آقای مازیارنقل قول:
نوشته اصلی توسط maziyarhosaini
آشپزی و خانه داری هنر هست و کار هست. چرا فکر می کنید خانمی که خانه دار هست و برای زندگی و همسر و بچه هاش تلاش می کنه اسمش ماشین پخت و پزه؟
نمایش نسخه قابل چاپ
آقای مازیارنقل قول:
نوشته اصلی توسط maziyarhosaini
آشپزی و خانه داری هنر هست و کار هست. چرا فکر می کنید خانمی که خانه دار هست و برای زندگی و همسر و بچه هاش تلاش می کنه اسمش ماشین پخت و پزه؟
بینهایت ممنونم اقای مدیر.نقل قول:
نوشته اصلی توسط مدیرهمدردی
خب پس تو این شرایط شما پیشنهاد میکنید که من این قضیه رو مطرح نکنم که نصف خونه به نام من باشه؟
ولی حقوقم رو بدون چشم داشت برای اقساط در نظر بگیرم. چون بدونم حقوق من ایشون از پس مخارج و اقساط بر نمیان.
با سلام
کاربر گرامی به عنوان یک زن درک می کنم که چه حس بدی به آدم دست میده که پولی که بابت خرجی به آدم داده میشه به عنوان قرض تلقی بشه
ولی به نظرم بدون خط و نشون کشیدن و قانونی توضیح دادن توی یک فضای عاطفی و دوستانه احساس خودتونو در این مورد به همسرتون بگین
یعنی شاید همسر شما بهتر بود مطرح میکردن که برای فلان قسط پول کم میاد اگر حقوق گرفتی و میتونی اون قسط رو بده تا اینکه به این پول اشاره کنه و بگه اون رو به عنوان قرض تلقی کن و بعدا پس بده به نظرم توی این موارد آدم نباید احساسش رو سرکوب کنه و نباید با پرخاش و ستیز نظرش رو بگه
خیلی خوبه که بشه با گفتگو و ملاطفت موضوع حل بشه
جناب مدیر با تشکر از نظرات ارزنده شماچند بحث در اینجا مطرح استکه البته فکر می کنم به درد صاحب تاپیک و سایر اعضا میخوره
اینکه بخشی از سند به نام خانم باشد الزاما به معنای آماده شدن برای طلاق نیست بحثهای دیگری نیز مطرح است به طور مثال اگر مرد خدای ناکرده در اثر یک سانحه فوت کند بیشتر اموالش به عنوان ارثیه به خانواده اش تعلق میگیرد و این در حالی است که ممکن است نصف آن منزل از کارکرد زن تهیه شده باشد حتی اگر به فرزندان تعلق بگیرد نیز منصفانه نیست
از طرفی زمانی می شود با همسر یکی شد که مرد با دیدن درآمد همسرش و راحت شدن خیالش بابت گذران زندگی به توقعات مادی بیش از حد خانواده اش پاسخ مثبت ندهد
مسلما هضم این موضوع که مرد توقع داشته باشد درآمد زن بی کم و کاست وارد منزل شود و از طرفی خودش بخش زیادی از درآمدش را به خانواده اش اختصاص بدهد نیز به طور کلی میسر نیست
یعنی اگر مرد خود را مختار می بیند که بخشی از درآمدش را به خانواده اش بدهد متقابلا نباید توقع داشته باشد همسرش تماما در خدمت زندگی مشترک باشد
راستش توی جامعه مردسالارانه ایران امکان اینکه در این موارد خیلی شفاف عمل شود متاسفانه وجود ندارد.
و به عنوان یک کاربرو نه به عنوان یک کارشناس به صاحب تاپیک توصیه می کنم به همسرتون بگید که هرچیزی خریداری بشود اینکه چه بخشی از آن مربوط به درآمد کدام فرد است اصلا مهم نیست ولی هر چیز در زندگی بهتر هست پنجاه پنجاه باشد نه صد درصد به نام شما و نه صد در صد به نام همسرتون
که البته برای گفتن این مطلب قطعا باید استدلالهای مناسب و لحن و زمان مناسبی رو در نظر بگیرید که البته اگر مدیر محترم این نظر رو دیدن متشکر میشم در موردش نظر بدن
فکر نمی کنم به این راحتی قابل اجرا باشه ...نقل قول:
نوشته اصلی توسط tanha67
آیا همسرتون به همین راحتی مهریه شما را به اصطلاح دو دستی فردا صبح تقدیمتون می کنن؟
مهریه ای که برای گرفتنش باید کفش آهنین بپوشین برین دادگاه
و بعد قسطی و با منت شاید بتونید بخشیش را دریافت کنید ...
اگه بخواین به قول آقای مدیر مدل اسلامیش را اجرا کنید، همسرتون باید این را بپذیره که مهریه شما را بدون دردسر بهتون بده.
راستش من خودم اصلا مهریه برام اهمیت نداشت. از همون روز اول از همسرم خواسته بودم مهریم نصف اموال باشه چون قراره توش سهیم باشم. ولی با اینکه من و همسرم موافق بودیم نشد.
الان هم اگه روزی کارم به جدایی بکشه خدای نکرده. مهریه برام مهم نیست. ولی سهمی که تو خرید خونه دارم برام اهمیت داره.
و با نظر فکور عزیز یه جورایی موافقم. که حتی اگه خدای نکرده اتفاقی برای همسر بیفته من هیچ حقی بابت خونه ندارم و به خانواده خودش بر میگرده. در حالی که در امد ماهیانه من از همسرم بیشتره و دارم برای اقساط منزل هزینه میکنم.
سلام:72:
مردها اهداف مالی دارن، زن ها (اغلب) ندارن. مال نخوران هم نسیب بخورانه.
با سلامنقل قول:
نوشته اصلی توسط فکور
البته بنده در بند 3 که خلاصه کردم توافق بین زن و مرد را در مورد مسائل مالی مد نظر قرار دادم. لیکن این شرایط که شما گفتید بسیار بسیار مهم هست و باید زوجین کاملا آگاهی و مهارت داشته باشند که در این مورد چگونه صحبت کنند تا سوء تفاهم ایجاد نشود.
دقت کنید این خانم شرایطش خاص هست. یعنی اول زندگی هستند. هنوز به طور دقیق از دیدگاه یکدیگر خبر ندارند. هر گونه چک و چک در خصوص خط کشی اقتصادی ممکن است موجب سوء تفاهم طرفین بشود.
در حالیکه همین زوج اگر باعشق و با یک جیب مشترک زندگی کنند چه بسا پس از ادامه زندگی و آرامش به وجود آمده بهتر یکدیگر را درک کنند و در آن زمان صحبت صحیح در این خصوص نتایج بهتری دارد.
به طور کلی اینکه زن و مرد در مسائل مالی دوستانه باشند نه به عنوان شریک(50 درصد یعنی شراکت)، به معنی این نیست که زن سهمی نداشته باشد. اما سهم زن باید به او هدیه شود آن هم با کلی محبت. نه زن از اول زندگی مانند یک وکیل به دنبال بحث و چک و چک و کارهای حقوقی و مسائل مالی باشد و آرامش خود را فنا کند.
================
پاورقی:
از آنجا که بحث های مختلف ذیل تاپیک مراجعان به خاطر آشفته تر کردن وضعیت مراجع ممنوع هست و مسائل بحث انگیز و حاشیه ای که اتفاقا بسیار مهم هست باید در تاپیک جداگانه بحث شود، طبق قوانین همدردی اینگونه پست ها به انجمن آزاد منتقل می شود. و عزیزانی که در این خصوص سئوال و یا نقطه نظری دارند می توانند آنجا مطرح کنند. طبیعی هست بنده به این افراد در انجمن آزاد پاسخ داده ام و نظرات خود را شفاف سازی می کنم.
لیکن برای اینکه تاپیک خاص مراجع را به تاپیک عام اجتماعی تبدیل نکنیم ، ناگزیر به انتقال این پست ها شده ایم.
باز هم ممنونم از شما و همه دوستان که نظر دادن و راهنماییم کردن.نقل قول:
نوشته اصلی توسط مدیرهمدردی
با شرایط موجود به نظرم درست ترین کار این هست که فعلا اصلا به روی خودم نیارم تا یه مقدار شناخت از هم کاملتر بشه و سوئ تفاهم پیش نیاد. ولی بعد از چند مدت مثلا جند ماه دیگه این رو مطرح کنم و بخوام که به میزان اقساطی که پرداخت میکنم در خونه سهم داشته باشم.
بعدا به نامت می زنم و .............همش تعارفه
بهترین کار اینه که در کنار کمک مالی که به همسرت می کنی مبلغی از حقوقت رو پس انداز کنی تا بعدها خودت رو سرزنش نکنی
متاسفانه در ایران دادن حقوق به مردها وظیفه زن و به نام کردن خانه و.. ننگ برای مرد است
بهتره این مسئله رو همین الان برای خودت حل کنی و بهترین کار داشتن یه پس اندازه مخفیانه است ( من همه این راههایی که شما میگی رو رفتم و به این نتیجه رسیدم ولی متاسفانه یکمی دیر)
خیلی تاپیک خوبی هست. ممنون از مدیر همدردی و همه اعضایی که نظرات خودشون رو بیان کرده اند. هرکس از دیدگاه خودش نظرات جالبی رو گفته... این نشون میده که جامعه ما هنوز بین سنت و مدرنیته قرار گرفته.... بنابراین نمیشه براش نسخه مشخصی پیچید.
من به واسطه چند سال زندگی در اروپا به چشم خودم دیدم که چقدر زوج ها در مورد مسایل مالی با هم شراکت دارند. اما فقط در بحث مالی نیست. اونها در مورد همه چیز مثل یک قرارداد توافق میکنن. مثل محل زندگی و تفریحات مشترک و خیلی چیزای دیگه ... یه قرارداد برد-برد! (به خوب یا بد بودنش کاری ندارم... )
متاسفانه چیزی که من در جامعه خودمون زیاد میبینم اینه که در خیلی از زندگیها زور هرکس رسید همه چیز به کام او خواهد بود. فرقی نداره که خانم باشه یا آقا... هستن آقایونی که حقوفشون رو کامل تقدیم خانمشون میکنن و برای خریدن یه جوراب هم خانمشون باید قبول کنن. برعکسش هم هست! هستن خانمهایی که باید حقوقشون رو کامل به شوهرشون بدن (چون دارن خارج از خونه کار میکنن) و شوهر هم هروقت دوست داشت بدون هماهنگی به خانواده و دوستان خودشون قرض بدن؟؟؟!!!
ازدواج به قرارداد با دو تا پکیج سنتی و مدرن نیست که ما یکیش رو انتخاب کنیم! بهتره متناسب با فرهنگ اطرافمون و شخصیت خودمون بین هردوش تعادل ایجاد کنیم که نه حقوق خودمون پایمال بشه نه حقوق همسرمون....