ترس های زیاد و شخصیت ضعیف من

سلام دوستای عزیزم ممنون که همراهمین الان که دیدم برام نظر گذاشتین خیلی خوشحال شدم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط mahasty

سلام.
سعی کنید اعتماد به نفس و شجاعتت رو به طور کلی بالا ببری... منظورم به طور کلی هست.

مثلا کسی که میتونه از یه صخره سنگی بالا بره، اعتماد به نفسش توی نامه نوشتن هم بیشتر میشه. کسی که بانجی جامپینگ میکنه؛ ریسک پذیری بالاتری توی بورس داره و... پس همه تمرکزتون رو برای از بین بردن ترسها، نزارید روی موقعیتی که قراره حرف بزنید.
توی رانندگی، توی آرایش کردن، توی لباس پوشیدن و... کم کم شروع کنید به امتحان چیزهای جدید و ریسکهای کوچیک. میبینید که نتیجه به ندرت به اون بدیه که ما خودمون رو براش آماده میکنیم.

شما نیازی ندارید تمام افکارتون رو تحلیل کنید. گاهی میشه فقط به احساسات اطمینان کرد. به هر حال شما با همین افکار تا الان تونستید زندگیتون رو پیش ببرید پس زیاد هم غلط نبودن!
از طرفی بهتره اینقدر درگیر گذشته و رفتار خودتون و دیگران نباشید. در لحظه برای امور روزمره تصمیم بگیرید و نتایج تصمیمات رو در همون لحظه رها کنید. میتونید قبلش فکر کنید و تصمیم بگیرید که چی بگید و چطور بشه اما بعدش دیگه کاریه که شده. اگه تصمیم درستی بوده میشه یه تجربه خوب و اگر غلط بوده میشه یه اشتباه که هرکسی ممکنه مرتکب بشه.

یه کار خوب دیگه برای بالا بردن اعتماد به نفس، اینه که درباره آدمهای موفق فیلم ببینید و کتاب بخونید. ببینید توی موقعیتهای مختلف چه تصمیماتی میگیرن. چطور رفتار میکنن. با ترسهاشون چطور کنار میان. متاسفانه سیستم جامعه ما به شدت سرکوبگر و ضد تفکره. ترس و ناامنی هم به دلایلی که خودتون بهتر میدونید جز لاینفک زندگی عادی ماست. پس بهتره الگویی در خارج از این محیط برای خودتون پیدا کنید.
در مورد حرفهای مادرتون خیلی راحت میتونید گوش ندید. به نظر من 50 درصد مواقع فقط باید وانمود کنیم که داریم گوش میدیم و ظاهرا حرفهای مادرتون برای شما جز این دسته است. بزارید فکرتون راحت باشه و به خودتون اعتماد کنید. چون شما حداقل یه پله از بقیه بالاترید و اون پله‌ایه که روش نوشته من میدونم چمه.

---

مهستی جان دقیقا مشکل منم همینه که گفتین، اعتماد به نفسم کم شده و پر از ترس و ناامنی شدم.
من همیشه قبل از هرحرفی فکر میکنم مطمئن که شدم حرفو میزنم اما بعدش پشیمون میشم که کاش نمیگفتم.مثلا اگه از نامزدم ناراحت بشم با رعایت همه جوانب بدون اینکه بخوام متهمش کنم بهش میگم،اما بعد که میبینم ناراحت شده همش میگم کاش نمیگفتم و خودم داغون میشم همینا باعث میشه روزبه روز بیشتر به رفتارم شک کنم و اعتماد به نفسم کم بشه.بخوام به گذشته هم فک نکنم همش دیدم به خودم یه آدم پر از اشتباهه که هرروز بیشتر گند میزنه.
درمورد حرفای مادرم قبلا تاحدی میتونستم گوش ندم اما الان اصلاااااا به خودم اعتماد ندارم و به خودم میگم اگه حرفاش درست باشه چی؟اگه گوش ندم بعد به ضررم بشه چی؟اینجوری میشه که مدام سردرگمم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ستاره زیبا

سلام عزیزم حتما حتما وقتی اون لحظه افکار منفی لومد بخودت بگو مامان من که خودم میدونم ادم منفیه پس عکس حرفاش درسته اینجوری دیگه خیالت راحت میشه
در ضمن دیگه بیخال باش تحلیل نکن فقط اونچه که میبینی و حیشنوی رو باور کن مثلا همسرت میگه پول نداشتم کادو بخرم بگو راست میگه چون خودش همیشه پیشنهلد میده همین دیگه فکر نکن نه شاید فیلمه باز اگه اومد تو ذهنت بگو اگه من عقل دغرم و انتخابش کردم پس درسته بگو توکل برخدا ایشالله راست گفته همین کم کم با این عمل عادت میگنی درست طبق اونچه که میبینی و میشنوی قضاوت کنی
دختر خوب همه چیزبسپر بخدا مگه ادمایی که وکیل میگرن تمام کمال کارشون به یه وکیل کاربلد نمیسپرن خوب شما هم واقع بین باش و بقیه اش رو بسپر به وکیلت*****خدا****
از هیچی نترس هرچی مغمانت تعبیر کرد خلافش رو تو ذهنت بگو چون ایشون منفی هست
اگرم امکان داره ببریدش پیش روانپزشک

---

ستاره زیبای عزیز با حرفات خیلی بهم آرامش دادی واقعا ممنونم.

