-
سلام:72:
خوب خواستن برای دیگری فضیلت بسیار مهمی است. همون طور که میدونیم در دین بهش سفارش شدیم و بسیار صفت انسانی زیباییه. اما به زعم من تعادل در این مورد بایستی مدنظر باشه.
همون طور که اگر من همیشه اولویت رو به خودم بدم و فقط به خودم فکر کنم و همه چیز رو برای خودم بخوام، خوب نیست، همیشه اولویت رو به دیگران دادن و خود رو نادیده گرفتن هم درست نیست.
من همون قدر شایسته خوشحال شدن و لذت بردن هستم که دیگری. من هم ارزش برخورداری از این موارد رو دارم.
به نظر من در هر موقعیتی بایستی دید چه کاری درسته. ممکنه جایی کمک کردن و اولویت دادن به دیگری واجب تر از خودم باشه و در جای دیگه بالعکس.
شاد و سلامت باشید:72:
-
در مورد کمک کردن و دلرحمی میشل و ابی نوشته بودین.
به نظر من در کل خیلی خوبه. انسانیت و آرمان های انسانی عالی هستن. اما فکر می کنم فرد به فرد یه مقدار تغییر می کنه سمت و سوش. مثلا من باید تمرکزم رو روی خودم بذارم و نسبت به خودم دلرحم باشم. اینطوری یه کم متعادل میشم. وقتی ادم همه ی انرژیش رو بذاره واسه ی ادمای دیگه هم اعصابش به هم می ریزه چون برای هر ادمی باید جداگانه انرژی فکر احساس و تلاش بذاره هم خیلی از اوقات یه چیزی هم بدهکار میشه و دو باره اعصابش خورد میشه!
پس اگر حس می کنیم زیادی داریم به دیگران توجه می کنیم توجهمون رو متمرکز به خودمون کنیم بهتره. چون در نهایت یه مقدار متعادل میشه عملکردمون.
و کسایی هم که به جز خودشون به هیجکس دیگه ای اهمیت نمی دن تمرکزشون بهتره بذارن روی ادمای دیگه به جز خودشون. اینطوری متعادل تر می شه عملکردشون.
چون ما باید اول خودمون در امنیت و شادی و سلامت و رفاه باشیم و در کنارش به نیازهای ادمای اطرافمون هم توجه کنیم و تا جایی که خودمون آسیب نبینیم به نیازهای ادمای دیگه رو هم براورده کنیم تا محیط زندگی و اطرافمون شاد باشه. البته این ایده الشه شاید نشه. اما تلاش می تونیم بکنیم که تعادل رو داشته باشیم. حالا این تعادل برای هر کسی یه طوری ممکنه به دست بیاد یا نزدیک بشه.
:72:
-
-
تایپیک خیلی خوبیه ولی انجام دادن این کارها برای شما راحتتره برای ما که مشغله داریم فرصتش کمتر پیش میاد و اینکه فکر میکنند اگر یه مرد بعضی از این موارد رو انجام بده آویزون و لوس و... جلوه میکنه.
