوری دو خاصیت دارد ما به خاطر پاسخ به شما و فعالیت خود تشویق می شویم و شما هم به خاطر تنبلی خود تنبیه می شوید.:54::102: بعد از چند روز خودتان سریع اقدام موثر می کنید و برای اینکه پولهای خود را از دست ندهید مجبور به فعالیت سازنده می شوید.:305:


رفع تنبلی نسخه لذت جویانه در اینترنت و مشاوره ندارد. نیاز به سیستم پاداش و تنبیه درست دارد.
هر وقت تنبلی کردید باید بدانید چگونه خود را تنبیه می کنید.
و هر وقت اقدام مثبتی را انجام دادید باید فهرست پاداش داشته باشید.

روش دوم اینست که کلا از تحلیل و خیالبافی و دلیل تراشی دست بکشید.
فردی که اهمالکار هست خیلی دوست دارد بیشتر با مغزش سفسطه کند تا اینکه حرکت کند و کاری کند.
لذا کم کاری خود را با فکر کردن و چونه زدن و بحث کردن می گذرد.
مثل mohammad-ra گرامی اکنون به جای سختی به خودش دادن و اقدام عملی کردن، ترجیح می دهند با استراحت و تلگرام و بحث در این تالار جای خالی کم کاری را حل کنند.


عملا با سه شماره هم اکنون از تالار خارج شوید ، فهرستی از کارهایی که تمایل به انجام دارید ، تهیه و شروع تدریجی به انجام آن بگیرید.
و در پایان هر روز بیایید در همین تاپیک میزان ساعت فعالیت خود و اقداماتی که کردید را برای ما بنویسید.
کم کم باید هر روز این فعالیتها بیشتر شود.
شما اگر مرتب این تاپیک را تخصیص دهید به کارهای عملی و اقدامات عملی که انجام دادید روز به روز خودتون شاهد پیشرفت خودتون هستید و از مشاوره ما بی نیاز خواهید شد.
خواهش می کنم در پست بعد صرفا از شما اقدامات عملی (نه تفریحات، وقت گذرانی و لذتهایت) را در اینجا مطالعه کنیم.
پس
1
2
3
بروید.
با تشکر

نمیدونم شاید پستهای قبلی من رو خونده باشید من سر همون قضایا و عذاب وجدانی که داشتم دست به کار احمقانه تری زدم و به اصرار خواستم خونه دو طبقه ی حیاطدارمون رو که در منطقه ی متوسط همدان بود و 6 کیلومتر تا مرکز شهر فاصله داشت(که البت یه طبقه اش رو غ مجاز و بدون سند ساختیم) رو سر قضیه نمای سرامیک بفروشیم و متاسفانه بعد مدتها در حالی که پدر و مادرم تازه از کربلا اومده بودن دو سه روز بعدش مشتری پیدا شد که کاش نمیشد و پدرم دلش خیلی صاف و ساده است که بنظرم تو فروش خونه سرمون کلاه رفت و ارزانتر از اون چیزی که باید خونه رو فروختیم و 1ماه هم شرط تخلیه گذاشتیم به خیال اینکه که خیلی زود میتونیم خونه پیدا کنیم و(که ایکاش 2 ماهه شرط خالی کردن میذاشتیم) و از ترس خونه پیدا نکردن خیلی سریع یه اپارتمان در مرکز شهر خریدیم و اون رو هم به نظرم گرون خریدیم(در حالی که من به پدرم اصرار میکردم که ایکاش جایی رو سه ماه اجاره کنیم و بعد با خیال اسوده بریم دنبال خرید خونه جدید) حالا من لعذاب وجدان صد برابر بدتر از نما و مبل و این چرندیات گرفتم و همیشه غصه ام میشه که پدرم چطور تو این سن56 سالگی باید تازه جابجا بشه اسباب کشی کنه و تو اپارتمان زندگی کنه دارم از خودم خجالت میکشم بدتر اینکه جلوی روی من میگن ما راضی هستیم من حس میکنم سالها خون پدر ومادرم رو تو شیشه کردم و الان دیگه هیچ راه بازگشتی نیست ای کاش ای کاش سکته کنم از فکر زیاد تا از شر من خانواده خلاص شن در حالی که من الان باید فکر منبع درامد باشم احساس میکنم اینقدر ناشکری کردم خدا زد پس سرم به این مرحله رسیدم و الان کلا تو گذشته سیر میکنم :102::102::102::102::grief::grief::grief::grief: اگه میشناسید یه روانشناس خوب در همدان معرفی کنید

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط mohammad-ra

نمیدونم شاید پستهای قبلی من رو خونده باشید من سر همون قضایا و عذاب وجدانی که داشتم دست به کار احمقانه تری زدم و به اصرار خواستم خونه دو طبقه ی حیاطدارمون رو که در منطقه ی متوسط همدان بود و 6 کیلومتر تا مرکز شهر فاصله داشت(که البت یه طبقه اش رو غ مجاز و بدون سند ساختیم) رو سر قضیه نمای سرامیک بفروشیم و متاسفانه بعد مدتها در حالی که پدر و مادرم تازه از کربلا اومده بودن دو سه روز بعدش مشتری پیدا شد که کاش نمیشد و پدرم دلش خیلی صاف و ساده است که بنظرم تو فروش خونه سرمون کلاه رفت و ارزانتر از اون چیزی که باید خونه رو فروختیم و 1ماه هم شرط تخلیه گذاشتیم به خیال اینکه که خیلی زود میتونیم خونه پیدا کنیم و(که ایکاش 2 ماهه شرط خالی کردن میذاشتیم) و از ترس خونه پیدا نکردن خیلی سریع یه اپارتمان در مرکز شهر خریدیم و اون رو هم به نظرم گرون خریدیم(در حالی که من به پدرم اصرار میکردم که ایکاش جایی رو سه ماه اجاره کنیم و بعد با خیال اسوده بریم دنبال خرید خونه جدید) حالا من لعذاب وجدان صد برابر بدتر از نما و مبل و این چرندیات گرفتم و همیشه غصه ام میشه که پدرم چطور تو این سن56 سالگی باید تازه جابجا بشه اسباب کشی کنه و تو اپارتمان زندگی کنه دارم از خودم خجالت میکشم بدتر اینکه جلوی روی من میگن ما راضی هستیم من حس میکنم سالها خون پدر ومادرم رو تو شیشه کردم و الان دیگه هیچ راه بازگشتی نیست ای کاش ای کاش سکته کنم از فکر زیاد تا از شر من خانواده خلاص شن در حالی که من الان باید فکر منبع درامد باشم احساس میکنم اینقدر ناشکری کردم خدا زد پس سرم به این مرحله رسیدم و الان کلا تو گذشته سیر میکنم :102::102::102::102::grief::grief::grief::grief: اگه میشناسید یه روانشناس خوب در همدان معرفی کنید

---

عاجزانه میخوام کسی اگه کمکی میتونه بکنه جواب بده

فکر نکنم به همین سادگی باشه که فکر می کنید
آزمون و خطاست
شاید لازم باشه چند تا کار رو تجربه کنید که ببینید کدوم برای شما مطلوب تره به شرایط زندگی تون هم می خونه درآمدی خوب داره
قرار نیست که با یه لیسانس کامپیوتر بتونید کارای نرم افزاری یا حتی سخت افزاری بردارید
تا وارد بازار نشید تجربه نکنید ....که مستلزم از صفر شروع کردنه
و فکر می کنم هیچی بهتره از تجربه نباشه ورود خودت به بازار کار
این نظر منه که کتاب همچی تو این مسیر نمی تونه هدایتت کنه
یا حتی استفاده از تجربیات دوستات که توی کارای مختلفی بودن این هم مناسبه