میدونی قبلا میتونستم با این اطمینان بگم مامانم منفی بافه اما الان نمیتونم. مامانم اینقد با دلیل و مدرک افکارشو میگه تمام بدنم از شنیدنش میلرزه مثالایی که درمورد نامزدم گفتم واقعا گاهی منو میترسونه.
یعنی اگه من اینقد راحت باور کنم و تحلیل نکنم ساده لوح و احمق نیستم؟ضرر نمیکنم؟بعدا شوهرم و دیگران ازم سو استفاده نمیکنن؟مثل خیلی از تاپیکایی که هست بشم یه آدم توسری خور که شوهرش واسش ارزش قائل نیس؟
من تا الان رابطم با نامزدم خیلی خوب بوده نامزدم همیشه بهم میگه خیلی خوب و مهربونی باهات آرامش دارم تا اونجاییم که یادمه خواسته های خودمم بیان کردم و منم باهاش آرومم.اما خب خیلی چیزا هست که واقعا واسم مهم نیس مثلا خرید عقد خیلی راحت برخورد کردم چون مهم نامزدم بود واسم،اینکه برام کادو نیاره اذیتم نمیکنه یا من کلا آدمیم که زیاد ولخرج نیستم هروقت چیزی نیاز داشته باشم میخرم ولی همه میگن تو دوران عقد باید زیاد خرج کنی که شوهرت حساب دستش بیاد همیشه واست خرج کنه من ازین مدل سیاستا خوشم نمیاد ولی میگم از کجا معلوم وقتی همه میگن حتما یه چیزی هست پس من ساده لوحم و حتما به مشکل میخورم.
تا الانم فقط با امید به خدا دووم آوردم وقتی کارامو میسپارم بهش آرومم اما دلمم میخواد تو رفتارم به ثبات برسم و آرامش پیدا کنم.
متاسفانه مامانم محاله بره پیش مشاور و روانپزشک منم داره کم کم حرفاش باورم میشه

سلام عزیزم

تو خودت خیلی دقیق میدونی مشکلت چیه و این عالیه

نترس راهی رو برو که آرامش خودت تو اون راهه،زندگی میدان جنگ نیس که نگران باشی همسرت ازت سو استفاده کنه به قول ستاره زیبای عزیز اگه به انتخابت مطمئنی پس نگران نباش. با این فکرا ذهنتو خراب نکن تو ازدواج کردی نه معامله اگه بخوای هر قدمی که برمیداری پر از نگرانی باشی که نکنه تو بیشتر مایه گذاشته باشی یا همسرت سو استفاده کنه آرامشو از خودت میگیری.
آروم و مهربون باش اعتماد به نفستو بالا ببر، زندگی بعد از ازدواج میشه یه "من" یه "تو" و یه "ما" تعادل همیشه باید برقرار باشه زندگی کن و نگران هیچی نباش. مطمئن باش تصمیمایی که تا حالا گرفتی نمیگم صد درصد اما بیشترش درست بوده پس خودتو باور کن. خوشبخت باشی عزیزم

arah جان ممنونم که جواب دادی.

کاش میتونستم اینجوری که میگی آروم باشم و دنبال آرامشم باشم ولی باوور کنید نمیتونم.

زندگیم شده سراسر ترس توی یه خونواده فوق العاده محدود که حتی بعد از عقدم درست نمیتونم با همسرم حرف بزنم.مدام تنش دارم که چرا تلفنی باهاش حرف میزنم بیشتر از مثلا یه ربع میشه. تو مهمونیا نباید بهم زنگ بزنه نباید پیام بده که نکنه بقیه واسم حرف دربیارن:54:آخه توروخدا شما بگین من عقد کردم ماهی یکی دوبارم بیشتر حق ندارم ببینمش چه حرفی میتونه پشت سرم باشه؟
خسته شدم از فکرای منفی مامانم که مدام میگه بقیه تیکه زدن این حرف متلک بود پشت سرت بد میگن و... من اینقد به همسرم گفتم مهمون داریم یا تومهمونیم نمیتونم جواب بدم اونم ناراحت میشه که مگه کار خلافی میکنیم؟
بابامم که بی چون و چرا حرف مامانم رو قبول میکنه یعنی بعد از اینهمه سال حوصله مخالفت با مامانمو نداره چون میدونه بعدش دعواس یه جورایی خودشو کشیده کنار،وقتی میاد خونه مامانم اینقد پرش میکنه اونم اصلا از ماجرا خبر نداره ولی شروع میکنه به حرف زدن بهم و تحقیرم میکنه که احمقی بی فکر و بیخیالی برات مهم نیس مردم پشت سرت چی میگن و...
بخدا دلم میخواد بمیرم از بس گفتن مردم مردم، من ضعیف شدم دیگه نمیتونم، از تحقیر و سرزنش که هرروز از صبح سر هر موضوعی شروع میشه تا شب خسته شدم من اگه یادم بره مثلا برق اتاقو خاموش کنم حداقل 1ساعت تحقیر میشم و محکوم میشم به دست و پا چلفتی و خنگ و بی حواس.

الان هرروز دارم گریه میکنم میترسم عروسی کنم دلم میخواد از همسرم جدا بشم چون از زندگی مشترک وحشت دارم همش بهم میگن نمیتونی مسولیتای زندگی رو به عهده بگیری از پس خونه داری بر نمیای و... بخدا من آشپزی بلدم آدم مرتبیم هستم هیچوقت کارامم تلنبار نمیکنم الانم بیشتر کارای خونه با خودمه ولی اینقد هرروز بهم میگه تنبلی نامرتبی آشپزی بلد نیستی پس فردا طلاقت میدن که دوس دارم از همین الان جدا بشم و هیچوقت ازدواج نکنم.

توروخدا کمکم کنید دارم دیوونه میشم و هرروز از همسرم دور میشم افسرده شدم و دارم خودمو واسه جدایی آماده میکنم

دوستان واقعا به کمکتون نیاز دارم تمام فکرم شده جدایی اینجوری شاید مادرم کوتاه بیاد و تحقیرا تموم بشه:54: